«Οι δασικές πυρκαγιές που εκδηλώνονται κάθε χρόνο στη χώρα μας οφείλονται κατά ένα μεγάλο ποσοστό στην ανθρώπινη δράση ή αμέλεια», παρατηρεί το Πυροσβεστικό Σώμα.
Χρήσιμες συμβουλές για την προστασία του ελληνικού δασικού πλούτου από τις πυρκαγιές, εν όψει της έναρξης της αντιπυρικής περιόδου από την 1η Μαΐου, παρέχει στους πολίτες η Πυροσβεστική Υπηρεσία.
«Οι δασικές πυρκαγιές που εκδηλώνονται κάθε χρόνο στη χώρα μας οφείλονται κατά ένα μεγάλο ποσοστό στην ανθρώπινη δράση ή αμέλεια», παρατηρεί το Πυροσβεστικό Σώμα και συμβουλεύει τα ακόλουθα:
Για να μην προκαλέσουμε πυρκαγιά από αμέλεια:
•Δεν πετάμε ποτέ αναμμένα τσιγάρα όταν βρισκόμαστε στο δάσος ή στην ύπαιθρο. Το τσιγάρο αποτελεί την πρώτη αιτία πρόκλησης πυρκαγιάς από αμέλεια.
•Δεν καίμε σκουπίδια ή ξερά χόρτα και κλαδιά στην ύπαιθρο.
•Αποφεύγουμε τις υπαίθριες εργασίες που ενδέχεται να προκαλέσουν πυρκαγιά (οξυγονοκολλήσεις, χρήση τροχού ή άλλου εργαλείου που προκαλεί σπινθήρες).
•Δεν ανάβουμε υπαίθριες ψησταριές κατά τους θερινούς μήνες εντός των δασών ή σε χώρους που υπάρχουν ξερά χόρτα.
•Δεν αφήνουμε σκουπίδια στο δάσος. Υπάρχει κίνδυνος ανάφλεξης.
•Εάν είστε κυνηγός ή εκδρομέας, σεβασθείτε τις απαγορευτικές πινακίδες πρόσβασης στα δάση, σε περιόδους υψηλού κινδύνου.
•Ποτέ μη σταθμεύετε το όχημά σας σε σημεία που υπάρχουν ξηρά χόρτα. Ο καταλύτης των αυτοκινήτων διατηρείται υπερθερμασμένος για αρκετό χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σοβαρός κίνδυνος έναρξης πυρκαγιάς.
•Έχετε υπόψη σας ότι οι σπινθήρες που προκαλούνται από την εξάτμιση όλων των τύπων των οχημάτων μπορούν να προξενήσουν πυρκαγιά.
Σε περίπτωση που αντιληφθείτε μια πυρκαγιά:
•Τηλεφωνήστε ΑΜΕΣΩΣ στον αριθμό κλήσης 199 και δώστε σαφείς πληροφορίες για την τοποθεσία και το ακριβές σημείο που βρίσκεσθε, καθώς και πληροφορίες για τη συγκεκριμένη θέση που βλέπετε την πυρκαγιά.
•Περιγράψτε το είδος της βλάστησης που καίγεται.
•Προσδιορίστε την κατεύθυνση της πυρκαγιάς.
•Η κλήση στον αριθμό αυτό είναι χωρίς χρέωση τόσο από σταθερό όσο και από κινητό τηλέφωνο. Επίσης, στα καρτοτηλέφωνα δεν απαιτείται η εισαγωγή τηλεκάρτας. Σε περίπτωση που το κινητό τηλέφωνο σας δείχνει την ένδειξη «κλήσεις έκτακτης ανάγκης» ή «εκτός δικτύου» τηλεφωνήστε στο 112, το οποίο είναι επίσης αριθμός έκτακτης ανάγκης για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η χρήση του είναι επίσης δωρεάν, από όλα τα σταθερά και κινητά

Βίντεο –Κάμερα συλλαμβάνει τη θερμοκρασία σε μια μεγάλη πυρκαγιά.

Αν είχαμε την δυνατότητα να αφαιρέσουμε το θαλασσινό νερό που περιβάλλει το νησί της Κω θα παρατηρούσαμε κάτι το εκπληκτικό. Όρη ,φαράγγια και κοιλάδες θα ξεπρόβαλλαν στα μάτια μας. Πως αυτά δημιουργήθηκαν; Τα  μορφολογικά χαρακτηριστικά του υποθαλάσσιου χώρου της περιοχής μας  δεν αναπτύσσονται τυχαία αλλά συνδέονται με φυσικό-τεκτονικές διεργασίες που οφείλονται τόσο στο εσωτερικό της γης όσο και σε ιζηματολογικά και βιογενή αίτια.
Όπως συμβαίνει στις περισσότερες ωκεάνιες λεκάνες έτσι και στην περιοχή μας τα μορφολογικά χαρακτηριστικά της λεκάνης της Κω  χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Στα ηπειρωτικά περιθώρια, εκεί δηλαδή που είναι τα όριά τους με τις ηπείρους και στον βαθύ ωκεάνιο πυθμένα. Το κάθε ένα από αυτά περιλαμβάνει διάφορα μορφολογικά γνωρίσματα.
Η κίνηση των τεκτονικών πλακών με όλα τα συνεπακόλουθα φαινόμενα, δημιουργεί τα κυριότερα και τα πιο έντονα μορφολογικά χαρακτηριστικά του ωκεάνιου πυθμένα. Αυτά τα υποθαλάσσια μορφολογικά χαρακτηριστικά έχουν σημαντική επίδραση στην κυκλοφορία των θαλασσών και επηρεάζουν τον χαρακτήρα των νερών μιας περιοχής. Αν δύο γειτονικές λεκάνες χωρίζονται από μία υποθαλάσσια ράχη τότε τα νερά που βρίσκονται βαθύτερα από τη ράχη δεν μπορούν να κινηθούν από τη μια λεκάνη στην άλλη. Αυτό συμβαίνει μεταξύ της λεκάνης της Κεφάλου και της βαθύτερης λεκάνης της Κω. Επίσης υποθαλάσσιοι λόφοι και μικρά βουνά είναι διάσπαρτα στον πυθμένα της θάλασσας, επιδρώντας στη ροή των θαλασσίων ρευμάτων με τη δημιουργία αναταράξεων που οδηγούν σε κατακόρυφη ανάμιξη των νερών.
Στα περιθώρια αυτά της περιοχής μας  η υφαλοκρηπίδα έχει μικρό σχετικά πλάτος και μικρή κλίση. Μετά την υφαλοκρηπίδα ακολουθεί η ηπειρωτική κατωφέρεια με μεγάλες κλίσεις. Χαρακτηριστικό της ηπειρωτικής κατωφέρειας είναι η ύπαρξη υποθαλάσσιων φαραγγιών τύπου κάνυον, μέσα στα οποία δημιουργούνται τουρβιδιτικά ρεύματα που μεταφέρουν βίαια ιζήματα προς τα χαμηλότερα και τα αποθέτουν βαθύτερα στο ηπειρωτικό κύρτωμα, σχηματίζοντας βεντάλιες(ριπίδια) απόθεσης και κανάλια διανομής της ροής. Στην περιοχή μας το βάθος της θάλασσας της υφαλοκρηπίδας δεν ξεπερνά τα 200 μέτρα ενώ έχει πλάτος από περίπου 3500-1500 μέτρα.
Σε άλλα μέρη του πλανήτη μερικές από αυτές τις θάλασσες, όπως η Θάλασσα της Νότιας Κίνας, έχουν περισσότερο από 1100 χιλιόμετρα πλάτος. Πολλές είναι σχετικά ρηχές με τυπικά βάθη 50-100μέτρα. Μερικές από τις πιο σημαντικές αυτές θάλασσες είναι: Η Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας, η Βερύγγειος Θάλασσα, η Βόρειος Θάλασσα, η Παταγονική υφαλοκρηπίδα, κ.α. Οι υφαλοκρηπιδικές θάλασσες είναι συνήθως περιοχές με μεγάλη βιολογική παραγωγικότητα και πληθώρα αλιευμάτων. Λόγω του μικρού τους βάθους είναι επίσης δυνατή η εκμετάλλευση αποθεμάτων υδρογονανθράκων και διάφορων  σημαντικών ορυκτών.
Τα ιζήματα της υφαλοκρηπίδας προέρχονται κυρίως από τη γειτονική ήπειρο, ιδίως αν βρίσκονται κοντά σε μεγάλα ποτάμια συστήματα. Τα βιογενή ανθρακικά ιζήματα επικρατούν σε περιοχές με μεγάλη βιολογική παραγωγικότητα και περιορισμένη προσφορά χερσογενών ιζημάτων. Υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση στις διεργασίες και τον τύπο των επικρατούντων ιζημάτων ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της γεωγραφικής περιοχής που βρίσκεται η υφαλοκρηπίδα.
Κατά τα τελευταία 2 εκατομμύρια χρόνια οι περιοχές της υφαλοκρηπίδας υφίστανται διαρκείς εναλλαγές μεταξύ θαλάσσιου και χερσαίου περιβάλλοντος καθώς η στάθμη του νερού ανεβοκατεβαίνει κατά 120-180μέτρα  μεταξύ παγετωδών – μεσοπαγετωδών περιόδων.
Στην υφαλοκρηπίδα περιοχών με μικρό παλιρροιακό εύρος, όπως οι δικές μας, τα κύματα είναι η κυρίαρχη δύναμη στη μετακίνηση των ιζημάτων. Περιορίζονται όμως μόνο στην παράκτια ζώνη. Στα βαθύτερα, τα θαλάσσια ρεύματα μετακινούν τα λεπτότερα ιζήματα όπως την ιλύ και την άργιλο. Αν όμως υπάρχει περιορισμένη προσφορά υλικών από τη γειτονική χέρσο, τότε σημαντικές εκτάσεις της υφαλοκρηπίδας είναι καλυμμένες με υπολειμματικές αμμώδεις αποθέσεις, κατάλοιπα σταδίων της προηγούμενης παγετώδους περιόδου, όταν η στάθμη της θάλασσας ήταν χαμηλότερα.
Αντίθετα, στις υφαλοκρηπιδικές θάλασσες με μεγάλο παλιρροιακό εύρος, όπως η Βόρειος Θάλασσα, τα παλιρροιακά ρεύματα είναι ικανά να  μετακινήσουν άμμο και ιλύ σε όλη σχεδόν την έκταση της υφαλοκρηπίδας και σε διάφορες διευθύνσεις. Η άμμος στην περίπτωση αυτή σχηματίζει υποθαλάσσιες θίνες και κύματα άμμου σημαντικού ύψους, που μετακινούνται διαρκώς και αποτελούν κίνδυνο για τα παραπλέοντα μεγάλα πλοία.
Στις τροπικές υφαλοκρηπίδες, όπου επικρατεί η ανάπτυξη των κοραλλιών στα παράκτια, δημιουργείται ασβεστολιθική άμμος από τρίμματα κοραλλιών και κελυφών ασπόνδυλων λόγω της κυματικής δράσης.
Η μεγάλη κλίση της ηπειρωτικής κατωφέρειας δημιουργεί αστάθεια στα αποτιθέμενα εκεί ιζήματα με αποτέλεσμα να γίνονται συνεχείς μετακινήσεις προς μεγαλύτερα βάθη. Οι διεργασίες που προξενούν τις μετακινήσεις είναι: οι υποθαλάσσιες κατολισθήσεις είναι μετακινήσεις τεμαχών χωρίς σημαντική καταστροφή της εσωτερικής δομής των στρωμάτων. Αυτές συνδέονται με την ύπαρξη τουρβιδιτικών ρευμάτων. Αυτά τα ρεύματα σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες  είναι ικανά να διαβρώσουν και να κόψουν τα ιζήματα του βυθού σε τόσο μεγάλο βάθος. Η αιτία του έντονου ανάγλυφου είναι η ιζηματογένεση στις γειτονικές περιοχές σε σχέση με την απουσία της μέσα στο κάνυον. Έτσι μετά από κάποιο χρόνο το κάνυον εμφανίζεται βαθύτερο σε σχέση με τη γειτονική του περιοχή.
Παρατηρήθηκε ότι κοντά στις εκβολές μεγάλων ποταμών πάντα αντιστοιχούν μεγάλα κάνυον στην ηπειρωτική κατωφέρεια. Ο Αμαζόνιος π.χ., ο οποίος έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο προδέλτα στην υφαλοκρηπίδα, στην ηπειρωτική κατωφέρεια ακολουθεί με ένα επίσης μεγάλο κάνυον με διακλαδώσεις μέσα στο οποίο δημιουργούνται τουρβιδιτικά ρεύματα. Από τη συνεχή προσφορά υλικών και την αστάθεια λόγω της μεγάλης κλίσης της ηπειρωτικής κατωφέρειας έχουν σχηματιστεί βεντάλιες απόθεσης που το συνολικό μήκος τους (των κάνυον και των βενταλιών) είναι περίπου 700-4750 μέτρα σε βάθος  μέσα στον Ατλαντικό.
Υποθαλάσσια φαράγγια βρίσκονται και στην κατωφέρεια, μετά την υφαλοκρηπίδα του Δίαυλου Κω-Νισύρου, και καταλήγουν ως τον πυθμένα της τάφρου της Κω σε βάθος περίπου  700 μέτρων. Τα μεγάλα ποτάμια της περιοχής όπως ο Κεραμικός  έρεαν επάνω στην υφαλοκρηπίδα της περιοχής, κατά την διάρκεια της περασμένης παγετώδους περιόδου και είχαν τις εκβολές τους σε σημερινό βάθος περίπου 150 μέτρων. Το βάθος αυτό είναι πολύ κοντά στην αρχή της κατωφέρειας, έτσι η μεγάλη προσφορά σε ιζήματα έδινε πρόσφορο υλικό για τουρβιδιτικά ρεύματα και τη δημιουργία των υποθαλάσσιων φαραγγιών στα δύο πλευρά των αντίθετα κινούμενων τεκτονικών πλακών. Τα ρήγματα της περιοχής  έχουν μετατρέψει τη ζώνη σε ιδιαίτερα ασταθή και επιρρεπή σε υποθαλάσσιες κατολισθήσεις.

Φωτογραφίες- Γεωδομές του υποθαλάσσιου χώρου Κω-Νισύρου

Βίντεο σχετικό- ο υποθαλάσσιος χώρος Κω-Νισύρου-Καλύμνου

Τα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος για την γεωθερμία και την ενέργεια που προέρχεται από αυτή. Τι είναι όμως η γεωθερμία; Είναι μια ήπια, καθαρή και ανανεώσιμη ενεργειακή πηγή, που μπορεί, να καλύψει ενεργειακές ανάγκες θέρμανσης, αλλά και παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, σε ορισμένες περιπτώσεις.
Η θερμοκρασία του γεωθερμικού ρευστού ποικίλλει από περιοχή σε περιοχή και μπορεί να έχει τιμές από 25 ⁰C μέχρι 350 ⁰C. Στις περιπτώσεις που τα γεωθερμικά ρευστά έχουν υψηλή θερμοκρασία (πάνω από 150 ⁰C), η γεωθερμική ενέργεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί κυρίως για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Όταν η θερμοκρασία είναι χαμηλότερη, η γεωθερμική ενέργεια αξιοποιείται για τη θέρμανση κατοικιών και άλλων κτιρίων ή κτιριακών εγκαταστάσεων, θερμοκηπίων, κτηνοτροφικών μονάδων, ιχθυοκαλλιεργειών κ.λπ.
Η γεωθερμική ενέργεια προέρχεται από το εσωτερικό της γης είτε μέσω ηφαιστειακών εκροών είτε μέσω ρηγμάτων του υπεδάφους, που αναβλύζουν ατμούς και θερμό νερό. Ανάλογα με τη θερμοκρασία των ρευστών που ανέρχονται στην επιφάνεια, η γεωθερμική ενέργεια χαρακτηρίζεται ως υψηλής ενθαλπίας (για θερμοκρασίες πάνω από 150 ⁰C), μέσης ενθαλπίας (για θερμοκρασίες 100 - 150 ⁰C), και χαμηλής ενθαλπίας (για θερμοκρασίες μικρότερες από 100 ⁰C). Η γεωθερμική ενέργεια υψηλής ενθαλπίας χρησιμοποιείται για παραγωγή ηλεκτρισμού σ' όλο τον κόσμο. 
 Η προέλευση της θερμότητας της γης οφείλεται στη διάσπαση των ραδιενεργών ισοτόπων του ουρανίου, του θορίου, του καλίου και άλλων στοιχείων. Η μάζα της γης είναι πολύ μεγάλη σε σχέση με την επιφάνειά της και καλύπτεται από υλικά χαμηλής θερμικής αγωγιμότητας, με αποτέλεσμα η θερμότητά της να συγκρατείται στο εσωτερικό της.
Η ύπαρξη υψηλής γεωθερμικής βαθμίδας σε κάποια περιοχή δεν είναι η μοναδική συνθήκη-προϋπόθεση για την ύπαρξη εκμεταλλεύσιμου γεωθερμικού πεδίου. Η γεωθερμική ενέργεια είναι πρωτογενώς αποθηκευμένη μέσα στα πετρώματα, είναι διασκορπισμένη μέσα στη μάζα τους και πρέπει να συγκεντρωθεί και να μεταφερθεί στην επιφάνεια της γης προκειμένου να χρησιμοποιηθεί το μεταλλικό νερό (σε υγρή ή αέρια φάση) που περιέχεται μέσα σε πορώδη πετρώματα ή σε συστήματα ρηγμάτων αποτελεί το μέσο που μεταφέρει τη θερμότητα από τα πετρώματα αυτά στην επιφάνεια της γης.
Έτσι, η παραγωγικότητα μιας θερμικής περιοχής προσδιορίζεται και συχνά καθορίζεται από την υδρολογία των γεωλογικών σχηματισμών. Δεν έχουν όμως όλες οι θερμικές περιοχές κατάλληλη υδρολογία που αποτελεί τη δεύτερη συνθήκη για την ύπαρξη εκμεταλλεύσιμου γεωθερμικού πεδίου. Κατά συνέπεια, ένα φυσικό γεωθερμικό πεδίο είναι συνδυασμός θερμών πετρωμάτων και ύπαρξης νερού που να κυκλοφορεί μέσα σ' αυτά.
Το γεωθερμικό ρευστό προέρχεται από τις κατακρημνίσεις. Το νερό από τις βροχές και τα χιόνια εισχωρεί στο έδαφος και σιγά-σιγά προχωρεί στο εσωτερικό της γης φτάνοντας σε βάθη μέχρι και 5 km. Στην πορεία του θερμαίνεται λόγω της υψηλής θερμικής ροής και στη συνέχεια βρίσκει διόδους μέσα από ρήγματα και ρωγμές και επιστρέφει στην επιφάνεια. Από αναλύσεις βασισμένες σε ραδιοϊσότοπα βρέθηκε ότι ο κύκλος του νερού σε ένα γεωθερμικό σύστημα διαρκεί περίπου 500 χρόνια. Η περιοχή τροφοδοσίας του συστήματος μπορεί να βρίσκεται πολύ κοντά στο πεδίο ή σε μεγάλη από αυτό απόσταση μέχρι και 200 km, οπότε και η διαδρομή του ρευστού ποικίλλει ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες.
Η συγκεντρωμένη στο εσωτερικό της γης θερμότητα μεταφέρεται κοντά στην επιφάνειά της μέσω γεωλογικών φαινομένων, δημιουργώντας έτσι υπέρθερμες περιοχές με γεωθερμική βαθμίδα μεγαλύτερη από 700 C/km. Το σημαντικότερο από αυτά τα γεωλογικά φαινόμενα είναι αυτό των λιθοσφαιρικών πλακών: Το εξωτερικό κέλυφος της γης, η λιθόσφαιρα, δεν είναι ενιαίο αλλά αποτελείται από πολλά κομμάτια, τις λιθοσφαιρικές πλάκες. Οι πλάκες αυτές βρίσκονται σε μια διαρκή κίνηση που πραγματοποιείται με πολύ μικρή ταχύτητα, μερικά μόλις εκατοστά το χρόνο.Στις ζώνες σεισμικών εστιών , υπάρχουν πεδία χαμηλής και υψηλής ενθαλπίας που σχετίζονται μεταξύ τους. Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η Ισλανδία, που βρίσκεται πάνω στη μεσο-ωκεάνια ράχη του Ατλαντικού.
Η πρώτη βιομηχανική εκμετάλλευση της γεωθερμικής ενέργειας έγινε στο Λαρνταρέλλο (Lardarello) της Ιταλίας, όπου από τα μέσα του περασμένου αιώνα χρησιμοποιήθηκε ο φυσικός ατμός για να εξατμίσει τα νερά που περιείχαν βορικό οξύ αλλά και να θερμάνει διάφορα κτίρια. Το 1904 έγινε στο ίδιο μέρος η πρώτη παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από τη γεωθερμία (σήμερα παράγονται εκεί 2,5 δισ. kWh/έτος). Σπουδαία είναι η αξιοποίηση της γεωθερμικής ενέργειας από την Ισλανδία, όπου καλύπτεται πολύ μεγάλο μέρος των αναγκών της για ηλεκτρική ενέργεια και θέρμανση.
Η περιοχή μας λόγω της διαμόρφωσης του υπεδάφους της, είναι πλούσια σε γεωθερμική ενέργεια. Οι θερμοκρασίες των γεωθερμικών ρευστών είναι πολύ ψηλές, ενώ περιοχές πλούσιες σε γεωθερμία, με ρευστά χαμηλότερων θερμοκρασιών, είναι διάσπαρτες σε ολόκληρη τη χώρα. Λόγω κατάλληλων γεωλογικών συνθηκών, ο ελλαδικός χώρος διαθέτει σημαντικές γεωθερμικές πηγές και των τριών κατηγοριών (υψηλής, μέσης και χαμηλής ενθαλπίας) σε οικονομικά βάθη (100-1500 μ). Σε μερικές περιπτώσεις τα βάθη των γεωθερμικών ταμιευτήρων είναι πολύ μικρά, κάνοντας ιδιαίτερα ελκυστική, από οικονομική άποψη, τη γεωθερμική εκμετάλλευση.
Η έρευνα για την αναζήτηση γεωθερμικής ενέργειας άρχισε ουσιαστικά το 1971 με βασικό φορέα το ΙΓΜΕ και μέχρι το 1979 (πριν από τη δεύτερη ενεργειακή κρίση) αφορούσε μόνο τις περιοχές υψηλής ενθαλπίας. Κατά την εξέλιξη των εργασιών η ΔΕΗ, σαν άμεσα ενδιαφερόμενη για την ηλεκτροπαραγωγή, ανέλαβε τις παραγωγικές γεωτρήσεις υψηλής ενθαλπίας και την ανάπτυξη των πεδίων, χρηματοδοτώντας επιπλέον τις έρευνες στις πιθανές για τέτοια ρευστά γεωθερμικές περιοχές. Συντάχθηκε ο προκαταρκτικός χάρτης γεωθερμικής ροής του ελληνικού χώρου, όπου φάνηκε ότι η γεωθερμική ροή στην Ελλάδα είναι σε πολλές περιοχές εντονότερη από τη μέση γήινη. Από το 1971 ερευνήθηκαν οι περιοχές: Μήλος, Νίσυρος, Λέσβος, Μέθανα, Σουσάκι Κορινθίας, Καμένα Βούρλα, Θερμοπύλες, Υπάτη, Αιδηψός, Κίμωλος, Πολύαιγος, Σαντορίνη, Κως, Νότια Θεσσαλία, Αλμωπία, περιοχή Στρυμόνα, περιοχή Ξάνθης, Σαμοθράκη και άλλες.
Η αυξημένη ροή θερμότητας, λόγω της έντονης τεκτονικής και μαγματικής δραστηριότητας, δημιούργησε εκτεταμένες θερμικές ανωμαλίες, με μέγιστες τιμές γεωθερμικής βαθμίδας που πολλές φορές ξεπερνούν του 100° C/km. Σε κατάλληλες γεωλογικές συνθήκες, η ενέργεια αυτή θερμαίνει «ρηχούς» υπόγειους ταμιευτήρες ρευστών σε θερμοκρασίες μέχρι 100 °C. Τα γεωθερμικά πεδία χαμηλής ενθαλπίας είναι διάσπαρτα στη νησιωτική και ηπειρωτική Ελλάδα. Η συμβολή τους στο ενεργειακό ισοζύγιο μπορεί να γίνει σημαντική, καθόσον αποτελούν ενεργειακό πόρο φιλικό στο περιβάλλον, κοινωνικά αποδεκτό και παρουσιάζουν σημαντικό οικονομικό και αναπτυξιακό ενδιαφέρον.
Στην Μήλο και Νίσυρο έχουν ανακαλυφθεί σπουδαία γεωθερμικά πεδία και έχουν γίνει γεωτρήσεις παραγωγής (5 και 2 αντίστοιχα). Στην Μήλο μετρήθηκαν θερμοκρασίες μέχρι 325 °C σε βάθος 1000 m. και στην Νίσυρο 350° C σε βάθος 1500 m. Οι γεωτρήσεις αυτές θα μπορούσαν να στηρίξουν μονάδες ηλεκτροπαραγωγής 20 και 5 ΜW, ενώ το πιθανό συνολικό δυναμικό υπολογίζεται να είναι την τάξης των 200 και 50 MW αντίστοιχα.
Στην Βόρεια Ελλάδα η γεωθερμία προσφέρεται για θέρμανση, θερμοκήπια, ιχθυοκαλλιέργειες κ.λ.π. Στην λεκάνη του Στρυμόνα έχουν εντοπισθεί τα πολύ σημαντικά πεδία Θερμών-Νιγρίτας, Λιθότροπου-Ηράκλειας, Θερμοπηγής-Σιδηρόκαστρου και Αγγίστρου. Πολλές γεωτρήσεις παράγουν νερά μέχρι 75 °C, συνήθως αρτεσιανά και πολύ καλής ποιότητας και παροχής. Μεγάλα και μικρότερα γεωθερμικά θερμοκήπια λειτουργούν στην Νιγρίτα και το Σιδηρόκαστρο. Στην πεδινή περιοχή του Δέλτα Νέστου έχουν εντοπισθεί δύο πολύ σημαντικά γεωθερμικά πεδία, στο Ερατεινό Χρυσούπολης και στο Ν. Εράσμιο Μαγγάνων Ξάνθης. Νερά άριστης ποιότητας μέχρι 70 °C και σε πολύ οικονομικά βάθη παράγονται από γεωτρήσεις στις εύφορες αυτές πεδινές περιοχές. Στην Ν. Κεσσάνη και στο Πόρτο Λάγος Ξάνθης, σε μεγάλης έκτασης γεωθερμικά πεδία, παράγονται νερά θερμοκρασίας μέχρι 82 °C.Στην λεκάνη των λιμνών Βόλβης και Λαγκαδά έχουν εντοπισθεί τρία πολύ ρηχά πεδία με θερμοκρασίες μέχρι 56 °C. Στην Σαμοθράκη υπάρχουν ενθαρρυντικά στοιχεία καθώς γεωτρήσεις βάθους μέχρι 100 μ. συνάντησαν νερά της τάξης των 100° C.
Από τα γεωθερμικά πεδία που ερευνήθηκαν σε διάφορες περιοχές με ευνοϊκές αναπτυξιακές συνθήκες, διαφαίνεται ότι οι προοπτικές άμεσης εκμετάλλευσης των ρευστών είναι πολύ ευοίωνες. Τα γεωθερμικά ρευστά φαίνεται ότι έχουν συνήθως μικρή έως μηδαμινή περιεκτικότητα σε διαβρωτικά άλατα και αέρια και δεν δημιουργούν σοβαρά τεχνικά προβλήματα εκμετάλλευσης ούτε βέβαια περιβαλλοντικά προβλήματα. Σε κάποιες περιοχές η έρευνα προχώρησε αρκετά έτσι ώστε σήμερα να έχουν αναπτυχθεί αξιόλογες εφαρμογές. Στο Σιδηρόκαστρο, η Συνεταιριστική Επιχείρηση του Δήμου Σιδηροκάστρου προχώρησε στην κατασκευή ενός θερμοκηπίου 5 στρεμμάτων που χρησιμοποιεί νερά μιας γεώτρησης του ΙΓΜΕ. Στη Ν. Κεσσάνη βρίσκεται σε εξέλιξη ένα μεγάλο πρόγραμμα ανάπτυξης του πεδίου που χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα VΑLΟRΕΝ της ΕE. Στο Λαγκαδά, στη Νυμφόπετρα και στη Νέα Απολλωνία λειτουργούν ήδη δεκάδες στρέμματα πλαστικών "γεωθερμικών" θερμοκηπίων, ενώ στο Λαγκαδά λειτούργησε για δύο χρόνια μικρή πειραματική μονάδα εκτροφής χελιών. Στα Ελαιοχώρια Χαλκιδικής λειτουργούν 6 μικρά πειραματικά θερμοκήπια. Τα αποτελέσματα από αυτές τις εφαρμογές είναι αισιόδοξα και δίνουν ώθηση για παραπέρα έρευνα σε γεωθερμικά πεδία που έχουν εντοπιστεί αλλά δεν έχουν μελετηθεί διεξοδικά.
Τυχόν αξιοποίηση της γεωθερμικής ενέργειας στα νησιά μας που διαθέτουν ικανό δυναμικό (κυρίως τη Νίσυρο και το Γυαλί) μπορεί να καλύψει τις ανάγκες όλων των  Δωδεκανήσων, σε ηλεκτρισμό! Γιατί δεν το κάναμε ως τώρα; Αναζητήστε τα, σε συμφέροντα ...προσωπικά, τοπικά, οικονομικά, εμπορικά, κομματικά ή μικροκομματικά. Στην Νίσυρο η οποία ενδείκνυται να παράγει κερδοφόρα, καθαρή ενέργεια ο τοπικός παραγοντισμός ρίχνει αλάτι ενώ, αντίθετα στην Κεραμωτή Καβάλας το έργο περαιώνεται. Διαφορά νοοτροπίας, ή τίποτα άλλο? Ως πότε θα υποτιμούμε τα δώρα που μας έδωσε η φύση και θα χρησιμοποιούμε πιο ρυπογόνες τεχνολογίες;

Μόνο σε αναμνηστικά σουβενίρ κινδυνεύει να υπάρχει σε λίγα χρόνια η μεσογειακή φώκια, εάν δεν ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας της. Ήδη, από τις αρχές του χρόνου, πέντε φώκιες εκβράστηκαν νεκρές σε Ερμιόνη, Αλόννησο, Κω, Σάμο και Άνδρο, γεγονός που, σύμφωνα με το Αρχιπέλαγος, Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας, δεν επιτείνει απλώς την ανησυχία και την αγωνία για την επιβίωση της Μεσογειακής φώκιας, αλλά επιταχύνει την αντίστροφη μέτρηση για την οριστική εξαφάνιση του είδους.
Κατά την έκρηξη δυναμίτη, πέρα από τα ψάρια που σκοτώνονται, θανατώνονται επίσης εκατομμύρια θαλάσσιοι οργανισμοί σε απόσταση πολλών εκατοντάδων μέτρων από το σημείο της έκρηξης, ενώ προκαλούνται δραματικές καταστροφές στα παράκτια οικοσυστήματα. Για τα θαλάσσια θηλαστικά που βρίσκονται στην περιοχή είναι συχνά μοιραίο, ενώ οπωσδήποτε είναι επικίνδυνο και για τους κολυμβητές.
Η κατάσταση που αντικρίζουν οι ερευνητές του Αρχιπελάγους και άλλοι επιστήμονες, τα τελευταία χρόνια, στο Αιγαίο σε σχέση με τη Μεσογειακή Φώκια, είναι απαισιόδοξη έως δραματική. Ειδικά τα τελευταία πέντε χρόνια, οι ολοένα και αυξανόμενες παρατηρήσεις νεκρών θαλάσσιων θηλαστικών και χελωνών από τη θαλάσσια ερευνητική ομάδα του Αρχιπελάγους δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για αισιόδοξες προβλέψεις.
Παράλληλα, όμως, οι συνεργάτες του Αρχιπελάγους, ερευνούν κάθε νομικό μέσο που μπορούν να αξιοποιήσουν, έτσι ώστε να βρεθούν οι ένοχοι, τόσο αυτοί που προκαλούν τις θανατώσεις όσο και οι αρμόδιες αρχές που δρουν ανεπαρκώς, ενάντια στις πολυάριθμες διεθνείς συμβάσεις, με τις οποίες δεσμεύεται η χώρα μας για την προστασία αυτών των ειδών.

Αρχιπέλαγος , ΑΝΤ1

23/04/10 - Νεογέννητα γατάκια που εγκαταλείφθηκαν στην τραγική τους μοίρα. Παρατημένα σ' ένα χαρτόκουτο στην περιοχή της Λάμπης, μέσα σε ακαθαρσίες.

Δυστυχώς μερικά από αυτά δεν άντεξαν και έσβησαν στο αμέσως επόμενο διάστημα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες εθελοντών. Τα υπόλοιπα φροντίζονται από μέλη της Φιλοζωικής.

Ένα από τα νεογέννητα γατάκια που φροντίζει η Φιλοζωική. Η καρδιά του ίσα ίσα που ακούγεται και που ίσως ακολουθήσει την μοίρα των προήγουμενων 7 που αφήσαν την τελευταία τους πνοή από τις κακουχίες.

24/04/10 - Νεκρή αρσενική χελώνα caretta caretta στην παραλία της περιοχής Λάμπης, πλέον γνωστής για την επισκεψιμότητα χελωνών.

Η χελώνα (σχετικά νεαρής ηλικίας) είχε δεχθεί εμφανή χτυπήματα στο κεφάλι να μαρτυρούν την δολοφονική ενέργεια. Λυπούμαστε που πλέον βλέπουμε τόσες χελώνες να ξεβράζονται νεκρές που πλέον καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα νερά και οι παραλίες μας από μέρη φιλοξενίας που ήταν εδώ και χιλιάδες χρόνια για τα συμπαθή αυτά ζώα, να έχουν μετατραπεί στην νέμεση τους.

Ειδοποιήθηκε το Λιμεναρχείο για την καταγραφή της θαλάσσιας χελώνας όπως και 2 άλλων που βρέθηκαν στο Μαρμάρι.

26/04/10-Τραυματισμένη πεπλογλαύκα (είδος κουκουβάγιας) που βρέθηκε από τον φίλο Αλέξανδρο στην περιοχή Αμανιού.

Ειδοποιήθηκαν τα μέλη της Φιλοζωικής, μέλος της οποίας την φροντίζει. Εξετάζεται το ενδεχόμενο αποστολής της σε κέντρο περίθαλψης αγρίων πτηνών.

Ευχαριστούμε τον φίλο Αλέξανδρο για τις πρώτες βοήθειες αλλά και για το ενδιαφέρον και την αγάπη του για την διάσωση του νυκτόβιου αυτού πτηνού.

Φίλοι του περιβάλλοντος στη Κω.​

Ο Ardito Desio ήταν ένας από τους μεγάλους εξερευνητές του 20ου αιώνα. Επισκέφτηκε την Δωδεκάνησο κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας, ενώ έγραψε κείμενα σχετικά με το γεωπεριβάλλον της περιοχής μας. Ποιός όμως ήταν ο Desio; Ήταν πρωτότοκος γιος του Antonio και της Κατερίνα Zorzella Cividale, είχε δύο αδελφές, την Nelsa και την Bruna.Παρακολούθησε το δημοτικό σχολείο στην Palmanova  και το  λύκειο στο  Udine(Β. Ιταλία).
Το 1915 κατατάσσεται ως εθελοντής του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και υπηρέτησε για πρώτη φορά στους Μπερσαλιέρι τότε ως αξιωματικός. Αποφοίτησε από τις Φυσικές Επιστήμες της Φλωρεντίας το 1920 και υπηρέτησε ως βοηθός καθηγητή στα πανεπιστήμια της Φλωρεντίας, Παβίας και του Μιλάνο. Από το 1927 έως το 1972, όταν διορίστηκε επίτιμος καθηγητής, ίδρυσε το Ινστιτούτο Γεωλογικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου.
Έγραψε πάνω από 400 κείμενα  σχετικά με έρευνες που διεξήγαγε στην Ιταλία, στην Ασία και την Αφρική, καθώς και τα αποτελέσματα εργασιών στη Λιβύη, όπου μεταξύ 1926 και 1940 πραγματοποίησε πολλές έρευνες για να ανακαλύψει τις πλούσιες πηγές των υπογείων υδάτων (στη ζώνη Misurata και Gefara) όπου επίσης βρήκε κοιτάσματα πετρελαίου, για τα οποία, ωστόσο, του ασκήθηκε κριτική διότι παρέλειψε να εκτιμήσει την οικονομική σημασία του και δεν αξιοποιήθηκε επαρκώς κατά τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής.
Μεταξύ του 1921 με 1924 πραγματοποίησε δύο αποστολές (14 μήνες) στα Δωδεκάνησα (Αιγαίο Πέλαγος) όπου μελέτησε και αποτύπωσε το αρχιπέλαγος για πρώτη φορά σε μια ειδική γεωλογική μονογραφία. Δύο ταξίδια γεμάτα περιπέτεια, που ολοκληρώθηκαν, από το πείσμα του να φέρει σε πέρας την έρευνα του, ενώ κατ' επανάληψη έβαλε σε κίνδυνο την ζωή του. Οι προσαράξεις στα νησιά ήταν, στην πραγματικότητα, ένας διαρκής κίνδυνος εξαιτίας των ανέμων και των μεγάλων κυμάτων. Η τύχη, όμως, πάντα ήταν με το μέρος του.
Στο νησί της Κω πρώτος ο Ardito Desio κατέταξε και γεωχρονολόγησε τα παλαιότερα απολιθώματα της περιοχής. Ο Desio κατέγραψε τις απολιθωματοφόρες θέσεις σε χάρτη ενώ συνέταξε και ακριβή γεωλογικό χάρτη της Κω, το 1924. Τι γύρευε στην Κω; Οι Ιταλοί έφεραν τους καλύτερους γεωεπιστήμονες της εποχής εκείνης στα Δωδεκάνησα μόλις περιήλθαν στην κυριαρχία τους, για να εξερευνήσουν τον ορυκτό πλούτο των άγνωστων νησιών μας. Εκείνη την εποχή ο Desio ήταν ένας ερευνητής με πλούσιο μελετητικό έργο. Ο Desio, μόλις έφτασε στην Κω, αμέσως αντιλήφθηκε την ιδιαίτερη γεωλογική ιστορία της και την παρομοίασε με εκείνη της Σαρδηνίας. Στις διάφορες εξορμήσεις του βρήκε απολιθώματα που έχουν ηλικία του ανώτερου Ορδοβίσιου και Σιλούριου, δηλαδή μεγαλύτερη από 450 εκατομμύρια χρόνια. Τα είδη αυτά σήμερα πια δεν υπάρχουν, αφού εξαφανίστηκαν και παρουσιάζονται πλέον μόνο τα λείψανα τους, από τα οποία εμείς αντλούμε τις πληροφορίες μας για το φυσικό περιβάλλον που επικρατούσε στο χώρο που αυτά ζούσαν.
Μετά από το πέρασμα του από την Κω εξερεύνησε πολλά μέρη της Γης, ενώ αργότερα έφθασε ακόμη και στην δεύτερη υψηλότερη κορυφή του κόσμου, την Κ2 οροσειρά (Karakorum), σε ύψος 8.611 μέτρων. Το 1929 συμμετείχε στην ιταλική αποστολή με επικεφαλής τον Aimone της Αόστα στην Karakorum και στη συνέχεια οργάνωσε και 15 αποστολές προς την Ασία και την Αφρική. Τον Ιούλιο του 1954 ήταν ο αρχηγός της αποστολής, που έφθασε  για πρώτη φορά στην κορυφή της Κ2.
Μετά την επιτυχημένη κατάκτηση, η οποία τον καθιστά δημοφιλή αν και δεν είναι ορειβάτης αλλά μόνο ερευνητής, ο Desio συνέχισε να ασχολείται ερευνώντας τα αγαπημένα του βουνά. Το 1987 σχεδίασε μία εκστρατεία με σκοπό την επίτευξη μιας  πιο ακριβούς μέτρησης του υψομέτρου του Everest. Για τον λόγο αυτό επισκέφτηκε αρκετές φορές τα Ιμαλαΐα. 
 Ο Ardito Desio πεθαίνει την 12 Δεκεμβρίου, 2001 σε ηλικία 104 χρόνων, αφού προηγουμένως είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση εξαιτίας του κατάγματος που υπέστη στο μηριαίο οστό μετά από τυχαία πτώση που σημειώθηκε στο Orbetello στην Τοσκάνη, όπου βρισκόταν σε διακοπές. Ήταν πράγματι μια προσωπικότητα παγκόσμιας εμβέλειας που κάποια στιγμή ίσως θα έπρεπε να τιμηθεί και από τους ανθρώπους της περιοχής μας για το τεράστιο επιστημονικό έργο του. Στα Ιμαλάϊα υπάρχει κορυφή αφιερωμένη στον μεγάλο ερευνητή Desio. Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους γεωλόγους, γεωγράφους και εξερευνητές του αιώνα μας ενώ σε όλη του την ζωή διακήρυττε ότι «απαραίτητο δεν είναι να ζεις, απαραίτητο είναι να ταξιδεύεις».

Φωτογραφίες- Ο Desio στην Κω και στα Ιμαλάϊα.

Βίντεο από την ζωή του Desio

Tα πετρώματα όπως ήδη σας ανέφερα ταξινομούνται και αυτά ανάλογα με τον τρόπο σχηματισμού τους. Στη μεγάλη κατηγορία των ιζηματογενών περιλαμβάνονται πετρώματα που σχηματίστηκαν από την αποσάθρωση άλλων πετρωμάτων, ηφαιστειακών ή μεταμορφωμένων, τα οποία προϋπήρχαν σε άλλες περιοχές. Τα προϊόντα της αποσάθρωσης απομακρύνθηκαν από την αρχική τους θέση, κυρίως με το νερό της βροχής και μεταφέρθηκαν σε κατάλληλους για ιζηματογένεση χώρους όπου αποτέθηκαν και άρχισαν έτσι να δημιουργούνται τα πετρώματα αυτής της κατηγορίας.
Τα ιζηματογενή πετρώματα ανάλογα με τις συνθήκες γένεσής τους μπορούν να διακριθούν σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες: κλαστικά ιζήματα, χημικά ιζήματα, βιογενή ιζήματα, και ηφαίστεια ιζήματα. Η παραπάνω διάκριση σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν είναι εύκολη κι αυτό γιατί τα ιζηματογενή πετρώματα έχουν σχηματιστεί με σύνθετο τρόπο (π.χ. χημική και οργανική ιζηματογένεση).
 Στα κλαστικά ιζήματα κατατάσσονται πετρώματα που συνίστανται από λίθους ή λεπτούς κόκκους, που μεταφέρθηκαν στο χώρο ιζηματογένεσης και με τη διαγένεση μεταβλήθηκαν σε συμπαγή πετρώματα. Τέτοια πετρώματα είναι:
•Διάφορα κροκαλοπαγή ή λατυποπαγή, δηλαδή πετρώματα που αποτελούνται από στρογγυλεμένους ή γωνιώδεις λίθους, αντίστοιχα, μεγέθους 5 έως 25 εκατοστά περίπου, συγκολλημένους μεταξύ τους με φυσική ορυκτή κόλλα (ασβεστολιθικό ή πυριτικό συγκολλητικό υλικό, προϊόν της διαγένεσης).
•Οι ψαμμίτες που σχηματίστηκαν από τη διαγένεση στρωμάτων άμμου (πυριτικής ή ασβεστολιθικής), οι κόκκοι της οποίας έχουν συγκολληθεί μεταξύ τους με φυσική ορυκτή κόλλα. Στους ψαμμίτες η κοκκομετρία της άμμου μπορεί να ποικίλλει από 1/16 έως 2 χιλιοστά, ενώ η φυσική συγκολλητική ύλη μπορεί να είναι πυριτική (στις περισσότερες περιπτώσεις), ανθρακικό ασβέστιο ή άργιλος. Οι ψαμμίτες όταν στη μάζα τους επικρατούν κρύσταλλοι μικρού μεγέθους ονομάζονται γραουβάκες, ενώ οι ψαμμίτες που προέρχονται από αστριούχες άμμους ονομάζονται α ρ κ ό ζ ε ς. Aρκόζες επίσης ονομάζονται τα κλαστικά ιζηματογενή πετρώματα με μεγάλη περιεκτικότητα σε κόκκους αστρίων και περιεκτικότητα σε χαλαζία μικρότερη του 75%.
•Η σχιστή άργιλος, πέτρωμα σχετικά συμπαγές που προέρχεται από την πρώτη φάση διαγένεσης αργιλικών ιζημάτων (κόκκοι έχουν μέγεθος μικρότερο του 1/256 χλστ.). H φυσική συγκολλητική ύλη στη σχιστή άργιλο είναι η άργιλος. Από τη σχιστή άργιλο, μετά από μια δεύτερη φάση διαγένεσης προήλθε ο αργιλικός σχιστόλιθος, πέτρωμα με χρώμα πρασινωπό ή μαύρο που σχίζεται εύκολα σε λεπτές πλάκες παράλληλα προς τη στρώση του.
Στα κλαστικά ιζηματογενή κατατάσσονται επίσης οι φλύσχες που συναντάμε στον Άγιο Φωκά καθώς και ορισμένα άλλα πετρώματα που όμως, δε χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία των διακοσμητικών πετρωμάτων.
Στα χημικά ιζήματα κατατάσσονται πετρώματα που σχηματίστηκαν με χημικές διεργασίες οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα την απόθεση ανθρακικών αλάτων που υπήρχαν διαλυμένα στο νερό. Τέτοια πετρώματα είναι κυρίως οι τραβερτίνες και ορισμένοι ασβεστόλιθοι, ενώ στην ίδια κατηγορία κατατάσσονται και οι γνωστοί σταλακτίτες και σταλαγμίτες κ.ά.
•Οι τραβερτίνες τους συναντάμε στο Ασκληπιείο και πρόκειται για ιζήματα που σχηματίστηκαν σε περιοχές με γλυκά νερά, δηλαδή σε νερά αβαθών λιμνών, πηγών, θερμών πηγών ή παρόχθιων ζωνών ποταμών ή χειμάρρων. Στις περιοχές αυτές, τα υδροχαρή φυτά, που βρίσκονταν μέσα στο νερό, καθώς και οι σωροί φυτικών λειψάνων (κλαδιά, φύλλα κ.λπ.) διαβρέχονταν συνέχεια από τα νερά με αποτέλεσμα, με την πάροδο του χρόνου να αποτίθεται επάνω τους ανθρακικό ασβέστιο.
•Οι ασβεστόλιθοι χημικής προέλευσης σχηματίστηκαν όπως και οι τραβερτίνες, δηλαδή σε γλυκά νερά πλούσια σε όξινο ανθρακικό ασβέστιο όπου έγινε καθίζηση αυτού με μορφή ουδέτερου ανθρακικού άλατος και σχηματίστηκαν στρώματα εύθρυπτα και πορώδη (το ανθρακικό ασβέστιο στη μορφή του ορυκτού αραγωνίτη). Με την πάροδο του χρόνου και την επίδραση των παραγόντων της διαγένεσης ο αραγωνίτης μετετράπη σε ασβεστίτη (σταθερότερη μορφή του ανθρακικού ασβεστίου).Στους ασβεστολίθους αυτής της κατηγορίας κατατάσσεται και ο όνυχας, όπως λέγεται εμπορικά το ονυχομάρμαρο, το ασβεστολιθικό, δηλαδή, συμπαγές πέτρωμα που παρουσιάζει ταινιώδη όψη λόγω των έγχρωμων και διαφανών στρώσεων ασβεστίτη ή/και αραγωνίτη και το οποίο μπορεί να στιλβωθεί. Άλλος τύπος ασβεστολίθων χημικής προέλευσης είναι και ο ωολιθικός ασβεστόλιθος που σχηματίστηκε σε περιοχές θερμών πηγών όπου υπήρχαν αναβράζοντα νερά με μεγάλη περιεκτικότητα σε διαλυμένο όξινο ανθρακικό ασβέστιο.
 Στα Bιογενή ιζήματα  κατατάσσονται πετρώματα που σχηματίστηκαν από ζωικά ή φυτικά λείψανα, όπως για παράδειγμα οι ασβεστόλιθοι, οι δολομίτες, καθώς και οι ορυκτοί άνθρακες (τύρφη, λιγνίτης κ.ά.)
•Oι βιογενείς ασβεστόλιθοι σχηματίστηκαν από όστρακα ή κελύφη ή παντός είδους ασβεστιτικά σκελετικά στοιχεία που υπήρχαν μέσα σε θάλασσες και τα οποία παρασύρθηκαν από ρεύματα και συσσωρεύτηκαν εκλεκτικά, κατά περιοχές, σε παχύτατα στρώματα. Τα στρώματα αυτά με την πάροδο των γεωλογικών αιώνων σχημάτισαν με τη διαγένεση τα βιογενούς προέλευσης ασβεστολιθικά πετρώματα.
Στους οργανογενείς ασβεστολίθους τα απολιθώματα, από τα οποία και δημιουργήθηκαν, σπάνια διατηρήθηκαν σε καλή κατάσταση λόγω της έντονης διαγένεσής τους. Συνήθως, τα απολιθώματα είναι κατεστραμμένα και δυσδιάγνωστα και σ’ αυτό έχει συντελέσει εκτός της διαγένεσης και η ορογενετική δράση στις περιοχές της ιζηματογένεσης.
Οι ασβεστόλιθοι βιογενούς προέλευσης, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους απολιθώματα, έχουν και αντίστοιχες ονομασίες, όπως για παράδειγμα νουμμουλιτοφόροι, ρουδιστοφόροι, αμμωνιτοφόροι ασβεστόλιθοι στην περίπτωση που τα απολιθώματα είναι, αντίστοιχα, νουμμουλίτες, ρουδιστές, αμμωνίτες.
•Οι δολομίτες είναι πετρώματα που αποτελούνται από το ορυκτό δολομίτης, το οποίο είναι διπλό ανθρακικό άλας του ασβεστίου και μαγνησίου (CaCO3?MgCO3), δηλαδή η χημική σύσταση ενός καθαρού δολομιτικού πετρώματος είναι: CaCO3 54,35% – MgCO3 45,65%.
Οι δολομίτες μοιάζουν με τους ασβεστόλιθους, αλλά έχουν χαρακτηριστική κυψελώδη σύσταση. Ένας εύκολος τρόπος διάκρισης των δολομιτών από τους ασβεστολίθους είναι η ασθενής αντίδραση που παρουσιάζουν στο αραιό υδροχλωρικό οξύ.
Οι δολομίτες  που συναντάμε στην  γειτονική  μας Ψέριμο σχηματίστηκαν σε θαλάσσιες λεκάνες, όπως και οι ασβεστόλιθοι, όπου αποτέθηκαν είτε εξ αρχής ως δολομίτες, είτε ως δολομιτικοί ασβεστόλιθοι και μεταβλήθηκαν με την πάροδο του χρόνου σε δολομίτες (δολομιτίωση). Επομένως, οι σχηματισμοί των δολομιτών μπορεί να είναι είτε πρωτογενείς, είτε δευτερογενείς.
•Οι μάργες που συναντάμε στον Άγιο Δημήτριο είναι ασβεστολιθικά αργιλούχα ιζήματα, δηλαδή η σύστασή τους βρίσκεται μεταξύ εκείνης των ασβεστολίθων και των σχιστών αργίλων. Γενικά, όταν η περιεκτικότητα της αργίλου σε ανθρακικό ασβέστιο είναι μεγαλύτερη του 60% τότε το ίζημα χαρακτηρίζεται ως μάργα. Σε μια τυπική μάργα η χημική σύσταση είναι συνήθως: ανθρακικό ασβέστιο 74%, άργιλος 22% και διάφορες προσμίξεις (χαλαζίας, μαρμαρυγίας, σιδηροπυρίτης κ.λπ.): 4%.Μεταξύ των μαργών και των ασβεστολίθων, ανάλογα με την περιεκτικότητά τους σε ανθρακικά, μπορούν να διακριθούν πολλοί τύποι πετρωμάτων, με διαφοροποιημένη χημική σύσταση, όπως ασβεστούχος μάργα, μαργαϊκός ασβεστόλιθος, αργιλούχος μάργα, δολομιτική μάργα κ.ά.Οι αποθέσεις των μαργών μπορεί να είναι είτε βιογενούς, είτε χημικής προέλευσης, όπως και στην περίπτωση των ασβεστόλιθων, ενώ η ιζηματογένεσή τους μπορεί να έλαβε χώρα σε αβαθείς ή βαθιές θάλασσες ή και λίμνες, οπότε οι μάργες μπορούν να διακριθούν αντίστοιχα σε μάργες αβαθών θαλασσών, μάργες βαθέων θαλασσών και λιμναίες μάργες. Έτσι, το χρώμα των μαργών ποικίλλει ανάλογα με τις περιεχόμενες προσμίξεις και την περιοχή ιζηματογένεσης. Συνήθως οι λιμναίες μάργες και οι μάργες βαθέων θαλασσών είναι κυανές έως πρασινωπές – φαιές. Το πρασινωπό ή κυανό χρώμα τους οφείλεται συνήθως στην παρουσία του γλαυκονίτη (ένυδρο αργιλοπυριτικό άλας του σιδήρου και καλίου). Οι μάργες των αβαθών θαλασσών είναι κίτρινες. Οι μάργες πρόσφατης ηλικίας και κυρίως οι μάργες του νεογενούς χαρακτηρίζονται από την παρουσία απολιθωμάτων που διατηρούνται σε καλή κατάσταση.
Οι ασβεστόλιθοι, είναι ιζηματογενή πετρώματα που έχουν ως κύριο ορυκτολογικό τους συστατικό τον α σ β ε σ τ ί τ η (CaCO3). Συνήθως, όμως, οι ασβεστόλιθοι περιέχουν διάφορες προσμίξεις ενώσεων οξειδίων και υδροξειδίων του αργιλίου, του σιδήρου κ.ά. η παρουσία των οποίων επηρεάζει και το χρωματισμό του πετρώματος. Οι ασβεστόλιθοι με την επίδραση αραιού υδροχλωρικού οξέος αναβράζουν χαρακτηριστικά και το γεγονός αυτό διευκολύνει στην ευχερή αναγνώρισή τους στην ύπαιθρο.

​Η επίδραση των εδαφικών συνθηκών στην σεισμική διέγερση αν και αναγνωρίζεται από τους εθνικούς αντισεισμικούς κανονισμούς παρ όλα αυτά αδυνατεί να λάβει υπόψη του τις επιμέρους συνιστώσες του προβλήματος. Έχει παρατηρηθεί ότι όσον αφορά στην σεισμική διέγερση &απόκριση, μια κατασκευή σε  περιπτώσεις θεμελίωσης σε βραχώδεις ή σκληρούς εδαφικούς σχηματισμούς προσδιορίζεται εν γένει  από τους αντισεισμικούς κανονισμούς ενώ υστερεί σε περιπτώσεις θεμελίωσης πάνω σε μαλακούς εδαφικούς σχηματισμούς που χαρακτηρίζονται από γεωμετρικές και μηχανικές ιδιαιτερότητες  και ανωμαλίες. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν είναι ικανός ο αντισεισμικός μας κανονισμός να μας προστατέψει;  Για να αποφανθούμε, πόσο καλός, είναι ένας νέος  αντισεισμικός σχεδιασμός θα πρέπει πρώτα να τον δοκιμάσουμε. Επιπλέον κανένας αντισεισμικός σχεδιασμός που έχει κατατεθεί μέχρι σήμερα και αφορά ολόκληρο το νησί όμως δεν λαμβάνει υπόψη του τις ιδιαιτερότητες & γεωτεχνικές συνθήκες κάθε περιοχής του νησιού και εκεί έγκειται το πρόβλημα. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι το ισχύον θεσμικό πλαίσιο του αντισεισμικού κανονισμού μας προφυλάσσει από σεισμικά φαινόμενα έως 6,7 της κλίμακας Ρίχτερ. Οι περιοχές της Κω με κακές γεωτεχνικές συνθήκες που είναι επιρρεπείς στον σεισμικό κίνδυνο, είναι οι παρακάτω:

1. Περιοχή Λάμπης.
Από γεωτρήσεις που έχουν γίνει στην περιοχή Λάμπης όπου τα αργιλικά εδάφη είναι αρκετά κορεσμένα σε νερό και με υδροφόρο ορίζοντα σε βάθος 0,8-1,4 μέτρα, έχει επισημανθεί το φαινόμενο ότι υπάρχει μία μέση προδιάθεση για ρευστοποίηση και αστοχία του εδάφους. Στην συγκεκριμένη περιοχή δεν θα έπρεπε να επιτραπεί η δόμηση αφού αποτελεί ένα οικοσύστημα με ιδιαίτερα εδαφικά χαρακτηριστικά και χαλαρά εδάφη. Μέθοδοι δομικής ενίσχυσης των κατασκευών με σταυρωτή στήριξη, ειδικά πέδιλα θεμελίωσης  ή ατσάλινο σκελετό που συνήθως ακολουθούνται σε περιοχές με χαλαρά εδάφη ίσως  να αποδειχτούν αναποτελεσματικές. Ορύγματα που διανοίχτηκαν στην Λάμπη για τον έλεγχο των γεωτεχνικών συνθηκών της περιοχής έδειξαν ότι το έδαφος αδυνατεί να ανταποκριθεί σε 2 με 3 συνεχόμενες κρούσεις ενός εκσκαφέα. Αυτό το γεγονός θα έπρεπε  να μας ανησυχεί ιδιαίτερα.

2) Δυτικές παράκτιες περιοχές(Τιγκάκι, Μαρμάρι, Μαστιχάρι ) 
Ισχύουν περίπου ότι ειπώθηκε για την περιοχή Λάμπης. Μην ξεχνάμε ότι στην περιοχή παραμονεύει και το ρήγμα του Κεραμικού. Αποτελούνται από παράκτιες αποθέσεις (άμμοι και χαλίκια) και νεότερες αλλουβιακές αποθέσεις του Ολοκαίνου(τελευταίων 10000 χρόνων), δηλαδή, από χαλαρά εδάφη ιδιαίτερα ανεπαρκή σε σεισμικά φαινόμενα τα οποία δημιουργούν έντονο προβληματισμό κατά πόσο θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε ένα σεισμικό έντονο μελλοντικό επεισόδιο. Γεωλογικά όλη αυτή η περιοχή είναι μια τεκτονική τάφρος που υποβυθίζεται σιγά σιγά με τον χρόνο.

3)  Ανατολικές  παράκτιες περιοχές (Καρδάμαινα, Κέφαλος)
Έχουν δοκιμασθεί αρκετές φορές στο παρελθόν με ισχυρά σεισμικά φαινόμενα.  Η υποθαλάσσια τάφρος με το ρήγμα του Δίαυλου Κω-Νισύρου με ανησυχεί ιδιαίτερα.  Επιπλέον, η περιοχή χαρακτηρίζεται από έντονη ηφαιστειότητα. Στην περιοχή, μεταξύ του νησιού Γυαλί–Κω έχει παρατηρηθεί μαγματική συσσώρευση. Υποθαλάσσιες έρευνες έδειξαν στην περιοχή την γένεση αρκετών νέων ηφαιστείων. Αν προσπαθήσω να αναλύσω, πόσο συνδεδεμένη είναι η ηφαιστειότητα με την σεισμικότητα θα εκτραπώ από τον ουσιαστικό στόχο της ενημέρωσης. Σε περίπτωση σεισμικής δόνησης με εστιακό επίκεντρο ακόμη και την υποθαλάσσια τάφρο του Στράβωνα( νότια της Κρήτης) κρίνω ότι οι συγκεκριμένες περιοχές θα αντιμετωπίσουν σοβαρότατο πρόβλημα. Συνήθως, τα αποτελέσματα, επιφανειακών  σεισμών  μεγέθους άνω των 7.0 R, είναι απερίγραπτα.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι στην Κω συναντούμε  κατασκευές  διαφόρων χρονικών περιόδων δηλαδή κατασκευές πριν από  τον τελευταίο σεισμό του 1933, κτίρια από το 1933-1943 σύμφωνα με τον τότε  ιταλικό αντισεισμικό σχεδιασμό ενώ από το 1943 έως το 1959 έχουμε κατασκευές με ή χωρίς αντισεισμικές μελέτες. Από το 1959 έως το 1985, παρουσιάζονται οικοδομές σύμφωνα με τον πρώτο αντισεισμικό κανονισμό και από τότε μέχρι σήμερα με τον νέο κανονισμό. Πρέπει να γίνει μια εργασία σε βάθος καταγραφής & ανάδειξης των προβληματικών κατασκευών. Οι σύγχρονες κατασκευές, σε θεωρητικό επίπεδο, έχουν σημαντική αντισεισμικότητα για να αντιμετωπίζουν πρόβλημα κατάρρευσης. Ζημιές μπορεί να έχουμε, αλλά θέματα κατάρρευσης δεν θα έχουμε στις περιοχές που οι εδαφικές συνθήκες θα το επιτρέψουν. Επιπλέον πάντοτε παίζει ρόλο η συντήρηση του κτιρίου και ο συνεχής έλεγχος γι αυτό πρέπει να μην επαναπαυόμαστε ότι φτιάξαμε ένα καλό σπίτι, αλλά χρειάζεται να παρακολουθούμε τις καθιζήσεις, τις ρωγμές και τις βλάβες που τυχόν σημειώνονται και να τις επιδιορθώνουμε. Λαμβάνοντας υπόψη την ιστορική σεισμικότητα της  Κω αλλά και τις προβληματικές συνθήκες πολλών περιοχών του νησιού μας, ιδιαιτέρως εκείνων που σας ήδη σας ανέφερα, εκτιμώ ότι στο νησί μας   θα έπρεπε να χρησιμοποιείται σαν διορθωτικός συντελεστής τουλάχιστον 0,36(ο αυστηρότερος, σήμερα χρησιμοποιείται 0,24) και θεμελίωση με εξυγιαντική στρώση κυρίως στις παράκτιες  περιοχές.

Γεωδίφης

Σύμφωνα με οδηγία της Ε.Ε., η χώρα μας πρέπει  να παίρνει δείγματα -σ' ένα δίκτυο θαλάσσιων σταθμών- ανά 15ήμερο (ώστε να μετρώνται διάφοροι δείκτες, π.χ. μικροβιακοί, που θα πρέπει να βρίσκονται μέσα στα θεσμοθετημένα όρια). Στη χώρα μας οι μετρήσεις γίνονται αξιόπιστα και διεξοδικά και καθώς οι τιμές αυτές ποικίλλουν πολύ ανά περιόδους, κάθε 6 μήνες με 1 χρόνο βγαίνει ένας μέσος όρος που απεικονίζει τελικά την ποιότητα των νερών. Το ίδιο γίνεται κάθε χρόνο και στην πόλη της Κω όπου οι μετρήσεις από 16 σημεία αναρτώνται στην ιστοσελίδα του ΥΠΕΧΩΔΕ.
Ωστόσο εκτός από τις επιστημονικές μετρήσεις μπορούμε να αντιληφτούμε σε τι κατάσταση βρίσκεται μια  θάλασσα από τους οργανισμούς που κατοικούν σε αυτή. Αν και με μια πρώτη ματιά οι περισσότερες θάλασσες μας μοιάζουν διαυγείς και χωρίς πρόβλημα μόλυνσης ή ρύπανσης, μια πιο προσεκτική ματιά κάτω από την επιφάνεια του νερού μπορεί να μας αποκαλύψει περισσότερα στοιχεία για την πραγματική κατάσταση των . Πέρα από τις αναλύσεις του θαλασσινού νερού, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως  βιοδείκτες την παρουσία ή μη διάφορων θαλάσσιων ειδών ώστε να αποφανθούμε σχετικά με την κατάσταση ενός οικοσυστήματος. Υπάρχουν θαλάσσια είδη που μαρτυρούν πόσο υγιές είναι ένα θαλάσσιο οικοσύστημα. Όταν αυτό αρχίζει να επιβαρύνεται, τότε μειώνεται ο αριθμός των ειδών και επιβιώνουν τα πιο ανθεκτικά, που συνήθως είναι τα σκουλήκια ή κάποια μαλάκια (π.χ. κοχύλια, πίνες). Όμως, απαιτείται προσοχή κατά την εξαγωγή συμπερασμάτων, καθώς η απουσία τους από μια περιοχή δεν είναι απαραίτητα δείκτης ρύπανσης, αλλά μπορεί να οφείλεται και σε άλλους παράγοντες. Σε γενικές γραμμές ισχύουν τα παρακάτω:
 -Η παρουσία λιβαδιών Ποσειδωνίας «δείχνει» καλά οικοσυστήματα. Αυτά τα παραγωγικά οικοσυστήματα, γνωστά και ως φυκιάδες, στηρίζουν εξαιρετική βιοποικιλότητα, καθώς σε αυτά έχουν καταγραφεί περισσότερα από 1.000 είδη πανίδας και 300 είδη χλωρίδας. Το ενδημικό στη Μεσόγειο είδος Posidonia oceanica που σχηματίζει τα θαλάσσια λιβάδια είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο σε ανθρωπογενείς επιδράσεις, καθώς επίσης και στη θαλάσσια ρύπανση. Γι' αυτό τον λόγο η παρουσία υγιών λιβαδιών Ποσειδωνίας σε μια περιοχή είναι δείκτης της καλής κατάστασης του οικοσυστήματος. Ένα θαλάσσιο λιβάδι θα το παρατηρήσουμε καθώς κολυμπάμε ή καταδυόμαστε σε παράκτια νερά ή μπορεί να δούμε το παλιό φύλλωμά του που βγάζουν οι φουρτούνες του χειμώνα στις παραλίες. 
 -Τα καφέ παράκτια φύκη «μιλούν» για καθαρά νερά
 -Αχινοί: τα δύο είδη αχινών που συναντάμε στα παράκτια νερά (ο μαύρος αχινός Arbacia lixula και ο λίγο μεγαλύτερος Paracentrotus lividus, που συνήθως έχει χρώμα καφέ ή μοβ) είναι είδη ευαίσθητα στη ρύπανση και η παρουσία τους καταδεικνύει καθαρά νερά.
-Φύκη: τα φύκη καθώς είναι προσκολλημένα σε βράχια και τον θαλάσσιο πυθμένα επηρεάζονται άμεσα από αλλαγές στην ποιότητα του νερού και συνεπώς αποτελούν εξαιρετικούς βιοδείκτες. Κάποια είδη φυκών αναπτύσσονται αποκλειστικά σε καθαρά νερά και εξαφανίζονται όταν ξεκινήσει να υπάρχει κάποια πηγή μόλυνσης ή ρύπανσης, ενώ άλλα είδη αναπτύσσονται όπου υπάρχει μόλυνση. Συνήθως η παρουσία καφέ φυκών στα παράκτια νερά αποτελεί ένδειξη καθαρότητας της θάλασσας, όπως για παράδειγμα τα φύκη του είδους Cystoseira που σχηματίζουν «μικρά θαμνάκια» πάνω στα βράχια σε σχετικά ρηχά νερά.Τα πράσινα φύκη συνήθως τα συναντάμε σε ρυπαρά νερά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα είδη του γένους Ulva (το λεγόμενο μαρούλι της θάλασσας) και Enteromorpha (μοιάζει με βρύα), τα οποία καταλαμβάνουν μεγάλη έκταση σε περιοχές όπου υπάρχουν αγωγοί εκβολής λυμάτων ή άλλες πηγές μόλυνσης.
-Οι τσούχτρες και οι μέδουσες:  πρέπει να σημειωθεί πως δεν είναι δείκτες ρύπανσης αλλά αύξησης της θερμοκρασίας και ότι έχουν εξαπλωθεί προς τα βόρεια γεωγραφικά πλάτη δείχνει ότι αυξάνεται η θερμοκρασία των θαλασσών.

Πηγή:Αρχιπέλαγος, Enet.gr

Καμία χώρα δεν μπορεί να αγνοήσει όσα μας δίδαξαν οι σεισμοί στη Χιλή και την Αϊτή. Τους σεισμούς δεν μπορούμε να τους σταματήσουμε. Μπορούμε όμως να μειώσουμε δραστικά τις συνέπειές τους αν  λάβουμε τα κατάλληλα μέτρα για τη μείωση του κινδύνου καταστροφών. Πριν από μια εβδομάδα επισκέφθηκα τις σεισμόπληκτες περιοχές της Χιλής. Εκεί είδα το πώς σώθηκαν αμέτρητες ζωές, επειδή οι ηγέτες της Χιλής έχουν διδαχτεί από το παρελθόν.
Χάρη στην εφαρμογή ενός αυστηρού αντισεισμικού κανονισμού δεν είχαμε πολύ μεγαλύτερες απώλειες. Παρά το μέγεθος του σεισμού των 8,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, του πέμπτου μεγαλύτερου που έχει καταγραφεί παγκοσμίως, στη Χιλή θρηνήσαμε μόνο μερικές εκατοντάδες νεκρούς. Στην Αϊτή, ένας σεισμός χαμηλότερης έντασης προκάλεσε εκατοντάδες χιλιάδες θύματα. Η Αϊτή δεν εφαρμόζει ή δεν έχει αντισεισμικό κανονισμό, ενώ το επίπεδο ετοιμότητας είναι πολύ χαμηλό.
Είναι απαραίτητο να διαδοθεί η κουλτούρα της μείωσης του κινδύνου καταστροφών. Έχουμε ήδη κάνει μια αρχή στον τομέα αυτό. Το 2005,  168 κυβερνήσεις ενέκριναν το Πλαίσιο Δράσης του Χιόγκο, ένα δεκαετές σχέδιο με στόχο την προστασία από τις φυσικές καταστροφές. Το Πλαίσιο Δράσης του Χιόγκο προσφέρει στις εθνικές αρχές ένα λεπτομερές σχέδιο για την αξιολόγηση και τη μείωση των κινδύνων,  μέσω του προγραμματισμού, της κατάρτισης καθώς και της εκπαίδευσης του κοινού. Για παράδειγμα, διασφαλίζοντας ότι τα σχολεία, τα νοσοκομεία και οι άλλες βασικές δημόσιες υποδομές πληρούν ορισμένες προδιαγραφές ασφαλείας.
Έχουμε σημειώσει πρόοδο. Το 1970, περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας του κυκλώνα «Μπόλα» στο Μπαγκλαντές. Μετά την καταστροφή κατασκευάστηκαν 2.500 καταφύγια και εκπαιδεύτηκαν περισσότεροι από 32.000 εθελοντές, προκειμένου να προσφέρουν βοήθεια σε κατάσταση ανάγκης.
Όταν το 2007 χτύπησε ο κυκλώνας «Σιντρ», ο αριθμός των νεκρών ήταν λιγότερος από 4.000. Ο κυκλώνας «Ναργκίς». Η Κούβα ξεπέρασε τέσσερις τυφώνες το 2008. Υπέστη υλικές ζημιές ύψους 9 δισ.  δολαρίων, αλλά οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές ήταν ελάχιστες.
Τα στοιχεία είναι αδιάσειστα. Δυστυχώς, όμως, ξεχνάμε πολύ γρήγορα όσα μαθαίνουμε από τις καταστροφές. Πολλές κυβερνήσεις δεν εφαρμόζουν τα πρακτικά μέτρα που προτείνει το Πλαίσιο Δράσης του Χιόγκο, ενώ ορισμένες χώρες υποστηρίζουν ότι δεν έχουν τα μέσα να εφαρμόσουν το μοντέλο πρόληψης. Εγώ πιστεύω ότι καμία χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να το αγνοήσει.
Για τις περιοχές που κινδυνεύουν από πλημμύρες και σεισμούς, η λύση είναι η υιοθέτηση και εφαρμογή οικοδομικών κανονισμών. Για τις περιοχές που κινδυνεύουν από πλημμύρες, η λύση είναι η μετακίνηση των αυθαίρετων οικισμών, η αφαίρεση των φυσικών παράκτιων εμποδίων, η βελτίωση των υποδομών για τους φτωχούς των αστικών περιοχών και η εγκατάσταση αποτελεσματικών συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης.
Τα μέτρα αυτά θα σώσουν πολλές χιλιάδες ανθρώπους. Τα κράτη-δωρητές πρέπει να χρηματοδοτήσουν τη μείωση της επικινδυνότητας καταστροφών και την αύξηση των μέτρων ετοιμότητας. Προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή σημαίνει επένδυση στη μείωση των καταστροφών, στην ετοιμότητα και τη διοίκηση.

Μπαν Kι Mουν

Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών.

19/04/10 - Ολοκληρωτική ισοπέδωση παραλίας και αιγιαλού από μεγάλη και πασίγνωστη ξενοδοχειακή μονάδα πριν από το χωριό Μαστιχάρι.

Κατόπιν καταγγελιών που δεχθήκαμε, μεταβήκαμε στην παραλία έμπροσθεν του ξενοδοχείου όπου και διαπιστώσαμε τις βάρβαρες παρεμβάσεις στο παραλιακό μέτωπο όπως:

Ισοπέδωση αμμοθινών και αμμολόφων με χρήση μηχανημάτων

Κατασκευή ογκωδών ξύλινων κατασκευών.

Αμμοληψίες

Τοποθέτηση παράνομου αγωγού / σωλήνα μεγάλου διαμετρήματος πάνω στον αιγιαλό πιθανόν γα να διοχετεύουν σε ανυποψίαστο χρόνο τα λύματα τους και μάλιστα σε σημείο που υποτίθεται κάνουν μπάνιο οι επισκέπτες μας.

Γενική παραμόρφωση του τοπίου.

Ειδοποιήθηκε το Λιμεναρχείο Καρδάμαινας και το Αστυνομικό Τμήμα Αντιμάχειας, όργανα των οποίων μετέβησαν στο σημείο για αυτοψία, τα αποτελέσματα της οποίας αναμένουμε, επιφυλασσόμενοι για περαιτέρω ενέργειες.

"Φίλοι του περιβάλλοντος στη Κω"

Ο πανέμορφος μύθος του Πολυβώτη δείχνει ότι οι αρχαίοι Έλληνες διαισθάνονταν την στενή σχέση, που είχε η Νίσυρος με την Κω. Ίσως να γνώριζαν ότι τα πετρώματά της είναι παρόμοια με αυτά της δυτικής Κω.  Ο στεναγμός του Πολυβώτη αποκαλύπτει την πίεση του νησιού από την εγκλωβισμένη ενέργεια του λιωμένου πετρώματος. Η πρώτη κορυφή του νησιού χρειάστηκε χιλιάδες χρόνια υποθαλάσσιας, ηφαιστειακής δράσης για να αναδυθεί από τα νερά του νοτιανατολικού Αιγαίου. Όμως σε καμιά περίπτωση το νησί της Νισύρου δεν προήλθε από την Κω, όπως κάποιοι πιστεύουν.
Πως δημιουργήθηκε; Το νησί άρχισε να οικοδομείται σε θαλάσσιο βυθό 300 μέτρων περίπου και αποτελούνταν από ασβεστόλιθους 150 εκατομμύριων  χρόνων  τότε που ακόμη τα νησιά μας δεν υπήρχαν.Όλη η Νίσυρος δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ηφαίστειο, αφού το νησί αποτελείται σχεδόν μόνο από λάβες. Οι αρχαιότερες λάβες έχουν ηλικία λίγο μεγαλύτερο από 150.000 χρόνια γεγονός το οποίο μας δείχνει ότι γεννήθηκε μετά από την Κω. Ο πρώτος χερσαίος ηφαιστειακός κώνος αναδύθηκε από τη θάλασσα μετά από τη μεγάλη έκρηξη του υποθαλάσσιου ηφαιστείου της Κω, δηλαδή πριν από 161.000 χρόνια. Το επόμενο χρονικό διάστημα χαρακτηρίζεται από αλληλοδιαδεχόμενα ήπια και βίαια επεισόδια. Στα επόμενα 100.000 χρόνια οικοδομείται από τέφρες και λάβες το ηφαίστειο υπο μορφή ενός πολύ μεγάλου ηφαιστειακού κώνου πάνω από τη στάθμη της θάλασσας. Μετά από επαναλαμβανόμενες τέτοιες διαδικασίες, δημιουργείται το νησί της Νισύρου, που ελάχιστα διαφέρει από το σημερινό.
Η πρώτη σειρά μεγάλων εκρήξεων εκδηλώνεται πριν περίπου   40-50.000 χρόνια, όταν το λιωμένο πέτρωμα τινάζεται στον αέρα θρυμματίζοντας το και παράγοντας εκατομμύρια τόνους από ελαφρόπετρα. Η στάχτη από αυτή την έκρηξη παρουσιάζεται σήμερα σε Τήλο, Πυργούσα και Παχιά. Το κτίσιμο της Νισύρου συνοδεύτηκε από μεγάλες καταστροφικές εκρήξεις. Στη Νίσυρο εκδηλώθηκαν δύο πολύ μεγάλες εκρήξεις τα τελευταία 30.000 χρόνια με διαστήματα ηρεμίας και ήπιων εκρήξεων, που συνοδεύονταν από εκχύσεις λάβας. Η πρώτη εκδηλώθηκε πριν από 30.000 χρόνια, όταν δημιουργήθηκε η αρχική καλντέρα της Νισύρου. Μετά ακολουθεί εκείνη των 15.000 χρόνων, όπου κατακρημνίζεται ξανά το κεντρικό τμήμα της, και δημιουργείται  η πρόσφατη καλντέρα της Νισύρου: το νεότερο από τα μεγάλα ηφαιστειακά κέντρα της Ελλάδας.
Ανάμεσα στο 1422 και το 1888 μ.Χ σημειώθηκαν 5 υδροθερμικές εκρήξεις, που οφείλονταν στην γεωθερμική ενέργεια, που είναι εγκλωβισμένη σε μικρά βάθη στην κεντρική καλντέρα του νησιού. Για τη δράση του ηφαιστείου στους προϊστορικούς  χρόνους  δεν υπάρχουν στοιχεία. Το 1871, ατμοί γέμισαν τον αέρα και τα αέρια που εκτινάχθηκαν μέσα από τη γη έδωσαν κίτρινες φλόγες και ηφαιστειακή στάχτη, που κατέστρεψε τα οπορωφόρα δέντρα. Στις 11 και 16 Σεπτεμβρίου 1873 από τις ηφαιστειακές εκρήξεις εκτινάχθηκε ηφαιστειακό υλικό, αλμυρό νερό και τέφρα και ο σεισμός που ακολούθησε σχημάτισε στον πυθμένα της καλντέρας, κρατήρα 10 μέτρων. Στο τέλος Σεπτεμβρίου του 1888 ύστερα από μια άλλη υδροθερμική έκρηξη, που οφειλόταν αποκλειστικά στην υπερθέρμανση του υπόγειου νερού εκτινάχθηκε ηφαιστειακό υλικό σε σχήμα κυλίνδρου, διαμέτρου τουλάχιστον 25 μέτρων, καθώς και λάσπη με ηφαιστειακά λιθάρια, που συνοδεύονταν από στήλη ατμού.
Η Πυργούσα, το Γυαλί, η Παχιά, η Στρογγυλή αλλά και η Νίσυρος είναι απομεινάρια, που υπενθυμίζουν την έντονη ηφαιστειακή δράση μιας περιοχής, που δε λέει να καταλαγιάσει όλα αυτά τα χρόνια. Σύμφωνα με γεωφυσικές έρευνες που έγιναν στην περιοχή, παρατηρείται μια άνοδος στην επιφάνεια της Νισύρου από 14 έως 140 χιλιοστά, κάτι που οφείλεται σε υπόγεια συσσώρευση μάγματος, σε βάθος 6-7 χιλιομέτρων. Αυτό σημαίνει ότι το υπέδαφος ανυψώνεται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Το μάγμα ανέρχεται από μεγάλα βάθη, ασκεί έντονες πιέσεις με αποτέλεσμα να διεγείρει παλαιότερα ρήγματα και να παραμορφώνει τα πετρώματα της περιοχής. Το ραδόνιο, που είναι ένα ραδιενεργό στοιχείο που χρησιμοποιείται ως δείκτης πρόγνωσης και συνδέεται έμμεσα με την σεισμικότητα της περιοχής μας δείχνει ότι το ηφαίστειο εξακολουθεί να είναι ενεργό και αργά ή γρήγορα θα εκδηλώσει κάποια  νέα έκρηξη μικρή ή μεγάλη. Στη μακραίωνη ιστορία της περιοχής τα ηφαίστεια μας εμφανίζουν περιόδους με πολλές συνεχείς εκρήξεις και διαστήματα ηρεμίας, που διαρκούν από λίγα έως χιλιάδες χρόνια. Όσο πιο μεγάλο είναι το διάστημα ηρεμίας τόσο πιο ισχυρή είναι και η έκρηξη που ακολουθεί.
Η τελευταία μεγάλη έκρηξη έγινε πριν από 10-15.000 χρόνια, ενώ η προηγούμενη σημειώθηκε πριν από 30.000 χρόνια. Το ηφαίστειο της Νισύρου παρουσιάζει μια περιοδικότητα από 10-15.000 χιλιάδες χρόνια. Πιθανόν το επόμενο χρονικό διάστημα να είμαστε κοντά σε ένα νέο ηφαιστειακό επεισόδιο στην περιοχή μας. Πόσο κοντά; Ίσως κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα 10 ή 100 ή 1000 χρόνια. Το ηφαίστειο δείχνει να προετοιμάζεται για τη μεγάλη έκρηξη, ωστόσο δεν πρέπει να πανικοβαλλόμαστε αφού στο νησί   τα τελευταία χρόνια υπάρχει μόνιμο παρατηρητήριο ηφαιστειακής δραστηριότητας. Η παρακολούθηση των πρόδρομων φαινομένων μία εβδομάδα πριν από την έκρηξη, ίσως αποδειχτεί σωτήρια για όλους μας. Ωστόσο πρέπει να γνωρίσουμε καλύτερα τον κόσμο των ηφαιστείων. Η τρέχουσα έκρηξη  της Ισλανδίας και η εκπομπή τέφρας στην ατμόσφαιρα  μπορεί να μας δώσει μια γεύση σχετικά με τι πρέπει να αναμένουμε σε μια πιθανή μελλοντική  δράση του ηφαιστείου της Νισύρου. Για τον λόγο αυτό η Πολιτική Προστασία του Επαρχείου πρέπει να αναλάβει ένα πιο ενεργό ρόλο στον τομέα της ενημέρωσης και ασφάλειας. Πρέπει το συντομότερο δυνατό να συντάξει χάρτη επικινδυνότητας που να βασίζεται σε πιθανά σενάρια έκρηξης όχι μόνο του ηφαιστείου της Νισύρου αλλά και των άλλων ηφαιστείων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή.
Η  περιοχή μας, είναι ούτως ή άλλως ανέκαθεν ιδιαιτέρως ενεργή από γεωλογική άποψη, και κάποια στιγμή θα εισέλθει σε μια πιο δραστήρια φάση, που θα περιλαμβάνει περισσότερες εκρήξεις ηφαιστείων, μερικές από τις οποίες μπορεί να είναι πολύ μεγάλες (ίσως και μεγαλύτερες από αυτή την Εϊγιαφιέλ). Το αποκορύφωμα της ενεργού φάσης συνδέεται στενά με την εκδήλωση σεισμών, οι οποίοι απελευθερώνουν την ένταση που συσσωρεύουν τα τεκτονικά ρήγματα κοντά στον υποθαλάσσιο χώρο της Νισύρου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η  περιοχή μας εξακολουθεί να παραμένει μια ηφαιστειογενής ζώνη όπου αργά ή γρήγορα κάποια έκρηξη θα προκύψει.

Γεωδίφης

Πηγές
 1.«Γεωστοχασμοί» σελ.338
2.ΙΓΜΕ
3.Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Γεωλογίας

Βίντεο- Εξέλιξη του ηφαιστείου(ΙΓΜΕ)

Εάν οι αναστηλωτές επιχειρήσουν την οποιαδήποτε επέμβαση στο Πρωτάτο του Αγίου Όρους ή στη Νέα Μονή Χίου ενδέχεται στο μέλλον οι προσπάθειές τους να αποδειχτούν μάταιες. Διότι τα δύο αυτά μνημεία "έρπουν" και "ερπυσμός" είναι γεωλογικό φαινόμενο, εξαιτίας του οποίου χρειάζεται ειδική μελέτη για τη σωστή αντιμετώπιση της στατικής επάρκειας των μνημείων. Γνωρίζουμε ήδη πόσες εμπλοκές παρουσιάστηκαν στην πορεία των έργων του μετρό, λόγω της απουσίας λεπτομερών γεωλογικών μελετών. Γνωρίζουμε ακόμα καλύτερα ότι οι δραστηριότητες των ανθρώπων, το περιβάλλον και η γη βρίσκονται πάντα σε αλληλεπίδραση.

Μπορεί, λοιπόν, να μελετηθεί η αρχαιότητα, αν δε λάβει κανείς υπόψη το σεισμογενή χαρακτήρα της χώρας, την ηφαιστειακή δραστηριότητα, το κλίμα και τις κλιματικές μεταβολές; Κι αν ανατρέξουμε στους μύθους, είναι μόνο δημιουργήματα της ανθρώπινης φαντασίας ο κατακλυσμός του Νώε και του Δευκαλίωνα, τα ανδραγαθήματα του Ηρακλή, ο Ηφαιστος και η φωτιά;

Είναι σίγουρο πως πλέον η γεωλογική και η αρχαιολογική έρευνα χρειάζονται... η μία την άλλη. Ο καθηγητής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, Ηλίας Μαριολάκος, εξηγεί τους λόγους: "Ο ελλαδικός χώρος γεωλογικά αποτελεί το Ελληνικό Τόξο, που αποτελεί τμήμα του λεγόμενου αλπικού τόξου. Αποτελεί, δε, το πλέον ενεργό τόξο της Ευρώπης, αφού στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο εκτονώνεται πάνω από το 50% της σεισμικής ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ηπείρου. Οι σεισμοί, λοιπόν, και τα ρήγματα είναι στενά συνδεδεμένα με την ιστορία όλων σχεδόν των ελληνικών πόλεων, αφού έχουν γίνει αιτία να καταστραφούν πολλές από αυτές, όπως η αρχαία Σπάρτη, Ελίκη, Κόρινθος, η οποία από την αρχαιότητα έως σήμερα έχει καταστραφεί ή έχει υποστεί σοβαρές ζημιές πάνω από 30 φορές. Εξάλλου, οι σύγχρονοι σεισμοί προκαλούν περαιτέρω καταστροφές στα μνημεία και σχεδόν πάντα τους ακολουθούν πυρκαγιές".

Οι παράκτιες περιοχές που μεταπίπτουν σε ξηρά, οι μετατοπίσεις των ακτογραμμών, η απομάκρυνση από τη θάλασσα και επομένως η μεταβολή του όλου τοπίου είναι κάποιες από τις επιπτώσεις των ανοδικών τεκτονικών κινήσεων. Ο Η. Μαριολάκος αναφέρει "τη μεγαλύτερη ανοδική κίνηση που έχει παρατηρηθεί στον ελλαδικό χώρο και που συνδέεται με την καταστροφή μιας ολόκληρης πόλης, στα Φαλάσαρνα, πριν 1.530-1.540 χρόνια. Χαρακτηρίστηκε ως Βυζαντινός Παροξυσμός και προκάλεσε την ανύψωση της περιοχής της δυτικής Κρήτης κατά 8-10 μέτρα". Συμπληρώνει, όμως, ότι "μετατοπίσεις ακτογραμμών παρατηρούνται και χωρίς τη συμμετοχή κάποιου σεισμικού γεγονότος, όπως συνέβη ίσως στις Θερμοπύλες όπου το ιστορικό στενό των Θερμοπυλών έχει πάψει πλέον να είναι τόσο στενό".

Οι καθοδικές κινήσεις από την άλλη "επιφέρουν βαθμιαία ή αιφνίδια εγκατάλειψη μιας πόλης και καταστροφή πλούσιων περιοχών, λιμενικών εγκαταστάσεων κ. ά. Εάν η βύθιση δεν είναι τόσο μεγάλη, ώστε μια πόλη να βρεθεί κάτω από τη στάθμη της θάλασσας, τότε είναι δυνατόν να μεταβληθεί η στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα και πολλά έργα να καταστραφούν. Μια τέτοια κατάσταση έχει δημιουργηθεί στην Κάτω Ζάκρο, όπου εξαιτίας της βύθισης ή των βυθίσεων έχει παρατηρηθεί μεταβολή των υδρογεωλογικών συνθηκών. Επιπλέον, οι βυθίσεις παράκτιων περιοχών προκαλούν μεγάλα προβλήματα στη διατήρηση και ανάδειξη των μνημείων, αφού τα θεμέλιά τους βρίσκονται συνεχώς κάτω από τη στάθμη της θάλασσας".

Ας δούμε τι συμβαίνει με τα ηφαίστεια. Ο Η. Μαριολάκος επισημαίνει ότι "τα τελευταία 5 εκατομμύρια χρόνια άρχισε μία ηφαιστειότητα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, παρά το γεγονός ότι δεν παρουσιάζεται ως ενεργός σε όλο το μήκος του τόξου, παρά μόνο σε ορισμένα σημεία του, όπως για παράδειγμα στη Σαντορίνη. Κατά τους προϊστορικούς και ιστορικούς χρόνους, όμως, είχαμε έντονη δραστηριότητα σε περισσότερα σημεία κατά μήκος του τόξου". Λέγοντας ηφαιστειακό τόξο εννοείται η περιοχή που αρχίζει από τις Λιχάδες νήσους στο βόρειο Ευβοϊκό και εκτείνεται νοτιότερα προς την Κρομμυωνία, την Αίγινα, τα Μέθανα, τον Πόρο, τη Μήλο, τη Σαντορίνη, απ' όπου αλλάζει διεύθυνση προς τα ανατολικά και φτάνει στην Κω.

Κι εδώ η μυθολογία, πολύ πριν την ιστορία, έρχεται να "ερμηνεύσει" τα φυσικά φαινόμενα, αλλά και να βοηθήσει... την επιστήμη. Στον ελλαδικό χώρο βρίσκουμε τον Ηφαιστο με μόνιμη κατοικία τη Λήμνο. Οι Ρωμαίοι λατρεύουν το Βουλκάνο, στη Χαβάι λατρεύεται η θεότητα Πέλε, ενώ στην Ιαπωνία το ηφαίστειο Φούτζι λατρεύεται ως θεός και αποτελεί ιερό σύμβολο.

Άρα η αρχαιολογική έρευνα πρέπει να παίρνει υπόψη της τόσο την ηφαιστειακή όσο και την τεκτονική δραστηριότητα. Οι Δελφοί, η Κάτω Ζάκρος και ο Μυστράς έχουν κτιστεί πάω σε ρηξιγενείς ζώνες. Στους Δελφούς ο ναός του Απόλλωνα έχει θεμελιωθεί πάνω σε έναν ογκόλιθο, που προέρχεται από μια παλαιά κατάπτωση από το απότομο πρανές των βράχων που υψώνεται ανατολικά της πόλης. Κι ακόμα συμπληρώνει ο καθηγητής της Γεωλογίας, "όλα τα σημεία που βρίσκονται πάνω από τη στάθμη της θάλασσας υπόκεινται σε διάβρωση που είναι τόσο έντονη όσο πιο μεγάλη είναι η υψομετρική διαφορά μεταξύ τους. Η θέα των γυμνών βράχων που βλέπουμε όταν ανεβαίνουμε τις πλαγιές ενός βουνού οφείλεται στο γεγονός ότι η διάβρωση απομακρύνει το υλικό της αποσάθρωσης, το οποίο εναποτίθεται στα πλατώματα και τις πεδιάδες. Αυτό λέγεται απόθεση ιζημάτων. Στο λεκανοπέδιο των Αθηνών οι περιοχές των ορεινών όγκων που το περιβάλλουν και των λόφων που το διασχίζουν βρίσκονται σε καθεστώς διάβρωσης. Αντίθετα στα χαμηλότερα σημεία και ιδιαίτερα στις κοιλάδες και στις όχθες των ποταμών και χειμάρρων, όπως του Ιλισού, του Κηφισσού και του Ηριδανού έχουν αποτεθεί ιζήματα μικρότερου ή μεγαλύτερου πάχους".

Στις πόλεις με μακρά ιστορία, όπως η Αθήνα, οι αποθέσεις συνδέονται με φυσικές διεργασίες, ανθρωπογενή αίτια, αλλά και φαινόμενα φυσικών καταστροφών. Ο Η. Μαριολάκος τονίζει ότι "όλες οι φυσικογεωγραφικές και γεωλογικές μεταβολές είναι καταγεγραμμένες στα ιζήματα. Οι προσπάθειες για κατά προσέγγιση προσδιορισμό του πάχους τους είναι σημαντικές και μπορούν να προσφέρουν υπηρεσίες στην αρχαιολογική έρευνα, βοηθώντας τον ανασκαφέα να προσδιορίσει τον ορίζοντα κάποιας εποχής. Άλλες φορές βοηθάει στην αναπαράσταση του τοπίου και της μορφολογίας κάποιας εποχής".

Το παράδειγμα του Κεραμεικού είναι το πλέον χαρακτηριστικό: "Η σημερινή θέση του Ηριδανού στον Κεραμεικό αντιπροσωπεύει μία τεχνητή κοίτη που συνδέεται με ανθρωπογενή παρέμβαση και μάλιστα πάνω σε παλαιότερες ανθρωπογενείς αποθέσεις. Το μετρό δεν έλαβε υπόψη το πάχος των αποθέσεων. Έτσι οι γνωστές μέχρι τώρα αστοχίες, όπως οι καθιζήσεις στην πλατεία Καραϊσκάκη, στην οδό Πανεπιστημίου και στον Εθνικό Κήπο οφείλονται σε γεωλογικο-τεκτονικά αίτια, δηλαδή τα παλαιά ρήγματα που διασχίζουν τον Αθηναϊκό Σχιστόλιθο και η πυκνότητά τους, και σε αρχαιολογικά, δηλαδή τα γεωλογικά φαινόμενα κατά την ιστορική, αλλά και προϊστορική περίοδο. Δεν πάρθηκαν υπόψη ούτε τα υδραυλικά έργα των Αθηναίων στην περιοχή του Κεραμεικού, ώστε να αποφασιστεί το βάθος της σήραγγας. Όλες λοιπόν οι καταπτώσεις, που αποδίδονται σε "σπηλαιώσεις", συνδέονται κυρίως με τη συνάντηση του διατρητικού μηχανήματος με ρήγματα, αρχαία φρέατα, υδραγωγεία κτλ.".

Όλα τα παραπάνω επηρέασαν και επηρεάζουν τη ζωή των ανθρώπων. Το πώς το βλέπουμε στα έργα τους, σε εκείνα που κάνουν για να διευκολύνουν τη ζωή τους και αργότερα σε εκείνα που κάνουν για να την ομορφύνουν, όπως τα έργα τέχνης.Η αρχαιολογία αποκαλύπτει τα έργα και η γεωλογία τα αιτιολογεί. Θα μπορούσε ίσως η συμπόρευση αυτών των δύο και σε πανεπιστημιακό επίπεδο, με την οργάνωση σχετικών μεταπτυχιακών σπουδών στο Τμήματα Αρχαιολογίας, να θέσει τις βάσεις για την ουσιαστική συνεργασία. Άλλωστε η διεπιστημονικότητα είναι το ζητούμενο...

Πηγή- ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

H χελώνα καρέττα εμφανίστηκε στον πλανήτη μας, πριν εμφανισθεί ο άνθρωπος. Τη σημερινή της μορφή διατηρεί εδώ και 80 εκατομμύρια χρόνια. Στη Μεσόγειο υπάρχουν τρία είδη: η δερματοχελώνα, η πρασινοχελώνα και η καρέττα. H μεσογειακή καρέττα είναι αρκετά μικρότερη από τις άλλες που υπάρχουν στον κόσμο, αφού το μήκος του καβουκιού της δεν ξεπερνά το 1 μέτρο και το πλάτος της φτάνει τα 90 εκατοστά.
H καρέττα ταξιδεύει μεγάλες αποστάσεις κάθε χρόνο αναζητώντας τροφή και τόπους κατάλληλους για διαχείμαση. Ορισμένες έχουν βρεθεί σε απόσταση μεγαλύτερη από 1500 χιλιόμετρα διεσπαρμένες στα νερά της Τυνησίας και της Λιβύης. Συνήθως γεννάνε από τα τέλη Mαίου μέχρι τα μέσα Aυγούστου. H πατρίδα μας φιλοξενεί τους τελευταίους σημαντικούς βιότοπους της καρέττα της Mεσογείου. Οι πιο σημαντικές περιοχές στις οποίες αναπαράγεται, είναι η Zάκυνθος, η Πελοπόννησος και η Kρήτη.
Όμως, πέρα από τις γνωστές τοποθεσίες υπάρχει και ένα μέρος στο νησί μας που προτιμάται από τις καρέττα και είναι λιγότερο γνωστό σε πολύ κόσμο. Πρόκειται για την περιοχή του Χάρακα και της Μασχάλης, Κεφάλου. Είναι γνωστό ότι οι θηλυκές χελώνες επιστρέφουν να γεννήσουν τ' αβγά τους κάθε φορά στην ίδια παραλία που και αυτές γεννήθηκαν. Για να γεννήσουν χρειάζονται ησυχία και ηρεμία, και γι αυτό οι τοποθεσίες που έχουν εντοπιστεί ως προορισμός τους, προστατεύονται από ανθρώπους, θόρυβο και φώτα.
Η συγκεκριμένη περιοχή πληροί αυτές τις προδιαγραφές ωστόσο η φιλοπατρία της χελώνας της Κεφάλου σχετίζεται και με κάτι ακόμη. Με το ενεργό ρήγμα της Μασχάλης που δίνει το συγκριτικό πλεονέκτημα στην περιοχή απέναντι σε άλλες ήσυχες παραλίες. Το συγκεκριμένο ρήγμα υποβυθίζεται και χάνεται κάτω από τα νερά της περιοχής. Την υποθαλάσσια του δράση διαπίστωσε πρώτος Κ.Κωστογλάκης ενώ επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη του από τον Δημήτρη Γαληνάκη , ειδικό στα ενεργά ρήγματα του ΙΓΜΕ.  Πιθανόν και για τον λόγο αυτό οι θαλάσσιες χελώνες να διάλεξαν ως κύριο βιότοπο αναπαραγωγής και ωοτοκίας τους την Κέφαλο, και τις παραλίες του Χάρακα και Μασχάλης. Η συγκεκριμένη περιοχή έχει όλα εκείνα τα φυσικά χαρακτηριστικά  που χρειάζονται οι καρέττα. Γύρω από το ρήγμα της Μασχάλης ίσως να υπάρχουν φρεάτια που να συντηρούν τα υποθαλάσσια οικοσυστήματα της περιοχής. Το ενεργό ρήγμα και οι υποθαλάσσιες διεργασίες συμβάλλουν ώστε η περιοχή να εμπλουτίζεται με οργανισμούς προσκολλημένους στο βυθό, με καβούρια, με μέδουσες, χταπόδια, σουπιές, αχινούς,  και ίσως σφουγγάρια. Πρόκειται για μια περιοχή ιδανική για τη αναπαραγωγή και ωοτοκία τους.
H καρέττα, όπως και άλλες θαλάσσιες χελώνες γεννά κάθε 2-3 χρόνια. Bγαίνει τη νύχτα από τη θάλασσα και σέρνεται στο πάνω μέρος της παραλίας, όπου σκάβει ένα λάκκο, γεννάει μέχρι και 200 αβγά και επιστρέφει αμέσως στη θάλασσα. Δύο μήνες αργότερα τα αβγά εκκολάπτονται και τα μικρά βγαίνουν από την άμμο και τρέχουν προς την θάλασσα. Tα μικρά αυτά είναι ευάλωτα και μεγάλο ποσοστό σκοτώνεται. Υπολογίζεται ότι από τους 1000 νεοσσούς μόνο 1 ή 2 φτάνουν στην ενηλικίωση (30 χρονών περίπου). Oι υπόλοιποι πέφτουν θύματα των φυσικών εχθρών ή χάνονται και εξαντλούνται.
Στις πιο σημαντικές τοποθεσίες αναπαραγωγής, απαγορεύεται η παραμονή μετά την δύση του ηλίου, καθώς οι χελώνες γεννούν κυρίως τις βραδινές ώρες όταν η φύση ηρεμεί. Τα αυγά επωάζουν για περίπου 2 μήνες και στην συνέχεια σκάνε απελευθερώνοντας μικρά χελωνάκια. Μπορεί  ο αριθμός των αυγών που γεννιούνται να φαίνεται μεγάλος αλλά στην πραγματικότητα είναι πάρα πολύ μικρός. Λίγα από τα αυγά θα παράγουν χελωνάκια. Από αυτά δεν θα καταφέρουν να φτάσουν όλα στην θάλασσα, και από αυτά που θα φτάσουν αρκετά θα φαγωθούν από τα ψάρια.
Tα τελευταία χρόνια οι πληθυσμοί των χελωνών καρέτα έχουν υποστεί δραστική μείωση από ανθρωπογενείς κυρίως κινδύνους: απο την καταστροφή των παραλιών ωοτοκίας, λόγω της τουριστικής ανάπτυξης και  από σκουπίδια στη θάλασσα και στις ακτές. Οι χελώνες τρώνε τις πλαστικές σακούλες νομίζοντας πως είναι μέδουσες, που είναι και η βασική τους τροφή και πεθαίνουν από ασφυξία. Από οχήματα στις παραλίες. Κάθε είδος τροχοφόρων στην παραλία συμπιέζει την άμμο και προκαλεί σοβαρά προβλήματα στην ωοτοκία και την εκκόλαψη.
Η παραλία του Χάρακα όσο και της Μασχάλης είναι πολύ σημαντικοί βιότοποι για τις καρέττα.Το καλοκαίρι η συγκεκριμένη παραλία συχνάζεται απο κόσμο αφού  γίνεται και  εκμετάλλευση της παραλίας. Η συγκεκριμένη δράση φοβίζει τις χελώνες που είναι πολύ ντροπαλές με αποτέλεσμα να μη βγαίνουν στην παραλία να γεννήσουν, αναγκαζόμενες έτσι να αφήνουν τα αβγά τους στη θάλασσα.  
Πρέπει να προστατεύσουμε την χελώνα καρέτα αφού η συγκεκριμένη παραλία αποτελεί έναν απο τους λίγους προορισμούς της στο Αιγαίο. Τα αιωνόβια ερπετά εδώ και 150 εκατομμύρια χρόνια προσπαθούν να επιζήσουν παρ’ όλες τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσής τους και πρέπει να τα βοηθήσουμε σε αυτό. Κάθε χρόνο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, βγαίνουν στην στεριά και γενούν περίπου 100 αυγά τα οποία και θάβουν μέσα στην άμμο. Ας προστατέψουμε αυτό το μοναδικό οικοσύστημα όχι μόνο της περιοχής μας  αλλά και της Μεσογείου και ας προσπαθήσουμε  να το μετατρέψουμε σε ένα κέντρο έρευνας για την διάσωση τους. 
 
Πηγή –WWF

1.Το ρήγμα της Μασχάλης στην Κέφαλο,Κω(Κ.Κωστογλάκης)
2.Χάρτης περιοχής
3.Φωλιές καρέττα στον Χάρακα(Κ.Κωστογλάκης)
Ευχαριστούμε τους Ν.Νικολαου, Δ.Γαλανάκη και Ε.Πογιατζή (επιστημονική ομάδα του ΙΓΜΕ )για την βοήθεια τους
.

Η ΖΩΟΦΙΛΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΩ ΚΑΛΕΙ ΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΊΛΟΥΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΑΣ ΣΕ:

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΟ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΛΑΜΠΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 11:00, 18/4/2010

ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ ΦΑΡΟΣ.

Φίλοι του Περιβάλλοντος