Στην πλευρά ενός λόφου, στρώματα πετρωμάτων εξακολουθούν να εκτίθενται κατά μήκος μερικών δέντρων, κοντά σε ένα κατασκευαστικό έργο -που υποτίθεται ότι θα βοηθήσει αυτό το ψαροχώρι να μετεγκατασταθεί και να ανοικοδομηθεί μετά το σεισμό και το τσουνάμι του Μαρτίου 2011- του οποίου δόθηκε το όνομα « δρόμος για το μέλλον»
Αλλά μέχρι τώρα ο δρόμος έχει οδηγήσει πουθενά. Ο δρόμος για έναν μελλοντικό οικισμό, σε μια επίπεδη λωρίδα που βρίσκεται σε ύψωμα και πιο εσωτερικά από το κατεστραμμένο χωριό, έχει χωρίσει τους ηγέτες αυτής της κοινότητας σε αντίθετα στρατόπεδα, αφού επικρατεί η αβεβαιότητα για τους 370 ως επί το πλείστον γέρους κάτοικους . Ο δρόμος προς το μέλλον καλύπτεται από χαλίκι, με ελάχιστες πιθανότητες να πλακοστρωθεί τουλάχιστον σύντομα.
Οι δυσκολίες για τους κατοίκους του Babanakayama έγκειται στο γεγονός ότι για περισσότερο από 10 μήνες μετά το σεισμό και το τσουνάμι, λίγα χωριά και πόλεις κατά μήκος της ακτής που καταστράφηκαν εδώ κατάφεραν να κάνουν αυτό που φαινόταν προφανές νωρίς: την εξεύρεση γης σε ύψωμα όπου οι κοινότητές τους θα μπορούσαν να μετεγκατασταθούν μαζικά.
Η σπανιότητα επίπεδης γης, η διένεξη για την τιμή των ιδιόκτητων βουνών, η απροθυμία να λειτουργήσουν ως οργανωμένες κοινότητες και οι διαφορετικές ανάγκες ενός γηράσκοντος πληθυσμού περιπλέκει τα σχέδια σε πολλές κοινότητες να μετεγκατασταθούν.
Με λίγη πρόοδο, οι αυξανόμενοι αριθμοί ανθρώπων και κοινοτήτων σταματούν απλά την ελπίδα της εξασφάλισης του εδάφους στο υψηλό έδαφος. Μερικοί άνθρωποι, που προκαλούν τις αρχές, αρχίζουν ακόμη και να επανοικοδομούν σε περιοχές που πλημμύρισαν από το τσουνάμι.
Στο Ofunato, για παράδειγμα, αξιωματούχοι της πόλης έχουν έντονα αποθαρρύνει τους κατοίκους από την ανοικοδόμηση σε περιοχές που επικίνδυνες για τσουνάμι , αλλά όπως συνέβη σε ομόλογούς τους σε άλλα μέρη δεν τους έχει εκδοθεί άμεση απαγόρευση - πιθανώς από φόβο για νομικές κυρώσεις.
Σε μια γειτονιά του Ofunato, μέσα σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα, ένα μικρό ξύλινο σπίτι τοποθετήθηκε σ 'ένα δυσανάλογα μεγάλο χώρο, όπου ένα πολύ μεγαλύτερο σπίτι είχε παρασυρθεί από το τσουνάμι. Αργά ένα απόγευμα, η Kikue Shida, 80 ετών, εξήγησε ότι δεν ήθελε να ζήσει με συγγενείς ή σε ένα προκατασκευασμένο προσωρινό σπίτι. Έτσι, η ίδια ζήτησε από τον μικρότερο αδερφό της να ξαναχτίσουν ένα σπίτι γι 'αυτήν, και μετακόμισε εκεί τον Αύγουστο. Ένα μεγάλο μέρος της γειτονιάς της παραμένει. Αλλά οι φίλοι της μειώνονται για το τσάι, και η κα Shida είπε ότι ήταν ευτυχής που δεν περίμενε να μετεγκατασταθεί. «Είμαι ήδη 80,»είπε, «και δεν έχω πολλά χρόνια μπροστά μου. Γι 'αυτό αποφάσισα να μετακομίσω πίσω εδώ.»
Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές των αρμοδίων, η κεντρική κυβέρνηση θα καταβάλει το ποσό για την απόκτηση γης στο υψηλό έδαφος, εάν τουλάχιστον πέντε νοικοκυριά επιθυμούν να μετακινηθούν εκεί μαζί. Αλλά η γη πρέπει να πληροί τις απαιτήσεις του κόστους που καθορίστηκαν από τις τοπικές αυτοδιοικήσεις. Με λίγη επίπεδη γη διαθέσιμη, θα απαιτηθούν από τις αρχές να αγοράσουν περισσότερες προτεινόμενες τοποθεσίες πιο εσωτερικά από μεμονωμένους ιδιοκτήτες βουνών και θα τα ισιώσουν για οικιακή χρήση.
Οι δυσκολίες ακόμη και μια κατάλληλη θέση υπογραμμίστηκαν από την εμπειρία στην Babanakayama, η οποία προσπάθησε να κάνει τόσο αυτό που έπρεπε γρηγορότερα από ότι άλλες κοινότητες. Το χωριό παρουσιάστηκε στον εθνικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα της Ιαπωνίας, ως πρότυπο για την γρήγορη ανταπόκριση στο τσουνάμι.
Ο Abe, 61 ετών, αλιέας και κάτοικος του Babanakayama ο οποίος καθοδήγησε στην εκκαθάριση χωρίς να περιμένει την κυβέρνηση είπε "Δεν εξαρτάται από την κυβέρνηση, μετακινηθήκαμε πρώτα," Αλλά οι χωρικοί είπαν ότι το να καθαρίσουν τον τόπο ήταν το εύκολο μέρος αυτής της κατάστασης.
Καθώς η σκόνη κατακάθισε, μια ομάδα ηγετών στο χωριό άρχισε τη διεξαγωγή συναντήσεων για μια πιθανή εκκένωση και τον προγραμματισμό για το μέλλον. Η απόφαση ήταν να μετακινηθούν από τις κατεστραμμένες παράκτιες κατοικίες σε μια λοφώδη περιοχή πίσω από το χωριό, και ανέλαβαν το δύσκολο έργο ζητώντας περίπου σε 50 ιδιοκτήτες γης στην περιοχή για την άδεια να χτιστεί ο δρόμος για το μέλλον.
Γεωδίφης με πληροφορίες από τους New York Times
Φωτογραφία- Ο δρόμος για το μέλλον του Babanakayama
Αλλά μέχρι τώρα ο δρόμος έχει οδηγήσει πουθενά. Ο δρόμος για έναν μελλοντικό οικισμό, σε μια επίπεδη λωρίδα που βρίσκεται σε ύψωμα και πιο εσωτερικά από το κατεστραμμένο χωριό, έχει χωρίσει τους ηγέτες αυτής της κοινότητας σε αντίθετα στρατόπεδα, αφού επικρατεί η αβεβαιότητα για τους 370 ως επί το πλείστον γέρους κάτοικους . Ο δρόμος προς το μέλλον καλύπτεται από χαλίκι, με ελάχιστες πιθανότητες να πλακοστρωθεί τουλάχιστον σύντομα.
Οι δυσκολίες για τους κατοίκους του Babanakayama έγκειται στο γεγονός ότι για περισσότερο από 10 μήνες μετά το σεισμό και το τσουνάμι, λίγα χωριά και πόλεις κατά μήκος της ακτής που καταστράφηκαν εδώ κατάφεραν να κάνουν αυτό που φαινόταν προφανές νωρίς: την εξεύρεση γης σε ύψωμα όπου οι κοινότητές τους θα μπορούσαν να μετεγκατασταθούν μαζικά.
Η σπανιότητα επίπεδης γης, η διένεξη για την τιμή των ιδιόκτητων βουνών, η απροθυμία να λειτουργήσουν ως οργανωμένες κοινότητες και οι διαφορετικές ανάγκες ενός γηράσκοντος πληθυσμού περιπλέκει τα σχέδια σε πολλές κοινότητες να μετεγκατασταθούν.
Με λίγη πρόοδο, οι αυξανόμενοι αριθμοί ανθρώπων και κοινοτήτων σταματούν απλά την ελπίδα της εξασφάλισης του εδάφους στο υψηλό έδαφος. Μερικοί άνθρωποι, που προκαλούν τις αρχές, αρχίζουν ακόμη και να επανοικοδομούν σε περιοχές που πλημμύρισαν από το τσουνάμι.
Στο Ofunato, για παράδειγμα, αξιωματούχοι της πόλης έχουν έντονα αποθαρρύνει τους κατοίκους από την ανοικοδόμηση σε περιοχές που επικίνδυνες για τσουνάμι , αλλά όπως συνέβη σε ομόλογούς τους σε άλλα μέρη δεν τους έχει εκδοθεί άμεση απαγόρευση - πιθανώς από φόβο για νομικές κυρώσεις.
Σε μια γειτονιά του Ofunato, μέσα σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα, ένα μικρό ξύλινο σπίτι τοποθετήθηκε σ 'ένα δυσανάλογα μεγάλο χώρο, όπου ένα πολύ μεγαλύτερο σπίτι είχε παρασυρθεί από το τσουνάμι. Αργά ένα απόγευμα, η Kikue Shida, 80 ετών, εξήγησε ότι δεν ήθελε να ζήσει με συγγενείς ή σε ένα προκατασκευασμένο προσωρινό σπίτι. Έτσι, η ίδια ζήτησε από τον μικρότερο αδερφό της να ξαναχτίσουν ένα σπίτι γι 'αυτήν, και μετακόμισε εκεί τον Αύγουστο. Ένα μεγάλο μέρος της γειτονιάς της παραμένει. Αλλά οι φίλοι της μειώνονται για το τσάι, και η κα Shida είπε ότι ήταν ευτυχής που δεν περίμενε να μετεγκατασταθεί. «Είμαι ήδη 80,»είπε, «και δεν έχω πολλά χρόνια μπροστά μου. Γι 'αυτό αποφάσισα να μετακομίσω πίσω εδώ.»
Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές των αρμοδίων, η κεντρική κυβέρνηση θα καταβάλει το ποσό για την απόκτηση γης στο υψηλό έδαφος, εάν τουλάχιστον πέντε νοικοκυριά επιθυμούν να μετακινηθούν εκεί μαζί. Αλλά η γη πρέπει να πληροί τις απαιτήσεις του κόστους που καθορίστηκαν από τις τοπικές αυτοδιοικήσεις. Με λίγη επίπεδη γη διαθέσιμη, θα απαιτηθούν από τις αρχές να αγοράσουν περισσότερες προτεινόμενες τοποθεσίες πιο εσωτερικά από μεμονωμένους ιδιοκτήτες βουνών και θα τα ισιώσουν για οικιακή χρήση.
Οι δυσκολίες ακόμη και μια κατάλληλη θέση υπογραμμίστηκαν από την εμπειρία στην Babanakayama, η οποία προσπάθησε να κάνει τόσο αυτό που έπρεπε γρηγορότερα από ότι άλλες κοινότητες. Το χωριό παρουσιάστηκε στον εθνικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα της Ιαπωνίας, ως πρότυπο για την γρήγορη ανταπόκριση στο τσουνάμι.
Ο Abe, 61 ετών, αλιέας και κάτοικος του Babanakayama ο οποίος καθοδήγησε στην εκκαθάριση χωρίς να περιμένει την κυβέρνηση είπε "Δεν εξαρτάται από την κυβέρνηση, μετακινηθήκαμε πρώτα," Αλλά οι χωρικοί είπαν ότι το να καθαρίσουν τον τόπο ήταν το εύκολο μέρος αυτής της κατάστασης.
Καθώς η σκόνη κατακάθισε, μια ομάδα ηγετών στο χωριό άρχισε τη διεξαγωγή συναντήσεων για μια πιθανή εκκένωση και τον προγραμματισμό για το μέλλον. Η απόφαση ήταν να μετακινηθούν από τις κατεστραμμένες παράκτιες κατοικίες σε μια λοφώδη περιοχή πίσω από το χωριό, και ανέλαβαν το δύσκολο έργο ζητώντας περίπου σε 50 ιδιοκτήτες γης στην περιοχή για την άδεια να χτιστεί ο δρόμος για το μέλλον.
Γεωδίφης με πληροφορίες από τους New York Times
Φωτογραφία- Ο δρόμος για το μέλλον του Babanakayama
RSS Feed
