Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν πολύ καλά ότι σε κάθε ερώτημα που έθεταν γύρω από τη φύση πάντα υπήρχε μια απάντηση. «Η φύση στην άπειρη σοφία της, έχει ένα λόγο για όλα αυτά που δημιουργεί» έλεγε ο Αριστοτέλης. Βέβαια, τα μέσα που διέθεταν ήταν λιγοστά ωστόσο η σκέψη τους ήταν ανήσυχη και κριτική. Ακολούθησαν δύσκολους δρόμους για να κατανοήσουν τη λειτουργία της. Το ίδιο μετά από πολλά χρόνια εξακολουθεί να κάνει ο σύγχρονος άνθρωπος. Δεν μπορεί να γίνονται τόσα πολλά για κανένα λόγο, μόνο για το τίποτα. Πολιτείες χάνονται από σεισμούς, ηφαίστεια εκρήγνυνται, ωκεανοί εξαφανίζονται, νέα νησιά γεννιούνται, βουνά χάνονται. Γεγονότα ασύλληπτα για την κοινή λογική. Γιατί άραγε να συμβαίνουν όλα αυτά; Υπάρχει κάποια εξήγηση;
Μετά από χρόνια αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε την άπειρη σοφία της φύσης. Σήμερα είμαστε πια σε θέση να αντιληφθούμε γιατί γίνονται όλα αυτά. Τώρα πια είμαστε βέβαιοι, μετά από αιώνες έρευνας αποκρυπτογραφήσαμε τις διαθέσεις της Γαίας. Ξέρουμε ότι στη Γη αρέσει να αναδιοργανώνει την ύλη της. Ο πλανήτης μας σιχαίνεται την καθημερινότητα και προσπαθεί να μεταμορφώνεται και να αλλάζει με κάθε τρόπο. Το έκανε από τότε που πρωτοδημιουργήθηκε, το κάνει τώρα και θα το πράττει στο μέλλον εφόσον οι προϋποθέσεις θα του το επιτρέπουν. Η αναδιοργάνωση αυτή δεν συμβαίνει τυχαία αλλά γίνεται σε κύκλους που εμείς οι ασχολούμενοι με την γεωεπιστήμη, ονομάζουμε «γεωτεκτονικούς κύκλους». Αυτοί οι ασύλληπτοι σε χρόνο κύκλοι δημιουργίας και καταστροφής δημιούργησαν όλα αυτά που υπάρχουν γύρω μας και τόσο μας εντυπωσιάζουν.
Ο κόσμος σε 50 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα όταν μια νέα υπερήπειρος θα κυριαρχεί στον πλανήτη μας, η Νεοπανγαία. Ο κόσμος, όπως θα παρουσιάζεται στον επόμενο γεωτεκτονικό κύκλο σε 150 και 250 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα.
Είδαμε ότι κάθε 300-500 εκατομμύρια χρόνια η Γη αυτοανανεώνεται. Μέσα σε αυτό το διάστημα τα πάντα τροποποιούνται και αυτό βέβαια έχει και το τίμημα του. Κάθε φορά που κάποιος σεισμός παρουσιάζεται πρέπει να ξέρετε ότι αυτό δε γίνεται άσκοπα, επειδή κάποιες τρελές πλάκες κινούνται ανεξέλεγκτα πέρα-δώθε. Κάθε φορά που συμβαίνει μια έκρηξη ηφαιστείου πρέπει να γνωρίζετε ότι το «master plan» της Γης δουλεύει ακόμη υποδειγματικά, ακολουθώντας ένα νέο κύκλο γεωτεκτονικό, πιθανόν τον έβδομο, από τότε που γεννήθηκε ο πλανήτης μας. Όλα αυτά γίνονται γιατί βρίσκεται σε εξέλιξη η δημιουργία μιας νέας υπερηπείρου. Μια νέας αχανούς ξηράς, μιας νέας Πανγαίας. Από τώρα γνωρίζουμε ότι όλες αυτές οι μετακινήσεις του φλοιού της Γης γίνονται μέχρι να ολοκληρωθεί αυτό το «κρυφό» σχέδιο. Γι αυτό κάθε φορά, που θα νιώθετε ένα σεισμό γύρω σας πρέπει να μην παραξενεύεστε αλλά να το θεωρείτε σαν ένα φυσιολογικό γεγονός που για εκατομμύρια χρόνια συμβαίνει. Η «Νεοπανγαία» όπως πολλοί την ονομάζουν θα διαδεχτεί τον κόσμο, που εμείς γνωρίζουμε. Βέβαια αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί αφού για να ολοκληρωθούν τα στάδια εξέλιξης αυτού του γιγαντιαίου κύκλου θα περάσουν εκατομμύρια χρόνια και εμείς δεν θα είμαστε εκεί τότε αλλά πιθανόν ούτε ο άνθρωπος σαν είδος. Μπαίνουμε σε μια νέα φάση ηπειρωτικής σύγκρουσης που θα οδηγήσει τελικά στο σχηματισμό της υπερηπείρου Νεοπανγαίας στο μέλλον. Η διαδρομή βέβαια δεν θα είναι μια απλή γραμμική διαδικασία. Πως θα είναι η Νεοπανγαία;
Σε 100 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα η παγκόσμια γεωγραφία θα είναι επίσης διαφορετική. Τα ηφαίστεια θα εκλύουν περισσότερα αέρια θερμοκηπίου μετατρέποντας τελικά τη Γη σε πολύ υγρό θερμοκήπιο. Τα τροπικά δάση και η ατμόσφαιρα θα είναι πλούσια σε διοξείδιο του άνθρακα και οξυγόνο. Τα ζώα θα προσαρμόζονται στην υγρή ζεστασιά, ενώ τα έντομα θα γίνουν τεράστια. Τα ιπτάμενα έντομα θα έχουν τις διαστάσεις ενός μέτρου, και μεγαλύτερα πλάσματα θα περπατούν στη Γη. Αλλά η ίδια η Γη θα είναι ανήσυχη. Αν και τα ηφαίστεια θα είναι ενεργά σ' όλο τον πλανήτη τώρα, οι τεράστιες εκρήξεις θα φέρνουν τον πλανήτη στο χείλο της χειρότερης καταστροφής του. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής ίσως θα εξαφανιστεί αφήνοντας τον κόσμο άγονο και κενό. Η Αυστραλία θα έχει ταξιδεψει μέχρι το βορρά και εκεί θα συγκρουστεί με την Ασία και τη Βόρεια Αμερική. Η σύγκρουση της Αυστραλίας και της Ασίας θα οδηγήσει σε μια ογκώδη αλυσίδα βουνών, πολύ υψηλότερη από τα Ιμαλάια, ύψους τουλάχιστον 10.000 μέτρων. Τα βουνά αυτά θα είναι πιο αιχμηρά από τα σημερινά. Θα υπάρχει δυνατή βροχή στα βουνά και βαριά εποχιακή βροχή στα οροπέδια. Μεταξύ της Ασίας και της Αυστραλίας θα έχει διαμορφωθεί ένα υψηλό οροπέδιο όπου θα κατοικούν «ασημένιες» αράχνες. Η συνεχώς μεταβαλλόμενη θερμοκρασία και ατμόσφαιρα της Γης θα ενθαρρύνουν την αύξηση των μεγάλων αρθρόποδων-εντόμων και καρκινοειδών. Έτσι οι αράχνες θα είναι μεγαλύτερες από τους προγόνους της ανθρώπινης εποχής τους.
Τα γεωλογικά αρχεία της Γης μας λένε ότι ο Ατλαντικός ωκεανός σε 150 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα, θα έχει στενέψει ως αποτέλεσμα της υποβύθισης κάτω από την Αμερική. Ο Ινδικός ωκεανός θα είναι επίσης μικρότερος λόγω της υποβύθισης της ωκεάνιας κρούστας στη κεντρική ινδική τάφρο. Η Ανταρκτική θα έχει συγκρουστεί κατά μήκος του νότιου περιθωρίου της Αυστραλίας και η μεσοατλαντική ράχη, το τελευταίο απομεινάρι του Ατλαντικού ωκεανού, θα έχει υποβυθιστεί σχεδόν κάτω από την ανατολική και Βόρεια Αμερική. Πόλεις, όπως η Βοστώνη, η Ουάσιγκτον και η Νέα Υόρκη θα βρίσκονται επάνω σε πανύψηλες οροσειρές. Όταν το τελευταίο κομμάτι της μέσοατλαντικής ράχης θα υποβυθιστεί κάτω από την Αμερική, ο Ατλαντικός ωκεανός θα κλείσει γρήγορα και η Νεοπανγαία θα έχει διαμορφωθεί.
Σε 250 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα η Νεοπανγαία, θα έχει σχηματιστεί. Αυτή η υπερήπειρος θα έχει μια μικρή ωκεάνια λεκάνη παγιδευμένη στο κέντρο της. Ταξιδεύοντας, στο μέλλον μέσα στον ίδιο κύκλο, ο Ατλαντικός και ο Ινδικός ωκεανός θα έχουν κλείσει. Η Βόρεια Αμερική θα έχει συγκρουστεί με την Αφρική, ενώ η νότια Αμερική θα τυλιχθεί γύρω από το νότιο άκρο της Αφρικής. Η Παταγονία θα έρθει σε επαφή με την Ινδονησία, εσωκλείοντας τα απομεινάρια του Ινδικού ωκεανού. Η Ανταρκτική θα είναι πάλι στο νότιο Πόλο και ο Ειρηνικός θα έχει γίνει ευρύτερος, περικυκλώνοντας κυριολεκτικά το ήμισυ της Γης και μια νέα Πανθάλασσα θα έχει δημιουργηθεί.
Γεωδίφης
Πηγή- Γεωστοχασμοί, ψηφιακή έκδοση
Μετά από χρόνια αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε την άπειρη σοφία της φύσης. Σήμερα είμαστε πια σε θέση να αντιληφθούμε γιατί γίνονται όλα αυτά. Τώρα πια είμαστε βέβαιοι, μετά από αιώνες έρευνας αποκρυπτογραφήσαμε τις διαθέσεις της Γαίας. Ξέρουμε ότι στη Γη αρέσει να αναδιοργανώνει την ύλη της. Ο πλανήτης μας σιχαίνεται την καθημερινότητα και προσπαθεί να μεταμορφώνεται και να αλλάζει με κάθε τρόπο. Το έκανε από τότε που πρωτοδημιουργήθηκε, το κάνει τώρα και θα το πράττει στο μέλλον εφόσον οι προϋποθέσεις θα του το επιτρέπουν. Η αναδιοργάνωση αυτή δεν συμβαίνει τυχαία αλλά γίνεται σε κύκλους που εμείς οι ασχολούμενοι με την γεωεπιστήμη, ονομάζουμε «γεωτεκτονικούς κύκλους». Αυτοί οι ασύλληπτοι σε χρόνο κύκλοι δημιουργίας και καταστροφής δημιούργησαν όλα αυτά που υπάρχουν γύρω μας και τόσο μας εντυπωσιάζουν.
Ο κόσμος σε 50 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα όταν μια νέα υπερήπειρος θα κυριαρχεί στον πλανήτη μας, η Νεοπανγαία. Ο κόσμος, όπως θα παρουσιάζεται στον επόμενο γεωτεκτονικό κύκλο σε 150 και 250 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα.
Είδαμε ότι κάθε 300-500 εκατομμύρια χρόνια η Γη αυτοανανεώνεται. Μέσα σε αυτό το διάστημα τα πάντα τροποποιούνται και αυτό βέβαια έχει και το τίμημα του. Κάθε φορά που κάποιος σεισμός παρουσιάζεται πρέπει να ξέρετε ότι αυτό δε γίνεται άσκοπα, επειδή κάποιες τρελές πλάκες κινούνται ανεξέλεγκτα πέρα-δώθε. Κάθε φορά που συμβαίνει μια έκρηξη ηφαιστείου πρέπει να γνωρίζετε ότι το «master plan» της Γης δουλεύει ακόμη υποδειγματικά, ακολουθώντας ένα νέο κύκλο γεωτεκτονικό, πιθανόν τον έβδομο, από τότε που γεννήθηκε ο πλανήτης μας. Όλα αυτά γίνονται γιατί βρίσκεται σε εξέλιξη η δημιουργία μιας νέας υπερηπείρου. Μια νέας αχανούς ξηράς, μιας νέας Πανγαίας. Από τώρα γνωρίζουμε ότι όλες αυτές οι μετακινήσεις του φλοιού της Γης γίνονται μέχρι να ολοκληρωθεί αυτό το «κρυφό» σχέδιο. Γι αυτό κάθε φορά, που θα νιώθετε ένα σεισμό γύρω σας πρέπει να μην παραξενεύεστε αλλά να το θεωρείτε σαν ένα φυσιολογικό γεγονός που για εκατομμύρια χρόνια συμβαίνει. Η «Νεοπανγαία» όπως πολλοί την ονομάζουν θα διαδεχτεί τον κόσμο, που εμείς γνωρίζουμε. Βέβαια αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί αφού για να ολοκληρωθούν τα στάδια εξέλιξης αυτού του γιγαντιαίου κύκλου θα περάσουν εκατομμύρια χρόνια και εμείς δεν θα είμαστε εκεί τότε αλλά πιθανόν ούτε ο άνθρωπος σαν είδος. Μπαίνουμε σε μια νέα φάση ηπειρωτικής σύγκρουσης που θα οδηγήσει τελικά στο σχηματισμό της υπερηπείρου Νεοπανγαίας στο μέλλον. Η διαδρομή βέβαια δεν θα είναι μια απλή γραμμική διαδικασία. Πως θα είναι η Νεοπανγαία;
Σε 100 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα η παγκόσμια γεωγραφία θα είναι επίσης διαφορετική. Τα ηφαίστεια θα εκλύουν περισσότερα αέρια θερμοκηπίου μετατρέποντας τελικά τη Γη σε πολύ υγρό θερμοκήπιο. Τα τροπικά δάση και η ατμόσφαιρα θα είναι πλούσια σε διοξείδιο του άνθρακα και οξυγόνο. Τα ζώα θα προσαρμόζονται στην υγρή ζεστασιά, ενώ τα έντομα θα γίνουν τεράστια. Τα ιπτάμενα έντομα θα έχουν τις διαστάσεις ενός μέτρου, και μεγαλύτερα πλάσματα θα περπατούν στη Γη. Αλλά η ίδια η Γη θα είναι ανήσυχη. Αν και τα ηφαίστεια θα είναι ενεργά σ' όλο τον πλανήτη τώρα, οι τεράστιες εκρήξεις θα φέρνουν τον πλανήτη στο χείλο της χειρότερης καταστροφής του. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής ίσως θα εξαφανιστεί αφήνοντας τον κόσμο άγονο και κενό. Η Αυστραλία θα έχει ταξιδεψει μέχρι το βορρά και εκεί θα συγκρουστεί με την Ασία και τη Βόρεια Αμερική. Η σύγκρουση της Αυστραλίας και της Ασίας θα οδηγήσει σε μια ογκώδη αλυσίδα βουνών, πολύ υψηλότερη από τα Ιμαλάια, ύψους τουλάχιστον 10.000 μέτρων. Τα βουνά αυτά θα είναι πιο αιχμηρά από τα σημερινά. Θα υπάρχει δυνατή βροχή στα βουνά και βαριά εποχιακή βροχή στα οροπέδια. Μεταξύ της Ασίας και της Αυστραλίας θα έχει διαμορφωθεί ένα υψηλό οροπέδιο όπου θα κατοικούν «ασημένιες» αράχνες. Η συνεχώς μεταβαλλόμενη θερμοκρασία και ατμόσφαιρα της Γης θα ενθαρρύνουν την αύξηση των μεγάλων αρθρόποδων-εντόμων και καρκινοειδών. Έτσι οι αράχνες θα είναι μεγαλύτερες από τους προγόνους της ανθρώπινης εποχής τους.
Τα γεωλογικά αρχεία της Γης μας λένε ότι ο Ατλαντικός ωκεανός σε 150 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα, θα έχει στενέψει ως αποτέλεσμα της υποβύθισης κάτω από την Αμερική. Ο Ινδικός ωκεανός θα είναι επίσης μικρότερος λόγω της υποβύθισης της ωκεάνιας κρούστας στη κεντρική ινδική τάφρο. Η Ανταρκτική θα έχει συγκρουστεί κατά μήκος του νότιου περιθωρίου της Αυστραλίας και η μεσοατλαντική ράχη, το τελευταίο απομεινάρι του Ατλαντικού ωκεανού, θα έχει υποβυθιστεί σχεδόν κάτω από την ανατολική και Βόρεια Αμερική. Πόλεις, όπως η Βοστώνη, η Ουάσιγκτον και η Νέα Υόρκη θα βρίσκονται επάνω σε πανύψηλες οροσειρές. Όταν το τελευταίο κομμάτι της μέσοατλαντικής ράχης θα υποβυθιστεί κάτω από την Αμερική, ο Ατλαντικός ωκεανός θα κλείσει γρήγορα και η Νεοπανγαία θα έχει διαμορφωθεί.
Σε 250 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα η Νεοπανγαία, θα έχει σχηματιστεί. Αυτή η υπερήπειρος θα έχει μια μικρή ωκεάνια λεκάνη παγιδευμένη στο κέντρο της. Ταξιδεύοντας, στο μέλλον μέσα στον ίδιο κύκλο, ο Ατλαντικός και ο Ινδικός ωκεανός θα έχουν κλείσει. Η Βόρεια Αμερική θα έχει συγκρουστεί με την Αφρική, ενώ η νότια Αμερική θα τυλιχθεί γύρω από το νότιο άκρο της Αφρικής. Η Παταγονία θα έρθει σε επαφή με την Ινδονησία, εσωκλείοντας τα απομεινάρια του Ινδικού ωκεανού. Η Ανταρκτική θα είναι πάλι στο νότιο Πόλο και ο Ειρηνικός θα έχει γίνει ευρύτερος, περικυκλώνοντας κυριολεκτικά το ήμισυ της Γης και μια νέα Πανθάλασσα θα έχει δημιουργηθεί.
Γεωδίφης
Πηγή- Γεωστοχασμοί, ψηφιακή έκδοση
RSS Feed
