Κάθε φορά που επισκέπτομαι το Κοκκινόνερο (Κω) πάντοτε συναντώ αυτές τις χελώνες που θα δείτε στο βίντεο. Κοντά στην αγροτική οδό, μεταξύ Βόρκας και Αγίας Μελούς, έχουν στήσει το ''τσαντιράκι'' τους εδώ και καιρό δύο χερσαίες χελώνες σε παλαιοζωικά εδάφη ηλικίας τουλάχιστον 440 εκ. ετών.
Πρόκειται για κρασπεδωτές χελώνες του είδους Testudo marginata της οικογένειας των χελωνίδων ξηράς οι οποίες θεωρούνται κατ' εξοχή ελληνικό ενδημικό είδος (έχει εντοπιστεί και στη Σαρδηνία). Η μετακίνηση του καβουκιού τους συνήθως συνοδεύεται από έντονο θόρυβο. Αν βρίσκεστε στην φύση και ακούσετε κάποια μορφή δόνησης τότε πιθανόν να σας κάνουν παρέα αυτά τα συμπαθητικά ζώα. Προσπάθησα να ηχογραφήσω τον θόρυβο ωστόσο μόλις αντιλήφθηκαν την παρουσία μου σταμάτησαν να κινούνται.
Καθοδηγούνται από την όσφρηση και η όρασή τους είναι αρκετά καλή με δυνατότητα διάκρισης των βασικών χρωμάτων,ενώ η ακοή βασίζεται κυρίως στους κραδασμούς των υποστρωμάτων. Λατρεύουν τον τόπο που ζουν (φιλοπατρία) και συνήθως επιλέγουν ως τόπο διαβίωσης, περιοχές κοντά σε πηγές ιδίως ψυχρές όπως του Κοκκινόνερου (έχει θερμοκρασία 22 βαθμούς Κελσίου). Θεωρούνται παμφάγα ζώα αν και έχουν προτίμηση στην τοπική βλάστηση. Τους χειμερινούς μήνες οι χελώνες πέφτουν σε ''ύπνο'' και γεννούν το καλοκαίρι(2 με 12 αυγά).
Συνήθως όταν αντιληφθούν την παρουσία μας χρησιμοποιούν το καβούκι τους το οποίο τις προστατεύει. Ο πληθυσμός τους στο νησί έχει περιοριστεί τα τελευταία χρόνια κυρίως λόγω των δραστηριοτήτων μας γι' αυτό πρέπει να προσέχουν ιδιαίτερα οι οδηγοί οχημάτων ιδίως των 4Χ4 όταν διασχίζουν τους αγροτικούς δρόμους.


Γεωδίφης
Πηγή- Βικιπαίδεια

Έτσι και πιάσει ο αγριονοτιάς όπως τον αποκαλούν οι ντόπιοι δεν αφήνει τίποτα όρθιο στην Εμπρός Θέρμη. Με τέτοιους ανέμους πολλές φορές ''χάνεται'' ακόμη και η διάσημη και πολυσύχναστη ιαματική πηγή. Οι Ιταλοί γιατροί, επί ιταλοκρατίας, το ιαματικό νερό της το ονόμαζαν ''νερό του Ιπποκράτη''.
Την βραχώδη ακτή της Εμπρός Θέρμης ο Ιάκωβος Ζαρράφτης την αναφέρει ως Πιπεριά γιατί έτσι αποκαλούσαν οι παλιοί ναυτικοί την θαλάσσια λωρίδα, επειδή όταν φυσά άνεμος γίνεται τόσο επικίνδυνη μέχρι που καίει όποιον την διασχίζει.
Το στενό πέρασμα από την καντίνα του Θεολόγου έως την πηγή, με τις απόκρημνες βραχώδεις πλαγιές, είναι εντυπωσιακό όταν η θάλασσα είναι ήρεμη. Όμως ,μόλις αρχίσει ο άνεμος να αλλάζει όψη καλύτερα να απομακρυνθείς από την περιοχή. Τότε δημιουργούνται οι πρώτες ρυτίδες στα ήρεμα νερά. Με το πέρασμα της ώρας όσο αυξάνει η ένταση του ανέμου οι ρυτίδες μετατρέπονται σε κύματα απροσδιόριστου σχήματος και διεύθυνσης. Τότε τα κύματα αρχίζουν να χτυπάνε τα ψηλά ασβεστολιθικά πρανή της παραλιακής ζώνης με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να διασχίσει κανείς την παράκτια χερσαία λουρίδα.Το στενόμακρο πέρασμα σε λίγα λεπτά πλημμυρίζει , καλύπτεται από την θάλασσα και χάνεται . Στη συνέχεια όμως, όταν αρχίσει να πέφτει και πάλι ο άνεμος τα κύματα αλλάζουν και αποκτούν κανονικό σχήμα με ορισμένο ύψος, μήκος και περίοδο μέχρι να σβήσουν στην επιφάνεια της θάλασσας. Τότε αποσύρονται από τον αιγιαλό ξανά τα θαλασσινά νερά και έτσι το πανέμορφο τοπίο επανέρχεται στην αρχική του κατάσταση.
Η κυριότερη αιτία που δημιουργεί τα θαλάσσια κύματα είναι ως επί το πλείστον ο άνεμος και ορισμένες φορές υποθαλάσσιες διεργασίες . Η περιοχή της Εμπρός Θέρμης έχει μεγάλο άνοιγμα προς την θάλασσα, αλλά περιβάλλεται από τον κόλπο του Κεραμικού που λειτουργεί ως ένα κλειστό σύστημα στο οποίο ο άνεμος αποτελεί την κατ΄ εξοχήν αιτία των παρατηρουμένων κυμάτων.
Στα ανεμογενή κύματα το βάθος στο οποίο αναταράζεται η θάλασσα από τα κύματα είναι περίπου όσο και το επιφανειακό μήκος κύματος. Για αυτό τον λόγο τα υποβρύχια ταξιδεύουν πάντα σε ήρεμα νερά. Το μέγιστο ύψος κύματος στην περιοχή ορισμένες φορές ξεπερνά τα 3 μέτρα. Η κινητική ενέργεια αυτών των κυμάτων είναι πολύ μεγάλη, γεγονός που ερμηνεύει και τα καταστροφικά αποτελέσματα των κυμάτων επί της ακτής.
Τα βίντεο που θα δείτε λήφθηκαν το πρώτο την 11-6-2010 με 9-10 Μποφόρ και το δεύτερο στα τέλη Απριλίου 2012 με 11-12 Μποφόρ, Παραλία Εμπρός Θέρμης 

Γεωδίφης 

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Κώια- Ιάκωβος Ζαρράφτης
3. Ιαματικές πηγές της Κω- Βασίλης Χατζηβασιλείου
4.Βίντεο- Από τον Θεολόγο Βαβλά  

Πριν τον Σεπτέμβριο του 2010, οι κάτοικοι της Cantabria Νέας Ζηλανδίας είχαν πάρει πολλές προειδοποιήσεις ότι ένας μεγάλος σεισμός θα εκδηλωνόταν, ότι εκατοντάδες ήταν πιθανό να πεθάνουν, ότι θα έλθουν αντιμέτωποι με το φαινόμενο της ρευστοποίησης ,ότι βράχια θα πέσουν από το λιμάνι Hills, και ότι η καταστροφή των δικτύων θα άφηνε την περιοχή δίχως καθαρό νερό.
Υπήρξαν προειδοποιήσεις για αυτό που πρόκειται να συμβεί ενώ για τον λόγο αυτό πολλές φορές έγινε ενημέρωση. Εκ των υστέρων, αυτό που είναι αξιοσημείωτο για αυτές τις προειδοποιήσεις είναι η ακρίβειά τους.
''Είναι μόνο θέμα χρόνου πριν το Christchurch συγκλονιστεί από ένα μεγάλο σεισμό που θα αφήσει εκατοντάδες νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και θα αφήσει ερείπια πίσω του ,'' δήλωσαν οι επιστήμονες ,τον Οκτώβρη του 2005, σε μια συνέντευξη Τύπου.
''Κρίσιμες υποδομές, όπως νερό, αποχέτευση, καύσιμα ,αγωγοί φυσικού αερίου, ηλεκτρικό ρεύμα , καλώδια τηλεπικοινωνιών, δρόμοι, γέφυρες και νοσοκομεία, θα υποστούν σοβαρές ζημιές,'' έλεγαν. Κάτω από τον τίτλο'' Ένας μεγάλος σεισμός έχει καθυστερήσει στο Νότιο Νησί '', η συνέντευξη ανέφερε, τον Οκτώβριο του 2004, ότι'' το Canterbury θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ρευστοποίησης του εδάφους από την ανακίνηση, με αποτέλεσμα πολλά κτίρια και άλλες κατασκευές να καταρρεύσουν.''
Τον Ιανουάριο του 2005, επιστήμονας είχε προειδοποιήσει ότι , ''Δεν μπορούμε να φανταστούμε πόσο κακό θα υποστούμε. Οι άνθρωποι θα χρησιμοποιούν κουβάδες και πλαστικές σακούλες για εβδομάδες. Η παροχή νερού που αντλείται από πηγάδια δεν θα λειτουργήσει. Να πάρεις νερό από τα ποτάμια θα είναι ένα πρόβλημα, διότι πιθανώς θα είναι μολυσμένο από τα λύματα".
Τον Σεπτέμβριο του 2005, οι ειδικοί πάλι ανέφεραν ,'' κατολισθήσεις κατά πάσα πιθανότητα θα μπλοκάρουν τους δρόμους πάνω από το λιμάνι Hills. Πολλά μονώροφα και πιο σύγχρονα πολυώροφα κτίρια είναι πιθανό να παραμείνουν άθικτα, αλλά θα καταρρεύσουν σαν τραπουλόχαρτα ή ακόμη και ότι θα βυθιστούν στο έδαφος.''
Μόλις λίγες εβδομάδες πριν από το σεισμό του Σεπτεμβρίου, ο Τύπος ανέφερε:'' Τα κτίρια με άοπλη φέρουσα τοιχοποιία και πυλωτές πρέπει να ενισχυθούν 10 χρόνια νωρίτερα από το 2032 από ότι προβλέπουν οι υφιστάμενοι κανόνες, σε ορισμένες περιπτώσεις'' .
Στις αρχές του έτους, το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης εξέταζε την περίπτωση να θωρακίσει και να ενισχύσει σεισμικά με 2 εκατομμύρια δολάρια τα κτίρια πολιτιστικής κληρονομιάς, κάτι που θα μπορούσε να ξεκινήσει από το 2012 και τελικά δεν έγινε .
Οι προειδοποιήσεις αυτές συνήθως προέβλεπαν ότι το ρήγμα Alpine Fault προετοιμάζεται να δώσει ένα σημαντικό σεισμό. Οι ειδικοί έλεγαν ότι οι περισσότεροι σεισμοί χτυπάνε την νύχτα στην περιοχή. '' Η απάθεια είναι ο Νο 1 εχθρός που έχουμε,'' είχε προειδοποιήσει ο αρμόδιος Περιφερειακής Πολιτικής Άμυνας , Wayne Rissman το 2005.
Όμως οι περισσότεροι κάτοικοι της Cantabria, δεν έδιναν μεγάλη προσοχή σε αυτές τις προειδοποιήσεις. Αλλά οι αξιωματούχοι έπρεπε να το γνωρίζουν.''Είχαμε προειδοποιηθεί για τον κίνδυνο σεισμού'' λένε σήμερα τα ΜΜΕ του Christchurch .
Ο σεισμός είναι γεωδυναμικό φαινόμενο που συνήθως προκαλείται από ξαφνική απελευθέρωση συσσωρευμένης ενέργειας στο φλοιό της Γης. Τον αντιλαμβανόμαστε στην επιφάνειά της καθώς μέρος της ενέργειας μεταφέρεται εκεί με τα σεισμικά κύματα. Ωστόσο, οι σεισμοί έχουν σχέση με τα ρήγματα. Κάθε ρήγμα έχει την δική του συμπεριφορά. Οι διαστάσεις του ρήγματος, η ηλικία του , τα μεγέθη και ο χρόνος επανάληψης σεισμών κατά μήκος ενός ρήγματος είναι σημαντικοί παράμετροι. Η καταγραφή όλων των μεγάλων ρηγμάτων μιας περιοχής μπορεί να προσδιορίσει τον σεισμικό κίνδυνο που διατρέχει. Εντοπίζοντας τον κίνδυνο τότε μόνο μπορείς να φτιάξεις χάρτες επικινδυνότητας(σεισμών, τσουνάμι,κατολισθήσεων ,ρευστοποίησης κά) μιας περιοχής και κατόπιν να προετοιμάσεις την τοπική κοινότητα. Οφείλεις να γνωρίζεις την ''αχίλλεια πτέρνα '' του αντιπάλου σου πριν τα βάλεις μαζί του.
Πολλές φορές πριν από τα σημαντικά σεισμικά γεγονότα εμφανίζονται πρόδρομα φαινόμενα όπως αύξηση των εκπομπών ραδονίου κατά μήκος των ρηγμάτων, αλλαγές κλίσεων επιφανείας της γης,ασυνήθιστη συμπεριφορά των ζώων ή ακόμη να εξαφανιστούν τα νερά όπως συνέβη μισή ώρα πριν από το φονικό σεισμικό συμβάν στην Κω, το 1933.
Η φύση συνήθως προειδοποιεί για τα επερχόμενα μεγάλα γεγονότα όμως χρειάζεται πολύ προετοιμασία και πάνω από όλα κατάλληλες γνώσεις για να αποκωδικοποιήσεις κάποιες από τις προθέσεις της.

Γεωδίφης 

Πηγή- stuff.co.nz

Φωτογραφία- Το τμήμα Ζηπάρι-Κως χωρίζεται από τους πρόποδες του Δίκαιου με ένα σημαντικό χερσαίο ρήγμα Α-Δ το οποίο δεν έχει ενεργοποιηθεί εδώ και εκατοντάδες χρόνια.

Οι σύγχρονοι άνθρωποι διαφοροποιήθηκαν από τους Νεάντερταλ πριν από 400.000 χρόνια. Και τότε 200.000 χρόνια αργότερα, εμφανίστηκε ο Homo sapiens οποίος σύμφωνα με κάποιους επιστήμονες παρουσιάστηκε ξαφνικά στην Αφρική ενώ κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι ήταν μια διαδικασία χρονοβόρα. Πριν από περίπου 165.000 χρόνια οι πρώτοι άνθρωποι κατοικούσαν στην ακτή της Νότιας Αφρικής σε σπηλιές με θέα στον Ινδικό Ωκεανό κοντά στο Mossel Bay.
Ενώ όλα αυτά συνέβαιναν στην Αφρική λίγο πιο βόρεια, σε μία μικρή γωνιά του Αιγαίου ,στον κόλπο του Κεραμικού ο κόσμος ήταν πολύ διαφορετικός από τον τωρινό. Το νησί της Κω όπως σήμερα το γνωρίζουμε δεν υπήρχε. Οι πανέμορφες αμμώδεις παραλίες του Παράδεισου, του Μαστιχαριού, του Τιγκακιού δεν είχαν ακόμη δημιουργηθεί. Οι κορυφές του Δίκαιου και της Αγίας Ποκούς ήταν χαμηλότερες. Μια ρηχή θάλασσα κυριαρχούσε στον απέραντο και πλούσιο κάμπο του Πυλιού. Μία συστάδα νησιών και βραχονησίδων ξεχώριζε στην θάλασσα της περιοχής, όμως η Νίσυρος, το Γυαλί και η Στρογγυλή δεν είχαν ακόμη αναδυθεί.
Η δημιουργία του νησιού της Κω ''γιορτάστηκε'' από μία υποθαλάσσια έκρηξη τρομακτικής έντασης, η οποία συνοδεύτηκε από αρκετούς σεισμούς και τσουνάμι. Το κέντρο της έκρηξης με την ανυπολόγιστη δύναμη ήταν μεταξύ Γυαλιού, Στρογγυλής και ακρωτηρίου Χελώνας εκεί όπου ο Πολυβώτης ''πλακώθηκε'' με τον Ποσειδώνα και ο θεός της θάλασσας άρπαξε ένα τμήμα της Καρδάμαινας και το έριξε πάνω στον γίγαντα. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία με τον τρόπο αυτό σχηματίσθηκε η Νίσυρος, όμως τα πράγματα έγιναν κάπως διαφορετικά κατά την γεωλογική εκδοχή. Το νησί της Νισύρου γεννήθηκε πριν περίπου 150.000 χρόνια όταν άρχισε να οικοδομείται ένας χερσαίος κώνος πάνω από την θάλασσα, αρκετά αργότερα από την τρομερή έκρηξη που συγκλόνισε το Νοτιοανατολικό Αιγαίο.
Πριν από περίπου 161.000 χρόνια, στην περιοχή πιθανόν υπήρχε ένα σύμπλεγμα μικρών νησιών ,εκεί που σήμερα βρίσκεται η σημερινή Κέφαλος και μία χερσόνησος που ένωνε το ανατολικό τμήμα της Κω(Δίκαιο και Σύμπετρο) με την μικρασιατική ακτή. Το οροπέδιο της Αντιμάχειας ακόμη δεν είχε σχηματιστεί.
Τότε συνέβη η φοβερή υποθαλάσσια έκρηξη από την Άβυσσο, τον κρατήρα που βρίσκεται κάτω από την θάλασσα, η οποία τίναξε στον αέρα περίπου 240 δισεκατομμύρια τόνους από ηφαιστειακό υλικό. Ξαφνικά, ποτάμια από πυροκλαστικές ροές ξεχύθηκαν τριγύρω και ταξίδευσαν με τεράστια ταχύτητα πάνω από τα νερά της θάλασσας. Μέσα σε λίγα λεπτά τα πυρακτωμένα σύννεφα φτάνουν στην Τήλο, στις απέναντι μικρασιατικές ακτές και την Κάλυμνο καλύπτοντας μία έκταση περίπου 3 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η λεπτή στάχτη από την καλδέρα είχε φτάσει τουλάχιστον έως την ατμόσφαιρα και έπεσε σε απόσταση τουλάχιστον 300 χιλιόμετρα μακριά το σημείο έκρηξης.
Τα πυροκλαστικά υλικά κάθισαν πάνω σε παχιά στρώματα παλαιότερης γεωλογικής περιόδου που βρίσκονταν στον θαλάσσιο βυθό. Καθώς κατακάθισε το ηφαιστειακό υλικό, τότε άρχισε να συμπυκνώνεται. Τα θραύσματα του πυροκλαστικού υλικού συντήχθηκαν και το στερεοποιημένο πλέον υλικό επιπεδώθηκε και σχηματίστηκε ένα πολύ ισχυρό και ανθεκτικό πέτρωμα, ο ιγκνιμβρίτης της Αντιμάχειας.
Με τον καιρό άρχισε να παρεμβαίνει στο νεοδόμητο οροπέδιο της Αντιμάχειας, η επίδραση των εξωγενών δυνάμεων όπως της διάβρωσης ,της βροχής, των ανέμων, της αλισάχνης, των κατολισθήσεων,των τσουνάμι και των ενδογενών όπως οι σεισμοί. Από την μάχη αυτών των τρομερών φυσικών δυνάμεων αλλά και των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων των τελευταίων 5.500 χρόνων προέκυψε στο τέλος το εντυπωσιακό ανάγλυφο της Κεντρικής Κω.
Από αυτό το τρομερό γεγονός πέρασαν χιλιάδες χρόνια. Σήμερα στις ρεματιές του plateau, παρουσιάζεται η πικροδάφνη, η ιτιά, η λεύκα,οι αγριοτριανταφυλλιές, και οι βατομουριές. Κάτω από τους θάμνους ή τα δένδρα στο χώμα που βρίσκεται πάνω από τον ιγκνιμβρίτη κυριαρχούν τα αγριοσέλινα, ενώ γύρω από τις όχθες των ''ποταμιών'' όπως τις αποκαλούν οι ντόπιοι, βρίσκουμε φασκομηλιές, ανεμώνες, ίριδες, ρίγανη και διάφορα άλλα αγριολούλουδα και αγριόχορτα.
Τα σκληρά πετρώματα του αρχικού μη ηφαιστειακού υπεδάφους(ως επί το πλείστον ασβεστόλιθοι) αντέδρασαν τελείως διαφορετικά από ότι τα χαλαρά πορώδη ηφαιστειακά έτσι λοιπόν ο άνεμος, η αποσάθρωση, η διάβρωση και οι άλλες εξωγενείς δυνάμεις άφησαν ουλές στο τοπίο, τις γνωστές σε όλους μας νεροφαγιές ή αύλακες έκπλυσης όπως τις ονομάζουν οι επιστήμονες. Τα χαλαρά πυροκλαστικά υλικά ήταν πιο εύκολο να αποσαθρωθούν από τον άνεμο ή να διαβρωθούν από την θάλασσα και το νερό της βροχής.
Σήμερα τα αυλάκια υπό την μορφή μεγάλων ρεμάτων (Γουρνιάτης, Αράγκι, Μίας κά) διατρέχουν κατά πλάτος την επιφάνεια του νησιού, σχεδόν όλα έχουν κατεύθυνση βορειοδυτική ενώ δεν είναι τυχαίο που συναντώνται ακριβώς απέναντι από τον υποθαλάσσιο χώρο έκρηξης. Πως δημιουργήθηκαν; Τα αυλάκια εκροής είναι πολύ πιθανόν να σχηματίστηκαν κατά το τελευταίο στάδιο της τρομερής έκρηξης όταν τεράστιοι όγκοι θαλασσινού νερού ξεχύθηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις και εισέβαλαν στην νεοδημιούργητη ξηρά από τα χείλη του κρατήρα της Αβύσσου ή μετέπειτα από βαρυτικά κύματα τύπου τσουνάμι που συνήθως συνοδεύουν πολλές φορές τέτοιας έκτασης φαινόμενα.
Τα πετρώματα που αντικρίζουμε σήμερα, από τα οποία αποτελείται ως επί το πλείστον η περιοχή είναι ηφαιστειακά θραύσματα που προήλθαν από πολύ επικίνδυνες ροές με τοξικά αέρια οι οποίες κατέστρεφαν οτιδήποτε έβρισκαν απέναντι τους, έτρεχαν μέχρι και 700 χιλιόμετρα και μπορεί να έφταναν θερμοκρασίες από 500- 1.000 βαθμούς Κελσίου.

Γεωδίφης

Πηγές
1.Στα γαλάζια ηφαίστεια, Νίσυρος- Γ. Βουγιουκαλάκης
2.Βικιπαίδεια
3.USGS

Κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας η αδυναμία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να προστατέψει δια θαλάσσης τις υπόδουλες χώρες, έδωσε τη δυνατότητα σε πειρατές να αναδειχθούν σε μάστιγες των παραλίων της Μεσογείου και ιδιαίτερα του Αιγαίου.Από τον δόκτορα Εδουάρδο Έγγελ, “Ο Τελευταίος Έλλην πειρατής” (1888). Διαβάστε την ιστορία εδώ

Αν επιθυμείτε να γνωρίσετε περισσότερα για τους πειρατές του Αιγαίου, μπορείτε να απευθυνθείτε στην Πειρατική βιβλιοθήκη του Τέο Ρόμβου όπου υπάρχουν πολλά και ενδιαφέροντα άρθρα

Ενώ για πειρατεία στο Αιγαίο από τα υστεροβυζαντινά χρόνια ως την επανάσταση του 1821 μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Επιπλέον γνωρίστε την ζωή του Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα ή Χαΐρ αντ Ντιν (Khair ad Din) (περ. 1475–4 Ιουλίου 1546) που ήταν ναύαρχος ελληνικής καταγωγής της οθωμανικής αυτοκρατορίας και κουρσάρος των ακτών της Μπαρμπαριάς (σημερινής Αλγερίας). Ήταν γενικώς γνωστός ως Μπαρμπαρόσα ("Κοκκινογένης") για τους Ευρωπαίους, και Μπάρμπαρος Χαϊρεντίν Πασάς ανάμεσα στους Τούρκους. 

Γεωδίφης

Φωτογραφία-Ανατολική πλευρά κάστρου Αστυπάλαιας - Σπηλιά του Μπαρμπαρόσα

Το Κονιαριό βρίσκεται στο Πυλί και απέχει μόλις 4 χιλιόμετρα από το κεντρικό οδικό δίκτυο του νησιού της Κω. Στο δρόμο από το Αμανιού προς το Λαγούδι θα συναντήσει κανείς ένα κατάφυτο από πεύκα και κυπαρίσσια δάσος που τα τελευταία χρόνια λειτουργεί ως χώρος αναψυχής. Κοντά στο δάσος υπάρχουν ερείπια οικισμού της οθωμανικής περιόδου που εγκαταλείφθηκε τη δεκαετία του 1950. Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες, οι Κονιάρηδες όπως τους αποκαλούσαν ήταν μουσουλμάνοι πιθανόν από το Ικόνιο της Μ. Ασίας, οι οποίοι μετακόμισαν στην Κω με δική τους πρωτοβουλία.
Το δάσος του Κονιαριού είναι μία προστατευόμενη δασική έκταση, σχεδιάστηκε από τον πρώην Δήμο Δίκαιου ως τόπος για πεζοπορία, εκδρομές και ανάπαυση. Κάτω από τα ρετινωδή και αειθαλή πεύκα η ευρύτερη περιοχή κρύβει αρχαία ιζήματα που δημιουργήθηκαν στην θάλασσα πριν από 2-1,5 εκατομμύρια χρόνια. Σήμερα αυτά τα ιζήματα εμφανίζονται ως ψαμμίτες και μάργες που μαρτυρούν το περιβάλλον δημιουργίας τους. Ανάμεσα σε αυτά βρίσκονται παλαιότεροι τεφρόλευκοι ασβεστόλιθοι (140 -55 εκ.ετών )που σχηματίστηκαν όταν στην θέση του Αιγαίου υπήρχε η χαμένη υποθαλάσσια οροσειρά του Γαβρόβου, όπως σήμερα την ονομάζουν οι γεωλόγοι. Οι τεκτονικές δυνάμεις που συνέβαλλαν στην δημιουργία του νησιού έχουν φέρει δίπλα αυτά τα πετρώματα διαφορετικής ηλικίας.
Τα πεύκα του Κονιαριού αναπτύσσονται σε χαμηλό υψόμετρο, είναι ανθεκτικά στην ξηρασία, αγαπούν το φως και ''λατρεύουν'' τα ασβεστολιθικά εδάφη τα οποία δεν συγκρατούν  την υγρασία.
Το δάσος πέρα από την φυσική του ομορφιά περιέχει και ένα ακόμη αξιοθέατο . Μία επιφανειακή ρωγμή εδάφους η οποία δεν είναι εύκολα ορατή αφού καλύπτεται από την βλάστηση και τους θάμνους της περιοχής. Μοιάζει με ένα στενό φαράγγι λόγω του σημαντικού βάθους και πολύ μικρού πλάτους. Μερικά τέτοια φαράγγια μπορεί να έχουν πλάτος λιγότερο από 1 μέτρο στην κορυφή του σχηματισμού, αλλά ορισμένες φορές ξεπερνούν τα 20-30 μέτρα στο δάπεδο του φαραγγιού. Τα περισσότερα στενά φαράγγια σχηματίζονται σε βράχους από ψαμμίτη και ασβεστόλιθο , αν και έχουν βρεθεί και σε γρανίτη και βασάλτη.
Η ρωγμή με τα χαρακτηριστικά στενού φαραγγιού του Κονιαριού, παρουσιάζεται σε ασβεστολιθικούς σχηματισμούς, έχει πλάτος λιγότερο από 1 μέτρο, ύψος περίπου 3 μέτρα και μήκος τουλάχιστον 15 μέτρα. Δεν είναι εντυπωσιακή σε μέγεθος όπως το θηριώδες στενό φαράγγι Blue Mountains, μήκους 100 χιλιομέτρων που βρίσκεται δυτικά του Σίδνεϊ, όμως αποτελεί μία ευχάριστη έκπληξη που σπάει την μονοτονία του κατάφυτου δάσους. Δίπλα στα μακρόβια δέντρα, οι ασβεστόλιθοι εκατομμυρίων ετών είναι επιρρεπείς σχηματισμοί στην διάβρωση λόγω της διαλυτικής ικανότητα τους. Για τον λόγο αυτό στις συμπαγείς μάζες ασβεστόλιθου του Κονιαριού παρατηρούνται κοιλώματα, ρωγμές, ποικίλα φλεβοειδή ανοίγματα που όμως συμβάλλουν με την σειρά τους στην διαμόρφωση και συντήρηση του δασικού οικοσυστήματος.
Είναι πολύ πιθανόν η αρχική δημιουργία του να οφείλεται σε κάποιο σημαντικό σεισμικό ιστορικό συμβάν αφού ο σχηματισμός παρουσιάζεται έντονα τεκτονισμένος ενώ γειτονεύει με το κανονικό ενεργό ρήγμα της Ζιάς, ένα σημαντικό ρήγμα στο οποίο οφείλεται η ανάπτυξη των ράχεων της περιοχής.
Τα πευκοειδή του Κονιαριού στα σημεία που υπάρχουν φυσικά ή τεχνητά ανοίγματα εκκρίνουν ρετσίνι, την κιτρινωπή κολλώδη αρωματική ουσία , που προστίθεται στο κρασί για τη δημιουργία της γνωστής ρετσίνας. 

Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Γεωλογικός χάρτης Κω-ΙΓΜΕ
3.Τοπωνύμια της Νήσου Κω- Νικολάου Ζάρακα

Φωτογραφικό υλικό απο την διαδρομή Λοφος Ηλιακι - Μοναγρι - Χριστος ,Ασφενδιού,νήσου Κω

Μάνος Μαστρογιώργης

Στο σεισμό της Ιαπωνίας του 2011, ένας αισθητήρας ενσωματωμένος στο έδαφος ανίχνευσε τα πρώτα σημάδια από τα πρωτεύοντα κύματα και έστειλε αμέσως ένα σήμα με την ταχύτητα του φωτός. Πριν ακόμη  γίνουν αντιληπτά τα καταστροφικά δευτερεύοντα κύματα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, τα προειδοποιητικά μηνύματα για την επικείμενη ανακίνηση είχαν φτάσει σε περίπου 50 εκατομμύρια ανθρώπους.
Πολλοί άνθρωποι στο Τόκιο, 200 χιλιόμετρα μακριά από το επίκεντρο , ήξεραν ότι ο σεισμός ερχόταν πριν αισθανθούν την ανακίνηση περίπου 30 δευτερόλεπτα αργότερα. Με αυτό τον τρόπο τα τρένα ήταν σε θέση να επιβραδύνουν ή να σταματήσουν, τα αεροδρόμια, τα νοσοκομεία και οι εθνικοί οδοί είχαν έγκαιρα ειδοποιηθεί με αποτέλεσμα να μην παρουσιασθούν πρόσθετα προβλήματα από το επικείμενο σεισμικό γεγονός. Μαζί με τις καλές κατασκευές,το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης αλλά και η ετοιμότητα μετρίασαν την καταστροφή η οποία θα είχε πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις εάν οι Ιάπωνες όλα αυτά τα χρόνια έμεναν αδρανείς και δεν έκαναν τίποτα απέναντι σε τέτοια φυσικά φαινόμενα.
Η QuakeGuard είναι μία από τις καλύτερες εταιρείες που έχει αναπτύξει σεισμικά συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης. Η ιστοσελίδα της εταιρείας αναφέρει ότι το σύστημα προειδοποίησης έχει την δυνατότητα να ενημερώσει τους περισσότερους ανθρώπους με μια προειδοποίηση , 20 δευτερόλεπτα πριν ακόμη συμβεί ένας σεισμός ανάλογα με την τοποθεσία του επίκεντρου του συμβάντος.
Μπορείτε να σκεφτείτε ότι 20 δευτερόλεπτα δεν είναι πολύ χρόνος για να προετοιμαστείς, αλλά στην πραγματικότητα, ίσως είναι διαφορετικά τα πράγματα. Σε 20 δευτερόλεπτα, οι δάσκαλοι ενός δημοτικού σχολείου, θα έχουν ίσως αρκετό χρόνο στην διάθεση τους ώστε να βεβαιωθούν ότι τα παιδιά είναι μέσα και καλύπτονται κάτω από τα θρανία τους. Είκοσι δευτερόλεπτα δίνουν επίσης στα νοσοκομεία αρκετό χρόνο για να μετακινηθούν οι βαρέως πάσχοντες ασθενείς και αμέσως να ακινητοποιηθούν τρένα ,να σταματήσουν αεροπλάνα, βοηθά τους ανελκυστήρες να λειτουργήσουν ομαλά και τόσα άλλα που μπορούν να σώσουν ζωές σύμφωνα πάντα με τους ειδικούς.
Μπορούν τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης σεισμών να είναι αποτελεσματικά; Εάν έχεις ήδη εκατοντάδες αισθητήρες μέτρησης της κίνησης του εδάφους στην γη, τότε το μόνο που χρειάζεσαι είναι να να αναβαθμίσεις τις οθόνες και μία πρόσθετη χρηματοδότηση για την προμήθεια ενός τέτοιου συστήματος.
Η τεχνολογία QuakeGuard ή κάποια ανάλογη ιαπωνική προστατεύει.Τον τελευταίο καιρό ένα τέτοιο σύστημα διερευνούν οι αξιωματούχοι της Καλιφόρνιας  να εγκαταστήσουν, ένα ανάλογο σύστημα ήδη λειτουργεί στην Σιτσουάν ενώ μεγάλες μητροπόλεις σε σεισμικά ενεργές περιοχές του πλανήτη εξετάζουν την δυνατότητα τοποθέτησης συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης.
Ένας σεισμός είναι το αποτέλεσμα μιας απελευθέρωσης ενέργειας της γήινης κρούστας που ξαφνικά δημιουργεί σεισμικά κύματα. Τα σεισμικά κύματα μεταφέρουν την ενέργεια μακριά από την εστία του σεισμού, μέχρι αυτή σταδιακά να απορροφηθεί εντελώς και τότε παύουν. Τα σεισμικά κύματα διακρίνονται σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ταξιδεύουν. Ο τρόπος εξαρτάται από το μέσο στο οποίο τα κύματα ταξιδεύουν, που επιτρέπει να διαδίδονται ή όχι συγκεκριμένα είδη ταλάντωσης, ανάλογα με το είδος της ταλάντωσης και το μήκος κύματος του σεισμικού κύματος.
Τα P- πρωτεύοντα σεισμικά κύματα διαδίδονται σε όλα τα στρώματα της Γης, από το φλοιό ως τον πυρήνα, έχουν τη μεγαλύτερη ταχύτητα από τα υπόλοιπα είδη σεισμικών κυμάτων και σε γρανίτη διανύουν περίπου 6 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Τα δευτερεύοντα S-κύματα ταξιδεύουν πιο αργά από τα P και έχουν ταχύτητα κίνησης στο γρανίτη περίπου 3,6 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο.Για τον λόγο αυτό τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης είναι σχεδιασμένα ώστε να ανιχνεύουν  τα πρωτεύοντα P κύματα.
Οι μεγάλοι σεισμοί είναι σπάνιοι, αλλά όταν χτυπήσουν χωρίς οποιοδήποτε προειδοποίηση, οι επιστήμονες αναφέρουν ότι η κατάσταση θα μπορούσε να είναι αισθητά μεγαλύτερη σε μία κοινωνία απροετοίμαστη με αποτέλεσα να προκαλέσουν περισσότερους θανάτους και καταστροφές.

Γεωδίφης 

Πηγές
1.Dailytitan.com
2.Βικιπαίδεια

Αναδημοσίευση του κειμένου ''Για μιαν άλλη πολιτεία μεταξύ ουρανού και γης'' του Τέου Ρόμβου

Υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις, αναγνώσεις και πάμπολλες οικονομικές αναλύσεις για το πώς φτάσαμε ως εδώ, υπάρχουν όμως και κάποιες μελέτες που επικεντρώνονται στην ιστορική πορεία της χώρας και ενθυμούμενός τες αγανακτώ.
Αγανακτώ, λοιπόν, με τα ιστορικά ψέματα με τα οποία μας γαλούχησαν οι πνευματικοί μας ταγοί στήνοντας ένα ολόκληρο σύστημα ψευδών αξιών με την αποσιώπηση πολιτικών και γεγονότων όπως, για παράδειγμα, της μαζικής σφαγής δεκάδων χιλιάδων γυναικών, ανδρών, παιδιών από τον ήρωα Κολοκοτρώνη στην Τριπολιτσά
Αγανακτώ διαβάζοντας για τη δολοφονία του Καποδίστρια πριν καταφέρει να βάλει τις βάσεις για τη συγκρότηση ενός ελληνικού κράτους με ευρωπαϊκό προσανατολισμό
Αγανακτώ με τον ήρωα της επανάστασης Μακρυγιάννη που έγινε μεγαλοκτηματίας και τοκογλύφος
Αγανακτώ με τους ομοεθνείς μου που κατάφεραν να εκμαυλίσουν τους Βαυαρούς πριν εκείνοι καταφέρουν να οργανώσουν στοιχειωδώς τη χώρα
Αγανακτώ με το Βενιζέλο που αφέθηκε στη γοητεία μιας Ελλάδας των πέντε θαλασσών
Αγανακτώ με τις ραδιουργίες του Παλατιού
Αγανακτώ και με τον Κ. Καραμανλή που διέλυσε οικιστικά τη χώρα με την αντιπαροχή και τη λοκομοτίβα της ανάπτυξης –την οικοδομή
Κι αγανακτώ ακόμη με τα δέντρα που τον ψήφισαν το 1961
Αγανακτώ με τη χούντα των ηλίθιων στρατιωτικών και την 7ετία τους που μας έβαλε στο γύψο
Αγανακτώ με τον Α. Παπανδρέου και το ιστορικό «Τσοβόλα δώστα όλα»
Αγανακτώ και με τον Κ. Καραμανλή τον Β΄ που έβγαλε την τάπα από τη βάρκα
Αγανακτώ γενικώς με την πολιτική εξουσία που πάντα διαπλεκόταν στενά με μια κομπραδόρικη αστική τάξη που επωφελούμενη από τους δεσμούς της με το κράτος πλιατσικολογούσε το δημόσιο κορβανά
Αγανακτώ επίσης σφόδρα και με όλους εκείνους που στριμώχνονταν στα βουλευτικά γραφεία για διορισμούς
Αγανακτώ και με τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους και λοιπούς παραγωγούς που ξέχασαν την ενασχόληση με το αντικείμενό τους και κατάντησαν επιδοτούμενοι επαίτες
Αγανακτώ με τους απίθανους μισθούς σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ που προέκυπταν μέσα από υπόγειες διαπραγματεύσεις
Αγανακτώ με τους φοροφυγάδες
Αγανακτώ με τους μεγαλογιατρούς, φορτηγατζήδες, φαρμακοποιούς, ταξιτζήδες και, και, και… 
Αγανακτώ με τη δικαιοσύνη που δεν ήταν τυφλή, ήταν όμως κουφή
Ως και με μένα αγανακτώ που αγανακτώ μόνο με τους άλλους…
Από παιδί με ενοχλούσε ο πολιτισμός της ανταγωνιστικότητας. Με ενοχλούσε αφόρητα το ότι ζούσαμε σε περιβάλλοντα όπου έπρεπε διαρκώς να αποδεικνύουμε την ικανότητά μας στο κυνήγι του κέρδους, στην πίστη πως το χρήμα είναι υπέρτατη αξία και τέλος στην ανέλιξη στην εξουσία. Οι άνθρωποι γύρω μου ρίχνονταν με πάθος στην αρένα με τα λιοντάρια και στη συνέχεια προετοίμαζαν και τους επιγόνους τους για το στίβο.
Αυτός ο Πολιτισμός της Βαρβαρότητας δεν μου έκανε. Έμοιαζε με το παιχνίδι που παίζαμε μικροί, τότε που βγάζαμε έξω τα τσουτσούνια μας και τα μετράγαμε για το ποιος τον έχει πιο «μεγάλο».
Καταλάβαινα ότι αποζητούσα κάποιον άλλο πολιτισμό χωρίς ανταγωνισμούς και αντιθέσεις. Ένα πολιτισμό της συμφωνίας και της συντροφικότητας. Και όπως συμβαίνει με όλα τα πλάσματα που κυριεύονται από εκείνη την παρόρμηση που σπρώχνει τα πουλιά και τα έντομα να δημιουργούν σμήνη, τα θηλαστικά αγέλες και τα ψάρια να γίνονται κοπάδια, έτσι κι εγώ ακολούθησα το μαγεμένο αυλό της εποχής μου και βρέθηκα με πλάσματα παρόμοια με εμένα και εισχώρησα σε ομάδες και σε κοινότητες. Ένιωθα επιτακτική την ανάγκη συνύπαρξης και επικοινωνίας και γι’ αυτό το λόγο αναζήτησα ανθρώπους φίλιους για να συμφωνήσουμε και να προχωρήσουμε μαζί στη σύνθεση. Στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, όπου έζησα, συμμετείχα στα κινήματα των καταλήψεων και έζησα σε κοινόβια. Βρέθηκα με ανθρώπους που φλέγονταν από ιδέες, που οραματίζονταν έναν κόσμο αρμονικό, χωρίς βία, χωρίς ανταγωνισμούς, ανθρώπους ξένους στις θλιβερές λογικές του κέρδους. Δημιουργούσαμε τρόπους ζωής με μικρές ομάδες και δουλειάς σε μικρές κοινότητες μακριά από «τις αγορές εργασίας». Αποφασίζαμε από κοινού και μοιραζόμασταν τις μέρες μας, συζητούσαμε τους προβληματισμούς μας, τις ιδέες, τις αξίες. Όραμά μας η απελευθέρωση του ανθρώπινου μυαλού από την κυριαρχία θρησκειών και δογμάτων, η απελευθέρωση από την κυρίαρχη λογική της ιδιοκτησίας, η απελευθέρωση από τη λογική ότι κάποιοι ειδικοί της εξουσίας πρέπει να μας κυβερνούν και να αποφασίζουν για όλους και όλα. Μοιραζόμασταν τα πάντα, τα λίγα ή τα πολλά, όσα καθένας μας κατείχε βάζοντας ρεφενέ τον ενθουσιασμό μας, τον ερωτά μας, την αθωότητα, την ανεμελιά μας. Κάποιοι σίμωναν επιφυλακτικοί στην αρχή αλλά σιγά σιγά όλο και ξανοίγονταν, άλλοι κουβαλούσαν ένα τεράστιο εγώ κι άλλοι πάλι γίνονταν παρανάλωμα προσφοράς χωρίς προσχήματα, απλώς γενναιόδωρα. 


Αυτά για τότε…


Σήμερα, βυθισμένοι πια στην κατάθλιψη της οικονομικής κρίσης, παρακολουθούμε τους έχοντες και κατέχοντες να εξάγουν τα χρήματά τους στις ελβετικές τράπεζες ποντάροντας στη χρεοκοπία της χώρας ώστε να μπορέσουν να την αγοράσουν κοψοχρονιά.
Πού είναι άραγε εκείνοι οι «ευεργέτες», στους οποίους έκανε έκκληση ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για να βοηθήσουν την οικονομία;
Πού είναι άραγε οι φωτισμένοι μεγιστάνες που θα ιδρύσουν κάποιους εναλλακτικούς χρηματοπιστωτικούς φορείς στα πρότυπα μιας «Τράπεζας των Φτωχών» ή μιας «Ηθικής Τράπεζας»;
Δεν θα μπορούσαν άραγε τα παιδιά εκείνων που επενδύουν στην αθλιότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου αγοράζοντας ΠΑΕ και ΚΑΕ και χρηματοδοτώντας στρατιές ηλιθίων, να επενδύσουν τα χρήματά τους στη δημιουργία τέτοιων εναλλακτικών χρηματοπιστωτικών φορέων όπου σαν στόχο δεν θα έχουν τα υπέρογκα κέρδη, αλλά τη στήριξη, με χαμηλότοκα δάνεια, ατόμων και ομάδων που αποκλείονται από το παραδοσιακό χρηματοπιστωτικό σύστημα; 
Σήμερα βιώνουμε τα αποτελέσματα μια κρίσης που δεν είναι απλώς μια κρίση οικονομική αλλά μια βαθύτατη ηθική κρίση ενός ολόκληρου λαού που, τα τελευταία χρόνια, κομπάζοντας λόγω μιας πλαστής οικονομικής ευμάρειας, βυθιζόταν όλο και περισσότερο στην εξατομίκευση, στην ιδιώτευση, στην έλλειψη αξιών και ιδεών, στο απόλυτο έλλειμμα πνευματικότητας και περιεχομένου ζωής. 
Όλοι εμείς χαμένοι στην καθημερινότητα δεν αντιληφθήκαμε ότι βουλιάζουμε όλο και περισσότερο στα προσωπικά μας προβλήματα χάνοντας την κοινωνική μας υπόσταση. Προσπαθήσαμε να λύσουμε τα προσωπικά μας αδιέξοδα κατά μόνας ξεχνώντας ότι η διέξοδος βρίσκεται στη συνεργασία, στην ανταλλαγή σκέψεων, στη συλλογικότητα.
Δεν αντιληφθήκαμε ότι υπάρχουν λύσεις. Ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το τέλμα αν γίνουμε μεγάλες οικογένειες, αν δημιουργήσουμε μικρές, αταξικές, παρεΐστικες ομάδες που θα στηρίζονται στην αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και θα αποφασίζουν σε ελεύθερες συναθροίσεις και με ελεύθερη βούληση για ένα άλλο ποιοτικότερο τρόπο ζωής, μακριά από την κατανάλωση σκουπιδιών, σε αρμονία με τη φύση και τον εαυτό μας. 
Ελπίδες δημιουργεί η κίνηση «Τοπική Ανταλλαγή Αγαθών και Υπηρεσιών» (Local Exchange Trading Systems) που ξεκίνησε σε κάποιες χώρες της Ευρώπης, στην Αυστραλία, στον Καναδά, αλλά τελευταία και στην Ελλάδα.Μια κοινότητα, μια ομάδα ανθρώπων, που θέλουν να ανεξαρτητοποιηθούν από το χρήμα και την αγορά φτιάχνουν ένα ανεξάρτητο σύστημα ανταλλαγής υπηρεσιών. Σε αυτό ο καθένας δηλώνει τι μπορεί να προσφέρει και τι έχει ανάγκη. Η ανταλλαγή αφορά αγαθά, υπηρεσίες ή γνώσεις. Όλοι προσφέρουν και όλοι έχουν κάποια στιγμή ανάγκη. Δεν αγοράζουν, όμως, ούτε πουλούν. Ανταλλάσσουν. Και γι’ αυτό μπορούν να χρησιμοποιήσουν και ένα νόμισμα.
Στη Μαγνησία οι κάτοικοι – μέλη της αντίστοιχης ομάδας «Τοπικής Ανταλλαγής Αγαθών και Υπηρεσιών» χρησιμοποιούν µια εναλλακτική μονάδα αντί του ευρώ και αγοράζουν προϊόντα και υπηρεσίες πληρώνοντας µε ΤΕΜ (Τοπική Εναλλακτική Μονάδα). Η ΤΕΜ δεν τυπώνεται και δεν κυκλοφορεί σε χάρτινη μορφή ούτε κόβεται σε νόμισμα. Οι κάτοχοί της όμως τη χρησιμοποιούν ως µέσο για να αγοράσουν και να πουλήσουν. Θεωρητικά έχει ίση αξία µε το ευρώ, ενώ οι συναλλαγές γίνονται μόνον μεταξύ των μελών του Δικτύου Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης. Καλύπτει ανάγκες, όχι την επιβίωση. Μεταξύ των µελών υπάρχουν αγρότες, υδραυλικοί, δικηγόροι, λογιστές, ηλεκτρολόγοι, γιατροί και καταστηματάρχες.
Δίκτυα σαν κι αυτό λειτουργούν εδώ και χρόνια σε πολλές χώρες. Στη Γερμανία υπάρχουν δεκάδες τοπικά νομίσματα που κυκλοφορούν. Ένα από τα πιο επιτυχημένα εσωτερικά νομίσματα είναι το chiemgauer στη Βαυαρία µε σταθερή ισοτιμία ένα προς ένα µε το ευρώ. Το chiemgauer δημιουργήθηκε το 2003 και σήμερα χρησιμοποιείται ως µέσο συναλλαγής µεταξύ 3.000 ατόμων και 600 επιχειρήσεων.
Στο χωριό Μαριναλέντα της ισπανικής Ανδαλουσίας, μια κοινότητα 2,5 χιλιάδων κατοίκων, διεκδίκησαν με το σύνθημα: «η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους» και κατάφεραν να πάρουν από ένα γαιοκτήμονα 12.000 στρέμματα γης και δημιούργησαν έναν αγροτικό συνεταιρισμό από τον οποίο ζει σήμερα σχεδόν όλο το χωριό. Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωμα. Μια θέση στον παιδικό σταθμό με όλα τα γεύματα κοστίζει 12 ευρώ τον μήνα. «Εφαρμόζουμε μια συμμετοχική δημοκρατία, αποφασίζουμε για όλα, από τους φόρους ως τις δημόσιες δαπάνες, σε μεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες», λέει ο δήμαρχος. «Ξέρουμε πως οι άνθρωποι μπορούμε να δουλεύουμε και για άλλες αξίες, όχι μόνο για το χρήμα». 
Εμείς, σήμερα στην Ελλάδα, απελπισμένοι από την οικονομική δυσπραγία, από τις κοινωνικές αδικίες, από τη μεροληπτική δικαιοσύνη, αγανακτισμένοι από τους κυβερνώντες και τους έχοντες, αρπάζοντες και κατέχοντες, ας ανυψωθούμε στα ουράνια και στις Νεφέλες του Αριστοφάνη και ας ιδρύσουμε μιαν άλλη πολιτεία μεταξύ ουρανού και γης μαζί με τα πουλιά.
Και στην κατεύθυνση αυτή υπάρχουν και στη χώρα μας διάσπαρτες πολλές πρωτοβουλίες πολιτών που σηματοδοτούν άλλες προτάσεις ζωής που μέχρι πρότινος φάνταζαν ανέφικτες… 


Του Τέου Ρόμβου

Περισσότερα στην ιστοσελίδα  

Ο Aλανός Άσπαρ ήταν ένας φιλόδοξος αρχηγός του Βυζαντινού μισθοφορικού στρατού, ο οποίος όμως δεν μπόρεσε να γίνει ποτέ αυτοκράτορας επειδή ήταν «βάρβαρος» και είχε ασπασθεί τον Αρειανισμό. Προτίμησε να ανεβάσει στον θρόνο τον Λέοντα (Α'), ο οποίος ήταν ο πιο έμπιστος χιλίαρχός του, ήταν ορθόδοξος και καταγόταν από την Θράκη. Έλπιζε έτσι, ότι θα ήταν υπό την επιρροή του και στην ουσία θα κυβερνούσε, ο ίδιος.
Kατά την περίοδο της αυτοκρατορίας του Λέοντος Α΄-από το 457 έως το 474 συνέβη ένας ακόμη καταστροφικός σεισμός στην ευρύτερη περιοχή της Κω. Σύμφωνα με τον Ευάγριο Σχολαστικό που ήταν ένας Σύριος λόγιος του 6ου μ.Χ. αιώνα, και βοηθός του Πατριάρχη Γρηγορίου της Αντιοχείας, ο σεισμός κατέστρεψε εντελώς την αρχαία Κνίδο,πόλη της Καρίας, στην Μ.Ασία και την Κω.
Ιστορικές μαρτυρίες αναφέρουν ότι ο σεισμός έγινε το 469 μ.Χ, επί Βυζαντινής Αυτοκρατορίας του Λέοντα Α’, και ότι το νησί της Κω καταστράφηκε ολοσχερώς. Τότε πολλοί αρχαιοελληνικοί ναοί μετατράπηκαν σε εκκλησίες ενώ εξαφανίστηκαν τα ελληνιστικά κτίρια και η πόλη της Κω που χτίστηκε μετέπειτα απόχτησε χριστιανική πλέον φυσιογνωμία. Από αυτόν τον σεισμό καταστράφηκε το συγκρότημα των Θερμών της Δυτικής Αρχαιολογικής Ζώνης της Πόλης Κω. Μετά από αυτό τον σεισμό ξεκίνησε η Πρωτοχριστιανική περίοδος με την οικοδόμηση αρκετών βασιλικών σε όλο το νησί. Τα περισσότερα αρχαιοελληνικά κτίσματα από τότε μετατρέπονται σε χριστιανικά και χάνονται οριστικά.
Ο σεισμός σύμφωνα με κάποιους γεωλόγους μελετητές έγινε το 459 μ.Χ, είχε μέγεθος 6,6R και προφανώς πρέπει να ήταν επιφανειακός αφού ισοπέδωσε τόσο την Κνίδο όσο και την πόλη της Κω. Προήλθε από ένα πολύ επικίνδυνο σεισμικό κανονικό ρήγμα μήκους τουλάχιστον 10 χιλιομέτρων( διεύθυνσης ΑΔ) το οποίο επεκτείνεται στο άκρο της χερσονήσου της Κνίδου που ορίζει τη νότια πλευρά του γνωστού Κεραμεικού κόλπου (σήμερα κόλπος Gökova) και κατόπιν χάνεται στην θάλασσα του δίαυλου Κω-Νισύρου.
Η Κνίδος βρίσκεται στη θέση του σημερινού Τεκίρ ,απέναντι από το ακρωτήρι του Αγίου Φωκά. Ήταν μία αρχαία ελληνική πόλη της Μικράς Ασίας που ήταν κτισμένη τόσο στη χερσόνησο, όσο και στο «Τριόπιο» νησί, τη συνέχεια του Τριοπίου Ακρωτηρίου. Κατά την αρχαιότητα το νησί συνδεόταν με τη χερσόνησο με μία γέφυρα και δρόμο, ενώ σήμερα με ένα στενό αμμώδη ισθμό, έπαψε δηλαδή να είναι νησί. Ο αρχαίος δρόμος χώριζε τον πορθμό σε 2 λιμάνια, από τα οποία το μεγαλύτερο (το νότιο) περικλειόταν από 2 μεγάλους λιμενοβραχίονες που σώζονται ακόμα κατά το μέγιστο του μήκους τους σε καλή κατάσταση. Το νότιο λιμάνι ήταν εμπορικό, ενώ το βόρειο πολεμικό.
Τα ερείπια της αρχαίας Κνίδου, βρίσκονται σήμερα πάνω στο ρήγμα που την εξαφάνισε. Μετατοπίσεις και παραμορφωμένα αρχαιολογικά κατάλοιπα κατά μήκος του ίχνους του ρήγματος μαρτυρούν την ενεργοποίηση του. Ο αρχαίος περίφημος ναός της Αφροδίτης έχει μετατοπιστεί κάθετα κατά 35 εκατοστά εξαιτίας του σεισμού του 459 μ.Χ. Το ρήγμα της Κνίδου που έδωσε τον σεισμό επηρέασε και το πίσω τοίχωμα στο Ιερό της Δήμητρας, όπου τα τείχη ρωμαϊκής ηλικίας εκτοπίστηκαν και παραμορφώθηκαν από την μετατόπιση των τεμαχών  του ρήγματος.
Γεωλογικά και αρχαιολογικά στοιχεία έδειξαν ότι ακόμη ένα σεισμικό γεγονός συνέβη στην συγκεκριμένη τοποθεσία, γύρω από την ύστερη ελληνιστική περίοδο (2ο -3ο αιώνα π.Χ.), που προκάλεσε την καταστροφή του αρχικού  Ναού της Αφροδίτης και ενός ναού στο Ιερό της Δήμητρας.
Το ρήγμα της Κνίδου θα πρέπει να είχε καταστροφικές τοπικές συνέπειες ,ιδίως όσον αφορά τις κατολισθήσεις και καταπτώσεις βράχων από τις απότομες πλαγιές του ακρωτηρίου Τεκίρ, ευθύνεται για το τέλος της πόλης ως ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο και πιθανόν να την οδήγησε σε απόλυτη οικονομική κατάρρευση.Το ρήγμα παραμένει ακόμη ενεργό αφού κατά πάσα πιθανότητα από αυτό προήλθε το σεισμικό συμβάν των 5,1 R, με εστιακό βάθος 11 χιλιομέτρων, της 8-5-2012 και το οποίο έγινε ιδιαίτερα αισθητό σε όλο το νησί της Κω. 

Γεωδίφης 

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Ιστορία της Νήσου Κω-Β.Χατζηβασιλείου
3.Earthquake Faulting at Ancient Cnidus, SW Turkey-ERHAN ALTUNEL, IAIN S. STEWART, AYKUT BARKA & LUIGI PICCARDI
4.Φωτογραφίες από την Κνίδο
5.Χάρτες από το EMSC (σεισμικό συμβάν των 5,1 R )
6. Οι σεισμοί της Ελλάδας-Β.&Κ Παπαζάχου

Στις 3 του μήνα πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη πεζοπορία για Ασκόπετρα και Άγιο Γεώργιο.Άνεμος ΝΑ 8 Bf με ριπές 80 km/h. Για να αποφύγουμε το πολύ επικίνδυνο Σκαλί κάναμε παράκαμψη με αποτέλεσμα η πεζοπορία να διαρκέσει επτά ώρες. Όμως άξιζε.
Τα σπουδαιότερα σημεία ήταν: Οι μάντρες του Χατζηδαυίδ, η Ασκόπετρα, τα Χιλιαδέρφια, το Φαράγγι Σκαλί,οι Καταβόθρες, η περιοχή Απιτίνη όπου και μία Σπηλιά στην οποία ο Ηλίας Χατζηδαυίδ το 1943 έκρυψε και φρόντιζε κάποιον Ιταλό, Μισέλ, προστατεύοντάς τον έτσι από τους Γερμανούς. Μετά πήγαμε στον Άγιο Γεώργιο και στους Σπήλιους.
Κατά την επιστροφή περάσαμε από Κηπιώνα, Χάλερα, Αγκαριώνα όπου και μία πηγή, Καταφιανή και από το δρόμο του Παλιού Πηλιού φτάσαμε στο Αμανιού.
Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή χάρις στον οδηγό μας τον κ. Γιάννη Κασιώτη, τον οποίο και ευχαριστούμε.Για την περιοχή του Αγίου Γεωργίου μπορείτε να διαβάσετε εδώ.Δείτε φωτογραφικό υλικό από την πεζοπορία.

Με ιδιαίτερη εκτίμηση

Μάνος Μαστρογιώργης

''Σαμ-μά δεις τον Αδονίτη το σακούλι και στο σπίτι '' λέγανε οι παλιοί Ασφενδιανοί δηλαδή όταν δεις τον Αδονίτη να βρέχει πάρε το σακούλι σου από το αμπέλι και γρήγορα στο σπίτι αφού με αυτό τον καιρό καμία εργασία δεν γίνεται. Ο Μιχάλης Παξινός στα ''Τοπωνυμικά Παράδοξα της Κω''(δημοσιεύθηκε στα Κωακά, τόμοι Α'&Β') προσπαθώντας να ερμηνεύσει την παροιμία αναφέρει ότι πρόκειται για μετεωρολογικό φαινόμενο που σχετίζεται με το αστερισμό ή άστρο των Ερίφων που εμφανίζεται βορειοανατολικά του οικισμού της Ζιάς κατά το φθινόπωρο  και  το οποίο προκαλεί δυσάρεστες καιρικές συνθήκες καθώς συχνά συνοδεύεται από θύελλες και δυνατές βροχές.
Ο Αδονίτης είναι βουνό με ύψος περίπου 500 μέτρα,βρίσκεται στους πρόποδες της οροσειράς του Δίκαιου κάτω από την κορυφή της Αγίας Ποκούς. Το κωνικό του σχήμα δεν οφείλεται σε ηφαιστειακή δράση αλλά κυρίως στο ανάστροφο ομώνυμο ρήγμα που το περιβάλλει. Αποτελείται από τεφρόλευκους ασβεστόλιθους του ανώτερου Ιουρασικού ηλικίας περίπου 140 εκ. χρόνων. Γεωλογικά είναι ένα τεκτονικό ράκος δηλαδή υπόλειμμα ενός καλύμματος το οποίο αποκόπηκε από μία κύρια μάζα και παρατηρείται σήμερα ως νησίδα πάνω σε παλαιότερα πετρώματα, κάτι ανάλογο με εκείνο της Χαλκήπετρας, της Δρακόπετρας και τόσων άλλων που υπάρχουν στο νησί .
Τα βουνά μπορούν να επηρεάσουν το κλίμα των γύρω περιοχών. Τα σύννεφα όταν πλησιάζουν ένα βουνό αναγκάζονται να κινηθούν ψηλότερα, επειδή όμως τα σύννεφα δεν μπορούν να κρατήσουν τόσο πολύ νερό, για αυτό το ρίχνουν υπό μορφή βροχής. Μεγάλο μέρος της μεταφερόμενης υγρασίας πέφτει ως βροχή στην προσήνεμη πλευρά του βουνού δηλαδή την θέση που είναι εκτεθειμένη στον άνεμο. Αυτό συχνά σημαίνει ότι η γη στην άλλη πλευρά του βουνού (υπήνεμη πλευρά) παίρνει λιγότερη βροχή - ένα φαινόμενο που ονομάζεται ως "ομβροσκιά". Όσο υψηλότερο είναι το βουνό, τόσο λιγότερη βροχή θα πέσει στην υπήνεμη πλευρά.
Οι βροχές του Δίκαιου οφείλονται στο ανάγλυφο της οροσειράς γι 'αυτό ονομάζονται ορογραφικές επειδή η εκτόνωση της αέριας μάζας κατά τη διάρκεια των ανοδικών κινήσεων γίνεται στις προσήνεμες πλευρές της οροσειράς. Κάθε αέριο ρεύμα που αναρριχάται σ' αυτά δε προκαλεί άμεσα βροχόπτωση. Η διάταξη και το μέγεθος των οροσειρών είναι καθοριστικοί παράγοντες στην ενεργοποίηση της ατμοσφαιρικής αστάθειας γιατί εξαναγκάζει τον αέρα σε μια ανοδική κίνηση. Τα ποσά βροχής είναι μεγαλύτερα στην περίπτωση που ο κύριος άξονας μιας οροσειράς είναι κάθετος προς την κίνηση των υγρών αερίων μαζών.
Οι καιρικές συνθήκες στα βουνά μπορεί να αλλάξουν δραματικά από την μία ώρα στην επόμενη. Για παράδειγμα, μέσα σε λίγα λεπτά μία καταιγίδα μπορεί να ξεσπάσει όταν ο ουρανός είναι απολύτως καθαρός, και μέσα σε λίγες ώρες οι θερμοκρασίες μπορεί να πέσουν από εξαιρετικά υψηλές σε πιο χαμηλές .
Τα βουνά δέχονται περισσότερες βροχοπτώσεις από τις χαμηλότερες περιοχές, διότι η θερμοκρασία στην κορυφή των βουνών είναι χαμηλότερη από τη θερμοκρασία στην επιφάνεια της θάλασσας.
Το κλίμα σε ένα βουνό ποικίλλει ανάλογα με το υψόμετρο. Αυτό, όμως δεν παρατηρείται στον Αδονίτη επειδή δεν είναι ένα μεγάλο βουνό όμως άλλα του πλανήτη στα οποία έχει παρατηρηθεί ότι στους πρόποδες τους μπορεί να υπάρχει ένα τροπικό κλίμα, ενώ οι κορυφές μπορεί να έχουν καλυφθεί με πάγο. Το ανώτατο επίπεδο αυτών των βουνών αποτελείται συχνά από γυμνό βράχο και χιόνι. Το Θιβέτ, τα Ιμαλάια και άλλες οροσειρές όπως τα Βραχώδη Όρη ή οι Άνδεις αποτελούν καλά παραδείγματα αυτού του φαινομένου.
Η οροσειρά του Δίκαιου είναι πολύ σημαντική για τις υδατοπτώσεις της ευρύτερης περιοχής γιατί παρεμβάλλεται στην κίνηση των υγρών δυτικών και ΝΔ ανέμων. Έχουν δίκιο οι παλιοί που λένε ότι ο Δίκαιος φέρνει τις βροχές αφού ο όγκος και η διάταξη του παρεμβάλλονται σε ένα πυκνό στρώμα ατμόσφαιρας που όταν έχει θερμοκρασία ,κάτω από το σημείο τήξης του νερού και βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια της γης, σχηματίζει σταγόνες νερού, αρκετά βαριές ώστε να πέσουν ως την επιφάνεια. Αέρας πλούσιος σε υδρατμούς όταν φθάσει στην οροσειρά του Δίκαιου έχει να υπερπηδήσει τις κορυφογραμμές που θα συναντήσει. Καθώς ανυψώνεται πάνω στις βουνοπλαγιές ψύχεται, οι υδρατμοί συμπυκνώνονται και ελευθερώνουν την βροχή. Έτσι στη συνέχεια όταν ο αέρας κατέρχεται από την άλλη πλευρά τις βουνοπλαγιές είναι σχεδόν χωρίς υδρατμούς.
Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω ότι από το εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα στην τοποθεσία Μονάγρι της κοινότητας Ασφενδιού, μπορεί κανείς καλύτερα να θαυμάσει αυτό το υπέροχο, καταπράσινο και δενδροφυτεμένο βουνό.

Γεωδίφης

1.Τοπωνυμικά Παράδοξα της Κω(Κωακά, τόμοι Α'&Β')-Μιχάλης Παξινός
2.Κώια- Ιάκωβος Ζαρράφτης
3.Βικιπαίδεια

Στάσιμα κύματα είναι αδρανή κύματα σε κλειστά ή μερικώς κλειστά σώματα νερού. Πρόκειται για κύματα που δεν φαίνονται και στα οποία το νερό κινείται πάνω -κάτω. Στην διεθνή βιβλιογραφία αναφέρονται ως Seiches ή Seiche και τα οποία σχετίζονται με φαινόμενα που έχουν παρατηρηθεί σε λίμνες, ταμιευτήρες, πισίνες, παραλίες, λιμάνια και θάλασσες. Βασική απαίτηση για τον σχηματισμό ενός Seiche είναι το σώμα του νερού να είναι τουλάχιστον εν μέρει οριοθετημένο.Στα στάσιμα κύματα η μετατόπιση των σωματιδίων μέσα σε ένα μήκος κύματος είναι διαφορετική σε μέγεθος.
Ο όρος  χρησιμοποιήθηκε από τον Ελβετό υδρολόγο François-Alphonse Forel το 1890, ο οποίος ήταν ο πρώτος που έκανε επιστημονικές παρατηρήσεις για τις επιπτώσεις στην λίμνη της Γενεύης[Ελβετία].Η λέξη εδώ και πολύ καιρό χρησιμοποιείται στην περιοχή για να περιγράψει ταλαντώσεις σε αλπικές λίμνες.
Τα Seiches συχνά δεν γίνονται αντιληπτά με γυμνό μάτι, και παρατηρητές σε σκάφη δεν μπορούν να παρατηρήσουν στην επιφάνεια ότι ένα Seiche συμβαίνει λόγω των εξαιρετικά μεγάλων μηκών κύματος. Το αποτέλεσμα προκαλείται από συντονισμούς σε ένα σώμα του νερού που έχει διαταραχθεί από ένα ή περισσότερους παράγοντες, τις περισσότερες φορές μετεωρολογικές επιδράσεις (αιολικές και ατμοσφαιρικές διακυμάνσεις πίεσης),σεισμική δραστηριότητα ή με τσουνάμι .
Η βαρύτητα επιδιώκει πάντα να επαναφέρει την οριζόντια επιφάνεια ενός σώματος υγρού , καθώς αυτό αντιπροσωπεύει την διαμόρφωση στην οποία το νερό είναι σε υδροστατική ισορροπία. Κατακόρυφες αρμονικές κινήσεις, παράγουν μια ώθηση που ταξιδεύει κατά το μήκος μιας λεκάνης με ταχύτητα η οποία εξαρτάται από το βάθος του νερού. Η ώθηση ανακλάται πίσω από το άκρο της λεκάνης, δημιουργώντας παρεμβολές. Επαναλαμβανόμενες αντανακλάσεις παράγουν στάσιμα κύματα με έναν ή περισσότερους κόμβους ή σημεία, χωρίς καμία κάθετη κίνηση. Η συχνότητα της ταλάντωσης προσδιορίζεται από το μέγεθος της λεκάνης, το βάθος ,το περίγραμμα της και τη θερμοκρασία του νερού.
Τα Seiches έχουν παρατηρηθεί σε λίμνες και θάλασσες. Βασική απαίτηση είναι το σώμα του νερού να περιορίζεται μερικώς για να επιτραπεί ο σχηματισμός των στάσιμων κυμάτων. Δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη γεωμετρία.
Μικρά seiches παρουσιάζονται σχεδόν πάντα στις μεγαλύτερες λίμνες. Παρατηρείται συχνά στις Μεγάλες Λίμνες της Βόρειας Αμερικής. Λιμάνια, όρμοι, και εκβολές ποταμών είναι συχνά επιρρεπείς σε μικρά seiches με εύρη από λίγα εκατοστά και περιόδους λίγων λεπτών. Μπορεί επίσης να παρουσιαστούν σε ημίκλειστες θάλασσες. Η Βόρεια Θάλασσα παρουσιάζει συχνά τέτοια φαινόμενα με μια περίοδο περίπου 36 ωρών.
Η λίμνη Lake Erie είναι ιδιαίτερα επιρρεπής για την δημιουργία seiches έως 5 μέτρων στις άκρες της λίμνης. Το αποτέλεσμα είναι παρόμοιο με ένα κύμα καταιγίδας , που προκαλείται από τους τυφώνες κατά μήκος των ακτών των ωκεανών, αλλά το Seiche μπορεί να προκαλέσει ταλάντωση εμπρός και πίσω σε όλη τη λίμνη για κάποιο χρονικό διάστημα. Το 1954, ο τυφώνας Hazel είχε συσσωρεύσει νερό κατά μήκος της βορειοδυτικής ακτής της Λίμνης Οντάριο , κοντά στο Τορόντο ,προκαλώντας εκτεταμένες πλημμύρες, ενώ έδωσε ένα κύμα Seiche που στη συνέχεια δημιούργησε πλημμύρες κατά μήκος της νότιας ακτής.
Στις λίμνες μπορεί να συμβούν πολύ γρήγορα: στις 13 Ιουλίου 1995, ένα μεγάλο Seiche στην Lake Superior προκάλεσε την στάθμη του νερού να πέσει και στη συνέχεια να αυξηθεί και πάλι κατά ένα μέτρο, μέσα σε 15 λεπτά, αφήνοντας μερικές βάρκες να κρέμονται στις αποβάθρες , όταν το νερό υποχώρησε. Στη λίμνη Μίτσιγκαν, 8 ψαράδες παρασύρθηκαν και πνίγηκαν όταν ένα Seiche 3 μέτρων χτύπησε την προκυμαία στις 26 Ιουνίου 1954.
Λίμνες σε σεισμικά ενεργές περιοχές, όπως Lake Tahoe στην Καλιφόρνια / Νεβάδα, παρουσιάζουν σημαντικό κίνδυνο από τα seiches. Γεωλογικά στοιχεία δείχνουν ότι οι όχθες της λίμνης Tahoe μπορεί να έχουν πληγεί από seiches και τσουνάμι όσο 10 μέτρα ψηλά σε προϊστορικούς χρόνους, και οι ντόπιοι ερευνητές τα έχουν ενσωματώσει στα σχέδια έκτακτης ανάγκης για την περιοχή.
Αρκετές φορές οι σεισμοί δημιουργούν seiches που μπορεί να παρατηρηθούν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το επίκεντρο του σεισμού. Οι πισίνες είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε seiches που προκαλούνται από σεισμούς, καθώς οι δονήσεις του εδάφους συχνά συντονίζονται με τις συχνότητες των μικρών σωμάτων νερού. Το 1994 ο σεισμός Northridge προκάλεσε υπερχείλιση σε πισίνες ,σε όλη την νότια Καλιφόρνια.
O Μεγάλος Σεισμός που έπληξε την Αλάσκα το 1964 προκάλεσε seiches σε πισίνες που βρίσκονταν στο Πουέρτο Ρίκο . Ο σεισμός που έπληξε την Λισαβόνα, Πορτογαλία το 1755 προκάλεσε seiches 3.000 χλμ. μακριά στο Loch Lomond, Loch Long, Loch Katrine και Λοχ Νες στη Σκοτία και σε κανάλια στη Σουηδία.
Το 2004 ο σεισμός του Ινδικού Ωκεανού προκάλεσε seiches σε στάσιμα σώματα νερού σε πολλές πολιτείες της Ινδίας, καθώς και στο Μπαγκλαντές,το Νεπάλ και τη βόρεια Ταϊλάνδη .
Την 27η Φεβρουαρίου, 2010 ο σεισμός στη Χιλή προκάλεσε Seiche στην λίμνη Pontchartrain , της Λουιζιάνα με ύψος περίπου 0,5 μέτρα. Seiches μέχρι τουλάχιστον 1,8 μέτρα παρατηρήθηκαν στα φιόρδ Sognefjorden, της Νορβηγίας κατά τη διάρκεια του σεισμού της Ιαπωνίας του Tοhoku , το 2011.
Τα στάσιμα κύματα τύπου Seiches έχουν παρατηρηθεί σε θάλασσες, όπως την Αδριατική και τη Βαλτική Θάλασσα, με αποτέλεσμα να παρουσιαστούν πλημμύρες στην Βενετία και την Αγία Πετρούπολη αντίστοιχα. Έχουν παρατηρηθεί σε ελώδεις περιοχές στις εκβολές του ποταμού Νέβα που προκαλείται από πλημμύρες , ιδίως το φθινόπωρο. Παρατηρούνται σε περιοχές χαμηλής πίεσης στον Βόρειο Ατλαντικό όπου η χαμηλή πίεση του κυκλώνα αντλεί μεγαλύτερες ποσότητες ύδατος από τις κανονικές .Όπως, ο κυκλώνας συνεχίζει στην ενδοχώρα, χαμηλής συχνότητας κύματα Seiche με μήκη κύματος έως και αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα παρουσιάζονται στη Βαλτική. Παρόμοια φαινόμενα παρατηρήθηκαν στη Βενετία, στο έργο Mose , ένα σύστημα από 79 κινητά φράγματα που έχει σχεδιαστεί για να προστατεύει τις 3 εισόδους στην λιμνοθάλασσα της Βενετίας .
Τα Seiches μπορεί επίσης να προκληθούν από τσουνάμι , όταν μία σειρά από κύματα παράγεται σε ένα σώμα ύδατος από μια παλλόμενη ή απότομη διαταραχή που μετατοπίζει κάθετα την στήλη του νερού. Σε μερικές περιπτώσεις, μπορεί να προκαλέσει τσουνάμι /seiches ως αποτέλεσμα των τοπικών γεωγραφικών ιδιαιτεροτήτων. Για παράδειγμα, το τσουνάμι που έπληξε τη Χαβάη το 1946 είχε διάστημα 15 λεπτών μεταξύ των κυμάτων. Η φυσική περίοδος συντονισμού του Hilo Bay είναι περίπου 30 λεπτά. Αυτό σήμαινε ότι κάθε δεύτερο κύμα ήταν σε φάση με την κίνηση του Hilo Bay, δημιουργώντας ένα Seiche στον κόλπο. Ως εκ τούτου, το Χίλο υπέστη ζημιά χειρότερη από ότι οποιοδήποτε άλλο μέρος στη Χαβάη, με το τσουνάμι / Seiche φθάνοντας σε ύψος 8 μέτρα κατά μήκος της Bayfront Hilo, σκοτώνοντας 96 άτομα μόνο στην πόλη .
​Τα Seiche κύματα μπορεί να συνεχίσουν να υφίστανται για αρκετές ημέρες μετά από ένα τσουνάμι.
Μολονότι το μεγαλύτερο μέρος της βιβλιογραφίας ασχολείται με τα επιφανειακά seiches , τα οποία μπορούν εύκολα να παρατηρηθούν, seiches παρατηρούνται επίσης κάτω από την επιφάνεια μιας λίμνης σε περιορισμένα σώματα νερού που ενεργούν κατά μήκος του θερμοκλινούς δηλαδή ενός λεπτού στρώματος, αλλά διακριτού σε ένα μεγάλο σώμα υγρού (π.χ. ωκεανός ή λίμνη, ή αέρα) στο οποίο η θερμοκρασία αλλάζει πιο γρήγορα με το βάθος .

Γεωδίφης

Πηγή- Βικιπαίδεια

Κάποτε, ο βασιλιάς της Τροίας Λαομέδων , θέλησε να προστατεύσει τον λαό του κατασκευάζοντας μεγάλα τείχη. Για τον λόγο αυτό προσέλαβε τους θεούς Ποσειδώνα και Απόλλωνα, τους οποίους ο Δίας είχε τιμωρήσει με το να υπηρετήσουν έναν θνητό. Μόλις οι θεοί τελείωσαν το έργο τους, ο Λαομέδοντας αρνήθηκε να τους δώσει όσα τους είχε τάξει .Τότε αυτοί εξαγριώθηκαν και ο μεν Απόλλωνας έστειλε λοιμό στην Τροία, ο δε Ποσειδώνας έστειλε ένα θηρίο που έβγαινε με πλημμυρίδα και έτρωγε ανθρώπους. Τότε ο Λαομέδων προσέφυγε σε μαντείο το οποίο του υπέδειξε ότι, η πόλη θα γλίτωνε από το τέρας μόνο αν θυσίαζε την κόρη του Ησιόνη. Τότε πέρασε ο Ηρακλής από την Τροία και ανέλαβε να την σώσει , βέβαια με το αζημίωτο. Έτσι ο Ηρακλής σκότωσε το θηρίο απελευθερώνοντας την Ησιόνη, αλλά ο Λαομέδων για άλλη μια φορά αθέτησε τον λόγο του. Ο Ηρακλής θύμωσε και κυρίευσε την Τροία και σκότωσε τον Λαομέδοντα .
Φεύγοντας από την Τροία, ο “Γενάρχης των Κώων” έπεσε σε κύματα καταιγίδας που εξαπέλυσε εναντίον του η Ήρα, λίγο έξω από την ακτή του Ατσά(Μαστιχάρι -Κω), με αποτέλεσμα να βυθιστούν τα πλοία του και να βρεθεί στην θάλασσα. Ναυαγός μαζί με τους εναπομείναντες συντρόφους του με δυσκολία προσεγγίζει τις βορειοδυτικές αμμώδεις παραλίες του νησιού και στον δρόμο προς την Αντιμάχεια συναντά τον Ανταγόρα, έναν πιστικό που φημιζόταν για την υπερβολική δύναμη του. Η συνάντηση κατέληξε σε έναν αγώνα μεταξύ των δύο με έπαθλο ένα πρόβατο. Όσο περνούσε η ώρα η πάλη άρχισε να ξεφεύγει και οι συνδημότες του Ανταγόρα για συμπαράσταση συγκρούονται με τους συντρόφους του ημίθεου. Ο Ηρακλής μη μπορώντας να αντιμετωπίσει τον γεροδεμένο Ανταγόρα, θα το βάλει στα πόδια και θα κρυφτεί. Για να γλυτώσει, θα φορέσει γυναικεία ρούχα και θα φτάσει στα καρστικά σπήλαια του Πυλιού. Στο Δήμο Φυξιωτών (σημερινό Πυλί) που ονομάστηκε έτσι από την φυγή του Ηρακλή, θα πείσει τους Πυλιώτες να εξεγερθούν ενάντια στον γιο του Ποσειδώνα και τότε βασιλιά του νησιού Ευρύπυλο. Στην μάχη που ακολούθησε, ο Ηρακλής θα πληγωθεί από τον Χάλκωνα (γιο του Ευρυπύλου) αλλά θα ανακτήσει τις δυνάμεις του και τελικά θα σκοτώσει τον τελευταίο βασιλιά της δυναστείας των Θεσσαλών. Αργότερα, ως νικητής θα παντρευτεί την Χαλκιόπη, κόρη του νεκρού βασιλιά. Γόνος της σχέσης τους ο Ηρακλείδης μετέπειτα θα καθιερώσει την δυναστεία των Ηρακλειδών στην Κω. Έτσι η μυθολογία συνέδεσε τον Ηρακλή με τον Πατέρα της Ιατρικής, Ιπποκράτη.
Ο Ηρακλής μετά την μάχη θα αναγνωρίσει τον Χάλκωνα ως βασιλιά του νησιού, της Καλύμνου και της Νισύρου και κατόπιν θα αποχωρήσει. Ο μυθικός Χάλκωνας σύντομα έγινε πολύ αγαπητός στον λαό ενώ ήταν και δραστήριος ως βασιλιάς. Λέγεται ότι έκανε πολλά έργα και το όνομα του συνδέεται με την περίφημη πανάρχαια πηγή της Βουρίνας .Σύμφωνα με τον ιστορικό Β. Χατζηβασιλείου ο βασιλιάς χτύπησε με το πόδι του τα βράχια της περιοχής και ξαφνικά ξεπετάχτηκε από την γη δροσερό νερό.
Η συναρπαστική ιστορία του Χάλκωνα μπορεί να ερμηνευθεί γεωλογικά, με βάση τα υπάρχοντα φυσικογεωλογικά δεδομένα της περιοχής της Βουρίνας. Η σχέση του Χάλκωνα με τον Ηρακλή μπορεί να εξηγηθεί γνωρίζοντας καλύτερα τον ημίθεο. Ο Ηρακλής ή ο γεωμύθος του γεννήθηκε στη Θήβα . Η δράση του έχει προσδιοριστεί την τελευταία περίοδο της μυκηναϊκής εποχής, τον 13ο αιώνα π.Χ., πιθανόν 80 χρόνια πριν από τον Τρωικό Πόλεμο. Οι 12 άθλοι του έχουν σχέση με την γεωλογία(νερό , μεταλλεύματα) και την μηχανική ( υδραυλικά έργα). Δεν γνωρίζουμε αν ο Ηρακλής ήταν αληθινό πρόσωπο ή μη υπαρκτό, στον οποίο αποδόθηκαν τόσο οι προσπάθειες των αρχαίων να καθυποτάξουν τα στοιχεία της φύσης όσο και η αναζήτηση πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Ο μύθος του Χάλκωνα έχει στενή σχέση με τον Ηρακλή και είναι εμφανές ότι περιγράφει τις φυσικογεωλογικές διεργασίες που έγιναν στο απώτατο παρελθόν στην Βουρίνα. Η εν λόγω περιοχή οφείλει το ανάγλυφο της σε τεκτονικές ,γεωμορφολογικές και κλιματικές διεργασίες. Η φυσική της εξέλιξη ελέγχεται από διεργασίες διαφορετικής διάρκειας του ρήγματος που τέμνει κάθετα το ρέμα του Κοκκινόνερου. Πρόκειται για ένα ρήγμα μήκους τουλάχιστον 5,86 χιλιομέτρων του οποίου η κίνηση επηρεάζει τις μικρότερης κλίμακας γεωμορφές όπως, υψώματα, κοιλάδες, πλαγιές και τα ρέματα του Κοκκινόνερου, Αχτενιά , Βουρίνας και Μύλοι. Οι ανυψώσεις ή βυθίσεις που προκλήθηκαν από σεισμούς εκατοντάδων χιλιάδων χρόνων έχουν επηρεάσει την οικολογία και τις διαρροές νερού της περιοχής. Το χτύπημα του ποδιού του Χάλκωνα πιθανόν να συμβολίζει κάποιο πολύ ισχυρό σεισμικό γεγονός που έγινε τον 13ο αιώνα π.Χ. και από το οποίο μπορεί να προήλθε η ανάβλυση της Βουρίνας.
Δεν είναι τυχαίο ότι η πηγή ή οι πηγές της Βουρίνας (υπάρχουν τουλάχιστον 2), η αρχαία πηγή του Αχτενιά, η ομώνυμη του Κοκκινόνερου η οποια κατά τους μέσους χρόνους ονομαζόταν πηγή Ιουλίου, το γεωθερμικό πεδίο της Βόρκας όπως και τόσες άλλες άγνωστες πηγές εμφανίζονται κοντά ή πάνω από το ρήγμα του Κοκκινόνερου. Πρόκειται για ρηγματογενείς πηγές που γεννήθηκαν από τις κινήσεις του ρήγματος το οποίο έφερε σε επαφή τους περατούς και ημιπερατούς νεώτερους γεωλογικούς σχηματισμούς με τους αδιαπέρατους παλαιότερους σε ηλικία σχηματισμούς με αποτέλεσμα τα υδροφόρα στρώματα να υπερχειλίζουν σε διάφορα σημεία την ζώνη διάρρηξης καθόσον την περιοχή διασχίζουν και δευτερεύοντα ρήγματα. Οι πηγές εμφανίζονται εκεί που η στάθμη των υδροφόρων στρωμάτων έρχεται σε επαφή με την επιφάνεια του εδάφους. Εκεί ο υδροφόρος ορίζοντας συναντάται με τη στάθμη του εδάφους.
Οι πηγές πάντοτε ήταν σημαντικές για την δημιουργία οικισμών ή την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων , ίσως για τον λόγο αυτό μεταξύ της αρχαίας πηγής του Αχτενιά και της Αγίας Μελούς υπάρχουν ίχνη από οικισμό ή οικισμούς πιθανόν μυκηναϊκής περιόδου.
Σήμερα, η περιοχή εξακολουθεί να είναι μαγευτική. Σε μία εκπληκτική γεωδιαδρομή μπορείτε να συναντήσετε, ένα έργο υδρομάστευσης με θολωτή  σήραγγα μήκους περίπου 30 μέτρων(τουλάχιστον 3300 χρόνων) μοναδικό στο είδος του, την πηγή που τόσο εξυμνήθηκε από τον Φιλητά και τον Θεόκριτο και που κάποτε όλοι οι περιηγητές ήθελαν να επισκεφθούν, τα ερείπια από έναν πανάρχαιο άγνωστο οικισμό, την αρχαία πηγή του Αχτενιά, ένα τουλάχιστον ενεργό τεκτονικό ρήγμα, τα λασπόνερα της Βόρκας, τα κόκκινα αλλοιωμένα εδάφη του Κοκκινόνερου, αναθυμιάσεις από ατμίδες ως προϊόν μεταηφαιστειακής δραστηριότητας κυρίως του SO2 και το CO2 που αντιδρούν με το νερό και παράγουν θειικό και ανθρακικό οξύ, το παλαιότατο μοναστήρι της Αγίας Μελούς(κτίστηκε το 1018)  με την νότια πλευρά του να στηρίζεται σε βράχο, το πλούσιο υδρογραφικό δίκτυο όπου υπάρχει έντονη επίδραση στους κλάδους από την γεωλογική και τεκτονική δομή και τέλος γιατί όχι να έλθετε σε επαφή με την εντυπωσιακή φύση της περιοχής. Ο τόπος όπου η φαντασία απλών ανθρώπων γέννησε τον γεωμύθο του βασιλιά Χάλκωνα, περιέχει πολύτιμα αρχαία αντικείμενα,τουλάχιστον 33 αιώνων. Πρόκειται για έναν θησαυρό με σημαντικές πληροφορίες ως επί το πλείστον άγνωστες, ο οποίος μπορεί να δώσει απαντήσεις σε θέματα που σχετίζονται με την προϊστορική περίοδο του νησιού ή γιατί όχι και με την εποχή του Λίθου.

Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Ιστορία της Νήσου Κω-Β.Χατζηβασιλείου
3.Γεωλογικός χάρτης Κω-ΙΓΜΕ
4.Κώια- Ι.Ζαρράφτης
5.Γεωμυθολογία, η αποκωδικοποιήση των αρχαίων επών-Ηλίας Μαριολάκος