Blog Archives

Ο βίος του Ιάκωβου.Ε.Ζαρράφτη

13/4/2010

Γεννήθηκε το 1853 στο Ασφενδιού της Κω και βρήκε τραγικό θάνατο πάμπτωχος, τυφλός και πλήρης ημερών, κάτω από τα ερείπια του σπιτιού του στον καταστρεπτικό σεισμό που συγκλόνισε την πόλη της Κω στις 23 Απριλίου 1933. Γιος του παπά Εμμανουήλ Ζαρράφτη που καταγόταν από την Κάλυμνο και της Ανθούσας Χατζηγιακουμή από το Ασφενδιού, διδάχτηκε τα πρώτα του γράμματα στο δημοτικό σχολείο του χωριού του και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Ελληνικό Σχολείο Αθηνών το 1871. Δεν είναι εξακριβωμένο αν συνέχισε τις σπουδές του. Ωστόσο οι γνώσεις του γύρω από τα αρχαία κείμενα και την αρχαιολογία, όσο και τα γραπτά του έργα δείχνουν άνθρωπο με κλασσική παιδεία και ευρεία μόρφωση, έναν άξιο προσοχής αυτοδίδακτο διανοούμενο της εποχής του.
Επιστρέφοντας στη γενέτειρα του και έχοντας έμφυτη την αρχαιολατρία και τη λαχτάρα της γνώσης ασχολήθηκε με τον εντοπισμό, τη διάσωση, τη σπουδή και την καταγραφή των αρχαιοτήτων του νησιού. Σύντομα εδραίωσε τη φήμη του πολυμαθούς αρχαιογνώστη, για το λόγο αυτό υπήρξε ο μόνιμος οδηγός και συνεργάτης των ξένων περιηγητών που ταξίδεψαν για να γνωρίσουν και να μελετήσουν την ιστορία, τον πολιτισμό και τις αρχαιότητες της Κω. Συνέβαλλε ουσιαστικά στην ανακάλυψη του Ασκληπιείου. Τις γνώσεις και την προσφορά του Κώου αρχαιοδίφη αναγνώρισαν οι διακεκριμένοι ξένοι επιστήμονες με τους οποίους συνεργάστηκε, αλλά και εκτίμησαν εξίσου οι Τούρκοι και Ιταλοί κατακτητές, οι οποίοι τον όρισαν έφορο και επόπτη αντίστοιχα των αρχαιοτήτων του νησιού. Παράλληλα με τις αρχαιολογικές του δραστηριότητες ασχολήθηκε και με τη διάσωση των στοιχείων του λαϊκού μας πολιτισμού, συλλέγοντας γλωσσικό και λαογραφικό υλικό από την Κω και τα γύρω νησιά για λογαριασμό ξένων μελετητών.

Πρόλογος-Κώια ,τόμος Α’(Γεωγραφικά-Ιστορικά)

Παράνομη παρέμβαση στη παραλία του Ψαλιδίου.

12/4/2010

11/04/10 - Παράνομη τεράστια λακούβα βάθους 2,50 μέτρων μπροστά στην παραλία της περιοχής Ψαλίδι απέναντι από την ξενοδοχειακή μονάδα Ραμίρα.

Άμεσα ειδοποιήθηκε η Αστυνομία και το Λιμενικό όπου και εντοπίστηκε ο υπεύθυνος της πράξεως για τον οποίο έχει συνταχθεί καταγγελία από το Λιμενικό Σώμα για την παράνομη αυτή πράξη. Είναι βέβαιο ότι η λακούβα προοριζόταν για βόθρος.

Σίγουρα τίθεται το θέμα για το ποιες επιχειρήσεις συνδέονται με τον βιολογικό μας που σίγουρα η πίεση προς αυτή την κατεύθυνση από τους Δήμους είναι αναγκαία για την προστασία του περιβάλλοντος μας.

Ο δράστης υποχρεώθηκε προς άμεση αποκατάσταση της ζημιάς αν και στην αρχή αρνούνταν τα πάντα και μάλιστα ορκιζόταν και στα παιδιά του.

Φίλοι του περιβάλλοντος στη Κω.

Οι πληγές της Αιγύπτου

11/4/2010

Οι δέκα πληγές του Φαραώ, όπως αλλιώς ονομάζονταν, ήταν σύμφωνα με τη Βίβλο οι καταστροφικές συμφορές με τις οποίες έπληξε ο Θεός τον Φαραώ της Αιγύπτου και το λαό του, καθώς δεν επέτρεπε στον καταπιεσμένο λαό του Ισραήλ να φύγει από την Αίγυπτο ώστε να λατρεύει ελεύθερα τον Θεό του. Πριν από 3.600 χρόνια η Αίγυπτος βίωσε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα μια σειρά από τρομερές καταστροφές και «περίεργα» φαινόμενα τα οποία, ήταν θεόσταλτα με στόχο να πληγούν οι Αιγύπτιοι και να απελευθερωθεί ο εβραϊκός λαός.
Ποιες ήταν οι πληγές; 1. Τα νερά του ποταμού Νείλου μετατράπηκαν σε αίμα, με αποτέλεσμα να ψοφήσουν τα πλάσματα που ζούσαν σε αυτόν και να υπάρχει έλλειψη πόσιμου νερού 2. Βάτραχοι κάλυψαν όλη την επικράτεια της Αιγύπτου μπαίνοντας στα σπίτια των ανθρώπων. 3 .Ο αέρας της Αιγύπτου γέμισε με σκνίπες παρενοχλώντας ανθρώπους και ζώα. 4. Σμήνη από αλογόμυγες εισέβαλαν σε κάθε κατοικία των Αιγυπτίων, σε σημείο που, όπως αναφέρει η αφήγηση, «η γη καταστράφηκε από τις αλογόμυγες», 5. Βαριά επιδημία έπληξε όλα τα κοπάδια των Αιγυπτίων ώστε «κάθε είδους ζωντανά της Αιγύπτου άρχισαν να ψοφούν».6. Άνθρωποι και ζώα γέμισαν εξανθήματα, μεγάλα σπυριά και πληγές. 7. Έπεσε βροχή από «πολύ βαρύ χαλάζι, που όμοιό του δεν είχε πέσει ποτέ στην Αίγυπτο ως τότε», τσακίζοντας ανθρώπους, ζώα και βλάστηση. 8 .Σκοτείνιασε η γη της Αιγύπτου από τα σμήνη των ακρίδων τα οποία κατέφαγαν τη βλάστηση και τους καρπούς που είχαν απομείνει από την πληγή του χαλαζιού. 9. Για τρεις ημέρες πυκνό σκοτάδι σκέπασε όλη την αιγυπτιακή επικράτεια, σκοτάδι που «μπορούσε κανείς να ψηλαφήσει» σαν να επρόκειτο για πολύ πυκνή ομίχλη. 10. Πατάχτηκαν με θάνατο όλοι οι πρωτότοκοι γιοι των Αιγυπτίων- περιλαμβανομένου και του γιου του Φαραώ-,καθώς και τα πρωτότοκα των ζώων τους, πράγμα που προκάλεσε ανείπωτο θρήνο.
Σήμερα, αρκετοί επιστήμονες ερευνούν τι προκάλεσε τις καταστροφές στην Αίγυπτο. Σύμφωνα με τις τελευταίες μελέτες οι επικρατέστερες επιστημονικές θεωρίες για το τι προκάλεσε την αιγυπτιακή δυστυχία ήταν δύο: Ένοχο φαίνεται ότι ήταν είτε το κόκκινο φύκος που κατέστησε τοξικά τα νερά του Νείλου είτε το ηφαίστειο της Σαντορίνης που ανέτρεψε την οικολογική ισορροπία της περιοχής. Από τις πιο ενδιαφέρουσες θεωρίες είναι αυτή που μιλάει για μια αντίδραση την οποία προκάλεσαν τα φύκια του Νείλου η οποία είχε ως αποτέλεσμα την πρόκληση μιας σειράς φαινομένων τα οποία εξηγούν πολλές από τις «πληγές». Κάποια στιγμή οι Αιγύπτιοι βλέπουν τα νερά του Νείλου να γίνονται κατακόκκινα. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη θεωρία, δεν επρόκειτο βέβαια για αίμα αλλά για ένα κόκκινο φύκος το οποίο τη δεδομένη στιγμή βρήκε στον Νείλο συνθήκες εξαιρετικά ευνοϊκές για τον πολλαπλασιασμό του. Αποτέλεσμα ήταν να εξαπλωθεί παντού στον ποταμό χρωματίζοντας τα νερά του κόκκινα. Η γιγάντωση αυτή προκάλεσε μια ανισορροπία στο τοπικό οικοσύστημα απελευθερώνοντας τεράστιες ποσότητες τοξινών στον υδροφόρο ορίζοντα. Αποτέλεσμα ήταν η εξόντωση των ψαριών του Νείλου, τα οποία ανάμεσα στα άλλα θα έτρωγαν και τα αβγά των βατράχων.
Από τα αβγά που δεν φαγώθηκαν γεννήθηκε ένας τεράστιος αριθμός βατράχων που μεταγενέστερα βγήκαν στη στεριά και πέθαναν. Τα αποσυνθεμένα πτώματα των βατράχων προσείλκυσαν ψείρες και μύγες. Οι ψείρες έγιναν φορείς του ιού Βlue Τongue εξοντώνοντας το 70% των βοοειδών της Αιγύπτου. Οι μύγες με τη σειρά τους έγιναν φορείς του Glanders, μιας μόλυνσης που στους ανθρώπους προκαλεί αποστήματα στο δέρμα. Λίγο αργότερα η κοιλάδα του ποταμού Νείλου επλήγη από μια τριήμερη αμμοθύελλα, γνωστή και ως «πληγή του σκότους». Στη διάρκεια της θύελλας η θερμοκρασία, συνδυαζόμενη με ένα επικείμενο χαμηλό βαρομετρικό, δημιούργησε όχι μόνο χαλάζι αλλά και μια καταιγίδα με αστραπές που στους αρχαίους Αιγυπτίους φάνηκε σαν φωτιά από τον ουρανό. Ο άνεμος που ακολούθησε αποπροσανατόλισε τον πληθυσμό των αστακών της Αιθιοπίας και τους οδήγησε μέσα στις αστικές περιοχές. Ο συνδυασμός του χαλαζιού και των περιττωμάτων των αστακών παρήγαγε μυκοτοξίνες. Στο δείπνο των αρχαίων Αιγυπτίων το πρωτότοκο παιδί έπαιρνε τη μεγαλύτερη μερίδα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό δεν το ωφέλησε: από τη στιγμή που κατανάλωνε και τη μεγαλύτερη ποσότητα τοξίνης, οδηγείτο στον θάνατο...
Η αποκρυπτογράφηση 6 αιγυπτιακών παπύρων οδήγησε ορισμένους επιστήμονες στην εκτίμηση ότι ορισμένες από τις «πληγές» του Φαραώ ήταν αποτέλεσμα της γιγαντιαίας έκρηξης του ηφαιστείου της Σαντορίνης. Ίχνη της έκρηξης έχουν εντοπιστεί σε πολύ μακρινές από την Ελλάδα περιοχές του πλανήτη και έτσι εκτιμάται ότι τουλάχιστον οι βόρειες περιοχές της Αιγύπτου θα αντιμετώπισαν- και μάλιστα πολύ έντονα-την ηφαιστειακή στάχτη. Σε αυτούς τους παπύρους περιέχονται οδηγίες για την αντιμετώπιση δερματικών παθήσεων που δεν προέρχονται από συνηθισμένες για την εποχή εκείνη αιτίες, όπως π.χ. τα ηλιακά εγκαύματα, ο ερεθισμός των ματιών, ο βήχας, το άσθμα και τα δερματικά έλκη. Όλα τα παραπάνω συμπτώματα μπορούν να ερμηνευθούν ως βλάβες που προέρχονται από επαφή, κατάποση ή εισπνοή οξέων. Αξιοσημείωτο είναι ότι για τα εγκαύματα, τα έλκη και τα ερεθισμένα μάτια δεν θα έπρεπε να συνιστάται πλύσιμο με νερό του Νείλου, συνηθισμένη πρακτική της εποχής, αλλά, όπως γνωρίζουμε σήμερα, πλύσιμο με ούρα, άσηπτο υγρό που έχει αλκαλική αντίδραση, ή επιθέματα με λάσπη από νερό πηγής. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης έγινε σε τρεις φάσεις. Αρχικά υπήρξε έντονη σεισμική δραστηριότητα για μερικά χρόνια. Στη συνέχεια, και στην πρώτη φάση της έκρηξης, εκτοξεύθηκαν γιγαντιαίες ποσότητες κόκκινης τέφρας, ενώ στη δεύτερη φάση ανάλογες ποσότητες διοξειδίου του θείου. Οι θιασώτες της θεωρίας ότι η έκρηξη συνδέεται με τις «πληγές» υποστηρίζουν πως η κοκκινωπή τέφρα της πρώτης φάσης της έκρηξης έπεσε στα νερά του Νείλου δίνοντάς του το κόκκινο χρώμα που αναφέρεται στη Βίβλο, ενώ στη συνέχεια το διοξείδιο του θείου διαλύθηκε στο νερό παράγοντας θειικό οξύ. Οι βάτραχοι βγήκαν στη στεριά για να αποφύγουν το μολυσμένο νερό. Το νέφος της τέφρας κάλυψε τον ουρανό εμποδίζοντας τις αχτίδες του ηλίου να φθάσουν στη γη προκαλώντας διάφορα ακραία καιρικά φαινόμενα. Έπεσε χαλάζι και σε συνδυασμό με τις έντονες βροχοπτώσεις αυξήθηκε κατακόρυφα ο πληθυσμός πολλών ειδών εντόμων. Τέλος, η όξινη βροχή και η ηφαιστειακή τέφρα γέμισαν με πληγές το δέρμα των ανθρώπων και προκάλεσαν τον θάνατο των οικόσιτων ζώων. Η μόνη «πληγή» που δεν είναι εύκολο να ερμηνευθεί εύκολα ως συνέπεια της ηφαιστειακής έκρηξης είναι ο θάνατος των πρωτότοκων ανθρώπων και ζώων.

Πηγή-ΤΟ ΒΗΜΑ

Κωακές περιηγήσεις-2

10/4/2010

Απο την πανέμορφη Κέφαλο της Κω το δεύτερο μέρος της περιήγησης του Κ.Κωστογλάκη.Απολαύστε την θέα και το μοναδικό τοπίο της Κεφάλου.
Αν θέλετε να μάθετε πως δημιουργήθηκε αυτό το μοναδικό φυσικό τοπίο μπορείτε να συμβουλευθείτε την ψηφιακή έκδοση των Γεωστοχασμών(σελίδα 247)

Η ηφαιστειακή μας κληρονομιά.

9/4/2010

Το νησί της Κω είναι ένα από τα σημαντικότερα ηφαιστειακά κέντρα του πλανήτη. Σχεδόν τα 2/3 του νησιού καλύπτονται από ηφαιστειακά πετρώματα. Απο που προήλθαν αυτά; Από πολλές εκρήξεις που συνέβησαν στην περιοχή μας κατά το γεωλογικό παρελθόν. Πως δημιουργήθηκαν; Με την άνοδο του το μάγμα(λιωμένο υλικό) από τα έγκατα της Γης δημιουργεί νέα πετρώματα. Τα πετρώματα, τα οποία δημιουργούνται μετά από τη στερεοποίηση του μάγματος ονομάζονται πυριγενή πετρώματα. Το μάγμα όταν εκχυθεί στην επιφάνεια τότε λέγεται λάβα. Όμως το μάγμα εκτός από το να εκχυθεί στην επιφάνεια της γης μπορεί και να στερεοποιηθεί μέσα στο φλοιό, σε βάθος, δημιουργώντας τα πετρώματα που ονομάζονται πλουτωνίτες. Στην αντίθετη περίπτωση, όπου το μάγμα (λάβα) φθάνει στην επιφάνεια και στερεοποιείται, τα πετρώματα ονομάζονται ηφαιστίτες ή εκρηξιγενή. Μερικές φορές η στερεοποίηση γίνεται σε μικρά βάθη, οπότε τα πετρώματα χαρακτηρίζονται ως υποηφαιστειακά. Όταν το μάγμα εισχωρήσει μέσα σε μεγάλα ρήγματα ή ανοίγματα δημιουργούνται τα φλεβικά πετρώματα.

Σχεδόν όλοι θα έχετε πιάσει στα χέρια σας κάποιο ηφαιστειακό πέτρωμα. Το νησί μας παρουσιάζει πολλά και διάφορα ηφαιστειακά πετρώματα που προέρχονται από διάφορα ηφαιστειακά κέντρα που λειτούργησαν πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Η διάκριση μεταξύ των πλουτωνικών και ηφαιστειακών πετρωμάτων στηρίζεται στον ιστό και στην υφή του πετρώματος. Ως ιστός χαρακτηρίζεται ο τρόπος εμφάνισης των ορυκτών μέσα στη μάζα του πετρώματος, ο βαθμός κρυστάλλωσής τους, το μέγεθος και το σχήμα τους.

Κατά το σχηματισμό των πλουτωνιτών η ψύξη του μάγματος γίνεται με βραδύ ρυθμό, με συνέπεια να υπάρχει δυνατότητα τα ορυκτά συστατικά να κρυσταλλωθούν πλήρως και να σχηματισθούν ευμεγέθεις κρύσταλλοι, ορατοί με γυμνό μάτι. Στην περίπτωση αυτή ο ιστός ονομάζεται γρανιτικός (πχ. γρανίτης).Στα ηφαιστειακά πετρώματα όμως, λόγω της απότομης ανόδου του μάγματος προς την επιφάνεια, η θερμοκρασία του πέφτει απότομα με συνέπεια να σχηματισθούν υαλώδεις μάζες (πχ. Οψιδιανός που υπάρχει στο Γυαλί) ή μικροκρυσταλλικές μάζες. Πολλές φορές όμως μέσα στην υαλώδη ή μικροκρυσταλλική μάζα βρίσκονται κρύσταλλοι διαφόρων ορυκτών μικροί ή μεγάλοι, οι οποίοι σχηματίζονται πριν την έκχυση της λάβας και οι οποίοι ονομάζονται φαινοκρύσταλλοι. Ο συνδυασμός της υαλώδους ή μικροκρυσταλλικής μάζας και των φαινοκρυστάλλων χαρακτηρίζεται ως πορφυριτικός ιστός (πχ. Ανδεσίτης της Κεφάλου).

Στην παραπάνω φωτογραφία μπορείτε να δείτε τα πυριγενή πετρώματα. Αυτό είναι μόνο ένα σημείο εκκίνησης για να γνωρίσετε την ποικιλία των πυριγενών πετρωμάτων.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα από τα ηφαίστεια της περιοχής μας μπορείτε να συμβουλευθείτε την ψηφιακή έκδοση του βιβλίου ΓΕΩΣΤΟΧΑΣΜΟΙ, στήλη ΒΙΒΛΙΑ (σελ.247,253 και 334)

Μια ένοχη αλήθεια

8/4/2010

Βλέπετε την παραλία στις παραπάνω φωτογραφίες. Πρόκειται για την ίδια παραλία όμως σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Παρατηρήστε πως ήταν(αριστερά) πριν και σε τι κατάσταση βρίσκεται σήμερα. Η παραλία σε λίγα χρόνια, χωρίς τους αμμόλοφους και την προστατευτική παράκτια βλάστηση, θα συνεχίζει να διαβρώνεται σε μεγάλο βαθμό, αν όχι ολοσχερώς και κάποια στιγμή θα χάσει τα στοιχεία εκείνα που την προστάτευαν και οι επερχόμενες γενιές, για μια ακόμα φορά, θα πληρώσουν το τίμημα εξαιτίας της απληστίας και ανευθυνότητας μας να διαχειριστούμε το φυσικό περιβάλλον που κληρονομήσαμε.
Αν δεν σταματήσει- έστω και την ύστατη ώρα- η απογύμνωση των παραλιών από την άμμο τότε την επόμενη δεκαετία θα σβηστούν από τον χάρτη του νησιού μας δεκάδες ακρογιαλιές, ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι παράλιοι οικισμοί θα βρεθούν στο έλεος πλημμυρών. Καθώς η άμμος θα υποχωρεί, η θάλασσα θα εισχωρεί περισσότερο στην ξηρά και θα διαβρώνει πολύ γρήγορα τα εδάφη που αφήνει πίσω της η άμμος που χάνεται. Έτσι, εκτός από αυτή την παραλία και άλλες θα εξαφανιστούν, καθώς το θαλασσινό νερό θα έχει εισχωρήσει σε βάθος δεκάδων μέτρων στην ενδοχώρα.
Πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε ότι οι αμμοθίνες δεν είναι βρωμιές που πρέπει να εξαφανίσουμε. Αποτελούν τη φυσική ασπίδα προστασίας της ξηράς από τη διαβρωτική επίδραση της θάλασσας. Όταν χαθούν, η θάλασσα θα καλύψει το κενό που μένει και αυτομάτως η χερσαία περιοχή θα βυθιστεί στο νερό.Η διάβρωση της θάλασσας πλήττει περισσότερο τις παραλίες εκείνες που έχουν λεπτόκοκκη άμμο και ήπια κλίση, όπως αυτή που βλέπετε στις παραπάνω φωτογραφίες. Αν δεν αλλάξει η κατάσταση αυτή οι παραλίες της Λάμπης και των Κρητικών, κινδυνεύουν με εξαφάνιση, χωρίς να περιμένουν να ανέβει η θάλασσα από το λιώσιμο των πάγων.
Εκτός από τις άμεσες παρεμβάσεις στις παραλίες μας και η αστοχία των λιμενικών έργων που γίνονται τα τελευταία χρόνια είναι ένας ακόμη λόγος που στερεί την άμμο από τις παράκτιες περιοχές και επιταχύνει τη διάβρωσή τους. Πολλές προβλήτες έχουν κατασκευαστεί σε λάθος θέσεις και σε πολλές περιπτώσεις χωρίς τεκμηριωμένες γεωτεχνικές- γεωλογικές έρευνες και ακτομηχανικές ή μελέτες σκοπιμότητας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα συγκεκριμένα έργα να καταστρέφουν αντί να προστατεύουν τις παραλίες μας.
Ας γίνει αντιληπτό ότι με την «βιομηχανία τσιμέντου» δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τις παραλίες μας. Εδώ και τόσα χρόνια οι παραλίες μας δεν αντιμετώπιζαν κανένα πρόβλημα. Βλέπετε, οι παραλίες αποτελούν δυναμικά φυσικά συστήματα που διατηρούν ισορροπίες μεταξύ των εισερχόμενων υλικών που φέρνει η θάλασσα και των εξερχόμενων που αποθέτουν οι προσχώσεις της χερσαίας περιοχής.Οταν διαταρραχτεί αυτή η λεπτή ισορροπία τότε αρχίζουν τα προβλήματα.Φαίνεται όμως τα τελευταία χρόνια κάτι ενοχλεί αυτά τα μοναδικά και ευαίσθητα οικοσυστήματα. Ας ψάξουμε να βρούμε τι είναι αυτό πριν παρέμβουμε με αναχρονιστικές μεθόδους. Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε την λειτουργία τους πριν απο οποιαδήποτε ενέργεια. Ας μην περνάμε κατευθείαν απο τη φάση της άρνησης στη φάση της απελπισίας, χωρίς να κάνουμε μια στάση στο ενδιάμεσο στάδιο και να πούμε "Μπορούμε να κάνουμε κάτι σωστό για αυτό". ς προστατέψουμε επιτέλους τον όποιο φυσικό πλούτο μας έχει απομείνει.

Φωτογραφίες-Τμήμα παραλίας που βρίσκεται στον παραλιακό δρόμο Λάμπη-Τιγκάκι,Κω
Βίντεο-Πόσο κοστίζει η παράκτια προστασία σε αριθμούς

Περιφερειακή εθνική οδός Λάμπης.

8/4/2010

Αυτό το θέαμα πλέον αντικρίζει κανείς σε μία από τις πιο όμορφες παραλίες της πόλεως Κω. Την παραλία της Λάμπης.

Ιχνη από διαρκή διέλευση τροχοφόρων 4Χ4 από συμπολίτες μας που δεν τους αρέσει η ομορφιά που προσφέρει το τοπίο. Ατομα τα οποία θεωρούν ότι αν περιηγηθούν την φύση μ' αυτό τον τρόπο, έχουν αυτοχαρακτηριστεί φυσιολάτρες.

Πιο δίπλα κάτω από τις αρμυρήθρες, οι γνωστές αμμοληψίες από τους γνωστούς άγνωστους για τους οποίους το Λιμεναρχείο αδυνατεί να επέμβει παρά μόνο επ' αυτοφόρω. Την αποκατάσταση την αναλαμβάνει η Μητέρα Φύση ως ένα σημείο.

Πρέπει όλοι να συνδράμουμε στον αγώνα για παραλίες ελεύθερες από τσιμέντο, καθαρές από όλων των λογιών σκουπίδια και αμόλυντες από τους εκπρόσωπους της βιομηχανοποίησης, τα αυτοκίνητα.

Προς το παρόν μελετούμε και συμβουλεύομαστε την νομοθεσία περί παραλιών και κατόπιν θα κινηθούμε με καταγγελίες.

Επίσης πολύ σύντομα θα ανακοινώσουμε μία ημέρα εθελοντικού καθαρισμού της παραλίας της Λάμπης και ελπίζουμε και θα χαρούμε να μας τιμήσετε με την παρουσία σας

Φίλοι του περιβάλλοντος στη Κω.

Σεισμός 3,3R με επίκεντρο τον Κεραμικό

8/4/2010

Σεισμός έγινε αισθητός στο νησί μας με επίκεντρο τον κόλπο του Κεραμικού. Η σεισμική δόνηση μεγέθους 3,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ σημειώθηκε στις 09:31 ώρα Ελλάδας, στον κόλπο του Κεραμικού, σύμφωνα με προκαταρκτική εκτίμηση του Ευρωπαϊκού Σεισμολογικού Ινστιτούτου.

Το επίκεντρο της δόνησης εντοπίστηκε 24 χλμ βορειοανατολικά της πόλης της Κω και το εστιακό του βάθος υπολογίστηκε στα 2 χλμ. Στις 1/4/2010 στο σημείο αυτό εκδηλώθηκε ένας άλλος σεισμός μεγέθους 3,0 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στις 08:25 ώρα Ελλάδας.

Ο γενάρχης των Κώων στις Σεϋχέλλες!

8/4/2010

Στον βόρειο Ευβοϊκό κόλπο, ανάμεσα στα Καμένα Βούρλα και στην Εύβοια, βρίσκεται μία συστάδα νησιών, που οι ντόπιοι αποκαλούν Σεϋχέλλες. Είναι τα Λιχαδονήσια, ένα σύμπλεγμα μικρών νησιών, τα οποία αναδύθηκαν μετά από μεγάλο σεισμό πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Τα παλαιότερα χρόνια κατοικούνταν, σήμερα όμως είναι ακατοίκητα και αποτελούν προστατευμένους οικολογικούς χώρους. Τα νησάκια αυτά αποτελούν εξαιρετικό προορισμό για μονοήμερες θαλάσσιες εκδρομές και εξερευνήσεις. Τα μεγαλύτερα από τα νησάκια αυτά είναι η Στρογγυλή και η Μανολιά, λίγο μικρότερα η Μικρή Στρογγυλή, το Στενό, η Βάγια και μερικά ακόμα μικρότερα που ονομάζονται ποντικονήσια. Ο βυθός της Λιχάδας και των Λιχαδονήσων είναι εξαιρετικά πλούσιος και υπάρχουν αρκετά παλιά ναυάγια τα οποία κεντρίζουν το ενδιαφέρον των καταδυτών.

Όμως στον σχηματισμό των Λιχαδονήσων συνέβαλαν και τα ηφαίστεια της περιοχής αφού δημιούργησαν τα σημερινά νησιά, τα οποία αποτελούνται εξ' ολοκλήρου από ηφαιστειακά πετρώματα. Ο μύθος συνδέει αυτά τα πανέμορφα νησιά με το δραματικό τέλος και την αποθέωση του Ηρακλή, οφείλουν δε το όνομα τους στο Λίχα. Ο γενάρχης των Κώων όπως λέει η μυθολογία μας κάποτε βρέθηκε στο ακρωτήριο Κήναιο της βορειοδυτικής Εύβοιας και αποφάσισε να προσφέρει ευχαριστήριες θυσίες στον πατέρα του Δία. Η Δηιάνειρα, η σύζυγος του Ηρακλή, όταν έμαθε ότι ο Ηρακλής είχε ερωτευτεί την Ιόλη, για να ξανακερδίσει την αγάπη του, αποφάσισε να του στείλει με το Λίχα έναν χιτώνα τον οποίο εμπότισε προηγουμένως μ’ ένα ερωτικό φίλτρο.

Το υγρό αυτό περιείχε δηλητήριο από την Λερναία Ύδρα και της το είχε προμηθεύσει ο Κένταυρος Νέσσος, κατά την περιπετειώδη διάβαση του ποταμού Εύηνου. Έτσι, μόλις ο Ηρακλής, φόρεσε το χιτώνα για να κάνει την ιεροπραξία της θυσίας, ο χιτώνας κόλλησε στο σώμα του και άρχισε να του κατατρώγει τις σάρκες, προκαλώντας του φρικτούς πόνους. Ο Ηρακλής στον θυμό του, άρπαξε το Λίχα, και αφού τον στριφογύρισε, τον έριξε στον βορειοδυτικό Ευβοϊκό Κόλπο. Τα κομμάτια του Λίχα δημιούργησαν τα νησάκια Λιχάδες, (η Μονολιά είναι το κορμί του και η Στρογγυλή το κεφάλι του), το δε βουνό πάνω από το ακρωτήριο ονομάστηκε Λιχάς.

Φωτογραφίες
1.Η Δηιάνειρα παραδίδει τον χιτώνα στον Λίχα
2. Tα Λιχαδονήσια αποτελούνται από ηφαιστειακή λάβα
3. Οι Σεϋχέλλες του Ευβοϊκού κόλπου

Πηγές

1.Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969

2.Γεωπεριβαλλοντικό κέντρο Στυλίδας

Ψευδοαπολιθώματα

7/4/2010

Η παλαιοντολογία είναι η επιστήμη που ασχολείται με τη μελέτη των όντων, τα οποία έζησαν στην Γη πριν από 10.000 χρόνια μέχρι πολλά εκατομμύρια χρόνια πίσω. Τα λείψανα αυτών κλείστηκαν μέσα στα στρώματα της Γης που σχηματίστηκαν πριν από την παρούσα γεωλογική εποχή, και μας άφησαν αυτά που ονομάζουμε, απολιθώματα. Τα απολιθώματα αποτελούν τα γράμματα, με τα οποία ο πλανήτης μας έγραψε την Ιστορία του, ενώ οι σελίδες είναι τα στρώματα(πετρώματα) τής Γης.
Όπως ήδη σας ανέφερα η διαδικασία της απολίθωσης είναι μια διαδικασία που χρειάζεται αρκετές χιλιάδες χρόνια για να γίνει και λαμβάνει μέρος όταν αντικατασταθούν τα παλιά οργανικά συστατικά των απολιθωμένων τμημάτων του οργανισμού από ανόργανα τμήματα. Τα απολιθώματα έχουν μεγάλη σημασία για τη επιστήμη, διότι παρέχουν μοναδικές πληροφορίες σχετικά με τα διάφορα στάδια της εξέλιξης του πλανήτη μας. Επίσης παίζουν σπουδαίο ρόλο στη ζωολογία και βοτανική, καθόσον οι επιστήμες αυτές διά των απολιθωμάτων μελετούν τα έμβια όντα, τα οποία έζησαν πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, καθώς και για τις μεταβολές τις οποίες αυτά και η ζωή γενικότερα υπέστησαν κατά τους γεωλογικούς αιώνες.
Όταν ένα ζώο πεθάνει αρχίζει η διαδικασία της αποσύνθεσης. Τα σκληρά μέρη (όστρακα, κόκαλα, δόντια) αντέχουν περισσότερο από τους μαλακούς ιστούς, αλλά και αυτά αποσυντίθενται. Για να απολιθωθεί ένας οργανισμός πρέπει να σκεπαστεί με ίζημα πριν προλάβει να αποσυντεθεί. Η γρήγορη ταφή προφυλάσσει τα υπολείμματα ενός οργανισμού από το σπάσιμο και την καταστροφή από την αποσάθρωση. Ακόμα και μετά την ταφή, τα μαλακά μέρη ενός οργανισμού αποσυντίθενται από τα βακτήρια και έτσι συνήθως διατηρούνται μόνο τα σκληρά μέρη. Σε σπάνιες περιπτώσεις όμως, μπορούν να διατηρηθούν και τα μαλακά μέρη. Η μετατροπή ενός ζωντανού οργανισμού σε απολίθωμα μπορεί να διαρκέσει και εκατομμύρια χρόνια. Ωστόσο, είναι πολύ σπάνιο κάποιος οργανισμός να διατηρήσει όλα τα μορφολογικά του γνωρίσματα και επιπλέον αυτά να μείνουν αμετάβλητα. Συνήθως μόνο μικρά τμήματα ή μικροί σε μέγεθος οργανισμοί απολιθώνονται και κυρίως τα σκληρά μέρη τους όπως ο σκελετός ή το κέλυφος. Η πλειονότητα των απολιθωμάτων βρίσκεται σε θέσεις που κάποτε αποτελούσαν ένα θαλάσσιο περιβάλλον και αυτό γιατί η διατήρηση των οργανισμών σε χερσαίες συνθήκες είναι πολύ δύσκολη. Οι αναερόβιες συνθήκες που επικρατούν στο βυθό των θαλασσών ή λιμνών είναι ιδανικές για την διατήρηση των υπολειμμάτων των οργανισμών.
Πολλές φορές στη φύση συναντάμε σχηματισμούς που μοιάζουν με απολιθώματα. Οι χαρακτηριστικές αυτές μορφές καλούνται ψευδοαπολιθώματα και καμμία σχέση δεν έχουν με τον οργανικό κόσμο, αλλά είναι σχηματισμοί εντελώς ανόργανης προέλευσης. Ένα τέτοιο ψευδοαπολίθωμα κλασικής μορφής είναι οι δενδρίτες, σχηματισμοί που μοιάζουν με κλαδίσκους και φύλλα φυτού. Σχηματίζονται μεταξύ δύο σχισμογενών επιφανειών που ανήκουν σε ασβεστολιθικά συνήθως πετρώματά, όπου εισδύει το νερό που περιέχει εν διαλύσει διάφορα ανόργανα υλικά, όπως οξείδια του σιδήρου (π.χ. πυρoλoυσίτης) ή του μαγγανίου. Το νερό αναπτύσσεται δενδροειδώς, λόγω της διαφορετικής ταχύτητας διάλυσης των ασβεστολιθικών πετρωμάτων, μετά δε την εξάτμισή του παρέμειναν οι εν διαλύσει ουσίες σχηματίζοντας έτσι ομοίωμα απολιθωμένου φυτού. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ψευδοαπολιθωμάτων, τα οποία όλα είναι σχηματισμοί ανόργανης προέλευσης.

Φωτογραφίες

1.Απολίθωμα αμμωνίτη που έζησε πριν από περίπου 400 εκατομμύρια χρόνια και κάποτε ζούσε στην θάλασσα. Οι αμμωνίτες πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια εξαφανίσθηκαν.
2.Ψευδοαπολίθωμα ,δενδρίτη
3.Ψευδοαπολίθωμα ιππόκαμπου, βρέθηκε στην Αντιμάχεια Κω

Το ηφαιστειολογικό μουσείο της Νισύρου

6/4/2010

Τον τελευταίο καιρό υπάρχει ένας ακόμα λόγος για να επισκεφθεί κάποιος τη γειτονική μας Νίσυρο. Εκτός από το πανέμορφο και μοναδικό τοπίο του νησιού εδώ και περίπου ένα χρόνο λειτουργεί το ηφαιστειολογικό μουσείο και το μόνιμο παρατηρητήριο της περιοχής. Στη Νικιά το πρώτο και στο Εμπορειό το δεύτερο, αποτελούν πρώτης τάξεως ευκαιρία για λίγη... επιπλέον μάθηση, πέρα από την ξεκούραση, μιας και το ενεργό ηφαίστειο της Νισύρου «αποτελεί μοναδικό στο είδος του γεωλογικό αξιοθέατο, που δεν συναντάται αλλού στην Ελλάδα. Είναι το νεότερο ενεργό, μεγάλο ηφαίστειο του Αιγαίου, με θαυμάσια διατηρημένη καλντέρα διαμέτρου 4 χιλιομέτρων, που επιτρέπει την παρατήρηση της εσωτερικής δομής του. Μπορείτε να την επισκεφθείτε και να παρατηρήσετε εντυπωσιακές φουσκάλες από το νερό που κοχλάζει.
Πρόκειται για ένα μουσείο διαφορετικό αφού είναι το πρώτο ηφαιστειολογικό μουσείο στη χώρα μας και δημιουργήθηκε με την ευθύνη του δήμου Νίσυρου, του ΑΠΘ και του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών και με χρηματοδότηση του υπουργείου Αιγαίου.
Η Νίσυρος είναι ένα νησί άρρηκτα συνδεδεμένο με τον Ηφαίστειο και τη δράση του. Το ηφαίστειο είναι ο ίδιος ο πυρήνας της δημιουργίας του άλλωστε και για αυτό στη Νίσυρο υπάρχει η δυνατότητα να προσεγγιστεί ένας τελείως διαφορετικός τύπος τουρισμού: ο λεγόμενος "θεματικός τουρισμός". Το μουσείο και το παρατηρητήριο στεγάζονται στα πρώην δημοτικά σχολεία των χωριών, τα οποία μέσα από το πρόγραμμα «Ανάδειξη του ηφαιστείου Νισύρου» που χρηματοδοτήθηκε από το Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα (ΠΕΠ) Νοτίου Αιγαίου με περίπου 1.000.000 ευρώ, ανακαινίστηκαν, για να συνεχίσουν, κατά μία έννοια, να προσφέρουν εκπαίδευση, άλλου είδους πια.
Στο νησί έχουν εγκατασταθεί 5 σταθμοί μέτρησης και ένας στο Γυαλί, οι οποίοι θα μετρούν με ακρίβεια χιλιοστού την διόγκωση της καλντέρας. Οι σταθμοί μπορούν να παρακολουθήσουν την σεισμική δραστηριότητα, τις παραμορφώσεις αναγλύφου με παλιρροιογράφους, ενώ υπάρχει η δυνατότητα παρατήρησης των φυσικοχημικών αλλαγών του ατμοσφαιρικού αέρα και των ατμίδων στην καλντέρα. Τα νέα, ακριβέστερα στοιχεία, επιτρέπουν στους επιστήμονες να παρακολουθήσουν το ηφαίστειο και να εκτιμήσουν τη δυναμική του κατάσταση. Η τελευταία μεγάλη έκρηξη στη Νίσυρο χρονολογείται 35.000 πριν από σήμερα, και τα μηχανήματα εγκαταστάθηκαν στο νησί, με σκοπό να λειτουργούν για την ασφάλειά του.
Τέλος, το ΙΓΜΕ εκτός από το ηφαιστειολογικό μουσείο έχει αναλάβει και τη σύνταξη προμελέτης για τη δημιουργία Γεωπάρκου στη Νίσυρο, καθώς η παρουσία του ηφαιστείου έχει ευνοήσει τη χλωρίδα και την πανίδα του νησιού. Είναι ενδεικτικό ότι «βρίσκεται στον ανατολικό μεταναστευτικό διάδρομο ασιατικών ειδών προς την Ελλάδα και τη νότιο Ευρώπη, έχουν καταγραφεί 450 είδη χλωρίδας, 85 είδη ορνιθοπανίδας, 7 είδη ερπετών και η φώκια Μονάχους – Μονάχους.
Το ηφαιστειολογικό μουσείο στα Νικιά της Νισύρου είναι ανοιχτό στο κοινό όλο το χρόνο και προσφέρει εκπαιδευτική δραστηριότητα σε μαθητές, φοιτητές, ερευνητές αλλά και το ευρύ κοινό. Αξίζει πραγματικά να το επισκεφθείτε. Είναι ένα κόσμημα όχι μόνο για την περιοχή μας αλλά και για όλο το Αιγαίο.

Τα ενεργά ρήγματα της Αττικής και Θεσσαλονίκης

5/4/2010

Ενεργά σεισμικά ρήγματα εκτός απο την περιοχής μας, που ήδη σας παρουσίασα, υπάρχουν σε πολλά και διάφορα σημεία του ελλαδικού χώρου.Η εγγύτητά τους με τμήματα των πολεοδομικών συγκροτημάτων οδηγεί στην κατακόρυφη αύξηση της σεισμικής επικινδυνότητας των περιοχών στις οποίες συναντώνται.
Βαθιές «χαρακιές» υπάρχουν και στην Αττική και την Θεσσαλονίκη. Οι ερευνητές κατέγραψαν έναν μεγάλο αριθμό ενεργών ρηγμάτων, μικρού ή μέσου μεγέθους, τόσο στον αστικό ιστό της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης όσο και στην περιφέρεια των πόλεων. Ωστόσο, παρά το σχετικά μικρό μέγεθός τους και το μικρό σεισμικό δυναμικό τους- στην Αθήνα υπολογίζεται πιθανό μέγεθος σεισμού ως 6,2 ρίχτερ και στη Θεσσαλονίκη ως 6,5 ρίχτερ-, η εγγύτητά τους με τμήματα των πολεοδομικών συγκροτημάτων οδηγεί στην κατακόρυφη αύξηση της σεισμικής επικινδυνότητας. Αυτά προέκυψαν από έρευνα του Τμήματος Γεωλογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) που έγινε σε συνεργασία με το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Αστεροσκοπείου.
Τα μικρά ρήγματα πλησίον των αστικών περιοχών έχουν αποκτήσει ξεχωριστή σημασία, ιδιαίτερα μετά τον καταστρεπτικό σεισμό της Αθήνας το 1999, ο οποίος προήλθε από την ενεργοποίηση του άγνωστου ως τότε νεοτεκτονικού ρήγματος της Νότιας Πάρνηθας-Φυλής. Και αυτό διότι, σε περίπτωση ενεργοποίησής τους ακόμη και οι μικροί σεισμοί με τους οποίους συνδέονται, γίνονται ιδιαίτερα επικίνδυνοι.
Μάλιστα σήμερα, με την επέκταση του δομημένου περιβάλλοντος πολλές φορές σε επικίνδυνα εδάφη ή πιο κοντά σε σεισμικές πηγές (ενεργά ρήγματα). Η γιγάντωση του πολεοδομικού συγκροτήματος της Αθήνας το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, έχει ως αποτέλεσμα αρκετά ενεργά ρήγματα (γνωστά και άγνωστα) να αποτελούν πλέον άμεσο κίνδυνο για τη σεισμική ασφάλεια της μητρόπολης, αυξάνοντας τη σεισμική επικινδυνότητα.
Ειδικότερα, λεπτομερής χαρτογράφηση στην περιοχή της Κοινότητας Θρακομακεδόνων οδήγησε στον εντοπισμό ενός πιθανώς ενεργού κανονικού ρήγματος (ρήγμα Θρακομακεδόνων). Αυτό διέρχεται από το εσωτερικό του οικισμού και, όπως επισημαίνει ο καθηγητής Σ.Παυλίδης, «η ρηξιγενής επιφάνειά του αποτελεί σε πολλές περιπτώσεις θέση θεμελίωσης για κατοικίες (συνοικισμός Πανοράματος Θρακομακεδόνων)». Ο γεωμετρικός προσανατολισμός του και γενικά η πολύ μεγάλη περίοδος επαναδραστηριοποίησης αυτών των ρηγμάτων σε ολόκληρο τον χερσαίο ελλαδικό χώρο δεν το καθιστούν ιδιαίτερα επικίνδυνο, εν τούτοις θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στον αντισεισμικό σχεδιασμό, ιδιαίτερα για τα κτίρια μεγάλης σπουδαιότητας. Στη Θεσσαλονίκη οι επιστήμονες εντόπισαν ήδη χαρτογραφημένα νεοτεκτονικά ρήγματα στην ευρύτερη περιοχή, τα οποία θεώρησαν αντιπροσωπευτικά για την εκτίμηση της σεισμικής επικινδυνότητας της πόλης.Τα ρήγματα που μελετήθηκαν από τους ειδικούς του ΑΠΘ και του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου βρίσκονται κοντά στο πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης και είναι της λεκάνης του Ανθεμούντα, του Ασβεστοχωρίου και της Πυλαίας- Πανοράματος. Από τη μελέτη των τριών ρηγμάτων, διαπιστώνεται ότι πρόκειται για νεοτεκτονικά πιθανά ενεργά ρήγματα, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε εναλλακτικά σενάρια για την εκτίμηση της σεισμικής επικινδυνότητας της πόλης, με μέσο αναμενόμενο μέγεθος σεισμού για το ρήγμα του Ανθεμούντα τα 6,5 ρίχτερ, για του Ασβεστοχωρίου τα 4,6 ρίχτερ και για της Πυλαίας- Πανοράματος τα 4,5 ρίχτερ. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μεγάλοι ιστορικοί σεισμοί που προξένησαν σημαντικές ζημιές στην πόλη της Θεσσαλονίκης είναι κυρίως τρεις, με πρώτο καταγεγραμμένο από ιστορικά στοιχεία σεισμό αυτόν του 1430, πιθανού μεγέθους 6 ρίχτερ. Δεύτερος καταγράφεται ο σεισμός των Βασιλικών με πιθανό μέγεθος 6,2 ρίχτερ και τρίτος και σημαντικότερος ο σεισμός του 1759 με επίκεντρο πολύ κοντά στην πόλη και μέγεθος 6,5 ρίχτερ.
Για τους πιο πρόσφατους καταστρεπτικούς σεισμούς στην πόλη της Θεσσαλονίκης υπάρχουν τρεις χρονικοί περίοδοι έξαρσης. Η πρώτη άρχισε με έναν κύριο σεισμό 6,6 ρίχτερ στην Ασσηρο το 1902, συνεχίστηκε στη Βουλγαρία το 1904 με έναν κύριο σεισμό στην Κρέσνα μεγέθους 7,3 ρίχτερ και σταμάτησε με τη σεισμική ακολουθία της χερσονήσου του Αθω. Η δεύτερη περίοδος σεισμικών ακολουθιών άρχισε από την περιοχή της σημερινής FΥRΟΜ, με μεγαλύτερο σεισμό στο Βαλάντοβο (1931) μεγέθους 6,6 ρίχτερ και συνεχίστηκε με έναν κύριο σεισμό μεγέθους 7 ρίχτερ στην Ιερισσό το 1932. Η τρίτη χρονική περίοδος ήταν εντοπισμένη στην περιοχή των λιμνών Λαγκαδά και Βόλβης, με έναν κύριο σεισμό μεγέθους 6,5 ρίχτερ στον Στίβο τον Ιούνιο του 1978.
Το 2001- δύο χρόνια μετά τον σεισμό του 1999 της Αθήνας- με εγκύκλιο του ΥΠΕΧΩΔΕ ζητήθηκε από την Τοπική Αυτοδιοίκηση να προχωρήσει σε ταχύ οπτικό προσεισμικό έλεγχο σε όλα τα δημόσια κτίρια της χώρας, τα οποία ανέρχονται σε περίπου 80.000. Ο Οργανισμός Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας (ΟΑΣΠ) είχε αποστείλει σειρά γραπτών υπομνημάτων προς τους αρμόδιους τοπικούς φορείς, υπενθυμίζοντας ότι πρέπει να προχωρήσουν σε προσεισμικό έλεγχο. Οι νομαρχίες που έχουν ως σήμερα απαντήσει στην έκκληση του Οργανισμού- εννέα δεν απάντησαν- έχουν κάνει ταχύ οπτικό έλεγχο σε μόλις 7.365 κτίρια. Από αυτά το 30% χρειαζόταν άμεσες επεμβάσεις, το 40% ήθελε επεμβάσεις αλλά όχι άμεσες, το 25% ήταν γενικώς σε καλή κατάσταση και για το 5% τα στοιχεία δεν ήταν ικανοποιητικά.

Φωτογραφία –Τα ενεργά ρήγματα της Αττικής (ΒΗΜΑ) και Θεσσαλονίκης (χάρτης από ΑΠΘ)

TO BHMA,ΑΠΘ

Κωακές περιηγήσεις-1

4/4/2010

Κάντε λίγο πέρα την καθημερινότητα σας και απολαύστε μοναδικές τοποθεσίες του νησιού μας. Οι φωτογραφίες λήφθηκαν από τον Κώστα Κωστογλάκη.

Ας ζήσετε την απεραντοσύνη της θάλασσας μακρυά από το άγχος και την πίεση της σύγχρονης πραγματικότητας. Η δίψα για την εξερεύνηση της Κεφάλου, ξυπνά μια παιδική ζωντάνια γύρω από το μεγαλείο της, ζεσταίνοντας τις καρδιές και ζωντανεύοντας ναρκωμένα αισθήματα. Σπάνια τοπία ομορφιάς και καταφύγια ανείπωτης ψυχικής χαράς και γαλήνης. Η Κέφαλος, τόσο με τις φυσικές ομορφιές της που πηγάζουν απο τα μοναδικά ηφαίστεια της όσο και με την πνευματική ακτινοβολία της κατέχει μια ξεχωριστή θέση στα μέρη του Αιγαίου.

Γνωρίστε το πανέμορφο φυσικό περιβάλλον του τόπου μας μέσα από τα μάτια του Κώστα.

Χρόνια πολλά σε όλους.
Τοποθεσίες Κω-Καστέλι Κεφάλου, Καλό όρος
Ετος-2010

Οι βάτραχοι προβλέπουν τους σεισμούς;

3/4/2010

Βάτραχοι στους δρόμους πριν απο τον μεγάλο σεισμό της Σιτσουάν,Κίνα

Είτε το πιστεύετε είτε όχι ο σεισμός της Σιτσουάν που σκότωσε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους θα μπορούσε να είχε προβλεφτεί από τη μαζική μετανάστευση των βατράχων. Ναι, στο μεγάλο τελευταίο σεισμό της Κίνας σημειώθηκε μια απίστευτη μετακίνηση βατράχων ενώ από κάποιους πολίτες αυτό ερμηνεύτηκε ως κακός οιωνός. Η κυβέρνηση θεώρησε αυτή την ιδέα πως ήταν ανόητη και ότι η μετανάστευση των βατράχων ήταν ένα φυσικό γεγονός που έγινε για το ζευγάρωμα τους. Η μαζική μετακίνηση για πρώτη φορά παρατηρήθηκε στις 5 Μαΐου δηλαδή πολύ πριν από τον κύριο σεισμό.

Το ίδιο συνέβη και στον μεγάλο σεισμό που έπληξε πρόσφατα την Ιταλία. Οι συνήθεις βάτραχοι, σύμφωνα με στοιχεία που συνέλεξαν επιστήμονες, λίγο πριν από τον σεισμό που χτύπησε την Άκουιλα στην Ιταλία, μπορούν να προβλέψουν τους σεισμούς και να αντιδράσουν αναλόγως. Σύμφωνα με τη βιολόγο Ρέιτσελ Γκραντ του Πανεπιστημίου στο Μίλτον Κέινς της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία εξέταζε τη συμπεριφορά αρκετών αποικιών βατράχων στην ευρύτερη περιοχή της Ακουιλα την περίοδο του σεισμού, 5 μέρες πριν από τον σεισμό το 96% των αρσενικών βατράχων στην περιοχή γύρω από τη πόλη είχαν φύγει από τις αποικίες, ενώ ήταν περίοδος αναπαραγωγής, συμπεριφορά που κρίνεται εξαιρετικά παράξενη. Παρότι η φυγή των βατράχων φαίνεται να συνδέεται με κάποιο τρόπο με τον σεισμό, πρέπει να γίνουν αρκετές έρευνες για να αποδειχθεί ότι οι βάτραχοι μπορούν να προβλέψουν τον σεισμό και να αποκαλυφθεί ο τρόπος που συμβαίνει αυτό.

Με όλες τις μεθόδους μας, και τις επιστημονικές έρευνες ακόμα δεν γνωρίζουμε αρκετά για το πότε ακριβώς αυτές οι φρικτές τραγωδίες θα συμβούν. Όμως, τα ζώα φαίνεται ότι μπορούν να το κάνουν. Ή προφανώς έχουν κάποια ιδέα με το τι πρόκειται να συμβεί. Ίσως μπορούμε να προβλέψουμε το μοιραίο την επόμενη φορά με την προσοχή μας στα περίεργα πράγματα που συμβαίνουν στην φύση. Ίσως μια απλή παρατήρηση ενός συμπολίτη μας να σώσει ζωές. Ποιος ξέρει; Αν σε κάποιο απο εσάς πέσει στην αντίληψη του αυτή η παράξενη συμπεριφορά των ζώων, των νερών, του ραδονίου και οτιδήποτε άλλο ας ενημερώσει το γρηγορότερο δυνατό το «παρατηρητήριο» του ιστοχώρου. Το καλύτερο θα ήταν να επεξεργάζονται αυτά τα στοιχεία οι αρμόδιοι φορείς. Όμως πρέπει να ξέρετε ότι η πολιτική προστασία και ο ΟΑΣΠ του Επαρχείου μας αδυνατεί να συλλάβει και να αντιληφτεί αυτά τα μοναδικά μηνύματα που μας στέλνει η φύση.Οι Δήμοι της περιοχής μας έχουν άλλες προτεραιότητες και έχουν αποφανθεί ότι αυτά τα φαινόμενα θα τα αντιμετωπίσουν κατόπιν "εορτής". Σχετικά με τους τοπικούς φορείς και αρμόδιους για την προστασία μας θα επανέλθω με ειδικό άρθρο.

Παρατηρείστε βίντεο σχετικά με το θέμα.Δείτε πως η φύση προειδοποίησε για το επερχόμενο τραγικό γεγονός 10 λεπτά πριν συμβεί. (Σιτσουάν, 2010-Κίνα)

Τι πραγματικά μπορεί να ήταν ο Δούρειος ίππος;

2/4/2010

Οι Τρώες διασκέδαζαν, θεωρώντας ότι η πολύχρονη ταλαιπωρία και δοκιμασία τους τελείωσε και έπεσαν σε ύπνο βαθύ. Η μόνη που αντιλήφτηκε ότι κάτι άλλο συνέβαινε ήταν η Ελένη, η οποία προσπάθησε μάταια να εξαναγκάσει με τρόπο μαγικό τους Αχαιούς να αποκαλυφθούν, μιμούμενη τις φωνές των γυναικών τους. Οι κρυμμένοι Αχαιοί την ώρα που ανέτειλε η Σελήνη βγήκαν από το άλογο, άνοιξαν τις πύλες και τα στρατεύματα εισήλθαν και αμέσως ακολούθησε η γενοκτονία και η λεηλασία της πόλης

Όλοι θυμόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια, τον περίφημο Δούρειο Ίππο, το ξύλινο άλογο-κρύπτη του πανούργου Οδυσσέα. Σκοπός του Οδυσσέα ήταν να παραπλανηθούν οι Τρώες και να το εκλάβουν ως δώρο και ως δείγμα καλής θελήσεως και ειρήνης από τους Αχαιούς. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια κατασκευή που έκρυβε μέσα της, τους σημαντικότερους αρχαίους Έλληνες ήρωες. Τα χρόνια πέρασαν και σήμερα η έκφραση πια Δούρειος Ίππος υποδηλώνει είσοδο με τέχνασμα, δόλο και πονηρία.

Ωστόσο, εάν εξετάσουμε προσεκτικά τις ιστορικές πηγές θα δούμε ότι ενώ η Τροία πράγματι υπήρξε, δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα σχετικά με την ύπαρξη του Δούρειου Ίππου. Στην Ιλιάδα του Ομήρου δεν γίνεται κανένας λόγος για το άλογο. Το άλογο όμως εμφανίζεται σε δύο άλλα αρχαία έργα. Το ένα είναι «Οδύσσεια», του Ομήρου με την οποία γίνεται κάποια αναφορά ενώ η «Αινειάδα», του Βιργιλίου το οποίο είναι ένα αρχαίο ρωμαϊκό ποίημα που μιμείται τα ελληνικά έπη, παρέχει τα περισσότερα στοιχεία σχετικά με αυτό το θέμα. Ως εκ τούτου, τα περισσότερα από τα αφηγηματικά στοιχεία της Αινειάδας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μία εικασία και ότι η όλη ιστορία κρύβει κάποιους συμβολισμούς.

Όμως τι πραγματικά θα μπορούσε να ήταν ο Δούρειος ίππος, των παιδικών μας χρόνων; Ήταν πράγματι ένα μεγάλο, ξύλινο άγαλμα αλόγου που κατασκευάστηκε από τους Έλληνες για να πολιορκήσουν την Τροία, μια πόλη που ήθελαν με κάθε λόγο να κατακτήσουν. Βέβαια ήταν πολλά τα 10 χρόνια πολιορκίας και συνεχούς αποτυχίας και τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά. Έτσι προέκυψε, η ιδέα για τη δημιουργία αυτού του αλλόκοτου αλόγου, όπου θα κρύβονταν οι ειδικές δυνάμεις των Ελλήνων. Ωστόσο, μπορεί να ακούγεται ωραία σαν ιστορία όμως σε καμμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να είναι πειστική εκτός αν και στην πραγματικότητα οι Τρώες ήταν τόσο ηλίθιοι ώστε να σύρουν αυτό το «πράγμα» μέσα στην πόλη τους.

Το άλογο αναφέρεται μόνο εν συντομία στην «Οδύσσεια». Το συγκεκριμένο έπος δεν παρέχει καμία εξήγηση για το σχήμα και το σχέδιο, αλλά καθιστά σαφές ότι ήταν αρκετά παράξενο αφού οι Τρώες παρέμειναν επί ημέρες να συζητάνε τι θα κάνουν με αυτό. Σκέφτηκαν ότι μπορεί να είναι ένα τέχνασμα ή ένα δώρο που τους προσφέρθηκε. «Η Οδύσσεια» μας αναφέρει ότι ήταν η θεά Αθηνά που έβαλε στο μυαλό του ήρωα Οδυσσέα την ιδέα, και ότι έπρεπε και εκείνος να κρυφτεί μέσα σ 'αυτό. Η Αθηνά παρενέβη, ακόμη και στην Ελένη ώστε να μην δώσει κατά λάθος, το μυστικό του αλόγου.

«Η Αινειάδα» ενδιαφέρεται περισσότερο για την ιστορία και την καλλωπίζει με διακοσμητικά στοιχεία. Σε αυτή την εκδοχή, οι Έλληνες αφήνουν πίσω τους κάποιον που προσποιείται ότι είναι προδότης, ώστε να μπορεί να πείσει τους Τρώες να πάρουν το άλογο μέσα στην πόλη. Σύμφωνα με αυτή ,ο Σίνων, όταν ο ελληνικός στόλος έφυγε για να κρυφτεί πίσω από την Τένεδο, έμεινε έξω από τα τείχη της Τροίας και φρόντισε να τον συλλάβουν Τρώες βοσκοί, οι οποίοι τον παρέδωσαν δεμένο στον βασιλιά Πρίαμο. Ο λαός ζητούσε τον θάνατό του, αλλά ο Πρίαμος προτίμησε να τον ανακρίνει. Ο Σίνων είπε ότι ο Οδυσσέας τον κατεδίωκε και τον μισούσε, ότι αισθανόταν τυχερός που βρέθηκε στα χέρια ενός τόσο καλού βασιλιά και τελικώς ζήτησε άσυλο. Αυτό που έκανε τον Πρίαμο να τον πιστέψει ήταν ότι ο πονηρός Σίνων παρουσίασε τον εαυτό του ως συγγενή του Παλαμήδη, του ήρωα δηλαδή που έπεσε θύμα του μίσους του Οδυσσέα: είπε ότι τώρα που έχασε τον προστάτη του θα έμενε ανυπεράσπιστος στα νύχια του Οδυσσέα και ότι τον περίμενε η ίδια τύχη. Είπε ακόμα ότι ο Οδυσσέας παρότρυνε τον μάντη Κάλχα να πει στους αρχηγούς πως οι θεοί ήταν θυμωμένοι και ζητούσαν ανθρωποθυσία, το κατάλληλο θύμα για την οποία ήταν ο Σίνωνας. Προσέθεσε μάλιστα ότι όλα ήταν έτοιμα και ότι κατάφερε να ξεφύγει την τελευταία στιγμή, την ώρα που οι Έλληνες έμπαιναν στα πλοία για να φύγουν. Περιπλανώμενος, έπεσε στα χέρια των βοσκών. Τότε ρώτησαν τον Σίνωνα γιατί άφησαν πίσω τους τον Δούρειο Ίππο. Ο Σίνων τους απάντησε ότι ήθελαν να προσφέρουν ένα αφιέρωμα στη θεά Αθηνά, για να εξιλεωθούν από την ιεροσυλία της αρπαγής του Παλλαδίου: ο Κάλχας είχε μαντέψει την επιθυμία της θεάς, η οποία ήθελε απαραίτητα ένα μεγάλο ξύλινο άλογο ως ένδειξη λατρείας και επανόρθωση. Ο Σίνων είπε στη συνέχεια στους Τρώες τα κυρίως παραπλανητικά ψέματα: Ο Κάλχας είχε δήθεν αποκαλύψει στους Έλληνες ότι αν οι Τρωαδίτες λάτρευαν το άλογο αυτό θα αποκτούσαν ακαταμάχητη υπεροχή έναντι των Ελλήνων. Οι κατασκευαστές του λοιπόν επίτηδες είχαν φτιάξει το ξύλινο άλογο με τεράστιες διαστάσεις, ώστε να μη χωράει να περάσει από την πύλη των τειχών της Τροίας και να πρέπει να γκρεμιστεί ένα μέρος του τείχους για να μπορέσει να περάσει. Τότε οι Τρώες δεν δίστασαν να γκρεμίσουν ένα μέρος των τειχών για να το βάλουν μέσα στην πόλη. Στην απόφαση αυτή τους οδήγησε και το γεγονός ότι ο Λαοκόων, που τους είχε συμβουλεύσει να μη δεχθούν τον Δούρειο Ίππο, τιμωρήθηκε με θάνατο από τον Απόλλωνα. Οι Τρώες λοιπόν ελευθέρωσαν τον Σίνωνα και έβαλαν μέσα στην Τροία το ξύλινο άλογο. Την ίδια εκείνη νύχτα ο Σίνων άνοιξε τον Δούρειο Ίππο και βοήθησε όσους ήταν κρυμμένοι μέσα να βγουν, ενώ αμέσως μετά έκανε σήμα με αναμμένους πυρσούς στον ελληνικό στόλο για να ξεκινήσει να έρθει πάλι στην Τροία.

Επανεξετάζοντας όλη την ιστορία σε κάποιους ίσως είναι δύσκολο να πιστέψουν ότι τα πράγματα έγιναν κάπως έτσι. Όπως και οι Τρώες έτσι και πολλοί άλλοι ενδιαφέρθηκαν με το πέρασμα του χρόνου να γνωρίσουν τι στο καλό ήταν αυτό το πράγμα που έμοιαζε με άλογο. Πρόσφατα κυκλοφόρησε μια ιδέα που προτείνει το «άλογο» τι θα μπορούσε να ήταν μεταφορικά.

Γύρω στο 1200 π.Χ., την μεγάλη Εποχή του Χαλκού οι πολιτισμοί της ανατολικής Μεσογείου κατέρρεαν ο ένας μετά τον άλλο σαν μια σειρά από ντόμινο. Σε μια περίοδο 50 ετών, δεκάδες ιστορικά κέντρα της εποχής εκείνης, συμπεριλαμβανομένων της Τροίας, των Μυκηνών και της Κνωσού, μετατράπηκαν σύντομα σε ερείπια. Σήμερα, σκελετοί και διάσπαρτα συντρίμμια είναι ότι έχει μείνει από αυτές τις τόσο ισχυρές πόλεις. Ποιά δύναμη θα μπορούσε να προκαλέσει μια τόσο εκτεταμένη καταστροφή; Ιστορικοί και αρχαιολόγοι εξέτασαν αυτό το ζήτημα και αποφάνθηκαν ότι οφειλόταν σε κάποιο εμφύλιο πόλεμο, είτε σε κάποια εισβολή βαρβάρων ενώ πρότειναν και άλλες πιθανές αιτίες. Όμως ένας γεωφυσικός από το Στάφορντ ο Amos Nur αφού εξέτασε προσεκτικά τα αποδεικτικά στοιχεία, βρήκε κάτι άλλο : ότι μια σειρά από σεισμούς οδήγησαν αυτές τις πόλεις-κράτη, την μία μετά την άλλη, κατά την Εποχή του Χαλκού σε ένα πρόωρο τέλος. Η σεισμική δραστηριότητα την περίοδο εκείνη ήταν έντονη και αποτυπώθηκε σε πολλούς μύθους και θρύλους της εποχής. Πρόσφατα, ο Nur έδειξε ότι οι σεισμοί μπορούν να έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην κατάρρευση τουλάχιστον 50 μεγάλων πολιτιστικών κέντρων, συμπεριλαμβανομένων της Τροίας, των Μυκηνών και της Κνωσού, κατά το τέλος της εποχής του Χαλκού. Παρουσίασε τα στοιχεία του, σε μια διάσκεψη για την καταστροφή των πολιτισμών της Εποχής του Χαλκού που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Χρειάστηκαν 50 χρόνια, από το 1225 B.C. με 1175 π.Χ., για να καταρρεύσουν αυτά τα μεγάλα πολιτιστικά κέντρα. Μια σειρά από σεισμούς αποσταθεροποίησε εκείνες τις κοινωνίες των πολιτών και ήταν αρκετή αυτή η κατάσταση να εξαλείψει τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές δομές. Σύμφωνα με τον Nur, τα σεισμικά αρχεία δείχνουν ότι οι μεγάλοι σεισμοί συμπίπτουν χρονικά. Οι σύντομες περίοδοι με πολύ έντονη σεισμική δραστηριότητα προηγούνται ενώ στην συνέχεια παρουσιάζονται μακρά διαλείμματα σχετικά πιο ήσυχα. Γεωλογικά, τα επεισόδια αυτά μπορούν να εξηγηθούν ως εξής: Όταν γίνεται μια ρήξη σε ένα μέρος μιας πλάκας, το άλλο μέρος του ορίου της πλάκας μπορεί να καταρρεύσει λίγο αργότερα. Ο Nur με τις μετρήσεις του στο μεγάλο ρήγμα της Βόρειας Ανατολίας της Τουρκίας είδε την έντονη σεισμική δραστηριότητα. Σε αυτόν τον αιώνα, μεταξύ 1939 και 1967, μια σειρά από σεισμούς κατά μήκος του ρήγματος της Βόρειας Ανατολίας της Τουρκίας , προκάλεσαν την ολίσθηση περιοχών της τάξης των 2 έως 4 μέτρων. Επιπλέον, ιστορικά αρχεία δείχνουν ότι η σεισμική δραστηριότητα ήταν έντονη κατά τον 4ο και 8ο αιώνα.

Σύμφωνα με τον Nur, οι πόλεις που καταστράφηκαν στο τέλος της Εποχής του Χαλκού ήταν εγκατεστημένες σε περιοχές με μεγάλη σεισμική δραστηριότητα κατά τους ιστορικούς χρόνους. Οι σεισμοί συμβαίνουν σε αυτές τις περιοχές για χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς οι σεισμοί θα μπορούσαν να προκαλέσουν την κατάρρευση αυτών των αρχαίων κοινωνιών. Δεδομένης της περιορισμένης τεχνολογίας τους, θα ήταν δύσκολο για τις κοινωνίες να ανοικοδομήσουν ξανά τους υπέροχους ναούς και τα σπίτια τους. Μετά από μια τέτοια καταστροφή, ακόμη και η ανάγνωση και η γραφή θα μπορούσαν να έχουν εξαφανιστεί στον χρόνο αν οι άνθρωποι έπρεπε το διάστημα που ακολούθησε να ασχοληθούν με κάτι πιο σημαντικό, όπως ήταν η επιβίωση τους. Είναι πιθανό ότι πήρε πολλά χρόνια για να ανακάμψουν από αυτά τα γεγονότα.

Φίλοι του περιβάλλοντος στη Κω

1/4/2010

Παρέμβαση σε ξενοδοχείο στην Λάμπη

Σας παρουσιάζω την ομάδα των Φίλων του περιβάλλοντος της Κω. Ποιοί είναι;Πρόκειται για ακτιβιστές και ευαισθητοποιημένους πολίτες που αγωνίζονται για το περιβάλλον των νησιών μας. Ας στηρίξουμε την προσπάθεια τους.

Επιδίωξη της ομάδας παραμένει η γνωριμία των φίλων της με τη φύση, τη δράση και τη περιπέτεια μέσα σ' αυτή, η απόλαυση κάθε φυσικής ομορφιάς και η ευαισθητοποίηση του κόσμου στα προβλήματα του περιβάλλοντος (φυσικού, κοινωνικού και πολιτιστικού). Οι δραστηριότητες των επικεντρώνονται κυρίως σε θέματα που αφορούν την περιοχή της Κω και θα χαρούν να σας βοηθούν σε θέματα που τους θέτετε. Μπορείτε να τους συναντήσετε στο FACEBOOK.
Η τελευταία τους παρέμβαση έγινε την 20/03/10 και αφορά την παραλία Λάμπης μετά το ξενοδοχείο AeolosBeach. Παρατηρήθηκε παράνομη σωλήνα που διοχέτευε λύματα από διπλανό ξενοδοχείο. Ειδοποιήθηκε το Λιμεναρχείο για αυτοψία και δειγματοληψία. Παράλληλα κατατέθηκε μήνυση προς την επιχείρηση, τον υπεύθυνο λειτουργίας και κατά παντός τρίτου προσώπου από την Ζωοφιλική Οικολογική Ένωση ...Ας στηρίξουμε τέτοιες προσπάθειες .

Μια πόλη φτιαγμένη από πέτρα

1/4/2010

Πλάτανος του Ιπποκράτη

Η πόλη της Κω είναι πλούσια σε ιστορικά μνημεία και παρουσιάζει αξιόλογο αρχαιολογικό και τουριστικό ενδιαφέρον. Η σημερινή Κως είναι ένα σύγχρονο τουριστικό νησί με πολλές δυνατότητες σε θέματα διαμονής, εκδρομών και ψυχαγωγίας. Όμως, όπως όλες οι πόλεις, έτσι και η Κως είναι φτιαγμένη από πέτρα και από τα παράγωγα προϊόντα της. Ποια είναι αυτά; To μάρμαρο, ο ασβεστόλιθος, ο μονζονίτης και πολλά άλλα πετρώματα ειδικά διαμορφωμένα  διακοσμούν τα κτίρια της πόλης μας.
Το σκυρόδεμα, η σπασμένη πέτρα και η άσφαλτος είναι και αυτά οικοδομικά υλικά που παράγονται από ορυκτά, πετρώματα ή πετρέλαιο. Τα υλικά κατασκευής, όπως τούβλα, κεραμίδια, γύψος, γυψόπλακες, και χάλυβας, επίσης προέρχονται από τα συστατικά της πέτρας. Ακόμη και  το γυαλί στα παράθυρα μας γίνεται με ψιλοαλεσμένη και λιωμένη άμμο.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες, και οι Ρωμαίοι όλοι χρησιμοποιούσαν το σκυρόδεμα, ένα συνθετικό πέτρωμα.      Ο ζεστός ασβεστόλιθος, ο άργιλος, και το πυρίτιο σε 1.425° Κελσίου κάνουν το τσιμέντο, την κόλλα στο σκυρόδεμα. Από συνδυασμό τσιμέντου (συντριμμένη πέτρα ή άμμο και αμμοχάλικο), και νερού προέρχεται το σκυρόδεμα που τα τελευταία χρόνια αποτελεί το κύριο συστατικό από το οποίο φτιάχνουμε τα σπίτια της πόλης μας.
Εκτός από τσιμέντο η πόλη μας περιέχει και κάτι πιο γνωστό: το μάρμαρο.  Προέρχεται απο τα έγκατα της Γης και κάποτε αυτό ήταν ασβεστόλιθος. Μετασχηματίστηκε από τη θερμότητα και την πίεση μέσα στη γη. Θεωρείται προϊόν της τεκτονικής των πλακών και χρησιμοποιείται πολλές φορές και στα δάπεδα των σπιτιών μας.Πρόκειται για ένα πανέμορφο πέτρωμα που μόνο στον αιρετικό πλανήτη μπορεί να συναντήσει κανείς.
Ένα άλλο πέτρωμα που εμφανίζεται στην πόλη της Κω είναι ο μονζονίτης του Δίκαιου. Χρησιμοποιείται κυρίως  σε χώρους όπου παρουσιάζεται μεγάλη φθορά. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί το χρησιμοποιούν σε οδικά και σιδηροδρομικά έργα. Προτιμήθηκε στην πόλη μας για τα κράσπεδα πεζοδρομίων, λιθόστρωτα, τα μνημεία, κίονες, αγάλματα, καθώς και επιτύμβιες στήλες. Τα τελευταία χρόνια πια δεν χρησιμοποιείται.
Αλλά υλικά από τα οποία αποτελείται η πόλη μας είναι ο ασβεστόλιθος, ο ανδεσίτης, ο ιγκνιμβρίτης της Κεφάλου, ο τραβερτίνης του Ασκληπιείου για τα οποία όμως θα σας μιλήσω σε επόμενα άρθρα μου. Όμως πρέπει να γνωρίζουμε ότι το καθετί που μας περιτριγυρίζει και βρίσκεται στο σπίτι μας, την αυλή μας, την πλατεία Ελευθερίας, το Μουσείο αλλά και σε συλλογές με ευρήματα προϊστορικά, γλυπτά ελληνιστικά σε κλασσικά μικρά αγάλματα της Αφροδίτης, του Έρωτα, του Ιπποκράτη, σε επιγραφές και ψηφιδωτά με παραστάσεις και αρχιτεκτονικά μαρμάρινα μέρη ναών και κτιρίων μπορεί να μην προέρχεται από το νησί μας όμως είναι θαυμαστά προϊόντα της μητέρας Γης.

Γεωδίφης

Φωτογραφία- Πλατεία Πλατάνου, μία απο τις πλατείες του τόπου μας που είναι φτιαγμένη απο πέτρα. Παρατηρείστε του κίονες που είναι κατασκευασμένοι απο μονζονίτη του Δίκαιου

Forward>>

Κώια

Αρχεία