Το φυσικό αέριο, αποτελεί τον βασικό τροφοδότη της ευρωπαϊκής ενέργειας. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει και θα αντιμετωπίζει ένα ενεργειακό έλλειμμα, αφού μακροπρόθεσμα η ζήτηση του φυσικού αερίου θα αυξηθεί σημαντικά, ενώ η εγχώρια παραγωγή θα μειωθεί ριζικά. Σύμφωνα με ανεξάρτητες εκθέσεις, η Ευρώπη θα αναγκαστεί να εισαγάγει έως και 415 δισ. κ.μ. φυσικού αερίου μέχρι το 2020 και έως 500 δισ. κ.μ. μέχρι το 2030. Το παραδοσιακό φυσικό αέριο, μέχρι στιγμής, παραμένει η πηγή ενέργειας που είναι προσαρμοσμένη στις υποδομές και στις ανάγκες της Γηραιάς Ηπείρου.
Ωστόσο ,η διασφάλιση πηγών ενέργειας, πετρελαίου και φυσικού αερίου αποτελεί μέρος ενός αδυσώπητου πολέμου ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα για τον έλεγχο των ενεργειακών αποθεμάτων. Η υιοθέτηση μιας κοινής ενεργειακής πολιτικής κρίνεται επιτακτική για την Ευρωπαϊκή Ένωση που θα της επιτρέψει να περιορίσει την ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία και να μην καθίσταται όμηρος σε περιόδους κρίσης. Θεωρείται δεδομένο ότι σύντομα η Ευρώπη θα εξετάσει τις προϋποθέσεις εκμετάλλευσης του παραδοσιακού φυσικού αερίου, τόσο στην υγροποιημένη φυσική μορφή του (LNG) όσο και του αποκαλούμενου shale gas ενός «νέου» ενεργειακού προϊόντος.
Τι είναι όμως η σχιστολιθική άργιλος; Πρόκειται για μη συμβατό αέριο, αποκαλούμενο shale gas, που παράγεται από σχιστόλιθο και πρωτοπόρος σε αυτό είναι οι ΗΠΑ, και έχει προκαλέσει μια επανάσταση στη βιομηχανία του φυσικού αερίου. Το θέμα είναι αν μπορεί να εκμεταλλευτεί και η Ευρώπη τη συγκεκριμένη μορφή. Το περιοδικό «The European Energy Review» εκτιμά ότι θεωρητικά αυτό μπορεί να γίνει από τη στιγμή που οι πηγές υπάρχουν.
Η σχιστολιθική άργιλος είναι μια σημαντική πηγή φυσικού αερίου στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά την τελευταία δεκαετία, και το ενδιαφέρον έχει εξαπλωθεί στον Καναδά, την Ευρώπη, την Ασία και την Αυστραλία. Ένας αναλυτής αναμένει ότι η σχιστολιθική άργιλος θα καλύψει το ήμισυ της παραγωγής φυσικού αερίου στη Βόρεια Αμερική μέχρι το 2020. Ορισμένοι αναλυτές αναμένουν ότι αυτό το φυσικό αέριο θα επεκταθεί σε μεγάλο βαθμό σε όλο τον κόσμο . Μια μελέτη από το Baker- Ινστιτούτο Δημόσιας Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Rice κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αυξημένη παραγωγή φυσικού αερίου από σχιστόλιθο στις ΗΠΑ και τον Καναδά θα μπορούσε να αποτρέψει τη Ρωσία και τις χώρες του Περσικού Κόλπου να επιδιώκουν υψηλότερες τιμές για το φυσικό αέριο που εξάγουν σε χώρες της Ευρώπης. Η διοίκηση Ομπάμα στις ΗΠΑ πιστεύει ότι η αύξηση στην ανάπτυξη του φυσικού αερίου από σχιστόλιθο θα συμβάλει στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Επειδή οι σχιστόλιθοι συνήθως δεν έχουν καλή διαπερατότητα για να επιτρέψουν την ροή του υγρού, οι περισσότεροι σχιστόλιθοι δεν μπορούν να είναι εμπορικές πηγές φυσικού αερίου. Για να αξιοποιηθεί ο σχιστόλιθος βασική προϋπόθεση είναι η παρουσία φυσικών ρωγμών. Ωστόσο κατά τα τελευταία χρόνια με την σύγχρονη τεχνολογία είναι δυνατόν να δημιουργηθούν εκτεταμένες τεχνητές ρωγμές σε κοιτάσματα σχιστόλιθου .
Τα τελευταία χρόνια οι βασικές μορφές του παραδοσιακού φυσικού αέριου, το shale gas (σχιστολιθικός άργιλος) και το υγροποιημένο αέριο (LNG) καθίστανται αντικείμενο έρευνας από αναλυτές για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους ως πηγών ενέργειας.
Μια συγκριτική παράθεση του LNG και του παραδοσιακού φυσικού αερίου μάς δείχνει σε πια μορφή ανταποκρίνονται καλύτερα οι υποδομές της Ευρώπης. Η χρήση του LNG στην Ευρώπη γίνεται σε τοπικό επίπεδο, δεδομένου ότι καταναλώνεται κυρίως σε παράκτιες περιοχές που βρίσκονται κοντά σε σταθμούς επαναεριοποίησής του. Το κύριο μέρος της παροχής προς τους τελικούς καταναλωτές προσφέρεται μέσω αγωγών. Σύμφωνα με τον Αλεξέι Μίλερ, πρόεδρο της Gazprom, το ευρωπαϊκό σύστημα μεταφοράς σχεδιάστηκε για να φέρει φυσικό αέριο στους πελάτες στις ποσότητες και στον χρόνο που έχει συμφωνηθεί. Με άλλα λόγια, αρκετά συχνά είναι τεχνικά αδύνατο να παραδοθεί επαναεριοποιημένο LNG από τους σταθμούς στους καταναλωτές, για παράδειγμα, στην Κεντρική Ευρώπη. Αν μια μέρα αποφασιζόταν να δημιουργηθεί ένα νέο δίκτυο μεταφοράς αερίου, ώστε το LNG να φτάνει στα πιο απομακρυσμένα σημεία της Ευρώπης, το κόστος θα ήταν τόσο υψηλό, που θα αναιρούσε όλα τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα αυτής της ενεργειακής πηγής. Το φυσικό αέριο μέσω αγωγών, αντιθέτως, φτάνει στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες, μπορεί να εκμεταλλευτεί τις ήδη υπάρχουσες υποδομές διανομής και είναι πιο πιθανό να παραμείνει μία σταθερή πηγή.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας υπολογίζουν τις πηγές του φυσικού αερίου στην Ευρώπη σε 33 με 38 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα (tcm), από τα οποία τα 15 tcm είναι shale gas. Ωστόσο, οι εμπειρογνώμονες δεν αναμένουν οι πηγές του shale gas να κάνουν την Ευρώπη -τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα- λιγότερο εξαρτημένη από τις εισαγωγές του παραδοσιακού φυσικού αερίου. Εκτός από τις τεχνικές προδιαγραφές και υποδομές, μια σημαντική διαφορά μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ είναι τα δικαιώματα ιδιοκτησίας στις περιοχές που παράγουν shale gas. Στις ΗΠΑ ο ιδιοκτήτης της γης, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι και ο ιδιοκτήτης των πηγών του σχιστολιθικού αργίλου. Δηλαδή, εάν ο ιδιοκτήτης λαμβάνει 20% των εσόδων, μπορεί να πάρει μια τιμή 30.000 δολάρια ανά εκτάριο. Στην Ευρώπη, από την άλλη, υπάρχουν διαφορετικές συμφωνίες, αφού οι ιδιοκτήτες δεν έχουν τόσα οφέλη από τις γεωτρήσεις που γίνονται στη γη τους. Η Ευρώπη παρουσιάζει ακόμη ένα μειονέκτημα, ότι σε πολλές υποψήφιες περιοχές για shale gas o πληθυσμός είναι πιο πυκνός από τις ανάλογες των ΗΠΑ. Μια ευρωπαϊκή επανάσταση στο shale gas όμως, σύμφωνα με τους ειδικούς, μπορεί να γίνει -υπό σωστές προϋποθέσεις- μετά το 2020.
Δείτε βίντεο σχετικά με τον σχιστολιθικό άργιλο
Γεωδίφης με πληροφορίες από τον Κόσμο του Επενδυτή & Βικιπαίδεια
Διαβάστε περισσότερα για τον σχιστολιθικό άργιλο
Ωστόσο ,η διασφάλιση πηγών ενέργειας, πετρελαίου και φυσικού αερίου αποτελεί μέρος ενός αδυσώπητου πολέμου ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα για τον έλεγχο των ενεργειακών αποθεμάτων. Η υιοθέτηση μιας κοινής ενεργειακής πολιτικής κρίνεται επιτακτική για την Ευρωπαϊκή Ένωση που θα της επιτρέψει να περιορίσει την ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία και να μην καθίσταται όμηρος σε περιόδους κρίσης. Θεωρείται δεδομένο ότι σύντομα η Ευρώπη θα εξετάσει τις προϋποθέσεις εκμετάλλευσης του παραδοσιακού φυσικού αερίου, τόσο στην υγροποιημένη φυσική μορφή του (LNG) όσο και του αποκαλούμενου shale gas ενός «νέου» ενεργειακού προϊόντος.
Τι είναι όμως η σχιστολιθική άργιλος; Πρόκειται για μη συμβατό αέριο, αποκαλούμενο shale gas, που παράγεται από σχιστόλιθο και πρωτοπόρος σε αυτό είναι οι ΗΠΑ, και έχει προκαλέσει μια επανάσταση στη βιομηχανία του φυσικού αερίου. Το θέμα είναι αν μπορεί να εκμεταλλευτεί και η Ευρώπη τη συγκεκριμένη μορφή. Το περιοδικό «The European Energy Review» εκτιμά ότι θεωρητικά αυτό μπορεί να γίνει από τη στιγμή που οι πηγές υπάρχουν.
Η σχιστολιθική άργιλος είναι μια σημαντική πηγή φυσικού αερίου στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά την τελευταία δεκαετία, και το ενδιαφέρον έχει εξαπλωθεί στον Καναδά, την Ευρώπη, την Ασία και την Αυστραλία. Ένας αναλυτής αναμένει ότι η σχιστολιθική άργιλος θα καλύψει το ήμισυ της παραγωγής φυσικού αερίου στη Βόρεια Αμερική μέχρι το 2020. Ορισμένοι αναλυτές αναμένουν ότι αυτό το φυσικό αέριο θα επεκταθεί σε μεγάλο βαθμό σε όλο τον κόσμο . Μια μελέτη από το Baker- Ινστιτούτο Δημόσιας Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Rice κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αυξημένη παραγωγή φυσικού αερίου από σχιστόλιθο στις ΗΠΑ και τον Καναδά θα μπορούσε να αποτρέψει τη Ρωσία και τις χώρες του Περσικού Κόλπου να επιδιώκουν υψηλότερες τιμές για το φυσικό αέριο που εξάγουν σε χώρες της Ευρώπης. Η διοίκηση Ομπάμα στις ΗΠΑ πιστεύει ότι η αύξηση στην ανάπτυξη του φυσικού αερίου από σχιστόλιθο θα συμβάλει στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Επειδή οι σχιστόλιθοι συνήθως δεν έχουν καλή διαπερατότητα για να επιτρέψουν την ροή του υγρού, οι περισσότεροι σχιστόλιθοι δεν μπορούν να είναι εμπορικές πηγές φυσικού αερίου. Για να αξιοποιηθεί ο σχιστόλιθος βασική προϋπόθεση είναι η παρουσία φυσικών ρωγμών. Ωστόσο κατά τα τελευταία χρόνια με την σύγχρονη τεχνολογία είναι δυνατόν να δημιουργηθούν εκτεταμένες τεχνητές ρωγμές σε κοιτάσματα σχιστόλιθου .
Τα τελευταία χρόνια οι βασικές μορφές του παραδοσιακού φυσικού αέριου, το shale gas (σχιστολιθικός άργιλος) και το υγροποιημένο αέριο (LNG) καθίστανται αντικείμενο έρευνας από αναλυτές για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους ως πηγών ενέργειας.
Μια συγκριτική παράθεση του LNG και του παραδοσιακού φυσικού αερίου μάς δείχνει σε πια μορφή ανταποκρίνονται καλύτερα οι υποδομές της Ευρώπης. Η χρήση του LNG στην Ευρώπη γίνεται σε τοπικό επίπεδο, δεδομένου ότι καταναλώνεται κυρίως σε παράκτιες περιοχές που βρίσκονται κοντά σε σταθμούς επαναεριοποίησής του. Το κύριο μέρος της παροχής προς τους τελικούς καταναλωτές προσφέρεται μέσω αγωγών. Σύμφωνα με τον Αλεξέι Μίλερ, πρόεδρο της Gazprom, το ευρωπαϊκό σύστημα μεταφοράς σχεδιάστηκε για να φέρει φυσικό αέριο στους πελάτες στις ποσότητες και στον χρόνο που έχει συμφωνηθεί. Με άλλα λόγια, αρκετά συχνά είναι τεχνικά αδύνατο να παραδοθεί επαναεριοποιημένο LNG από τους σταθμούς στους καταναλωτές, για παράδειγμα, στην Κεντρική Ευρώπη. Αν μια μέρα αποφασιζόταν να δημιουργηθεί ένα νέο δίκτυο μεταφοράς αερίου, ώστε το LNG να φτάνει στα πιο απομακρυσμένα σημεία της Ευρώπης, το κόστος θα ήταν τόσο υψηλό, που θα αναιρούσε όλα τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα αυτής της ενεργειακής πηγής. Το φυσικό αέριο μέσω αγωγών, αντιθέτως, φτάνει στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες, μπορεί να εκμεταλλευτεί τις ήδη υπάρχουσες υποδομές διανομής και είναι πιο πιθανό να παραμείνει μία σταθερή πηγή.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας υπολογίζουν τις πηγές του φυσικού αερίου στην Ευρώπη σε 33 με 38 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα (tcm), από τα οποία τα 15 tcm είναι shale gas. Ωστόσο, οι εμπειρογνώμονες δεν αναμένουν οι πηγές του shale gas να κάνουν την Ευρώπη -τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα- λιγότερο εξαρτημένη από τις εισαγωγές του παραδοσιακού φυσικού αερίου. Εκτός από τις τεχνικές προδιαγραφές και υποδομές, μια σημαντική διαφορά μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ είναι τα δικαιώματα ιδιοκτησίας στις περιοχές που παράγουν shale gas. Στις ΗΠΑ ο ιδιοκτήτης της γης, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι και ο ιδιοκτήτης των πηγών του σχιστολιθικού αργίλου. Δηλαδή, εάν ο ιδιοκτήτης λαμβάνει 20% των εσόδων, μπορεί να πάρει μια τιμή 30.000 δολάρια ανά εκτάριο. Στην Ευρώπη, από την άλλη, υπάρχουν διαφορετικές συμφωνίες, αφού οι ιδιοκτήτες δεν έχουν τόσα οφέλη από τις γεωτρήσεις που γίνονται στη γη τους. Η Ευρώπη παρουσιάζει ακόμη ένα μειονέκτημα, ότι σε πολλές υποψήφιες περιοχές για shale gas o πληθυσμός είναι πιο πυκνός από τις ανάλογες των ΗΠΑ. Μια ευρωπαϊκή επανάσταση στο shale gas όμως, σύμφωνα με τους ειδικούς, μπορεί να γίνει -υπό σωστές προϋποθέσεις- μετά το 2020.
Δείτε βίντεο σχετικά με τον σχιστολιθικό άργιλο
Γεωδίφης με πληροφορίες από τον Κόσμο του Επενδυτή & Βικιπαίδεια
Διαβάστε περισσότερα για τον σχιστολιθικό άργιλο
RSS Feed
