Ένα σεληνιακό τόξο φωτίζεται από το φως που αντανακλάται από την Σελήνη, όχι απευθείας από τον 'Ηλιο. Τα σεληνιακά τόξα έχουν αναφερθεί από τον Αριστοτέλη στην Μετεωρολογία του (γύρω στο 350 π.Χ.), καθώς επίσης και σε μια δημοσίευση το 1847.
Κατά τη διάρκεια του πλήρους φεγγαριού την άνοιξη και στις αρχές του καλοκαιριού, σεληνιακά ουράνια τόξα, επίσης γνωστά ως moonbows, μπορεί να παρατηρηθούν σε πολλά πάρκα με καταρράκτες ανά τον κόσμο. Θαυμάστε αυτό που παρατηρήθηκε πρόσφατα στο πάρκο του Yosemite .Το σεληνιακό ουράνιο τόξο είναι πολύ σπάνιο και οπωσδήποτε με δυσκολία γίνεται αντιληπτό.
Ένα σεληνιακό ουράνιο τόξο (ονομάζεται επίσης μαύρο ουράνιο τόξο , λευκό ουράνιο τόξο , σεληνιακό τόξο ή ουράνιο τόξο του διαστήματος ) είναι ένα ουράνιο τόξο που παράγεται από το φως που αντανακλάται από την επιφάνεια του φεγγαριού (και όχι από το άμεσο ηλιακό φως) διαθλάται μακριά από την υγρασία στον αέρα . Τα σεληνιακά τόξα είναι σχετικά ελαφρά, λόγω της μικρότερης ποσότητας του φωτός που ανακλάται από την επιφάνεια της Σελήνης. Είναι πάντα στο αντίθετο τμήμα του ουρανού από το φεγγάρι.
Επειδή το φως είναι συνήθως πολύ εξασθενημένο για να διεγείρει τους δέκτες χρώματος στα ανθρώπινα μάτια, είναι δύσκολο για το ανθρώπινο μάτι να διακρίνει χρώματα σε ένα σεληνιακό τόξο. Ως αποτέλεσμα, συχνά φαίνεται να είναι άσπρο. Ωστόσο, τα χρώματα σε ένα τέτοιο φαινόμενο δεν εμφανίζονται σε φωτογραφίες με μεγάλες εκθέσεις.
Είναι πιο εύκολο να το δείτε, όταν το φεγγάρι είναι λαμπρό. Εκτός από εκείνα που παράγονται από καταρράκτες ή ομίχλη, το φεγγάρι θα πρέπει να είναι χαμηλά στον ουρανό (λιγότερο από 42 βαθμούς ) και ο ουρανός πρέπει να είναι πολύ σκοτεινός. Δεδομένου ότι ο ουρανός έχει ακόμα φως σε μια πανσέληνο, αυτό σημαίνει ότι μπορούν να παρατηρηθούν μόνο 2 με 3 ώρες πριν την ανατολή του 'Ηλίου.Και, φυσικά, πρέπει να υπάρχει βροχή που πέφτει απέναντι από το φεγγάρι. Αυτός ο συνδυασμός των προϋποθέσεων καθιστά τα σεληνιακά τόξα πολύ πιο σπάνια από ότι τα ουράνια τόξα που παράγονται από τον Ήλιο. Μπορεί επίσης να είναι ορατά όταν πέφτει η βροχή κατά τη διάρκεια της πλήρους ανατολής του Φεγγαριού σε ακραία γεωγραφικά πλάτη κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών, όταν επικρατούν οι ώρες του σκοταδιού .
Λίγα μέρη στον κόσμο διαθέτουν συχνά τέτοια φαινόμενα. Τέτοιες περιοχές είναι οι καταρράκτες στο Yosemite National Park , στην Καλιφόρνια , οι καταρράκτες της Βικτορίας στην Αφρική, στα σύνορα μεταξύ της Ζάμπια και της Ζιμπάμπουε , είναι επίσης ευρέως γνωστά για σεληνιακά τόξα ομίχλης. Έχουν επίσης εντοπισθεί στην Waimea στο μεγάλο νησί της Χαβάης.

Γεωδίφης

Πηγή- Βικιπαίδεια

Η φύση υπήρξε αρκετά γενναιόδωρη με τον ορυκτό πλούτο της Κω. Εκτός από βαρύτη, μπεντονίτη, περλίτη ,αλίτη ,άργυρο, μόλυβδο, τιτάνιο, ποζολάνη και τόσα άλλα ορυκτά μας έδωσε και "δεξαμενές" θερμότητας ή γεωθερμικά πεδία'' που βρίσκονται αρκετά χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια σε περιοχές με πρόσφατη ηφαιστειακή δραστηριότητα.
Ο Βρωμότοπος της Κεφάλου είναι ένα θεαματικό, και πολύπλοκο γεω-οικοσύστημα στο οποίο όμως οι βαθιές γεωλογικές διεργασίες δεν είναι ορατές. Είναι ένα μέρος όπου μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα την γεωθερμική δραστηριότητα που εκδηλώνεται στο νοτιοανατολικό Αιγαίο εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.
Όποιος βρεθεί στον Βρωμότοπο μπορεί να αισθανθεί γιατί η Γη είναι ουσιαστικά ένας θερμικός κινητήρας, και να διερωτηθεί γιατί μεγάλο μέρος της γεωλογικής δραστηριότητας της είναι μια συνέπεια της απώλειας θερμότητας από το βαθύ εσωτερικό της. Θα αντιληφθεί πως η εναπομείνασα θερμότητα από τότε που σχηματίστηκε ο πλανήτης μας, προέρχεται από  διαδικασίες διάσπασης φυσικών ραδιενεργών στοιχείων .
Η ροή θερμότητας κοντά στην επιφάνεια της Γης διαφέρει. Υπάρχουν ορισμένα μέρη της χώρας μας με πολύ υψηλότερη από τη μέση θερμότητα της ηπείρου, τα οποία παρατηρούνται ως επί το πλείστον στο ηφαιστειακό τόξο του Αιγαίου.
Στην Ευρώπη εκτός από την Ιταλική Χερσόνησο, η θερμότητα συνδέεται με την πρόσφατη ηφαιστειακή δραστηριότητα στα γεωθερμικά πεδία του ελληνικού ηφαιστειακού τόξου, όπου υψηλές συγκεντρώσεις ραδιενεργής θερμότητας παράγουν στοιχεία σε κάποιο βάθος κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.
Αυτό συμβαίνει κυρίως στα γεωθερμικά πεδία του Σουσακίου (Άγιος Δημήτριος, Θειόχωμα, Κόκκινη Σπηλιά), Καλδέρας της Νισύρου, και στον Βρωμότοπο της Δυτικής Κω.
Στην περιοχή Βουλκάνια (στα ιταλικά σημαίνει ηφαιστειογενές έδαφος με χλιαρό νερό και θειάφι)οι θειώδεις κίτρινες και πράσινες αποθέσεις αποτελούν το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα του Βρωμότοπου. Το υδρόθειο μπορεί να μυρίζει έντονα σαν κλούβιο αυγό ,εξαιτίας των αναθυμιάσεων και της ενεργού τεκτονικής(ενεργά ρήγματα) , ωστόσο σε αυτό τον τόπο έχουν καταγραφεί συγκεντρώσεις ραδιενεργών στοιχείων 10 έως 15 φορές υψηλότερες από τις αναμενόμενες για την ηλικία τους.
Μετρήσεις από τις εξαλλοιωμένες αποθέσεις στο γεωθερμικό πεδίο του Βρωμότοπου έδειξαν έκλυση ενός φυσικού ραδιενεργού αερίου-του ραδονίου -το οποίο εκλύεται από το ράδιο που υπάρχει στο έδαφος και στα πετρώματα της περιοχής. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ισότοπα του ραδονίου που εκλύονται από την διάσπαση του ουρανίου και θόριου(ραδιενεργό στοιχείο που είναι 3 φορές πιο άφθονο από το ουράνιο στην κρούστα της Γης). Το θόριο χρησιμοποιήθηκε παλαιότερα ως πηγή φωτός σε λάμπες φωτισμού και ως υλικό για κράματα αλλά αυτές οι εφαρμογές σταμάτησαν όταν αναπτύχθηκαν ανησυχίες για τη ραδιενέργειά του. Μπορεί να αντικαταστήσει το ουράνιο στους πυρηνικούς αντιδραστήρες για παραγωγή νετρονίων που συντηρούν την αλυσωτή αντίδραση.
Η κατανομή αυτών των ραδιενεργών στοιχείων σχετίζεται με την ενεργό τεκτονική και τις ιδιορρυθμίες του γεωπεριβάλλοντος. Το σύστημα ρηγμάτων του Βρωμότοπου και Κοχυλαρίου παίζουν σημαντικό ρόλο στο γεωθερμικό πεδίο της Δυτικής Κω. Η διάσπαση τους είναι σημαντική και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις στο παρελθόν, που έχουν χρησιμοποιηθεί για οικονομική ανίχνευση ταμιευτήρων ουρανίου. Η θερμότητα που παράγουν αυτά τα στοιχεία αντιπροσωπεύει μια τεράστια πηγή ενέργειας που δημιουργεί τόσο γεωθερμική όσο και πυρηνική ενέργεια.Σε διάφορες άλλες χώρες η πυρηνική και η γεωθερμική είναι άρρηκτα συνδεδεμένες, προκύπτουν από τον γεωχημικό εμπλουτισμό της θερμότητας που παράγει τα ραδιενεργά στοιχεία.
Η σύγχρονη κοινωνία μας έχει ανάγκη από αξιόπιστες πηγές ενέργειας. Είμαστε εξαρτημένοι από τα ορυκτά καύσιμα. Όμως, ενώ στα ΜΜΕ η συζήτηση των ενεργειακών επιλογών μας συχνά πλαισιώνεται από την άποψη των ορυκτών καυσίμων σε σχέση με τις πράσινες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπως η αιολική και η ηλιακή, στην χώρα μας μία άλλη άφθονη πηγή ενέργειας βρίσκεται ακριβώς κάτω από τα πόδια μας. Στην Αυστραλία, Ιταλία, Νέα Ζηλανδία , Ισλανδία, ΗΠΑ κά έχουν εκμεταλλευτεί αυτή την θερμότητα της Γης για να παράγουν φθηνή και άφθονη ενέργεια. Τα νωπά προϊόντα που διατίθενται όλο το χρόνο στην χιονισμένη Ισλανδία καλλιεργούνται σε θερμοκήπια που θερμαίνονται από γεωθερμική ενέργεια.
Οι γεωθερμικές εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας λειτουργούν με την άντληση νερού σε βάθος 3-5 χιλιομέτρων, όπου τα βράχια φτάνουν σε θερμοκρασίες έως 300 ° C. Το θερμαινόμενο νερό επιστρέφει στην επιφάνεια σαν ατμός που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Εκτός από τον Βρωμότοπο στο νησί της Κω υπάρχουν και άλλα γεωθερμικά πεδία στα οποία ωστόσο δεν έχουν γίνει μετρήσεις ή μελέτες. Πρόκειται για την περιοχή της Βόρκας, της Εμπρός Θέρμης και του μεταλλείου του Αράπη στην Αγία Ειρήνη.

Γεωδίφης 

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Εμφάνιση και συμπεριφορά των ισοτόπων του ραδονίου σε ελληνικά γεωθερμικά πεδία-Δ.Κοσμάτου,Ε.Λάγιου,Γ.Γιαννόπουλου,Ι.Λυριτζή
3.cosmosmagazine.com

Το Ε.Κ.Β.Α.Α. - Ι.Γ.Μ.Ε.Μ. (πρ. Ι.Γ.Μ.Ε.), στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Έργου "CGS Europe" ("Pan-European coordination action on CO2 Geological Storage", "Πανευρωπαϊκή δράση συντονισμού για τη γεωλογική αποθήκευση του CO2"), διοργανώνει ενημερωτική ημερίδα με το γενικό τίτλο "Γεωλογική Αποθήκευση του CO2: Επιστημονική γνώση - Παρούσα κατάσταση - Προοπτικές"
H ημερίδα θα πραγματοποιηθεί στις 26 Ιουνίου 2013 στο Κεντρικό Αμφιθέατρο των εγκαταστάσεων του Ε.Κ.Β.Α.Α. (Ι.Γ.Μ.Ε.) στο Ολυμπιακό Χωριό.
Σκοπός της ημερίδας είναι να ενημερώσει το ελληνικό κοινό για την τεχνολογία της γεωλογικής αποθήκευσης του CO2 διευκρινίζοντας διάφορα θέματα που σχετίζονται με τη γεωλογική αποθήκευση. Πρόκειται για μια μοναδική ευκαιρία διασποράς γνώσης και ενημέρωσης από προσκεκλημένους διακεκριμένους ομιλητές. 
Λεπτομέρειες για την ημερίδα καθώς και δηλώσεις εγγραφής - συμμετοχής στην ημερίδα υπάρχουν διαθέσιμες στην ιστοσελίδα του Έργου CGS Europe, και πιο συγκεκριμένα στη διεύθυνση: http://www.cgseurope.net/NewsData.aspx?IdNews=83&View&Id
Σας αποστέλλεται συνημμένα το πρόγραμμα της ΗΜΕΡΙΔΑΣ. 
Το Πρόγραμμα της ημερίδας έχει αποσπάσει τα θετικά σχόλια των Ευρωπαίων εταίρων μας στο Έργο λόγω του υψηλού επιπέδου και του κύρους των προσκεκλημένων ομιλητών (ιδίως των Ελλήνων επιστημόνων του εξωτερικού). 
Είναι ευτύχημα και μοναδική ευκαιρία να έχουμε αυτούς τους Έλληνες experts ταυτόχρονα, λόγω των πολλών τους υποχρεώσεων (κοινές ημερομηνίες που να βολεύουν όλους δύσκολα βρίσκονται).

Σας περιμένουμε στην ημερίδα! 
Με εκτίμηση,
Απ. Αρβανίτης
Υπεύθυνος Έργου CGS Europe στο ΕΚΒΑΑ-ΙΓΜΕΜ

O αναμενόμενος σεισμός του Μαρμαρά θα προέλθει από αυτό;
Σεισμολόγοι έχουν εντοπίσει μία περιοχή μήκους 30 χιλιομέτρων και βάθους 10 χιλιομέτρων κατά μήκος της ζώνης του ρήγματος της Βόρειας Ανατολίας ακριβώς νότια της Κωνσταντινούπολης που θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία για έναν ισχυρό σεισμό. Η ομάδα των σεισμολόγων συμπεριλαμβανομένου του καθηγητή Marco Bohnhoff του Κέντρου GFZ Γερμανικών Ερευνών για τις Γεωεπιστήμες παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνας τους στην τρέχουσα online έκδοση του επιστημονικού περιοδικού Nature και εκτιμά ότι αυτή είναι η πιθανή σεισμική πηγή.Το πρόβλημα είναι ότι βρίσκεται μόνο 15 με 20 χιλιόμετρα από το ιστορικό το κέντρο της πόλης της Κωνσταντινούπολης.
Η Κωνσταντινούπολη και η περιοχή Μαρμαρά της βορειοδυτικής Τουρκίας, με πληθυσμό άνω των 15 εκατομμυρίων αντιμετωπίζουν μια μεγάλη πιθανότητα να εκτεθούν σε ένα σεισμό μεγέθους 7R ή και περισσότερο. Για την καλύτερη κατανόηση των διεργασιών που λαμβάνουν χώρα πριν από έναν ισχυρό σεισμό σε μια κρίσιμη πίεση ζώνη του ρήγματος, ένα σεισμικό δίκτυο παρακολούθησης τοποθετήθηκε στα Πριγκιποννήσια στη θάλασσα του Μαρμαρά στα ανοικτά της Κωνσταντινούπολης, υπό την αιγίδα του Potsdam ,κέντρο Helmholtz GFZ μαζί με το Παρατηρητήριο Σεισμών του Kandilli στην Κωνσταντινούπολη. Τα Πριγκιποννήσια προσφέρουν τη μοναδική δυνατότητα παρακολούθησης της σεισμικής ζώνης που τρέχει κάτω από το θαλάσσιο πυθμένα από απόσταση λίγων χιλιομέτρων.
Τα πλέον διαθέσιμα στοιχεία επιτρέπουν στους επιστήμονες -σύμφωνα με τον ερευνητή της GFZ Marco Bohnhoff - να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η περιοχή είναι ''κλειδωμένη'' σε βάθος μπροστά από την ιστορική πόλη της Κωνσταντινούπολης: ''Το μπλοκ που εντοπίσαμε φτάνει τα δέκα χιλιόμετρα βάθος κατά μήκος της ρηξιγενούς ζώνης και δεν έχει εμφανίσει καμία σεισμική δραστηριότητα, δεδομένου ότι ξεκίνησαν οι μετρήσεις πριν από τέσσερα χρόνια. Αυτό θα μπορούσε να αποτελεί ένδειξη ότι η αναμενόμενος σεισμός του Μαρμαρά, θα μπορούσε να προέλθει από εκεί'', λέει ο Bohnhoff.
Η άποψη αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι η ζώνη διάρρηξης του τελευταίου ισχυρού σεισμού στην περιοχή, το 1999, έκλεισε ακριβώς σε αυτόν τον τομέα - κατά πάσα πιθανότητα με την ίδια δομή, η οποία εμποδίζει τη σταδιακή μετατόπιση της πλάκας της Ανατολίας στο νότο ενάντια στην Ευρασιατική πλάκα στο βορρά από το 1766 και τη δημιουργία πίεσης. Τα αποτελέσματα, επίσης, συγκρίθηκαν με τα ευρήματα από άλλα ρήγματα, όπως το ρήγμα του Αγίου Ανδρέα στην Καλιφόρνια, για να κατανοήσουν οι επιστήμονες καλύτερα τις φυσικές διεργασίες πριν από έναν σεισμό.
Επί του παρόντος, η GFZ εντείνει τη δραστηριότητά της για την παρακολούθηση της ζώνης του σεισμού μπροστά από την Κωνσταντινούπολη. Μαζί με τις αρμόδιες υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης της Τουρκίας AFAD, αρκετές βαθιές τρύπες βάθους 300 μέτρων διανοίχτηκαν γύρω από την ανατολική θάλασσα του Μαρμαρά, στην οποία τοποθετήθηκαν ευαίσθητα σεισμόμετρα. Με αυτό τον τρόπο οι επιστήμονες παρακολουθούν την δραστηριότητα στο ρήγμα της Βόρειας Ανατολίας .Με αυτά τα όργανα η ακρίβεια της μέτρησης και το όριο ανίχνευσης για μικροσεισμούς έχει σημαντικά βελτιωθεί . Επιπλέον, τα νέα δεδομένα παρέχουν επίσης πληροφορίες σχετικά με τη αναμενόμενη κίνηση του εδάφους σε περίπτωση ενός σεισμού στην περιοχή. Ο Bohnhoff αναφέρει ''Η πρόβλεψη σεισμών είναι επιστημονικά αδύνατη, όμως, μελέτες όπως αυτή παρέχει έναν τρόπο για τον καλύτερο έλεγχο των σεισμών στην εκ των προτέρων από την άποψη της εξέλιξης της θέσης, του μεγέθους και της ρήξης, και ως εκ τούτου επιτρέπει την καλύτερη εκτίμηση του κινδύνου ζημιών''


Γεωδίφης με πληροφορίες από το exchangemagazine.com

Εικόνα -Ιστορικοί σεισμοί στο ρήγμα της Βόρειας Ανατολίας στην Τουρκία.

Αυτή η προσομοίωση σε υπολογιστή απεικονίζει την μετακίνηση στα αργιλικά εδάφη και πετρώματα στο San Mateo County. Ξεκινώντας λίγες ημέρες μετά την καταιγίδα του 1997 την Πρωτοχρονιά, η πτώση άνοιξε μια μεγάλη σχισμή στο ανηφορικό τμήμα και δημιούργησε μία προεξοχή στο κατηφορικό τμήμα. Ως αποτέλεσμα η κίνηση συνεχίστηκε με μέσο ρυθμό λίγων εκατοστών την ημέρα, η ανηφορική πλευρά μειώθηκε περαιτέρω, έσπασε και δημιούργησε μια βαθιά κατάθλιψη. Πάνω από 250.000 τόνοι βράχων και εδάφους μετακινήθηκαν σε αυτή την κατολίσθηση.
Οι κατολισθήσεις εκδηλώνονται σε φυσικά και τεχνητά πρανή, συνιστούν μαζί με τους σεισμούς ,τα τσουνάμι , τις ηφαιστειακές εκρήξεις ,τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές και τις πλημμύρες , τις σπουδαιότερες φυσικές καταστροφές και αποτελούν βασική αιτία απώλειας ανθρώπινων ζωών και όχι μόνο. Σε πολλές χώρες του κόσμου αποτελούν το πιο σημαντικό απο τα φυσικά καταστροφικά φαινόμενα από άποψη πρόκλησης ζημιών.
Η κατολίσθηση μπορεί να γίνει όχι μόνο στη ξηρά αλλά και μέσα σε λίμνες , θάλασσες και ταμιευτήρες. Με τον όρο κατολίσθηση εννοούμε την κίνηση μιας μάζας βράχου, εδάφους ή κορημάτων προς τα κατάντη ενός πρανούς.
Εκδηλώνεται μετά από μία αλληλουχία γεγονότων και σπάνια μπορεί να αποδοθεί σε μία μόνο αιτία. Οι παράγοντες που ενεργοποιούν μία κατολίσθηση μπορεί να είναι μία έντονη και παρατεταμένη βροχή,ένας σεισμός, μία ηφαιστειακή έκρηξη, το λιώσιμο του πάγου, η μεταβολή της στάθμης του νερού,δράση των ζώων,δράση του ριζικού συστήματος των δέντρων , αποσάθρωση των υλικών , ανθρώπινες δραστηριότητες ,κλιματολογικές συνθήκες κά.
Υπάρχουν πολλά είδη κατολισθήσεων. Με βάση τον τύπο της μετακίνησης και το είδος του μετακινούμενου υλικού μπορούμε να διακρίνουμε ανατροπές ,ολισθήσεις ,πλευρικές εξαπλώσεις και ροές γαιών ,καταπτώσεις βράχων,ροές κορημάτων , σύνθετες όπου συνδυάζονται οι κύριοι τύποι μετακινήσεων.
Ένα συνηθισμένο φαινόμενο στις παράκτιες ζώνες της Κω είναι οι ολισθήσεις που καταγράφονται κατά μήκος κοίλων προς τα πάνω επιφανειών με μικρή παραμόρφωση το εσωτερικό της μάζας που μετακινείται. Εξαιτίας της μετακίνησης, το ανώτερο τμήμα του μετακινούμενου υλικού κινείται κατακόρυφα προς τα κάτω με μία μικρή κάμψη προς τα πίσω, ενώ στη βάση παρατηρείται ένα είδος φουσκώματος (ανύψωση).
Μία σημαντική κατολίσθηση εκδηλώθηκε κοντά στην βραχοπισίνα της ιαματικής πηγής Εμπρός Θέρμης , ευτυχώς χωρίς να θρηνήσουμε θύματα. Το πότε ακριβώς έγινε δεν το γνωρίζω ,ωστόσο ερευνώντας αεροφωτογραφίες της περιοχής διαπίστωσα ότι η κύρια κατακρήμνιση πρέπει να έγινε πριν από το έτος 2004.
Πρόκειται για μία ολίσθηση μεγάλης βραχώδους μάζας στο σχηματισμό του λεπτοπλακώδη ασβεστόλιθου, δυτικά της θερμής πηγής. Η κατολίσθηση έχει σφηνοειδή μορφή και εκδηλώθηκε στο μέτωπο του απότομου βραχώδους πρανούς. Οι διαστάσεις της είναι 62μ μήκος και 75μ πλάτος, ενώ ο όγκος των υλικών που μετακινήθηκαν είναι της τάξης των 70.000 κυβικών μέτρων. Πρόκειται για μεταθετική ολίσθηση, που είναι λιγότερο συχνή σε βραχώδεις σχηματισμούς και οφείλεται στις μεγάλες ρηξιγενείς επιφάνειες(ρήγματα). Στην μεταθετική η μάζα που αποσπάται από το πρανές μετακινείται προς τα έξω κατά μήκος μιας κυματοειδούς επιφάνειας με πολύ μικρή ή καθόλου περιστροφή ή κάμψη. Είναι γενικά πιο αβαθής από την περιστροφική και συνήθως το μήκος της είναι 10πλάσιο του βάθους.
Η γνώση του κινδύνου των κατολισθήσεων είναι σημαντική και απαραίτητη εργασία στον σχεδιασμό των διαφόρων τεχνικών έργων , στο πλαίσιο του αστικού σχεδιασμού και των χρήσεων γης. Η εκτίμηση και η απεικόνιση του βαθμού επικινδυνότητας από κατολισθήσεις σε χάρτες με την μορφή ζωνών στα γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών (GIS) συμβάλει καθοριστικά στην λήψη μέτρων προστασίας και κυρίως πρόληψης του κινδύνου.

Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Γεωλογία Τεχνικών Έργων -Γ.Κούκης,Ν.Σαμπατάκης
3.Ειδική Τεχνικογεωλογική Μελέτη στην περιοχή Εμπρός Θέρμη -Γ. Κωνσταντοπούλου Ε Πογιατζή, Ν. Σπανού(ΙΓΜΕ)
4.USGS-Γεωλογικό Ινστιτούτο Αμερικής

Ο Μέγας Ποταμός μαζί με τον Κάλαμο αποτελούν τα σημαντικότερα υδάτινα συστήματα της Κεφάλου. Τα νερά του Κάλαμου πηγάζουν από τις Βίγλες και εν μέρει από το Ζηνί, διασχίζουν μία ακατοίκητη περιοχή νοτιοδυτικά της Κεφάλου, και καταλήγουν στην θάλασσα. Ο Μέγας ακολουθεί μία εντελώς διαφορετική πορεία. Πηγάζει από το μικρό ύψωμα του Αυγερινού(181 μέτρα από την στάθμη της θάλασσας) που βρίσκεται βορειοδυτικά του αρχαίου θεάτρου της τοποθεσίας Παλάτια. Έχει μήκος περίπου 4,3 χιλιόμετρα και η διαδρομή που ακολουθεί περνά κοντά από την κοινότητα της Κεφάλου.
Επί χρόνια το νερό του Μέγα Ποταμού ακολουθούσε μία συγκεκριμένη διαδρομή προς τα χαμηλότερα τοπογραφικά σημεία. Με την ανάπτυξη και την επέκταση του χωριού οι γηγενείς άρχισαν να το βλέπουν σαν ένα μέσο διάθεσης αποβλήτων. Ήταν βολικός και το εγχείρημα απλό. Τα απόβλητα μέσα στο νερό δεν μπορούμε να τα δούμε. Σιγά-σιγά άρχισε να μετατρέπεται σε ένα τεράστιο αγωγό αποχέτευσης. Με τον καιρό το ολέθριο λάθος του Μεγάλου Ποταμού, να βρεθεί κοντά σε κατοικημένη περιοχή , αποτελεί ένα πρόβλημα το οποίο πρέπει άμεσα να αντιμετωπιστεί.
Ο Μέγας δεν είναι ποτάμι, είναι ένα ρέμα ως επί το πλείστον εποχιακής ροής. Αποτελεί ένα μέρος του υδρολογικού κύκλου του νησιού. Όπως τα περισσότερα υδάτινα συστήματα ξεκινά από μια πηγή (ή πιο συχνά διάφορες πηγές) και συνεχίζει μέχρι να καταλήξει στη θάλασσα. Πρόκειται για ένα μοναδικό χώρο , ένα μεγάλο οικοσύστημα που φιλοξενεί μικρότερους οικολογικούς τόπους .Η επιβίωση του Μεγάλου Ποταμού εξαρτάται από εμάς. Το πρόβλημα οφείλεται στους ανθρώπους που ζουν γύρω από αυτό. Με τα σκουπίδια , τα φυτοφάρμακα, που πετούν οι άνθρωποι στην κοίτη του ποταμού ή παρασύρονται από τη βροχή εδώ και χρόνια η κατάσταση επιδεινώνεται. Σε συνδυασμό με τις αλλαγές στο παγκόσμιο κλίμα το ύψος της στάθμης του εκτιμώ ότι είναι χαμηλότερο από ότι παλιά, ενώ τις θερμές περιόδους μειώνεται ακόμη περισσότερο. Πρόκειται για ένα υδάτινο σώμα που έχει ελάχιστη ή και καθόλου ζωή στα νερά του.
Στις 22/10/2010, ο Κώστας Κωστογλάκης παρουσίασε το πρόβλημα το οποίο εξακολουθεί να υφίσταται , χαρακτηριστικά ανέφερε ''σε μία πανέμορφη παραλία νοτιοδυτικά της Κεφάλου, ανακαλύψαμε που καταλήγουν όλα ή αν όχι όλα - τα περισσότερα απόβλητα της. Λύματα όλων των ειδών και κυρίως επικίνδυνης φύσεως χημικά απόβλητα να ρέουν ασταμάτητα σε μία απόσταση 3 περίπου χιλιομέτρων καταλήγοντας στη θάλασσα. Η δυσωδία έντονη σε μία περιοχή κατά τ' άλλα προστατευόμενη...''
Τι ακριβώς συμβαίνει; Ευτροφισμός, είναι η απάντηση ενός οικοσυστήματος στην προσθήκη τεχνητών ή φυσικών ουσιών, όπως τα νιτρικά και φωσφορικά άλατα, μέσα από λιπάσματα ή λύματα, σε ένα υδάτινο σύστημα. Είναι μια μορφή ρύπανσης του περιβάλλοντος που προκαλείται από την υπερβολική ανάπτυξη φυτικών οργανισμών σε υδάτινα σώματα ή σε κλειστές θάλασσες και έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των ζωικών οργανισμών. Αναγνωρίστηκε ως ένα παγκόσμιο πρόβλημα της ρύπανσης του νερού στα μέσα του 20ου αιώνα.
Ο ευτροφισμός ή υπερευτροφισμός του Μεγάλου Ποταμού(φωτογραφία) είναι εμφανής από το έντονο πράσινο και θολό νερό, που προκαλείται από την υπερβολική συγκέντρωση και άνθιση των κυανοβακτηρίων.
Ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν επιταχύνει το ποσοστό των θρεπτικών συστατικών που εισέρχεται στο οικοσύστημα του. Η ανάπτυξη, η ρύπανση από σηπτικά συστήματα και υπονόμους, και άλλες δραστηριότητες μας αυξάνουν τη ροή τόσο ανόργανων θρεπτικών ουσιών όσο και οργανικών ουσιών στον Μέγα Ποταμό. Ο φωσφόρος συχνά θεωρείται ως ο κύριος ένοχος σε τέτοιες περιπτώσεις και συνδέεται ως επί το πλείστον με «σημειακές πηγές» ρύπανσης από σωλήνες αποχέτευσης.
Πολλές είναι οι επιπτώσεις εξαιτίας του ευτροφισμού. Οι πιο ανησυχητικές οικολογικές επιπτώσεις θεωρούνται :Επιφανειακή ρύπανση του νερού, ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα, μείωση της βιοποικιλότητας, αλλαγές στα είδη&εισβολή νέων, τοξικές επιδράσεις κά.
Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα και να επαναφέρουμε την ζωή στον Μέγα Ποταμό;Λύσεις υπάρχουν εφόσον τα απόβλητα διατεθούν με ασφάλεια. Κατόπιν έρευνας μπορούν να βρουν οι αρμόδιες υπηρεσίες την ορθότερη διαδικασία που θα προξενεί την λιγότερη ρύπανση.

Γεωδίφης

1.Βικιπαίδεια
2. Αφήγηση και φωτογραφικό υλικό (22/10/2010), Κώστα Κωστογλάκη
3.Γεωλογικός χάρτης Κω-ΙΓΜΕ

Για χιλιάδες χρόνια, τα περισσότερα μαργαριτάρια που προέρχονταν από το θαλασσινό νερό ανασύρονταν από δύτες στον Ινδικό Ωκεανό, στον Περσικό Κόλπο, την Ερυθρά Θάλασσα και στον Κόλπο του Μανάρ .Όταν οι Ισπανοί κατακτητές έφτασαν στο δυτικό ημισφαίριο, ανακάλυψαν ότι γύρω από τα νησιά της Cubagua και Μαργαρίτας , περίπου 200 χλμ. βόρεια της ακτής της Βενεζουέλας, υπήρχαν τεράστια στρώματα από στρείδια που περιείχαν όμορφα στολίδια και τα οποία αποκάλεσαν μαργαριτάρια. Τότε ανακαλύφθηκε το περίφημο μαργαριτάρι La Peregrina, που προσφέρθηκε στην Ισπανίδα βασίλισσα.
Σχεδόν κάθε δίθυρο μαλάκιο μπορεί να παράγει κάποιο είδος μαργαριταριών, όμως τα περισσότερα από αυτά δεν έχουν καμία λάμψη ή εναλλαγή χρωμάτων. Το ιδανικό μαργαριτάρι έχει αργυρώδη ιριδισμό είναι απόλυτα στρογγυλό, λείο,πεντακάθαρο, και σπάνιο. Ένα φυσικό μαργαριτάρι, δημιουργείται όταν αρχικά ένας κόκκος άμμου ή ένα σκουληκάκι μπαίνει μέσα σε ένα κέλυφος μαλακίου και δεν μπορεί να ξαναβγεί. Για να προστατεύσει το μαλακό σώμα του το μαλάκιο απελευθερώνει μια σκληρή κρυσταλλική ουσία που ονομάζεται μάργαρο ή σεντέφι(μείγμα αραγωνίτη και ασβεστίτη με μια οργανική ένωση που λέγεται κογχυολίνη). Τα διαδοχικά στρώματα από μάργαρο καλύπτουν το ξένο αντικείμενο, το σκληραίνουν και στο τέλος σχηματίζεται το μαργαριτάρι.
Η Κέφαλος βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νησιού της Κω. Ο Ιάκωβος Ζαρράφτης αναφέρει ότι έχει ''έδαφος φτωχό και κισσηρώδες διακεχωρισμένο δια φαράγκων και κρημνών δεικνυόντων τρομεράς μεταβολάς και καταστροφάς σεισμών αλλεπάλληλων''. Πολύτιμοι λίθοι και μαργαριτάρια στην περιοχή της Κεφάλου δεν έχουν βρεθεί. Ωστόσο, τα βουνά της είναι πλούσια από ένα υλικό που αποχωρίζεται σε σφαιρικές επιφάνειες, μοιάζει με τις πέρλες(μαργαριτάρια),στις οποίες οφείλεται η ονομασία του γνωστού σε όλους μας,περλίτη. Ο περλίτης είναι ρυολιθικό γυαλί δηλαδή όξινο ηφαιστειακό υλικό ρυολιθικής συστάσεως με υαλώδη ιστό(περλίτικη υφή). Όταν θερμανθεί σε θερμοκρασία 700-1200 βαθμούς Κελσίου διογκώνεται στο δεκαπλάσιο εξαιτίας του αυξημένου ποσού νερού που περιέχει.
Ο Κεφαλιανός περλίτης σχετίζεται με την ηφαιστειότητα των τελευταίων 3- 2,5 εκατομμυρίων ετών. Σχηματίστηκε από εκχύσεις λαβών , ισάριθμων μικροαγωγών οι οποίοι προέρχονταν από τη ίδια μαγματική εστία, όταν ανερχόμενη λάβα έφτανε στον υδάτινο ορίζοντα. Σήμερα τα προϊόντα των εκρήξεων εμφανίζονται ως κοιτάσματα στην χερσόνησο της Κεφάλου και καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της ανώτερης ζώνης των υψωμάτων Λάθρα ,Θυμιανό,Στίψη, Κερί,Ζηνί, Εβριόκαστρο, Χάρακα και Κρίκελο(Αγ.Μάμμα).
Για χρόνια οι πέρλες της Κεφάλου, αποτελούσαν τον βασικότερο πυλώνα της τοπικής οικονομίας. Την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων άρχισε πρώτος ο Ν.Μπούρας το 1961 και το 1971 παραχωρήθηκαν τα δικαιώματα εξόρυξης από την τότε κοινότητα Κεφάλου στην εταιρεία Ηλιόπουλου η οποία τα κατείχε μέχρι το έτος 1986. Τότε για ανεξήγητους λόγους σταμάτησαν οι λατομικές δραστηριότητες που πλέον είχαν περιέλθει στην κοινότητα παρά την αλματώδη ανάπτυξη της σύγχρονης βιομηχανίας και τις αυξανόμενες ανάγκες της σημερινής κοινωνίας .
Ο περλίτης της Κεφάλου είναι άκρως απαραίτητος για τον σύγχρονο πολιτισμό μας .Θεωρείται κατάλληλος για μία μεγάλη ποικιλία εφαρμογών, στην γεωργία,στην ανθοκομία, στην κηπουρική για την διατήρηση της υγρασίας,στην βιομηχανία κατασκευών, ως αδρανές πληρωτικό στην βιομηχανία πλαστικών και χρωμάτων(βερνίκι, κόλλες κά),στην στεγανοποίηση των γεωτρήσεων πετρελαίου, στα εκρηκτικά, στα υφάσματα,στην κατασκευή καλουπιών , στην βιομηχανία χαρτιού κά .Αποτελεί άριστο μονωτικό ήχου και θερμοκρασίας ενώ συνεχώς μεγαλύτερες ποσότητες χρησιμοποιούνται ως μέσο διήθησης .Η ελαφρύτητα του και οι μονωτικές του ιδιότητες το έχουν καθιερώσει στις οικοδομικές κατασκευές και ιδίως στα γυψοκονιάματα αντί της άμμου.
Τελευταία ένα πρόσφατο νομοθέτημα (2013) , κατά την άποψη μου χωρίς κάποια τεκμηριωμένη πολυκριτηριακή ανάλυση κήρυξε ολόκληρη την περιοχή του Ζηνιού ως αρχαιολογική ζώνη. Σήμερα στις δύσκολες οικονομικές στιγμές τόσο για τον τόπο που μαστίζεται από ανεργία όσο και για την χώρα χάνεται ακόμη ένας ελκυστικός πόρος για την οικονομική ανάπτυξη και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Γεωδίφης 

1.Βικιπαίδεια
2.Περλίτες Κεφάλου-Ι.Κανάρης&Γ.Κοσιαρης (ΙΓΜΕ)
3.Γεωλογικός χάρτης Κω-ΙΓΜΕ
4.Κώια-Ιάκωβος Ζαρράφτης
5.Χάρτης με τα κοιτάσματα περλίτη της Κεφάλου

Παλιά όταν έπεφτε ένας μετεωρίτης συχνά γινόταν αντικείμενο σεβασμού και πηγή λατρείας . Η λατρεία στο ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο , ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου πιθανώς οφείλεται σε πτώση μετεωρίτη καθώς οι κάτοικοι θεωρούσαν  ότι ήταν αντικείμενο που είχε πέσει στη γη από την κατοικία των θεών. Υπάρχουν αναφορές ότι μια ιερή πέτρα στο ναό, μπορεί να ήταν ένας μετεωρίτης. Αν και η χρήση του μετάλλου που βρέθηκε στους μετεωρίτες, επίσης, έχει αναφερθεί στους μύθους πολλών χωρών και πολιτισμών- όπου η ουράνια πηγή συχνά αναγνωρίστηκε- η επιστημονική τεκμηρίωση άρχισε μόλις τους τελευταίους αιώνες.
Ο Αναξαγόρας (Κλαζομένιος) ήταν από τους πρώτους που ανέφερε την ύπαρξη μετεωριτών ενώ μάλιστα είχε αναγνωρίσει την κοσμική τους προέλευση.
Όταν ένα ουράνιο σώμα πέφτει στην Γη τότε ονομάζεται μετεωρίτης ή μετεωρόλιθος ή αερόλιθος.Αποτελείται κυρίως από σίδηρο, έλκεται από τη βαρύτητα του πλανήτη μας και πέφτει στην επιφάνεια, χωρίς να διαλυθεί πλήρως στην ατμόσφαιρα. Μόλις εισβάλλει στην ατμόσφαιρα θερμαίνεται λόγω τριβής και καίγεται, αφήνοντας πίσω μια λαμπρή ουρά φωτός, το γνωστό σε όλους μας ''πεφταστέρι'' ή διάττοντα αστέρα.
Για να επιβιώσει ένας μετεωρίτης από την τριβή με την γήινη ατμόσφαιρα θα πρέπει να είναι σχετικά μεγάλος . Η ατμόσφαιρα του πλανήτη μας προστατεύει από το πέσιμο αντικειμένων διαμέτρου έως και 50 μέτρων και έτσι τα περιστατικά προσκρούσεων είναι σχετικά σπάνια. Μια άλλη πηγή προστασίας είναι οι μεγάλοι πλανήτες στις εξωτερικές τροχιές του ηλιακού συστήματος, ειδικότερα ο Δίας που με τα ισχυρά πεδία βαρύτητάς τους έλκει τους τυχόν μετεωρίτες. Πρόσφατο παράδειγμα ήταν η επάνοδος του Κομήτη Σουμέηκερ-Λέβυ που έπεσε πάνω στον Δία.
Οι περισσότεροι μετεωρίτες χρονολογούνται από τους αρχαίους χρόνους στο ηλιακό μας σύστημα και είναι μακράν το παλαιότερο διαθέσιμο υλικό  στον πλανήτη μας. Ωστόσο, παρά την ηλικία τους, είναι αρκετά ευάλωτοι στο χερσαίο περιβάλλον: το νερό, το αλάτι, το οξυγόνο επιδρούν άμεσα στους μετεωρίτες, μόλις φτάσουν στο έδαφος. Η χερσαία αλλοίωση των μετεωριτών που ονομάζεται αποσάθρωση κάνει τους μετεωρίτες να χάνουν τα αρχικά τους ίχνη.
Στην γήινη ιστορία ιδιαίτερα μεγάλοι μετεωρίτες έχουν πέσει και έχουν προκαλέσει μεγάλες εκρήξεις. Ο μεγαλύτερος παγκόσμιος κρατήρας πρόσκρουσης βρίσκεται στο Βρέντεφορτ, στη Νότια Αφρική, με διάμετρο περίπου 300 χλμ, που πιθανόν να δημιουργήθηκε κατά την πρόσκρουση μετεωρίτη διαμέτρου 10 χλμ. Από πρόσκρουση μετεωρίτη κοντά στη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού θεωρείται πως εξαφανίστηκαν και οι δεινόσαυροι.
Χερσαίοι μετεωρίτες στην Ελλάδα υπάρχουν;Σύμφωνα με την Meteoritical Bulletin Database πρόκειται για ένα διεθνή επιστημονικό κατάλογο στον οποίο έχουν καταγραφεί 45723 θέσεις μετεωριτών στην Γη. Από αυτή την βάση δεδομένων ωστόσο πολλοί λίγοι έχουν επιβεβαιωθεί με επιστημονικά κριτήρια. Σχετικά με ότι αφορά τη χώρα μας, βρέθηκαν 6 εγγραφές για μετεωρίτες .Οι θέσεις είναι οι εξής.

1.Κασσάνδρα(Χαλκιδική)
2. Αιγός Ποταμοί(-465 Π.Χ, Ελλήσποντος),
3.Δελφοί 
4.Λάρισα(1706,7.7 kg)
5.Σέρρες(1818,8.5 kg χονδρίτης 4)
6.Θράκη(452 Μ.Χ)

Από τους παραπάνω μετεωρίτες μόνο ο χονδρίτης βάρους 8,8 κιλών στις Σέρρες έχει επισήμως επιβεβαιωθεί. Πρόκειται για χονδρίτη 4 που έχει μεταμορφωθεί υπό επαρκείς συνθήκες.
Τα τελευταία χρόνια ερευνητές(Ευάγγελος Λάγιος, καθηγητής Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Dietrich Volker, καθηγητής στο Ινστιτούτο Ορυκτολογίας και Πετρογραφίας του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης) ανακάλυψαν ότι οι δίδυμες λίμνες με κυκλικό σχήμα κοντά στον Αλμυρό Μαγνησίας-που πιστεύαμε ότι προήλθαν από ηφαιστειακή έκρηξη- αποτελούν ίχνη που άφησε ένας μετεωρίτης κατά την πρόσκρουσή του στην ελληνική γη .Η πρόσκρουση εκτιμάται ότι έλαβε χώρα πριν από 12.500 έως 8.000 χρόνια. Το λιωμένο ζιρκόνιο που βρέθηκε στην περιοχή ήταν το κλειδί για την αποκάλυψη, αφού το εν λόγω μέταλλο τήκεται σε θερμοκρασίες πολύ υψηλότερες από αυτές που αναπτύσσονται στο ηφαιστειακό μάγμα.

Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Εφημερίδα Έθνος
3.Meteoritical Bulletin Database
4.Χάρτες-Μετεωρίτες που βρέθηκαν τόσο στην χώρα μας όσο και στην γειτονική Τουρκία- Δορυφορική λήψη, δίδυμοι κρατήρες στον Αλμυρό Μαγνησίας

*Κατεβάστε αρχεία με τις θέσεις των μετεωριτών , ανοίξτε τα με το Google Earth