Πιθανόν όχι πολύ σύντομα. Αυτή την στιγμή (τέλος Ιανουαρίου2012), υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι το ηφαίστειο της Σαντορίνης θα μπορούσε να ξυπνήσει σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα (μήνες σε έτη). Είναι αδύνατη η πρόβλεψη πότε ακριβώς θα υπάρξει μια νέα ηφαιστειακή έκρηξη – τα ηφαίστεια είναι, και πάντα θα είναι απρόβλεπτα. Είναι βέβαιο, όμως, ότι το ηφαίστειο θα ξεσπάσει στο μέλλον και πάλι, επειδή είναι ένα ενεργό ηφαίστειο.
  Εάν κοιτάξουμε  τη συχνότητα των εκρήξεων του παρελθόντος, μπορεί να επιχειρηθεί μία στατιστική πρόβλεψη: κατά την ιστορική περίοδο, η Σαντορίνη έχει δώσει εκρήξεις π.χ. το 197 Π.Χ, 46/47 Μ.Χ, 726, 1570-1573, 1707-1711, 1866-1870, 1925-1928, 1939-1941, και η τελευταία στο 1950. Εξετάζοντας τις εν λόγω ημερομηνίες, υπήρξαν 9 εκρήξεις  σε πάνω από 2000 χρόνια, και ίσως λίγες που δεν διατηρήθηκαν στις γεωλογικές ή ιστορικές εγγραφές. Κατά μέσο όρο μία έκρηξη κάθε 200 χρόνια περίπου για την περίοδο αυτή.
  Από την άλλη πλευρά, τα διαστήματα μεταξύ των εκρήξεων είναι όλα τακτικά κατανεμημένα: για παράδειγμα, περίπου 700 χρόνια φαίνεται να έχουν περάσει από την έκρηξη στη ρωμαϊκή εποχή (46 Μ.Χ) και η πιθανώς πολύ μεγάλη έκρηξη στο 726, από την οποία λίγα είναι γνωστά εκτός από το ότι τόφφος κάλυψε το Αιγαίο Πέλαγος.
  Ένα άλλο μεγάλο διάστημα περίπου 700 χρόνια ακολούθησε μέχρι η Μικρή Καμένη της Θήρας να «γεννηθεί» το 1570, που ήταν μια μάλλον μικρή έκρηξη. Μετά το 1570, εκρήξεις ηφαιστείων ακολούθησαν με μικρότερα διαστήματα, αξιοσημείωτη της σειράς δραστηριότητας είναι το 1866-70, 1925-28, 1939-41 και το 1950.
  Έκτοτε, έχει περάσει ένα σημαντικά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, μέχρι τώρα (62 χρόνια).
  Ένας σημαντικός περιοριστικός παράγοντας είναι ο αριθμός των σημείων δεδομένων που θα μας βοηθήσει να κάνουμε μια αξιόπιστη στατιστική: μόνο 4 εκρήξεις και 4 χρονικά διαστήματα είναι διαθέσιμα, αν κοιτάξουμε μόνο τα τελευταία 150 χρόνια, και κάθε στατιστική προσέγγιση με  τόσο λίγο αριθμό δειγμάτων είναι σχεδόν άχρηστη.
  Η μόνη αξιόπιστη μακροπρόθεσμη πρόβλεψη θα μπορούσε να δείξει ότι αυτό θα ξεσπάσει στο μέλλον, και αυτό θα μπορούσε να είναι απλώς αύριο ή σε χιλιάδες χρόνια.
  Ο ηφαιστειολόγος J. Stone -ένας από τους συνεργάτες μας -από το Πανεπιστήμιο του Bristol (που εμπλέκεται στην παρακολούθηση  της Σαντορίνης αυτή  τη στιγμή) ευγενικά επεσήμανε, προβλέποντας  ότι η ηφαιστειακή έκρηξη δεν περιορίζεται στο πότε, αλλά και σε επίσης σημαντικά ζητήματα του πώς και που, καθώς και των κινδύνων που ενδέχεται να προκύψουν.
  Αυτό είναι ένα από τα σημαντικά θέματα αναζήτησης  της σύγχρονης Ηφαιστειολογίας κατά την τελευταία δεκαετία. Πολλές μελέτες έχουν επικεντρωθεί σε αυτό το θέμα, και πολλές πιο εξελιγμένες προσεγγίσεις είναι διαθέσιμες  σε μοντέλα (π.χ. Baxter et al, 2008) που χρησιμοποιούν στατιστικές, κρίσεις εμπειρογνωμόνων και δεδομένα δακτυλίων δένδρων για πιθανές εκρήξεις.
  Με τον τρόπο αυτό οι ηφαιστειολόγοι προσπαθούν να περιορίσουν την αβεβαιότητα, αλλά επίσης, παρέχουν κάτι χρήσιμο στους αρμόδιους σχεδιαστές και υπεύθυνους λήψης αποφάσεων.
  Ο ηφαιστειολόγος δεν μπορεί αναγκαστικά να προβλέψει το "πότε" με πολύ χρονική διακριτικότητα, αλλά είναι σε θέση να φτάσει στην πιθανή πρόγνωση της έκρηξης με σενάρια εντός ενός συγκεκριμένου χρονικού ορίζοντα.
  Η επιστήμη είναι τώρα σε θέση να προβλέψει σχετικά με ακρίβεια εκρήξεις ηφαιστείων και κίνδυνους που ενδέχεται να προκύψουν με υψηλή χωρική ανάλυση.
  Για να  δώσουμε ένα παράδειγμα για την Σαντορίνη: εδώ και αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, έχουν γίνει τουλάχιστον 12 πλίνιες εκρήξεις, που απέχουν μεταξύ τους κατά χρονικά διαστήματα κατά μέσο όρο 20-30.000 χρόνια, μερικές από τις οποίες ακολουθήθηκαν  από την κατάρρευση της καλδέρας, καθώς και εκχυτικές φάσεις λάβας και μικρότερες εκρήξεις που δημιούργησαν νέα ασπιδωτά ηφαίστεια (όπως η Νέα Καμένη Θήρας) και συνέβαλαν στην πλήρωση της καλδέρας.
  Είναι εύλογο να πιστέψουμε ότι η  Σαντορίνη είναι τώρα σε μία φάση οικοδόμησης ασπίδας μακροπρόθεσμα, μετά την τελευταία πλίνια έκρηξη, την περίφημη Μινωική έκρηξη 3600 χρόνια πριν.
  Στατιστικά, είναι πολύ πιθανό ότι η επόμενη έκρηξη θα είναι τέτοιου μεγέθους, εάν συμβεί σε χρονικό διάστημα κάποιων ετών ή μερικών αιώνων από τώρα. Πιστεύουμε  ότι το ηφαίστειο έχει μεγάλες περιόδους ηρεμίας (χιλιάδες χρόνια) που προηγούνται από τέτοιες εκρήξεις.
  Το χειρότερο σενάριο που θα μπορούσε να συμβεί με μια έκρηξη ενδο-καλδέρας μπορεί να μοιάζει με την  ελάχιστα γνωστή έκρηξη του 726Μ.Χ, που ήταν ενδεχομένως υπο-πλίνια. Η έκρηξη θα ήταν καταστροφική για το νησί και τις υποδομές του, θα μπορούσε να  είναι απειλή για τους πολίτες και πιθανώς θα απαιτούσε μια μεγάλης κλίμακας εκκένωσης. Ευτυχώς, αυτό το σενάριο πιθανότατα δεν είναι ο αναμενόμενος τύπος της επόμενης έκρηξης.
  Σύγχρονες τεχνικές παρακολούθησης εξετάζουν τις αλλαγές του ηφαιστειακού συγκροτήματος, όπως κινήσεις γρήγορες και αργές εδάφους (σεισμοί και παραμόρφωση), θερμοκρασίες των αερίων και άλλων υγρών, τη χημική τους σύνθεση, καθώς και άλλες παραμέτρους. Είναι γνωστό τόσο από την παρατήρηση και θεωρία ότι αυτές οι παράμετροι, αλλάζουν συχνά με συστηματικό τρόπο πριν από την έκρηξη του ηφαιστείου (αλλά όχι πάντα), και ως εκ τούτου, μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να προβλέψουν εκρήξεις σε βραχυπρόθεσμη βάση (ημέρες σε έτη).
  Όσο πιο έντονες είναι οι αλλαγές αυτές (π.χ. σεισμική δραστηριότητα σε συνδυασμό με την διόγκωση και την αύξηση της θερμοκρασίας), τόσο πιο πιθανή είναι μια έκρηξη. Παραδόξως, το ηφαίστειο της Σαντορίνης, παρά το γεγονός ότι είναι ένα από τα καλύτερα μελετημένα ηφαίστεια, η παρακολούθηση του απέχει πολύ σε σύγκριση με τα ηφαίστεια που ξεσπάνε συχνότερα, όπως της Αίτνας, Στρόμπολι, Βεζούβιου κ.λπ.
  Η παρακολούθηση συνήθως εξαρτάται από την παρουσία τοπικών παρατηρητών και είναι κανονικά καθήκον της τοπικής επιστημονικής κοινότητας που πρέπει συχνά να εκτιμά τον κίνδυνο όσο και να ενημερώνει . Στην Ελλάδα, η επιστήμη (και η εκπαίδευση γενικά) σε μεγάλο βαθμό υποχρηματοδοτείται και δεν αναπτύσσεται σωστά, και αυτό οφείλεται τελικά σε πολιτικές αποφάσεις. Ένας δεύτερος παράγοντας είναι η γενική δημόσια στάση, (συμπεριλαμβανομένης της μεγάλης τουριστικής βιομηχανίας στην Σαντορίνη) να υποτεθεί ότι η Σαντορίνη είναι ένα κοιμώμενο ηφαίστειο που δεν θα ξεσπάσει και θα προκαλέσει προβλήματα σε οποιαδήποτε μελλοντική πρόβλεψη.
  Τώρα, στις αρχές του 2012,οι φήμες αναφέρουν ότι "το ηφαίστειο είναι έτοιμο να χτυπήσει". Χωρίς αμφιβολία, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις, και υπήρξε μία μικρή διόγκωση κάτω από το ηφαίστειο και μια αύξηση της θερμοκρασίας και φουμαρόλες, αν και πιθανώς δεν είναι σε ανησυχητικά επίπεδα.
  Ξαφνικά, οι άνθρωποι μαθαίνουν ότι Σαντορίνη είναι ένα ενεργό ηφαίστειο. Η παλαιότερη γενιά που γνώρισε τα τελευταίες εκρήξεις έχει ως επί το πλείστον φύγει και άφησε λίγη γνώση και  εμπειρία στον ντόπιο πληθυσμό. Είναι καιρός να προετοιμαστούμε, τίποτα άλλο .
  Οι ερευνητές Pyle and Elliot (2006, ) μελέτησαν τα χαρακτηριστικά των περασμένων  4 (και καλά τεκμηριωμένων) εκρήξεων της Νέας Καμένης Θήρας (1866-70, 1925-28, 1939-41, 1950). Οι εκρήξεις ήταν κυρίως εκχυτικές, με μέτρια εκρηκτική δραστηριότητα που παρήγαγε παρόμοιους δακιτικούς θόλους λάβας και ροές. Με βάση αρκετούς παράγοντες (σύνθεση μάγματος, στυλ έκρηξης κ.λπ.), φαίνεται να τροφοδοτούνται  από τον ίδιο ακόμη υφιστάμενο θάλαμο μάγματος .
  Είναι λογικό ότι η επόμενη έκρηξη, θα παρουσιαστεί σε ένα όχι μακρινό μέλλον (μερικά χρόνια ή σε πολλές δεκαετίες) από τώρα. Οι Pyle and Elliot ,έγραψαν ότι  " όλες οι εκρήξεις που συνέβησαν μέσα στην καλδέρα  για τις οποίες υπάρχουν τουλάχιστον κατάλληλα  αρχεία και δεδομένα (εκείνα από τον 18ο αιώνα)έχουν μια σειρά από σημαντικά κοινά χαρακτηριστικά: προ-εκρηκτικές ανυψώσεις των τμημάτων του υποθαλάσσιου οικοδομήματος της Καμένης, καθώς και έκρηξη μάγματος από τουλάχιστον 2 εκρηκτικές διεξόδους. Όλες έχουν επίσης συμβάλλει στον πρώιμο σχηματισμό θόλων λάβας, οι οποίοι  αργότερα δρουν ως μια εστία εκρηκτικής δραστηριότητας, καθώς ενεργούν  ως διέξοδοι  από όπου αναδύονται  λάβες."
  Δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε  ότι  από μια μελλοντική έκρηξη δεν θα προηγηθούν  τα ίδια γενικά φαινόμενα - συμπεριλαμβανομένης της γενικής ανύψωσης του οικοδομήματος και αλλαγής του χρώματος της θάλασσας - και έτσι, με βάση την συχνή παρακολούθηση, είναι πολύ πιθανό ότι η επόμενη έκρηξη να γίνει γνωστή ορισμένες ημέρες ή εβδομάδες πριν.
  "Στη μελέτη τους, θεωρούν ότι η λήψη ανά τακτά χρονικά διαστήματα δειγμάτων μάγματος από τον  βαθύ μανδύα μας βοηθά να παρατηρούμε τα ποσοστά διάχυσης (σειρά των 0,5-2.5 m3 ανά δευτερόλεπτο) κατά τη διάρκεια της έκρηξης ηφαιστείων, την  διάρκεια  κάθε έκρηξης και τα χρονικά διαστήματα μεταξύ κάθε μιας  από αυτής Συμπεραίνουν ότι "εάν  μια έκρηξη προκύψει κατά τη διάρκεια του 2006,  θα διαρκέσει  για περισσότερα από 2,7 χρόνια και θα παράγει ένα θόλο περίπου 115–125 μέτρων υψηλό".
  Εάν η πρόβλεψη αυτή μεταφράζεται για το έτος 2012 ή 2013, η προβλεπόμενη (αναμενόμενη) επόμενη έκρηξη θα πρέπει να διαρκέσει σχεδόν 3 έτη. (Ο τύπος που χρησιμοποιείται εκφράζεται ως: διάρκεια (σε ημέρες) = 7.4  επί τον αριθμό χρόνων που πέρασε από την τελευταία έκρηξη του ηφαιστείου 578 ημέρες.)

Γεωδίφης με πληροφορίες από Volcano Discovery.com

Πηγές

Pyle, D.M., Elliot, J.R. (2006) "Quantitative morphology, recent evolution, and future activity of the Kameni Islands volcano, Santorini, Greece", Geosphere, v. 2 (5), pp. 253–268 P.J.

Baxter , W.P. Aspinall , A. Neri , G. Zuccaro, R.J.S. Spence, R. Cioni, G. Woo (2008) "Emergency planning and mitigation at Vesuvius: A new evidence-based approach", Journal of Volcanology and Geothermal Research 178 (2008) 454–473

Ισχυρές σεισμικές δονήσεις στην Σαντορίνη .Το ιδιαίτερα ασυνήθιστο σμήνος σεισμών νοτιοδυτικά της Σαντορίνης στη κύρια ζώνη διάρρηξης που ορίζει επίσης τις ηφαιστειακές διεξόδους της περιοχής συνεχίζει με 10 περίπου σεισμούς μεγαλύτερους απο 2R κατά την διάρκεια των τελευταίων 24 ωρών.
  Δύο από τις σεισμικές δονήσεις ήταν μεγέθους 4 R και 4.7 R αντίστοιχα. Τα Ελληνικά μέσα μαζικής επικοινωνίας έχουν αρχίσει να ενδιαφέρονται περισσότερο για το θέμα: σήμερα το “τείχος της σιωπής” φαίνεται να πέφτει σε μια μεγάλη κυριακάτικη εφημερίδα η οποία  έχει αποκλειστική συνέντευξη που δίνει κάποιες πληροφορίες δημόσια.
    1. Διόγκωση- από το 1993 μέχρι το 2010 μειώθηκε η καλδέρα κατά περίπου 1 cm ανά έτος, η οποία ωστόσο από την αρχή του 2011, έχει πάλι διογκωθεί στο κέντρο σε ακτίνα 15 χιλιομέτρων στο βόρειο τμήμα της. Ταχεία επεισόδια διόγκωσης έχουν καταγραφεί σε χρονικά διαστήματα που συμπίπτουν με τα ξεσπάσματα της σεισμικής δραστηριότητας. Από τον Αύγουστο, η ένταση του φαινομένου αιτιολογεί μια αύξηση στο επίπεδο συναγερμού  4 (κόκκινο), όπου έχει παραμείνει έκτοτε.
    2. Στήλη μάγματος - Η μετατόπιση 107 κυβικών μέτρων  βρίσκεται 1 χλμ. βόρεια από το κέντρο του νησιού της Νέας Καμένης σε βάθος 4 χλμ, και αυτό πιθανόν να είναι διείσδυση  μάγματος, που βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο του πιο σεισμικά ενεργού μέρους της καλδέρας.
    3. Το CO2- Τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα έφτασαν  σε 39 τόνους/ημέρα μαζί με τις εκπομπές άλλων αερίων, μια αυξανόμενη στήλη φυσικού αερίου έχει παρατηρηθεί έξω από το λιμάνι της Θηρασίας  στην καλδέρα (το νησί στον δυτικό δακτύλιο).
    4. Το νερό θερμοκρασίας. Η αύξηση της θερμοκρασίας του νερού θάλασσας στην καλδέρα έχει επιβεβαιωθεί.
    Περισσότεροι από τους έλληνες επιστήμονες έχουν μετριάσει τις οποιεσδήποτε ανησυχίες λέγοντας ότι οι συνθήκες είναι κανονικές και ο Ευθύμιος Λέκκας, γεωλόγος από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, είπε ακόμη και στην Τηλεόραση ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος ακόμη και από έναν μεγάλο σεισμό πλησίον του νησιού, την επόμενη ημέρα έγιναν 3 σεισμοί μεγέθους 5R και παραπάνω, 50 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά στο άλλο άκρο της τεκτονικής γραμμής.
    Αξιοσημείωτη εξαίρεση, οι γεωλόγοι του εξωτερικού έχουν μια πολύ διαφορετική γνώμη. Γεωλόγος από την Οξφόρδη - Michelle Parks, αναφέρει ότι τα αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν για κάτι σημαντικό, υπάρχει ηφαιστειακή δραστηριότητα και το ηφαίστειο σήμερα είναι ενδεχομένως ενεργό σε βάθος.
    Υπάρχει συναίνεση είναι ότι το ηφαίστειο έχει ξυπνήσει στις αρχές του 2011, αλλά οι απόψεις διαφέρουν κυρίως στις γραμμές της ιθαγένειας των επιστημόνων.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το VolcanoDiscovery.com

Μόλις χτες κάποιοι αρμόδιοι δήλωσαν ότι το ηφαίστειο της Σαντορίνης βρίσκεται μεν σε κατάσταση «ελαφράς ανησυχίας», διαβεβαίωσαν όμως ότι αυτό δεν σχετίζεται με τους πρόσφατους σεισμούς ανάμεσα στην Κρήτη και τη Σαντορίνη. Ωστόσο, κάποια στιγμή η Καλλίστη ( Ωραιότερη Νήσος)  ίσως να μας απασχολήσει ξανά στο απώτερο μέλλον. Το ηφαίστειο της βρίσκεται σε μία κατάσταση απατηλής ηρεμίας, όμως μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να ξυπνήσει.
  Σχετικά με την Μινωική Έκρηξη βρήκα στο Youtube  ένα κλιπ  που προέρχεται από την ταινία IMAX "Ελλάδα, μυστικά του παρελθόντος". Η έκρηξη του ηφαιστείου στην Θήρα, θεωρείται ότι είναι η μεγαλύτερη στην ιστορία, και σίγουρα η πιο τρομερή ηφαιστειακή έκρηξη μαζί με εκείνη του ηφαιστείου Tombora(Ινδονησία) κατά τα τελευταία 10.000 χρόνια. Πυροκλαστικές ροές, σε μία από τις πιο καταστροφικές ηφαιστειακές διαδικασίες κατάστρεψαν το νησί της Σαντορίνης το 1646 Π.Χ.
  Οι πυροκλαστικές  ροές είναι τρομακτικές ροές φυσικού αερίου, πέτρας και λάβας που μπορεί να φτάσουν θερμοκρασίες πάνω από 1.000 βαθμούς και να μετακινηθούν με ταχύτητα πάνω από 100 μίλια ανά ώρα, εξαρτώμενες από την τοπογραφία της γης. Οι ροές ουσιαστικά φέρουν μακριά, θρυμματισμένα υλικά και καίνε οτιδήποτε αντικείμενο συναντούν, αφήνοντας πίσω τους ένα κατεστραμμένο τοπίο. Τα τσουνάμι που δημιουργήθηκαν από την έκρηξη έπληξαν τα γύρω νησιά και οι γύρω περιοχές ήταν συννεφιασμένες για μήνες. Όταν απελευθερώθηκαν 7 κυβικά μίλια μάγμα, τότε κατέρρευσε το ηφαίστειο, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο κρατήρα, και ένα αφάνταστα μεγάλο νέφος τέφρας και τις πυροκλαστικές ροές. Ζεστή λάσπη και "βόμβες από πετρώματα" ξεπετάχτηκαν από τον κρατήρα. Εντός περίπου μιας εβδομάδας, περίπου 60-70 μέτρα από ηφαιστειακές αποθέσεις κάλυψαν το Ακρωτήρι, προστατεύοντας όμως για χρόνια τοιχογραφίες, κατσαρόλες, τηγάνια και δομές ακριβώς όπως αυτές είχαν μείνει πίσω.

Γεωδίφης

Πριν από περίπου 3600 χρόνια η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης σκέπασε με ηφαιστειακά υλικά τους οικισμούς της Εποχής του Χαλκού. Τέφρες , δηλητηριώδη αέρια ,τσουνάμι και επιπλέουσα κίσσηρη προκάλεσαν καταστροφές όχι μόνο στην Σαντορίνη αλλά και στα γειτονικά νησιά του Αιγαίου. Το ηφαιστειακό σύμπλεγμα της Σαντορίνης είναι από τα πλέον ενεργά του κόσμου. Τα τελευταία 2000 χρόνια έχουν καταγραφεί 13 ηφαιστειακές εκρήξεις.
  Στην Σαντορίνη υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι η ηφαιστειακή δράση δεν έχει κλείσει τον κύκλο της. Οι φουμαρόλες ,οι θερμές πηγές αλλά και οι σεισμοί μας υπενθυμίζουν ότι εμείς οι κάτοικοι του νότιου Αιγαίου ζούμε πάνω από «ζωντανούς» θαλάμους μάγματος. Η μεταηφαιστειακή δραστηριότητα στην Θήρα εκδηλώνεται κυρίως με σεισμούς .Οι κάτοικοι της εδώ και χιλιάδες χρόνια έχουν νιώσει στο πετσί τους όλα τα είδη των φυσικών καταστροφών και συμφορών και τις έχουν μεταδώσει στις επόμενες γενιές.
  Ωστόσο, πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα ηφαίστεια είναι απρόβλεπτα και οι μελλοντικές τους εκρήξεις δεν μπορούν να προβλεφθούν με μεγάλη ακρίβεια ακόμη και με τα όργανα της τελευταίας τεχνολογίας. Οι ηφαιστειολόγοι με την χρήση των δορυφόρων έχουν την δυνατότητα να αναγνωρίσουν με ακρίβεια εκατοστόμετρου τα «φουσκώματα» και τις αλλαγές  στην μορφολογία εδάφους και την αιφνίδια εμφάνιση νεφών έκρηξης. Όμως, η στιγμή της έκρηξης ακόμη δεν είναι προβλέψιμη. Για τον λόγο αυτό συντάσσουν χάρτες εκκένωσης τους οποίους χρησιμοποιούν σε περίπτωση συναγερμού. Ελπίζω να υπάρχουν στην Σαντορίνη.
   Τα ηφαίστεια δεν ξυπνάνε και δεν σκορπάνε την καταστροφή ξαφνικά. Από την μέχρι σήμερα εμπειρία των επιστημόνων γνωρίζουμε ότι ανάμεσα στις πρώτες ενδείξεις για την κινητικότητα μάγματος και την έκρηξη μεσολαβούν περίπου τέσσερεις ώρες. Στην περίπτωση της Σαντορίνης το χρονικό διάστημα είναι πολύ σύντομο για να ειδοποιηθούν οι κάτοικοι να εγκαταλείψουν το νησί.
  Οι ανασκαφές από το Ακρωτήρι έδειξαν ότι τα προειδοποιητικά σημάδια της Μινωικής Έκρηξης ανάγκασαν τους κατοίκους του οικισμού να εγκαταλείψουν έγκαιρα τα σπίτια τους. Οι ρωγμές στο έδαφος , οι ασυνήθιστοι θόρυβοι αλλά και η πτώση βράχων από πλαγιές προειδοποιούν ότι κάτι ανησυχητικό συμβαίνει.
  Τον τελευταίο καιρό, παρατηρείται έντονη σεισμική δραστηριότητα νοτιοδυτικά της Σαντορίνης με δονήσεις απο 3.2-5.3 R. Είναι μια λογική εξέλιξη που βοηθάει σε ένα μάγμα να κινηθεί. Το VolcanoDiscovery αναφέρει ότι η επικινδυνότητα  παραμένει ακόμα στο "κίτρινο", αλλά θα πρέπει να αναμένουμε κάτι... το τι δεν μπορώ να το γνωρίζω.
  Εκείνο που με ανησυχεί ιδιαίτερα δεν είναι αν θα εμφανιστούν πρώιμα σημάδια αλλά πως μπορεί έγκαιρα να ειδοποιηθεί ο πληθυσμός όχι μόνο του νησιού αλλά και των γύρων περιοχών και τι πρέπει να κάνει σε περίπτωση επικείμενου κινδύνου όταν οι «αρμόδιοι» παρακολουθούν ως απλοί  θεατές το φαινόμενο. Ξέχασα να σας πω ότι σε μία χώρα με ενεργό ηφαιστειακό τόξο όπως την δικιά μας δεν υπάρχει εθνικό ηφαιστειακό κέντρο παρακολούθησης τέτοιων φαινομένων.

Γεωδίφης

Σεισμική δόνηση μεγέθους 5.3R  σημειώθηκε στις 06.25 τα ξημερώματα, στη θαλάσσια περιοχή νοτιοδυτικά της Σαντορίνης. Σύμφωνα με προκαταρκτική εκτίμηση του Ευρωπαϊκού Σεισμολογικού Κέντρου, το επίκεντρο του σεισμού εντοπίζεται 78 χλμ. βορειοδυτικά του Ηρακλείου της Κρήτης,  ενώ το εστιακό βάθος ήταν στα 14 χλμ.
  Στην Κρήτη και τα περισσότερα νησιά των Κυκλάδων, έγινε αισθητός ο σεισμός. Σύμφωνα με το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, η ισχυρή σεισμική δόνηση σημειώθηκε σε απόσταση 244 χλμ. νοτιοανατολικά της Αθήνας και το επίκεντρο του σεισμού εντοπίζεται στο θαλάσσιο χώρο 48 χλμ. νοτιοδυτικά της Σαντορίνης.
  Η δόνηση σύμφωνα με το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και το Εργαστήριο Γεωφυσικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης χαρακτηρίζεται ισχυρή. Ωστόσο, οι σεισμολόγοι δεν συνδέουν τον σημερινό σεισμό με τις δονήσεις που έχουν προκληθεί τελευταία στην περιοχή της Σαντορίνης. Από τον σεισμό μέχρι στιγμής δεν έχουν αναφερθεί ζημιές.
  Μετά την εκδήλωση του σεισμού παρατηρείται έντονη μετασεισμική δραστηριότητα. Πιθανώς υπάρχει μία τεκτονική κίνηση που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή την περίοδο στα υποθαλάσσια ρήγματα της περιοχής . Εάν αυτό θα επηρεάσει το ηφαιστειακό κέντρο της Νέας Καμένης- Θήρας δεν είμαι ακόμη σε θέση να το γνωρίζω.

Γεωδίφης

Εκτεταμένοι παγετώνες υπήρχαν στην Τουρκία κοντά στο όριο Πλειστόκαινου-Ολόκαινου , στους οποίους ωστόσο καταγράφηκε γρήγορη υποχώρηση εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.
   Οι παγετώνες είναι μεγάλες μάζες πάγου που συνήθως κινούνται λόγω συμπίεσης του χιονιού. Σχηματίζονται σε περιοχές διαρκούς παρουσίας χιονιού. Στις εκτάσεις αυτές λόγω της γεωγραφικής τους θέσης (Αρκτική, Ανταρκτική) ή του ύψους που βρίσκονται, η ποσότητα του χιονιού που πέφτει είναι μεγαλύτερη της ποσότητας που εξατμίζεται και αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι συσσωρευμένες και συνεχώς αυξανόμενες μάζες να μεταβάλλονται λόγω της πίεσης από το βάρος τους σε πάγο, ο οποίος κινείται προς τη θάλασσα.
  Κατά τη κίνησή τους οι παγετώνες διαβρώνουν τόσο τις πλευρές των κοιλάδων από τις οποίες διέρχονται όσο και τη κοίτη επί της οποίας κινούνται. Αποτέλεσμα αυτών είναι η απόσπαση θραυσμάτων πετρωμάτων τα οποία σιγά σιγά συσσωρεύονται στα πλευρά ή στη κοίτη ή αν είναι μικρά εντός της μάζας των παγετώνων και ονομάζονται λιθώνες ή μορένες όπου στη περίπτωση της τήξης αποτίθενται στο έδαφος μεταξύ των πλευρών της κοιλάδας και των πλευρών των παγετώνων, σε τελείως διαφορετικό έδαφος από εκείνο που αποσπάστηκαν. Οι μικρότεροι όμως λιθώνες που βρίσκονται στη μάζα των παγετώνων ακολουθούν αυτούς μέχρι της τελικής τήξης τους όπου και σχηματίζουν στο σημείο εκείνο τους λεγόμενους "μετωπικούς σωρούς".
  Μετωπικοί σωροί με τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά τους αποτελούν την ακριβέστερη και ασφαλή ένδειξη για ύπαρξη παλαιότερων παγετώνων, σε προηγούμενες εποχές.  Μέχρι σήμερα, στην Ελλάδα μετωπικοί σωροί βρέθηκαν στις περιοχές του Ολύμπου και του Ταΰγετου ενώ δεν υπάρχει κάποια αναφορά για τα μικρά νησιά του Αιγαίου. Μικροί παγετώνες σχηματίστηκαν στα ψηλότερα βουνά της Κρήτης και παρουσιάζονται με αμφιθεατρικά κοιλώματα και βοστρυχώδη πετρώματα που έχουν αναγνωριστεί στον Ψηλορείτη . Όμως σε κανένα άλλο νησί της Νότιας Μεσογείου δεν απαντούν τέτοια χαρακτηριστικά.
  Ωστόσο, σύμφωνα με τελευταία μελέτη, λιθώνες βρέθηκαν στην οροσειρά του Ταύρου της νοτιο-κεντρικής Τουρκίας, που χρονολογούνται απο στην τελευταία Πλειστόκαινου ή της παλαιότερης Ολόκαινου, και δείχνουν ότι οι παγετώνες ήταν εξαιρετικά μεγάλοι, κατά το μέγιστο της τελευταίας παγετώδους περιόδου (21 χιλιάδες χρόνια πριν) και ότι τα ποσοστά υποχώρησης των παγετώνων απο την άνοδο της θερμοκρασίας υπερέβησαν αυτά του περασμένου αιώνα.
  Οι ηλικίες 7 λιθώνων σε μια κοιλάδα σε υψόμετρο μεταξύ 1.100 μ. και 3.100 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας είχαν εύρος από 10,2 ± 0,2 σε 8,6 ± 0,3 χιλιάδες χρόνια. Σύμφωνα με τους ερευνητές* αυτές οι ηλικίες μπορεί να είναι σημαντικά μεγαλύτερες, και ως εκ τούτου η ανάλυση τους που επικεντρώνεται στο ρυθμό της αλλαγής και όχι την απόλυτη χρονολόγηση.
  Κατά τη διάρκεια της υποχώρησης των πάγων, το υψόμετρο ανέβηκε στα 1430 m και η θερμοκρασία του αέρα αυξήθηκε κατά 9 ° C. Η υποχώρηση έλαβε χώρα σε δύο φάσεις. Κατά τη δεύτερη, πιο γρήγορη φάση, η οποία διήρκεσε 500 χρόνια , το μήκος του παγετώνα μειώθηκε με μέσο ρυθμό  1700 μέτρα/100 χρόνια, πράγμα που σημαίνει ένα ποσοστό αύξησης της θερμοκρασίας  της τάξης του 1,44 ° C/100 χρόνια, υποδεικνύοντας μια γρήγορη αλλαγή του κλίματος που σηματοδοτεί την έναρξη του Ολόκαινου στην Τουρκία.

Γεωδίφης

Πηγές
  1.*Marek Zreda  , Attila Ciner  , Mehmet Akif Sarikaya  , Chris Zweck  και Σερντάρ Bayarı - Γεωλογική Εταιρεία της Αμερικής
  2.Βικιπαίδεια

Φωτογραφίες- 1)Η οροσειρά του Ταύρου,Τουρκίας 2)Λιθώνες στην λίμνη Louise, Alberta, Καναδά

 Στην πλευρά ενός λόφου, στρώματα  πετρωμάτων εξακολουθούν να εκτίθενται κατά μήκος μερικών δέντρων, κοντά σε ένα κατασκευαστικό έργο -που υποτίθεται ότι θα βοηθήσει αυτό το ψαροχώρι να μετεγκατασταθεί και να ανοικοδομηθεί μετά το σεισμό και το τσουνάμι  του Μαρτίου 2011- του οποίου δόθηκε το όνομα          « δρόμος για το μέλλον»
  Αλλά μέχρι τώρα ο δρόμος έχει οδηγήσει πουθενά. Ο δρόμος για έναν μελλοντικό  οικισμό, σε μια επίπεδη λωρίδα που βρίσκεται σε ύψωμα και πιο εσωτερικά από το κατεστραμμένο χωριό, έχει χωρίσει τους ηγέτες αυτής της κοινότητας σε αντίθετα στρατόπεδα, αφού επικρατεί η αβεβαιότητα για τους  370 ως επί το πλείστον γέρους κάτοικους . Ο δρόμος προς το μέλλον καλύπτεται από χαλίκι, με ελάχιστες πιθανότητες να πλακοστρωθεί τουλάχιστον σύντομα.
  Οι δυσκολίες για τους κατοίκους του Babanakayama έγκειται στο γεγονός ότι για περισσότερο από 10 μήνες μετά το σεισμό και το τσουνάμι, λίγα χωριά και πόλεις κατά μήκος της ακτής που καταστράφηκαν εδώ κατάφεραν να κάνουν αυτό που φαινόταν προφανές νωρίς: την εξεύρεση γης σε ύψωμα όπου οι κοινότητές τους θα μπορούσαν  να μετεγκατασταθούν μαζικά.
  Η σπανιότητα επίπεδης γης, η διένεξη για την τιμή των ιδιόκτητων βουνών, η απροθυμία να λειτουργήσουν ως οργανωμένες κοινότητες και οι διαφορετικές ανάγκες ενός γηράσκοντος πληθυσμού περιπλέκει τα σχέδια σε πολλές κοινότητες να μετεγκατασταθούν.
  Με λίγη πρόοδο, οι αυξανόμενοι αριθμοί ανθρώπων και κοινοτήτων σταματούν απλά την ελπίδα της εξασφάλισης του εδάφους στο υψηλό έδαφος. Μερικοί άνθρωποι, που προκαλούν τις αρχές, αρχίζουν ακόμη και να επανοικοδομούν σε περιοχές που πλημμύρισαν από το τσουνάμι.
  Στο Ofunato, για παράδειγμα, αξιωματούχοι της πόλης έχουν έντονα αποθαρρύνει τους κατοίκους από την ανοικοδόμηση σε περιοχές που επικίνδυνες για τσουνάμι , αλλά όπως συνέβη σε ομόλογούς τους σε άλλα μέρη δεν τους  έχει εκδοθεί άμεση απαγόρευση - πιθανώς από φόβο για νομικές κυρώσεις.
  Σε μια γειτονιά του Ofunato, μέσα σε απόσταση αναπνοής από τη θάλασσα, ένα μικρό ξύλινο σπίτι τοποθετήθηκε σ 'ένα δυσανάλογα μεγάλο χώρο, όπου ένα πολύ μεγαλύτερο σπίτι είχε παρασυρθεί από το τσουνάμι. Αργά ένα απόγευμα, η Kikue Shida, 80 ετών, εξήγησε ότι δεν ήθελε να ζήσει με συγγενείς ή σε ένα προκατασκευασμένο προσωρινό σπίτι. Έτσι, η ίδια ζήτησε από τον μικρότερο αδερφό της να ξαναχτίσουν ένα σπίτι γι 'αυτήν, και μετακόμισε εκεί τον Αύγουστο. Ένα μεγάλο μέρος της γειτονιάς της παραμένει. Αλλά οι φίλοι της μειώνονται για το τσάι, και η κα Shida είπε ότι ήταν ευτυχής που δεν περίμενε να μετεγκατασταθεί.  «Είμαι ήδη 80,»είπε, «και δεν έχω πολλά χρόνια μπροστά μου. Γι 'αυτό αποφάσισα να μετακομίσω πίσω εδώ.»
  Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές των αρμοδίων, η κεντρική κυβέρνηση θα καταβάλει το ποσό για την απόκτηση γης στο υψηλό έδαφος, εάν τουλάχιστον πέντε νοικοκυριά επιθυμούν να μετακινηθούν εκεί μαζί. Αλλά η γη πρέπει να πληροί τις απαιτήσεις του κόστους που καθορίστηκαν από τις τοπικές αυτοδιοικήσεις. Με λίγη επίπεδη γη διαθέσιμη, θα απαιτηθούν  από τις αρχές να αγοράσουν  περισσότερες προτεινόμενες τοποθεσίες πιο εσωτερικά από μεμονωμένους ιδιοκτήτες βουνών και θα τα ισιώσουν για οικιακή χρήση.
  Οι δυσκολίες ακόμη και μια κατάλληλη θέση υπογραμμίστηκαν από την εμπειρία στην Babanakayama, η οποία προσπάθησε να κάνει τόσο αυτό που έπρεπε γρηγορότερα από  ότι άλλες κοινότητες. Το χωριό παρουσιάστηκε στον εθνικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα της Ιαπωνίας, ως πρότυπο για την γρήγορη ανταπόκριση στο τσουνάμι.
  Ο Abe, 61 ετών, αλιέας και κάτοικος του Babanakayama  ο οποίος καθοδήγησε στην εκκαθάριση χωρίς να περιμένει την κυβέρνηση είπε "Δεν εξαρτάται από την κυβέρνηση, μετακινηθήκαμε πρώτα," Αλλά οι χωρικοί είπαν ότι το να καθαρίσουν τον τόπο ήταν το εύκολο μέρος αυτής της κατάστασης.
  Καθώς η σκόνη κατακάθισε, μια ομάδα ηγετών στο χωριό άρχισε τη διεξαγωγή συναντήσεων για μια πιθανή εκκένωση και τον προγραμματισμό για το μέλλον. Η απόφαση ήταν  να μετακινηθούν από τις κατεστραμμένες  παράκτιες κατοικίες σε μια λοφώδη περιοχή πίσω από το χωριό, και ανέλαβαν το δύσκολο έργο ζητώντας περίπου σε 50 ιδιοκτήτες γης στην περιοχή για την άδεια να χτιστεί ο δρόμος για το μέλλον.

Γεωδίφης με πληροφορίες από τους  New York Times

Φωτογραφία- Ο δρόμος για το μέλλον του  Babanakayama 

Μελέτες του USGS σε δύο ομοσπονδιακές δεξαμενές στο Κάνσας αποκάλυψαν ότι δεξαμενές έχασαν 34% και 43% της αποθηκευτικής ικανότητας νερού από την κατασκευή τους περίπου 50 χρόνια πριν. Το γεγονός οφείλεται κυρίως στην ιζηματογένεση και την  καθίζηση, σύμφωνα με έρευνα της Αμερικανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας η οποία  αναφέρει επίσης ότι οι δεξαμενές δεν διαρκούν επ 'αόριστον.
Τουλάχιστον το 95% από το ίζημα που έρεε από την λίμνη Kanopolis και την Tuttle Creek έμεινε σε αυτές τις δεξαμενές από τον Οκτώβριο του 2008 έως τον Σεπτέμβριο του 2010, σύμφωνα με μελέτη, η οποία διεξήχθη από το USGS και την Υπηρεσία Υδάτων του Κάνσας.
 Η αποθήκευση νερού στην  Kanopolis, η οποία βρίσκεται στην Salina στο κεντρικό Κάνσας, μειώθηκε 34% μέχρι το τέλος της μελέτης. Η δεξαμενή Tuttle Creek, που βρίσκεται κοντά στο Μανχάταν, στο βορειοανατολικό Κάνσας, είδε την αποθήκευση να πέφτει κατά 43 %.
 «Αυτή η μελέτη του USGS αποδεικνύει ότι η ωφέλιμη διάρκεια ζωής των τεχνητών δεξαμενών  μετριέται σε κάτι δεκαετίες, επειδή διακόπτουν τη διαδικασία φυσικής μεταφοράς ιζημάτων,» ανέφερε σε δήλωσή του Marcia McNutt, ο διευθυντής του USGS.
 Οι δεξαμενές Kanopolis και Tuttle Creek φτιάχτηκαν πριν από 50 χρόνια για την αποθήκευση νερού και όσο για τον έλεγχο των πλημμυρών.
 Η μελέτη αναφέρει ότι τα  ιζήματα προέρχονταν από τα ποτάμια συστήματα της περιοχής, την επιφάνεια διάβρωσης του εδάφους και την διάβρωση στα αναχώματα των δεξαμενών τους. Κατά τη διάρκεια της μελέτης, περίπου 24.000 τόνοι ιζήματα έρευσαν στην Kanopolis, που χτίστηκε το 1948. Αλλά περίπου 11.500 τόνοι από αυτά έτρεξαν  έξω. Σε ότι αφορά την δεξαμενή Tuttle Creek παρατηρήθηκε ότι περίπου 485.000 τόνοι από ιζήματα έρευσαν κατά τη διάρκεια των δύο ετών, με περίπου 122.000 τόνοι να τρέξουν έξω. Η δεξαμενή του Tuttle Creek είναι νεώτερη και χτίστηκε το 1963.
Η μελέτη αυτή αναμένεται να βοηθήσει την Υπηρεσία Υδάτων του Κάνσας, να αξιολογήσει με τον καλύτερο τρόπο και να διαχειριστεί τα προβλήματα των ιζημάτων των ταμιευτήρων.
 Ο αρμόδιος Tracy Streeter, διευθυντής του Γραφείου Υδάτων Κάνσας, ανέφερε ότι οι δύο δεξαμενές είναι σημαντικές για το Κάνσας και ότι το κράτος ήδη ψάχνει τόσο για  τον μακροπρόθεσμο εφοδιασμό σε νερό της περιοχής όσο και τον καλύτερο τρόπο για να επιβραδυνθεί η καθίζηση. Το Κάνσας αναμένει επίσης να χρησιμοποιήσει αυτές τις δεξαμενές για την αποθήκευση και την προμήθεια νερού «για πολλές δεκαετίες», είπε.
« Στο Κάνσας ,καλές τοποθεσίες δεν υπάρχουν για την κατασκευή δεξαμενών και η θέση των σημερινών είναι πραγματικά η καλύτερη διαθέσιμη», δήλωσε ο Streeter. «Για την μελλοντική παροχή νερού προς τους πολίτες μας, πρέπει να αποκαταστήσουμε  τα προβλήματα αυτών των δεξαμενών, διότι πρόκειται για  υποδομές ζωτικής σημασίας.»

Γεωδίφης με πληροφορίες από το  Associated Press

Το άρθρο προέρχεται  από την Daily Star και αναφέρεται στην Ντάκα, την πρωτεύουσα του Μπαγκλαντές. Ωστόσο, τα προβλήματα αφορούν σχεδόν όλα τα μέρη  όπου γίνεται υπερεκμετάλλευση των υπόγειων υδάτων και βρίσκονται σε σεισμικά ενεργά περιοχές. Πολλές περιοχές της χώρας μας είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουν ανάλογα προβλήματα τα επόμενα χρόνια.
    Σύμφωνα με μία τελευταία μελέτη η Ντάκα υποχωρεί 14 χιλιοστά το χρόνο. Η Ντάκα βυθίζεται πάνω από μισή ίντσα ετησίως κατά μέσο όρο, λόγω της υπερβολικής εξόρυξης των υπόγειων υδάτων και την ανεπαρκή φόρτιση του κενού που δημιουργεί κάτω από την επιφάνεια, σύμφωνα πάντα με την πρόσφατη μελέτη. Ο καθηγητής Syed Humayun Akhter, καθηγητής γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Ντάκα, πραγματοποίησε τη μελέτη με την ανάλυση των δεδομένων από το παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού θέσης (GPS) στο Κέντρο DU Earth Observatory. Εξετάζοντας την κατακόρυφη ταχύτητα της πόλης κατά την περίοδο 2004-2008, βρήκε ότι η μάζα γης εδώ υποχωρεί πολύ πιο γρήγορα τώρα.
    "Όταν αφαιρούμε υπόγεια ύδατα, τα κενά στο σφουγγάρι όπως το έδαφος γεμίζουν με αέρα μέχρι να επαναφορτιστούν με νερό της βροχής και πάλι", δήλωσε ο καθηγητής Χουμαγιούν.
  Οι ειδικοί κατηγορούν επίσης και τις κινήσεις των τεκτονικών πλακών (μεγάλα άκαμπτα μπλοκ) για την καθίζηση του εδάφους.
  Το Μπαγκλαντές βρίσκεται στη διασταύρωση της ινδικής πλάκας και  της μικροπλάκας του Μιανμάρ. Η μικροπλάκα Burma κάθεται στην ινδική πλάκα, προκαλώντας καθίζηση της χερσαίας μάζας Ντάκα.Η καθίζηση λόγω κινήσεων των τεκτονικών πλακών είναι πολύ πιο αργή. Δεν θα πρέπει να είναι περισσότερο από 3 έως 5 mm το χρόνο. Αλλά η μάζα γης της Ντάκα καθιζάνει  13,91 χιλιοστά το χρόνο, καθώς η κίνηση της πλάκας συμπίπτει με την άντληση νερού, λέει ο καθηγητής Γεωλογίας, Χουμαγιούν.
    Ο καθηγητής, ο οποίος είναι επίσης ένας ειδικός σε σεισμούς, δήλωσε ότι δεδομένου ότι η πόλη βρίσκεται σε μία περιοχή επιρρεπή σε σεισμό, η καθίζηση του εδάφους δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο.
  Άλλοι γεωλόγοι, επίσης, έχουν προειδοποιήσει ότι η μείωση υδάτινων πόρων αποτελεί ακραίο κίνδυνο κατά τη διάρκεια σεισμών. Θα μπορούσε να οδηγήσει σε καθίζηση της πλάκας από χώμα αργίλου πάνω στην  οποία στηρίζεται η πρωτεύουσα.
    Υπάρχουν πιθανότητες ότι το υπόγειο κενό μπορεί να γεμίσει με θαλασσινό υφάλμυρο νερό, μετατρέποντας την περιοχή σε μία αλατούχα γη, σύμφωνα με την ανάλυση των επιστημόνων.
   Πρόσφατα, η υπηρεσία Agriculture Development Corporation του Μπαγκλαντές, τόνισε ότι παρατηρείται μια γρήγορη εξάντληση της στάθμης των υπόγειων υδάτων - έξι μέτρα κατά τα τελευταία επτά χρόνια. Ο υδροφόρος ορίζοντας έχει ήδη πέσει στα 52 μέτρα κάτω από την μέση στάθμη της θάλασσας .  Οι γεωλόγοι και περιβαλλοντολόγοι επανειλημμένα προειδοποίησαν ότι μια ανεπαρκής φυσική τροφοδοσία και μεγάλη αφαίρεση των υπόγειων υδάτων μπορεί να προκαλέσει καθίζηση του εδάφους που πολλές πόλεις στον κόσμο έχουν υποστεί νωρίτερα.
  Στο πλαίσιο της ρύπανσης επιφανειακών υδάτων από βιομηχανικά και οικιακά απόβλητα, το 83 % του νερού που διατίθεται σε περίπου 15 εκατομμύρια κατοίκους της πόλης προέρχεται από το υπέδαφος.
  Οι ειδικοί λένε ότι η πίεση για τα υπόγεια ύδατα αυξάνεται κάθε χρόνο, όπως το νερό από ποτάμια, κανάλια, λίμνες και άλλες υδάτινες μάζες μολύνεται.
  "Πουθενά στον κόσμο οι αρχές δεν εξαρτώνται τόσο από τα υπόγεια ύδατα", δήλωσε ο ειδικός καθηγητής αστικών εφαρμογών Νάζρουλ Ισλάμ "Αν θέλουμε να ζήσουμε σε αυτή την πόλη, πρέπει να σταματήσει η κατάχρηση των υπόγειων υδάτων."
  Σύμφωνα με τις αρχές η  Ντάκα τροφοδοτείται με περίπου 1.560 εκατομμύρια λίτρα την ημέρα ενώ απαιτούνται 2.000 εκατ. λίτρα. Από το ποσοστό αυτό, γύρω στα 1.250 εκατομμύρια λίτρα προέρχονται  από υπόγεια νερά.
  Ορισμένες νέες ιδιωτικές εταιρίες ύδρευσης στις πόλεις αφαιρούν υπόγεια ύδατα για να πραγματοποιήσουν κέρδη. Οι οικολόγοι καταδικάζουν την πράξη, αλλά κανείς δεν νοιάζεται.
  Μια μελέτη του Συμβουλίου Αγροτικής Έρευνας του Μπαγκλαντές δείχνει ότι το μεγαλύτερο μέρος της γης της πόλης γρήγορα υπόκειται σε δόμηση έτσι το νερό της βροχής  παρεμποδίζεται να εισέλθει στον υδροφόρο ορίζοντα. Η απόκλιση των υπόγειων υδάτων, εμφανίζεται λιγότερο σε πράσινο και άνετους χώρους.
  Ερωτηθείς σχετικά με τα διορθωτικά μέτρα, ο καθηγητής Syed Humayun Akhter είπε  ότι στους υγρότοπους και στα υδατικά συστήματα θα πρέπει να διατηρηθεί η επαναπλήρωση των υπόγειων υδάτων.
  "Το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με την αναπλήρωση των υπογείων υδάτων», είπε.
  Επιπλέον ,φοβάται ότι η συνεχιζόμενη πτώση του υδροφόρου ορίζοντα θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε ερημοποίηση μέσα και γύρω από την Ντάκα.

Γεωδίφης με πληροφορίες από την Daily Star

Φωτογραφία -Καθίζηση εδάφους προκαλεί τη ζημία σε ένα σπίτι στο χωριό Tungan, Ταϊπέι ,HSU PAI-YING

 Η οικονομική κατάσταση- το 1893- συνεχώς χειροτέρευε και οι ξένοι κεφαλαιούχοι που κατείχαν ομόλογα των ελληνικών δανείων είχαν χάσει την εμπιστοσύνη τους προς την Ελληνική Πολιτεία. Οι ξένοι δανειστές δεν μπορούσαν να περιμένουν και αποφάσισαν να σταματήσουν την αναχρηματοδότηση της κάλυψης των παλιών δανείων των οποίων η προθεσμία έληγε.
  Έτσι ,την 1η Δεκεμβρίου 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης  προσήλθε στην Βουλή και ανήγγειλε ότι η Ελλάδα δεν ήταν σε θέση πλέον να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στους δανειστές της και τότε ακολούθησε η γνωστή σε όλους μας πτώχευση.
  Η παντελής έλλειψη σχεδιασμού για έξοδο από την κρίση από τις τότε κυβερνήσεις επιδείνωσε περισσότερο την κατάσταση. Ωστόσο, μετά την πτώχευση για να αποπληρωθούν τα δάνεια της χώρας στους ξένους δανειστές «κάποιοι» αποφάσισαν να εκχωρηθεί ο φόρος από το μονοπώλιο αλατιού. Η κίνηση αυτή είχε ως αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να εξοφληθεί μετά από 92 χρόνια μόλις το 1985.
  Μετά την πτώχευση του 1893 και την ήττα στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο οι περισσότεροι προέβλεπαν ότι αυτή η χώρα δεν θα μπορούσε να έχει καμία ανάπτυξη. Ωστόσο, τα πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο και σε αυτό βοήθησε η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της χώρας.
  Πέρασαν 119 χρόνια από τότε και η χώρα βρίσκεται σε μία σχεδόν ανάλογη κατάσταση. Οι κάτοχοι ομολόγων του ελληνικού δημοσίου έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους απέναντι σε αυτό που κάποιοι ονομάζουν «κράτος». Οι ξένοι δανειστές δεν επιθυμούν την αναχρηματοδότηση της κάλυψης των παλιών δανείων από μια χώρα που έχει σταματήσει την παραγωγή εδώ και χρόνια.
  Σήμερα μπορεί το μονοπώλιο αλατιού να μην υφίσταται όμως υπάρχει αρκετός ορυκτός πλούτος που θα μπορούσε να βγάλει την χώρα από το οικονομικό και κοινωνικό  αδιέξοδο της.  Η ύπαρξη πλούσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου κυρίως στην λεκάνη του Ηροδότου προσδίδει στην Ελλάδα τεράστια γεωπολιτική αξία, και μπορεί να δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας στον κατασκευαστικό τομέα ,στον κλάδο υποδομών, στη χημική βιομηχανία, στα ναυπηγεία, κά. Σύμφωνα με τον καθηγητή Αντ.Φώσκολο, νότια της Κρήτης και ιδιαίτερα μεταξύ Φραγκοκάστελλου και Πλακιά υπάρχουν 7 λασποηφαίστεια που αποτελούν αδιάψευστη μαρτυρία ύπαρξης υδρογονανθράκων. Άλλα τρία υπάρχουν στη Μεσσαρά και δυτικότερα . Εκεί το μεγάλο πάχος των ιζημάτων και οι  ποσότητες ειδικά φυσικού αερίου εκτιμάται  ότι ανέρχονται σε 5 τρις κυβικά μέτρα σύμφωνα με στοιχεία που βασίζονται σε μελέτες (εταιρεία TGS-NOPEC). Τα κοιτάσματα νότια της Κρήτης -είπε ο καθηγητής- είναι τρεις φορές μεγαλύτερα από τα κοιτάσματα στη Νορβηγία, μια από τις χώρες που παράγουν τις μεγαλύτερες ποσότητες φυσικού αερίου σε ολόκληρο τον κόσμο.
  Ωστόσο, ίσως την πιο κρίσιμη στιγμή η πολιτεία αντί να εκμεταλλευτεί αυτό τον τεράστιο πλούτο -στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης του Δημόσιου τομέα –προβαίνει στο κλείσιμο του ΙΓΜΕ του θεσμοθετημένου κρατικού φορέα για την γεωέρευνα. Ένας μεγάλος αριθμός  επιστημόνων & τεχνικών, εξειδικευμένων στα μεταλλεύματα και ορυκτά - ήδη δραστηριοποιούνται στο χώρο -που θα μπορούσαν να επισπεύσουν κρίσιμες διαδικασίες τώρα οδηγούνται στο περιθώριο.
  Από την άλλη πλευρά η ανακοίνωση για την ανακάλυψη φυσικού αερίου στις ακτές της Κύπρου – πρόκειται για κοιτάσματα αξίας τουλάχιστον 1,5-2 τρις. δολαρίων - δημιουργεί προοπτικές μεγάλης και μακρόχρονης οικονομικής ανάπτυξης από την οποία θα επωφεληθούν τόσο οι σημερινές όσο και οι επόμενες γενιές .Δώρα θεού, χαρακτήρισε τα κοιτάσματα φυσικού αερίου ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος.
  Ενώ αυτά συμβαίνουν στην Κύπρο στην χώρα μας ακόμη δεν έχουν ξεκινήσει οι επίσημες μελέτες για την έρευνα των υδρογονανθράκων. Τις πταίει; Είχε πει ο Χαρίλαος Τρικούπης στην αρχή της σταδιοδρομίας του σε ένα άρθρο για το οποίο προφυλακίστηκε για μια μέρα  επειδή αποδοκίμασε τις βασιλικές πλεκτάνες.
  Ο τόπος προσπαθεί να αποφύγει την πτώχευση με μέτρα που δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά το αναβάλλουν για ορισμένο χρονικό διάστημα ενώ εμφανώς χειροτερεύει η κατάσταση για το μέλλον. Το δημόσιο χρέος μπορεί να είναι τεράστιο όμως τα δώρα του θεού ή της φύσης είναι αμύθητης αξίας. Η χώρα αξιοποιώντας  αυτά τα δώρα θα μπορούσε να γίνει ένας παγκόσμιος παίχτης στον ενεργειακό τομέα. Μία μόνο κίνηση θα άλλαζε την στάση των περιβόητων αγορών απέναντι μας.
  Η πλούσια ιστορία μας έχει διδάξει ότι η χώρα διαθέτει δυνάμεις που δυστυχώς ενεργοποιούνται μετά από κάθε τραγωδία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην ανάπτυξη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού συνέβαλε σημαντικά η μεγάλη ποικιλία των ορυκτών που μας προσέφερε η φύση. Πολεμικά όπλα, κοσμήματα, εργαλεία ,αγάλματα, κτίρια, μουσικά όργανα ,φάρμακα, πλοία και τόσα άλλα έχουν κατασκευαστεί χρησιμοποιώντας μέταλλα και ορυκτά από την πλούσια ελληνική γη. Έχετε ποτέ αναρωτηθεί αν θα μπορούσε να υπάρξει αρχαίος ελληνικός πολιτισμός χωρίς  αυτά τα φυσικά προϊόντα;

Γεωδίφης

Φωτογραφία- Εργασίες διάνοιξης της διώρυγας Κορίνθου, ένα έργο που εγκαινιάσθηκε ( 5-7-1893) την χρονιά της πτώχευσης  - Νίνα Μπαλαμπανίδου 

Η ακριβής ώρα και ο τόπος του σεισμού δεν μπορούν να προβλεφθούν - αυτό είναι που θα ακούσετε από κάθε σεισμολόγο που ασχολείται με την παρακολούθηση της επιφάνειας της γης σε γεωλογικά ενεργές περιοχές. Αλλά δεν μπορεί να δηλώσει με σιγουριά σε ποιά περιοχή υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα ενός μεγάλου σεισμού, μέσα σε λίγες δεκαετίες.
 Η Erciş, μια πόλη με πληθυσμό περίπου 100.000 στην ανατολική Τουρκία είναι ακριβώς μια τέτοια περιοχή. Βρίσκεται κοντά σε ένα από τα πολλά ρήγματα που προκαλούνται από τη σύγκρουση της  Αραβικής και της τεκτονικής πλάκας της Ευρασίας. Ο πιο πρόσφατος μεγάλος σεισμός έπληξε νωρίς το απόγευμα στις 23 Οκτωβρίου, και αυτό βοήθησε να μην έχουμε περισσότερα θύματα. Ωστόσο, περισσότεροι από 600 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εκεί, και στην πόλη Βαν προς τα νότια. Πέθαναν γιατί πολυώροφες πολυκατοικίες κατέρρευσαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Η Τουρκία έπρεπε να έχει διδαχτεί το μάθημά της το 1999, όταν ένας ισχυρός σεισμός έπληξε την πόλη Kocaeli, σε μια από τις πιο βιομηχανοποιημένες περιοχές της χώρας. Τουλάχιστον 17.000 έχασαν τη ζωή τους σε εκείνη την καταστροφή, οι περισσότεροι και πάλι εξαιτίας των κακών κατασκευών.Η προσπάθεια διάσωσης ήταν αργή και χαοτική, προκαλώντας τότε ένα κύμα δημόσιου θυμού ενάντια στην κυβέρνηση.
Δώδεκα έτη αργότερα, η αποτελεσματικότητα  των ομάδων διάσωσης ήταν πολύ καλύτερη, αλλά δεν ήταν τέλεια. Μερικές από τις ομάδες στο Ercis παραπονέθηκαν  ότι είχαν αποσταλεί χωρίς την κατάλληλη υποστήριξη.
Χρειάστηκαν μέρες για να φτάσουν οι σκηνές και οι περισσότεροι δεν ήταν προσαρμοσμένοι στους σκληρούς χειμώνες της ανατολικής Τουρκίας, και η διανομή ήταν τυχαία.
Αυτό θέτει ένα ζήτημα σχετικά με τους ανθρώπους που ζουν στην Κωνσταντινούπολη, τη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας με 15 εκατομμύρια κατοίκους.
 Πώς θα αντιμετωπίσουν οι αρχές, όταν η καταστροφή χτυπήσει εκεί;
Κατά μέσο όρο ένας μεγάλος σεισμός γίνεται κάθε αιώνα στην Κωνσταντινούπολη για τα τελευταία 1.500 χρόνια. Ο τελευταίος ήταν το 1894. Μετά από κάθε αποκατάσταση, η πόλη προετοιμάζεται για τον επόμενο.
"Στην περιοχή της μητροπολιτικής Κωνσταντινούπολης υπάρχουν περίπου ένα εκατομμύριο κτίρια", δήλωσε ο Μουσταφά Erdik, ο διευθυντής του σεισμικού παρατηρητηρίου στην Kandilli.
«Σε ένα μεγάλο σεισμό θα περιμέναμε 40-50% κάποιο είδος βλάβης ενώ το 3-4% θα είχε πολύ σοβαρές ζημιές, με ίσως 5.000 κτίρια να αντιμετωπίσουν προβλήματα πιθανής κατάρρευσης.
" Η έρευνα και διάσωση σε μία τέτοια κατάσταση θα ήταν πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί".
Το πρόβλημα είναι, ότι οι αρμόδιοι δεν μπορούν να είναι σίγουροι ποια θα είναι τα 5.000 κτίρια που θα καταρρεύσουν - υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες που θα μπορούσε να συμβεί αυτό. Η ενίσχυση τους με σύγχρονα πρότυπα ασφάλειας είναι ακριβώς πάρα πολύ μεγάλη δουλειά που όμως δεν έχει γίνει.
Υπάρχουν περιοχές της Κωνσταντινούπολης που κρίνονται ότι είναι πιο ευάλωτες από άλλες: Το Zeytinburnu, για παράδειγμα, ένα αναπτυσσόμενο προάστιο στα δυτικά της πόλης, χτισμένο σε μαλακό έδαφος κοντά στη θάλασσα του Μαρμαρά.
Η Seyda Sever εργάζεται σε μία από τις ομάδες που δραστηριοποιούνται στην ευαισθητοποίηση και την ενημέρωση , και ξοδεύει πολύ χρόνο στο Zeytinburnu, προσπαθώντας να βοηθήσει τους κατοίκους της να προετοιμαστούν για ένα σεισμό.
Πιστεύει ότι πολλά από τα κτίρια θα υποστούν σημαντική ζημιά. Το Zeytinburnu ξεκίνησε ως μια παραγκούπολη, όπου οι άνθρωποι έχτισαν τα σπίτια τους, και στη συνέχεια πρόσθεσαν ορόφους, χωρίς κανένα έλεγχο για δομική αντοχή.
Η ενίσχυση τους, λέει, θα κόστιζε περισσότερο από την αξία των κτιρίων - θα ήταν καλύτερο να τα γκρεμίσουμε και να προβούμε στην ανοικοδόμηση.
Η κυβέρνηση έχει προσφέρει λύσεις στους κατοίκους για να μετακινηθούν σε νέα, πιο ασφαλή συγκροτήματα κατοικιών πιο έξω από την πόλη, αλλά αυτό δεν ήταν αποτελεσματικό μέτρο.
«Οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι αυτή είναι μια επικίνδυνη περιοχή για να ζήσουν, αλλά δεν θέλουν να μετακινηθούν», δήλωσε η κα Sever.
"Διαδίδονται πολλές φήμες ότι η κυβέρνηση θα κατασκευάσει μεγάλα ξενοδοχεία εδώ, και ότι η γη τους θα γίνει πιο πολύτιμη .Δεν είναι εύκολο να ζητήσει από τους ανθρώπους να μετακινηθούν κάπου αλλού"
 Ελλείψει άλλης λύσης, η κ. Sever εστιάζει την εκπαίδευσή της σε μικρότερες προφυλάξεις ασφαλείας, όπως την κατοχή και γνώση πώς να χρησιμοποιήσουν έναν πυροσβεστήρα, και την δημιουργία ασφαλών χώρων για καταφύγιο, όταν ένας σεισμός ξεσπάσει.
Μερικοί από τους κατοίκους της Zeytinburnu έχουν κάνει προσπάθειες για να ενισχύσουν το δικό τους σπίτι.
 Ο Ιλχάν Ozkaya διαθέτει ένα τετραώροφο κτίριο που στεγάζει την οικογένειά του. Μετά την καταστροφή του 1999 ενίσχυσε το κτίριο, το οποίο είναι βέβαιος ότι θα το βοηθήσει να αντισταθεί στο πλευρικό τίναγμα του μελλοντικού σεισμού. Αλλά δεν μπορεί να είναι σίγουρος, επειδή δεν έχει ποτέ ελεγχτεί.
«Ακόμα και αν θέλουν να ελέγχουν τα κτίρια τους, κοστίζει πέντε χιλιάδες λίρες (2.700 δολάρια) για γίνει σωστά από ένα πανεπιστήμιο», δήλωσε η κα Sever. «Ο καθένας δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά αυτό. Αυτός είναι ένας τομέας στον οποίο η κυβέρνηση θα μπορούσε να βοηθήσει, καθιστώντας τους ελέγχους πιο προσιτούς".
 Δίπλα στον Ιλχάν Ozkaya,η Ayse Bestan έχει στο τέταρτο όροφο ένα  διαμέρισμα με  μια σειρά από ανησυχητικές ρωγμές στους τοίχους.
"Μια γυναίκα από το δήμο ήρθε εδώ και είπε ότι δεν μπορούσε να δει ένα ασφαλές μέρος για να κρυφτεί σε περίπτωση ενός σεισμού», είπε. "Με κάθε δόνηση, μερικά κομμάτια πέφτουν από τους τοίχους."
Η κα Bestan είναι μια χήρα, με το γιό της σε μερική απασχόληση, λέει ότι δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει τίποτα για να βελτιώσει το σπίτι που ζει   – το οποίο ενοικιάζει, και ο ιδιοκτήτης δεν ενδιαφέρεται.
Ο Mustafa Erdik πιστεύει ότι τα πρόσφατα κτίρια στην Κωνσταντινούπολη έχουν κατασκευαστεί με υψηλές προδιαγραφές.
Οι προδιαγραφές για τα κτίρια είναι καλές εδώ και πολλά χρόνια - το πρόβλημα είναι αν οι εργολάβοι τις τηρούν. Με τη οικονομική ανάπτυξη, λέει ότι οι μεγάλοι κατασκευαστές κατασκευάζουν εκατοντάδες σπίτια με υψηλότερα πρότυπα ασφαλείας. Πιστεύει όμως ότι η κυβέρνηση πρέπει να κάνει περισσότερα.
"Πρέπει να καθιερώσουν κανόνες πιο επαγγελματικούς για τους μηχανικούς στην Τουρκία», είπε. "Επί του παρόντος κάθε μηχανικός με ένα τετραετές πτυχίο μπορεί να υπογράψει οποιοδήποτε έργο θέλει.
"Το δεύτερο βήμα είναι η αδειοδότηση των κατασκευαστών, με κατάλληλα πρότυπα ασφαλείας. Το τρίτο βήμα είναι ο σωστός έλεγχος ποιότητας."
Με την πάροδο του χρόνου, ο αριθμός των υποβαθμισμένων κτιρίων θα μειωθεί στην Κωνσταντινούπολη. Τα εκατομμύρια των ανθρώπων που εξακολουθούν να ζουν σε αυτά δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο παρά να ελπίζει ότι ο μεγάλος σεισμός στην Κωνσταντινούπολη θα συμβεί αργότερα, και όχι νωρίτερα.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το BBC news

O Θεόφραστος (372-287 π.Χ ) από την Ερεσό Λέσβου ήταν ο πρώτος που έθεσε τις βάσεις της ορυκτολογίας.  Στο έργο του «Περί Λίθων» περιγράφει τα μέχρι τότε γνωστά ορυκτά και πετρώματα και αναφέρει ως «διάβαρον λίθον» ένα πέτρωμα ηφαιστειογενές, το οποίο καίγεται και γίνεται όμοιο με την ελαφρόπετρα. Προφανώς ο διάβαρος λίθος του Θεοφράστου ήταν ο περλίτης.
Τι είναι ο περλίτης; Ο περλίτης είναι ηφαιστειακό γυαλί με σχετικά υψηλή περιεκτικότητα σε νερό(2-6%). Επιπλέον, χαρακτηρίζεται από αξιόλογη περιεκτικότητα σε κάλιο και νάτριο. Βρίσκεται στη φύση και έχει την ασυνήθιστη ιδιότητα να διογκώνεται όταν βρεθεί σε αρκετά υψηλή θερμοκρασία. Όταν φτάσει τους 650-900 °C ο περλίτης μαλακώνει (δεδομένου ότι είναι γυαλί) και το νερό, το οποίο είναι παγιδευμένο στην δομή του, διαφεύγει και αυτό δημιουργεί τη διόγκωση του υλικού από 7 έως 15 φορές. Ο διογκωμένος περλίτης έχει λευκό χρώμα, λόγω της ανακλαστικότητας των παγιδευμένων φυσαλίδων.
Τα κοιτάσματα των περλιτών σχηματίστηκαν από ηφαιστειακές λάβες που ανήκουν σε πρόσφατες γεωλογικές περιόδους. Όταν ηφαιστειακά πετρώματα θερμανθούν γρήγορα, σε θερμοκρασία τέτοια που η υαλώδης μάζα αποκτήσει κατάλληλο ιξώδες, τότε το περιεχόμενο σε αυτά κρυσταλλικό νερό εξατμίζεται και δημιουργεί φυσαλίδες, σχηματίζοντας έτσι μία τεχνητή ελαφρόπετρα.  
Ο ελληνικός περλίτης σχηματίστηκε από την ηφαιστειακή δράση κατά τα τελευταία 2,5 εκ.χρόνια. Τα σημαντικότερα κοιτάσματα συναντώνται  στα νησιά της Κω, Μήλου, Γυαλί ,Λέσβο και Αντίπαρο.
Ο διογκωμένος περλίτης παρουσιάζει πολλές εμπορικές εφαρμογές. Σε οικοδομικά υλικά χρησιμοποιείται σε κονιάματα, μονωτικά υλικά, θερμο-ηχομονωτικές πλάκες οροφής και ως βοηθητικό υλικό φίλτρων. Σε αγροτικές εφαρμογές κάνει τα φυτοχώματα πιο χαλαρά, επιτρέποντας την είσοδο του αέρα, ενώ έχει αρκετά καλή κατακράτηση νερού. Είναι ιδανικό μέσο για υδροπονικές καλλιέργειες. Χρησιμοποιείται επίσης σε χυτήρια και σε κρυογενικές μονώσεις. Στην ανθοκομία και την κηπουρική χρησιμοποιείται για τη δημιουργία ελαφρού εδάφους, για τη διατήρηση της υγρασίας και για την κατασκευή καλουπιών.
 Η εξόρυξη του περλίτη είναι επιφανειακή και σχετικά εύκολη. Μετά την εξόρυξη το πρώτο στάδιο επεξεργασίας του πετρώματος είναι η θραύση και η κοκκομετρική διαβάθμιση, ακολουθεί δε η ξήρανση του. Το δεύτερο στάδιο είναι η διόγκωση του, που γίνεται μέσα σε κατακόρυφους ή οριζόντιους ειδικούς κλιβάνους. Το προϊόν περνά μέσα από τον κλίβανο με μεγάλη ταχύτητα, που επιτυγχάνεται με τη βοήθεια κατάλληλων αναρροφητήρων, έτσι οι κόκκοι του περλίτη υφίστανται στιγμιαία πύρωση και επιτυγχάνεται η διόγκωση τους σε μία αφρώδη μάζα, που είναι 10-20 φορές μεγαλύτερη από τον αρχικό όγκο τους.

Γεωδίφης με πληροφορίες από την Βικιπαίδεια

Στην παραπάνω εικόνα μπορείτε να δείτε την  σεισμική δραστηριότητα στο ηφαίστειο της Σαντορίνης 1- 2 Ιαν. 2012 (πηγή:  Τομέας Γεωφυσικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)  
Η σεισμική αναταραχή κάτω από την Σαντορίνη  που έχει ξεκινήσει τον Ιούλιο του2011 συνεχίζεται το 2012, αναστάτωσε τον κόσμο  με ένα μικρό σμήνος σεισμών κάτω από την καλντέρα. 
Η ελαφρά   αύξηση του αριθμού των σεισμών συγκεντρώνεται στην ηφαίστειο-τεκτονική ζώνη της   Καμένης, η οποία αρχίζει ΝΔ-ΒΑ από την καλντέρα και εκτείνεται προς τα ΒΑ, όπου   βρίσκεται το υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπο, 8 χιλιόμετρα από την ακτή. Η   ευθυγράμμιση καθορίζει μια τεκτονική δομή τύπου Graben(κέρας) υποκείμενη της  Σαντορίνης και έχει χρησιμοποιηθεί για την άνοδο μάγματος για σχεδόν όλες τις  προηγούμενες εκρήξεις του ηφαιστείου.

 
Γεωδίφης με  πληροφορίες από το VolcanoDiscovery