Μια φορά κι έναν καιρό, μια ομάδα από χελώνες αποφάσισαν να κάνουν ένα νησί ως σπίτι. Ο καιρός ήταν ζεστός και οι αμμόλοφοι το έκαναν ένα ιδανικό μέρος για να τοποθετήσουν την φωλιά τους. Τα μικρά τους θα μπορούσαν εύκολα να βρουν το δρόμο τους προς τον ωκεανό από αυτές τις παραλίες.
Αλλά το πρόβλημα είχε αρχίσει να παρουσιάζεται στον ορίζοντα. Οι χελώνες είδαν δέντρα που δεν είχαν δει ποτέ πριν φυτευτούν στην παραλία τους. Αυτά τα δέντρα ήταν γνωστά ως τα αυστραλιανά πεύκα.
Οι κάτοικοι τα έβαλαν εκεί για να προστατεύσουν τις εστίες τους από τον άνεμο και τις θύελλες. Ωστόσο λίγα γνώριζαν ότι αυτό το πεύκο θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στο οικοσύστημα.
Βλέπετε, αυτό το δέντρο δεν έπρεπε κανονικά να φυτρώνει εδώ. Και δεν ήταν σαν τα άλλα φυτά και ζώα τα οποία προέρχονταν από το νησί. Είχε ρηχές ρίζες και εύκολα, θα παγίδευε τις χελώνες ή τις περιοχές για τις φωλιές τους. Το πεύκο ήταν ένα είδος εισβολέα, και δεν άργησε να κάνει πολλές από τις χελώνες να σταματήσουν να έρχονται στην παραλία για να γεννήσουν.
Ευτυχώς, μια ομάδα ηρώων ήρθε για τη διάσωση της χελώνας. Ζήτησαν να αποκατασταθεί η ισορροπία στο πολύτιμο οικοσύστημα. Εκατοντάδες στρέμματα αυστραλιανού πεύκου άρχισαν να κόβονται και να καίγονται. Στη θέση τους, οι ήρωες τοποθέτησαν περισσότερο από μιά ντουζίνα φυτών που είναι κοινά για το νησί.
Οι χελώνες γέμισαν με χαρά. Εντός ενός έτους, περισσότερες φωλιές ξεκίνησαν να αναπτύσσονται κατά μήκος των ακτών. Και καθώς τα χρόνια πέρασαν, το οικοσύστημα βρήκε τελικά την κατάλληλη ισορροπία. Η χελώνα του νησιού είχε επιστρέψει στις φωλιές, στις παραλίες που οι πρόγονοί τους είχαν δώσει το όνομα ως σπίτι. Και κάθε καλοκαίρι, καθώς οι νεοσσοί παίρνουν το δρόμο τους προς την θάλασσα, μας θυμίζουν τους κινδύνους των ειδών εισβολέων. Αυτή είναι η ιστορία του πεύκου και της χελώνας.
Σας διηγήθηκα μια αληθινή ιστορία που συνέβη κάποτε σε ένα ψαροχώρι της Αυστραλίας .Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να την είχε γράψει και για την Κω με αυτά που συμβαίνουν στο Ζηνί της Κεφάλου. Ξαφνικά κάποιοι αποφάσισαν να ανατρέψουν ένα οικοσύστημα που υπήρχε για χιλιάδες χρόνια, πολύ πριν από εμάς. Σε μία νύχτα παρενέβησαν σαν τους εισβολείς χωρίς να γνωρίζουν βασικές λειτουργίες της φύσης. Σκέφτηκαν ότι αυτό θα έλυνε το πρόβλημα τους χωρίς όμως να γνωρίζουν ότι το οικοσύστημα της περιοχής τώρα θα ψάξει για νέες ισορροπίες. Η λανθασμένη αντίληψη που επικρατεί εδώ και χρόνια στο νησί μας ότι πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ της επιβίωσης μας και ενός «άψυχου» περιβάλλοντος είναι ένα ψευδοδίλλημα. Αφού χωρίς το περιβάλλον δεν θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε πλούτο, δουλειές και ευκαιρίες. Κύριοι, πρέπει να καταλάβετε ότι από την φάση της άρνησης στη φάση της απελπισίας υπάρχει ένα ενδιάμεσο στάδιο. Είμαστε ικανοί να υπερβούμε τα όρια μας και να το αναζητήσουμε;
Γεωδίφης με πληροφορίες από το NOAA
Φωτογραφίες-Απο το Κ.Κωστογλάκη (ένας εκ των ηρώων )
Αλλά το πρόβλημα είχε αρχίσει να παρουσιάζεται στον ορίζοντα. Οι χελώνες είδαν δέντρα που δεν είχαν δει ποτέ πριν φυτευτούν στην παραλία τους. Αυτά τα δέντρα ήταν γνωστά ως τα αυστραλιανά πεύκα.
Οι κάτοικοι τα έβαλαν εκεί για να προστατεύσουν τις εστίες τους από τον άνεμο και τις θύελλες. Ωστόσο λίγα γνώριζαν ότι αυτό το πεύκο θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στο οικοσύστημα.
Βλέπετε, αυτό το δέντρο δεν έπρεπε κανονικά να φυτρώνει εδώ. Και δεν ήταν σαν τα άλλα φυτά και ζώα τα οποία προέρχονταν από το νησί. Είχε ρηχές ρίζες και εύκολα, θα παγίδευε τις χελώνες ή τις περιοχές για τις φωλιές τους. Το πεύκο ήταν ένα είδος εισβολέα, και δεν άργησε να κάνει πολλές από τις χελώνες να σταματήσουν να έρχονται στην παραλία για να γεννήσουν.
Ευτυχώς, μια ομάδα ηρώων ήρθε για τη διάσωση της χελώνας. Ζήτησαν να αποκατασταθεί η ισορροπία στο πολύτιμο οικοσύστημα. Εκατοντάδες στρέμματα αυστραλιανού πεύκου άρχισαν να κόβονται και να καίγονται. Στη θέση τους, οι ήρωες τοποθέτησαν περισσότερο από μιά ντουζίνα φυτών που είναι κοινά για το νησί.
Οι χελώνες γέμισαν με χαρά. Εντός ενός έτους, περισσότερες φωλιές ξεκίνησαν να αναπτύσσονται κατά μήκος των ακτών. Και καθώς τα χρόνια πέρασαν, το οικοσύστημα βρήκε τελικά την κατάλληλη ισορροπία. Η χελώνα του νησιού είχε επιστρέψει στις φωλιές, στις παραλίες που οι πρόγονοί τους είχαν δώσει το όνομα ως σπίτι. Και κάθε καλοκαίρι, καθώς οι νεοσσοί παίρνουν το δρόμο τους προς την θάλασσα, μας θυμίζουν τους κινδύνους των ειδών εισβολέων. Αυτή είναι η ιστορία του πεύκου και της χελώνας.
Σας διηγήθηκα μια αληθινή ιστορία που συνέβη κάποτε σε ένα ψαροχώρι της Αυστραλίας .Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να την είχε γράψει και για την Κω με αυτά που συμβαίνουν στο Ζηνί της Κεφάλου. Ξαφνικά κάποιοι αποφάσισαν να ανατρέψουν ένα οικοσύστημα που υπήρχε για χιλιάδες χρόνια, πολύ πριν από εμάς. Σε μία νύχτα παρενέβησαν σαν τους εισβολείς χωρίς να γνωρίζουν βασικές λειτουργίες της φύσης. Σκέφτηκαν ότι αυτό θα έλυνε το πρόβλημα τους χωρίς όμως να γνωρίζουν ότι το οικοσύστημα της περιοχής τώρα θα ψάξει για νέες ισορροπίες. Η λανθασμένη αντίληψη που επικρατεί εδώ και χρόνια στο νησί μας ότι πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ της επιβίωσης μας και ενός «άψυχου» περιβάλλοντος είναι ένα ψευδοδίλλημα. Αφού χωρίς το περιβάλλον δεν θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε πλούτο, δουλειές και ευκαιρίες. Κύριοι, πρέπει να καταλάβετε ότι από την φάση της άρνησης στη φάση της απελπισίας υπάρχει ένα ενδιάμεσο στάδιο. Είμαστε ικανοί να υπερβούμε τα όρια μας και να το αναζητήσουμε;
Γεωδίφης με πληροφορίες από το NOAA
Φωτογραφίες-Απο το Κ.Κωστογλάκη (ένας εκ των ηρώων )
RSS Feed
