Κατά την περίοδο Ιταλοκρατίας της Κω (1912-1943) οι Ιταλοί για την εκτέλεση βασικών έργων υποδομής και όχι μόνο αναζήτησαν αξιόπιστους φυσικούς πόρους που θα εξυπηρετούσαν τον στόχο τους. Για τον λόγο αυτό έδωσαν ιδιαίτερο βάρος στην ανάπτυξη του ορυκτού πλούτου του νησιού. Οι Ιταλοί, απέβλεπαν στην αποικιοποίηση της Κω και των γύρω νησιών και γνώριζαν ότι η πολεοδομική και οικοδομική δραστηριότητα καθώς και η τουριστική ανάπτυξη απαιτούσε μεγάλη ποικιλία ορυκτών και πετρωμάτων. Κατά το διάστημα αυτό έψαξαν «επίμονα» για ενεργειακά πετρώματα, μεταλλεύματα και βιομηχανικά ορυκτά που θα μπορούσαν να τύχουν οικονομικής εκμετάλλευσης. Εκτός από κοιτάσματα μεταλλευμάτων όπως χαλκό, σίδηρο, άργυρο, μόλυβδο κά, αναζήτησαν συγκεντρώσεις ενεργειακών ορυκτών και πετρωμάτων όπως ο άνθρακας, φυσικό αέριο κά. Ερευνώντας τις γεωλογικές συνθήκες του νησιού έστησαν μια σειρά από ορυχεία και μεταλλεία τα οποία εκμεταλλεύθηκαν.
Ένα από αυτά βρίσκεται στην τοποθεσία Μινιέρα του Ασφενδιού - Κω .Εκεί ανακάλυψαν μια μεγάλη πηγή ενέργειας, τον λιθάνθρακα. Η ύπαρξη κοιτάσματος οφειλόταν στις ευνοϊκές συνθήκες του υπεδάφους για τον σχηματισμό του.
Ο άνθρακας αποτελεί πηγή ενέργειας μιας άλλης εποχής όταν δεν υπήρχε το πετρέλαιο ή οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Χρησιμοποιείται ακόμη σήμερα στα ατμοηλεκτρικά εργοστάσια, στο λιώσιμο μετάλλων και για την παραγωγή διάφορων χημικών προϊόντων. Κάποτε η βιομηχανική επανάσταση πέρασε από τον «μισητό» άνθρακα και πιθανόν να ξαναγίνει δημοφιλής όταν εξαντληθούν οι άλλοι ενεργειακοί πόροι, καθόσον η Γη έχει τεράστια αποθέματα.
Οι ορυκτοί άνθρακες χρησιμοποιούνταν σαν καύσιμα από την αρχαιότητα. Ανάλογα με την σύνθεση ,προέλευση και τον βαθμό εξανθρακώσεως και την θερμαντική τους ικανότητα διακρίνονται σε ανθρακίτες ,λιθάνθρακες,λιγνίτες και τύρφη. Αρχικά, οι αρχαίοι πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν το ξύλο. Όμως, με την ανάπτυξη της βιομηχανίας και την αποψίλωση των δασών, τότε στράφηκαν οι σύγχρονες κοινωνίες προς το κάρβουνο. Η Μ.Βρετανία και η Γερμανία χώρες με σημαντικά κοιτάσματα κάρβουνου, ήταν οι μεγάλοι κερδισμένοι από την χρήση του στην βιομηχανική παραγωγή .
Ο μαύρος λιθάνθρακας της Μινιέρας συναντάται σε λιμναίες και θαλάσσιες αποθέσεις ηλικίας τουλάχιστον 2 εκ. χρόνων. Κατά το τέλος του Νεογενούς οι συνθήκες που επικρατούσαν ήταν ιδανικές για τον σχηματισμό των λιθανθράκων καθώς η περιοχή καλυπτόταν από νερό. Τότε φυτική ύλη που έμεινε για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια θαμμένη στη γη, αντί να σαπίσει έγινε σκληρή σαν πέτρα και έδωσε αυτό που αποκαλούν οι ντόπιοι πετροκάρβουνο. Τα λείψανα φυτικής ύλης δεν είναι ορατά στους λιθάνθρακες, όμως αναφλέγεται εύκολα και δίνει κίτρινη φλόγα με καπνό, για τον λόγο αυτό οι ανθρακωρύχοι της Μινιέρας έλεγαν ότι μύριζε άσχημα.
Κύριο συστατικό του λιθάνθρακα είναι ο άνθρακας, του οποίου η περιεκτικότητα κυμαίνεται από 70-86%. Έχει συνήθως χαμηλή υγρασία και μέτρια περιεκτικότητα σε πτητικά συστατικά. Με ξηρή απόσταξη του λιθάνθρακα παρασκευάζεται, το φωταέριο, μίγμα καυσίμων αερίων, αμμωνίας και άλλων ενώσεων του άνθρακα.
Για να εξορύξουν τον λιθάνθρακα, οι Ιταλοί έφτιαξαν στο μεταλλείο δύο στοές με θόλους που έφθαναν σε βάθος 40 -50 μέτρα. Οι τοξοειδείς καμάρες ήταν από πελεκητές πέτρες μάργας ως επί το πλείστον.
Ωστόσο, το κοίτασμα όταν δοκιμάστηκε δεν άναβε από μόνο του αλλά έπρεπε να ανακατευτεί με άλλα ώριμα κάρβουνα για να καεί. Οι Ιταλοί ισχυρίζονταν ότι ο λιθάνθρακας της περιοχής δεν είχε ψηθεί αρκετά μέσα στην γη και ότι κατά πάσα πιθανότητα σε μία 100ετία θα είχε ωριμάσει το κοίτασμα.Το έτος 1951, έκλεισε οριστικά το μεταλλείο της Μινιέρας, όταν σταμάτησαν να χρησιμοποιούν το πετροκάρβουνο του Ασφενδιού, οι ντόπιοι .
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Γεωλογικός χάρτης Κω-ΙΓΜΕΜ
3.Η Κως μια φορά κι έναν καιρό-Π.Σβουρένος
Ένα από αυτά βρίσκεται στην τοποθεσία Μινιέρα του Ασφενδιού - Κω .Εκεί ανακάλυψαν μια μεγάλη πηγή ενέργειας, τον λιθάνθρακα. Η ύπαρξη κοιτάσματος οφειλόταν στις ευνοϊκές συνθήκες του υπεδάφους για τον σχηματισμό του.
Ο άνθρακας αποτελεί πηγή ενέργειας μιας άλλης εποχής όταν δεν υπήρχε το πετρέλαιο ή οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Χρησιμοποιείται ακόμη σήμερα στα ατμοηλεκτρικά εργοστάσια, στο λιώσιμο μετάλλων και για την παραγωγή διάφορων χημικών προϊόντων. Κάποτε η βιομηχανική επανάσταση πέρασε από τον «μισητό» άνθρακα και πιθανόν να ξαναγίνει δημοφιλής όταν εξαντληθούν οι άλλοι ενεργειακοί πόροι, καθόσον η Γη έχει τεράστια αποθέματα.
Οι ορυκτοί άνθρακες χρησιμοποιούνταν σαν καύσιμα από την αρχαιότητα. Ανάλογα με την σύνθεση ,προέλευση και τον βαθμό εξανθρακώσεως και την θερμαντική τους ικανότητα διακρίνονται σε ανθρακίτες ,λιθάνθρακες,λιγνίτες και τύρφη. Αρχικά, οι αρχαίοι πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν το ξύλο. Όμως, με την ανάπτυξη της βιομηχανίας και την αποψίλωση των δασών, τότε στράφηκαν οι σύγχρονες κοινωνίες προς το κάρβουνο. Η Μ.Βρετανία και η Γερμανία χώρες με σημαντικά κοιτάσματα κάρβουνου, ήταν οι μεγάλοι κερδισμένοι από την χρήση του στην βιομηχανική παραγωγή .
Ο μαύρος λιθάνθρακας της Μινιέρας συναντάται σε λιμναίες και θαλάσσιες αποθέσεις ηλικίας τουλάχιστον 2 εκ. χρόνων. Κατά το τέλος του Νεογενούς οι συνθήκες που επικρατούσαν ήταν ιδανικές για τον σχηματισμό των λιθανθράκων καθώς η περιοχή καλυπτόταν από νερό. Τότε φυτική ύλη που έμεινε για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια θαμμένη στη γη, αντί να σαπίσει έγινε σκληρή σαν πέτρα και έδωσε αυτό που αποκαλούν οι ντόπιοι πετροκάρβουνο. Τα λείψανα φυτικής ύλης δεν είναι ορατά στους λιθάνθρακες, όμως αναφλέγεται εύκολα και δίνει κίτρινη φλόγα με καπνό, για τον λόγο αυτό οι ανθρακωρύχοι της Μινιέρας έλεγαν ότι μύριζε άσχημα.
Κύριο συστατικό του λιθάνθρακα είναι ο άνθρακας, του οποίου η περιεκτικότητα κυμαίνεται από 70-86%. Έχει συνήθως χαμηλή υγρασία και μέτρια περιεκτικότητα σε πτητικά συστατικά. Με ξηρή απόσταξη του λιθάνθρακα παρασκευάζεται, το φωταέριο, μίγμα καυσίμων αερίων, αμμωνίας και άλλων ενώσεων του άνθρακα.
Για να εξορύξουν τον λιθάνθρακα, οι Ιταλοί έφτιαξαν στο μεταλλείο δύο στοές με θόλους που έφθαναν σε βάθος 40 -50 μέτρα. Οι τοξοειδείς καμάρες ήταν από πελεκητές πέτρες μάργας ως επί το πλείστον.
Ωστόσο, το κοίτασμα όταν δοκιμάστηκε δεν άναβε από μόνο του αλλά έπρεπε να ανακατευτεί με άλλα ώριμα κάρβουνα για να καεί. Οι Ιταλοί ισχυρίζονταν ότι ο λιθάνθρακας της περιοχής δεν είχε ψηθεί αρκετά μέσα στην γη και ότι κατά πάσα πιθανότητα σε μία 100ετία θα είχε ωριμάσει το κοίτασμα.Το έτος 1951, έκλεισε οριστικά το μεταλλείο της Μινιέρας, όταν σταμάτησαν να χρησιμοποιούν το πετροκάρβουνο του Ασφενδιού, οι ντόπιοι .
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Γεωλογικός χάρτης Κω-ΙΓΜΕΜ
3.Η Κως μια φορά κι έναν καιρό-Π.Σβουρένος
RSS Feed
