Η ακτογραμμή κάθε τόπου μεταβάλλεται συνεχώς με τον χρόνο. Η εξέλιξη της εξαρτάται  από διάφορους παράγοντες όπως οι τεκτονικές κινήσεις, ο κυματισμός, το κλίμα , οι παλίρροιες ,οι αιολικές διεργασίες , η ιζηματογένεση και τώρα τελευταία από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Ευτυχώς στο νησί της Κω υπάρχουν μέρη που το φυσικό περιβάλλον δουλεύει ακόμη μόνο του χωρίς την «βοήθεια» του ανθρώπου.
  Η γεωμορφολογία της σύγχρονης ακτογραμμής της Κεφάλου είναι αποτέλεσμα των διεργασιών του Ολόκαινου (τελευταίων 10.000 χρόνων).Κατά μήκος της ακτογραμμής της είναι εύκολο να παρατηρήσει κανείς γεωμορφές που χαρακτηρίζονται από απότομη μορφολογική  κλίση. Πρόκειται για θαλάσσιους κρημνούς που δημιουργούνται σε πετρώματα όπως μάργες ,ασβεστόλιθους ,ψαμμίτες ,κροκαλοπαγή που παρουσιάζουν μικρή αντοχή στη θαλάσσια διάβρωση ή αποτελούνται από στρώματα πετρωμάτων διαφορετικής αντοχής.
  Όταν σε ένα κρημνό υπάρχουν διαφορετικής αντοχής πετρώματα συχνά παρατηρείται η διαφορική διάβρωση. Τα λιγότερο ανθεκτικά πετρώματα  διαβρώνονται με γρηγορότερο ρυθμό σε σχέση με εκείνα που είναι πιο συνεκτικά. Η διαφορική διάβρωση στις βραχώδεις ακτές της Κεφάλου συχνά δημιουργεί πανέμορφες παράκτιες γεωμορφές όπως θαλάσσιες αψίδες, θαλάσσιες στήλες και ορισμένες φορές θαλάσσιες γέφυρες.
  Οι θαλάσσιες φυσικές γέφυρες  που παρατηρούνται στην τοποθεσία Τρυπητή-1 είναι αψίδες  όπου η ροή θαλάσσιου νερού ρέει από κάτω, και γι’αυτό ονομάζονται φυσικές γέφυρες. Στην συγκεκριμένη περιοχή παρατηρήθηκαν 3 φυσικές γέφυρες .Η συνδυασμένη  δράση φυσικών διεργασιών όπως είναι η εκσκαφή και η απόξεση  σε περιοχές μειωμένης αντοχής πετρωμάτων δημιουργεί την γέφυρα που όμως η οροφή της είναι πιθανό κάποια στιγμή στο μέλλον να αποσταθεροποιηθεί από την δράση των κυμάτων και με την επίδραση της βαρύτητας να καταρρεύσει. Μετά την κατάρρευση της οροφής της γέφυρας  θα σχηματιστεί ένας σωρός  ή μια θαλάσσια στήλη.
  Οι υπολειμματικές μορφές διάβρωσης της Τρυπητής-1 που αναπτύσσονται σε ευδιάβρωτα ανθρακικά ιζήματα  είναι εφήμερες και κάποτε θα σταματήσουν να υπάρχουν.

Γεωδίφης 

Διάβασα ένα άρθρο σχετικά με τους υδροφορείς στην ιστοσελίδα του Γεωλογικού Ινστιτούτου Αμερικής –USGS. Ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Επειδή το πόσιμο νερό θα είναι το βασικότερο θέμα του αιώνα που διανύουμε σκέφθηκα να το δημοσιεύσω.
  Ένα τμήμα των υπόγειων υδάτων στον ανώτερο υδροφόρο ορίζοντα Patapsco του Μέριλαντ έχει ηλικία πάνω από ένα εκατομμύριο χρόνια. Μια νέα μελέτη δείχνει ότι αυτό το αρχαίο υπόγειο νερό, σήμερα είναι ζωτικής σημασίας πηγή για την παροχή γλυκού νερού στην περιοχή ανατολικά της Ουάσιγκτον και την Βαλτιμόρη.
  "Η κατανόηση του μέσου όρου ηλικίας των υπόγειων υδάτων επιτρέπει στους επιστήμονες να εκτιμήσουν σε ποιο ποσοστό το νερό εισέρχεται εκ νέου στον υδροφόρο ορίζοντα για να αντικαταστήσει το νερό που σήμερα εξάγουμε για ανθρώπινη χρήση", εξηγεί ο διευθυντής του USGS, Marcia McNutt. "Αυτό είναι το πρώτο βήμα στο σχεδιασμό βιώσιμων πρακτικών διαχείρισης των υδροφορέων και λαμβάνουν υπόψη τις προκλήσεις που προστέθηκαν από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και την αυξημένη ζήτηση από τους ανθρώπους για τον εφοδιασμό καλύτερης ποιότητας νερού."
  Αυτή η νέα μελέτη από το USGS, και το τμήμα Γεωλογικής Επισκόπησης του Μέριλαντ (MGS) και το Υπουργείο Περιβάλλοντος για πρώτη φορά παρουσιάζει την ηλικία των υπογείων υδάτων της περιοχής . Εκτιμάται ότι είναι μεγαλύτερη από ένα εκατομμύριο χρόνια και αφορά ένα μεγάλο υδροφόρο ορίζοντα ύδρευσης κατά μήκος της Atlantic Coast. Το παλαιότερο από τα υπόγεια ύδατα βρέθηκε στα βαθύτερα τμήματα του υδροφορέα, αλλά και το υπόγειο νερό που βρέθηκε στα ρηχά τμήματα του ίδιου υδροφορέα είναι δεκάδων έως εκατοντάδων χιλιάδων χρόνων.
  Η ηλικία των υπόγειων υδάτων δείχνει το χρονικό διάστημα που ένα δείγμα νερού ήταν στο έδαφος πριν από τη διείσδυση του από την επιφάνεια της γης. Η μελέτη αποκαλύπτει ότι οι σύγχρονες πηγές άντλησης στο νότιο Μέριλαντ δυτικά του Chesapeake Bay και στην Ανατολική Ακτή χρησιμοποιούν πόρους υπόγειων υδάτων που έχουν συσσωρευτεί στον υδροφόρο ορίζοντα πάνω από πολλαπλούς κύκλους αλλαγής του κλίματος και οι οποίοι δεν  υφίστανται γρήγορη επαναφόρτιση.
  Η ανάλυση δείχνει ότι το νερό έρεε από την επιφάνεια της γης μέσα στο βαθύ υδροφόρο ορίζοντα κατά τη διάρκεια των ψυχρότερων περιόδων της ιστορίας της Γης, όταν οι παγετώνες κάλυπταν κάποτε μεγάλο μέρος των βορειοανατολικών ΗΠΑ και το επίπεδο της θάλασσας ήταν περίπου 125 μέτρα χαμηλότερα από ότι είναι σήμερα. Κατά τους καλοκαιρινούς περιόδους στην ιστορία της Γης, όπως στη σύγχρονη εποχή, τα υψηλότερα επίπεδα της θάλασσας αργά επαναφόρτιζαν το γλυκό νερό στον υδροφόρο ορίζοντα, λόγω της χαμηλότερης βαθμίδας μεταξύ της τροφοδοσίας και ζωνών απορροής.
  Οι σύγχρονοι ρυθμοί άντλησης μείωσαν τις πιέσεις νερού και άλλαξαν τη χημεία του νερού, και επηρεάζουν την ικανότητα του υδροφορέα για την παροχή γλυκού νερού για πόση και άλλες χρήσεις. Οι ανησυχίες σχετικά με διείσδυση αλμυρού νερού σε ορισμένες περιοχές οδήγησαν τους διαχειριστές νερού να μετακινηθούν ολοένα και περισσότερο στην παραγωγή υπόγειων υδάτων από ρηχούς υδροφόρους ορίζοντες στους βαθύτερους ανώτερους υδροφόρους ορίζοντες του σχηματισμού Patapsco, και το γεγονός αυτό  έχει αναγκάσει τα επίπεδα των υπόγειων υδάτων να μειωθούν.
  Τα ευρήματα μας βοηθούν να καταλάβουμε τα ποσοστά της κίνησης των υπόγειων υδάτων στους υδροφορείς της παράκτιας πεδιάδας. Οι πληροφορίες αυτές θα χρησιμοποιηθούν από το Υπουργείο Περιβάλλοντος του Μέριλαντ για να διασφαλιστεί ότι η διαχείριση και η χρήση των υπόγειων υδατικών πόρων και θα συνδράμουν στην προστασία της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας των.
  Τα ευρήματα φέρνουν στο προσκήνιο ότι οι σημερινοί χρήστες αντλούν υπόγεια ύδατα που έχουν επαναφορτιστεί σε αιώνες πριν και τονίζουν την ανάγκη να επανεξετάσουμε τις τρέχουσες στρατηγικές διαχείρισης ύδρευσης και την ανάπτυξη νέων εργαλείων και προτύπων για την προστασία αυτού του πολύτιμο πόρου για το μέλλον.
  Υπάρχουν σχετικά λίγοι υδροφόροι ορίζοντες στον κόσμο όπου έχουν τεκμηριωθεί υπόγεια ύδατα εκατομμύρια ετών, συμπεριλαμβανομένου του Νούβιου υδροφόρου ορίζοντα στην την έρημο της Σαχάρας, της λεκάνης Αλμπέρτας του Καναδά, και της Μεγάλη Αρτεσιανής Λεκάνης στην Αυστραλία
  Η βιωσιμότητα του υδροφορέα είναι ένα από τα πολλά θέματα προτεραιότητας που εξετάζονται επί του παρόντος από το USGS με το Πρόγραμμα Πόρων για τα υπόγεια ύδατα.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το USGS

Ο σεισμός είναι ένα ξαφνικό γεγονός  και αντιπροσωπεύει το σπάσιμο πετρωμάτων που συμβαίνει στο γήινο φλοιό από ενδογενείς δυνάμεις. Εδώ και 3 δισεκατομμύρια χρόνια η κίνηση του γήινου φλοιού διαμορφώνει την αλλαγή στα φυσικά τοπία  που βρίσκονται στο εξωτερικό κέλυφος του πλανήτη μας. Κάθε μεγάλος επιφανειακός σεισμός  αφήνει πίσω του, ανυψώσεις-καθιζήσεις ακτών, εδαφικές διαρρήξεις, καταπτώσεις βράχων, κατολισθήσεις ,ρευστοποιήσεις κά.
  Αυτά τα καταστροφικά φυσικά φαινόμενα συνδέονται με ενεργές τεκτονικές δομές και διαδικασίες που επαναδραστηριοποίηθηκαν πολλές φορές στο παρελθόν για χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια. Οι περισσότεροι σεισμοί προέρχονται από προϋπάρχοντα ενεργά ρήγματα που δραστηριοποιούνται στην διάρκεια του χρόνου.
  Στην Κω το ενεργό υποθαλάσσιο ρήγμα του δίαυλου Κω- στο σύνολο του έχει διεύθυνση 56-50°,κλίση 48° με γωνία ολίσθησης -78 .Έχει μήκος περίπου 56 χιλιόμετρα αλλά δεν είναι ορατό γιατί είναι βυθισμένο μέσα στη θάλασσα και παίζει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του τοπίου της Ανατολικής Κω. Από αυτό προήλθαν οι περισσότεροι μεγάλοι ιστορικοί σεισμοί της περιοχής μας .Το ρήγμα σχετίζεται με σεισμούς της τάξης των 6,0-7,0R και θεωρείται ότι τέμνει τον φλοιό της περιοχή μας σε βάθος μεγαλύτερο των 5- 8 χιλιομέτρων. Το ρήγμα εκθέτει μόνο ένα μικρό τμήμα του ύψους του.  
  Το ρήγμα του Δίαυλου αποτελεί μια σύνθετη ζώνη αφού αποτελείται από  πολλαπλά τμήματα, και για τον λόγο αυτό θεωρείται ως «ζώνη ρηγμάτων» αλλά για πρακτικούς ρόλους παρουσιάζεται ως ένα ενιαίο ρήγμα. Η επιφάνεια του προέκυψε από τις σχετικές μετακινήσεις των δύο σκελών του σχηματίζοντας το κάτοπτρο του ρήγματος.Σε ορισμένα σημεία αποτυπώνεται η κίνηση των σκελών στη ρηξιγενή επιφάνεια που σχηματίστηκαν  από την τριβή σκληρών υλικών τα οποία λόγω της αντίθετης κίνησης των δυο σκελών εκατέρωθεν του ρήγματος, σύρθηκαν πάνω στη ρηξιγενή επιφάνεια.
  Τα μεγέθη(ύψος ,μήκος κά) του ρήγματος δεν ήταν ποτέ σταθερά αλλά μεταβαλλόμενα στην διάρκεια του γεωλογικού χρόνου. Σύμφωνα με τα νέα επιστημονικά μοντέλα όλα ξεκινούν από ένα μητρικό τμήμα στα όρια του οποίου με τον καιρό είναι δυνατόν να προσκολληθούν μικρά ανεξάρτητα ρήγματα τόσο σε μήκος όσο και βάθος. Η συνένωση από μικρού μεγέθους και μικρής μετατόπισης μικρών ρηγμάτων διευρύνουν αυτή την τεκτονική δομή. Σε περίπτωση που το ρήγμα είχε ρυθμό ολίσθησης  1 χιλιοστό τον χρόνο τότε σε 800 χιλιάδες χρόνια μπορεί να δώσει μία μετατόπιση 800 μέτρων. Στην διάρκεια του χρόνου το ρήγμα εξακολουθεί να επιμηκύνεται μέχρι κάποια στιγμή να «πεθάνει» να σταματήσει να λειτουργεί και να γίνει ανενεργό. Το σύνολο των διαδοχικών αλλαγών και ο κύκλος ζωής των ρηγμάτων ακολουθεί τους εξελικτικούς κανόνες της μητέρας φύσης.
  Η κίνηση του ρήγματος μετά από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια συνεχίζεται. Κάθε φορά που νιώθετε ένα σεισμό από τον συγκεκριμένο υποθαλάσσιο χώρο πρέπει να γνωρίζετε ότι οι  τάσεις που ασκούνται επί της επιφανείας του ρήγματος υπερβαίνουν το όριο θραύσης των πετρωμάτων, και ότι το σπάσιμο που γίνεται σε βάθος κάποιων χιλιομέτρων οφείλεται στην σχετική κίνηση μεταξύ των δύο τμημάτων του.

Γεωδίφης

   1.Βικιπαίδεια
   2. B&K Παπαζάχου-Οι σεισμοί της Ελλάδας
   3.Σ.Παυλίδης-Γεωλογία των σεισμών

Ο ασβεστόλιθος είναι ιζηματογενές πέτρωμα, του οποίου το βασικό συστατικό είναι ο ασβεστίτης και συχνά περιέχει απολιθώματα, από τα οποία μπορεί να εκτιμηθεί η ηλικία και η προέλευσή του. Το βασικό συστατικό του πετρώματος έχει λευκό χρώμα, γι' αυτό και ο ασβεστόλιθος είναι λευκός ή ανοικτόχρωμος γκρίζος. Ομως τις περισσότερες φορές οι προσμίξεις αλλοιώνουν το πραγματικό χρώμα του με αποτέλεσμα να εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε χρώμα, συνηθέστερα γκρίζο σκούρο ή και κοκκινωπό.
  Μερικές φορές η διαφορά μεταξύ ενός ασβεστόλιθου ή μάρμαρου και άλλων πετρωμάτων, όπως ο σχιστόλιθος και χαλαζίτης μπορεί να είναι δύσκολη υπόθεση. Πολλά πετρώματα  μοιάζουν μεταξύ τους.Ένας τρόπος με τον οποίο οι γεωλόγοι ξεχωρίζουν  τα πετρώματα είναι εκτελώντας ένα τεστ με  οξύ ή "Fizz".
  Ο ασβεστόλιθος αποτελείται από ανθρακικό ασβέστιο, που είναι η βάση. Όταν η βάση έλθει σε επαφή με οξύ, μια χημική αντίδραση λαμβάνει χώρα ως προσπάθεια να εξουδετερώσει το ένα τον άλλο. Στην περίπτωση του ασβεστόλιθου, το διοξείδιο του άνθρακα απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια αυτής της χημικής αντίδρασης. Έτσι, μπορείτε να ελέγξετε αν το πέτρωμα  είναι από ασβεστόλιθο ή όχι, εκθέτοντάς τον σε οξύ και να δείτε εάν οι σχηματίζονται φυσαλίδες από οξύ .

  Τι θα χρειαστείτε για το τεστ:
  1.Οξύ οικιακής χρήσης, όπως χυμός λεμονιού ή ξύδι (ο χυμός λεμονιού λειτουργεί καλύτερα)
    2. Σταγονόμετρο με μάτι ή καλαμάκια
    3. Μεγεθυντικός φακός χειρός
    4. Χαρτί& Μολύβι
    5. Κάμερα (προαιρετική)

 Βήμα 1: Συγκεντρώστε τα δείγματα που θέλετε να ελέγξετε. Μερικές καλές επιλογές είναι ασβεστόλιθος, ωολιθικός ασβεστόλιθος, και μάρμαρο. Θα πρέπει να δείτε κάποιες "φυσαλίδες" με αυτά τα δείγματα.
  Βήμα 2: Πριν ξεκινήσετε το τεστ εξοικειωθείτε με τον μεγεθυντικό φακό στο χέρι σας.
  Βήμα 3: Χρησιμοποιείστε το σταγονόμετρο, για να ρίξετε  το οξύ σας σε ένα δείγμα πετρώματος . Κοιτάξτε μέσα από μεγεθυντικό φακό αμέσως για να δείτε τις φυσαλίδες. Οι φυσαλίδες θα είναι μικρές και για τον λόγο πρέπει να εξετάσουμε προσεκτικά το δείγμα. Βλέπετε τις φούσκες; Αν ναι, το τεστ σας λέει ότι το πέτρωμα είναι ένα ασβεστολιθικό ή ότι περιέχει ασβεστίτη. Χρησιμοποιήστε και άλλα δείγματα, όπως σχιστόλιθο, χαλαζίτη και παρατηρείστε ότι τα δείγματα δεν δίνουν φυσαλίδες.
    Το πείραμα μπορεί να γίνει και σε δοχεία. Ετοιμάστε ένα δοχείο για κάθε δείγμα. Πλύνετε το δοχείο και στεγνώστε το. Ρίχνουμε μισό φλιτζάνι ξίδι σε κάθε δοχείο. Μην αφήνετε τα πετρώματα σας στο ξίδι πάρα πολύ καιρό. Η όξινη αντίδραση μπορεί να τα καταστρέψει .

Γεωδίφης

Πηγές
  1.Βικιπαίδεια
  2.eHow.com

Το Μουσείο Παλαιοντολογίας και Γεωλογίας στεγάζει μιαν αναντικατάστατη γεωλογική συλλογή, απολιθώματα της χλωρίδας και πανίδας της ελληνικής ενδοχώρας αλλά και των ελληνικών νησιών. Η συλλογή των απολιθωμάτων χωρίζεται σε ασπόνδυλα, σπονδυλωτά, φυτά και μικροπαλαιοντολογικά αντικείμενα. Τα απολιθώματα από την Ελλάδα χρονολογούνται από 290 εκατομμύρια χρόνια πριν μέχρι και περίπου μόνο 4.4 χιλιάδες χρόνια. Εκτός από τα ελληνικά απολιθώματα, υπάρχουν και μερικά απολιθώματα από το εξωτερικό και εκμαγεία, κυρίως από μεγάλα ερπετά.
  Η ιστορία του Μουσείου έχει αφετηρία το 1858. Όλα ξεκίνησαν με τη δωρεά των συλλογών της Φυσιογραφικής Εταιρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών που με τον χρόνο  αυξήθηκαν σημαντικά, χάρη στις πολλές δωρεές, τις αγορές αλλά και τη συλλογή υλικού κατά τη διάρκεια επιστημονικών αποστολών στην Ελλάδα.
  Ήδη κατά τη διάρκεια των πρώτων δεκαετιών της ιστορίας του Μουσείου, το ινστιτούτο ήταν χωρισμένο σε μικρότερους, περισσότερο ή λιγότερο ανεξάρτητους τομείς. Καθένας από τους πέντε τομείς είχε στην ευθύνη του μία από τις συλλογές: την βοτανική, τη συλλογή ορυκτών, την παλαιοντολογική, την ανθρωπολογική και την ζωολογική.
  Το ανεξάρτητο Μουσείο Παλαιοντολογίας και Γεωλογίας ιδρύθηκε το 1906. Εκείνη την εποχή στεγαζόταν στο ισόγειο ενός μικρού κτηρίου στη γωνία των οδών Ακαδημίας και Σίνα, στο κέντρο της Αθήνας. Η κύρια έκθεσή του στεγαζόταν σε μια επιμήκη αίθουσα, ελάχιστα αρκετή για την παρουσίαση μιας γενικότερης γεωλογικής και παλαιοντολογικής συλλογής. Η πλειονότητα του υλικού ήταν αποθηκευμένη σε δύο δωμάτια στο υπόγειο ενός διπλανού κτηρίου που ανήκε στη Νομική Σχολή. Το κτήριο αυτό δεν υπάρχει πια, και στη θέση του υπάρχει σήμερα ο κήπος του διπλανού κτηρίου. Το 1981 το Μουσείο μεταφέρθηκε στη σημερινή του τοποθεσία, στα κτήρια της Πανεπιστημιούπολης, εκτός του κέντρου των Αθηνών. Το Μουσείο στεγάζεται στο ίδιο κτήριο με το Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος
  Το Μουσείο φιλοξενεί και εκθέτει μοναδικούς παλαιοντολογικούς θησαυρούς από την Ελλάδα, που μπορείτε να θαυμάσετε από κοντά και να δείτε τη φυσική αναπαράσταση του νάνου ελέφαντα της Τήλου, του Κρητικού ελαφιού, του ενδημικού ιπποπόταμου της Κρήτης και της Κύπρου, τη γιγαντιαία ενυδριδα της Κρήτης! Περισσότερες πληροφορίες 

Γεωδίφης

Πηγή -Μουσείο Παλαιοντολογίας και Γεωλογίας

Όχι μόνο στους Δολομίτες των Άλπεων, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο, ο δολομίτης είναι αρκετά κοινό πέτρωμα. Το πανέμορφο νησί της Ψερίμου αποτελείται κατά το μεγαλύτερο μέρος από δολομίτη ενώ αυτό το μυστηριώδες πέτρωμα δεν απουσιάζει και από την Κω.
  Ο δολομίτης είναι ανθρακικό ορυκτό του ασβεστίου και του μαγνησίου. Αποτελεί κυρίαρχο συστατικό του ομώνυμου πετρώματος, το οποίο είναι ιζηματογενούς προελεύσεως . Το παράδοξο αυτού του ορυκτού (και του πετρώματος που σχηματίζει) αποκαλείται «πρόβλημα του δολομίτη»: Ενώ και σήμερα παρατηρούνται σχηματισμοί ψαμμιτών, σχιστολίθων και ασβεστολίθων, ο δολομίτης δεν σχηματίζεται πλέον στον πλανήτη μας, απαντώντας μόνο σε αποθέσεις προηγουμένων γεωλογικών περιόδων.
  Το συγκεκριμένο πέτρωμα περιέχει πάνω από 90% το ορυκτό του δολομίτη. Περιγράφηκε για πρώτη φορά επιστημονικά τον 18ο αιώνα και οφείλει το όνομά του στον Γάλλο φυσιοδίφη και γεωλόγο Ντεοντά Ντολομιέ .  Αλλά ποιος θα το φανταζόταν ότι ο σχηματισμός αυτού του πετρώματος δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητός, αν και οι γεωλόγοι έχουν βρει μεγάλες αποθέσεις (πρωτογενή) δολομίτη που σχηματίστηκε πριν από  600 εκατομμύρια χρόνια. Η διαδικασία του πρόσφατου πρωτογενούς σχηματισμού δολομίτη περιορίζεται σε ακραία οικοσυστήματα, όπως σε επιφάνειες με βακτήρια σε πολύ αλμυρές λίμνες και λιμνοθάλασσες. "Δεδομένου ότι αυτά τα συστήματα είναι πολύ περιορισμένα στο χώρο, υπάρχουν ερωτήματα  για τους γεωλόγους για την ευρεία παρουσία των ορυκτών δολομίτη," εξηγεί ο Δρ Στέφαν Κράουζε, γεωμικροβιολόγος στο GEOMAR , Κέντρο Έρευνας Helmholtz Centre for Ocean Research Kiel
  Μια ομάδα από βιολόγους και γεωχημικούς, που διεξάγουν την έρευνα, έχουν φέρει τώρα ένα μικρό φως στο σκοτάδι του επιστημονικού αυτού γρίφου . Τα πορίσματά τους δημοσιεύονται στη διαδικτυακή έκδοση του διεθνούς περιοδικού Γεωλογίας .
  Με απλά εργαστηριακά πειράματα με κατανεμημένα θαλάσσια βακτήρια που χρησιμοποιούν ενώσεις του θείου, αντί του οξυγόνου για την παραγωγή ενέργειας (sulfaterespiration), οι επιστήμονες ήταν σε θέση να αποδείξουν το σχηματισμό των πρωτογενών κρυστάλλων δολομίτη κάτω από συνθήκες που επικρατούν σήμερα στα θαλάσσια ιζήματα. "Ο δολομίτης γίνεται ίζημα αποκλειστικά μέσα σε μια μήτρα βλέννης, που εκκρίνεται από τα βακτήρια και σχηματίζουν βιοφίλμ," λέει ο Stefan Krause, για τον οποίο αυτή η μελέτη αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της διδακτορικής διατριβής του. «Διαφορετικές χημικές συνθήκες επικρατούν στο βιοφίλμ σε σύγκριση με το γύρω νερό. Ειδικότερα, η τροποποίηση του μαγνησίου στην αναλογία του με το ασβέστιο παίζει σημαντικό ρόλο. Οι αλλαγές αυτές επιτρέπουν το σχηματισμό κρυστάλλων δολομίτη."
  Η μελέτη παρείχε περαιτέρω στοιχεία. "Ήμασταν σε θέση να αποδείξουμε ότι η αναλογία των διαφορετικών ισοτόπων του ασβεστίου μεταξύ του περιβάλλοντος νερού, το βιοφίλμ και κρυστάλλους δολομίτη είναι διαφορετική», εξηγεί ο δρ Volker Liebetrau από το GEOMAR. "Η αναλογία αυτή είναι ένα σημαντικό εργαλείο για μας να ανασυνθέσουμε τις περιβαλλοντικές συνθήκες του παρελθόντος. Το γεγονός ότι τα βακτήρια που εμπλέκονται στη διαδικασία αυτή  μας επιτρέπει την ακριβέστερη ερμηνεία του κλίματος, που επικρατούσε κατά την περίοδο που σχηματιζόντουσαν τα πετρώματα."
  Αποδεικτικά στοιχεία της πρωτογενούς δημιουργίας δολομίτη με μια διαδικασία τόσο κοινή όσο μικροβιακή κάτω από συνθήκες που επικρατούν σήμερα στο βυθό της θάλασσας, προσφέρει νέες γνώσεις σχετικά με το πώς σχηματιστήκαν οι παλιοί δολομίτες της Γης. Οι  αποθέσεις μεγάλης κλίμακας, από τον πρωτογενή δολομίτη πλέον σχηματίζονται στον πυθμένα του ωκεανού; «Εδώ είμαστε ακόμη αντιμέτωποι με ένα παζλ», λέει ο καθηγήτρια Τίνα Treude, επικεφαλής της Ομάδας Εργασίας στο GEOMAR. «Μια πιθανότητα είναι ότι ο πρωτογενής δολομίτης μπορεί να σχηματιστεί ιδιαίτερα σε περιόδους όπου μεγάλες ποσότητες οργανικής ύλης στο θαλάσσιο πυθμένα έχουν υποβαθμιστεί από βακτήρια που εισπνέουν θείο. Τέτοιες συνθήκες υπάρχουν όταν το νερό της θάλασσας πάνω από το θαλάσσιο πυθμένα είναι χωρίς οξυγόνο. Στην ιστορία της Γης έχουν  υπάρξει, αρκετές τέτοιες περίοδοι , εν μέρει σύμφωνες με τις χρονικές περιόδους της εναπόθεσης δολομίτη"

Γεωδίφης με πληροφορίες από το περιοδικό Geology

Εικόνα -δολομίτης από Eugi (Ναβάρα, Ισπανία) .Οι επιστήμονες δείχνουν την επίδραση των θαλάσσιων βακτηρίων στο σχηματισμό του.

Πολύ ισχυρός σεισμός 5,8R καταγράφηκε σήμερα – τοπική ώρα 15.44  -από τους σεισμογράφους του USGS(Γεωλογικό Ινστιτούτο Αμερικής) κατά μήκος της Τουρκίας και της Ελλάδας  με  επίκεντρο του σεισμού να βρίσκεται μόλις 31 χλμ. ΝΔ της Μάκρης (Τουρκία) και 62 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της Ρόδου. Ο σεισμός ήταν αβαθής και το εστιακό του βάθος υπολογίζεται στα 26,3 χλμ. Η σεισμική δόνηση έγινε αισθητή σε όλα τα Δωδεκάνησα, ενώ μέχρι στιγμής δεν έχουν αναφερθεί ζημιές. Επιπλέον ,σημειώθηκε ένας μετασεισμός μεγέθους 5 Ρίχτερ με το ίδιο επίκεντρο. Ο πρώτος σεισμός έγινε αισθητός και από τους κατοίκους της Κω.
  Ευτυχώς το επίκεντρο ήταν κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας, αλλά ο αντίκτυπος είναι σημαντικός κυρίως στις τουρκικές πόλεις Fethiye και Νταλαμάν. Και οι δύο πόλεις είναι, επίσης, τουριστικοί προορισμοί. Τόσο η ηλεκτρική ενέργεια όσο και οι κινητές τηλεπικοινωνίες έχουν χαθεί στην πόλη Fethiye.
  Τουλάχιστον 15 μετασεισμοί έχουν σημειωθεί μέχρι στιγμής και θα συνεχίσουν τις επόμενες ώρες και ημέρες. Τα τουρκικά μέσα αναφέρουν για περίπου 7 τραυματίες που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία. Όλοι τους τραυματίστηκαν  πηδώντας από τα μπαλκόνια τους!
  Η περιοχή είναι σεισμικά ενεργή και η σεισμικότητα οφείλεται στην σύγκλιση της Αφρικανικής πλάκας σε σχέση με την Ευρασιατική πλάκα. Σύμφωνα με τα δεδομένα του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου Αθηνών το ρήγμα που έδωσε τον σεισμό είναι ένα κανονικό ρήγμα (οροφή και βάση αποκλίνουν). Οι ισχυροί σεισμοί γίνονται σε ενεργά ρήγματα  σε βάθος φλοιού αρκετών χιλιομέτρων  και προκαλούν στιγμιαία απελευθέρωση ενέργειας που έχει συσσωρευτεί στα πετρώματα στην διάρκεια του χρόνου που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο σεισμούς. Το μήκος ενός ρήγματος συσχετίζεται με το μέγεθος του μέγιστου σεισμού που αυτό μπορεί να προκαλέσει.
  Είναι πρόωρο να κάνουμε οποιαδήποτε εκτίμηση αφού το φαινόμενο βρίσκεται σε εξέλιξη ( για τουλάχιστον 48 ώρες). Οι μετασεισμοί δηλαδή οι μικρότεροι σεισμοί που συμβαίνουν στην ίδια περιοχή, κατά γενικό κανόνα αποτελούν μικρές μετατοπίσεις κατά μήκος του τμήματος της ρήγματος που κινήθηκε κατά τον κύριο σεισμό και ψάχνει να βρει μια νέα ισορροπία. Η συχνότητα αυτών των μετασεισμών, μειώνεται με το χρόνο. Όμως οι μετασεισμοί είναι επικίνδυνοι επειδή είναι συνήθως απρόβλεπτοι, μπορεί να δώσουν ένα μεγάλο μέγεθος, και μπορεί να καταρρεύσουν κτίρια που έχουν καταστραφεί από την κύρια δόνηση. Στην Ιταλία κατά τον πρόσφατο σεισμό της Emilia σκοτώθηκαν περισσότεροι από τον μετασεισμό για τον λόγο αυτό πρέπει να προσέχουμε. Οι μεγαλύτεροι σεισμοί έχουν όλο και μεγαλύτερες μετασεισμικές δονήσεις και οι ακολουθίες μπορεί να διαρκέσουν για χρόνια ή ακόμα περισσότερο, ιδίως όταν συμβεί σε μια σεισμικά ήσυχη περιοχή.
  Δεν γνωρίζω αν ο σεισμός έδωσε κάποιο μικρό τσουνάμι(συνήθως παρατηρούνται σε σεισμούς μεγαλύτερους από 6-6,5R) ωστόσο πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί αυτό το διάστημα μέχρι να ολοκληρωθεί η μετασεισμική δραστηριότητα. Αν είμαστε κοντά στην θάλασσα και αισθανθούμε κάποιο ισχυρό σεισμό δίχως δεύτερη σκέψη πρέπει να απομακρυνθούμε αμέσως και να  κινηθούμε προς ψηλότερο έδαφος.

Γεωδίφης 

Η σημασία των ορυκτών στην καθημερινή ζωή δύσκολα αναγνωρίζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Σύμφωνα με το αμερικανικό Γραφείο Ορυχείων, ο μέσος άνθρωπος καταναλώνει ή χρησιμοποιεί 15000 κιλά ορυκτών κάθε χρόνο. Κατά τη διάρκεια της ζωής, ένα άτομο θα χρησιμοποιήσει περισσότερα από 400 κιλά μολύβδου, 400 κιλά ψευδαργύρου, 650 κιλά χαλκού, 1.700 από αλουμίνιο, 34.000 κιλά σιδήρου και χάλυβα, 134.554 κιλά άνθρακα, και 373.242 κιλά από βιομηχανικά ορυκτά, όπως ασβεστόλιθο, άργιλο και χαλίκια.
Για να δούμε πόσο σημαντικά είναι τα ορυκτά, ίσως θα ήταν καλύτερο να κάνουμε ένα ταξίδι μέσα από μια κανονική εργάσιμη ημέρα ενός γεωλόγου ,ίσως έτσι κατανοήσουμε περισσότερο την εξάρτησή μας από τα ορυκτά.

Πρωί

Όπως θα ξυπνήσει το πρωί από έναν ανήσυχο ύπνο - ονειρεύεται σωρούς εγγράφων στο γραφείο, πατά το ξυπνητήρι του (κατασκευασμένο από ασβεστόλιθο, μίκα, τάλκη, διοξείδιο πυριτίου, και άργιλο). Αφού σηκωθεί από το κρεβάτι (τα ελατήρια από το κρεβάτι είναι κατασκευασμένα από σίδηρο και νικέλιο) πηγαίνει  στην κουζίνα. Πατά τον ηλεκτρικό διακόπτη φωτός (χαλκό, αλουμίνιο, και προϊόντα πετρελαίου) ενώ χρησιμοποιεί την  καφετιέρα, η οποία είναι κατασκευασμένη από γυαλί ή κεραμικά (χαλαζιακή άμμο, ασβεστόλιθο, τάλκη και άστριο).
  Ενώ περιμένει  για τον καφέ (κόκκοι καφέ γονιμοποιούνται με φωσφορικό άλας) κάθεται σε μια καρέκλα (αλουμίνιο και προϊόντα πετρελαίου) και διαβάζει την τοπική εφημερίδα (καολίνη, ασβεστόλιθο, θειικό νάτριο και ανθρακικό νάτριο). Ως συνήθως, δεν βρίσκει ενδιαφέροντα άρθρα σχετικά με τη γεωλογία και έτσι προσγειώνεται στην πραγματικότητα  και δοκιμάζει ένα νέο ζευγάρι πέδιλα του σκι (γραφίτη) και μπότες (ασβεστόλιθος, τάλκη, πηλό, μίκα, και προϊόντα πετρελαίου).
  Ξαφνικά παθαίνει μια  στομαχική διαταραχή και αποφασίζει  να λάβει ειδικό γάλα πλούσιο σε μαγνήσιο (μαγνήσιο και δολομίτη) ή Kaopectate (από καολίνη) για να ανακουφίσει το στομάχι του.
  Θα κοιτάξει το ρολόι (χαλαζιακή άμμο, χάλυβα, και προϊόντα πετρελαίου) και θα πάει για στο ντους (από κεραμικά πλακίδια που αποτελούνται από πυριτική άμμο, ασβεστόλιθο, τάλκη και άστριο) και θα αφήσει να τρέξει το νερό .Χρησιμοποιεί τις  βρύσες (σίδηρο, νικέλιο, χρώμιο) για ζεστό νερό και το σαπούνι (τάλκης) και σαμπουάν (άργιλοι λιθίου και σελήνιο) για να καθαρίσει τον εαυτό του.
  Μετά από το ντους, βουρτσίζει τα δόντια του με μια οδοντόβουρτσα (ασβεστόλιθος, μαρμαρυγία, τάλκης, άργιλοι, και προϊόντα πετρελαίου) και οδοντόκρεμες (ασβεστόλιθο, φώσφορο, γύψο, φθορίτη και δολομίτη).

Στο δρόμο για τη δουλειά

Το φορτηγό που θα οδηγήσει θα αποτελείται από πολλά διαφορετικά στοιχεία που κατασκευάζονται από μέταλλα. Τα ελαστικά κατασκευασμένα από ασβεστόλιθο και άργιλο. Όλο το γυαλί στο φορτηγό γίνεται από χαλαζιακή άμμο και άστριο. Το κυρίως σώμα του οχήματος (συμπεριλαμβανομένου του προφυλακτήρα) γίνεται από σίδηρο, ασβεστόλιθο, μαρμαρυγία, τάλκη, διοξείδιο του πυριτίου, αργίλου και προϊόντα πετρελαίου. Ο κινητήρας του αυτοκινήτου είναι κατασκευασμένος από σίδηρο, μόλυβδο, μολυβδένιο, χρώμιο, νικέλιο, αλουμίνιο και ψευδάργυρο. Το κόκκινο χρώμα του οχήματος του  είναι κατασκευασμένο από τιτάνιο, καολίνη, μίκα, τάλκη, γύψο, θείο, διοξείδιο του πυριτίου, και ασβεστόλιθο.

Στην εργασία

Αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τον φορητό υπολογιστή (χρυσό, πυρίτιο, νικέλιο, αλουμίνιο, ψευδάργυρο, σίδηρο, προϊόντα πετρελαίου, και τριάντα άλλα ορυκτά) και τον ψηφιακό τοπογραφικό χάρτη σε CD-ROM (αλουμίνιο και προϊόντα πετρελαίου) . Μόλις φτάσει σε μια περιοχή για έρευνα, χρησιμοποιεί  ένα σημειωματάριο (καολίνη, ασβεστόλιθο, και ανθρακικό νάτριο). Επιπλέον χρησιμοποιεί  το GPS -Παγκόσμιο Σύστημα Εντοπισμού Θέσης (διοξείδιο του πυριτίου, μίκα, άργιλος, ασβεστόλιθος, τάλκη) και το μολύβι του (γραφίτη και άργιλο) ή στυλό (ασβεστόλιθο, μίκα, άργιλο, πυρίτιο, τάλκης, και προϊόντα πετρελαίου).
  Τότε βρίσκει ένα πέτρωμα  και αποφασίζει να χρησιμοποιήσει το γεωλογικό σφυρί (σίδηρος και νικέλιο) και σπάει ένα κομμάτι για ανάλυση. Για την ασφάλεια του, έχει τοποθετήσει γυαλιά (διοξείδιο του πυριτίου, τάλκη, άργιλοι, και μαρμαρυγία). Από το ένα χέρι κρατά  φακό (σιδηρομετάλλευμα και διοξείδιο του πυριτίου) για να δεί καλύτερα τα ορυκτά του πετρώματος. Στη συνέχεια, θα χρησιμοποιήσει υδροχλωρικό οξύ για δοκιμή για την περιεκτικότητα σε ανθρακικό ασβέστιο. Τέλος, αποφασίζει  να χρησιμοποιήσει την κάμερα (διοξείδιο του πυριτίου και προϊόντα πετρελαίου) . Όταν τελειώσει θα φορτώσει το όχημα του και θα επιστρέψει στο σπίτι.

Απόγευμα

Όταν φτάσει στο σπίτι το βράδυ, πρέπει να φάει και θα  ζεστάνει ένα γεύμα στο φούρνο μικροκυμάτων (διοξείδιο του πυριτίου, χαλκού, χρυσού, σιδήρου, νικέλιο) και θα απολαύσει κάποιο αναψυκτικό (φιλτραρισμένα μέσω περλίτη, διατομίτη). Αυτά τα αναψυκτικά σερβίρονται σε γυαλί ή μια κούπα από κεραμικό (διοξείδιο του πυριτίου, ασβεστόλιθο και άστριο). Η ημέρα του τελειώνει με ύπνο μπροστά στην τηλεόραση (πυρίτιο, σίδηρο, χαλκό, αλουμίνιο, και νικέλιο).

Εν ολίγοις

Μια μέρα στη ζωή ενός γεωλόγου μπορεί να φαίνεται λίγο παράξενη σε κάποιους, αλλά υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα σε όλους μας σε άλλα επαγγέλματα ή τομείς. Όλοι εξαρτώμεθα  σε μεγάλο βαθμό από αυτά  τα ανόργανα συστατικά στην καθημερινή μας ζωή. Έτσι, την επόμενη φορά που θα οδηγήσετε ένα αυτοκίνητο ή θα δουλέψετε στον υπολογιστή, σκεφτείτε πόσο σπουδαία είναι να ορυκτά για την ζωή μας. Τι θα κάναμε χωρίς αυτά;

Γεωδίφης με πληροφορίες από τον utah.gov

Το ποίημα πρέπει να προτείνει ένα τρόπο για να συνεχίσουμε να ζούμε σαν χώρα, έπειτα από την τραγωδία, από την οικονομική σφαγή, η οποία μπορεί να έχει ακρωτηριάσει το μεγαλύτερο ποσοστό πολιτών της ευρωπαϊκής ένωσης, αλλά εμείς, οφείλουμε να βρούμε το κουράγιο να συνεχίσουμε να ζούμε, όσο μας επιτρέπεται, όχι για μας, αλλά γιατί το οφείλουμε στην νέα γενιά. Και αυτό το ισχυρό μήνυμα πρέπει η γενιά αυτή να το μεταφέρει στην επόμενη.

  Είναι μακρύ και δύσκολο ταξίδι Ευρώπη
 Τέσσερα – πέντε λιοντάρια από τις Αγορές Πολύφημοι εν πλήρει εξαρτύσει σ'   έχουν τυφλώσει Και μία νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου
  Σε απευθείας μετάδοση κρατά ανοιχτά Τα παράθυρα της επαγρύπνησης
  Με διορατικές ρυθμίσεις, ικανές πυξίδες
  Με συνταγές δημοκρατίας εφικτής
  Τους δυνατούς Βοριάδες, τους Ζέφυρους
  Τον Εύρο και τον Νότο θα τους αντιμετωπίσεις
  Με Όμηρο, Περικλή, Θεμιστοκλή
  Με Έρασμο, Κολόμβο και Βολτέρο
  Στο θάλαμο πλοήγησης, τι να φοβηθείς;
  Και την οργή του Ποσειδώνα να φοβάσαι Ευρώπη
  Προϊδεάζει ο μάντης Κάλχας
 Και αν αράξεις στο μυθικό νησί της Κίρκης Νέοι Δον Κιχώτες θα σε μεταμορφώσουν Και Σάντσοι με ελεύθερη ψυχή θ' ακολουθήσουν
 Αν το τραγούδι των Σειρήνων δεν ακούς Ευρώπη Και βλέπεις μοναχά νίκες,   δόξες και μεγαλεία
  Ποτέ να μην ξεχνάς τις Συμπληγάδες Πέτρες
  Ήδη από το πλοίο φαίνονται οι φωτιές
  Που άναψαν για τα στρατόπεδά τους
  Η Ιθάκη είναι ο προορισμός
  Αν το ασκί του Αιόλου επιθυμούν
  Ν' ανοίξουν οι Αγορές
  Φαίνεται πως οι επίδοξοι νέοι βασιλείς Δεν πολυκατάλαβαν την νέα Ιθάκη
  Και δεν είναι διόλου σίγουρο αν θα μπορέσουν
  Να τα βγάλουν κάποτε μαζί σου πέρα
  Ήδη στην Ακρόπολη η ησυχία έπαψε πια
  Ελευθερία ή Ησυχία είπε ο Θουκυδίδης Τιμώντας έτσι τους πρώτους νεκρούς Του Ευρωπαϊκού Πολέμου.

Βασίλης Πης 
  Νοτιοανατολική Ελλάδα, Κως , Δωδεκάνησα
  85 300 Κως
  22420-22051, pkkos1@kos.gr

Μετά τους τελευταίους σεισμούς στην Βόρεια Ιταλία παρατηρήθηκαν εκατοντάδες ηφαίστεια από άμμο και λάσπη που σχηματίστηκαν κυρίως στις πόλεις του Αγίου Καρόλου του Αγίου Αυγουστίνου (Ferrara) και San Felice (Modena) .Τα αμμώδη ηφαίστεια έχουν  μια διάμετρο περίπου ενός μέτρου και είναι τοποθετημένα το ένα μετά το άλλο για 50-100 μέτρα κατά μήκος μιας σεισμικής σχισμής. Τα ηφαίστεια άμμου και λάσπης αφήνουν κρατήρες που είναι δυνατό να αναγνωρίζονται στο έδαφος για πολλά χρόνια μετά από το σεισμικό γεγονός.
  Οι συγκεκριμένες γεωμορφές  διαμορφώθηκαν ως αποτέλεσμα της ρευστοποίησης της άμμου του υπεδάφους, εξαιτίας  της αύξησης της πίεσης που προκλήθηκε κάτω από ειδικές συνθήκες. Στην πραγματικότητα , τα σεισμικά κύματα έχουν οδηγήσει σε περίσσευμα νερού, που προκαλεί βαθιά την υγροποίηση των κόκκων. Από αυτό προήλθε η λάσπη και η πηλούχος άμμος , η οποία έχει χυθεί στην επιφάνεια από τις ρωγμές της γης. Είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει μόνο σε πολύ ειδικές συνθήκες .Συμβαίνει όταν στο υπέδαφος , σε πολύ μικρό βάθος, υπάρχουν στρώματα άμμου και αργίλου, ακριβώς όπως και στην κοιλάδα του Πάδου.
  Η λιωμένη  άμμος καθιστά ασταθές το έδαφος, ενώ η απελευθέρωση του νερού δημιουργεί ένα κενό κάτω από την επιφάνεια , προκαλώντας την κλίση, ή ακόμα και την κατάρρευση των δομικών κατασκευών. Η διαφυγή νερού και άμμου πολλές φορές διαρκεί ώρες μετά από τον σεισμό. Οι περιοχές με ρευστοποιήσιμα εδάφη υφίστανται και τις συνέπειες του σεισμού όσο και του φαινομένου της ρευστοποίησης. Για αυτό  τον λόγο σε κάθε οικισμό (κυρίως παράκτιο)με χαλαρά εδάφη πρέπει να εκπονηθεί πρόγραμμα γεωλογικών, γεωτεχνικών, γεωφυσικών και ιδίως μικροζωνικών ερευνών.
  Οι ρευστοποιήσεις εδαφών εμφανίζονται μετά από σεισμούς(συνήθως μεγαλύτερους των 5,5R) σε χαλαρά εδάφη, κορεσμένα σε νερό (υδροφορείς από 0,8-7μέτρα).Συχνά παρατηρούνται σε δέλτα ποταμών παράκτιων           περιοχών. Έχουν αναγνωριστεί και έχουν γίνει κατ’ επανάληψη σε πολλά            μέρη της χώρας μας(Αίγιο,Λευκάδα κά). Στο νησί τη Κω υπάρχουν περιοχές(Λάμπη,Τιγκάκι,Καρδάμαινα, κά) με ανάλογα εδάφη επιδεκτικά σε ρευστοποιήσεις με υψηλούς υδροφορείς που θα αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα μετά από ένα σημαντικό σεισμικό γεγονός.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το INVG

Γνωρίστε το φαινόμενο της ρευστοποίησης που παρατηρείται σε χαλαρά εδάφη μετά απο έναν ισχυρό σεισμό μέσα από κάποια παραδείγματα.