Τα αρχεία ήχου απο επιλγμένους σεισμούς που θα ακούσετε προέρχονται από το  Γεωλογικό Ινστιτούτο Αμερικής-USGS. Πρόκειται για αναδημοσίευση άρθρου του USGS που είχε σχετικό τίτλο "Ακούγοντας τους σεισμούς".
Οι ερευνητές στο USGS έχουν δημιουργήσει αρχεία ήχου για μια σειρά σεισμών. Αυτά δεν είναι άμεσες καταγραφές ήχων σεισμού. Αντ 'αυτού, δημιουργήθηκαν από την κίνηση του σεισμού που έγινε στα εργαστήρια αλλά με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνουν στο έδαφος όταν αυτό έχει διαταραχθεί ριζικά κατά τη διάρκεια του σεισμού.
Μπορεί να χρειαστείτε πρόσθετο-Plug-in για να τους ακούσετε.Τα αρχεία ήχου σε αυτή τη σελίδα είναι σε μορφή Wav. Αν ο browser σας δεν μπορεί να τα παίξει θα πρέπει να εγκαταστήσετε ένα plug-in, όπως εκείνο της Apple QuickTime. Τα αρχεία των ήχων που παρουσιάζονται είναι τα κάτωθι:

Σεισμός Landers -Ήχοι από το 1992, σεισμού μεγέθους 7.3R που έγινε στο Landers, και καταγράφηκαν στην Καλντέρα του  Long Valley

Σεισμός Petrolia-Ήχοι από το 1992, με μέγεθος 6.3R που έγινε στην Petrolia, όπως καταγράφηκαν στο Berkeley

Σεισμός Parkfield-Ήχοι από το 1994 με μέγεθος 5R σεισμού  που έγινε στο Parkfield 

Επειδή το καλοκαίρι έχει ήδη φθάσει και η θάλασσα σιγά-σιγά γίνεται το σπίτι μας καλό θα ήταν να μάθουμε κάτι περισσότερο για τα τσουνάμι.
Το τσουνάμι πολλοί το αποκαλούν παλιρροιακό κύμα ή «θαλάσσιο σεισμικό κύμα» αλλά και οι δύο αυτοί όροι είναι λανθασμένοι. Ο πρώτος αφορά βαρυτικής προέλευσης κύματα που δημιουργούνται σε μεγάλη θαλάσσια κυρίως επιφάνεια από τις έλξεις Σελήνης και Ηλίου στην υδρόσφαιρα. Αντιθέτως, το τσουνάμι είναι (συνήθως) σεισμικό φαινόμενο και εξετάζεται από την σεισμολογία.  Ο δεύτερος όρος είναι ορθός, όταν η γενεσιουργός αιτία είναι ένας σεισμός. Ωστόσο αγνοεί εντελώς άλλα πιθανά αίτια που είναι ικανά να προκαλέσουν τσουνάμι, όπως μία υποθαλάσσια κατολίσθηση ή μία ηφαιστειακή έκρηξη ή ένα συμβάν πρόσκρουσης, στο οποίο ένα εξωγήινο κομμάτι βράχου, ένας αστεροειδής, μετεωρίτης ή άλλο διαστημικό υλικό συγκρούεται με τη Γη. Παράλληλα, υπάρχει και ο όρος «Μετεο-τσουνάμι» για μεγάλα κύματα που προκαλούνται από μετεωρολογικά φαινόμενα, ενώ συχνά χρησιμοποιείται και ο άτυπος όρος «Μεγα-τσουνάμι» να περιγράψει τα πολύ μεγάλα τσουνάμι.
Πριν χτυπήσει ένα ισχυρό τσουνάμι, η στάθμη της θάλασσας χαμηλώνει και το νερό αποτραβιέται από την ακτή, δίνοντας την εντύπωση ότι «όλη η θάλασσα έφυγε προς τα πίσω». Αυτό είναι ένα πολύτιμο σημάδι για όσους βρίσκονται σε περιοχή που πρόκειται να χτυπήσει τσουνάμι που δεν διαθέτει σύστημα πρόγνωσης ή αν στο συγκεκριμένο σημείο δεν υπάρχει πρόσβαση σε Μ.Μ.Ε.
Αν γίνει κάτι τέτοιο αντιληπτό, τότε όλοι πρέπει αμέσως να αρχίσουν να τρέχουν προς το εσωτερικό της ξηράς, μακριά από την ακτή, χωρίς να σταματήσουν ούτε δευτερόλεπτο και να προσπαθήσουν να απομακρυνθούν όσο μπορούν από τις παράλιες περιοχές, καταφεύγοντας κατά προτίμηση σε λόφους με ύψη αρκετά πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Εναλλακτικά, αν υπάρχει στην περιοχή κάποιο υψηλό κτίριο, άνω των 15 μέτρων, μπορούν να αναζητήσουν καταφύγιο στον ψηλότερο όροφό του.
Προσοχή: Μην περιμένετε να δείτε το κύμα να έρχεται για να αρχίσει η διαφυγή! Ο διαθέσιμος χρόνος από την στιγμή που το νερό αποτραβιέται από την ακτή, έως το χτύπημα του τσουνάμι είναι ελάχιστος, γύρω στα 5 λεπτά. Ειδικά, από την εμφάνιση του τσουνάμι στον ορίζοντα έως το χτύπημα είναι πλέον εντελώς μηδαμινός και ένας πρακτικός κανόνας λέει ότι «αν το δεις να έρχεται, τότε είναι πλέον αργά για να τρέξεις».
Επίσης, σχεδόν ποτέ δεν έρχεται μόνο ένα κύμα. Όπως προαναφέρθηκε, δημιουργείται μία ολόκληρη σειρά κυμάτων με περιοδικότητα άνω της 1 ώρας και επομένως, σχεδόν πάντα μετά το πρώτο κύμα ακολουθούν και άλλα. Επομένως, δεν πρέπει να δημιουργείται αίσθηση εφησυχασμού ότι μετά το πρώτο χτύπημα ο κίνδυνος πέρασε, καθώς μάλιστα ενδέχεται τα επόμενα κύματα να είναι ακόμα υψηλότερα και καταστρεπτικότερα. Στατιστικώς έχει βρεθεί ότι συνήθως το υψηλότερο κύμα είναι το τρίτο στην σειρά, αν και αυτό δεν ισχύει πάντα και δεν θα πρέπει να λαμβάνεται ως δεσμευτικός κανόνας.
Τα πλοία που βρίσκονται «εν πλώ» τα αντιμετωπίζουν εύκολα, στρέφοντας την πλώρη σε γωνία 35 - 45 μοιρών και δεν κλυδωνίζονται λόγω του μεγάλου μήκους αυτών των κυμάτων. Αντιθέτως, την νύκτα είναι πιο επικίνδυνα αν δεν γίνουν αντιληπτά από το ραντάρ, στην οθόνη του οποίου παρουσιάζονται ως ολοένα προσεγγίζουσα ακτογραμμή. Όσα πλοία όμως βρίσκονται στο αγκυροβόλιο ή ελλιμενισμένα, θα πρέπει να προβούν σε άμεσο απόπλου κόβοντας ακόμη και τους κάβους ή εγκαταλείποντας και τις άγκυρες και τούτο διότι φθάνοντας το τσουνάμι αυτά ανυψώνονται και οι άγκυρες συνήθως αποσπώνται απ' το βυθό οπότε και ακολουθούν έρμαια την ορμή του κύματος, ενώ τα ελλιμενισμένα κινδυνεύουν να καταστραφούν.

Πηγή-Βικιπαίδεια,NOAA

Δείτε την ανατομία του τσουνάμι της Σουμάτρας

Οι έντονοι και επίμονοι καύσωνες που αναμένεται να προκληθούν από τις κλιματικές αλλαγές, εκτιμάται ότι θα πλήξουν περισσότερο τους πληθυσμούς των μεγαλουπόλεων της Μεσογείου, δείχνουν έρευνες Ελβετών και Αμερικανών επιστημόνων .Σύμφωνα με τους ερευνητές οι πληθυσμοί σε μεγαλουπόλεις της Μεσογείου, όπως η Αθήνα, η Ρώμη, ή η Μασσαλία είναι πιθανόν να υποφέρουν περισσότερο στην Ευρώπη από τους έντονους και επίμονους καύσωνες, που θα προκληθούν από τις κλιματικές αλλαγές.
Επίσης πιθανό είναι το ενδεχόμενο να αυξηθεί στους τρεις ο αριθμός των καυσώνων που παρατηρούνται κάθε καλοκαίρι στο διάστημα 2071-2100 στη Μεσόγειο από έναν που ήταν κάθε τρία χρόνια στο διάστημα 1961-1990. Άλλα σημεία της Ευρώπης θα υποστούν πολύ λιγότερους καύσωνες, τονίζουν οι ίδιες πηγές. Ο αριθμός των ημερών στη Μεσόγειο όπου η θερμοκρασία θα ξεπεράσει τους 40 βαθμούς αναμένεται στο διάστημα αυτό να αυξηθεί στις 16 ετησίως από 1,6 κατά την αντίστοιχη προηγούμενη χρονική περίοδο. 
Προβλήματα που σχετίζονται με τη ζέστη θα αντιμετωπίσουν οι κάτοικοι που ζουν κοντά στις ακτογραμμές, ή σε χαμηλού υψομέτρου παραποτάμιες κοιλάδες, όπως αυτές του Πάδου στη Βόρειο Ιταλία, ή του Δούναβη, υποστηρίζουν οι επιστήμονες .«Ορισμένες από τις πυκνότερα κατοικημένες περιοχές στην Ευρώπη, όπως η Αθήνα, το Βουκουρέστι, η Μασσαλία, το Μιλάνο, η Ρώμη και η Νάπολη, θα αντιμετωπίσουν τις δεινότερες αλλαγές στους δείκτες υγείας», τονίζουν οι ίδιοι επιστήμονες. 
Περί τους 40.000 ανθρώπους έχασαν τη ζωή τους από το κύμα καύσωνα στην Ευρώπη το 2003. Όμως για τους ερευνητές της μελέτης , είναι αβέβαιο πόσο θανατηφόροι μπορεί να αποδειχθούν οι καύσωνες στο μέλλον. Η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι δυνατόν να επιδεινώσει τους κινδύνους για ανθρώπους με αναπνευστικά και καρδιολογικά προβλήματα σε υψηλότερες θερμοκρασίες. Επίσης οι επιστήμονες πρόσθεσαν πως η μελέτη δεν λαμβάνει υπ’ όψη της το γεγονός ότι οι πόλεις μπορεί να λειτουργήσουν ως «νησίδες θερμότητας», δηλ. ως περιοχές θερμότερες από την περιβάλλουσα εξοχή τους. 
Εντούτοις, οι βελτιωμένες τεχνικές πρόβλεψης του καιρού μπορούν να βοηθήσουν ώστε οι επικίνδυνες ομάδες πληθυσμού-ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι και τα νεαρά παιδιά-να παραμένουν στη σκιά και να καταναλώνουν περισσότερο νερό εκείνες τις θερμές ημέρες, και να επεκταθεί περισσότερο η χρήση κλιματιστικών.


Πηγή-Nature Geoscience

Βίντεο απο την NASA σχετικά με τις κλιματικές αλλαγές

Τις τελευταίες ημέρες υπάρχει μία αυξανόμενη τάση ενδιαφέροντος για κτήρια που σηματοδότησαν την πορεία του νησιού μας κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα.
Αναφερόμαστε στο Οινοποιείο Κω και την ΑΒΙΚΩ, 2 βιομηχανικά συνεταιριστικά συγκροτήματα παραγωγής κρασιού και τοματοπολτού που αντιστοιχούν στις 2 θεμελιακές τοπικές παραγωγικές δραστηριότητες της καλλιέργειας αμπελιών και ντομάτας που δυστυχώς δεν λειτουργούν πια και τα οποία έχουν αφεθεί στην φθορά του χρόνου.
Μία απλή επίσκεψη στα κτήρια αυτά και η φαντασία οργιάζει για τις απεριόριστες δυνατότητες που μπορούν να προσφέρουν δίνοντας μία διαφορετική πνοή ανάπτυξης.
Ο χώρος και τα κελύφη του είναι ικανά να φιλοξενήσουν σήμερα μια σειρά σύγχρονες δραστηριότητες, μορφωτικές, πολιτιστικές, παιδαγωγικές, ψυχαγωγικές και μορφές σύγχρονης παραγωγής.
Αντ' αυτού μετά λύπης μας, παρακολουθούμε τραγικές καταστάσεις. Η ΑΒΙΚΩ ΜΑΣ, ένα μέρος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς' πλέον χώρος αφόδευσης στο μεγαλύτερο της μέρος. Αναρωτιέμαι αν οι γονείς μας που εργάστηκαν εκεί, περίμεναν ότι μία μέρα το κτήριο θα κατέληγε έτσι.
Οι αποθήκες της ΑΒΙΚΩ έχουν καταντήσει ένας σκουπιδότοπος στην κοινή θέα και των τουριστών. Ορίστε τι αντικρίζουν οι τουρίστες μας από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου απολαμβάνοντας το ποτό τους. Room with garbageview (όπως λένε και στις ξενοδοχειακές κρατήσεις δωματίων). Παρακαλούμε τους φορείς να πιέσουν για την απομάκρυνση τους. 
Εικόνες από τον καθαρισμό του Οινοποιείου Κω που η πάλαι περήφανη αυλή του κατάντησε χώρος απόθεσης απορριμάτων που μαρτυρούν και τους υπαίτιους. Να φροντίσουν μόνο να μην προβάλλουν απόψεις περί ανάπτυξης του νησιού μας.
Την Παρασκευή θα γίνει μία παρουσίαση πρότασης ανάπλασης του Οινοποιείου από τον Δήμο Κω σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Ευελπιστούμε σε δυναμικές πλέον παρεμβάσεις.

Φίλοι του περιβάλλοντος στη Κω.

Απο την πανέμορφη Κέφαλο της Κω το τρίτο μέρος της περιήγησης του Κ. Κωστογλάκη. Η Κέφαλος για όσους δεν γνωρίζουν το νησί καταλαμβάνει το νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού.
Πρόκειται για ένα παιδί των ηφαιστείων αφού το μεγαλύτερο μέρος των πετρωμάτων της προήλθε από  την ηφαιστειακή δραστηριότητα της περιοχής. Η ηλικία των ηφαιστειακών πετρωμάτων της Κεφάλου, σε γενικές γραμμές ,κυμαίνεται από 3000-20 χιλιάδες χρόνια.
Φυσικό-γεωλογικές διεργασίες εκατοντάδων χιλιάδων χρόνων που όμως βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη και σχετίζονται με την  υποβύθιση της αφρικανικής πλάκας κάτω από την μικροπλάκα του Αιγαίου, έδωσαν αυτό το πανέμορφο τοπίο. Απολαύστε την θέα και το μοναδικό τοπίο της Κεφάλου.

Για τον καθένα από εμάς,  δρόμος είναι μία λωρίδα εδάφους ανάμεσα σε δύο μέρη, που με ανθρώπινη παρέμβαση έχει υποστεί κάποια προετοιμασία ώστε να καθιστά ευκολότερη την προσπέλαση της από ανθρώπους, ποδήλατα ή οχήματα. Συνήθως για την κατασκευή ενός δρόμου, γίνεται εκσκαφή στο φυσικό έδαφος και τοποθετούνται στερεά υλικά μέχρι το ύψος της στάθμης του οδοστρώματος. Στα τμήματα οδών που βρίσκονται σε όρυγμα κατασκευάζονται στις δύο μεριές του οδοστρώματος χανδάκια (τάφροι).
Ωστόσο διασχίζοντας καθημερινά την οδό Πεισάνδρου(πόλη Κω) και παρατηρώντας τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει εδώ και χρόνια στον πολύπαθο δρόμο θα μου ήταν αδιανόητο  να μη ταξιδέψω νοητά  έστω για λίγο στα μυστικά κατατόπια των Ρωμαίων μηχανικών που περιγράφηκαν με γλαφυρό τρόπο από τον Raymond Chevallier. Για όσους δεν γνωρίζουν το θέμα, παραθέτω τους βασικούς κανόνες με τους οποίους οι Ρωμαίοι μηχανικοί κατασκεύαζαν τους διάσημους και σχεδόν "αθάνατους" δρόμους τους.
Κάτω από τις μεγάλες επίπεδες πέτρες με τις οποίες κάλυπταν την επιφάνεια του δρόμου, και ήταν αόρατες στο μάτι, υπήρχε μια έξυπνη  στρώση με μικρότερες πέτρες, αμμοχάλικο, και μερικές φορές άμμο. Βασικά ακολουθούσαν τις παρακάτω βασικές προδιαγραφές:
1. Καθόριζαν αρχικά την χάραξη και τα αυλάκια κατά μήκος των πλευρών του μελλοντικού δρόμου.
2. Έσκαβαν βαθιά τάφρο (συνήθως 1 έως 1,5 μέτρα), για να τοποθετήσουν μια στέρεα βάση.
3. Γέμιζαν το χαράκωμα με στρώματα υλικών που είναι κατάλληλα για τα θεμέλια τα οποία άρχιζαν με πέτρες που κάλυπταν με στρώματα τσιμέντου και στη συνέχεια με επάλληλες στρώσεις από άμμο και βότσαλα.
 4. Τοποθετούσαν τα κράσπεδα και στις δύο πλευρές της διαδρομής.
5.Κάλυπταν με κροκάλες ή λίθινα μπλόκα, εξασφαλίζοντας ότι η κλίση του δρόμου ήταν από το κέντρο προς τις δύο πλευρές, με τρόπο ώστε να κατευθύνονται τα όμβρια ύδατα.
6. Αν ο δρόμος ήταν ήδη στρωμένος, ήταν αναγκαίο να τελειοποιήσουν προσεκτικά τα επιμέρους τμήματα, έτσι ώστε οι άκρες να ταιριάζουν ακριβώς μεταξύ τους και να είναι απόλυτα προσκολλημένα στο υπόστρωμα.
Πρόκειται για παλιές καλές τεχνικές προδιαγραφές τις οποίες χρησιμοποίησαν και οι Ιταλοί όταν βρέθηκαν στην Δωδεκάνησο. Για όσους διατηρούν αμφιβολίες ας επισκεφτούν τον δρόμο που διέρχεται από το παλιό νεκροταφείο της Κω. Εκεί βρίσκονται όλα εκείνα τα οποία σας περιέγραψα παραπάνω. Δρόμοι που ακόμη αντέχουν στον χρόνο μετά απο τουλάχιστον 70 χρόνια ταλαιπωρίας και κακοσυντήρησης.

Ποσότητες πίσσας εμφανίστηκαν σε παραλίες της Κω, μετά την Κάλυμνο.
Η ανησυχία των Κώων επιχειρηματιών είναι μεγάλη και καταβάλλονται προσπάθειες να ξεπεραστούν το πρόβλημα αυτό.
Αναδημοσέυση απο TV,KOSMOS

ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ
Ανάληψη -ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΥΛΑΡΙΑΝΗΣ όπου σύμφωνα με τους παλιούς ναυτικούς του τόπου, τις νύχτες της κακοκαιρίας ανάβει φως για να βρίσκουν το δρόμο τους τα καΐκια.
Βαθύ -ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ με τον εντυπωσιακό διάκοσμο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες.
Λιβάδι -Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΕΓΡΟΥ. Η παράδοση το συνδέει με μύθους από πειρατές και τους θησαυρούς τους.
ΚΑΛΥΜΝΟΣ
 Ποθία- ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΚΕΦΑΛΑ έχει μεγάλο αρχαιολογικό και σπηλαιολογικό ενδιαφέρον. Αποτελείται από έναν διάδρομο 103 μ. με πελώριους σταλακτίτες. Στο εσωτερικό του σπηλαίου βρέθηκαν ίχνη λατρείας του Ολυμπίου Διός. Εκεί μπορεί να πάει κανείς μα καΐκι από τις Μυρτιές ή την Ποθία.
Βαθύς- ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΔΑΣΚΑΛΕΙΟ στο οποίο έχουν εντοπιστεί προϊστορικά ευρήματα, νεολιθικά εργαλεία, σφόνδυλοι και κεραμικά Μεσομινωικής και Υστερο μινωική ς Εποχής. Παλαιότερα το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε από τους κατοίκους για την άμυνα του νησού, καθώς βρίσκεται στην είσοδο του λιμανιού. Η πρόσβαση εκεί είναι δύσκολη.
Υπάρχουν και άλλα σπήλαια στο Βαθύ πρωτόγονης κατοίκησης, λαξευμένα στις πλαγίες των λόφων Τσιγγούρα και Κλαστάνι. Προς το εκκλησάκι του Αϊ Γιάννη τα σπήλαια είναι πυκνότερα και η πρόσβαση δύσκολη. Μασούρι ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ Εμποριός ΟΙ ΣΠΗΛΙΕΣ
 ΚΑΡΠΑΘΟΣ
 Πηγάδια- Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ Βρίσκεται στη θέση "Μύλοι". Πρόκειται για ένα μνημειώδης λαξευτό τάφο ή ιερό. Ο τύπος ήταν πολύ συνηθισμένος στο ανατολικό Αιγαίο. Υπάρχουν ενδείξεις ότι μπροστά υπήρχε ξύλινο στέγαστρο. Ίσως ήταν ιερό της Αφροδίτης, θεάς δημοφιλούς στις λαϊκές τάξεις. Στα Πηγάδια, εξάλλου, έχουν βρεθεί αγαλματίδια της θεάς. Το πιθανότερο είναι το υπαίθριο ιερό της θεάς να ήταν το Σπήλαιο της Παρθένου, το οποίο το συναντάμε 2 χλμ μακρύτερα, στην περιοχή του Βαθυπόταμου. Η σπηλιά έχει διαβρωθεί από τη συνεχή χρήση από βοσκούς.
 ΚΑΣΟΣ
 Αγία Μαρίνα -ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΕΛΛΗΝΟΚΑΜΑΡΑ. Χρησίμευε σαν καταφύγιο των ντόπιων την περίοδο των πειρατικών επιδρομών. Η είσοδός του έχει 30 μ. πλάτος και 10 μ. ύψος. Επίσης, έχει κλειστεί από την αρχαιότητα με ισοδομικό τοίχο, που καταλήγει σε δυο ανοίγματα για την είσοδο. Βρέθηκε κεραμική διαφόρων εποχών, συμπεριλαμβανομένης και της Μυκηναϊκής. Φαίνεται ότι ήταν τόπος λατρείας από τα Μυκηναϊκά Χρόνια ως την Ελληνιστική Εποχή. Βρίσκεται στα δυτικά της Αγίας Μαρίνας. Μπροστά του, απλώνεται μια μικρή κοιλάδα, το Παραδείσι, με ελιές και χωράφια που φτάνουν ως τη θάλασσα. Απέναντι είναι το νησάκι Αρμάθια, με αλυσίδα από μικρότερα νησάκια δεξιά και αριστερά.
ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΣΕΛΑΙ. Έχει εντυπωσιακούς σταλακτίτες. Βρίσκεται σε απόσταση 2 χλμ, δυτικά από το χωριό. Έχει βάθος 30 μ. και πλάτος 8 μ. 
ΚΩΣ
Κέφαλος -ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΑΣΠΡΗ ΠΕΤΡΑ Μετά "Τα Παλάτια", προς το Ζινί, συναντάμε την "Ασπρη Πέτρα". Η εξερεύνηση του σπηλαίου, αποκάλυψε ευρήματα Νεολιθικής Εποχής και νεότερα.
 ΜΕΓΙΣΤΗ (ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ)
 Μεγίστη (Καστελόριζο)- ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΣΠΗΛΑΙΟ Ή ΦΩΚΙΑΛΗ. Είναι ίσως το ωραιότερο στη Μεσόγειο. Η ατμόσφαιρα ονειρική, τα χρώματα σ' όλο το φάσμα του γαλάζιου και του μπλε, ανάμεσα σε θαυμάσιους σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Η βάρκα μπαίνει μέσα στο σπήλαιο με σκυφτούς τους επιβάτες. Καλύτερη ώρα είναι το πρωί, που χτυπάει ο ήλιος. Το νησί ανατολικά έχει πολλές σπηλιές μικρότερες. Σημαντικότερη από αυτές, είναι το Σπήλαιο Κολόνες.
 ΠΑΤΜΟΣ
Χώρα -ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ. Το συναντάμε στα μισά του δρόμου από τη Χώρα για τη Σκάλα. Σύμφωνα με την παράδοση, εδώ έγραψε την "Αποκάλυψη", ο Αγιος Ιωάννης Θεολόγος, όταν έφτασε το 95 στην Πάτμο εξόριστος του Ρωμαίου αυτοκράτορα Δομιτιανού. Μπροστά στο άνοιγμα του σπηλαίου, κατεβαίνοντας μερικά σκαλιά, υπάρχει η εκκλησία της Αγίας Αννας. Ανακαινίστηκε το 17ο αι. Περιβάλλεται από μοναστηριακό συγκρότημα - τη Μονή της Αποκάλυψης - με αυλές γεμάτες λουλούδια, κελιά και παρεκκλήσια. Μπροστά στην είσοδο, υπάρχουν, λαξευμένα στην πέτρα, σκαλοπάτια.
 ΡΟΔΟΣ
 Ρόδος -ΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ. Θεωρούνται ιερό των νυμφών.
Καλυθιές Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΟΝΙΑΣ. Είναι σε δυσπρόσιτη περιοχή,
μεγάλης αρχαιολογικής σημασίας, καθώς η έρευνα έδειξε ότι έζησαν οι παλαιότεροι κάτοικοι του νησιού. Κάτι αντίστοιχο, συνέβη και στη σπηλιά Κουμέλου του Αρχάγγελου.
Σάλακος Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΟΥΝΑΣ. Πρόκειται για σπηλιά αξοποιημένη, στην άκρη του χωριού. Η Πηγή Νύμφη, είναι δίπλα. Από αυτήν, υδρεύεται και εμφιαλώνει νερό η Ρόδος.
Αρχάγγελος ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΚΟΥΜΕΛΟΥ. Βρίσκεται στην κορυφή του ομώνυμου λόφου. Έχει αρχαιολογικό και σπηλαιολογικό ενδιαφέρον. Στις πρόσφατες ανασκαφές βρέθηκαν αγγεία και άλλα αντικείμενα Νεολιθικής και Μυκηναϊκής Εποχής, που μαρτυρούν την αρχαιότατη κατοίκηση της περιοχής.
 ΤΗΛΟΣ
Μεγάλο Χωριό -ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΧΑΡΚΑΔΙΟ. Το Σπήλαιο Χαρκαδιό βρίσκεται ανάμεσα στο Μεγάλο Χωριό και στα Λιβάδια, σε απόσταση 3,5 χλμ. από το λιμάνι. Εκεί, το 1971 οι ανασκαφές των παλαιοντολόγων Νικολάου Συμεωνίδη και Γεωργίου Θεοδώρου έφεραν στο φως, νεολιθικά εργαλεία που χρονολογούνται από το 8000 - 7000 π.Χ. και οστά από νάνους ελέφαντες. Από τα σημαντικά αυτά ευρήματα φαίνεται ότι η Τήλος ήταν ενωμένη με την απέναντι ακτή της Μικρά Ασίας και πριν από 6 περίπου εκατομμύρια χρόνια αποκόπηκε. Όταν λοιπόν το νησί αποκόπηκε οι ελέφαντες αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν στο νέο περιβάλλον για να επιβιώσουν. Έτσι, σιγά - σιγά μετατράπηκαν σε νάνους, που το ύψος του κυμαινόταν από 1,20 μ. έως 1,60 μ. Οι ανασκαφές στο Χαρκαδιό έχουν φέρει στο φως περίπου 12.000 οστά που υπολογίζετε ότι ανήκουν σε περισσότερους από 38 νάνους ελέφαντες. Αυτοί είναι και οι τελευταίοι ελέφαντες που έζησαν στην Ευρώπη.
Τα ευρήματα βρίσκονται στο Παλαιοντολογικό Μουσείο της Πανεπιστημιούπολης Αθηνών.
 ΧΑΛΚΗ
Χάλκη ή Νημποριό- Η ΣΠΗΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΕΛΙΑ. Πρόκειται για παλαιό ασκητήριο, με αγιογραφίες πάνω στους βράχους.
Ο ΚΑΜΕΝΟΣ ΣΠΗΛΙΟΣ Βρίσκεται στη θέση "Αμιγλάι", σε απότομο βράχο, 8 χλμ από το Νημποριό. Το 1658, ο Βενετός αρχιναύαρχος, Φραγκίσκος Μοροζίνι, εξόντωσε τους κρυμμένους εκεί κατοίκους ανάβοντας φωτιά στο στόμιο, αφού έκοψε όλες τις αμυγδαλιές. Ο Μοροζίνι εκδικήθηκε με αυτό τον τρόπο τους Χαλκίτες γιατί ειδοποίησαν τους Ρόδιους και έτσι δεν μπόρεσε να καταλάβει τη Ρόδο.

Βίντεο-Σπήλαιο Αγ.Γεωργίου-Καλυθιές Ρόδου

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον θαυμαστό κόσμο των σπηλαίων μπορείτε να απευθυνθείτε ιστοσελίδα της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας.

http://www.ese.edu.gr/default.asp

 Πηγή-Νομαρχία Δωδεκανήσου

Η τοποθεσία του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά αινίγματα της ανθρώπινης ιστορίας. Οι διαδοχικές μετακινήσεις του σώματος του ανίκητου Μακεδόνα σε τρία διαφορετικά μνημεία στην Αίγυπτο από το θάνατό του το 323 π.Χ. μέχρι και το 215 μ.Χ. οπότε καταγράφεται η τελευταία γνωστή θέαση του νεκρού, συντέλεσαν στη σύγχυση των πληροφοριών σε σχέση με την ακριβή τοποθεσία του τελευταίου τόπου ταφής του. Η εύρεση του σώματος λοιπόν εξελίχθηκε στο χρυσό δισκοπότηρο της αρχαιολογίας, ωθώντας ερευνητές και μη σε άκαρπες και κάποιες φορές γραφικές αναζητήσεις. Από αυτές ξεχωρίζει η περίπτωση κάποιου σερβιτόρου από την Αλεξάνδρεια ο οποίος δαπανούσε ότι διέθετε σε ανασκαφές σε διάφορα σημεία της πόλης. Από το 1805 έχουν καταγραφεί διάφορες αναφορές «εύρεσης του τάφου», δύο από τις οποίες μέσα στη δεκαετία του 1990. Όσο για την περιβόητη αποκάλυψη στην περιοχή της Όασης Σίβα, ο υποτιθέμενος τάφος είναι δωρικός ναός της ελληνορωμαϊκής περιόδου, ο οποίος έχει καταγραφεί σε τρεις τουλάχιστον επιστημονικές αναφορές του 19ου αιώνα.
Ωστόσο, μια σημαντική υποβρύχια αρχαιολογική εξερεύνηση του λιμανιού της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και δύο δεκαετίες. Δύτες, ερευνητές μένουν έκθαμβοι μπροστά σε μια ολόκληρη βυθισμένη αρχαία πόλη που βρίσκεται στον βυθό. Τα βασιλικά παλάτια και τα κτήρια τα οποία περιγράφει  ο Στράβων βρίσκονται στο βυθό του Μεγάλου Λιμανιού της Αλεξάνδρειας.
Σύμφωνα με τον γεωφυσικό Άμος Νουρ, η περιοχή βρίσκεται επάνω στο ρήγμα Σικελίας-Καΐρου, και υπέστη σοβαρότατες ζημιές, ειδικά από τα μέσα του 5ου αιώνα μ.Χ. Όπως μας γίνεται γνωστό από τη βυζαντινή ιστοριογραφία περισσότεροι από 23 σεισμοί χτύπησαν την αιγυπτιακή ακτή από το 320 μ.Χ. έως το 1303. Μεγαλύτερη από όλες ήταν αυτή του 365 μ.Χ. Ενδεικτικά χαρτογραφούνται τα βυθισμένα σημεία της αρχαίας πόλης και κυρίως το βυθισμένο νησί της Αντιρόδου, μέσα στο σημερινό λιμάνι της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου.
Με την πάροδο του χρόνου ο βυθός του λιμανιού υποχώρησε γύρω στα 7 μέτρα, τα βασιλικά οικοδομικά τετράγωνα κατέρρευσαν και βυθίστηκαν κάτω από τα κύματα. Οι πεσμένοι κίονες, τα κιονόκρανα, τα αγάλματα, οι λίθινες επιγραφές με ιερογλυφική και ελληνική γραφή, οι εναπομείναντες οδοί, τα πλινθώματα μολύβδου, και οι αμφορείς ρυπαίνονται στο βυθό του σύγχρονου λιμανιού, όπου έχει επικαθήσει μια βρώμικη κρούστα 16 αιώνων, η οποία, επιπρόσθετα, βομβαρδίζεται καθημερινά από τα βοθρολύματα που ρίχνονται στη θάλασσα του λιμανιού. Προς έκπληξη όλων, αρκετά από τα αρχαία οικοδομικά τετράγωνα έχουν διασωθεί, ώστε να επιτρέψουν στους αρχαιολόγους, να επιχειρήσουν μια σοβαρή χαρτογράφηση όλης της βυθισμένης περιοχής.
Ο επικεφαλής όλης αυτής της προσπάθειας, Γκόντιο, του Ινστιτούτου της Ευρωπαϊκής υποθαλάσσιας Αρχαιολογίας που εδρεύει στο Παρίσι, τονίζει πως:« Πολλοί κλασσικοί συγγραφείς,- ο Στράβων, ακόμη και ο Ιούλιος Καίσαρ, στα σχόλιά τους, περιγράφουν την Αλεξάνδρεια όπως την είδαν στις επισκέψεις τους σε αυτήν, αλλά είναι αδύνατο να καθοριστεί κάτι ή να προσομοιάσει με την ιδιαίτερη περιγραφή των κειμένων τους». Σημειώνεται πως από την εποχή της κατάκτησης της Αιγύπτου από τον Ναπολέοντα το 1789, ιστορικοί και αρχαιολόγοι έχουν δημιουργήσει περισσότερους από 30 χάρτες της Πτολεμαϊκής και Ρωμαϊκής Αλεξάνδρειας. Όλοι, όμως οι χάρτες αυτοί, έχουν αποδειχθεί ανακριβείς κυρίως για την περιοχή του λιμανιού.
Ο Γκόντιο και η ομάδα του σε συνεργασία με το Ανώτατο Συμβούλιο της Αιγυπτιακής Αρχαιολογίας (και ειδικότερα με το τμήμα της υποβρύχιας αρχαιολογίας) άρχισαν να χαρτογραφούν την βυθισμένη πόλη, στο ανατολικό λιμάνι από το 1992.Προσδιορίζουν, μάλιστα, τη θέση του παλατιού της Κλεοπάτρας της Ζ΄, της πιο διάσημης από τους Πτολεμαίους, στο τωρινό βυθισμένο νησί της Αντιρόδου, μιας βασιλική ιδιοκτησίας καθ’ όλη την πτολεμαϊκή περίοδο (305 έως 30 π.Χ.).Επειδή εξάλλου σύμφωνα με τις πηγές ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου βρίσκεται στην Αλεξάνδρεια, δεν αποκλείεται η τοποθεσία του να βρίσκεται στα υποθαλάσσια βασιλικά οικοδομικά τετράγωνα, τα οποία με τον χρόνο θα ερευνηθούν λεπτομερώς.
Ποιος όμως είναι ο Γάλλος, Φ. Γκόντιο;  Είναι ένας σύγχρονος εξερευνητής ή «μισθοφόρος» αν θέλετε. Η εφημερίδα «Le Monde» έγραψε ότι δεν είναι αρχαιολόγος, αλλά ένας παθιασμένος ερασιτέχνης που λατρεύει τη δημοσιότητα, γεγονός που προκαλεί την περιφρόνηση πολλών επαγγελματιών. Ο κατάλογος των επιτυχιών αυτού του "μισθοφόρου", που δεν διστάζει, όπως καταγγέλλουν μερικοί, να χρησιμοποιήσει ιδιωτικά κεφάλαια προκειμένου να χρηματοδοτήσει τις εξερευνήσεις του, είναι εύγλωττος. 
Βέβαια δεν είναι κάποιος τυχαίος αφού ήταν εμπορικός ακόλουθος για χρόνια σε πρεσβείες της Γαλλίας στην Άπω Ανατολή. Μα πραγματική αυθεντία στις δημόσιες σχέσεις, λένε όσοι τον έχουν γνωρίσει, με το χάρισμα της επικοινωνίας και της πειθούς δηλαδή, που τον έχει διευκολύνει στην ανεύρεση μεγάλων χορηγών, ικανών να χρηματοδοτήσουν τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του. Κάποιοι λένε ότι ο Γκοντιό έκανε πάντα καλές συμφωνίες με κυβερνήσεις κρατών, που δεν διαθέτουν ισχυρούς νόμους προστασίας της πολιτιστικής τους κληρονομιάς με αποτέλεσμα στη διανομή της λείας να βγαίνει κερδισμένος. Η πώληση μάλιστα σε δημοπρασία, πριν από καιρό, μιας πορσελάνης που ανέσυρε από ισπανικό ναυάγιο αντί 2 εκατ. δολαρίων τον είχε φέρει και πάλι εντυπωσιακά στην επικαιρότητα. Η ανακάλυψη ναυαγίων άλλωστε και η ανάσυρση πολύτιμων αντικειμένων υπήρξε από τις αγαπημένες ασχολίες του.
Ο Γκοντιό δεν ισχυρίστηκε ποτέ φυσικά ότι είναι αρχαιολόγος. Πριν από μερικά χρόνια ωστόσο υπήρξε βασικός συνεργάτης του Ζαν Υβ Αμπερέρ, της Γαλλικής Αρχαιολογικής Αποστολής στην Αλεξάνδρεια, ενός επιφανούς επιστήμονα που έχει ζήσει πολλά χρόνια στην Ελλάδα ως επικεφαλής της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής και έμελλε όμως να κάνει τις σημαντικές ανακαλύψεις του στην πόλη των Πτολεμαίων. Οι έρευνες του Ζαν Υβ Αμπερέρ στην περιοχή του Φάρου της Αλεξάνδρειας έχουν στεφθεί με επιτυχία τα τελευταία χρόνια και οι επιστημονικές ανακοινώσεις του έχουν προκαλέσει το διεθνές ενδιαφέρον. Η συνεργασία ωστόσο με τον Γκοντιό, ο οποίος του παρείχε την τεχνική υποστήριξη, έχει σταματήσει. Δεν γνωρίζουν πολλοί τι έχει συμβεί μεταξύ των δύο ανδρών, το βέβαιο όμως είναι ότι επικοινωνία πλέον δεν υπάρχει, ενώ ταυτόχρονα ο Γκοντιό αμφισβητεί(!) την ανακάλυψη του Φάρου. 
Το ερευνητικό σκάφος του Φρανκ Γκοντιό με το όνομα «Princesse Dooda» θεωρείται από τα καλύτερα εξοπλισμένα του κόσμου. Πρόκειται για ένα πραγματικό εργαστήριο με τα τελειότερα μηχανήματα υψηλής ακριβείας, τα ίδια που χρησιμοποιήθηκαν και στις έρευνες του Αμπουκίρ, όπου η σάρωση και η χαρτογράφηση του βυθού έγινε με μαγνητικά κύματα, ικανά για τον εντοπισμό ναυαγίων και άλλων ευρημάτων. Μεγαλύτερος χορηγός του Φρανκ Γκοντιό άλλωστε είναι η εταιρεία HILTI Foundation, η οποία ειδικεύεται στην κατασκευή εργαλείων υψηλής ακριβείας. 
Ιδρυτής του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Ενάλιας Αρχαιολογίας, ο Γκοντιό μπορεί να διαθέτει στην ομάδα του διάφορους επιστήμονες και εξαίρετους επαγγελματίες δύτες, όχι όμως και αρχαιολόγους, όπως άλλωστε του καταλογίζουν οι επικριτές του, αρκούμενος μόνο στις υπηρεσίες και στη συνεργασία του με την αιγυπτιακή αρχαιολογική υπηρεσία η οποία τον εποπτεύει. Η παρουσία του στην Αίγυπτο, εδώ και κάποια χρόνια, συνδέθηκε αρχικά με την έρευνα της ναυαρχίδας του Ναπολέοντα που βυθίστηκε το 1801 στο Αμπουκίρ από τα πλοία του Νέλσονα. Από τα 100 κανόνια του άτυχου πλοίου ωστόσο, τελικώς ανέσυρε μόνο το ένα· ανέσυρε επίσης χρυσά νομίσματα, διάφορα αντικείμενα, άγκυρες αλλά και οστά στρατιωτών που επέβαιναν πάνω σ' αυτό. 

Πηγές-Αρχαιολογία,Το Βήμα

Περισσότερα για τον Γκόντιο, μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα του,
http://www.underwaterdiscovery.org/

Κως: Όταν κάποιοι ασυνείδητοι κτυπούν ζώα και τα εγκαταλείπουν στη μοίρα τους, κάποιοι  Άνθρωποι τα μαζεύουν και τα περιθάλπουν.Ο κύριος Τρακόσσας, πρόεδρος της φιλοζωϊκής, με ευαισθησίες στο περιβάλλον, καθημερινά δίνει μαθήματα ανθρωπιάς.Μπροστά σε όλα. Στη διάσωση του περιβάλλοντος και κυρίως στην προστασία των ζώων, μαζί κάποιους λιγοστούς συνεργάτες του.Δυστυχώς δεν υπάρχει η απαραίτητη συνδρομή από τον Δήμο, και προσπαθούν μόνοι τους. Κάθε μέρα και νέο περιστατικό. Δείτε πως διασώζει αυτή τη φορά ένα ακόμη σκυλί.

Δείτε βίντεο
Αναδημοσίευση- TV KOSMOS

Το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ εκτιμά την ύπαρξη κοιτασμάτων που αναλογούν σε 1,8 δισ. βαρέλια πετρελαίου, 223 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου και 6 δισ. βαρέλια φυσικού υγρού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο .
Η Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ (USGS) εκτίμησε ότι τα μέχρι σήμερα άγνωστα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται στην θαλάσσια λεκάνη έξω από το Δέλτα του Νείλου είναι άμεσα επεξεργάσιμα και ανακτήσιμα. Η περιοχή καταλαμβάνει περίπου 250.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα της Ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου. Είναι μια περιοχή  που οριοθετείται στα δυτικά από τον κώνο του Δέλτα του Νείλου, προς τα βόρεια από τα υποθαλάσσια όρη του Στράβωνα (νοτιοανατολικά της Κρήτης)και την τάφρο της Κύπρου. Η αξιολόγηση αυτών των κοιτασμάτων βασίζεται σε δημοσιευμένες πληροφορίες και γεωλογικά δεδομένα που προέρχονται από ερευνητικά προγράμματα  σε ότι αφορά  το πετρέλαιο  και το φυσικό αέριο.  Με  την εμπειρία της η USGS έχει ήδη αξιολογήσει τις δυνατότητες αυτών των άγνωστων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου προέρχονται από πολλαπλές πηγές  του Μεσοζωϊκού και Καινοζωικού δηλαδή πρόκειται για κοιτάσματα που δημιουργήθηκαν πριν από 250 εκ. χρόνια  και βρίσκονται μεταξύ άλλων:  (1) σε θαλάσσιους Ιουρασικούς (210-140 εκ.χρόνων) σχιστόλιθους (2) σε Κρητιδικούς (140-65 εκ.χρόνων) αργιλικούς σχιστόλιθους και ασβεστόλιθους (3) σε Ολιγοκαίνο- Μειοκαινικά(35-5 εκ.χρόνια) χερσογενή πετρώματα και (4) σε ιζήματα πιθανώς βιογενούς προέλευσης. Οι πηγές των πετρωμάτων είναι εκμεταλλεύσιμες στα βαθύτερα μέρη της περιοχής.
Τα κοιτάσματα πετρελαίου επιβεβαιώνονται σε περισσότερα από 100 πεδία, από πολλές διαρροές πετρελαίου, από ηφαίστεια λάσπης,  από την ύπαρξη αγωγών φυσικού αερίου που απεικονίστηκαν σε σεισμικά προφίλ και από διάφορα άλλα γεωλογικά και γεωφυσικά κριτήρια. Οι εκτιμήσεις του όγκου των άγνωστων μέχρι σήμερα κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου παρουσιάζονται ως εξής.
Ο μέσος όρος της κατανομής των άγνωστων κοιτασμάτων πετρελαίου είναι περίπου 1.763 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου (MMBO), με μια σειρά από 491 MMBO σε 4.266 MMBO. Για το ανεξερεύνητο φυσικό αέριο, ο συνολικός μέσος όγκος είναι 223.242 δισ. κυβικά πόδια αερίου (BCFG), με εύρος τιμών από 92.614 σε 425.935 BCFG. Για το υγρό φυσικό αέριο, ο συνολικός μέσος όγκος είναι 5.974 εκατομμύρια βαρέλια φυσικού υγρού αερίου (MMBNGL), με μια σειρά από 2.451 σε 11.464 MMBNGL. Μακράν η μεγαλύτερη πηγή εκτιμάται ότι θα βρίσκεται στον κώνο του δέλτα του Νείλου, με μέσο όγκο των 217.313 και 5.789 MMBNGL. Οι εκτιμήσεις αυτές αντιπροσωπεύουν τεχνικά επεξεργάσιμα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Εικόνες
1.Η τοποθεσία των κοιτασμάτων στην ανατολική Μεσόγειο.

2. Σχηματική γεωλογική διατομή του Δέλτα του Νείλου

Πηγή-USGS

Βλέπετε την παραπάνω ακολουθία πετρωμάτων. Ακολουθίες σαν αυτές ονομάζονται τουρβιδίτες. Είναι πολύ σημαντικά πετρώματα αφού αρκετές φορές φιλοξενούν κοιτάσματα χρυσού, όπως συμβαίνει στα κοιτάσματα του  Bendigo, Ballarat και Victoria, της Αυστραλίας, όπου υπάρχουν πάνω από 2.600 τόνοι χρυσού μέσα σε τουρβιδίτες 500 εκ. ετών.
Οι τουρβιδίτες αντιπροσωπεύουν συνήθως πετρώματα που δημιουργούνται σε βαθιά νερά και σχηματίζονται παράκτια ενός ηπειρωτικού περιθωρίου. Για να δημιουργηθούν  απαιτείται γενικά τουλάχιστον μια ηπειρωτική κατωφέρεια και κάποια μορφή τεκτονισμού για να προκαλέσει  κατολισθήσεις που μοιάζουν με χιονοστιβάδες στον υποθαλάσσιο χώρο. Οι τουρβιδίτες μπορούν να παρουσιασθούν και σε λίμνες. Αυτές οι ακολουθίες πετρωμάτων είναι πολύ σημαντικές, δεδομένου ότι μπορούν να παράσχουν αποδεικτικά  στοιχεία για  την  συχνότητα και την χρονολογία  των κατολισθήσεων και των σεισμών όπου αυτά σχηματίζονται.
Πως δημιουργούνται οι τουρβιδίτες; Τα ρεύματα θολούρας παράγονται υποθαλάσσια όταν υλικά καταρρέουν και κινούνται προς τις επίπεδες πεδιάδες. Μέχρι να σταθεροποιηθούν βαθύτερα αυτές οι κινούμενες μάζες μπορούν να διασχίσουν ακόμη και αρκετά χιλιόμετρα. Καθώς το υλικό κατεβαίνει, αναμιγνύεται με το νερό και διαμορφώνει ένα παχύ σύννεφο που αποτελείται από νερό, λάσπη και με άμμο. Η πυκνότητα αυτού του μίγματος είναι μεγαλύτερη από το περιβάλλον νερό της θάλασσας έτσι το σύννεφο φτάνει στο κατώτατο σημείο ακολουθώντας την κλίση των στρωμάτων.
Η κίνηση αυτών των ρευμάτων πολλές φόρες δημιουργεί τεράστιες καταστροφές όπως έγινε την 18 Νοέμβρη του 1929, στο GrandBanks. Ένας σεισμός μεγέθους 7,2R έγινε στον Ατλαντικό Ωκεανό, στα ανοικτά της νότιας ακτής της Νέας Γης. Το επίκεντρο του, ήταν περίπου 400 χιλιόμετρα νότια του νησιού και δημιουργήθηκε κατά μήκος δύο ρηγμάτων με αποτέλεσμα να πυροδοτήσει μια μεγάλη υποθαλάσσια κατολίσθηση. Το γεγονός αυτό επιπλέον έδωσε  ένα τσουνάμι  3-4 μέτρα ύψος που έπληξε τις ακτές περίπου τρεις ώρες μετά το σεισμό. Τα κύματα ταξίδεψαν σε ταχύτητες έως και 129 χλμ/ώρα και κατέστρεψαν πολλές παράκτιες κοινότητες της BurinPeninsula, σκοτώνοντας 28 ανθρώπους και αφήνοντας άστεγους περισσότερους απο 10.000 κατοίκους.
Τέτοια ρεύματα πρέπει να έδρασαν και στον υποθαλάσσιο χώρο του Δίαυλου Κω-Νισύρου το 554μ.χ όταν μετά από έναν ισχυρότατο σεισμό 7R, παρουσιάσθηκε υποθαλάσσια κατολίσθηση με αποτέλεσμα να δώσει ένα τσουνάμι που τότε κατέστρεψε την πόλη της Κω. Ωστόσο ,περισσότερα για αυτό το τρομερό συμβάν θα σας αναφέρω σε κάποιο άλλο άρθρο μου.

Εικόνες και βίντεο σχετικά με τα ρεύματα θολότητας.

Ταξιδεύοντας κανείς προς την νοτιοανατολική πλευρά της Πάτμου, καθώς περνάει από την παραλία του Γρίγου μέσα στον ομώνυμο όρμο ,απέναντι από το Τραγονήσι μπορεί να δει κάτι το μοναδικό. Ένα παράξενο βράχο που πολλοί το θεωρούν σαν ένα γεωλογικό θαύμα  και ο οποίος ονομάζεται Καλικατσού. Πρόκειται για ένα επιβλητικό βράχο ο οποίος αναδύεται μέσα από τη θάλασσα και αυτόν τον χώρο επέλεξαν να ζήσουν πολλοί ασκητές. Οι ασκητές αυτοί κατάφεραν να μετατρέψουν έναν φαινομενικά αφιλόξενο βράχο σε έναν πολύ άνετο χώρο. Επίσης λάξευσαν πάνω στο βράχο θέση για τα κάρβουνα, σκαλιά, στέρνα κ.ά
Για την Καλικατσού, υπάρχουν διάφορες παραδόσεις εκ των οποίων μια είναι η παρακάτω: Στη Μονή του Ιωάννη του Θεολόγου, υπάρχει μια κρυφή πόρτα η οποία οδηγεί σε ένα τούνελ. Το τούνελ αυτό διασχίζει όλη τη νότια πλευρά της Χώρας και φτάνει στην πέτρα. Λέγεται ότι κατασκευάστηκε για να μεταφέρουν οι μοναχοί την Κάρα του Απόστολου Θωμά, τα κειμήλια και τους θησαυρούς της Μονής για να τα προστατεύουν από τις διάφορες επιδρομές των πειρατών στο νησί.
Με την Πέτρα συνδέονται πολλοί μύθοι! Ο πιο διαδεδομένος μύθος λέει  ότι στη Μονή του Ιωάννη του Θεολόγου υπάρχει μια κρυφή πόρτα, μια κρύπτη η οποία οδηγεί σε ένα τούνελ. Το τούνελ σύμφωνα με την παράδοση, διασχίζει όλη την νότια πλευρά της Χώρας  καταλήγει στην Πέτρα και δημιουργήθηκε για να μεταφέρουν οι μοναχοί  την Κάρα του Αποστόλου Θωμά και όλα τα άλλα κειμήλια και τους θησαυρούς που είχε η Μονή, σε ένα  απάνεμο κόλπο της Πέτρας και να τα προφυλάξουν κατά τις συχνές επιδρομές των πειρατών στο νησί!
Όμως τι πραγματικά είναι η Καλικατσού; Για την γεωεπιστήμη ο βράχος όπως και η γύρω περιοχή δεν είναι άλλο από ένα ηφαιστειακό λατυτοπαγές που σχηματίστηκε από την συγκόλληση πολλών ηφαιστειακών βολίδων και το σχήμα του συνδέεται από τον τρόπο γέννησης και σύνδεσης των υλικών της  βασαλτικής λάβας από την οποία προήλθε.
Ο βράχος της Καλικατσού είναι αποτέλεσμα της ηφαιστειακής δράσης της Πάτμου που σχετίζεται με την υποβύθιση της Αφρικανικής πλάκας κάτω από την Ευρασιατική πλάκα. Πρόκειται για πέτρα που προήλθε από την τελευταία ηφαιστειακή δραστηριότητα της περιοχής και η οποία συνέβη περίπου 4 εκ.χρόνια πριν. Οι εκρήξεις εκείνης της περιόδου εκτός από την Καλικατσού έδωσαν και το νοτιοδυτικό τμήμα από το νησί Χιλιομόδιο.

Εικόνες-Χάρτης της περιοχής και φωτογραφία από τον βράχο

Τα ψάρια μπορεί να έχουν εξαφανιστεί από τους ωκεανούς μέσα σε 40 χρόνια, προειδοποιούν εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ. Ένα από τα πλέον εφιαλτικά σενάρια για τους ωκεανούς - που αφορά στην εξαφάνιση όλων των ψαριών - μπορεί να έχει γίνει πραγματικότητα μέχρι το 2050, εάν δεν ληφθούν μέτρα για δραστική αναδιάρθρωση της αλιευτικής βιομηχανίας, σύμφωνα με εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ.
«Εάν οι διάφορες εκτιμήσεις που έχουμε υπόψη μας γίνουν πραγματικότητα, βρισκόμαστε σε μία κατάσταση όπου μέσα σε 40 χρόνια δεν θα έχουμε πλέον ψάρια», δήλωσε στους δημοσιογράφους ο Πάβαν Σούκντεφ, διευθυντής της Πρωτοβουλίας για μια πράσινη οικονομία, του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον. Ωστόσο, σύμφωνα με την έκθεση της Πρωτοβουλίας για μια πράσινη οικονομία, αυτό το καταστροφικό σενάριο θα μπορούσε να αποτραπεί εάν σταματήσει η επιχορήγηση των αλιευτικών στόλων και δημιουργηθούν ζώνες προστασίας των αλιευμάτων, κάτι που μακροπρόθεσμα θα οδηγούσε και πάλι σε ακμή της βιομηχανίας της αλιείας.
Ο κόσμος «εξαντλεί το κεφάλαιο» από το οποίο εξαρτάται, υπογράμμισε ο διευθυντής του προγράμματος για μια πράσινη οικονομία, Αχίμ Στάινερ. Προσθέτοντας ωστόσο ότι «τα θεσμικά όργανα, οι κυβερνήσεις έχουν την απόλυτη δυνατότητα να αλλάξουν αυτή την πορεία». Για τη σύνταξη της έκθεσης αυτής, συνεργάστηκαν με το πρόγραμμα του ΟΗΕ 30 χώρες και αρκετές έχουν δείξει ενδιαφέρον για να αναθεωρήσουν την πολιτική τους.
Η μείωση των αποθεμάτων ψαριών στον πλανήτη είναι ένα σοβαρό οικολογικό πρόβλημα, αλλά αφορά παράλληλα και την επιβίωση δισεκατομμυρίων ανθρώπων, κυρίως σε αναπτυσσόμενες χώρες, όπου το ψάρι είναι η μόνη πηγή πρωτεϊνών, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

 Πηγή-DISCOVERY

Σε προηγούμενο άρθρο σας παρουσίασα τον υποθαλάσσιο χώρο που περιβάλλει το νησί της Κω. Αν είχαμε την δυνατότητα να απομακρυνθούμε από αυτό τον χώρο και να περιηγηθούμε στον υποθαλάσσιο χώρο του νοτιοανατολικού Αιγαίου όμως τι θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε; Φαράγγια τύπου κάνυον, μεγάλες οροσειρές, κοιλάδες, τάφροι και τεράστια ρήγματα  θα ξεπρόβαλλαν στα μάτια μας. Πρόκειται για χαρακτηριστικά του υποθαλάσσιου χώρου που συνδέονται και αυτά με τις  φυσικό-τεκτονικές διεργασίες που συμβαίνουν στο εσωτερικό της γης όσο και σε ιζηματολογικά και βιογενή αίτια.
Η  ηλικία αυτών των χαρακτηριστικών ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια ή και σε εκατομμύρια χρόνια. Σχηματίστηκαν δηλαδή πολύ πριν εμφανιστεί ο άνθρωπος στον πλανήτη μας, εξαιτίας μιας αρχέγονης διαδικασίας- τη σύγκλιση και σύγκρουση της Ευρασιατικής με την Αφρικανική πλάκα σε συνδυασμό με τη μετακίνηση της Μικράς Ασίας προς δυτικά, δηλαδή το Αιγαίο. Η κίνηση των τεκτονικών πλακών με όλα τα συνεπακόλουθα φαινόμενα, δημιουργεί τα κυριότερα και τα πιο έντονα μορφολογικά χαρακτηριστικά του ωκεάνιου πυθμένα του νοτιοανατολικού Αιγαίου. Αυτά τα υποθαλάσσια μορφολογικά χαρακτηριστικά έχουν σημαντική επίδραση στην κυκλοφορία της θάλασσας του νοτιοανατολικού Αιγαίου και επηρεάζουν τον χαρακτήρα των νερών του. Επίσης υποθαλάσσιες οροσειρές είναι διάσπαρτες στον πυθμένα της θάλασσας, επιδρώντας στη ροή των θαλασσίων ρευμάτων με τη δημιουργία αναταράξεων που οδηγούν σε κατακόρυφη ανάμιξη των νερών.
Πολλά  υποθαλάσσια ρήγματα έχουν προκαλέσει συνολικές μετατοπίσεις, κατακόρυφες ή οριζόντιες, πολλών εκατοντάδων ή και χιλιάδων μέτρων και  αποτελούν τον κυριότερο παράγοντα διαμόρφωσης του ανάγλυφου του θαλάσσιου βυθού. Τα μεγαλύτερα βάθη, περίπου 2.500 μέτρα, συναντώνται στη λεκάνη δυτικά της Καρπάθου, στο Καρπάθιο Πέλαγος ενώ στην  περιοχή νότια από την Κρήτη και τη Ρόδο εντοπίζονται από τα μεγαλύτερα βάθη της Μεσογείου. Οι βαθιές αυτές λεκάνες περιβάλλονται από απότομες υποθαλάσσιες πλαγιές και έχουν δημιουργηθεί από τη δράση των ρηγμάτων.
Παρακολουθείστε αυτόν   τον μοναδικό χώρο  σε   βίντεο όπως αυτός παρουσιάζεται με την σημερινή μορφή του