ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΖΩΟΦΙΛΙΚΗΣ -ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΩ

ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

ΓΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ Δ.Σ. ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 01.05.2011 (1Ο π.μ.-1μ.μ.) ΣΤΟ CAFE SUNRISE (ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ)

ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΕΝΙΣΧΥΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ .

ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ  ΤΑ ΖΩΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ.

Δ.Σ. ΤΗΣ Ζ.Ο.Ε.Κ

Η αρχαία πόλη της Τροίας ή Ίλιον, βρισκόταν σε ένα στρατηγικό σημείο στα Δαρδανέλια (Ελλήσποντος). Σήμερα η περιοχή χαρακτηρίζεται από ένα χαμηλό λόφο το Hissarlik ή Truva, σε ένα οροπέδιο που οριοθετείται από τον ποταμό Καρά Μεντερέ (Σκάμανδρος) και τον ποταμό Diimrek (αρχαία Σιμόεις). Στην ελληνική μυθολογία ο Σιμόεις ήταν ένας ποτάμιος θεός, γιος του Ωκεανού και της Τηθύος, ο οποίος αντιστοιχούσε σε ένα ποταμό της πεδιάδας της Tροίας. Στον Τρωικό Πόλεμο ο Σκάμανδρος κάλεσε σε βοήθεια τον Σιμόεντα για να εμποδίσει και αυτός με τα νερά του το στράτευμα του Αχιλλέως. Ο Σιμόεις είχε δύο κόρες: την Αστυόχη και την Ιερομνήμη. Από την Αστυόχη, ο Σιμόεις έγινε ο παππούς του Τρώα, ενώ από την Ιερομνήμη, παππούς του Κάπυος. Ως ποταμός, ο Σιμόεις πήγαζε από το όρος Ίδη, περνούσε βόρεια της Τροίας και λίγο πριν τη θάλασσα ενωνόταν με τον Σκάμανδρο.
Ομως, το πιο σημαντικό είναι ότι ο Τρωικός Πόλεμος, όπως τον αφηγείται ο Όμηρος διεξήχθη σε αυτή την περιοχή . Εδώ  ξετυλίχτηκε η ιστορία που έζησε ο Πρίαμος με την βασίλισσα και τους γιους του.Εδώ ,ο γιος του Πάρις έφερε τη όμορφη Ελένη μετά από απαγωγή της από την Σπάρτη. Ο επακόλουθος πόλεμος, διήρκεσε 10 χρόνια και τον οποίο τελικά κέρδισαν οι Έλληνες με τη βοήθεια του Δούρειου Ίππου.
Η περιοχή κατοικήθηκε εδώ και πολύ καιρό και η πρώτη κατοίκηση χρονολογείται περίπου από το 3000 π.Χ. Η πόλη καταστράφηκε το 2500 π.Χ. και αντικαταστήθηκε με μία άλλη, η οποία ήταν πολύ πιο μεγάλη και πιο πλούσια .Μιά πλάκα με τεράστια ποσότητα χρυσού που βρέθηκε εκεί οδήγησε στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν τεράστιες πηγές χρυσού.
Το επόμενο σημαντικό στάδιο για την πόλη, ήταν ότι χτίστηκε ξανά περίπου το 1800 π.Χ. για να καταστραφεί  ίσως από σεισμό το 1250 π.Χ. Ήταν μια μεγάλη πόλη, με καλούς τοίχους, φαρδείς δρόμους και ισχυρούς πύργους και αντιστοιχούσε πιθανώς στην Τροία του Ομήρου. Ο Μέγας Αλέξανδρος κατέλαβε την πόλη το 334 π.Χ., και πέτυχε να της ξαναδώσει το χαμένο μεγαλείο της το οποίο διατήρησαν και οι Ρωμαίοι και διήρκεσε τουλάχιστον έως τον έκτο αιώνα μ.Χ..
Η τοποθεσία της αρχαίας Τροίας βρισκόταν 30 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας, σε νεογενή ιζήματα μεταξύ του ποταμού Καρά Μεντερέ και του ποταμού Diimrek. Αυτά τα ποτάμια αναπτύχτηκαν σε παλαιοζωικά και μεσοζωικά βράχια, οφιόλιθους, ηφαιστειακά πετρώματα και πλουτωνικά προς το εσωτερικό.
Τα ποτάμια ρέουν επάνω σε ένα χαμηλό οροπέδιο, περίπου 60 με 125 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας, που αποτελείται από νεογενή ιζήματα που εναποτέθηκαν σε μια παλαιότερη τεκτονική τάφρο. Ένα πρόσφατο πρόγραμμα αποστράγγισης για τη σταθεροποίηση της κοίτης του Καρά Μεντερέ έχει σχεδόν εξαλείψει τα ίχνη των πλημμυρών, που συχνά μετέτρεπαν την κοιλάδα σε μια λίμνη. Ωστόσο, αυτό κατέστησε επίσης πιο δύσκολο να κατανοήσουμε τον ρόλο και τη σημασία των ιζημάτων από τον ποταμό.
Στην κορύφωση της τελευταίας εποχής παγετώνων, 20.000 χρόνια πριν,  το επίπεδο της θάλασσας ήταν περίπου 120 μέτρα κάτω από το σημερινό επίπεδο, και οι ποταμοί ήσαν παραπόταμοι ενός μεγάλου ποταμιού  που κατέληγε σε μία πρώιμη Μαύρη Θάλασσα, στη συνέχεια σε μια λίμνη και κυλούσε κάτω από τα Δαρδανέλια μέχρι το Αιγαίο Πέλαγος. Τα στρώματα αυτών των παραποτάμων ήταν βαθιά χαραγμένα στην πεδιάδα .
Το λιώσιμο των παγετώνων είχε ως αποτέλεσμα την ραγδαία άνοδο της θαλάσσιας στάθμης, καθώς από το 8000 π.Χ. τα Δαρδανέλλια είχαν γίνει θαλάσσια. Αυτή τη στιγμή η κοιλάδα του ποταμού Καρά Μεντερέ ήταν μία μεγάλη πεδιάδα χαμηλού υψομέτρου. Περαιτέρω αυξήσεις της στάθμης της θάλασσας που προκλήθηκαν, καταπάτησαν ακόμη περισσότερο τις κοιλάδες ποταμών, φθάνοντας το ψηλότερο σημείο περίπου το 5000 π.Χ. Αυτή τη στιγμή τα χαμηλότερα 15 χιλιόμετρα από το Καρά Μεντερέ ήταν μια ρηχή λασπώδη και αμμώδη εκβολή. Από τότε το επίπεδο της θάλασσας, τώρα σχεδόν σταθερό, δεν θα μπορούσε να συμβαδίσει με την αύξηση του δαπέδου της κοιλάδας που παραγόταν από  την εναπόθεση ιζημάτων από τους ποταμούς: το δέλτα του ποταμού άρχισε να ανακτά το χαμένο έδαφος και προχώρησε προς τα Δαρδανέλια.
Περίπου το 2500 π.Χ., η πόλη περιβάλλεται (σε τρεις πλευρές) από αμμώδεις και λασπώδεις εκβολές που αφθονούν τα ψάρια και οστρακοειδή. Κατά την εποχή του Τρωικού πολέμου, περίπου το 1250 π.Χ., το ποτάμιο δέλτα είχε προχωρήσει προς την Τροία και νοτιο-δυτικά. Πιθανόν να υπάρχουν πεδινοί βάλτοι γύρω από τη περιοχή της Τροίας αυτή τη στιγμή.
Οι μάχες του Τρωικού πολέμου πρέπει να έγιναν νότια και δυτικά της πόλης, στην πεδιάδα του ποτάμιου δέλτα . Από το χρόνο του Στράβωνα (πρώτο αιώνα μ.Χ.) η Τροία βρισκόταν περίπου 3 χιλιόμετρα πιο εσωτερικά,  αλλά παρέμενε μια αμμώδης εκβολή βόρεια. Από τότε το δέλτα του έχει προχωρήσει περαιτέρω προς τα βόρεια, μέχρι να αποτραπεί από τα διαβρωτικά αποτελέσματα των ρευμάτων που ρέουν κατά μήκος των Δαρδανελίων.
Η μακρά ιστορία της απόθεσης ιζημάτων στις κοιλάδες, όπως το δέλτα προχωρούσε, σημαίνει ότι οποιαδήποτε ίχνη από τους αρχαίους οικισμούς στην κοιλάδα του ποταμού θα είναι βαθιά θαμμένα από ιζήματα τουλάχιστον 10 μέτρων.
Η ιστορία της επιχωματώσεως επαναλήφθηκε και στο κόλπο Besika, 10 χιλιόμετρα νοτιο-δυτικά της Τροίας .Κατά την αρχαιότητα ο κόλπος εδώ μπορεί να ήταν αρκετά βαθύς για να παρέχει μια εναλλακτική λύση πρόσβασης στην Τροία και μπορεί να χρησιμοποιήθηκε από τους Έλληνες στον Τρωικό πόλεμο.

Γεωδίφης

Πηγές:
1.Kraft,J.C,Kayan,Erol -Geomorphic reconstructions in the environs of ancient Troy 2.Βικιπαίδεια 3.M&R.Higgins-Geological companion to Greece  4.Τροποποιημένος χάρτης από τους Kraft,J.C,Kayan,Erol

Η Ευρώπη μπορεί να έχει αρχίσει να υποβυθίζεται κάτω από την Αφρική, δημιουργώντας μια νέα ζώνη καταβύθισης και ενδεχομένως αυξάνοντας τον σεισμικό κίνδυνο στη δυτική Μεσόγειο, λένε σε μία νέα έκθεση οι επιστήμονες.
Οι ζώνες καταβύθισης παρουσιάζονται εκεί όπου οι τεκτονικές πλάκες συγκρούονται, με μία πλάκα να υποβυθίζεται στο γήινο μανδύα κάτω από μία άλλη. Μερικές φορές αυτές οι συγκρούσεις μπορεί να  είναι σταδιακές, αλλά συχνά εμφανίζονται σε μεγάλες κλίσεις που μπορούν να προκαλέσουν σεισμούς.
Επειδή οι ​​ζώνες καταβύθισης βρίσκονται γενικά σε πυθμένες, οι σεισμοί, στις ζώνες αυτές μπορούν να προκαλέσουν τσουνάμι, όπως το δολοφόνο κύμα που κατέστρεψε την Ιαπωνία τον περασμένο μήνα .
Για εκατομμύρια χρόνια η αφρικανική πλάκα, η οποία περιλαμβάνει μέρος της Μεσογείου κινείται προς βορρά, προς την κατεύθυνση της Ευρασιατικής πλάκας με ρυθμό περίπου ένα εκατοστό το χρόνο.
Τώρα μελέτες πρόσφατων σεισμών στην περιοχή δείχνουν ότι μια νέα ζώνη καταβύθισης μπορεί να εμφανίζεται εκεί όπου οι πλάκες συγκρούονται κατά μήκος των ακτών της Αλγερίας και της βόρειας Σικελίας.
«Η δημιουργία μιας νέας ζώνης καταβύθισης είναι πολύ σπάνια», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Rinus Wortel, ένας γεωφυσικός στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης στην Ολλανδία. Σύμφωνα με τον Wortel, μία αντίθετη κατάσταση επικρατούσε περίπου 30 εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν η αφρικανική πλάκα καταδυόταν κάτω από την Ευρασιατική κατά μήκος μιας αρκετά μεγάλης ζώνης καταβύθισης στη δυτική Μεσόγειο. Εκεί, τα πετρώματα του Αφρικανικού βυθού ωθήθηκαν κάτω από την ευρωπαϊκή πλάκα.
Πάνω από εκατομμύρια χρόνια, η Αφρική κινούταν μέχρι τον βορρά, με αποτέλεσμα τίποτα  από τον πυθμένα της πλάκας να μην έχει απομείνει στη δυτική Μεσόγειο. Το μόνο που έμεινε ήταν οι βράχοι από την ίδια την ήπειρο, οι οποίοι ήταν ελαφρύτεροι από το βυθό της θάλασσας και για τον λόγο αυτό δεν βυθίστηκαν, είπε ο Wortel.
Όμως, οι δύο πλάκες εξακολούθουσαν να συγκλίνουν, δημιουργώντας τεκτονικές τάσεις. Μέρος αυτού του στρες έγινε από το δίπλωμα της Ευρασιατικής πλάκας στην περιοχή των Άλπεων, τον Καύκασο, και στις οροσειρές Zagros .
Τώρα, με βάση τις θέσεις και κινήσεις των πρόσφατων σεισμών κατά μήκος των ορίων της πλάκας, ο Wortel και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι  η υποβύθιση ξεκινά και πάλι, αλλά αυτή τη φορά με την Ευρώπη να ωθείται προς την μεριά της Αφρικής.
Η νέα ζώνη καταβύθισης, ανακοινώθηκε κατά την πρόσφατη συνεδρίαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γεωεπιστημών στη Βιέννη και είναι μία συναρπαστική ανακάλυψη, είπε ο .Άλλοι επιστήμονες γοητεύθηκαν  από την ιδέα της πιθανής ζώνης καταβύθισης, αλλά εξακολουθούν να είναι επιφυλακτικοί.
"Δεν άκουσα την ομιλία, αλλά είναι απολύτως εύλογη," είπε ο Seth Stein , καθηγητής γεωφυσικής στο Πανεπιστήμιο Northwestern στο Evanston-Illinois, είπε σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Για παράδειγμα, άλλες περιοχές της Μεσογείου, όπως η ηπειρωτική Ιταλία-έχουν δει τεκτονικές αλλαγές τα τελευταία 2 εκατομμύρια χρόνια, είπε.
Ακόμα,η  αποκρυπτογράφηση αυτών των αλλαγών είναι μια πολύ σύνθετη διαδικασία, δήλωσε ο Κρις Goldfinger, διευθυντής του του Oregon State University στο Corvallis. "Θα πρέπει να περάσει μια εβδομάδα με τα δεδομένα στην διάθεση μου για να  έχω μια πιο ολοκληρωμένη  άποψη», είπε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Ο επικεφαλής της μελέτης Wortel πρόσθεσε ότι ο σχηματισμός μιας ζώνης καταβύθισης είναι μια αργή διαδικασία: "Αυτές οι διαδικασίες λαμβάνουν χώρα στη χρονική κλίμακα πολλών εκατομμύριων χρόνων», είπε.
Για παράδειγμα, είπε, οι πιο καθιερωμένες ζώνες καταβύθισης χαρακτηρίζονται από γιγαντιαίες υποθαλάσσιες τάφρους. Μια παρόμοια τάφρος πρέπει τελικά να σχηματιστεί στη Μεσόγειο, αλλά σίγουρα αυτό δεν μπορεί να γίνει από την μια μέρα στην άλλη.
Ο Wortel πιστεύει ότι τα νέα δεδομένα  μπορεί να σημαίνουν ότι ο κίνδυνος σεισμού στη δυτική Μεσόγειο έχει υποτιμηθεί και μπορεί να αυξάνεται. "Συνήθως δεν θεωρείται ως μια περιοχή με τεράστια σεισμικότητα-όχι του γιγαντιαίου μεγέθους που βιώσαμε στην Ιαπωνία τον περασμένο μήνα," ο Wortel είπε. Αυτό μπορεί απλώς να οφείλεται σε ιστορικό εφησυχασμό. "Ακόμα κι αν κάτι δεν έχει συμβεί σε 100 χρόνια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος."
Στην πραγματικότητα, σημείωσε, 70.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη Μεσίνα, την Ιταλία, το 1908 όταν ένας σεισμός μεγέθους 7,1R παρήγαγε ένα τσουνάμι με τα κύματα που ξεπέρασαν τα 12 μέτρα.
Ένας από τους πιο καταστροφικούς σεισμούς στην ιστορία της Ευρώπης συνέβη κάπου στα δυτικά του στενού του Γιβραλτάρ το 1755, στέλνοντας ένα γιγαντιαίο κύμα σε Λισαβόνα, Πορτογαλία, από το οποίο σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, χάθηκαν μέχρι και 100.000 άτομα.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το National Geographic News

Φωτογραφία της NASA

Ο Simon Haslett, Καθηγητής Φυσικής Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, Newport, βρέθηκε πριν από κάποιο καιρό στο νησί της Κω και αρχικά εξέτασε τα αποδεικτικά στοιχεία από το έδαφος της, σχετικά με το μεγατσουνάμι που δημιουργήθηκε από την καταστροφική έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης στο Αιγαίο, στην ανατολική Μεσόγειο, κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού περίπου 3500 χρόνια πριν. Είναι γνωστό ότι ο Μινωικός πολιτισμός της Κρήτης κατέρρευσε γύρω από αυτό το χρονικό διάστημα. Ομως, η ηφαιστειακή έκρηξη είχε ως αποτέλεσμα να προκληθεί ένα τσουνάμι που έπληξε σχεδόν ολόκληρη την νοτιοανατολική Μεσόγειο(Κρήτη,Ισραήλ,Τουρκία κά).
Υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ένα μεγατσουνάμι πράγματι συνέβη; Ο καθηγητής Simon Haslett, επισκέπτεται τις ακτές στο Μαρμάρι και το Τιγκάκι της Κω και μας παρουσιάζει τους προβληματισμούς του. Συλλέγει λατύπες προχωρώντας προς το εσωτερικό του νησιού και εκτιμά ότι αυτά τα πετρώματα προέρχονται από μεγατσουνάμι ύψους δεκάδων μέτρων που αποτέθηκαν από την βιαιότητα των κυμάτων και προήλθαν από την κατολίσθηση του ηφαιστείου της Σαντορίνης. Τα αποτελέσματα  της έρευνας του τα δημοσίευσε στην Εφημερίδα Ηφαιστειολογίας και Γεωθερμικής έρευνας, Vol. 130, σελ. 107-132, Λονδίνο.
Περισσότερες Πληροφορίες μπορείτε να βρείτε: Haslett SK, 2008. Παράκτια συστήματα (2η έκδοση). Routledge, Λονδίνο (βλέπε τμήμα 2.2.2) Δ.Dominey-Howes,2004. Μια νέα ανάλυση της έκρηξης της Ύστερης Εποχής του Χαλκού και το τσουνάμι της Σαντορίνης, και οι επιπτώσεις από την επικινδυνότητα από το ηφαίστειο και το τσουνάμι.

Γεωδίφης .

Το 94 ή 95 μ.Χ, επί βασιλείας του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Δομητιανού,ο Ευαγγελιστής Ιωάννης εξορίζεται από την Έφεσο στη Πάτμο. Εκεί, σύμφωνα με την παράδοση, ο Ιωάννης στο εσωτερικό μιας σπηλιάς επιλέγει να συνομιλήσει με τον Θεό. Ο βράχος της σπηλιάς σχίζεται σε τρεις μικρότερες σχισμές – σύμβολο της Αγίας Τριάδας- και από εκεί λέγεται ότι άκουγε την φωνή του Θεού ο οποίος του υπαγόρευε το κείμενο του προφητικού βιβλίου της Αποκάλυψης.  Η καταγραφή  των μυστικών της Αποκάλυψης γίνεται με τη βοήθεια του μαθητή του Πρόχορου. Σήμερα ο χώρος αυτός ονομάζεται "Σπήλαιον της Αποκαλύψεως"  και έγινε λατρευτικός από τον ιδρυτή της μονής της Πάτμου, Όσιο Χριστόδουλο. Το 1999, η UNESCO κήρυξε το σπήλαιο ως  Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς μαζί με το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου .
Η Πάτμος είναι σχετικά μικρό νησί με έκτασή που φθάνει περίπου τα 34,5 τ.χλμ., με έδαφος βραχώδες και άγονο. Το νησί αποτελείται κυρίως από τρία τμήματα συνδεόμενα μεταξύ τους από δύο ισθμούς. Το έδαφός του νησιού είναι  ηφαιστειογενές και πλούσιο σε θρύλους. Αποτελείται ως επί το πλείστον από ηφαιστειακά πετρώματα που προήλθαν κυρίως από εκρήξεις που έγιναν πριν από 7-5 εκατομμύρια χρόνια.Η τελευταία ηφαιστειακή δραστηριότητα συνέβη πριν απο 4 εκατομμύρια χρόνια. Ωστόσο δεν γνωρίζουμε από ποια έκρηξη προέρχεται η ηφαιστειακή στάχτη που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του νησιού. Το μόνο μη ηφαιστειακό τμήμα του νησιού βρίσκεται νοτιοδυτικά και αποτελείται από μάρμαρα.
Κοντά στην πόλη της Σκάλας, βρίσκεται η σπηλιά του Αγίου Ιωάννη , περίπου στο κέντρο του νησιού και είναι σχετικά μικρή, ενώ στην οροφή της είναι εμφανής η τριπλή σχισμή. Στο εσωτερικό της σπηλιάς ξεχωρίζει η λαξευμένη εσοχή του βράχου όπου ο Ιωάννης ακουμπούσε το κεφάλι του. Η πόλη της Σκάλας είναι χτισμένη σε πρόσφατα ιζήματα που περιβάλλονται  από τους γύρω ηφαιστειογενείς λόφους. Τα διαφορετικά χρώματα των βράχων στους λόφους αντανακλούν σε μεγάλο βαθμό την ιστορία τους μετά την κρυστάλλωση. Τα βρόχινα νερά, θερμάνθηκαν  από την ηφαιστειακή δραστηριότητα, κυκλοφορήσαν μέσα από τα βράχια και μετά οξειδώθηκαν σε ροζ και κόκκινα, ή τελικά μετατράπηκαν σε άργιλο. Μαύρα και καφέ οξείδια σιδήρου μπορεί επίσης να αποτέθηκαν από αυτά τα τρεχούμενα νερά.
Ο δρόμος από τη Σκάλα προς τη Χώρα, οδηγεί στο «Ιερό Σπήλαιο». Το σπήλαιο είναι μία φυσική προεξοχή, που δημιουργήθηκε από τη διάβρωση των ασθενέστερων υποκείμενων πετρωμάτων και το οποίο έχει διευρυνθεί τεχνητά. Το υπόβαθρο από λάβα τραχυανδεσίτη περιέχει μεγάλους κρυστάλλους πλαγιόκλαστου και βιοτίτη. Οι σχισμές στις οποίες αποδόθηκε η φωνή του Θεού φαίνεται να είναι συνδέσεις τύπου joint(διάκλαση) στο βράχο που σχηματίστηκε  είτε από συστολή κατά την ψύξη ή τη μείωση της πίεσης από τη διάβρωση των υπερκείμενων πετρωμάτων.
Η πόλη της Χώρας απλώνεται σε ένα λόφο ύψους 152 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Αυτός ο λόφος δεν είναι τίποτα άλλο από τα ερείπια ενός ηφαιστείου που δημιούργησε τις γύρω λάβες από τραχυανδεσίτη της κύριας ηφαιστειακής σειράς. Η διάβρωση αναδιαμόρφωσε το ηφαίστειο και σε ορισμένα σημεία μπορεί να έχουν αφαιρεθεί μεγάλες ποσότητες βράχου. Τα κτίρια της Χώρας σε μεγάλο βαθμό κατασκευάστηκαν  από τις λάβες που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του λόφου.

 Γεωδίφης

Πηγές-
1. Les roches volcaniques  de l’ile de Patmos- Robert.U, 1973
,2.Φωτογραφία πανοραμική 360 μοιρών της σπηλιά της Αποκάλυψης– Καβουκλής,  3.Φωτογραφία από Panoramio Google Earth

Περισσότεροι από 12.000 άνθρωποι είναι οι επιβεβαιωμένοι νεκροί και οι αξιωματούχοι φοβούνται ότι ο αριθμός  θα μπορούσε να ανέλθει στους 25.000 από την καταστροφή της 11ης  Μαρτίου. Ομως, τα πράγματα θα μπορούσαν να πάνε χειρότερα.
Στον απόηχο του φονικού τσουνάμι που συνόδευσε τον σεισμό των 9R  στην Ιαπωνία, θα σας αναφέρω τι έσωσε τους Ιάπωνες από μία ολοκληρωτική καταστροφή . Πέρα από τα αντισεισμικά κτίρια και τα τοιχία προστασίας που όλοι είδατε στα βίντεο οι Ιάπωνες σχεδιάζουν και οργανώνονται λαμβάνοντας υπόψη την ιστορία τους. Σέβονται , αγαπούν και δεν ξεχνούν την ιστορία τους. Κατά μήκος της ακτής του Honshu αρχαίες πέτρινες πλάκες που είχαν τοποθετηθεί προειδοποιούσαν  τους απόγονούς τους να προσέξουν. Οι αρχαίοι Ιάπωνες με αυτό τον τρόπο προειδοποιούσαν τις νεώτερες γενεές  για τα προβλήματα που πρόκειται να αντιμετωπίσουν. Στην πόλη της Natori, για παράδειγμα, υπάρχει μια αρχαία πέτρα 2 μέτρων με μήνυμα που χαράχτηκε με  μεγάλους  ιαπωνικούς  χαρακτήρες που έλεγε ότι όταν νιώσεις ένα σεισμό πρόσεχε γιατί το τσουνάμι έρχεται. Μία αρχαία πέτρα στο Aneyoshi έγραφε, «Να θυμάσαι την μεγάλη καταστροφή από το τσουνάμι. Μην κατασκευάσεις κατοικίες κάτω από αυτό το σημείο». Η επιγραφή ακόμη στέκεται και οι χωρικοί ζουν μετά από την 11η Μαρτίου. Μια άλλη πλάκα αναφέρει ότι  «με τις υψηλές κατοικίες θα έχουν την γαλήνη οι απόγονοι μας».Ήταν συμβουλές αιώνων που εισακούστηκαν και τα σπίτια τους βγήκαν αλώβητα από μια καταστροφή που θα μπορούσε να ισοπεδώσει τα πάντα κατά μήκος της βορειοανατολικής ακτής της Ιαπωνίας.
Σήμερα  σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου υπάρχουν πινακίδες μεταλλικές που προειδοποιούν τους επισκέπτες μίας παραλίας  για τον κίνδυνο τσουνάμι. Πραγματικά κάθε βήμα ετοιμότητας βοηθάει, αν και τίποτα δεν είναι εγγυημένο. Ωστόσο από πολλά κράτη έχουν υιοθετηθεί κάποια σχέδια προστασίας τα οποία εφαρμόζονται σε γενικές γραμμές.
Η χώρα μας και ιδιαίτερα το νοτιοανατολικό Αιγαίο δεν είναι μόνο από τις πιο σεισμογενείς αλλά και απο τις πιο τσουναμογενείς ζώνες του κόσμου. Την βιαιότητα των τσουνάμι γνώρισαν και οι ακτές της Κω όχι λίγες φορές(554,1933,1956 κά).  Πινακίδες σχετικά με τα τσουνάμι μπορεί οι πρόγονοι μας να μην  άφησαν αλλά μας παρέδωσαν πανέμορφους μύθους και γραπτά κείμενα  με τους οποία μας διηγούνται το πέρασμα φονικών και καταστρεπτικών τσουνάμι από τα νησιά μας.  Επιπλέον διάφορες έρευνες ξένων και ελλήνων επιστημόνων (Παπαδόπουλος,Συνολάκης,Παπαζάχος κά) προειδοποιούν για τον κίνδυνο από τσουνάμι και όμως τίποτα δεν γίνεται. Ξοδεύουμε ως κοινωνία τεράστια κεφάλαια για διάφορα πράγματα όμως δεν κάνουμε τίποτα για να προστατευτούμε από την βιαιότητα αυτών των κυμάτων που η ενέργεια τους είναι συνήθως ίση με το 1/10 της σεισμικής ενέργειας του αντίστοιχου σεισμού.
Σύμφωνα με επιστημονικές στατιστικες τσουνάμι στην Ελλάδα  με μέγεθος ΙΙΙ γίνονται κάθε 4 χρόνια, με μέγεθος IV κάθε 26 χρόνια, με V ή παραπάνω  κάθε 170 χρόνια και  μεγέθους VI κάθε 1100 χρόνια. Οι περιοχές που προσβάλλονται περισσότερο από αυτά είναι τα Δωδεκάνησα,οι Κυκλάδες, η Χίος, ο Κορινθιακός, ο Μαλιακός και οι δυτικές ακτές της χώρας μας. Σας υπενθυμίζω  το τσουνάμι της Αμοργού μετά από τον ισχυρό σεισμό των 7,5R που έγινε στις 9 Ιουλίου του 1956. Το ύψος των κυμάτων έφτασε τα 25 μέτρα στις νότιες ακτές της Αμοργού, τα 20 μέτρα στις βόρειες ακτές της Αστυπάλαιας, τα 3 μέτρα στην Κάλυμνο και Κω και τα 2,6 μέτρα στις βόρειες ακτές της Κρήτης. Απο τον σεισμό σκοτώθηκαν 53 άτομα και τραυματίστηκαν  100.
Στην Ρόδο από ότι διάβασα πρόσφατα τέθηκε ήδη σε λειτουργία το τοπικό όργανο πολιτικής προστασίας. Ένα νέο πρόγραμμα καταγραφής τσουνάμι, θα συμμετάσχει σύντομα το νησί , καθώς ήδη η  δημοτική αρχή δήλωσε το ζωηρό της ενδιαφέρον σε μία νέα προσπάθεια που ξεκινά ο σεισμολόγος Γ. Παπαδόπουλος.
Ωστόσο μετά τα γνωστά γεγονότα στην Ιαπωνία, στα γύρω νησιά τα τοπικά όργανα δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα μέχρι σήμερα. Τα  τσουνάμι δεν πρέπει να ξεχνάμε μπορούν να χτυπήσουν οποιαδήποτε στιγμή κάθε ακτή, και μπορεί να επηρεάσουν τοποθεσίες που βρίσκονται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Μπορεί να είναι ασυνήθιστα, αλλά η καταστροφή που προκαλούν τα καθιστά μία θανατηφόρο δύναμη στη φύση. Ο κόσμος, πρέπει να γνωρίζει τα προειδοποιητικά σημάδια που στέλνει ένα εισερχόμενο τσουνάμι: ένας ισχυρός σεισμός, μία ταχεία αύξηση ή μείωση του νερού κατά μήκος της ακτής, ένας βρυχηθμός του ωκεανού. Για τον λόγο αυτό πρέπει να δραστηριοποιηθούν τα τοπικά όργανα προστασίας και είναι σημαντικό εκτός από την ενημέρωση που πρέπει να προσφέρουν, να συντάξουν οπωσδήποτε χάρτες επικινδυνότητας από τσουνάμι και να έχουν μία μορφή επικοινωνίας με αρμόδιους φορείς όπως το Λιμεναρχείο, Ναυαγοσώστες, Ομάδες Διάσωσης, Στρατό, Αστυνομία κά. Ας μην ξεχνάμε ότι το τσουναμι της Αμοργού ευτυχώς έγινε στις 3 το βράδυ και σε μία Ελλάδα που ακόμη δεν είχε αναπτύξει παράκτια τις τουριστικες υποδομές της. Μπορείτε να φανταστείτε κάτι το ανάλογο να συνέβαινε σήμερα π.χ ένα μεσημεράκι κάποιου Ιούλη. Καλύτερα να μην το σκέπτομαι.......
 
Γεωδίφης 

Πηγές-1.S.Soloviev-Tsunamis in the Mediterranian Sea 2000BC-2000AD
            2.Παπαζάχος -Σεισμοί της Ελλάδας

Φωτογραφία-Πινακίδα ενημερωτική για τον κίνδυνο τσουνάμι.

Είναι γνωστό ότι η επιφάνεια του πλανήτη μας αποτελείται από μια σειρά τεκτονικών πλακών που είναι σαν ένα τεράστιο παγκόσμιο παζλ. Αυτές οι πλάκες μετακινούνται συνεχώς και είναι πάντα σε επαφή μεταξύ τους. Όταν αυτή η κίνηση είναι ξαφνική, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι αυτό που συνέβη στην Ιαπωνία στις 11 Μαρτίου – όταν είχαμε έναν καταστροφικό σεισμό.
Η κίνηση των πλακών σχετίζεται με τον κινητήρα εσωτερικής θερμότητας της Γης. Αυτός είναι ο μανδύας της Γης, η οποίος είναι αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα βαθύς και περικυκλώνει ολόκληρο τον πλανήτη, κάτω από την κρούστα.
Ο μανδύας περιέχει ραδιενεργά στοιχεία, όπως το ουράνιο και θόριο. Τα στοιχεία αυτά είναι συνεχώς σε αποσύνθεση και, ως εκ τούτου, παράγουν θερμότητα. Για το λόγο αυτό η Γη εξακολουθεί να είναι ένας ζωντανός πλανήτης, σε αντίθεση με τη Σελήνη, που είναι ένα νεκρό ουράνιο σώμα. Δεν υπάρχει τίποτα που να συμβαίνει στο εσωτερικό της Σελήνης.
Αλλά η Γη είναι ακόμα ένας ζωντανός πλανήτης. Αυτή η θερμότητα διαφεύγει από το διάστημα με δύο βασικούς τρόπους. Ο ένας είναι με την μεταφορά της  μέσω της επιφάνειας. Υπάρχει μια μετρήσιμη ροή θερμότητας που μπορεί να μετρηθεί στην επιφάνεια με ευαίσθητα όργανα. Αλλά το πιο σημαντικό από την άποψη των διαδικασιών επιφάνειας της Γης, είναι ότι  ο μανδύας βρίσκεται σε αργή μεταφορά θερμότητας, όπως βράζει το νερό σε μια κατσαρόλα πάνω από τη σόμπα, απλά με πιο αργό ρυθμό. Αυτές οι κινήσεις μεταφέρουν τα ρεύματα του θερμού μανδύα στην επιφάνεια, συνήθως στη μέση του ωκεανού. Υπάρχει, για παράδειγμα, αυτό που συμβαίνει κάτω από τη μέση του Ατλαντικού Ωκεανού και δημιουργεί ηφαιστειακή δραστηριότητα.
Δεδομένου ότι αυτές οι κινήσεις από τα ρεύματα απλώνονται πλαγίως, ωθούν τις ηπείρους μακριά την μια από την άλλη, έτσι, για παράδειγμα, η Βόρεια Αμερική απομακρύνεται από την Ευρώπη σε ποσοστό περίπου 3-4 εκατοστά το χρόνο. Και αυτό σημαίνει ότι όλες οι ήπειροι βρίσκονται σε αυτή τη σχετική πλευρική κίνηση.
Σημαίνει επίσης ότι σε ορισμένα σημεία, οι πλάκες έρχονται σε επαφή. Και αυτό είναι που συνέβη στην Ιαπωνία . Είναι μια διαδικασία που είναι ήδη σε εξέλιξη εδώ και εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται "καταβύθιση" - όπου πλάκες έρχονται κοντά η μία στην άλλη . Όταν υπάρχει μια ωκεάνια πλάκα που συμμετέχει, στην περίπτωση αυτή του Ειρηνικού, γυρίζει προς τα κάτω και κατεβαίνει κάτω από την γειτονική ήπειρο. Η συμπίεση μεταξύ της πλάκας του Ειρηνικού και της Ιαπωνίας γίνεται σταθερά και ο σεισμός ήταν μια ξαφνική απελευθέρωση του στρες, με τη μορφή της αιφνίδιας θραύσης προς τα ανατολικά με 2 ή 3 μέτρα.
Υπάρχει τρόπος πρόβλεψης αυτού του φαινομένου με ακρίβεια όσον αφορά τον τόπο ή το χρόνο;
Μπορούμε να εντοπίσουμε τομείς όπου μεγάλοι σεισμοί είναι πιθανοί. Έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε αυτό για αρκετό καιρό τώρα. Η περιοχή του Ειρηνικού, η Μεσόγειος και άλλες περιοχές είναι μέσα σε σεισμογενείς ζώνες. Αλλά δεν μπορούμε να προβλέψουμε πότε ή πού θα συμβεί με ακρίβεια.
Η Ιαπωνία, βεβαίως, έχει μια πλούσια σεισμική ιστορία και είναι γνωστό ότι οφείλεται  στις  τεκτονικές πλάκες για τις οποίες σας ανέφερα νωρίτερα. Το καλό είναι ότι η Ιαπωνία έχει πολύ καλές προδιαγραφές για τα κτίρια και έχει την καλύτερη τεχνολογία για τους σεισμούς στον κόσμο. Κάθε σύγχρονο κτίριο που κατασκευάστηκε  κατά τη δεκαετία του 1990 ή αργότερα θα μπορούσε να αντέξει σε μεγάλο βαθμό από ένα αναμενόμενο σοκ.
Έχετε μείνει έκπληκτοι από τη μαζική καταστροφή που προκλήθηκε από αυτό το σεισμό και το τσουνάμι που προέκυψε;
Ο σεισμός ο ίδιος ήταν πολύ μεγάλος. Είναι πλέον ο 4ος μεγαλύτερος της Γης . Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα γίνει άλλος ένας αυτού του μεγέθους τις επόμενες δεκαετίες . Σίγουρα θα μπορούσε να συμβεί. Αλλά η δύναμη του σεισμού και η θέση του είναι προβλέψιμη σε γενικές γραμμές αν και, όπως έχω πει, δεν μπορούμε να προβλέψουμε την ακριβή τοποθεσία ή και την ακριβή ώρα.
Σχετικά με το τσουνάμι; Το τσουνάμι είναι κάτι άλλο, τελείως διαφορετικό. Υπάρχουν πολύ λίγα που μπορούν να γίνουν για την προστασία από τσουνάμι. Υπάρχουν τσουναμοφράχτες κατά μήκος των τμημάτων των ιαπωνικών ακτών που έχουν σχεδιαστεί για να απορροφήσουν και να εκτρέψουν ορισμένη από την ενέργεια που προκαλείται από τα κύματα, αλλά αυτοί πραγματικά λειτουργούν μόνο για τα μικρά τσουνάμι και σίγουρα δεν θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν σε κάτι ανάλογο με αυτό  που έπληξε την βορειοανατολική ιαπωνική ακτή πριν από λίγο καιρό.
Ποια μαθήματα θα μπορούσαμε να πάρουμε για την περιοχή μας;
Τα ιστορικό αρχείο του νοτιοανατολικού Αιγαίου μας λέει ότι η ευρύτερη περιοχή   του Ελληνικού Τόξου θα μπορούσε να δεχτεί έναν σεισμό της τάξης των 8-8.5R, αν και η συσσώρευση του στρες φαίνεται λίγο πιο αργή. Κάτι τέτοιο μπορεί να παρουσιαστεί οποιαδήποτε στιγμή μέσα στις επόμενες δεκαετίες ή ακόμα και σε μερικές εκατοντάδες χρόνια. Για τον λόγο αυτό πρέπει να προετοιμαστούμε για ένα μεγάλο σεισμό και δεν νομίζω ότι έχουμε προχωρήσει τόσο πολύ εδώ όπως έχουν κάνει στην Ιαπωνία, όπου οι άνθρωποι είχαν  αποθέματα τροφίμων στα σπίτια τους, για κάποιο χρονικό διάστημα. Το τραγικό θεωρώ είναι ότι είμαστε ανέτοιμοι για να αντιμετωπίσουμε έναν φυσικό κίνδυνο ανάλογου μεγέθους. Οι άνθρωποι στην χώρα μας δεν γνωρίζουν σημαντικά πράγματα που θα μπορούσαν να συμβούν από σεισμούς, πλημμύρες, τυφώνες, ηφαίστεια, τσουνάμι και τόσα άλλα. Είναι λυπηρό ότι υπάρχουν ακόμη υπηρεσίες στο ελληνικό κράτος οι οποίες αντιμετωπίζουν τα φυσικά φαινόμενα ως θεομηνίες.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το physorg.com

Φωτογραφία- Ο ρεπόρτερ Toya Τσίμπα σαρώνεται από ένα τσουνάμι στο λιμάνι Kamaishi, στις 11 Μάρτη 2011. Κατάφερε να επιβιώσει από το τσουνάμι αφού άρπαξε ένα σχοινί και αναρριχήθηκε . Reuters / Kyodo 

Ο υγρότοπος ή βιότοπος του Ψαλιδίου βρίσκεται στην ΒΑ ακτή της Κω και απέχει μόλις 3,5 χιλιόμετρα από την ομώνυμη πρωτεύουσα. Το Ψαλίδι είναι ένα ακρωτήρι τριγωνικού σχήματος και έκτασης περίπου 1000 στρεμμάτων.Η  δράση  τόσο των χειμάρρων της περιοχής όσο και των παράκτιων δυνάμεων δημιούργησαν αυτό το πανέμορφο μέρος. Πριν από κάποια χρόνια η περιοχή ήταν ένας τεράστιος βάλτος, ωστόσο τόσο οι γεωλογικές δυνάμεις όσο και  οι ανθρωπογενείς παρεμβάσεις των τελευταίων χρόνων αλλοίωσαν το φυσικό τοπίο. Σήμερα στην περιοχή εκτός από τον υγρότοπο υπάρχουν λιβάδια και ξενοδοχειακές μονάδες και τίποτα πια  δεν θυμίζει το έλος που κάποτε κυριαρχούσε  στο τρίγωνο του Ψαλιδίου.
Είναι ένα σπάνιο ενδιαίτημα στον ευρύτερο αιγαιακό χώρο και για αυτό τον λόγο οι ειδικοί τo θεωρούν ως ένα υγρότοπο ιδιαιτέρας σημασίας. Στον βιότοπο σήμερα διακρίνονται βούρλα,καλαμώνες, αρμυρίκια ,θάμνοι και χαρακτηριστική βλάστηση τύπου φρυγάνων. Πλούσια είναι και η πανίδα της περιοχής που αποτελείται κυρίως από μεταναστευτικά πουλιά-χρησιμοποιούν τον χώρο για διατροφή και ξεκούραση -και από ερπετά. Καθημερινά, στον υγρότοπο μπορεί κανείς να δει φλαμίγκος(φοινικόπτερα), αγριόπαπιες, φαλαρίδες κά.
Ο βιότοπος είναι ενταγμένος στο δίκτυο Natura 2000 με τον κωδικό 1150,3170.
Δυστυχώς, η ιστοσελίδα του κέντρου πληροφόρησης έπαξε να λειτουργεί με αποτέλεσμα να μην μπορώ να σας παραπέμψω κάπου για περισσότερες πληροφορίες. Ωστόσο, άν επιθειμείτε να μάθετε περισσότερα σχετικά με την λειτουργία του  περιβαλλοντικού κέντρου μπορείτε να απευθυνθείτε στο, 2242021340.

Γεωδίφης

Με εκτεταμένη περιβαλλοντική καταστροφή και γενική υποβάθμιση απειλούνται τα ήδη επιβαρυμένα αλιευτικά πεδία στη ΒΔ Χίο. Αιτία η στρατιωτική άσκηση με τη χρήση βαρέων πυροβόλων όπλων και πραγματικά πυρά που ξεκίνησε σήμερα το πρωί - 11/4/2011 - , στην περιοχή Σιδηρούντα, της ΒΔ Χίου, από χερσαίες μονάδες του στρατού ξηράς. Η άσκηση γίνεται από τη στεριά με στόχους στη θαλάσσια ζώνη, ενώ οι εκρήξεις που σημειώνονται από το πρωί έχουν προκαλέσει την αγανάκτηση των κατοίκων που βλέπουν να καταστρέφονται τα ήδη υποβαθμισμένα αλιευτικά πεδία και να πλήττονται παραλίες που σε λίγες μέρες θα αποτελούν τουριστικά θέρετρα.
Το Αρχιπέλαγος βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με κατοίκους της περιοχής και από την πρώτη στιγμή ενημέρωσε την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων  για τις συνέπειες της συγκεκριμένης στρατιωτικής δραστηριότητας και ζήτησε τη λήψη άμεσων μέτρων για την παύση της άσκησης (διαβάστε την επιστολή εδώ).
 Σημειώνεται ότι στη συγκεκριμένη στρατιωτική άσκηση:
- η χρήση βαρέων όπλων και οι βολές από ξηρά προς την παράκτια ζώνη με τη χρήση πραγματικών πυρών γίνεται σε ευαίσθητα οικοσυστήματα και σε κατοικημένες περιοχές, προκαλώντας ανεξέλεγκτες συνέπειες στο θαλάσσιο περιβάλλον και τη δημόσια υγεία.
- Προκαλείται σημαντική καταστροφή σε ένα ζωτικό αλιευτικό πεδίο και σε παραλίες με έντονη τουριστική επισκεψιμότητα κατά την καλοκαιρινή περίοδο.
- Γίνεται διασκορπισμός βαρέων μέταλλων και άλλων τοξικών ουσιών, οι οποίες αναπόφευκτα θα βιοσυσσωρευθούν στην τροφική αλυσίδα, επιβαρύνοντας την υγεία των τοπικών κοινωνιών, αλλά και των θαλάσσιων ειδών.
Υπογραμμίζουμε ότι η όλη διαδικασία αντίκειται στην ελληνική νομοθεσία και τις διεθνείς συμβάσεις με τις οποίες δεσμεύεται η Ελλάδα για την προστασία των θαλάσσιων ειδών και οικοτόπων, ενώ έρχεται και σε πλήρη αντίθεση με κάθε έννοια προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος, της βιοποικιλότητας, των παραγωγικών οικοσυστημάτων της παράκτιας ζώνης, αλλά και της δημόσιας υγείας.
Η δεδομένη κατάσταση προσβάλει κάθε έννοια περιβαλλοντικής διαχείρισης, ακυρώνει τις εξαγγελίες της στρατιωτικής ηγεσίας περί διασφάλισης του φυσικού περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, κατά τη διεξαγωγή ασκήσεων των Ενόπλων Δυνάμεων, και αντιβαίνει σε σχετική διαταγή διαρκούς ισχύος. Θυμίζουμε ότι η συγκεκριμένη διαταγή είχε εκδοθεί από το ΥΠΕΘΑ με αφορμή τις ενέργειες του Αρχιπελάγους και κατοίκων των ΒΑ Δωδεκανήσων για την παύση των στρατιωτικών ασκήσεων με πραγματικά πυρά στις βραχονησίδες Άνυδρο & Πετροκάραβο τον Οκτώβριο του 2005. (Υπενθυμίζουμε επίσης ότι έπειτα από επίσημη παραδοχή του ΓΕΝ το 2003, είχε γίνει χρήση 20.000 βλημάτων απεμπλουτισμένου ουρανίου, σε ασκήσεις στο Αιγαίο. Τα βλήματα αυτά αποτελούσαν δωρεά του αμερικάνικου στρατού, τα οποία σύμφωνα με δήλωση του ΓΕΝ τα χρησιμοποίησαν αγνοώντας την τεράστια επικινδυνότητα του υλικού…).
Δυστυχώς, εν έτει 2011 - και με βάση την κατάσταση που βιώνει η χώρα - η προστασία και ανάδειξη της ελληνικής βιοποικιλότητας που αποτελεί και την πλουσιότερη σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, όφειλε να αποτελεί μοχλό και αφετηρία ανάπτυξης. Αντί αυτού συνεχίζει να πλήττεται από μεθόδους που παραπέμπουν σε άλλες εποχές και αντιλήψεις.  

Για το Αρχιπέλαγος, ΙΘΠ
Γιάννης Κουτελίδας
Συντονιστής Επικοινωνίας

Θαλάσσια Ερευνητική Βάση 
Τηλ: 22730 37533, 22730 31862, 6932274235
Όρμος Μαραθοκάμπου, Σάμος
Τ.Θ 229, 83 102

Χερσαία Ερευνητική Βάση  
Τηλ: 22750 41070, 22757 70638  Φαξ: 22750 41070
Τ.Θ 1, 83 301, Ράχες - Ικαρία    
Γραφείο Διεκπεραίωσης 
τηλ 210 8253024
Μ. Βόδα 89, 10440, Αθήνα

info@archipelago.gr

www.archipelago.gr

Τον Οκτώβριο του 2010 είχαμε επισημάνει την ανεξέλεγκτη ροή βοθρολυμάτων και άλλων επικίνδυνων ουσιών στο θαλάσσιο μέτωπο μίας πανέμορφης παραλίας βόρεια της Κεφάλου στο όρμο της Δάφνης διαμέσω του Μεγάλου Ποταμού.
Τα λύματα των κατοίκων της Κεφάλου εδώ και πολλά χρόνια καταλήγουν σε μία κατά τα άλλα προστατευόμενη περιοχή από την WWF, ως υψίστου φυσικού κάλλους.
Εκείνη την περίοδο είχαν ενδιαφερθεί διάφοροι φορείς και υπηρεσίες ώστε να μπορέσει να κινητοποιηθεί ένας αδρανής μηχανισμός σε μία προσπάθεια ανάδειξης του προβλήματος που δεν μας κολακεύει.
Δυστυχώς τις προηγούμενες ημέρες όταν επισκεφτήκαμε την ίδια περιοχή με την υπεύθυνο της WWF, αντικρύσαμε το ίδιο θέαμα λες και δεν είχε περάσει ούτε μία μέρα. Η δυσοσμία από τους βόθρους έντονη. Η ρύπανση των χερσαίων και θαλάσσιων οικοσυστημάτων βεβαία. Κάτοικος της περιοχής μας δήλωσε ότι χρόνια πετιούνται εκεί και κανένας δεν νοιάζεται γι'αυτούς. Οι ψαράδες αποφεύγουν την περιοχή.
Για ακόμη μία φορά προχωράμε σε καταγγελία ελπίζοντας να βρεθεί λύση προσπαθώντας παράλληλα να αναδείξουμε την πανέμορφη αυτή περιοχή.

Φίλοι του περιβάλλοντος στη Κω

Μια φορά κι έναν καιρό, μια ομάδα από χελώνες αποφάσισαν να κάνουν  ένα νησί ως σπίτι. Ο καιρός ήταν ζεστός και οι αμμόλοφοι το έκαναν ένα ιδανικό μέρος για να τοποθετήσουν την φωλιά τους. Τα μικρά τους θα μπορούσαν εύκολα να βρουν το δρόμο τους προς τον ωκεανό από αυτές τις παραλίες.
Αλλά το πρόβλημα είχε αρχίσει να παρουσιάζεται στον ορίζοντα. Οι χελώνες είδαν δέντρα που δεν είχαν δει ποτέ πριν φυτευτούν στην παραλία τους. Αυτά τα δέντρα ήταν γνωστά ως τα αυστραλιανά πεύκα.
Οι κάτοικοι τα έβαλαν εκεί για να προστατεύσουν τις εστίες τους από τον άνεμο και τις θύελλες. Ωστόσο λίγα γνώριζαν ότι αυτό το πεύκο θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στο οικοσύστημα.
Βλέπετε, αυτό το δέντρο δεν έπρεπε κανονικά να φυτρώνει εδώ. Και δεν ήταν σαν τα άλλα φυτά και ζώα τα οποία προέρχονταν από το νησί. Είχε ρηχές ρίζες και εύκολα, θα παγίδευε τις χελώνες ή τις περιοχές για τις φωλιές τους. Το πεύκο ήταν ένα είδος εισβολέα, και δεν άργησε να κάνει πολλές από τις χελώνες να σταματήσουν να έρχονται στην παραλία για να γεννήσουν.
Ευτυχώς, μια ομάδα ηρώων ήρθε για τη διάσωση της χελώνας. Ζήτησαν να αποκατασταθεί η ισορροπία στο πολύτιμο οικοσύστημα. Εκατοντάδες στρέμματα αυστραλιανού πεύκου άρχισαν να κόβονται και να καίγονται. Στη θέση τους, οι ήρωες τοποθέτησαν περισσότερο από μιά ντουζίνα φυτών που είναι κοινά για το νησί.
Οι χελώνες γέμισαν με χαρά. Εντός ενός έτους, περισσότερες φωλιές ξεκίνησαν να αναπτύσσονται κατά μήκος των ακτών. Και καθώς τα χρόνια πέρασαν, το οικοσύστημα βρήκε τελικά την κατάλληλη ισορροπία. Η χελώνα του νησιού είχε επιστρέψει στις φωλιές, στις παραλίες που οι πρόγονοί τους είχαν δώσει το όνομα ως σπίτι. Και κάθε καλοκαίρι, καθώς οι νεοσσοί παίρνουν το δρόμο τους προς την θάλασσα, μας θυμίζουν τους κινδύνους των ειδών εισβολέων. Αυτή είναι η ιστορία του πεύκου και της χελώνας.
Σας διηγήθηκα μια αληθινή ιστορία που συνέβη κάποτε σε ένα ψαροχώρι της Αυστραλίας .Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να την είχε γράψει και για την Κω με αυτά που συμβαίνουν στο Ζηνί της Κεφάλου. Ξαφνικά κάποιοι αποφάσισαν να ανατρέψουν ένα οικοσύστημα που υπήρχε για χιλιάδες χρόνια, πολύ πριν από εμάς. Σε μία νύχτα  παρενέβησαν σαν τους εισβολείς χωρίς να γνωρίζουν βασικές λειτουργίες της φύσης. Σκέφτηκαν ότι αυτό θα έλυνε το πρόβλημα τους χωρίς όμως να γνωρίζουν ότι το οικοσύστημα της περιοχής τώρα θα ψάξει για νέες  ισορροπίες. Η λανθασμένη αντίληψη που επικρατεί εδώ και χρόνια στο νησί μας ότι πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ της επιβίωσης μας και ενός «άψυχου» περιβάλλοντος είναι ένα ψευδοδίλλημα. Αφού χωρίς το περιβάλλον δεν θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε  πλούτο, δουλειές και ευκαιρίες. Κύριοι, πρέπει να καταλάβετε ότι από  την φάση της άρνησης στη φάση της απελπισίας υπάρχει ένα ενδιάμεσο στάδιο. Είμαστε ικανοί να υπερβούμε τα όρια μας και να το αναζητήσουμε;

Γεωδίφης με πληροφορίες από το NOAA

Φωτογραφίες-Απο το Κ.Κωστογλάκη (ένας εκ των ηρώων )

ΤΟ ΟΡΥΚΤΟ ΣΕΛΗΝΙΟ  ΕΧΕΙ ΧΡΗΣΕΙΣ  ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΚΑΛΥΦΤΕΙ Η ΠΑΡΑΜΕΙΝΑΝ ΣΙΩΠΗΛΕΣ .ΕΔΩ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΙΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΙΟΥ ΩΣ ΑΜΥΝΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ  ΣΤΙΣ ΠΥΡΗΝΙΚΕΣ Η ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΣ  ΜΟΛΥΝΣΕΙΣ .
ΑΝ ΣΤΙΣ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΕΙΣ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ΤΑ ΔΟΧΕΙΑ ΕΙΧΑΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΣΕΛΗΝΙΟΥ  ΚΑΙ ΑΓΩΓΟ ΓΕΙΩΣΗΣ  ΣΕΛΗΝΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΗ ΣΕ ΕΞΗ ΜΗΝΕΣ  ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝΕ ΑΔΡΑΝΗ ΑΠΟ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ .
ΑΝ ΣΕ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ  ΡΙΞΟΥΜΕ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ  ΣΚΟΝΗ ΣΕΛΗΝΙΟΥ  ΑΜΕΣΑ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΕ ΑΜΕΣΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΡΙΩΝ ΜΗΝΩΝ ΕΞΑΛΕΙΨΕΙΣ   ΤΙΣ ΜΟΛΥΝΣΗΣ .
ΕΝΑ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΓΟΡΑ. ΤΟ ΣΕΛΗΝΙΟ ΑΝΗΚΕΙ   ΣΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΡΑ ΔΕΣΜΕΥΕΤΑΙ.  ΜΟΝΟ  Η ΚΙΝΑ ΔΕΝ ΔΕΣΜΕΥΕΤΑΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΛΑ  ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΟΥΜΕ  ΣΕΛΗΝΙΟ ΤΕΧΝΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ.
ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΟΛΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ  ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Λίγα λόγια για το σελήνιο

Το σελήνιο είναι μια φυσική ουσία που βρίσκεται στο στερεό φλοιό της Γης και παρουσιάζεται συνήθως σε ιζηματογενή πετρώματα σε περιβάλλοντα με χαμηλές θερμοκρασίες λόγω της παρουσίας ατμίδων. Το σελήνιο δεν βρίσκεται συχνά στην καθαρή του μορφή, αλλά παρουσιάζεται συνήθως σε συνδυασμό με άλλες ουσίες. Μεγάλο μέρος του σεληνίου σε βράχους συνδυάζεται με σουλφίδια , με ορυκτά όπως το ασήμι, ο χαλκός, ο μόλυβδος, νικέλιο και άλλα. Βρίσκονται συνήθως  με κοιτάσματα ουρανίου από ψαμμίτη .

Κατά την διάρκεια αυτών των δεκαετιών το περιβάλλον υπέστη πιέσεις και ζημίες λόγω:

·         της αλόγιστης κατασπατάλησης των φυσικών πόρων (νερό, ορυκτό πλούτο, δάση, δασικές εκτάσεις κ.λ.π),
·         των αλόγιστων παρεμβάσεων στο όνομα της ανάπτυξης (τεράστια δημόσια έργα τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο χωρίς χωροταξικό σχεδιασμό, εντατική γεωργία, ιδιωτικά έργα χωρίς σεβασμό στο περιβάλλον κ.λ.π)

Το κράτος αδυνατώντας να παρέμβει σε τοπικό επίπεδο μετέφερε την αρμοδιότητα χάραξης και άσκησης πολιτικής στην Τοπική Αυτ/ση (Ν. Καποδίστρια) ως ο φορέας που είναι κοντά στον πολίτη. Ενώ όλη αυτή η εξέλιξη φάνταζε ελπιδοφόρα τουλάχιστον για την «τοπική υπόθεση», στην πραγματικότητα δεν υποστηρίχτηκε (κράτος) αλλά και δεν αναζητήθηκε απο κανένα (αιρετοί) ο κατάλληλος υποστηρικτικός μηχανισμός γι αυτό το άλμα.Η Τοπική Αυτ/ση πλαισιώθηκε από επιστημονικό δυναμικό για να υποστηριχθεί το νέο εγχείρημα. Στο πλαίσιο αυτό ενσωματώθηκαν και Γεωτεχνικοί στους ΟΤΑ.Όμως αξιοποιήθηκε στο σύνολό του αυτό το δυναμικό? Αξιοποιήθηκε σε σχέση με την επιστήμη που εκπροσωπούσε? Υπήρχε η ευρύτητα να αντιμετωπιστεί σαν συνεργάτης και όχι σαν υπάλληλος διεκπεραίωσης?Εξήντλησε αυτό το δυναμικό τις δυνατότητές του ή μήπως σε κάποιες περιπτώσεις παροπλίστηκε και με δική του ευθύνη? Αντιμετώπισε την πρόκληση της ενασχόλησης με «την τοπική υπόθεση» σαν συνεργάτης – σύμβουλος της δημοτικής αρχής ή συμπεριφέρθηκε στο πλαίσιο της στενής δημοσιουπαλληλικής του στάσης?Αυτό που διαπιστώθηκε εκ των υστέρων ήταν ότι ούτε η Τοπική Αυτ/ση είχε την ωριμότητα να αξιοποιήσει το επιστημονικό δυναμικό που της προσφέρθηκε, πλην των ειδικοτήτων που στενά ασχολούνταν με τα δημόσια έργα, αλλά ούτε και το επιστημονικό δυναμικό αντιμετώπισε σθεναρά την πρόκληση αυτή.

Οι προτάσεις του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου

·         Δραστηριότητες που αφορούν την περιβαλλοντική αγωγή δημοτών: συνεργασία με όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης με σκοπό την οργάνωση εκδηλώσεων, σεμιναρίων, εκδρομών και εργασιών για την γνωριμία, κατανόηση και προστασία του περιβάλλοντος της περιοχής μας. Για τον ίδιο σκοπό επιδιώκεται συνεργασία και με άλλους φορείς: Δασικές Υπηρεσίες, Κυνηγετικούς, Κτηνοτροφικούς, Ορειβατικούς Συλλόγους, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Ως ιδιαίτερα σημαντική και υποβοηθητική σε μια τέτοια προσπάθεια είναι η λειτουργία των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, με τα οποία μπορεί να υπάρξει μεγάλο πεδίο συνεργασίας.

·         Δραστηριότητες που αφορούν τη συσχέτιση της αγροτικής οικονομίας με το περιβάλλον (διαχείριση υπόγειων και επιφανειακών νερών, χρήση επεξεργασμένων νερών από τους βιολογικούς καθαρισμούς για άρδευση, ανακύκλωση–κομποστοποίηση– εφαρμογή των παραπροϊόντων της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής στις καλλιεργούμενες εκτάσεις). Η διαχείριση των υπογείων νερών για τις περισσότερες περιοχές είναι ζήτημα προτεραιότητας.

 ·         Ολοκληρωμένη διαχείριση των στερεών αποβλήτων και των αδρανών απορριμμάτων.

·         Προώθηση του διεθνούς προγράμματος «Γαλάζιες Σημαίες» στις ακτές των δήμων

·         Ολοκλήρωση αποκατάστασης των πρώην ΧΑΔΑ (παλιές χωματερές) και μετατροπής τους σε χώρους αναψυχής ή περιβαλλοντικά πάρκα

·         Έλεγχος και εισήγηση επί θεμάτων περιβαλλοντικής προστασίας (Σφαγεία, Κοιμητήρια, Περιβαλλοντικές αποκαταστάσεις και αναπλάσεις περιοχών, Παροχή γνώμης για τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, εξοικονόμηση ενέργειας στις κινητές και ακίνητες εγκαταστάσεις του Δήμου, προώθηση ήπιων μορφών ενέργειας).

·         Δραστηριότητες που αφορούν τη δημόσια υγεία:  Μέριμνα για την εφαρμογή – τήρηση των προβλεπόμενων υγειονομικών διατάξεων που αφορούν: ύδρευση, αποχέτευση, κοιμητήρια, δημοτικούς χώρους άθλησης, γυμναστήρια διαχείριση απορριμμάτων, βρεφονηπιακούς σταθμούς και νηπιαγωγεία, περίπτερα - κυλικεία εντός κοινοχρήστων χώρων, ηχορύπανση, κ.λ.π.
·         Τοπίο – Πράσινο – Φυσικό Περιβάλλον: Το τοπίο είναι πιθανόν το σημαντικότερο στοιχείο στα πλαίσια της «πράσινης ανάπτυξης» και το πράσινο αποτελεί το βασικό συστατικό του. Τα πράσινο δεν αφορά μόνο τις πλατείες των οικισμών ή τις δενδροστοιχίες, αλλά όλους τους κοινόχρηστους χώρους, τις βιοτεχνικές περιοχές, τις καλλιέργειες σε μια κατεύθυνση σύνδεσης όλων αυτών στο ΕΝΙΑΙΟ ΤΟΠΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ, που με τη σειρά του συνδέεται με τα φυσικά στοιχεία που περικλείονται στα όρια του δήμου (δάση – δασικές εκτάσεις – άγονες περιοχές – παραλίες κ.λ.π.). Ενδεικτικά αναφέρω μια σειρά δραστηριότητες που συνδέονται με τα παραπάνω:

·         Ανάπτυξη και συντήρηση χώρων πρασίνου

·         Προστασία, παρακολούθηση και ανάδειξη αγροτικών και φυσικών περιοχών του Δήμου που έχουν ιδιαίτερη αξία όσον αφορά το Τοπίο

·         Σύνταξη κατευθύνσεων και προδιαγραφών για το επιθυμητό προφίλ των αστικών-περιαστικών φυτεύσεων στο Δήμο. Ιδιαίτερη σημασία στον τομέα αυτό έχει η συνεργασία με τις ξενοδοχειακές – τουριστικές επιχειρήσεις του δήμου

·         Ανάπτυξη και συντήρηση των Παιδικών Χαρών ως κατ’ αρχήν χώρων αστικού πρασίνου

·         Αναβάθμιση σε χώρους δημιουργίας, ανάπτυξης και παιχνιδιού των αυλών των σχολικών συγκροτημάτων του δήμου.

·         Εφαρμογή προγραμμάτων ελέγχου καθαριότητας δασικών εκτάσεων

·         Ανάπτυξη Παιδαγωγικού Πάρκου Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης το οποίο θα έχει υπερτοπική εμβέλεια

·         Διαχείριση προστατευόμενων περιοχών (περιοχές Natura, καταφύγιο άγριας ζωής, κ.α.)

·         Προστασία και ανάδειξη περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλλους

·         Δημιουργία υποδομών που προωθούν την ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών τουρισμού και την αναψυχή των κατοίκων (χώροι αναψυχής, μονοπάτια περιπατητικών διαδρομών)

·         Προστασία μνημείων της φύσης

·         Προστασία υγροτόπων

ΓΕΩΤΕΕ Παράρτημα Κρήτης-Απόσπασμα