Ως κάτοικοι της Κω ζούμε σε ένα «ευλογημένο» περιβάλλον. Το περιβάλλον του νησιού-νερό, έδαφος, ορυκτά, ενέργεια, φυτά, ζώα, θάλασσα, ατμόσφαιρα- παρέχει καθετί που είναι απαραίτητο για την επιβίωση μας. Αν δεν βρίσκαμε ανταπόκριση σε κάποια από τα αναγκαία αγαθά να είστε σίγουροι ότι θα είχαμε πάψει να ζούμε σε αυτό τον τόπο.
Κάποτε οι φυσικοί πόροι του νησιού μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν χωρίς φόβο. Υπήρχαν λιγότεροι κάτοικοι και η τεχνολογία της εποχής εκείνης δεν επέτρεπε την μαζική και ταχύτατη χρήση αυτών. Τότε τα δέντρα κόβονταν με τσεκούρια, τα ψάρια αλιεύονταν με πρωτόγονες μεθόδους και τα υλικά εξορύσσονταν με τα χέρια.
Ως άνθρωποι εξακολουθούμε να ζούμε στο ίδιο περιβάλλον αλλά τώρα έχουμε την ικανότητα να χρησιμοποιούμε τους εναπομείναντες φυσικούς πόρους σε απίστευτα ευρείες κλίμακες. Τώρα αντλούμε νερό από απίστευτα βάθη-τουλάχιστον 150 μέτρα κάτω από την γη ενώ με την χρήση της τεχνολογίας μπορούμε να ισοπεδώσουμε βουνά, να εξαφανίσουμε χείμαρρους και να παρέμβουμε σε βασικές φυσικές λειτουργίες.
Αναπόφευκτα, ο αυξανόμενος πληθυσμός του νησιού αλλά και η τεχνολογία δημιουργούν προβλήματα. Πιστεύουμε ότι στο μέλλον θα πρέπει να ζήσουμε στο ίδιο περιβάλλον στο σκάφος που ονομάζεται «Κως». Και αυτό το σκάφος δεν μπορεί να γίνει μεγαλύτερο και οι φυσικοί του πόροι δυστυχώς δεν πρόκειται να διαρκέσουν για πάντα.
Η συνετή χρήση των φυσικών μας πόρων θα έπρεπε να έχει γίνει προτεραιότητα για όλους μας. Τα αποθέματα του σκάφους μειώνονται επικίνδυνα και αυτό δεν αποτελεί καινούρια αντίληψη. Η διαχείριση των φυσικών πόρων ενός τόπου είναι ένα εξαιρετικά ευρύ και πολύπλοκο θέμα. Ωστόσο, για να καταλήξει κάποιος σε μια θεραπευτική αγωγή που πρέπει να ακολουθηθεί σε μία ευρύτερη περιοχή πρέπει να έχει προηγηθεί έρευνα και γνώση. Ο γη είναι ένας φυσικός πλουτοπαραγωγικός πόρος που εξυπηρετεί πολλούς σκοπούς και η παραγωγή τροφίμων είναι ένας από αυτούς τους στόχους.
Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι για να εξετάσει κανείς το ζήτημα της διαχείρισης των φυσικών πλουτοπαραγωγικών πόρων του νησιού. Αν το εξετάσουμε από το πρίσμα των υπέρμαχων της διατήρησης τότε το φυσικό περιβάλλον του νησιού πρέπει να μείνει ανέπαφο όσο το δυνατόν περισσότερο και η λέξη εκμετάλλευση αποτελεί μία άγνωστη λέξη. Ο συμπολίτης μας που έχει ταχτεί υπέρ της διατήρησης θα σταματούσε καθετί που έχει να κάνει με την ανάπτυξη του.
Εάν δούμε το νησί μας από την άποψη του εκμεταλλευτή τότε οι φυσικοί πλουτοπαραγωγικοί πόροι αποτελούν πηγή πλούτου και δύναμης. Η αντίληψη του εκμεταλλευτή θα κατασκευάσει έναν δρόμο που περνά από μία περιοχή π.χ Ζηνί, έστω και αν με αυτή την ενέργεια καταστραφεί το ενδιαίτημα ενός σπάνιου ψαριού ή ζώου.
Όμως, μεταξύ των δύο πιο πάνω αντιλήψεων υπάρχει και εκείνη του οπαδού της συντήρησης. Σύμφωνα με αυτόν το νησί προσφέρει τον πλούτο του ο οποίος όμως πρέπει να χρησιμοποιηθεί προσεκτικά ώστε να επιφέρει ένα συλλογικό οικονομικό όφελος. Οι οπαδοί της συντήρησης θα ενθάρρυναν την εκμετάλλευση ενός ορυχείου αδρανών υλικών με την προϋπόθεση ότι θα είχε αποκατασταθεί ο πρώην λατομικός χώρος του Πυλίου. Θα προετοίμαζαν τις δράσεις για τα απορρίμματα με πρωτοβουλίες και δράσεις φιλικές προς το περιβάλλον. Θα επέτρεπαν την εκμετάλλευση του βαρύτη της Αγ.Ειρήνης ,νερού της Βουρίνας, περλίτη της Κεφάλου, αλατιού του Τιγκακίου, γρανιτοειδών του Δίκαιου, ποζολάνης, μπεντονίτη, της λάσπης της Βόρκας κά , εφόσον η γη θα μπορούσε να επανέρχεται σε μία ισορροπημένη, φυσική κατάσταση μετά το πέρας της εξόρυξης.
Ποια όμως είναι η σωστή άποψη και ποια η λανθασμένη για την ανάπτυξη του νησιού μας Υπάρχει κάποια σωστή απάντηση που να βρίσκεται μεταξύ των τριών τάσεων; Αν και έχω την προσωπική άποψη μου πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερα πριν από τις όποιες προτάσεις για οποιοδήποτε θέμα θα έπρεπε να διερευνηθεί σε βάθος το ζήτημα της διαχείρισης των φυσικών πλουτοπαραγωγικών πόρων καθώς το θεωρώ υψίστης σημασίας. Ο τόπος που ζούμε δεν είναι τόσο μεγάλος και καθώς οι κάτοικοι του θα συνεχίσουν να αυξάνονται θα ασκείται μία αφόρητη πίεση στο ήδη «τραυματισμένο» περιβάλλον του νησιού. Είναι εμφανές πως δεν μπορούμε να ακολουθούμε συνεχώς την προσέγγιση των εκμεταλλευτών αφού ο πληθυσμός του νησιού δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να επηρεάζει την μορφή και τις συνθήκες του περιβάλλοντος του.
Γεωδίφης
Κάποτε οι φυσικοί πόροι του νησιού μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν χωρίς φόβο. Υπήρχαν λιγότεροι κάτοικοι και η τεχνολογία της εποχής εκείνης δεν επέτρεπε την μαζική και ταχύτατη χρήση αυτών. Τότε τα δέντρα κόβονταν με τσεκούρια, τα ψάρια αλιεύονταν με πρωτόγονες μεθόδους και τα υλικά εξορύσσονταν με τα χέρια.
Ως άνθρωποι εξακολουθούμε να ζούμε στο ίδιο περιβάλλον αλλά τώρα έχουμε την ικανότητα να χρησιμοποιούμε τους εναπομείναντες φυσικούς πόρους σε απίστευτα ευρείες κλίμακες. Τώρα αντλούμε νερό από απίστευτα βάθη-τουλάχιστον 150 μέτρα κάτω από την γη ενώ με την χρήση της τεχνολογίας μπορούμε να ισοπεδώσουμε βουνά, να εξαφανίσουμε χείμαρρους και να παρέμβουμε σε βασικές φυσικές λειτουργίες.
Αναπόφευκτα, ο αυξανόμενος πληθυσμός του νησιού αλλά και η τεχνολογία δημιουργούν προβλήματα. Πιστεύουμε ότι στο μέλλον θα πρέπει να ζήσουμε στο ίδιο περιβάλλον στο σκάφος που ονομάζεται «Κως». Και αυτό το σκάφος δεν μπορεί να γίνει μεγαλύτερο και οι φυσικοί του πόροι δυστυχώς δεν πρόκειται να διαρκέσουν για πάντα.
Η συνετή χρήση των φυσικών μας πόρων θα έπρεπε να έχει γίνει προτεραιότητα για όλους μας. Τα αποθέματα του σκάφους μειώνονται επικίνδυνα και αυτό δεν αποτελεί καινούρια αντίληψη. Η διαχείριση των φυσικών πόρων ενός τόπου είναι ένα εξαιρετικά ευρύ και πολύπλοκο θέμα. Ωστόσο, για να καταλήξει κάποιος σε μια θεραπευτική αγωγή που πρέπει να ακολουθηθεί σε μία ευρύτερη περιοχή πρέπει να έχει προηγηθεί έρευνα και γνώση. Ο γη είναι ένας φυσικός πλουτοπαραγωγικός πόρος που εξυπηρετεί πολλούς σκοπούς και η παραγωγή τροφίμων είναι ένας από αυτούς τους στόχους.
Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι για να εξετάσει κανείς το ζήτημα της διαχείρισης των φυσικών πλουτοπαραγωγικών πόρων του νησιού. Αν το εξετάσουμε από το πρίσμα των υπέρμαχων της διατήρησης τότε το φυσικό περιβάλλον του νησιού πρέπει να μείνει ανέπαφο όσο το δυνατόν περισσότερο και η λέξη εκμετάλλευση αποτελεί μία άγνωστη λέξη. Ο συμπολίτης μας που έχει ταχτεί υπέρ της διατήρησης θα σταματούσε καθετί που έχει να κάνει με την ανάπτυξη του.
Εάν δούμε το νησί μας από την άποψη του εκμεταλλευτή τότε οι φυσικοί πλουτοπαραγωγικοί πόροι αποτελούν πηγή πλούτου και δύναμης. Η αντίληψη του εκμεταλλευτή θα κατασκευάσει έναν δρόμο που περνά από μία περιοχή π.χ Ζηνί, έστω και αν με αυτή την ενέργεια καταστραφεί το ενδιαίτημα ενός σπάνιου ψαριού ή ζώου.
Όμως, μεταξύ των δύο πιο πάνω αντιλήψεων υπάρχει και εκείνη του οπαδού της συντήρησης. Σύμφωνα με αυτόν το νησί προσφέρει τον πλούτο του ο οποίος όμως πρέπει να χρησιμοποιηθεί προσεκτικά ώστε να επιφέρει ένα συλλογικό οικονομικό όφελος. Οι οπαδοί της συντήρησης θα ενθάρρυναν την εκμετάλλευση ενός ορυχείου αδρανών υλικών με την προϋπόθεση ότι θα είχε αποκατασταθεί ο πρώην λατομικός χώρος του Πυλίου. Θα προετοίμαζαν τις δράσεις για τα απορρίμματα με πρωτοβουλίες και δράσεις φιλικές προς το περιβάλλον. Θα επέτρεπαν την εκμετάλλευση του βαρύτη της Αγ.Ειρήνης ,νερού της Βουρίνας, περλίτη της Κεφάλου, αλατιού του Τιγκακίου, γρανιτοειδών του Δίκαιου, ποζολάνης, μπεντονίτη, της λάσπης της Βόρκας κά , εφόσον η γη θα μπορούσε να επανέρχεται σε μία ισορροπημένη, φυσική κατάσταση μετά το πέρας της εξόρυξης.
Ποια όμως είναι η σωστή άποψη και ποια η λανθασμένη για την ανάπτυξη του νησιού μας Υπάρχει κάποια σωστή απάντηση που να βρίσκεται μεταξύ των τριών τάσεων; Αν και έχω την προσωπική άποψη μου πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερα πριν από τις όποιες προτάσεις για οποιοδήποτε θέμα θα έπρεπε να διερευνηθεί σε βάθος το ζήτημα της διαχείρισης των φυσικών πλουτοπαραγωγικών πόρων καθώς το θεωρώ υψίστης σημασίας. Ο τόπος που ζούμε δεν είναι τόσο μεγάλος και καθώς οι κάτοικοι του θα συνεχίσουν να αυξάνονται θα ασκείται μία αφόρητη πίεση στο ήδη «τραυματισμένο» περιβάλλον του νησιού. Είναι εμφανές πως δεν μπορούμε να ακολουθούμε συνεχώς την προσέγγιση των εκμεταλλευτών αφού ο πληθυσμός του νησιού δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να επηρεάζει την μορφή και τις συνθήκες του περιβάλλοντος του.
Γεωδίφης
RSS Feed
