Τα αρχεία ήχου απο επιλγμένους σεισμούς που θα ακούσετε προέρχονται από το  Γεωλογικό Ινστιτούτο Αμερικής-USGS. Πρόκειται για αναδημοσίευση άρθρου του USGS που είχε σχετικό τίτλο "Ακούγοντας τους σεισμούς".
Οι ερευνητές στο USGS έχουν δημιουργήσει αρχεία ήχου για μια σειρά σεισμών. Αυτά δεν είναι άμεσες καταγραφές ήχων σεισμού. Αντ 'αυτού, δημιουργήθηκαν από την κίνηση του σεισμού που έγινε στα εργαστήρια αλλά με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνουν στο έδαφος όταν αυτό έχει διαταραχθεί ριζικά κατά τη διάρκεια του σεισμού.
Μπορεί να χρειαστείτε πρόσθετο-Plug-in για να τους ακούσετε.Τα αρχεία ήχου σε αυτή τη σελίδα είναι σε μορφή Wav. Αν ο browser σας δεν μπορεί να τα παίξει θα πρέπει να εγκαταστήσετε ένα plug-in, όπως εκείνο της Apple QuickTime. Τα αρχεία των ήχων που παρουσιάζονται είναι τα κάτωθι:

Σεισμός Landers -Ήχοι από το 1992, σεισμού μεγέθους 7.3R που έγινε στο Landers, και καταγράφηκαν στην Καλντέρα του  Long Valley

Σεισμός Petrolia-Ήχοι από το 1992, με μέγεθος 6.3R που έγινε στην Petrolia, όπως καταγράφηκαν στο Berkeley

Σεισμός Parkfield-Ήχοι από το 1994 με μέγεθος 5R σεισμού  που έγινε στο Parkfield 

Επειδή το καλοκαίρι έχει ήδη φθάσει και η θάλασσα σιγά-σιγά γίνεται το σπίτι μας καλό θα ήταν να μάθουμε κάτι περισσότερο για τα τσουνάμι.
Το τσουνάμι πολλοί το αποκαλούν παλιρροιακό κύμα ή «θαλάσσιο σεισμικό κύμα» αλλά και οι δύο αυτοί όροι είναι λανθασμένοι. Ο πρώτος αφορά βαρυτικής προέλευσης κύματα που δημιουργούνται σε μεγάλη θαλάσσια κυρίως επιφάνεια από τις έλξεις Σελήνης και Ηλίου στην υδρόσφαιρα. Αντιθέτως, το τσουνάμι είναι (συνήθως) σεισμικό φαινόμενο και εξετάζεται από την σεισμολογία.  Ο δεύτερος όρος είναι ορθός, όταν η γενεσιουργός αιτία είναι ένας σεισμός. Ωστόσο αγνοεί εντελώς άλλα πιθανά αίτια που είναι ικανά να προκαλέσουν τσουνάμι, όπως μία υποθαλάσσια κατολίσθηση ή μία ηφαιστειακή έκρηξη ή ένα συμβάν πρόσκρουσης, στο οποίο ένα εξωγήινο κομμάτι βράχου, ένας αστεροειδής, μετεωρίτης ή άλλο διαστημικό υλικό συγκρούεται με τη Γη. Παράλληλα, υπάρχει και ο όρος «Μετεο-τσουνάμι» για μεγάλα κύματα που προκαλούνται από μετεωρολογικά φαινόμενα, ενώ συχνά χρησιμοποιείται και ο άτυπος όρος «Μεγα-τσουνάμι» να περιγράψει τα πολύ μεγάλα τσουνάμι.
Πριν χτυπήσει ένα ισχυρό τσουνάμι, η στάθμη της θάλασσας χαμηλώνει και το νερό αποτραβιέται από την ακτή, δίνοντας την εντύπωση ότι «όλη η θάλασσα έφυγε προς τα πίσω». Αυτό είναι ένα πολύτιμο σημάδι για όσους βρίσκονται σε περιοχή που πρόκειται να χτυπήσει τσουνάμι που δεν διαθέτει σύστημα πρόγνωσης ή αν στο συγκεκριμένο σημείο δεν υπάρχει πρόσβαση σε Μ.Μ.Ε.
Αν γίνει κάτι τέτοιο αντιληπτό, τότε όλοι πρέπει αμέσως να αρχίσουν να τρέχουν προς το εσωτερικό της ξηράς, μακριά από την ακτή, χωρίς να σταματήσουν ούτε δευτερόλεπτο και να προσπαθήσουν να απομακρυνθούν όσο μπορούν από τις παράλιες περιοχές, καταφεύγοντας κατά προτίμηση σε λόφους με ύψη αρκετά πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Εναλλακτικά, αν υπάρχει στην περιοχή κάποιο υψηλό κτίριο, άνω των 15 μέτρων, μπορούν να αναζητήσουν καταφύγιο στον ψηλότερο όροφό του.
Προσοχή: Μην περιμένετε να δείτε το κύμα να έρχεται για να αρχίσει η διαφυγή! Ο διαθέσιμος χρόνος από την στιγμή που το νερό αποτραβιέται από την ακτή, έως το χτύπημα του τσουνάμι είναι ελάχιστος, γύρω στα 5 λεπτά. Ειδικά, από την εμφάνιση του τσουνάμι στον ορίζοντα έως το χτύπημα είναι πλέον εντελώς μηδαμινός και ένας πρακτικός κανόνας λέει ότι «αν το δεις να έρχεται, τότε είναι πλέον αργά για να τρέξεις».
Επίσης, σχεδόν ποτέ δεν έρχεται μόνο ένα κύμα. Όπως προαναφέρθηκε, δημιουργείται μία ολόκληρη σειρά κυμάτων με περιοδικότητα άνω της 1 ώρας και επομένως, σχεδόν πάντα μετά το πρώτο κύμα ακολουθούν και άλλα. Επομένως, δεν πρέπει να δημιουργείται αίσθηση εφησυχασμού ότι μετά το πρώτο χτύπημα ο κίνδυνος πέρασε, καθώς μάλιστα ενδέχεται τα επόμενα κύματα να είναι ακόμα υψηλότερα και καταστρεπτικότερα. Στατιστικώς έχει βρεθεί ότι συνήθως το υψηλότερο κύμα είναι το τρίτο στην σειρά, αν και αυτό δεν ισχύει πάντα και δεν θα πρέπει να λαμβάνεται ως δεσμευτικός κανόνας.
Τα πλοία που βρίσκονται «εν πλώ» τα αντιμετωπίζουν εύκολα, στρέφοντας την πλώρη σε γωνία 35 - 45 μοιρών και δεν κλυδωνίζονται λόγω του μεγάλου μήκους αυτών των κυμάτων. Αντιθέτως, την νύκτα είναι πιο επικίνδυνα αν δεν γίνουν αντιληπτά από το ραντάρ, στην οθόνη του οποίου παρουσιάζονται ως ολοένα προσεγγίζουσα ακτογραμμή. Όσα πλοία όμως βρίσκονται στο αγκυροβόλιο ή ελλιμενισμένα, θα πρέπει να προβούν σε άμεσο απόπλου κόβοντας ακόμη και τους κάβους ή εγκαταλείποντας και τις άγκυρες και τούτο διότι φθάνοντας το τσουνάμι αυτά ανυψώνονται και οι άγκυρες συνήθως αποσπώνται απ' το βυθό οπότε και ακολουθούν έρμαια την ορμή του κύματος, ενώ τα ελλιμενισμένα κινδυνεύουν να καταστραφούν.

Πηγή-Βικιπαίδεια,NOAA

Δείτε την ανατομία του τσουνάμι της Σουμάτρας

Οι έντονοι και επίμονοι καύσωνες που αναμένεται να προκληθούν από τις κλιματικές αλλαγές, εκτιμάται ότι θα πλήξουν περισσότερο τους πληθυσμούς των μεγαλουπόλεων της Μεσογείου, δείχνουν έρευνες Ελβετών και Αμερικανών επιστημόνων .Σύμφωνα με τους ερευνητές οι πληθυσμοί σε μεγαλουπόλεις της Μεσογείου, όπως η Αθήνα, η Ρώμη, ή η Μασσαλία είναι πιθανόν να υποφέρουν περισσότερο στην Ευρώπη από τους έντονους και επίμονους καύσωνες, που θα προκληθούν από τις κλιματικές αλλαγές.
Επίσης πιθανό είναι το ενδεχόμενο να αυξηθεί στους τρεις ο αριθμός των καυσώνων που παρατηρούνται κάθε καλοκαίρι στο διάστημα 2071-2100 στη Μεσόγειο από έναν που ήταν κάθε τρία χρόνια στο διάστημα 1961-1990. Άλλα σημεία της Ευρώπης θα υποστούν πολύ λιγότερους καύσωνες, τονίζουν οι ίδιες πηγές. Ο αριθμός των ημερών στη Μεσόγειο όπου η θερμοκρασία θα ξεπεράσει τους 40 βαθμούς αναμένεται στο διάστημα αυτό να αυξηθεί στις 16 ετησίως από 1,6 κατά την αντίστοιχη προηγούμενη χρονική περίοδο. 
Προβλήματα που σχετίζονται με τη ζέστη θα αντιμετωπίσουν οι κάτοικοι που ζουν κοντά στις ακτογραμμές, ή σε χαμηλού υψομέτρου παραποτάμιες κοιλάδες, όπως αυτές του Πάδου στη Βόρειο Ιταλία, ή του Δούναβη, υποστηρίζουν οι επιστήμονες .«Ορισμένες από τις πυκνότερα κατοικημένες περιοχές στην Ευρώπη, όπως η Αθήνα, το Βουκουρέστι, η Μασσαλία, το Μιλάνο, η Ρώμη και η Νάπολη, θα αντιμετωπίσουν τις δεινότερες αλλαγές στους δείκτες υγείας», τονίζουν οι ίδιοι επιστήμονες. 
Περί τους 40.000 ανθρώπους έχασαν τη ζωή τους από το κύμα καύσωνα στην Ευρώπη το 2003. Όμως για τους ερευνητές της μελέτης , είναι αβέβαιο πόσο θανατηφόροι μπορεί να αποδειχθούν οι καύσωνες στο μέλλον. Η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι δυνατόν να επιδεινώσει τους κινδύνους για ανθρώπους με αναπνευστικά και καρδιολογικά προβλήματα σε υψηλότερες θερμοκρασίες. Επίσης οι επιστήμονες πρόσθεσαν πως η μελέτη δεν λαμβάνει υπ’ όψη της το γεγονός ότι οι πόλεις μπορεί να λειτουργήσουν ως «νησίδες θερμότητας», δηλ. ως περιοχές θερμότερες από την περιβάλλουσα εξοχή τους. 
Εντούτοις, οι βελτιωμένες τεχνικές πρόβλεψης του καιρού μπορούν να βοηθήσουν ώστε οι επικίνδυνες ομάδες πληθυσμού-ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι και τα νεαρά παιδιά-να παραμένουν στη σκιά και να καταναλώνουν περισσότερο νερό εκείνες τις θερμές ημέρες, και να επεκταθεί περισσότερο η χρήση κλιματιστικών.


Πηγή-Nature Geoscience

Βίντεο απο την NASA σχετικά με τις κλιματικές αλλαγές

Τις τελευταίες ημέρες υπάρχει μία αυξανόμενη τάση ενδιαφέροντος για κτήρια που σηματοδότησαν την πορεία του νησιού μας κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα.
Αναφερόμαστε στο Οινοποιείο Κω και την ΑΒΙΚΩ, 2 βιομηχανικά συνεταιριστικά συγκροτήματα παραγωγής κρασιού και τοματοπολτού που αντιστοιχούν στις 2 θεμελιακές τοπικές παραγωγικές δραστηριότητες της καλλιέργειας αμπελιών και ντομάτας που δυστυχώς δεν λειτουργούν πια και τα οποία έχουν αφεθεί στην φθορά του χρόνου.
Μία απλή επίσκεψη στα κτήρια αυτά και η φαντασία οργιάζει για τις απεριόριστες δυνατότητες που μπορούν να προσφέρουν δίνοντας μία διαφορετική πνοή ανάπτυξης.
Ο χώρος και τα κελύφη του είναι ικανά να φιλοξενήσουν σήμερα μια σειρά σύγχρονες δραστηριότητες, μορφωτικές, πολιτιστικές, παιδαγωγικές, ψυχαγωγικές και μορφές σύγχρονης παραγωγής.
Αντ' αυτού μετά λύπης μας, παρακολουθούμε τραγικές καταστάσεις. Η ΑΒΙΚΩ ΜΑΣ, ένα μέρος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς' πλέον χώρος αφόδευσης στο μεγαλύτερο της μέρος. Αναρωτιέμαι αν οι γονείς μας που εργάστηκαν εκεί, περίμεναν ότι μία μέρα το κτήριο θα κατέληγε έτσι.
Οι αποθήκες της ΑΒΙΚΩ έχουν καταντήσει ένας σκουπιδότοπος στην κοινή θέα και των τουριστών. Ορίστε τι αντικρίζουν οι τουρίστες μας από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου απολαμβάνοντας το ποτό τους. Room with garbageview (όπως λένε και στις ξενοδοχειακές κρατήσεις δωματίων). Παρακαλούμε τους φορείς να πιέσουν για την απομάκρυνση τους. 
Εικόνες από τον καθαρισμό του Οινοποιείου Κω που η πάλαι περήφανη αυλή του κατάντησε χώρος απόθεσης απορριμάτων που μαρτυρούν και τους υπαίτιους. Να φροντίσουν μόνο να μην προβάλλουν απόψεις περί ανάπτυξης του νησιού μας.
Την Παρασκευή θα γίνει μία παρουσίαση πρότασης ανάπλασης του Οινοποιείου από τον Δήμο Κω σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Ευελπιστούμε σε δυναμικές πλέον παρεμβάσεις.

Φίλοι του περιβάλλοντος στη Κω.

Απο την πανέμορφη Κέφαλο της Κω το τρίτο μέρος της περιήγησης του Κ. Κωστογλάκη. Η Κέφαλος για όσους δεν γνωρίζουν το νησί καταλαμβάνει το νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού.
Πρόκειται για ένα παιδί των ηφαιστείων αφού το μεγαλύτερο μέρος των πετρωμάτων της προήλθε από  την ηφαιστειακή δραστηριότητα της περιοχής. Η ηλικία των ηφαιστειακών πετρωμάτων της Κεφάλου, σε γενικές γραμμές ,κυμαίνεται από 3000-20 χιλιάδες χρόνια.
Φυσικό-γεωλογικές διεργασίες εκατοντάδων χιλιάδων χρόνων που όμως βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη και σχετίζονται με την  υποβύθιση της αφρικανικής πλάκας κάτω από την μικροπλάκα του Αιγαίου, έδωσαν αυτό το πανέμορφο τοπίο. Απολαύστε την θέα και το μοναδικό τοπίο της Κεφάλου.

Για τον καθένα από εμάς,  δρόμος είναι μία λωρίδα εδάφους ανάμεσα σε δύο μέρη, που με ανθρώπινη παρέμβαση έχει υποστεί κάποια προετοιμασία ώστε να καθιστά ευκολότερη την προσπέλαση της από ανθρώπους, ποδήλατα ή οχήματα. Συνήθως για την κατασκευή ενός δρόμου, γίνεται εκσκαφή στο φυσικό έδαφος και τοποθετούνται στερεά υλικά μέχρι το ύψος της στάθμης του οδοστρώματος. Στα τμήματα οδών που βρίσκονται σε όρυγμα κατασκευάζονται στις δύο μεριές του οδοστρώματος χανδάκια (τάφροι).
Ωστόσο διασχίζοντας καθημερινά την οδό Πεισάνδρου(πόλη Κω) και παρατηρώντας τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει εδώ και χρόνια στον πολύπαθο δρόμο θα μου ήταν αδιανόητο  να μη ταξιδέψω νοητά  έστω για λίγο στα μυστικά κατατόπια των Ρωμαίων μηχανικών που περιγράφηκαν με γλαφυρό τρόπο από τον Raymond Chevallier. Για όσους δεν γνωρίζουν το θέμα, παραθέτω τους βασικούς κανόνες με τους οποίους οι Ρωμαίοι μηχανικοί κατασκεύαζαν τους διάσημους και σχεδόν "αθάνατους" δρόμους τους.
Κάτω από τις μεγάλες επίπεδες πέτρες με τις οποίες κάλυπταν την επιφάνεια του δρόμου, και ήταν αόρατες στο μάτι, υπήρχε μια έξυπνη  στρώση με μικρότερες πέτρες, αμμοχάλικο, και μερικές φορές άμμο. Βασικά ακολουθούσαν τις παρακάτω βασικές προδιαγραφές:
1. Καθόριζαν αρχικά την χάραξη και τα αυλάκια κατά μήκος των πλευρών του μελλοντικού δρόμου.
2. Έσκαβαν βαθιά τάφρο (συνήθως 1 έως 1,5 μέτρα), για να τοποθετήσουν μια στέρεα βάση.
3. Γέμιζαν το χαράκωμα με στρώματα υλικών που είναι κατάλληλα για τα θεμέλια τα οποία άρχιζαν με πέτρες που κάλυπταν με στρώματα τσιμέντου και στη συνέχεια με επάλληλες στρώσεις από άμμο και βότσαλα.
 4. Τοποθετούσαν τα κράσπεδα και στις δύο πλευρές της διαδρομής.
5.Κάλυπταν με κροκάλες ή λίθινα μπλόκα, εξασφαλίζοντας ότι η κλίση του δρόμου ήταν από το κέντρο προς τις δύο πλευρές, με τρόπο ώστε να κατευθύνονται τα όμβρια ύδατα.
6. Αν ο δρόμος ήταν ήδη στρωμένος, ήταν αναγκαίο να τελειοποιήσουν προσεκτικά τα επιμέρους τμήματα, έτσι ώστε οι άκρες να ταιριάζουν ακριβώς μεταξύ τους και να είναι απόλυτα προσκολλημένα στο υπόστρωμα.
Πρόκειται για παλιές καλές τεχνικές προδιαγραφές τις οποίες χρησιμοποίησαν και οι Ιταλοί όταν βρέθηκαν στην Δωδεκάνησο. Για όσους διατηρούν αμφιβολίες ας επισκεφτούν τον δρόμο που διέρχεται από το παλιό νεκροταφείο της Κω. Εκεί βρίσκονται όλα εκείνα τα οποία σας περιέγραψα παραπάνω. Δρόμοι που ακόμη αντέχουν στον χρόνο μετά απο τουλάχιστον 70 χρόνια ταλαιπωρίας και κακοσυντήρησης.

Ποσότητες πίσσας εμφανίστηκαν σε παραλίες της Κω, μετά την Κάλυμνο.
Η ανησυχία των Κώων επιχειρηματιών είναι μεγάλη και καταβάλλονται προσπάθειες να ξεπεραστούν το πρόβλημα αυτό.
Αναδημοσέυση απο TV,KOSMOS

ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ
Ανάληψη -ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΥΛΑΡΙΑΝΗΣ όπου σύμφωνα με τους παλιούς ναυτικούς του τόπου, τις νύχτες της κακοκαιρίας ανάβει φως για να βρίσκουν το δρόμο τους τα καΐκια.
Βαθύ -ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ με τον εντυπωσιακό διάκοσμο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες.
Λιβάδι -Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΕΓΡΟΥ. Η παράδοση το συνδέει με μύθους από πειρατές και τους θησαυρούς τους.
ΚΑΛΥΜΝΟΣ
 Ποθία- ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΚΕΦΑΛΑ έχει μεγάλο αρχαιολογικό και σπηλαιολογικό ενδιαφέρον. Αποτελείται από έναν διάδρομο 103 μ. με πελώριους σταλακτίτες. Στο εσωτερικό του σπηλαίου βρέθηκαν ίχνη λατρείας του Ολυμπίου Διός. Εκεί μπορεί να πάει κανείς μα καΐκι από τις Μυρτιές ή την Ποθία.
Βαθύς- ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΔΑΣΚΑΛΕΙΟ στο οποίο έχουν εντοπιστεί προϊστορικά ευρήματα, νεολιθικά εργαλεία, σφόνδυλοι και κεραμικά Μεσομινωικής και Υστερο μινωική ς Εποχής. Παλαιότερα το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε από τους κατοίκους για την άμυνα του νησού, καθώς βρίσκεται στην είσοδο του λιμανιού. Η πρόσβαση εκεί είναι δύσκολη.
Υπάρχουν και άλλα σπήλαια στο Βαθύ πρωτόγονης κατοίκησης, λαξευμένα στις πλαγίες των λόφων Τσιγγούρα και Κλαστάνι. Προς το εκκλησάκι του Αϊ Γιάννη τα σπήλαια είναι πυκνότερα και η πρόσβαση δύσκολη. Μασούρι ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ Εμποριός ΟΙ ΣΠΗΛΙΕΣ
 ΚΑΡΠΑΘΟΣ
 Πηγάδια- Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ Βρίσκεται στη θέση "Μύλοι". Πρόκειται για ένα μνημειώδης λαξευτό τάφο ή ιερό. Ο τύπος ήταν πολύ συνηθισμένος στο ανατολικό Αιγαίο. Υπάρχουν ενδείξεις ότι μπροστά υπήρχε ξύλινο στέγαστρο. Ίσως ήταν ιερό της Αφροδίτης, θεάς δημοφιλούς στις λαϊκές τάξεις. Στα Πηγάδια, εξάλλου, έχουν βρεθεί αγαλματίδια της θεάς. Το πιθανότερο είναι το υπαίθριο ιερό της θεάς να ήταν το Σπήλαιο της Παρθένου, το οποίο το συναντάμε 2 χλμ μακρύτερα, στην περιοχή του Βαθυπόταμου. Η σπηλιά έχει διαβρωθεί από τη συνεχή χρήση από βοσκούς.
 ΚΑΣΟΣ
 Αγία Μαρίνα -ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΕΛΛΗΝΟΚΑΜΑΡΑ. Χρησίμευε σαν καταφύγιο των ντόπιων την περίοδο των πειρατικών επιδρομών. Η είσοδός του έχει 30 μ. πλάτος και 10 μ. ύψος. Επίσης, έχει κλειστεί από την αρχαιότητα με ισοδομικό τοίχο, που καταλήγει σε δυο ανοίγματα για την είσοδο. Βρέθηκε κεραμική διαφόρων εποχών, συμπεριλαμβανομένης και της Μυκηναϊκής. Φαίνεται ότι ήταν τόπος λατρείας από τα Μυκηναϊκά Χρόνια ως την Ελληνιστική Εποχή. Βρίσκεται στα δυτικά της Αγίας Μαρίνας. Μπροστά του, απλώνεται μια μικρή κοιλάδα, το Παραδείσι, με ελιές και χωράφια που φτάνουν ως τη θάλασσα. Απέναντι είναι το νησάκι Αρμάθια, με αλυσίδα από μικρότερα νησάκια δεξιά και αριστερά.
ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΣΕΛΑΙ. Έχει εντυπωσιακούς σταλακτίτες. Βρίσκεται σε απόσταση 2 χλμ, δυτικά από το χωριό. Έχει βάθος 30 μ. και πλάτος 8 μ. 
ΚΩΣ
Κέφαλος -ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΑΣΠΡΗ ΠΕΤΡΑ Μετά "Τα Παλάτια", προς το Ζινί, συναντάμε την "Ασπρη Πέτρα". Η εξερεύνηση του σπηλαίου, αποκάλυψε ευρήματα Νεολιθικής Εποχής και νεότερα.
 ΜΕΓΙΣΤΗ (ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ)
 Μεγίστη (Καστελόριζο)- ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΣΠΗΛΑΙΟ Ή ΦΩΚΙΑΛΗ. Είναι ίσως το ωραιότερο στη Μεσόγειο. Η ατμόσφαιρα ονειρική, τα χρώματα σ' όλο το φάσμα του γαλάζιου και του μπλε, ανάμεσα σε θαυμάσιους σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Η βάρκα μπαίνει μέσα στο σπήλαιο με σκυφτούς τους επιβάτες. Καλύτερη ώρα είναι το πρωί, που χτυπάει ο ήλιος. Το νησί ανατολικά έχει πολλές σπηλιές μικρότερες. Σημαντικότερη από αυτές, είναι το Σπήλαιο Κολόνες.
 ΠΑΤΜΟΣ
Χώρα -ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ. Το συναντάμε στα μισά του δρόμου από τη Χώρα για τη Σκάλα. Σύμφωνα με την παράδοση, εδώ έγραψε την "Αποκάλυψη", ο Αγιος Ιωάννης Θεολόγος, όταν έφτασε το 95 στην Πάτμο εξόριστος του Ρωμαίου αυτοκράτορα Δομιτιανού. Μπροστά στο άνοιγμα του σπηλαίου, κατεβαίνοντας μερικά σκαλιά, υπάρχει η εκκλησία της Αγίας Αννας. Ανακαινίστηκε το 17ο αι. Περιβάλλεται από μοναστηριακό συγκρότημα - τη Μονή της Αποκάλυψης - με αυλές γεμάτες λουλούδια, κελιά και παρεκκλήσια. Μπροστά στην είσοδο, υπάρχουν, λαξευμένα στην πέτρα, σκαλοπάτια.
 ΡΟΔΟΣ
 Ρόδος -ΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ. Θεωρούνται ιερό των νυμφών.
Καλυθιές Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΟΝΙΑΣ. Είναι σε δυσπρόσιτη περιοχή,
μεγάλης αρχαιολογικής σημασίας, καθώς η έρευνα έδειξε ότι έζησαν οι παλαιότεροι κάτοικοι του νησιού. Κάτι αντίστοιχο, συνέβη και στη σπηλιά Κουμέλου του Αρχάγγελου.
Σάλακος Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΟΥΝΑΣ. Πρόκειται για σπηλιά αξοποιημένη, στην άκρη του χωριού. Η Πηγή Νύμφη, είναι δίπλα. Από αυτήν, υδρεύεται και εμφιαλώνει νερό η Ρόδος.
Αρχάγγελος ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΚΟΥΜΕΛΟΥ. Βρίσκεται στην κορυφή του ομώνυμου λόφου. Έχει αρχαιολογικό και σπηλαιολογικό ενδιαφέρον. Στις πρόσφατες ανασκαφές βρέθηκαν αγγεία και άλλα αντικείμενα Νεολιθικής και Μυκηναϊκής Εποχής, που μαρτυρούν την αρχαιότατη κατοίκηση της περιοχής.
 ΤΗΛΟΣ
Μεγάλο Χωριό -ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΧΑΡΚΑΔΙΟ. Το Σπήλαιο Χαρκαδιό βρίσκεται ανάμεσα στο Μεγάλο Χωριό και στα Λιβάδια, σε απόσταση 3,5 χλμ. από το λιμάνι. Εκεί, το 1971 οι ανασκαφές των παλαιοντολόγων Νικολάου Συμεωνίδη και Γεωργίου Θεοδώρου έφεραν στο φως, νεολιθικά εργαλεία που χρονολογούνται από το 8000 - 7000 π.Χ. και οστά από νάνους ελέφαντες. Από τα σημαντικά αυτά ευρήματα φαίνεται ότι η Τήλος ήταν ενωμένη με την απέναντι ακτή της Μικρά Ασίας και πριν από 6 περίπου εκατομμύρια χρόνια αποκόπηκε. Όταν λοιπόν το νησί αποκόπηκε οι ελέφαντες αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν στο νέο περιβάλλον για να επιβιώσουν. Έτσι, σιγά - σιγά μετατράπηκαν σε νάνους, που το ύψος του κυμαινόταν από 1,20 μ. έως 1,60 μ. Οι ανασκαφές στο Χαρκαδιό έχουν φέρει στο φως περίπου 12.000 οστά που υπολογίζετε ότι ανήκουν σε περισσότερους από 38 νάνους ελέφαντες. Αυτοί είναι και οι τελευταίοι ελέφαντες που έζησαν στην Ευρώπη.
Τα ευρήματα βρίσκονται στο Παλαιοντολογικό Μουσείο της Πανεπιστημιούπολης Αθηνών.
 ΧΑΛΚΗ
Χάλκη ή Νημποριό- Η ΣΠΗΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΕΛΙΑ. Πρόκειται για παλαιό ασκητήριο, με αγιογραφίες πάνω στους βράχους.
Ο ΚΑΜΕΝΟΣ ΣΠΗΛΙΟΣ Βρίσκεται στη θέση "Αμιγλάι", σε απότομο βράχο, 8 χλμ από το Νημποριό. Το 1658, ο Βενετός αρχιναύαρχος, Φραγκίσκος Μοροζίνι, εξόντωσε τους κρυμμένους εκεί κατοίκους ανάβοντας φωτιά στο στόμιο, αφού έκοψε όλες τις αμυγδαλιές. Ο Μοροζίνι εκδικήθηκε με αυτό τον τρόπο τους Χαλκίτες γιατί ειδοποίησαν τους Ρόδιους και έτσι δεν μπόρεσε να καταλάβει τη Ρόδο.

Βίντεο-Σπήλαιο Αγ.Γεωργίου-Καλυθιές Ρόδου

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον θαυμαστό κόσμο των σπηλαίων μπορείτε να απευθυνθείτε ιστοσελίδα της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας.

http://www.ese.edu.gr/default.asp

 Πηγή-Νομαρχία Δωδεκανήσου

Η τοποθεσία του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά αινίγματα της ανθρώπινης ιστορίας. Οι διαδοχικές μετακινήσεις του σώματος του ανίκητου Μακεδόνα σε τρία διαφορετικά μνημεία στην Αίγυπτο από το θάνατό του το 323 π.Χ. μέχρι και το 215 μ.Χ. οπότε καταγράφεται η τελευταία γνωστή θέαση του νεκρού, συντέλεσαν στη σύγχυση των πληροφοριών σε σχέση με την ακριβή τοποθεσία του τελευταίου τόπου ταφής του. Η εύρεση του σώματος λοιπόν εξελίχθηκε στο χρυσό δισκοπότηρο της αρχαιολογίας, ωθώντας ερευνητές και μη σε άκαρπες και κάποιες φορές γραφικές αναζητήσεις. Από αυτές ξεχωρίζει η περίπτωση κάποιου σερβιτόρου από την Αλεξάνδρεια ο οποίος δαπανούσε ότι διέθετε σε ανασκαφές σε διάφορα σημεία της πόλης. Από το 1805 έχουν καταγραφεί διάφορες αναφορές «εύρεσης του τάφου», δύο από τις οποίες μέσα στη δεκαετία του 1990. Όσο για την περιβόητη αποκάλυψη στην περιοχή της Όασης Σίβα, ο υποτιθέμενος τάφος είναι δωρικός ναός της ελληνορωμαϊκής περιόδου, ο οποίος έχει καταγραφεί σε τρεις τουλάχιστον επιστημονικές αναφορές του 19ου αιώνα.
Ωστόσο, μια σημαντική υποβρύχια αρχαιολογική εξερεύνηση του λιμανιού της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και δύο δεκαετίες. Δύτες, ερευνητές μένουν έκθαμβοι μπροστά σε μια ολόκληρη βυθισμένη αρχαία πόλη που βρίσκεται στον βυθό. Τα βασιλικά παλάτια και τα κτήρια τα οποία περιγράφει  ο Στράβων βρίσκονται στο βυθό του Μεγάλου Λιμανιού της Αλεξάνδρειας.
Σύμφωνα με τον γεωφυσικό Άμος Νουρ, η περιοχή βρίσκεται επάνω στο ρήγμα Σικελίας-Καΐρου, και υπέστη σοβαρότατες ζημιές, ειδικά από τα μέσα του 5ου αιώνα μ.Χ. Όπως μας γίνεται γνωστό από τη βυζαντινή ιστοριογραφία περισσότεροι από 23 σεισμοί χτύπησαν την αιγυπτιακή ακτή από το 320 μ.Χ. έως το 1303. Μεγαλύτερη από όλες ήταν αυτή του 365 μ.Χ. Ενδεικτικά χαρτογραφούνται τα βυθισμένα σημεία της αρχαίας πόλης και κυρίως το βυθισμένο νησί της Αντιρόδου, μέσα στο σημερινό λιμάνι της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου.
Με την πάροδο του χρόνου ο βυθός του λιμανιού υποχώρησε γύρω στα 7 μέτρα, τα βασιλικά οικοδομικά τετράγωνα κατέρρευσαν και βυθίστηκαν κάτω από τα κύματα. Οι πεσμένοι κίονες, τα κιονόκρανα, τα αγάλματα, οι λίθινες επιγραφές με ιερογλυφική και ελληνική γραφή, οι εναπομείναντες οδοί, τα πλινθώματα μολύβδου, και οι αμφορείς ρυπαίνονται στο βυθό του σύγχρονου λιμανιού, όπου έχει επικαθήσει μια βρώμικη κρούστα 16 αιώνων, η οποία, επιπρόσθετα, βομβαρδίζεται καθημερινά από τα βοθρολύματα που ρίχνονται στη θάλασσα του λιμανιού. Προς έκπληξη όλων, αρκετά από τα αρχαία οικοδομικά τετράγωνα έχουν διασωθεί, ώστε να επιτρέψουν στους αρχαιολόγους, να επιχειρήσουν μια σοβαρή χαρτογράφηση όλης της βυθισμένης περιοχής.
Ο επικεφαλής όλης αυτής της προσπάθειας, Γκόντιο, του Ινστιτούτου της Ευρωπαϊκής υποθαλάσσιας Αρχαιολογίας που εδρεύει στο Παρίσι, τονίζει πως:« Πολλοί κλασσικοί συγγραφείς,- ο Στράβων, ακόμη και ο Ιούλιος Καίσαρ, στα σχόλιά τους, περιγράφουν την Αλεξάνδρεια όπως την είδαν στις επισκέψεις τους σε αυτήν, αλλά είναι αδύνατο να καθοριστεί κάτι ή να προσομοιάσει με την ιδιαίτερη περιγραφή των κειμένων τους». Σημειώνεται πως από την εποχή της κατάκτησης της Αιγύπτου από τον Ναπολέοντα το 1789, ιστορικοί και αρχαιολόγοι έχουν δημιουργήσει περισσότερους από 30 χάρτες της Πτολεμαϊκής και Ρωμαϊκής Αλεξάνδρειας. Όλοι, όμως οι χάρτες αυτοί, έχουν αποδειχθεί ανακριβείς κυρίως για την περιοχή του λιμανιού.
Ο Γκόντιο και η ομάδα του σε συνεργασία με το Ανώτατο Συμβούλιο της Αιγυπτιακής Αρχαιολογίας (και ειδικότερα με το τμήμα της υποβρύχιας αρχαιολογίας) άρχισαν να χαρτογραφούν την βυθισμένη πόλη, στο ανατολικό λιμάνι από το 1992.Προσδιορίζουν, μάλιστα, τη θέση του παλατιού της Κλεοπάτρας της Ζ΄, της πιο διάσημης από τους Πτολεμαίους, στο τωρινό βυθισμένο νησί της Αντιρόδου, μιας βασιλική ιδιοκτησίας καθ’ όλη την πτολεμαϊκή περίοδο (305 έως 30 π.Χ.).Επειδή εξάλλου σύμφωνα με τις πηγές ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου βρίσκεται στην Αλεξάνδρεια, δεν αποκλείεται η τοποθεσία του να βρίσκεται στα υποθαλάσσια βασιλικά οικοδομικά τετράγωνα, τα οποία με τον χρόνο θα ερευνηθούν λεπτομερώς.
Ποιος όμως είναι ο Γάλλος, Φ. Γκόντιο;  Είναι ένας σύγχρονος εξερευνητής ή «μισθοφόρος» αν θέλετε. Η εφημερίδα «Le Monde» έγραψε ότι δεν είναι αρχαιολόγος, αλλά ένας παθιασμένος ερασιτέχνης που λατρεύει τη δημοσιότητα, γεγονός που προκαλεί την περιφρόνηση πολλών επαγγελματιών. Ο κατάλογος των επιτυχιών αυτού του "μισθοφόρου", που δεν διστάζει, όπως καταγγέλλουν μερικοί, να χρησιμοποιήσει ιδιωτικά κεφάλαια προκειμένου να χρηματοδοτήσει τις εξερευνήσεις του, είναι εύγλωττος. 
Βέβαια δεν είναι κάποιος τυχαίος αφού ήταν εμπορικός ακόλουθος για χρόνια σε πρεσβείες της Γαλλίας στην Άπω Ανατολή. Μα πραγματική αυθεντία στις δημόσιες σχέσεις, λένε όσοι τον έχουν γνωρίσει, με το χάρισμα της επικοινωνίας και της πειθούς δηλαδή, που τον έχει διευκολύνει στην ανεύρεση μεγάλων χορηγών, ικανών να χρηματοδοτήσουν τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του. Κάποιοι λένε ότι ο Γκοντιό έκανε πάντα καλές συμφωνίες με κυβερνήσεις κρατών, που δεν διαθέτουν ισχυρούς νόμους προστασίας της πολιτιστικής τους κληρονομιάς με αποτέλεσμα στη διανομή της λείας να βγαίνει κερδισμένος. Η πώληση μάλιστα σε δημοπρασία, πριν από καιρό, μιας πορσελάνης που ανέσυρε από ισπανικό ναυάγιο αντί 2 εκατ. δολαρίων τον είχε φέρει και πάλι εντυπωσιακά στην επικαιρότητα. Η ανακάλυψη ναυαγίων άλλωστε και η ανάσυρση πολύτιμων αντικειμένων υπήρξε από τις αγαπημένες ασχολίες του.
Ο Γκοντιό δεν ισχυρίστηκε ποτέ φυσικά ότι είναι αρχαιολόγος. Πριν από μερικά χρόνια ωστόσο υπήρξε βασικός συνεργάτης του Ζαν Υβ Αμπερέρ, της Γαλλικής Αρχαιολογικής Αποστολής στην Αλεξάνδρεια, ενός επιφανούς επιστήμονα που έχει ζήσει πολλά χρόνια στην Ελλάδα ως επικεφαλής της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής και έμελλε όμως να κάνει τις σημαντικές ανακαλύψεις του στην πόλη των Πτολεμαίων. Οι έρευνες του Ζαν Υβ Αμπερέρ στην περιοχή του Φάρου της Αλεξάνδρειας έχουν στεφθεί με επιτυχία τα τελευταία χρόνια και οι επιστημονικές ανακοινώσεις του έχουν προκαλέσει το διεθνές ενδιαφέρον. Η συνεργασία ωστόσο με τον Γκοντιό, ο οποίος του παρείχε την τεχνική υποστήριξη, έχει σταματήσει. Δεν γνωρίζουν πολλοί τι έχει συμβεί μεταξύ των δύο ανδρών, το βέβαιο όμως είναι ότι επικοινωνία πλέον δεν υπάρχει, ενώ ταυτόχρονα ο Γκοντιό αμφισβητεί(!) την ανακάλυψη του Φάρου. 
Το ερευνητικό σκάφος του Φρανκ Γκοντιό με το όνομα «Princesse Dooda» θεωρείται από τα καλύτερα εξοπλισμένα του κόσμου. Πρόκειται για ένα πραγματικό εργαστήριο με τα τελειότερα μηχανήματα υψηλής ακριβείας, τα ίδια που χρησιμοποιήθηκαν και στις έρευνες του Αμπουκίρ, όπου η σάρωση και η χαρτογράφηση του βυθού έγινε με μαγνητικά κύματα, ικανά για τον εντοπισμό ναυαγίων και άλλων ευρημάτων. Μεγαλύτερος χορηγός του Φρανκ Γκοντιό άλλωστε είναι η εταιρεία HILTI Foundation, η οποία ειδικεύεται στην κατασκευή εργαλείων υψηλής ακριβείας. 
Ιδρυτής του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Ενάλιας Αρχαιολογίας, ο Γκοντιό μπορεί να διαθέτει στην ομάδα του διάφορους επιστήμονες και εξαίρετους επαγγελματίες δύτες, όχι όμως και αρχαιολόγους, όπως άλλωστε του καταλογίζουν οι επικριτές του, αρκούμενος μόνο στις υπηρεσίες και στη συνεργασία του με την αιγυπτιακή αρχαιολογική υπηρεσία η οποία τον εποπτεύει. Η παρουσία του στην Αίγυπτο, εδώ και κάποια χρόνια, συνδέθηκε αρχικά με την έρευνα της ναυαρχίδας του Ναπολέοντα που βυθίστηκε το 1801 στο Αμπουκίρ από τα πλοία του Νέλσονα. Από τα 100 κανόνια του άτυχου πλοίου ωστόσο, τελικώς ανέσυρε μόνο το ένα· ανέσυρε επίσης χρυσά νομίσματα, διάφορα αντικείμενα, άγκυρες αλλά και οστά στρατιωτών που επέβαιναν πάνω σ' αυτό. 

Πηγές-Αρχαιολογία,Το Βήμα

Περισσότερα για τον Γκόντιο, μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα του,
http://www.underwaterdiscovery.org/

Κως: Όταν κάποιοι ασυνείδητοι κτυπούν ζώα και τα εγκαταλείπουν στη μοίρα τους, κάποιοι  Άνθρωποι τα μαζεύουν και τα περιθάλπουν.Ο κύριος Τρακόσσας, πρόεδρος της φιλοζωϊκής, με ευαισθησίες στο περιβάλλον, καθημερινά δίνει μαθήματα ανθρωπιάς.Μπροστά σε όλα. Στη διάσωση του περιβάλλοντος και κυρίως στην προστασία των ζώων, μαζί κάποιους λιγοστούς συνεργάτες του.Δυστυχώς δεν υπάρχει η απαραίτητη συνδρομή από τον Δήμο, και προσπαθούν μόνοι τους. Κάθε μέρα και νέο περιστατικό. Δείτε πως διασώζει αυτή τη φορά ένα ακόμη σκυλί.

Δείτε βίντεο
Αναδημοσίευση- TV KOSMOS

Το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ εκτιμά την ύπαρξη κοιτασμάτων που αναλογούν σε 1,8 δισ. βαρέλια πετρελαίου, 223 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου και 6 δισ. βαρέλια φυσικού υγρού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο .
Η Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ (USGS) εκτίμησε ότι τα μέχρι σήμερα άγνωστα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται στην θαλάσσια λεκάνη έξω από το Δέλτα του Νείλου είναι άμεσα επεξεργάσιμα και ανακτήσιμα. Η περιοχή καταλαμβάνει περίπου 250.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα της Ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου. Είναι μια περιοχή  που οριοθετείται στα δυτικά από τον κώνο του Δέλτα του Νείλου, προς τα βόρεια από τα υποθαλάσσια όρη του Στράβωνα (νοτιοανατολικά της Κρήτης)και την τάφρο της Κύπρου. Η αξιολόγηση αυτών των κοιτασμάτων βασίζεται σε δημοσιευμένες πληροφορίες και γεωλογικά δεδομένα που προέρχονται από ερευνητικά προγράμματα  σε ότι αφορά  το πετρέλαιο  και το φυσικό αέριο.  Με  την εμπειρία της η USGS έχει ήδη αξιολογήσει τις δυνατότητες αυτών των άγνωστων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου προέρχονται από πολλαπλές πηγές  του Μεσοζωϊκού και Καινοζωικού δηλαδή πρόκειται για κοιτάσματα που δημιουργήθηκαν πριν από 250 εκ. χρόνια  και βρίσκονται μεταξύ άλλων:  (1) σε θαλάσσιους Ιουρασικούς (210-140 εκ.χρόνων) σχιστόλιθους (2) σε Κρητιδικούς (140-65 εκ.χρόνων) αργιλικούς σχιστόλιθους και ασβεστόλιθους (3) σε Ολιγοκαίνο- Μειοκαινικά(35-5 εκ.χρόνια) χερσογενή πετρώματα και (4) σε ιζήματα πιθανώς βιογενούς προέλευσης. Οι πηγές των πετρωμάτων είναι εκμεταλλεύσιμες στα βαθύτερα μέρη της περιοχής.
Τα κοιτάσματα πετρελαίου επιβεβαιώνονται σε περισσότερα από 100 πεδία, από πολλές διαρροές πετρελαίου, από ηφαίστεια λάσπης,  από την ύπαρξη αγωγών φυσικού αερίου που απεικονίστηκαν σε σεισμικά προφίλ και από διάφορα άλλα γεωλογικά και γεωφυσικά κριτήρια. Οι εκτιμήσεις του όγκου των άγνωστων μέχρι σήμερα κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου παρουσιάζονται ως εξής.
Ο μέσος όρος της κατανομής των άγνωστων κοιτασμάτων πετρελαίου είναι περίπου 1.763 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου (MMBO), με μια σειρά από 491 MMBO σε 4.266 MMBO. Για το ανεξερεύνητο φυσικό αέριο, ο συνολικός μέσος όγκος είναι 223.242 δισ. κυβικά πόδια αερίου (BCFG), με εύρος τιμών από 92.614 σε 425.935 BCFG. Για το υγρό φυσικό αέριο, ο συνολικός μέσος όγκος είναι 5.974 εκατομμύρια βαρέλια φυσικού υγρού αερίου (MMBNGL), με μια σειρά από 2.451 σε 11.464 MMBNGL. Μακράν η μεγαλύτερη πηγή εκτιμάται ότι θα βρίσκεται στον κώνο του δέλτα του Νείλου, με μέσο όγκο των 217.313 και 5.789 MMBNGL. Οι εκτιμήσεις αυτές αντιπροσωπεύουν τεχνικά επεξεργάσιμα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Εικόνες
1.Η τοποθεσία των κοιτασμάτων στην ανατολική Μεσόγειο.

2. Σχηματική γεωλογική διατομή του Δέλτα του Νείλου

Πηγή-USGS

Βλέπετε την παραπάνω ακολουθία πετρωμάτων. Ακολουθίες σαν αυτές ονομάζονται τουρβιδίτες. Είναι πολύ σημαντικά πετρώματα αφού αρκετές φορές φιλοξενούν κοιτάσματα χρυσού, όπως συμβαίνει στα κοιτάσματα του  Bendigo, Ballarat και Victoria, της Αυστραλίας, όπου υπάρχουν πάνω από 2.600 τόνοι χρυσού μέσα σε τουρβιδίτες 500 εκ. ετών.
Οι τουρβιδίτες αντιπροσωπεύουν συνήθως πετρώματα που δημιουργούνται σε βαθιά νερά και σχηματίζονται παράκτια ενός ηπειρωτικού περιθωρίου. Για να δημιουργηθούν  απαιτείται γενικά τουλάχιστον μια ηπειρωτική κατωφέρεια και κάποια μορφή τεκτονισμού για να προκαλέσει  κατολισθήσεις που μοιάζουν με χιονοστιβάδες στον υποθαλάσσιο χώρο. Οι τουρβιδίτες μπορούν να παρουσιασθούν και σε λίμνες. Αυτές οι ακολουθίες πετρωμάτων είναι πολύ σημαντικές, δεδομένου ότι μπορούν να παράσχουν αποδεικτικά  στοιχεία για  την  συχνότητα και την χρονολογία  των κατολισθήσεων και των σεισμών όπου αυτά σχηματίζονται.
Πως δημιουργούνται οι τουρβιδίτες; Τα ρεύματα θολούρας παράγονται υποθαλάσσια όταν υλικά καταρρέουν και κινούνται προς τις επίπεδες πεδιάδες. Μέχρι να σταθεροποιηθούν βαθύτερα αυτές οι κινούμενες μάζες μπορούν να διασχίσουν ακόμη και αρκετά χιλιόμετρα. Καθώς το υλικό κατεβαίνει, αναμιγνύεται με το νερό και διαμορφώνει ένα παχύ σύννεφο που αποτελείται από νερό, λάσπη και με άμμο. Η πυκνότητα αυτού του μίγματος είναι μεγαλύτερη από το περιβάλλον νερό της θάλασσας έτσι το σύννεφο φτάνει στο κατώτατο σημείο ακολουθώντας την κλίση των στρωμάτων.
Η κίνηση αυτών των ρευμάτων πολλές φόρες δημιουργεί τεράστιες καταστροφές όπως έγινε την 18 Νοέμβρη του 1929, στο GrandBanks. Ένας σεισμός μεγέθους 7,2R έγινε στον Ατλαντικό Ωκεανό, στα ανοικτά της νότιας ακτής της Νέας Γης. Το επίκεντρο του, ήταν περίπου 400 χιλιόμετρα νότια του νησιού και δημιουργήθηκε κατά μήκος δύο ρηγμάτων με αποτέλεσμα να πυροδοτήσει μια μεγάλη υποθαλάσσια κατολίσθηση. Το γεγονός αυτό επιπλέον έδωσε  ένα τσουνάμι  3-4 μέτρα ύψος που έπληξε τις ακτές περίπου τρεις ώρες μετά το σεισμό. Τα κύματα ταξίδεψαν σε ταχύτητες έως και 129 χλμ/ώρα και κατέστρεψαν πολλές παράκτιες κοινότητες της BurinPeninsula, σκοτώνοντας 28 ανθρώπους και αφήνοντας άστεγους περισσότερους απο 10.000 κατοίκους.
Τέτοια ρεύματα πρέπει να έδρασαν και στον υποθαλάσσιο χώρο του Δίαυλου Κω-Νισύρου το 554μ.χ όταν μετά από έναν ισχυρότατο σεισμό 7R, παρουσιάσθηκε υποθαλάσσια κατολίσθηση με αποτέλεσμα να δώσει ένα τσουνάμι που τότε κατέστρεψε την πόλη της Κω. Ωστόσο ,περισσότερα για αυτό το τρομερό συμβάν θα σας αναφέρω σε κάποιο άλλο άρθρο μου.

Εικόνες και βίντεο σχετικά με τα ρεύματα θολότητας.

Ταξιδεύοντας κανείς προς την νοτιοανατολική πλευρά της Πάτμου, καθώς περνάει από την παραλία του Γρίγου μέσα στον ομώνυμο όρμο ,απέναντι από το Τραγονήσι μπορεί να δει κάτι το μοναδικό. Ένα παράξενο βράχο που πολλοί το θεωρούν σαν ένα γεωλογικό θαύμα  και ο οποίος ονομάζεται Καλικατσού. Πρόκειται για ένα επιβλητικό βράχο ο οποίος αναδύεται μέσα από τη θάλασσα και αυτόν τον χώρο επέλεξαν να ζήσουν πολλοί ασκητές. Οι ασκητές αυτοί κατάφεραν να μετατρέψουν έναν φαινομενικά αφιλόξενο βράχο σε έναν πολύ άνετο χώρο. Επίσης λάξευσαν πάνω στο βράχο θέση για τα κάρβουνα, σκαλιά, στέρνα κ.ά
Για την Καλικατσού, υπάρχουν διάφορες παραδόσεις εκ των οποίων μια είναι η παρακάτω: Στη Μονή του Ιωάννη του Θεολόγου, υπάρχει μια κρυφή πόρτα η οποία οδηγεί σε ένα τούνελ. Το τούνελ αυτό διασχίζει όλη τη νότια πλευρά της Χώρας και φτάνει στην πέτρα. Λέγεται ότι κατασκευάστηκε για να μεταφέρουν οι μοναχοί την Κάρα του Απόστολου Θωμά, τα κειμήλια και τους θησαυρούς της Μονής για να τα προστατεύουν από τις διάφορες επιδρομές των πειρατών στο νησί.
Με την Πέτρα συνδέονται πολλοί μύθοι! Ο πιο διαδεδομένος μύθος λέει  ότι στη Μονή του Ιωάννη του Θεολόγου υπάρχει μια κρυφή πόρτα, μια κρύπτη η οποία οδηγεί σε ένα τούνελ. Το τούνελ σύμφωνα με την παράδοση, διασχίζει όλη την νότια πλευρά της Χώρας  καταλήγει στην Πέτρα και δημιουργήθηκε για να μεταφέρουν οι μοναχοί  την Κάρα του Αποστόλου Θωμά και όλα τα άλλα κειμήλια και τους θησαυρούς που είχε η Μονή, σε ένα  απάνεμο κόλπο της Πέτρας και να τα προφυλάξουν κατά τις συχνές επιδρομές των πειρατών στο νησί!
Όμως τι πραγματικά είναι η Καλικατσού; Για την γεωεπιστήμη ο βράχος όπως και η γύρω περιοχή δεν είναι άλλο από ένα ηφαιστειακό λατυτοπαγές που σχηματίστηκε από την συγκόλληση πολλών ηφαιστειακών βολίδων και το σχήμα του συνδέεται από τον τρόπο γέννησης και σύνδεσης των υλικών της  βασαλτικής λάβας από την οποία προήλθε.
Ο βράχος της Καλικατσού είναι αποτέλεσμα της ηφαιστειακής δράσης της Πάτμου που σχετίζεται με την υποβύθιση της Αφρικανικής πλάκας κάτω από την Ευρασιατική πλάκα. Πρόκειται για πέτρα που προήλθε από την τελευταία ηφαιστειακή δραστηριότητα της περιοχής και η οποία συνέβη περίπου 4 εκ.χρόνια πριν. Οι εκρήξεις εκείνης της περιόδου εκτός από την Καλικατσού έδωσαν και το νοτιοδυτικό τμήμα από το νησί Χιλιομόδιο.

Εικόνες-Χάρτης της περιοχής και φωτογραφία από τον βράχο

Τα ψάρια μπορεί να έχουν εξαφανιστεί από τους ωκεανούς μέσα σε 40 χρόνια, προειδοποιούν εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ. Ένα από τα πλέον εφιαλτικά σενάρια για τους ωκεανούς - που αφορά στην εξαφάνιση όλων των ψαριών - μπορεί να έχει γίνει πραγματικότητα μέχρι το 2050, εάν δεν ληφθούν μέτρα για δραστική αναδιάρθρωση της αλιευτικής βιομηχανίας, σύμφωνα με εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ.
«Εάν οι διάφορες εκτιμήσεις που έχουμε υπόψη μας γίνουν πραγματικότητα, βρισκόμαστε σε μία κατάσταση όπου μέσα σε 40 χρόνια δεν θα έχουμε πλέον ψάρια», δήλωσε στους δημοσιογράφους ο Πάβαν Σούκντεφ, διευθυντής της Πρωτοβουλίας για μια πράσινη οικονομία, του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον. Ωστόσο, σύμφωνα με την έκθεση της Πρωτοβουλίας για μια πράσινη οικονομία, αυτό το καταστροφικό σενάριο θα μπορούσε να αποτραπεί εάν σταματήσει η επιχορήγηση των αλιευτικών στόλων και δημιουργηθούν ζώνες προστασίας των αλιευμάτων, κάτι που μακροπρόθεσμα θα οδηγούσε και πάλι σε ακμή της βιομηχανίας της αλιείας.
Ο κόσμος «εξαντλεί το κεφάλαιο» από το οποίο εξαρτάται, υπογράμμισε ο διευθυντής του προγράμματος για μια πράσινη οικονομία, Αχίμ Στάινερ. Προσθέτοντας ωστόσο ότι «τα θεσμικά όργανα, οι κυβερνήσεις έχουν την απόλυτη δυνατότητα να αλλάξουν αυτή την πορεία». Για τη σύνταξη της έκθεσης αυτής, συνεργάστηκαν με το πρόγραμμα του ΟΗΕ 30 χώρες και αρκετές έχουν δείξει ενδιαφέρον για να αναθεωρήσουν την πολιτική τους.
Η μείωση των αποθεμάτων ψαριών στον πλανήτη είναι ένα σοβαρό οικολογικό πρόβλημα, αλλά αφορά παράλληλα και την επιβίωση δισεκατομμυρίων ανθρώπων, κυρίως σε αναπτυσσόμενες χώρες, όπου το ψάρι είναι η μόνη πηγή πρωτεϊνών, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

 Πηγή-DISCOVERY

Σε προηγούμενο άρθρο σας παρουσίασα τον υποθαλάσσιο χώρο που περιβάλλει το νησί της Κω. Αν είχαμε την δυνατότητα να απομακρυνθούμε από αυτό τον χώρο και να περιηγηθούμε στον υποθαλάσσιο χώρο του νοτιοανατολικού Αιγαίου όμως τι θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε; Φαράγγια τύπου κάνυον, μεγάλες οροσειρές, κοιλάδες, τάφροι και τεράστια ρήγματα  θα ξεπρόβαλλαν στα μάτια μας. Πρόκειται για χαρακτηριστικά του υποθαλάσσιου χώρου που συνδέονται και αυτά με τις  φυσικό-τεκτονικές διεργασίες που συμβαίνουν στο εσωτερικό της γης όσο και σε ιζηματολογικά και βιογενή αίτια.
Η  ηλικία αυτών των χαρακτηριστικών ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια ή και σε εκατομμύρια χρόνια. Σχηματίστηκαν δηλαδή πολύ πριν εμφανιστεί ο άνθρωπος στον πλανήτη μας, εξαιτίας μιας αρχέγονης διαδικασίας- τη σύγκλιση και σύγκρουση της Ευρασιατικής με την Αφρικανική πλάκα σε συνδυασμό με τη μετακίνηση της Μικράς Ασίας προς δυτικά, δηλαδή το Αιγαίο. Η κίνηση των τεκτονικών πλακών με όλα τα συνεπακόλουθα φαινόμενα, δημιουργεί τα κυριότερα και τα πιο έντονα μορφολογικά χαρακτηριστικά του ωκεάνιου πυθμένα του νοτιοανατολικού Αιγαίου. Αυτά τα υποθαλάσσια μορφολογικά χαρακτηριστικά έχουν σημαντική επίδραση στην κυκλοφορία της θάλασσας του νοτιοανατολικού Αιγαίου και επηρεάζουν τον χαρακτήρα των νερών του. Επίσης υποθαλάσσιες οροσειρές είναι διάσπαρτες στον πυθμένα της θάλασσας, επιδρώντας στη ροή των θαλασσίων ρευμάτων με τη δημιουργία αναταράξεων που οδηγούν σε κατακόρυφη ανάμιξη των νερών.
Πολλά  υποθαλάσσια ρήγματα έχουν προκαλέσει συνολικές μετατοπίσεις, κατακόρυφες ή οριζόντιες, πολλών εκατοντάδων ή και χιλιάδων μέτρων και  αποτελούν τον κυριότερο παράγοντα διαμόρφωσης του ανάγλυφου του θαλάσσιου βυθού. Τα μεγαλύτερα βάθη, περίπου 2.500 μέτρα, συναντώνται στη λεκάνη δυτικά της Καρπάθου, στο Καρπάθιο Πέλαγος ενώ στην  περιοχή νότια από την Κρήτη και τη Ρόδο εντοπίζονται από τα μεγαλύτερα βάθη της Μεσογείου. Οι βαθιές αυτές λεκάνες περιβάλλονται από απότομες υποθαλάσσιες πλαγιές και έχουν δημιουργηθεί από τη δράση των ρηγμάτων.
Παρακολουθείστε αυτόν   τον μοναδικό χώρο  σε   βίντεο όπως αυτός παρουσιάζεται με την σημερινή μορφή του

Η συγκλονιστική αποκάλυψη έγινε από ομάδα του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», που καταγγέλλει ως υπεύθυνους για την αναίτια σφαγή των δελφινιών επαγγελματίες ψαράδες
Η ανθρώπινη κτηνωδία ξεπέρασε άλλη μια φορά κάθε όριο. Με άγριο τρόπο βρέθηκαν δολοφονημένα από ανθρώπινο χέρι τις τελευταίες 24 ώρες, ανοιχτά της Σάμου, τρία δελφίνια. Το ένα από αυτά ρίχτηκε ζωντανό στη θάλασσα, αφού του αφαιρέθηκε με μαχαίρι η ουρά, ενώ το άλλο είχε πολλαπλές μαχαιριές στην κοιλιά. Η συγκλονιστική αποκάλυψη έγινε από ομάδα του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», που καταγγέλλει ως υπεύθυνους για την αναίτια σφαγή των δελφινιών επαγγελματίες ψαράδες. «Εδώ έχουμε σε εξέλιξη μια πραγματική «μάχη».
 Αυτές οι ομαδικές δολοφονίες δελφινιών γίνονται σε μια περίοδο κατά την οποία τελειώνει το ψάρεμα από τις μηχανότρατες και αυτές επιδίδονται σε τρομερή υπεραλίευση 24 ώρες το 24ωρο.Τα δελφίνια, προσπαθώντας να βρουν τροφή, πάνε κοντά στα δίχτυα και εγκλωβίζονται ζωντανά σε αυτά. Eτσι, τα πιάνουν και κάποιοι ασυνείδητοι τα δολοφονούν. Η ομάδα του Αρχιπελάγους φοβάται  ότι αυτά που βρίσκει νεκρά είναι μόλις το ένα τρίτο των δελφινιών που δολοφονούνται. Το «Αρχιπέλαγος» βρισκόταν στον κόλπο του Μαραθόκαμπου στη Σάμο για τη διενέργεια μιας αλιευτικής έρευνας, όπου και εντόπισε το οικολογικό έγκλημα. Βρέθηκε νεκρό ένα νεαρό «ρινοδέλφινο», και ένα «ενήλικο» κοινό δελφίνι, ηλικίας 15-20 χρόνων. Και τα δύο είχαν σημάδια από τα δίχτυα που χρησιμοποιούν τα σκάφη μέσης αλιείας.

Πηγή-Αρχιπέλαγος,Ημηρεσία

Βίντεο,περισσότερα

http://archipelago.gr/en/VideoPlayer/TabId/200/VideoId/37/----.aspx

Ήταν το 2007, όταν είχαμε έλθει αντιμέτωποι με μία από τις χειρότερες επεμβάσεις σε παραλιακό μέτωπο και συγκεκριμένα στην περιοχή της πολύπαθης Λάμπης.
Ένα λαμπρότατο παράδειγμα κάποιων που μεταχειρίζονται και εξακολουθούν να μεταχειρίζονται δημόσιες εκτάσεις και κοινόχρηστες παραλίες ως "τσιφλίκια" τους χωρίς να λογαριάζουν τίποτε.
Τότε είχε συνταχθεί καταγγελία στη Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου να επιληφθεί του θέματος. Αναγκαστήκαμε να επανέλθουμε στο θέμα γιατί από το 2007 έως σήμερα και παρά τις επανειλημμένες επισκέψεις των υπευθύνων της ΚΕΔ στο νησί μας, δεν έχουμε λάβει ουδεμία απάντηση στην καταγγελία μας. 
Αναγκαστήκαμε αυτή τη φορά να επανέλθουμε με καταγγελία κατά των προϊσταμένων της ΚΕΔ αλλά και της ΚΥΔ (Κτηματικής Υπηρεσίας Δημοσίου) και κατά οποιουδήποτε ευθύνεται για την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της παραλίας. Η μη ενημέρωση πολιτών σε θέματα περιβάλλοντος αποτελεί παραβίαση της οδηγίας 90/313 Ε.Κ που διασαφηνίζει την ελεύθερη πρόσβαση πολιτών στα θέματα περιβάλλοντος, η οποία μετέφερε την Οδηγία 2003/4/ΕΚ στο Ελληνικό Δίκαιο βάσει της οποίας υποχρεούται η Κ.Υ.Δ. και η Κ.Ε.Δ. και κάθε γενικώς αρχή ν’ απαντούν σε φορείς και κάθε ενδιαφερόμενο ή όποιον έχει έννομο συμφέρον καθ’οτι τα συλλέγοντα στοιχεία για το περιβάλλον δεν αποτελούν προϊόν πνευματικής ιδιοκτησίας. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται με το Ν. 2121/1993 αρ.2 παρ.1 σύμφωνα με τον οποίο οι περιβαλλοντικές πληροφορίες χορηγούνται ανά πάσα στιγμή χωρίς να έχει ολοκληρωθεί μελέτη.
Την περιοχή δενδροφύτευσαν δολίως με ελαιόδεντρα και εκμεταλλεύεται το διπλανό ξενοδοχείο, χρησιμοποιώντας και υδραυλικές εγκαταστάσεις ποτίσματος δημιουργώντας έτσι ιδιοκτησιακό καθεστώς, αφού πρώτα κατέστρεψαν το οικοσύστημα της περιοχής με μπουλντόζα 50τόνων, τα ίχνη της οποίας ήταν εμφανή, ισοπεδώνοντας αμμόλοφους και αμμοθίνες, άγρια χλωρίδα και πανίδα ( άγριους κρίνους, αλλόφυτα κ.α.) κατά παράβαση του Ν.2971/2001 και παράλληλα καταστρέφοντας στρατιωτικό πολυβολείο το οποίο ήταν καμουφλαρισμένο και ενσωματωμένο με το φυσικό περιβάλλον.
Με την μεταφορά δεκάδων τόνων άμμου διευκολύνουν την διάβρωση της ακτής, καταστρέφοντας την γεωμορφολογία του εδάφους, δημιουργώντας ανεπανόρθωτες ζημιές στο περιβάλλον κατά παράβαση του Ν.1650/86 όπως τροποποιήθηκε με τον 3010/2002, με απουσία Μ.Π.Ε. (Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων) για τη συνολική ζημία που υφίσταται η παράκτια περιοχή και επιπτώσεις από τη διάβρωση.
Παράλληλα θεωρούμε ότι επιτρέπεται στο διπλανό ξενοδοχείο η κατοχή της επίμαχης κτηματικής μερίδας, παραβιάζοντας τον Ν.1539/98 για καταπάτηση δημόσιας γης και τον Ν.510/1947, ο οποίος απαγορεύει την πώληση ή κατοχή παραλιακών τμημάτων, παρακωλύοντας την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στη δημόσια παραλία, προσβάλλοντας την προσωπικότητα κάθε ελεύθερου πολίτη δημιουργώντας κοινωνικό πρόβλημα.
Έτσι το αγαθό αυτό που λέγεται περιβάλλον, είναι υπό εκμετάλλευση από ισχυρούς οικονομικούς κύκλους χωρίς καν το Ελληνικό Δημόσιο, απ’ ότι φαίνεται, να έχει εισπράξει οικονομικά οφέλη. Ως εκ τούτου καταγγέλλουμε κάθε εμπλεκόμενο και υπεύθυνο για τις εγκληματικές προς το περιβάλλον πράξεις στις οποίες αναφέρομαι ζημιώνοντας ταυτόχρονα και το Ελληνικό Δημόσιο. 

"Φίλοι του περιβάλλοντος στη Κω".

Tο αρσενικό είναι το πλέον επικίνδυνο καρκινογόνο στοιχείο της φύσης. Η ονομασία του προέρχεται από το "αρσενικόν" των αρχαίων Ελλήνων (κίτρινη σανδαράχη), που χρησίμευε ως χρώμα. Bρίσκεται κυρίως στον φλοιό της γης κι οι άνθρωποι εκτίθενται σε αυτό μέσω του πόσιμου νερού, της σκόνης και της διατροφής. Έχει καταταχθεί στην κατηγορία A των καρκινογόνων ουσιών κι οι διεθνείς μελέτες έχουν δείξει ότι η χρόνια έκθεση του ανθρώπου σε αυτό σχετίζεται με τον καρκίνο του δέρματος, του αναπνευστικού συστήματος και της ουροδόχου κύστης.
Η τοξικότητα του αρσενικού και των ενώσεών του είναι πολύ μεγάλη. Το οξείδιό του (As2O3), παλαιότερα γνωστό και ως "ποντικοφάρμακο" (έχει αντικατασταθεί ως προς αυτήν την εφαρμογή προ πολλού από άλλες ουσίες), όπως και τα άλατά του, αποτελούν "ιστορικά" δηλητήρια.
Το αρσενικό είναι κοινό συστατικό σε πολλά μεταλλεύματα και χρησιμοποιείται  σε ποικιλία εφαρμογών. Συνήθως η  δηλητηρίαση από αρσενικό οφείλεται στο πόσιμο νερό. Όλες οι πέτρες  περιέχουν κάποια ποσότητα αρσενικού, συνήθως από 1-5 PPM. Υψηλότερες συγκεντρώσεις αρσενικού  παρουσιάζονται σε πυριγενή και ιζηματογενή πετρώματα. Το αρσενικό μπορεί να κολλήσει στην επιφάνεια μερικών μεταλλευμάτων και μπορεί να παρασυρθεί και να διανύσει αρκετά χιλιόμετρα μέχρι να φθάσει έως την θάλασσα. Ιζήματα πλούσια σε αρσενικό είναι  η τύρφη και ο άνθρακας. Το αρσενικό και ο χρυσός συσχετίζονται συχνά στα ορυχεία χρυσού, όπου ο χρυσός εμφανίζεται συχνά ως μικροσκοπικές σταγόνες μέσα στον αρσενοπυρίτη.
Είναι ένα απο τα πιο επικίνδυνα δηλητήρια και σε μεγάλες ποσότητες, μπορεί να σκοτώσει ακαριαία τον ανθρώπινο οργανισμό. Αντίθετα, η συνεχής μακροχρόνια έκθεση στο αρσενικό προκαλεί αργό θάνατο και άλλες ασθένειες όπως καρκίνο, διαβήτη, ασθένειες του ήπατος, πεπτικά προβλήματα και πάχυνση του δέρματος. Στο νευρολογικό σύστημα μπορεί να προκαλέσει απώλεια ακοής και απώλεια της αίσθησης στα μέλη.
Πριν από καιρό τέθηκε σε εφαρμογή στις HΠA μια αυστηρή οδηγία, σύμφωνα με την οποία το όριο αρσενικού στο πόσιμο νερό δεν πρέπει να ξεπερνά τα 10 μικρογραμμάρια/ λίτρο, ενώ υπολογίζεται ότι 3.000 άτομα κάθε χρόνο πεθαίνουν στο Mπαγκλαντές λόγω της παρουσίας αρσενικού στο νερό που πίνουν.
Τα τελευταία χρόνια η διεθνής κοινότητα έχει σημάνει  συναγερμό για το αρσενικό και μπροστά στον πανικό από τις υψηλές συγκεντρώσεις μόλις πριν από λίγο καιρό κάποιοι ερευνητές στην αναρρόφηση αρσενικού από φυτά, ανακοίνωσαν ότι η καλλιέργεια φτέρης μπορεί να βοηθήσει στην απορρύπανση των νερών από το αρσενικό και συνέστησαν την καλλιέργειά της στις όχθες λιμνών και ποταμών.
Αυξημένες συγκεντρώσεις αρσενικού πάνω από τα επιτρεπτά όρια  παρουσιάζονται συνήθως σε διάφορα οικοσυστήματα όπως τα ποτάμια, οι λίμνες, τα δέλτα και άλλα κι αυτό οφείλεται σε ανθρωπογενείς παράγοντες. Όταν  οι χημικές αναλύσεις δείξουν  ποσοστό αρσενικού πολύ υψηλότερο από το φυσιολογικό, το γεγονός μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν είναι φυσική έκλυση των γεωλογικών σχηματισμών, αλλά προέρχεται από τη λειτουργία βιομηχανικών μονάδων, μονάδων φωσφορικών λιπασμάτων ή άλλων ανθρωπογενών δραστηριοτήτων. Για να διαπιστωθεί ότι συντρέχει κίνδυνος από το αρσενικό συνήθως χρειάζεται να γίνουν περαιτέρω μελέτες για να διαπιστώσουμε  αν οι ποσότητες αυτές απορροφούνται από τα φυτά και κατ’ επέκταση από άνθρωπο, αν είναι αερομεταφερόμενες και πόσο επικίνδυνες καθίστανται.
Συνήθως η συγκέντρωση και η ανάλυση μεγάλου δείγματος από το έδαφος μιας περιοχής, από πετρώματα, θαλάσσια ιζήματα, θαλασσινό κι επιφανειακό νερό από κανάλια καθόσον και οι χημικές αναλύσεις με τελευταίου τύπου τεχνολογικό εξοπλισμό μπορούν να μας δείξουν τον κίνδυνο που διατρέχουμε από αυτό. Πολλές φορές τα αποτελέσματα των ερευνών δείχνουν μεγάλες συγκεντρώσεις και άλλων βαρέων μετάλλων εκτός από το αρσενικό στο έδαφος.

Φωτογραφία- Αρσενικούχο  πέτρωμα

Στην αρχαιότητα τα μεταλλεία αποτελούν τον κυρίαρχο χρηματοδότη του Μακεδονικού Βασιλείου και των εκστρατειών του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στην περιοχή σώζονται περισσότερα από 300 πηγάδια και περίπου 200.000 κυβικά μέτρα αρχαίων μεταλλουργικών απορριμμάτων, των κοινών «σκουριών» από την υπερθέρμανση των μεταλλευμάτων. Η έναρξη της δραστηριότητας εντοπίζεται στις αρχές της κλασσικής αρχαιότητας, δηλ. γύρω στο 6ο αιώνα π.Χ. Η μεταλλευτική δραστηριότητα συνεχίζεται μέχρι τη ρωμαϊκή περίοδο. Η κατάκτηση όμως των πλούσιων ορυχείων χρυσού και αργύρου της Ισπανίας από τους Ρωμαίους έχει ως αποτέλεσμα να περιέλθουν τα μεταλλεία της Χαλκιδικής για μεγάλο διάστημα σε μαρασμό.

-Η εκμετάλλευση των μεταλλείων ξαναρχίζει κατά τους Βυζαντινούς χρόνους.

-Με την κατάκτηση της περιοχής από τους Οθωμανούς, στις αρχές του 15ου αιώνα, τα μεταλλεία της ΒΑ Χαλκιδικής γνωρίζουν μία νέα περίοδο ακμής. Τον 16ο και 17ο αιώνα η περιοχή περνάει και πάλι εναλλασσόμενες περιόδους άνθισης και παρακμής.

-Το 1705 τα χωριά της περιοχής, τα λεγόμενα Μαντεμοχώρια, αποκτούν το δικαίωμα της αυτοδιαχείρισης. Με φιρμάνι του Σουλτάνου περιέρχεται και το δικαίωμα εκμετάλλευσης των μεταλλείων αργύρου στους κατοίκους των.

-Η επωνυμία Μεταλλεία Κασσάνδρας εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1893. Την ίδια χρονιά τα μεταλλευτικά δικαιώματα της περιοχής παραχωρούνται από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην Γάλλο-Οθωμανική Α.Ε. Έως το 1900 εξορύσσονται και περνούν από μεταλλουργική κατεργασία στα καμίνια της εταιρείας 72.000 τόνοι μεταλλεύματος. Το 1901 η εταιρεία αρχίζει την επιφανειακή εκμετάλλευση του κοιτάσματος σιδηροπυρίτη στο μεταλλείο του «Μαντέμ Λάκκου» κοντά στη Στρατονίκη. Την Γάλλο-Οθωμανική εταιρεία διαδέχεται το 1927 η Ανώνυμη Ελληνική Εταιρεία Χημικών Προϊόντων & Λιπασμάτων (ΑΕΕΧΠ&Λ). Η εταιρεία διαβλέπει εγκαίρως την αναγκαιότητα ευρείας χρήσης λιπασμάτων για την ανάπτυξη της γεωργίας στην χώρα. Με στόχο την εξασφάλιση του θείου ως πρώτης ύλης για την παρασκευή λιπασμάτων, οδηγείται στην αγορά μεταλλείων σε διάφορα σημεία της χώρας. Εκτός των μεταλλείων της Κασσάνδρας η ΑΕΕΧΠ&Λ αγοράζει και αυτά της Κύπρου, της Ερμιόνης, του Ωρωπού και της Κορώνης, ενώ ταυτόχρονα ιδρύει εργοστάσιο λιπασμάτων στην Δραπετσώνα. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο η πλειοψηφία των μετοχών της ΑΕΕΧΠ&Λ περιέρχεται στην ιδιοκτησία του Μποδοσάκη Αθανασιάδη, ο οποίος με την δραστηριότητά του δίνει ιδιαίτερη ώθηση στον μεταλλευτικό κλάδο.

-Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 αποφασίζει το Ελληνικό Κράτος τη δημιουργία μεταλλουργίας χρυσού μέσω της κρατικής ΜΕΤΒΑ στην περιοχή της Ολυμπιάδας. Η απόφαση αυτή, όμως, δε θα υλοποιηθεί ποτέ λόγω των αντιδράσεων της τοπικής κοινωνίας. Το 1992 η ΑΕΕΧΠ&Λ μπαίνει σε ειδική εκκαθάριση εν λειτουργία από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος.

Με την εφαρμογή κατάλληλων μεθόδων επιτυγχάνεται ο διαχωρισμός του μεταλλεύματος από το στείρο υλικό. Το Δεκέμβριο του 1995, μετά από δύο άκαρπους διαγωνισμούς τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των Μεταλλείων Κασσάνδρας και το σύνολο των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων περιέρχονται στην TVΧ Hellas, θυγατρική της καναδικής εταιρείας TVX Gold. Πρωταρχικός σκοπός της εταιρείας είναι η δημιουργία μεταλλουργίας χρυσού στην περιοχή της Ολυμπιάδας. Παράλληλα, η TVX έχει άδεια εκμετάλλευσης του κοιτάσματος μεικτών θειούχων στις «Μαύρες Πέτρες» κάτω από τη Στρατονίκη. Η επένδυση στην Ολυμπιάδα δεν θα υλοποιηθεί ποτέ λόγω των αντιδράσεων της τοπικής κοινωνίας, καθώς και μίας αρνητικής απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας το 2002, σύμφωνα με την οποία οι πιθανοί κίνδυνοι της επένδυσης θα ήταν μεγαλύτεροι από το οικονομικό και κοινωνικό όφελος που θα προέκυπτε για την τοπική κοινωνία. Άλλη μία αρνητική απόφαση του ΣτΕ, αυτήν τη φορά για τυπικούς λόγους, οδηγεί την εταιρεία στις αρχές του 2003 στην διακοπή των εργασιών στο μεταλλείο Μαύρες Πέτρες. Οι εργαζόμενοι τίθενται σε διαθεσιμότητα. Η εταιρεία και ολόκληρη η περιοχή περιέρχονται σε δυσχερή οικονομική κατάσταση ενώ 480 εργαζόμενοι χάνουν τη δουλειά τους. Τα χωριά της περιοχής αρχίζουν να μαραζώνουν οικονομικά και πληθυσμιακά. Για την αποφυγή κοινωνικών εκρήξεων η τότε κυβέρνηση καταρτίζει ειδικό κοινωνικό πρόγραμμα το οποίο απορροφά όλους τους εργαζόμενους των μεταλλείων.

-Τον Ιανουάριο του 2004 το Ελληνικό Κράτος παραχωρεί τα μεταλλευτικά δικαιώματα στα Μεταλλεία της Κασσάνδρας στην εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε. με ειδικό νόμο που επικυρώνεται από τη Βουλή Το σύνολο των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων των μεταλλείων περιέρχεται στην ιδιοκτησία της καινούργιας εταιρείας. Η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. προχωρά αμέσως στη σύνταξη Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για την επαναλειτουργία του Μεταλλείου των Μαύρων Πετρών. Το μεταλλείο ξεκινά και πάλι την λειτουργία του τον Οκτώβριο του 2005 με την παραγωγή συμπυκνωμάτων μολύβδου και ψευδαργύρου. Παράλληλα, η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. υποβάλλει τον Ιανουάριο του 2006, ενιαίο επιχειρηματικό σχέδιο για την παράλληλη ανάπτυξη και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της Ολυμπιάδας και των Σκουριών, το οποίο προβλέπει και τη δημιουργία μεταλλουργίας χρυσού στην περιοχή του Μάντεμ Λάκκου. Μετά την κατ' αρχήν αποδοχή του επιχειρηματικού σχεδίου από την κυβέρνηση, η Ελληνικός Χρυσός καταθέτει τον Μάιο του ίδιου χρόνου Προμελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΠΠΕ).

-Μετά την θετική γνωμοδότηση των 5 συναρμοδίων υπουργείων (Υπουργείο Ανάπτυξης, Υπουργείο Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, Υπουργείο Πολιτισμού, Υπουργείο Γεωργικής Ανάπτυξης και Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας) επί της ΠΠΕ τον Οκτώβριο του 2009, η εταιρεία ετοιμάζεται να καταθέσει την τελική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) μέχρι το τέλος του 2009, η έγκριση της οποίας θα αποτελεί την τελική περιβαλλοντική αδειοδότηση του επενδυτικού σχεδίου. Το «πράσινο φως» για την επαναλειτουργία των μεταλλείων χρυσού στη Κασσάνδρα Χαλκιδικής, «ανάβει» η εισηγήτρια της υπόθεσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Η εισηγήτρια προτείνει στην Ολομέλεια του ΣτΕ να γίνουν δεκτοί οι περιβαλλοντικοί όροι για τα μεταλλεία "Μαύρες Πέτρες" στην περιοχή Στρατονίκης του δήμου Σταγείρων. Παράλληλα, ζητά να απορριφθούν οι προσφυγές των κατοίκων της περιοχής που τονίζουν ότι η λειτουργία των μεταλλείων θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία των πολιτών και το περιβάλλον.

Τι έχουν τα μεταλλεία; Από 12 έως 13,5 τόνους πλατινοειδών πολύτιμων μετάλλων (λευκόχρυσου και παλλάδιου) εκτιμάται ότι κρύβει εκτός από χρυσό και χαλκό μόνο το γνωστό χρυσοφόρο κοίτασμα των Σκουριών Xαλκιδικής στα μεταλλεία Κασσάνδρας. Σε οικονομοτεχνική μελέτη βιωσιμότητας, που έγινε από ερευνητές του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Aθηνών, διαπιστώθηκε πως τα στρατηγικής σημασίας αυτά ευγενή μέταλλα είναι εκμεταλλεύσιμα και ότι η ανάκτησή τους θα καταστήσει εξαιρετικά βιώσιμη μια μελλοντική επένδυση .

Μελέτες επιστημόνων, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μπορεί να εξαχθεί ο λευκόχρυσος και το παλλάδιο, μαζί με τον χρυσό, από τα συμπυκνώματα χαλκούχων ορυκτών. Από τις δοκιμές που έκαναν επιστήμονες βρήκαν εντυπωσιακά ποσοστά ανάκτησης του λευκόχρυσου και του παλλάδιου, σε ποσοστά 90%, ή ακόμα και περισσότερο. O λευκόχρυσος, η πλατίνα, και το παλλάδιο είναι μέταλλα στρατηγικής σημασίας, από τα πλέον πολύτιμα μέταλλα στη φύση, που βρίσκονται σε πάρα πολύ μικρές ποσότητες, έχουν πολλές εφαρμογές, δεν υπάρχουν υποκατάστατά τους, ενώ υπάρχουν μόνο δύο παραγωγικές περιοχές στον κόσμο (Αφρική και Pωσία).Ενώ υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον, σε παγκόσμια κλίμακα, για τη νέα αυτή κατηγορία κοιτασμάτων παλλαδίου και λευκόχρυσου και τον εντοπισμό εκείνων των κοιτασμάτων που φιλοξενούν πλατινοειδή ακόμη τα μεταλλεία μένουν αναξιοποίητα.

Φωτογραφίες απο τα μεταλλεία
 Πηγή:e-stratoni.gr

Το τέλος πλησιάζει! Μετά τον σεισμό με μέγεθος 6,9R στην Κίνα τα πράγματα αρχίζουν να φαίνονται παράξενα για πολλούς σε αυτόν τον πλανήτη. Είναι αλήθεια ότι αυτό το έτος όντως υπήρξαν μεγάλοι καταστροφικοί σεισμοί στην Αϊτή, τη Χιλή και την Κίνα. Εάν προσθέσουμε σε αυτούς και τους πρόσφατους σεισμούς με μέγεθος 7,2R κοντά στα σύνορα Μεξικού-Καλιφόρνια, και εκείνο των 7,7R στα ανοικτά της Σουμάτρας πριν από καιρό και ένα 6,9R που έδωσε στην βόρεια Καλιφόρνια, για να μην αναφέρω και τον τελευταίο σεισμο της Ινδονησίας που συνέβη μόλις προχτές τότε μπορεί κάποιος να αρχίσει να αναρωτιέται  "μα σοβαρά, τι μπορεί να  συμβαίνει στον πλανήτη μας;"
Ομως, παρατηρώντας τον πλήρη κατάλογο των σεισμών του Γεωλογικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ που συνέβησαν το 2010 ο οποίος έχει ήδη δημοσιευθεί στο διαδίκτυο και σήμερα σας παρουσιάζω: μπορούμε να δούμε ότι από τους 25 σεισμούς που έγιναν το 2010, 21 από αυτούς ήταν μεγαλύτεροι από το μέγεθος 6,0R. Και  σίγουρα κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι κάτι δεν πάει καλά με τη Γη και κάλλιστα να αναρωτηθεί  εάνι "Είναι η πρόσφατη σεισμική δραστηριότητα ασυνήθιστη με αυξημένο κίνδυνο σεισμικής δραστηριότητας παγκοσμίως ; "
Ωστόσο οι ερευνητές λένε ότι το 2010 δεν δείχνει σημάδια ασυνήθιστης υψηλής σεισμικής δραστηριότητας (κοίτα την σχετική λίστα*). Από το 1900, κατά μέσο όρο 16 σεισμοί μεγέθους 7R ή μεγαλύτεροι σεισμοί έχουν εμφανιστεί σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο. Ορισμένα χρόνια ήταν λιγότεροι ως 6R, όπως το 1986 και το 1989, ενώ το 1943 είχαμε 32, Από ότι βλέπετε υπάρχουν σημαντικές διακυμάνσεις στην παγκόσμια σεισμική δράση από έτος σε έτος. Με 7 μεγάλους σεισμούς κατά το πρώτο 4μηνο του τρέχοντος έτους, το 2010 είναι εντός των φυσιολογικών ορίων. Επιπλέον, από 15 /4/ 2009 έως 14 /4/ 2010, υπήρξαν 18 μεγάλοι σεισμοί.
"Ο αριθμός των σεισμών είναι εντός των φυσιολογικών ορίων, αυτό όμως δεν μειώνει το γεγονός ότι υπήρξε υπερβολική καταστροφή και απώλεια ζωής σε πυκνοκατοικημένες περιοχές", δήλωσε ο αναπληρωτής συντονιστής αντισεισμικού κινδύνου του USGS Δρ Μάικλ Blanpied, όταν του τέθηκε το σχετικό ερώτημα. 
Τα ιστορικά δεδομένα απο το γήινο αρχείο μας λένε ότι ο  Αρμαγεδδών ακόμη δεν είναι εδώ, ο Θεός δεν είναι θυμωμένος μαζί μας, και δεν υπάρχουν εξωγήινοι να παίζουν με τις τεκτονικές πλάκες της Γης. Είναι κρίμα πραγματικά, επειδή οποιαδήποτε αλλαγή παγκοσμίως σε σεισμική δραστηριότητα θα είναι ένα απίστευτο, γεγονός που θα αλλάξει ριζικά την κατανόηση της τεκτονικής των πλακών με την οποία λειτουργεί ο πλανήτης μας. 

Πηγή, Εικόνα: USGS με την παγκόσμια σεισμική δραστηριότητα

*Μέσος όρος σεισμών που συμβαίνουν ετησίως στον κόσμο

8 και υψηλότερα 1 ¹

7 - 7.9 15 ¹

6 - 6.9 134 ²

5 - 5.9 1319 ²

4 - 4.9 13.000

3 - 3.9 130.000

2 - 2.9 1.300.000

¹ βασισμένες στις παρατηρήσεις από το 1900.

Αυτοί οι αριθμοί έχουν ενημερωθεί πρόσφατα, βασισμένοι στα στοιχεία από τον εκατονταετή κατάλογο (από το 1900 ως το 1999) της USGS.

O Lin πλησίασε τον Chris Reddy, διευθυντή του WHOI(Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο μελέτης ωκεανών και παράκτιων περιοχών), με στόχο να δημιουργήσει μια νέα τοποθεσία διαδικτύου, η οποία να δείχνει εκείνα τα σημάδια που προειδοποιούν για τα επερχόμενα τσουνάμι και μπορούν  να διδάξουν στους ανθρώπους τι να κάνουν σε περίπτωση που συμβεί ένα τσουνάμι, και να εξηγήσει πως αυτά τα τρομερά κύματα  σχετίζονται με την επιστήμη και την τεχνολογία.
"Ο Lin ήταν τόσο παθιασμένος και τόσο πειστικός ώστε όταν  παρουσιάσε το τόσο ισχυρό επιχείρημα του για αυτό το web-site ήμουν υποχρεωμένος να υποστηρίξω την ιδέα του", δήλωσε ο Ρέντι. 
Ο Lin συνεργάστηκε με τους σχεδιαστές και εκδότες του WHOI(http://www.whoi.edu/) για  να δημιουργήσουν μια νέα τοποθεσία Web που ονομάζεται "Τσουνάμι: ένας διαδραστικός οδηγός που θα μπορούσε να σώσει τη ζωή σας." Η ιστοσελίδα, η οποία έκανε το ντεμπούτο της το Νοέμβριο του 2009, προορίζεται κυρίως στους κατοίκους και στους επισκέπτες των παράκτιων  ζωνών που είναι ευάλωτες σε τσουνάμι και για τους σπουδαστές σε επίπεδο μέσης σχολικής και υψηλότερης βαθμίδας. Ο δικτυακός τόπος περιλαμβάνει διαδραστικές λειτουργίες, κινούμενα σχέδια, βίντεο, ιστορίες από τους επιζώντες των τσουνάμι του Ινδικού ωκεανού, καθώς και συμβουλές για το τι πρέπει να κάνετε πριν, κατά και μετά από την εκδήλωση ενός τσουνάμι. 
Τα παλιρροϊκά κύματα είναι μεγάλα κύματα που δημιουργούνται από σεισμούς υποθαλάσσιους, κατολισθήσεις ή εκρήξεις ηφαιστείων. Μπορούν να ταξιδεύουν μέσα από τον ωκεανό σε εκατοντάδες μίλια ανά ώρα, και να μετεξελιχτούν  σε πανύψηλες υδάτινες μάζες όσο πλησιάζουν σε μια ακτή. Τον Σεπτέμβριο του 2009, ένα τσουνάμι που προέκυψε από ένα σεισμό που έγινε ανοικτά της Σαμόα σκότωσε 180 κατοίκους. Ο σεισμός στη Χιλή το Φεβρουάριο του 2010 δημιούργησε ένα σημαντικό τσουνάμι που προκάλεσε και θανάτους. 
Τον Μάιο του 2009,  οι εμπνευστές της ιστοσελίδας, Lin, Reddy, και Fino το παρουσίασαν σε ένα στενό φίλο τους, τον Ρόμπερτ Briner, ο οποίος ήταν στις Μαλδίβες νησιά του Ινδικού Ωκεανού με την οικογένειά του όταν το 2004 χτύπησε το τσουνάμι. 
Επειδή τα νησιά μας έχουν δεχτεί την βιαιότητα των τσουνάμι πολλές φορές κατά το παρελθόν  για τον λόγο αυτό σας παρουσιάζω αυτή την μοναδική πρωτοβουλία την οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε από τον υπολογιστή σας. 

Παρατηρείστε τον διαδραστικό οδηγό κάνοντας κλικ εδώ.

Ο John.C.Kraft, καθηγητής γεωλογίας σε κάποιο συνέδριο πριν από αρκετό καιρό είπε ότι για περίπου 2.000 χρόνια, μελετητές συζητούσαν για την πραγματική θέση της Τροίας, ενώ πολλοί από αυτούς είχαν αμφιβολίες σχετικά με τις αναφορές τόσο του  Όμηρου όσο και  του γεωγράφου Στράβωνα, ο οποίος περιέγραψε εκτενώς  την Ομηρική  Τροία στο δικό του έργο.
Ωστόσο, ο Kraft,σε έρευνα η οποία δημοσιεύθηκε από το Τμήμα Γεωλογικής Εταιρείας της Αμερικής, αναφέρει ότι τα  ιζηματολογικά στοιχεία όσο και η γεωμορφολογία της περιοχής συμφωνούν με τα χαρακτηριστικά που περιγράφονται στην Ιλιάδα του Ομήρου.  Όλοι γνωρίζουμε ότι η  Ιλιάδα εκτός από ένα επικό ποίημα ,είναι  ένα κλασικό δημιούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, η οποία εξιστορεί τον  πόλεμο ανάμεσα στην Ελλάδα και στην πόλη-κράτος της Τροίας.
Η περιγραφή του τόπου του Ομήρου, καθώς και η  τοπογραφία συσχετίστηκε με την  γεωλογική έρευνα και  όλα δείχνουν ότι η Ιλιάδα δεν είναι απλά ένας μύθος, αφού η σχολαστική παλαιογεωγραφική αναπαράσταση  της περιοχής  συνηγορεί προς αυτή την άποψη. Η ερευνητική ομάδα που ασχολήθηκε με την έρευνα εκτός από τον Kraft, περιελάμβανε, επίσης, τον G.Rapp του Πανεπιστημίου του Μινεσότα, τον IlhanKayan του EgeUniversity της Σμύρνης και την κλασική φιλόλογο Ι.Λιους του TrinityCollege στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας.
Ο Kraft σαν ερευνητής δεν είναι κάποιος τυχαίος αφού μελέτησε την αρχαία ακτογραμμή της ανατολικής Μεσογείου και ιδίως της Ελλάδας για περισσότερο από δύο δεκαετίες και έχει δείξει τεράστιο ενδιαφέρον για τα κλασσικά θέματα, και ιδιαίτερα στις περιγραφές τους που αφορούν τη γεωγραφία. Ωστόσο, πριν από τρία χρόνια γνώρισε τον Luce, ο οποίος είναι από τους λίγους που έχουν ασχοληθεί τόσο πολύ με  την Ιλιάδα. Μετά από συζητήσεις γύρω από την γεωγραφία και τη γεωλογία που σχετίζονται με τα αρχαιολογικά θέματα, ο Luce άρχισε να αποκαλύπτει «δεκάδες τέτοια περιστατικά», στον Kraft.
Σύμφωνα με τον Kraft ,αρχαιολόγοι που εργάζονται γύρω από το Hissarlik στη δυτική Τουρκία έχουν βρει αποδεικτικά στοιχεία για μια πόλη που έχει την σωστή ηλικία της Τροίας. Ένα άλλο πρόβλημα ήταν να καθοριστεί η  ακριβή τοποθεσία του ελληνικού στρατοπέδου σε σχέση με την πόλη, αφού  το τοπίο της περιοχής έχει αλλάξει δραματικά κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών εξαιτίας των προσχώσεων που προκαλούνται από  το υδρογραφικό δίκτυο.
Οι ερευνητές γνωρίζουν τώρα ότι η Τροία κάποτε βρισκόταν παράλληλα σε ένα μεγάλο κόλπο, ένα μέρος από το οποίο είχε ήδη πληρωθεί από λάσπες από την εποχή του Ομήρου, με αποτέλεσμα  σήμερα ο κόλπος να είναι τελείως γεμάτος. Κάνοντας γεωτρήσεις  για τον προσδιορισμό των γεωμορφών του παλαιοπεριβάλλοντος, οι ερευνητές ήταν σε θέση να αναπτύξουν χάρτες με την αλλαγή των ακτών και διαπίστωσαν ότι το τοπίο κατά τη στιγμή που εξελισσόταν ο Τρωικός Πόλεμος, περίπου το 1250 π.Χ., ταιριάζει όντως στις  περιγραφές της Ιλιάδας και στις αναφορές της Γεωγραφίας του Στράβωνα.
Φαίνεται ότι από τα στοιχεία που μας δίνει ο Στράβωνας σωστά υπολογίζεται σε περίπου τεσσάρων χιλιομέτρων η απόσταση της Τροίας από το στρατόπεδο και από τον σταθμό του πλοίων από όπου έγινε η εισβολή των Ελλήνων. Ο Στράβων επίσης έκανε αναφορά για βάλτους και λιμνοθάλασσες αλμυρού νερού και για έλη, τα οποία ο Kraft είπε ότι είναι «πολύ ακριβή αφού ανταποκρίνονται στην μορφή των ακτών και το αρχαίο τοπίο κατά τη στιγμή της Ιλιάδας».
Συγκρίνοντας τα ιστορικά στοιχεία που αναφέρονται στην Ιλιάδα η ερευνητική ομάδα  κατέληξε ότι οι περιγραφές από την Ιλιάδα, σχετικά με το έδαφος που καλύπτει τη γραμμή άμυνας των Τρώων και των συμμάχους τους, και  περιγράφεται στους Έλληνες από τον κατάσκοπο Δόλωνα συμφωνούν απόλυτα με τις  σημειώσεις του  Kraft. Επιπλέον πολλά άλλα αποσπάσματα της Ιλιάδας  σχετικά με την θέση της μάχης  και τον καταυλισμό των Ελλήνων ανταποκρίνονται στις έρευνες των.
Ακόμη ο Kraft δήλωσε ότι ο Όμηρος πρέπει να είχε δει το φυσικό τοπίο της Τροίας από πρώτο χέρι. «Ο Όμηρος ήταν σίγουρα εκεί, και αυτό προκύπτει από τη πληρότητα των περιγραφών του", δήλωσε ο Kraft, ενώ αμφισβητεί  ορισμένους μελετητές οι οποίοι αναφέρουν ότι ο ποιητής ήταν τυφλός. "Δεν μπορείς να δίνεις τόσο πραγματικά λεπτομερείς περιγραφές των περιοχών, εφόσον δεν τις έχεις δει." ισχυρίστηκε ο Kraft. 
Ποιος όμως είναι ο Kraft; Είναι ιζηματολόγος-γεωλόγος του Πανεπιστήμιου της Πενσυλβάνιας με  διδακτορικό στη γεωλογία και την μικροπαλαιοντολογία του Πανεπιστήμιου της Μινεσότα.

Πηγή-Τμήμα Γεωλογικής Εταιρείας της Αμερικής

Εικόνες:
1. Χάρτης της  Τροίας
2.Οι εννέα περίοδοι της Τροίας

Ο Πατραϊκός κόλπος είναι ένα τμήμα του Ιονίου Πελάγους μεταξύ Στερεάς Ελλάδας και Πελοποννήσου μπροστά από την πόλη της Πάτρας. Έχει μήκος 40-50 χλμ, πλάτος 10-20 χλμ, και καλύπτει μια επιφάνεια 350-400 km². Ο λιμένας της Πάτρας βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα και είναι ο μόνος σημαντικός λιμένας στον κόλπο.
Το μεγαλύτερο σύμπλεγμα από 75 υποθαλάσσιους κρατήρες που έχει ανακαλυφθεί ποτέ στην Ελλάδα μελετούν οι επιστήμονες στον Πατραϊκό Κόλπο, λίγο πιο μακριά από το λιμάνι της αχαϊκής πρωτεύουσας. Αυτοί οι κρατήρες, που εκτείνονται διάσπαρτοι σε μια περιοχή 2,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων, δεν αποτελούν συνηθισμένες γεωλογικές δομές. Από τους κρατήρες εκλύεται μεθάνιο, ένας αέριος δηλαδή υδρογονάνθρακας, που όπως αποδείχτηκε πριν από λίγο καιρό, διαφεύγει με δύναμη προς την επιφάνεια της θάλασσας και την ατμόσφαιρα της Γης, μόλις γίνει κάποιος δυνατός σεισμός. Αυτό συνέβη και στις 8 Ιουνίου 2008 όταν εκδηλώθηκε στη Βορειοδυτική Πελοπόννησο ένας μεγάλος σεισμός μεγέθους 6,4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ με επίκεντρο την ευρύτερη περιοχή της Ανδραβίδας.
Ο σεισμός είχε εστιακό βάθος 25 χιλιόμετρα και λίγα 24ωρα αργότερα, ερευνητική  ομάδα του τμήματος  Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών υπο την επίβλεψη του καθηγητή Γιώργου Παπαθεοδώρου βρισκόταν με το ερευνητικό της σκάφος πάνω από τους κρατήρες για να καταγράψει το μέγεθος της διαφυγής του μεθανίου. Η ομάδα διαπίστωσε ότι 15 από τους κρατήρες είχαν απελευθερώσει μεθάνιο και η διαφυγή του αερίου αυτού στη θάλασσα συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες από λιγότερους όμως κρατήρες. Το γεγονός αυτό δεν συνέβη για πρώτη φορά αφού η ομάδα ήδη γνώριζε  ότι αρκετά χρόνια πριν, στις 14 Ιουλίου 1993, όταν είχε γίνει σεισμός μεγέθους 5,4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στην Πάτρα, οι κρατήρες είχαν και τότε απελευθερώσει ποσότητες μεθανίου, ενώ λίγες μέρες πριν συμβεί ο σεισμός, η θερμοκρασία στη θάλασσα είχε αυξηθεί και ταυτόχρονα είχαν μειωθεί τα επίπεδα αλατότητας.
Τα όσα συμβαίνουν στη θαλάσσια περιοχή ανοικτά της Πάτρας έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα για τους επιστήμονες. Κι αυτό επειδή το μεθάνιο, που είναι θερμοκηπικό αέριο όπως και το διοξείδιο του άνθρακα, δεν εγκλωβίζεται μέσα στο νερό. Δραπετεύει από τη θάλασσα και σκορπίζεται στην ατμόσφαιρα χωρίς κανείς ακόμα να έχει κατανοήσει πλήρως το μέγεθος των ποσοτήτων μεθανίου που ταξιδεύουν στον αέρα και ποιο γρανάζι του πολύπλοκου μηχανισμού της ατμόσφαιρας ενεργοποιούν, όταν ξεφύγουν από τα δεσμά της θάλασσας. Η αχαϊκή πρωτεύουσα είναι μία από τις ελάχιστες περιοχές στον κόσμο όπου βρίσκεται σε εξέλιξη μια τέτοια μελέτη.
Το μεθάνιο που εκλύεται από τους κρατήρες στην Πάτρα είναι βιογενές. Αυτό σημαίνει ότι προέρχεται από το λιώσιμο και τη σήψη οργανικών υλικών που θάβονται στον πυθμένα, όταν μεταφέρονται στη Βορειοδυτική Πελοπόννησο από ποτάμια και χειμάρρους. Η  δημιουργία των κρατήρων πρέπει να άρχισε περίπου πριν από 5.000 χρόνια, όταν άρχισαν να σχηματοποιούνται οι εκβολές των ποταμών και των χειμάρρων. Όμως η έρευνα που βρίσκεται σε εξέλιξη με τους ειδικούς επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Πάτρας είναι πολύ σημαντική και έχει πολλά να μας διδάξει για την περίοδο της κλιματικής αλλαγής στην οποία έχει εισέλθει ο πλανήτης.
Πουθενά στον κόσμο δεν γνωρίζει κανείς με ακρίβεια το πόσο μεθάνιο εκλύεται μέσα από τη θάλασσα και τι ρόλο παίζει το αέριο αυτό στην κλιματική αλλαγή. Κανείς μάλιστα δεν ξέρει με ακρίβεια ποιες είναι στο σύνολό τους οι πηγές τροφοδοσίας με μεθάνιο της ατμόσφαιρας. Για τον λόγο αυτό οι επιστήμονες έχουν ποντίσει ένα ειδικό όργανο στην περιοχή, έναν μετρητή ροής μεθανίου, ο οποίος επί μήνες καταγράφει την ποσότητα του αερίου που διαφεύγει, καθώς και τις χρονικές περιόδους που παρατηρείται αυτή η διαφυγή. Τα στοιχεία που θα προκύψουν από την υποθαλάσσια παρακολούθηση θα βοηθήσουν τους ειδικούς να ποσοτικοποιήσουν το εκπεμπόμενο μεθάνιο. Έτσι θα καταλάβουν πόσο από αυτό το θερμοκηπικό αέριο πηγαίνει στην ατμόσφαιρα εξαιτίας ανθρωπογενών δραστηριοτήτων και φυσικών διαδικασιών και τέλος- σε παγκόσμια κλίμακα- θα τους προσφέρει ένα καλύτερο εργαλείο για τη διαχείριση των εκπεμπόμενων ρύπων.
Ωστόσο και όταν υπάρχει έντονος κυματισμός, εκλύονται μεγάλες ποσότητες μεθανίου που διαφεύγουν με δύναμη προς την επιφάνεια της θάλασσας. Η έρευνα του αναπληρωτή καθηγητή Γεωλογίας Γιώργου Παπαθεοδώρου έδειξε ότι οι κρατήρες βρίσκονται σε βάθος από 10 έως 50 μέτρα και η περίμετρός τους κυμαίνεται από 20 μέχρι και 200 μέτρα. Το βάθος τους ποικίλλει: από 4-5 έως και 20 μέτρα. Έχουν σχήμα κυκλικό ή ελλειπτικό ενώ κάποιοι από αυτούς παρουσιάζουν πιο σύνθετη μορφολογία καθώς προέκυψαν από τη συνένωση γειτονικών κρατήρων. Εκτός από τους 75 κρατήρες, υπάρχουν και άλλοι 15 που σκεπάστηκαν για να γίνει το νέο λιμάνι της Πάτρας. Από τη μέχρι τώρα παρακολούθηση της συμπεριφοράς τους, προκύπτει ότι εκτός από τις περιπτώσεις μεγάλων σεισμών, η έκλυση του μεθανίου έχει και εποχικό χαρακτήρα, καθώς αυτή συμβαίνει και τις περιόδους με έντονο κυματισμό. Τα μεγάλα κύματα συμπιέζουν τον πυθμένα επηρεάζοντας τη διαφυγή του αερίου.

Πηγή –ΤΑ ΝΕΑ, Πανεπιστήμιο Πατρών

Ο αμίαντος είναι ένας γενικός όρος, μια κοινή ονομασία για μια ομάδα ορυκτών, που ανήκουν στην κατηγορία των σερπεντινών και αμφιβόλων και είναι γνωστά για τις ιδιαίτερες φυσικές και χημικές ιδιότητές τους: υψηλή μηχανική αντοχή, σταθερότητα ( άφθαρτες ιδιότητες ), αντοχή στις φλόγες, στη θερμότητα και στα διαβρωτικά χημικά ( όξινα και αλκαλικά διαλύματα ).Έχει ινώδη μορφή και κρυσταλλική δομή και είναι γνωστός για τις μονωτικές του ιδιότητες ιδιαίτερα για την ανθεκτικότητά του στις ψηλές θερμοκρασίες. Η χρήση του είναι γνωστή από τον 1ο μ.χ. αιώνα. Τα χρόνια μεταξύ 1940 και 1980 ο αμίαντος σε συνδυασμό με το τσιμέντο και σε διάφορες μορφές, κατέκτησε την αγορά των οικοδομικών υλικών και έγινε ένα από τα βασικά της προϊόντα με αποτέλεσμα να τον συναντούμε σήμερα σε κυματοειδή φύλλα επικάλυψης, λέβητες, χαρτόνια, αμιαντοσωλήνες, συμπλέκτες κ.α.
Οι τύποι βράχου που φιλοξενούν τον αμίαντο είναι τα δολομιτικά μάρμαρα και μεταμορφωμένα πετρώματα με σχηματισμούς σιδήρου και αλκαλικές διεισδύσεις. Ο αμίαντος λόγω των πολύ καλών ιδιοτήτων του και του χαμηλού κόστους αποτέλεσε την ιδανική λύση ως μονωτικό και κατασκευαστικό υλικό για πολλές δεκαετίες. Έτσι σήμερα αμιαντούχα υλικά βρίσκονται σχεδόν παντού. Σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις, εργοστάσια, δημόσια κτίρια, σχολεία και κατοικίες. Για να δημιουργήσει πρόβλημα ο αμίαντος πρέπει οι ίνες του να αποδεσμευτούν από το αμιαντούχο υλικό. Πράγματι, όταν κανείς χειρίζεται, εργάζεται ή συνυπάρχει σε χώρους όπου βρίσκονται αμιαντούχα υλικά αυτά μπορεί να σπάσουν ή να διαταραχθούν και να αποδεσμεύσουν πολύ μικρές ίνες ικανές λόγω μεγέθους να φθάσουν με την εισπνοή μέχρι τις κυψελίδες των πνευμόνων. Το είδος του αμιάντου που έχει χρησιμοποιηθεί και ο τρόπος με τον οποίο έχει χρησιμοποιηθεί μπορούν να επηρεάσουν την ποσότητα των ινών που μπορεί να αποδεσμευτούν.
Δυστυχώς από έρευνες που έγιναν αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία διαπιστώθηκε ότι ο αμίαντος αποτελούσε την μεγαλύτερη αιτία καρκίνου των πνευμόνων. Η εισπνοή σκόνης αμιάντου εντοπίστηκε στα άτομα που εργάζονταν με αμίαντο σαν κύρια αιτία θανάτου και ονομάστηκε πνευμονική αμιάντωση. Στη συνέχεια εργαστηριακές και επιδημιολογικές μελέτες που έγιναν σε όλο τον κόσμο ενίσχυσαν την άποψη αυτή και απέδειξαν ότι εκτός από αμιάντωση οι εισπνεόμενες ίνες αμιάντου προκαλούσαν καρκίνο των βρόχων και των πνευμόνων και μεσοθηλίωμα δηλαδή καρκίνο στις μεμβράνες που περιβάλουν τους πνεύμονες. Οι επιδημιολογικές μελέτες που έγιναν έδειξαν ότι ο αμίαντος είναι ένα πολύ επικίνδυνο υλικό και η εισπνοή των μικροσκοπικών ινών του μπορεί να προκαλέσει πολύ σοβαρές ασθένειες, οι οποίες εμφανίζονται πολλά χρόνια μετά την πρώτη έκθεση. Μερικές απο τις ασθένειες είναι : ο καρκίνος του πνεύμονα, η αμιάντωση, ο καρκίνος του στομάχου όπως και του λάρυγγος, οι υπεζωκοτικές πλάκες, το μεσοθηλίωμα και ο καρκίνος του εντέρου.
Οι βλαπτικές επιδράσεις του αμίαντου έχουν διαπιστωθεί τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1920, οπότε ο Βρετανός παθολόγος Dr. Cooke εξέτασε εργάτες που εκθέτονταν σε περιβάλλον σκόνης αμίαντου και ονόμασε την παρατηρούμενη ασθένεια του πνεύμονα "ασβέστωσις". Σήμερα ο αμίαντος θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες καρκινογένεσης (κυρίως μεσοθηλίωμα και καρκίνος του πνεύμονα), στην περίπτωση που οι ίνες του εισχωρήσουν στον ανθρώπινο οργανισμό. Η διαπιστωμένη, πλέον, ενοχοποίηση του για καρκινογένεση έχει οδηγήσει πολλές χώρες στη λήψη αυστηρών μέτρων για τον περιορισμό της χρήσης του και τη σταδιακή πλήρη απαγόρευσή του. Στην Ελλάδα η νομοθεσία χαρακτηρίζεται από ένα αρκετά αυστηρό πλαίσιο για την χρήση του αμίαντου (ΠΔ 70α/1988, ΠΔ 175/97), ενώ πλέον σε εφαρμογή των ευρωπαϊκών οδηγιών 1999/77/ΕΚ και 2003/18/ΕΚ απαγορεύεται η εξόρυξη και χρήση του. Η διαχείριση του αμίαντου σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία και με γνώμονα την προστασία του προσωπικού που μπορεί (εσκεμμένα ή όχι) να έρθει σε επαφή μαζί του, προϋποθέτει την αναγνώρισή του. Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο δεδομένου ότι μοιάζει μακροσκοπικά με αρκετά άλλα υλικά τα οποία όμως είναι αβλαβή. Για το λόγο αυτό απαιτούνται ειδικές εργαστηριακές αναλύσεις.
Η εισπνοή ινών αμιάντου μπορεί να προκαλέσει καρκινογένεση των πνευμόνων (μεσοθηλίωμα, κ.α.) και γι΄ αυτό το λόγο κατ΄ εφαρμογή του ΦΕΚ 1045Β και του Π.Δ. 212/2006 απαγορεύθηκε στην Ελλάδα η χρήση του. Εξακολουθεί όμως να αποτελεί μεγάλο πρόβλημα δεδομένου ότι λόγω των πολύ καλών ιδιοτήτων του και του χαμηλού κόστους αποτέλεσε την ιδανική λύση ως μονωτικό και κατασκευαστικό υλικό για πολλές δεκαετίες. Στη χώρα μας  η χρήση υλικών που περιέχουν αμίαντο είναι διαδεδομένη σε ευρεία κλίμακα. Υπάρχουν σε πολλά εργοστάσια, σχολεία, στρατόπεδα, κυβερνητικά και ιδιωτικά κτίρια, στο δίκτυο ύδρευσης και σε χώρους ανύποπτους, όπου πολλές φορές εγκαταλείπονται μαζί με άλλα απόβλητα/ άχρηστα, σε γειτονιές και παραλίες. Είναι επιτακτική ανάγκη για τις αρμόδιες αρχές να δώσουν προτεραιότητα στο πρόβλημα αυτό και να αναλάβουν την ευθύνη της απομάκρυνσης των αμιαντούχων υλικών, διαφυλάσσοντας το περιβάλλον και την υγεία των πολιτών τους.
Έκθεση του ΙΓΜΕ