Ο καλύτερος τρόπος για να καθοριστεί εάν μία ουσία είναι ένα "ορυκτό" είναι να συγκρίνουμε τις ιδιότητες της ως προς τον ορισμό του όρου "ορυκτό". Τι είναι ορυκτό;
Η λέξη " ορυκτό "χρησιμοποιείται από τους γεωλόγους. για μια ομάδα φυσικών κρυσταλλικών ουσιών όπως χρυσός, σιδηροπυρίτης ,χαλαζίας, ασβεστίτης ,φθορίτης κά. Για να είναι μια ουσία ένα ορυκτό πρέπει να πληροί πέντε προϋποθέσεις: 1. Να απαντάται φυσικά (να μην έχει κατασκευαστεί από τον άνθρωπο) 2. να είναι ανόργανη (δεν παράγεται από έναν οργανισμό)3.να είναι στερεή 4.να χαρακτηρίζεται από ένα περιορισμένο φάσμα χημικών συνθέσεων. 5.να έχει μία ταξινομημένη ατομική δομή
Αν συγκρίνουμε τις ιδιότητες του νερού με τις πέντε προϋποθέσεις του ορισμού του ορυκτού θεωρούμε ότι δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ορυκτό. Το νερό είναι ένα υγρό, ώστε να μην ικανοποιεί την 3η προϋπόθεση-. Είναι ένα στερεό όμως, σε θερμοκρασίες κάτω από 0 βαθμούς Κελσίου όπου το νερό γίνεται στερεό υλικό που ονομάζουμε ''πάγο''.
Είναι ο πάγος ένα ορυκτό;
Αν συγκρίνουμε τις ιδιότητες του πάγου με τις πέντε προϋποθέσεις του ορισμού του ορυκτού θεωρούμε ότι πληροί σαφώς την τελευταία τέσσερα. Ωστόσο, η 1η προϋπόθεση παρουσιάζει ένα πρόβλημα. Μία φυσική νιφάδα θα πρέπει να θεωρείται ότι είναι ένα ορυκτό επειδή σχηματίζεται με φυσικό τρόπο στη γήινη ατμόσφαιρα. Ωστόσο, ένα παγάκι μπορεί να δημιουργηθεί και στο ψυγείο, και για αυτό τον λόγο δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα ορυκτό, επειδή παρήχθη από τις ενέργειες των ανθρώπων. Έτσι, ο πάγος είναι ένα ορυκτό που σχηματίζεται φυσικά, αλλά δεν είναι ένα ορυκτό, όταν οι άνθρωποι παίζουν ρόλο στην παραγωγή του.
Τι είναι το μεταλλικό νερό;
Μεταλλικό νερό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Εδώ η λέξη "ορυκτό" χρησιμοποιείται για να δείξει τα διαλυμένα στερεά που υπάρχουν μέσα στο νερό, όπως αυτά έχουν ληφθεί από μια φυσική πηγή . Οι διαλυμένες ουσίες στο νερό υπάρχουν, διότι το νερό όταν ήταν στο έδαφος ήρθε σε επαφή με μεταλλικά και μη μεταλλικά υλικά. Μερικά από αυτά τα υλικά ήταν διαλυτά και έχουν διαλυθεί από το νερό. Για να πωληθεί ένα νερό ως ''μεταλλικό " πρέπει να είναι ένα υγρό, που λήφθηκε από μία φυσική πηγή, και περιέχει τουλάχιστον 250 μέρη ανά εκατομμύριο συνολικών διαλυμένων στερεών - που εμφανίζονται φυσικά μέσα στο νερό. Τα φυσικά μεταλλικά νερά που βρέθηκαν σε πολλές τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό ως προς τη σύνθεση τους. Υπό ορισμένες συνθήκες τα διαλυμένα υλικά μέσα στο νερό θα πρέπει να θεωρούνται ότι είναι ''προσμίξεις''. Υπό άλλες συνθήκες αυτά τα νερά που εμφιαλώνονται και πωλούνται σε ανθρώπους που πιστεύουν ότι τα διαλυμένα ''ορυκτά'' θα μπορούσαν να προσφέρουν οφέλη για την υγεία. Αυτά τα οφέλη για την υγεία είναι συχνά αναπόδεικτα και πολλά φυσικά νερά περιέχουν διαλυμένα υλικά που παράγουν ανεπιθύμητες ή ακόμα και δηλητηριώδεις επιπτώσεις εάν καταναλωθούν από ανθρώπους ή ζώα.

Γεωδίφης

Πηγή-Geology.com

''Προς τα ανατολικά του κάβου του Λευκού(ΝΔ της Νισύρου) υπήρχε μέσα στη θάλασσα ένας βράχος υψηλός ως 50m που τον έλεγαν Καλόγερο. Κατά την παράδοση ένας καλόγερος εσκαρφάλωσε πάνω όπου κι' άνοιξε μία τρύπα στην κορυφή του βράχου, για να προστατεύεται από τη βροχή.Είχαμε ακόμη και μία στέρνα. Με μία ανεμόσκαλα ανεβοκατέβαινε και κολυμπώντας έφτανε στη στεργιά για να προμηθευθεί τα αναγκαία. Αυτό έγινε όπως έλεαν για να αποφύγει ο καλόγερος τους Τούρκους. Ο βράχος αυτός δεν υπάρχει σήμερα. Υπάρχει όμως στη θέση του, εκεί που αναφέρετο ότι ήταν, ένας ύφαλος 5-10m'' Νισυριακό Ημερολόγιο του Γ. Παπαδοπούλου,1923.
Κατά τον Γάλλο περιηγητή Dampper ο βράχος του Καλόγηρου είναι εντελώς απρόσιτος κρημνώδης και απότομος από το ύψος του οποίου μπορούμε να δούμε μέγα μέρος του Αρχιπελάγους και ότι το 1922 δεν είχε ακόμα εξαφανισθεί σύμφωνα πάντα με το ημερολόγιο του Γ. Παπαδοπούλου.
Πολλοί από τους περιηγητές ,γεωγράφους και χαρτογράφους έχουν αναφέρει την ύπαρξη ενός νησιού δυτικά της Νισύρου και νότια της Κω όπου ζούσε ένας ή δύο καλόγηροι τους οποίους σκότωσαν οι Τούρκοι ή τους αιχμαλώτισαν και τους μετέφεραν στην Μικρά Ασία.
Tο νησί Καλόγερος αρχικά αναφέρθηκε από τον C.Buondelmonti το 1420(;), όμως αργότερα περιγράφηκε από διάφορους γεωγράφους με αλληλοσχετιζόμενες πληροφορίες.
Επιπλέον έχει γραφεί το βιβλίο ''Καλόγερος, μια Ατλαντίς εν Μικροκόσμω,1978'' από τον W.S.Allen ο οποίος επιχειρεί να το εντοπίσει μέσα από δεκάδες τοποθεσίες.
Η εύρεση του νησιού μέχρι στιγμής δεν έχει φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα αν και έχουν γίνει διάφορες προσπάθειες κατά καιρούς. Νησιά με ομώνυμο τοπωνύμιο συναντώνται ένα νότια της Χίου και ένα μεταξύ Άνδρου και Τήνου και ίσως αυτό να έχει περιπλέξει τα πράγματα στον εντοπισμό του.
Όμως ο Buondelmonti το οριοθετεί κοντά στην Νίσυρο ενώ αναφέρει χαρακτηριστικά ότι'' στην ανοιχτή θάλασσα υπάρχει ένα νησί κοίλο που αποκλίνει προς νότο, πολύ άγριο και απειλητικό για όλες τις εποχές για τα πλοία που διακινούνται μεταξύ Ελλήσποντου και Κρητικού Πελάγους''.
Ο Πίρι Ρέις (έζησε περίπου από το 1470-1554 μ.Χ) ο διάσημος Οθωμανός ναυτικός, ναύαρχος, θαλασσοπόρος και χαρτογράφος στο βιβλίο ναυσιπλοΐας του ''Bahriye'' έχει σημειώσει στους χάρτες του ένα νησί κοντά στην Νίσυρο, το οποίο ονομάζει ''καλγιούν'' στα τουρκικά και το οποίο πιθανότατα να πρόκειται για το μεσαιωνικό νησί Καλόγερος σύμφωνα με τον Ιστορικό-Αρχαιολόγο, Χάρη Κουτελάκη.
Ο Κουρελάκης αναζητώντας την νησίδα, υποστηρίζει ότι το ηφαιστειακό νησί της Στρογγυλής που βρίσκεται ανατολικά του Γυαλιού έχει τα χαρακτηριστικά της χαμένης νησίδας αφού είναι '' απότομη, αλίμενη,μαύρη κοίλη, καταμεσίς στα θαλάσσια ρεύματα'' και ότι μία παράκτια έρευνα στην περιοχή ενδεχομένως να επιβεβαίωνε την εύρεση ερειπίων στα οποία θα μπορούσε να έχει κατοικήσει ο καλόγηρος.
Υπάρχουν τόσες αναφορές για την νησίδα που ορισμένες φορές η μία συμπληρώνει ή αναιρεί κάποια άλλη. Άραγε ,πρόκειται για έναν μοναχικό βράχο που υπήρξε για σύντομο χρονικό διάστημα και μετά χάθηκε ή για τοπωνύμιο που προέκυψε από την ασύμφωνη γνώμη των περιηγητών; Το μυστηριώδες νησί ήταν μία νέα χαμένη Ατλαντίδα ή κάτι άλλο;
Η γεωλογία του δίαυλου Κω-Νισύρου είναι εντυπωσιακή και ίσως κρύβει απαντήσεις σχετικά με την νησίδα. Η μορφολογία του υποθαλάσσιου χώρου του ανατολικότερου άκρου του ενεργού ηφαιστειακού τόξου του Αιγαίου χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη σημαντικών ρηγμάτων ,έντονη σεισμικότητα , υποθαλάσσια ηφαίστεια,λεκάνες ιζηματογένεσης , υποθαλάσσια φαράγγια και από ηφαιστειακές ράχες που δημιουργήθηκαν πρόσφατα.
Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον η επίδραση της ηφαιστειότητας ή της σεισμικότητας μπορεί να μαρτυρά την γέννηση ενός νέου νησιού.
Μήπως ήταν ένας νέος ύφαλος Γκράχαμ (ή Φερδινάνδεα) του 14ου αιώνα; Η Φερδινάνδεα ήταν ένα νησί, που αναδύθηκε, τον 18ο αιώνα, ξαφνικά πάνω από το επίπεδο της θάλασσας έπειτα από μία ηφαιστειακή δραστηριότητα, προκαλώντας διαμάχη για την κυριότητά του ανάμεσα στη Βρετανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, που όμως λύθηκε από μόνη της, όταν το νησί ξαναβυθίστηκε μερικούς μήνες αργότερα, λίγο έξω από την περιοχή Σιάκα της Σικελίας. Σήμερα ο ύφαλος έχει κορυφή περίπου 6 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που συναντάται συχνά σε περιοχές με έντονη υποθαλάσσια ηφαιστειακή δραστηριότητα όπως αυτή του Δίαυλου Κω-Νισύρου.Το νησί αποτελείτο από ηφαιστειογενές μικρόκοκκο υλικό,εύκολα διαβρώσιμο από τη δράση των κυμάτων με αποτέλεσμα να εξαφανιστεί κάτω από την θάλασσα. Ύφαλοι με περίπου 6m κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας υπάρχουν στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Γυαλιού και Στρογγυλής(κοίτα σχετικό χάρτη).
Σε αυτή την περιοχή έγινε η τελευταία ηφαιστειακή έκρηξη πριν από 10.000 χρόνια. Βορειοανατολικά της Στρογγυλής κοντά στον χώρο που έδωσε την υπερέκρηξη πριν από 161.000 υπάρχει ένα υποθαλάσσιο ηφαίστειο σε μορφή καλδέρας το οποίο αποκαλούν οι ερευνητές ''Άβυσσος'' καθώς και άλλοι μικρότεροι δόμοι στις βορειοδυτικές πλαγιές της εν λόγω καλδέρας. Πρόκειται για μία ξεχωριστή στρογγυλή ηφαιστειακή δομή που αποτελείται από πρόσφατα ηφαιστειακά υλικά .Επεκτείνεται ΒΑ και έχει μήκος περίπου 4χλμ και πλάτος 3χλμ. Νοτιοδυτικά του ηφαιστειακού κώνου της Στρογγυλής με τον εντυπωσιακό κρατήρα που βρίσκεται στο κέντρο του ,στον θαλάσσιο χώρο υπάρχει ένας ακόμη ηφαιστειακός δόμος με μήκος περίπου 1 χλμ. σε βάθος περίπου 670m.
Ένα νησί θα μπορούσε να δημιουργηθεί μετά από έναν μεγάλο σεισμό όπως συνέβη στις 24 Σεπτεμβρίου 2013,παράκτια στην Paddi Zirr κοντά στην Γκουαντάρ-Πακιστάν.Το νησί είναι πραγματικά ακριβώς ένας μεγάλος σωρός από λάσπη που προήλθε από το θαλάσσιο πυθμένα σε μία περιοχή του κόσμου που φαίνεται να παρουσιάζεται συχνά αυτό το φαινόμενο, διότι η γεωλογία είναι κατάλληλη για το σχηματισμό τους. Για να δημιουργηθεί χρειάζεται ένα ρηχό, θαμμένο στρώμα πεπιεσμένου αερίου-μεθάνιο, διοξείδιο του άνθρακα, ή κάτι άλλο-και υγρό. Όταν αυτό το στρώμα διαταραχθεί από τα σεισμικά κύματα (όπως ένας σεισμός), τα αέρια και τα υγρά μπορούν να εξέλθουν ξαφνικά στην επιφάνεια, παρασύροντας βράχους και λάσπη μαζί τους. Η ζωή ενός τέτοιου νησιού είναι σύντομη. Αυτή η υπόγεια πηγή του φυσικού αερίου θα κρυώσει, θα συμπιεστεί και θα χαθεί με την πάροδο του χρόνου, επιτρέποντας στην κρούστα να καταρρεύσει.
Δυτικά του Γυαλιού, μόλις 2 χλμ. από τον ισθμό, το 1493μ.Χ(1481 κατά άλλους), στις 8 Οκτωβρίου εκδηλώθηκε ένας από τους πιο φονικούς σεισμούς της περιοχής. Αναφέρθηκε από διάφορες πηγές για μια δίχρονη προσεισμική ακολουθία που κατέληξε στον πολύ καταστρεπτικό σεισμό του 1493.Περίπου 5.000 κάτοικοι σκοτώθηκαν. Γκρεμίστηκε το κάστρο της Αντιμάχειας και κατέρρευσαν πολλά σπίτια στην Κέφαλο, Αντιμάχεια, Καρδάμαινα και Πυλί. Εκτενείς αναφορές για τον σεισμό κάνει ο Sieberg(1932).Το μέγεθος του σεισμού εκτιμάται ότι ήταν της τάξης των 6,8R.Αν και υπάρχει ένα τεράστιο έλλειμμα πληροφοριών, αλλά και γνώσης ιδίως γι' αυτήν περίοδο,όμως με 80 κατά μέσο όρο σημαντικούς σεισμούς ανά αιώνα σύμφωνα με τους σεισμολόγους στην χώρα μας είναι δύσκολο να αποκλειστεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο σε μία από τις πιο ενεργές τεκτονικά περιοχές του πλανήτη.

Γεωδίφης

Πηγές
1.Η Νίσυρος και τα γύρω μικρονήσια στο βιβλίο ναυσιπλοΐας του Piri-Reis-Χάρης Μιχ.Κουτελάκης
2.Νισυριακό Ημερολόγιο - Γ. Παπαδοπούλου,1923
3.Γεωστοχασμοί ,2010
4.Μορφολογική ανάλυση του υποθαλάσσιου χώρου Κω-Νισύρου-Τήλου, Παρασκευή Νομικού
5.Σεισμοί της Ελλάδας-Β&Κ.Παπαζάχος

''Το Ασημόχωμα, τοποθεσία της οποίας το έδαφος είναι σαν ασήμι και αποχωρίζεται σε λεπτά φύλλα δηλ. εύθραυστες πέτρες. Βρίσκεται μεταξύ των τοποθεσιών Ξύστριας ή Σκίστριας Ανατολ. και Αγίου Γεωργίου Δυτικά κοντά στις Χαηχούτες'' Νικόλαος Ζάρακας.
Κάθε κομμάτι γης έχει μια ταυτότητα και ένα όνομα που συνδέεται με την ιστορία ενός τόπου.
Το Ασφενδιού όπως και η Ζιά είναι πλούσιες σε τοπωνύμια που δεν συνδέονται μόνο με τα ήθη - έθιμα και τις παραδόσεις αλλά έχουν να κάνουν με την πλούσια μορφολογία του εδάφους και την γεωλογία της περιοχής.
Το Ασημόχωμα είναι μία τοποθεσία που δεν συναντάται στους υφιστάμενους τοπογραφικούς και θεματικούς χάρτες. Η επιμονή και η διαρκή προσπάθεια τόσο του Μάνου Μαστρογιώργη όσο και του Γιάννη Κασσιώτη που κατέφυγαν σε ντόπιους για να αντλήσουν πληροφορίες, τελικά απέδωσε.
Η γεωδιαδρομή προς το Ασημόχωμα σε ένα δενδρόφυτο τοπίο μας έδωσε την δυνατότητα να εξερευνήσουμε τα πετρώματα και την φύση των ορεινών οικισμών της Κω.
Η ομάδα αναζήτησης αποτελείτο από την Σοφία Καραγιάνννη, Μαρία Κυπραίου και τον Γιάννη Γκίκα.
Αρχικά η επιλογή της γεωδιαδρομής έγινε με σκοπό να βρεθεί η τοποθεσία στην οποία αναφερόταν ο Νίκος Ζάρακας ωστόσο στην πορεία αποδείχθηκε ότι η περιοχή εκτός από την πυκνή θαμνώδη , δενδρώδη βλάστηση έχει και πανέμορφα μονοπάτια.
Κατά την διαδρομή μας συνόδευαν αρκετές χελώνες. Δυστυχώς τουλάχιστον 20 από αυτές βρέθηκαν νεκρές, οι περισσότερες εξαιτίας της συρμάτινης περίφραξης των κτηνοτρόφων και κάποιες από ανεξήγητη αιτία.
Η διαδρομή ξεκινά από τον Άγιο Ανδρέα στο Μονάγρι όπου φθάνει ο αμαξιτός δρόμος, περνά από την βυζαντινή εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, την ομώνυμη πηγή και έπειτα ακολουθήσαμε ένα ευδιάκριτο και βατό μονοπάτι της δυτικότερης πλευράς του όρους Πεύκο.
Σχετικά με την πηγή στο Μονάγρι , παρατηρήσαμε ότι τροφοδοτείται με νερό ελάχιστης παροχής το οποίο προέρχεται από τα υψώματα του Πεύκου. Πρόκειται για πηγή χαρτογραφημένη από τους Ιταλούς. Το νερό έχει θερμοκρασία περίπου 21.5 βαθμούς Κελσίου, παρουσιάζει αγωγιμότητα 825 microsiemens ανά εκατοστό (μS/cm) και συγκέντρωση συνολικών διαλυμένων(TDS) στερεών 407ppm, το ph στους ίδιους βαθμούς θερμοκρασίας έχει τιμή περίπου 7,79(αλκαλικό). Πρόκειται για σκληρό,πόσιμο νερό. Η μέτρηση της ραδιενέργειας έδειξε κανονική ακτινοβολία του περιβάλλοντος χώρου,0.18 mSv/h δηλαδή φυσιολογικά επίπεδα.
Κατόπιν περπατήσαμε πάνω στην επιφάνεια του ενεργού ρήγματος της Ράχης ,μήκους τουλάχιστον 2,5χλμ. Διασχίζοντας την πλαγιά ήρθαμε σε επαφή με τους τεφρόλευκους ασβεστόλιθους(ηλικίας 140 εκ.ετών) της αρχαίας θάλασσας της Τηθύος που κάποτε κάλυπταν τις πλαγιές μιας χαμένης σήμερα υποθάλλασσιας οροσειράς του Γαβρόβου. Κατά μήκος του ρήγματος επισκεφθήκαμε την εγκαταλελειμμένη μάντρα Ηλιάκη που φέρει σημάδια από χτυπήματα του Εγκέλαδου.
Τέλος φτάσαμε στο Ασημόχωμα που βρίσκεται στην βορειοδυτική πλευρά του όρους Πεύκο(κορυφή 616μ).
Το Ασημόχωμα αποτελεί τμήμα εδάφους ενός παραχείμαρρου του Ρ. Ζηπάρι(ή Καπαμά). Πρόκειται για το ρέμα που περνά από την παλαιοχριστιανική βασιλική του Καπαμά που βρέθηκε το 1936, διασχίζει το Ζηπάρι και μετά από διαδρομή περίπου 6χλμ. καταλήγει στην θάλασσα, περίπου 500 μ δυτικά του ξενοδ. Ζορμπάς στο Τιγκάκι(τοποθεσία Stagno κατά τους Ιταλούς).
Στην περιοχή διαπιστώσαμε ότι πράγματι το έδαφος είναι σαν ασήμι και αποχωρίζεται σε λεπτά φύλλα και το γεγονός αυτό οφείλεται στα μεταμορφωμένα πετρώματα από τα οποία αποτελείται η περιοχή. Οι εύθρυπτοι φυλλίτες, ηλικίας τουλάχιστον 440 εκ.ετών , αποτελούνται ως επί το πλείστον από χαλαζία, μαρμαρυγία, γραφίτη και χλωρίτη, ορυκτά στα οποία οφείλεται η ασημένια γυαλάδα στις επιφάνειες διάσπασης, κάτι που ονομάζεται στην βιβλιογραφία ως "φυλλιτική λάμψη''.
Πρόκειται για πρώην αργιλικό σχιστόλιθο που έχει μεταμορφωθεί από τις τεκτονικές δυνάμεις σε φυλλίτη, εξαιτίας της υψηλής θερμοκρασίας και πίεσης που έχει υποστεί.
Τελικά υπάρχει ασήμι στο Ασημόχωμα; Μπορεί να απαντηθεί με ένα ερώτημα των Πυθαγορείων.'' Πού παρέβην; τι έκανα; τι από αυτά που έπρεπε να κάνω δεν έγινε;''
Το Ασημόχωμα αποτελεί ακόμη ένα δώρο της φύσης στην πλούσια γεωλογική κληρονομιά του νησιού. 
Κλείνοντας θα ήθελα να σημειώσω ότι η βοήθεια, η συντροφιά και η ευχάριστη παρέα όλης της ομάδας ήταν καθοριστικοί παράγοντες στην εύρεση αυτού του γεώτοπου.

Γεωδίφης

Πηγές

1.Τοπωνύμια της Νήσου Κω -Ν. Ζάρακας (Κωακά, τόμοι Α΄&Β')
2.Γεωλογικός χάρτης νήσου Κω- ΙΓΜΕ
3.Βικιπαίδεια

Μία ξαφνική αλλαγή του καιρού στις 20/6/2014 μας έκανε να νιώσουμε ότι βρισκόμαστε για λίγο σε τροπικά μέρη. Όμως τα τελευταία χρόνια αρχίζουν να γίνονται συχνότερα τέτοια φαινόμενα στην περιοχή μας και όχι μόνο.
Οι εντυπωσιακές φωτογραφίες από αυτό το σπάνιο  φαινόμενο λήφθηκαν από τον Μάνο Μαστρογιώργη, σήμερα το πρωί (ώρα περίπου 9.03) από το Ζιπάρι-Κω. Στο συγκεκριμένο σημείο, στον Δίαυλο Κω-Ψερίμου ίσως είναι η πρώτη φορά που έχει καταγραφεί.  
Πρόκειται για ένα φαινόμενο που αφήνει πίσω του τρομερές ζημιές και δεν περιορίζεται μόνο στο αλμυρό νερό. Πολλοί υδροσίφωνες έχουν αναφερθεί σε λίμνες και ποτάμια, έχουν την αδυναμία τους στις τροπικές περιοχές, όμως μπορούν εποχιακά να εμφανίζονται σε εύκρατες περιοχές σε όλο τον κόσμο. Καθώς οι θάλασσες μας θα θερμαίνονται περισσότερο λόγω της κλιματικής αλλαγής τόσο περισσότερο θα μας απασχολούν.
Οι υδροσίφωνες (Waterspout) είναι στροβιλιζόμενες δίνες αέρα σε επαφή με το έδαφος οι οποίες "κρέμονται" κάτω από κυρίως καταιγιδοφόρα νέφη προκαλώντας υλικές ζημιές ή ακόμα απειλώντας και ανθρώπινες ζωές στο πέρασμα τους. Οι στροβιλιζόμενες αέριες δίνες όταν συμβαίνουν στην ξηρά αποκαλούνται ανεμοστρόβιλοι(Tornado).
Ο Alfred Wegener ,πατέρας της τεκτονικής των πλακών ήταν από τους πρώτους ο οποίος ασχολήθηκε με την έρευνα των σιφώνων στην Ευρώπη.
Αποτελεί ένα ισχυρό φαινόμενο με διάρκεια λίγων λεπτών αλλά με καταστροφικές συνέπειες και συχνά αποτελούν ένα σοβαρό θαλάσσιο κίνδυνο.
Οι ισχυροί υδροσίφωνες είναι μία απειλή για τα σκάφη(αέρα&ξηράς) και τους κολυμβητές. Εάν ποτέ τους συναντήσετε πρέπει να κρατήσετε μια σημαντική απόσταση από αυτά τα φαινόμενα και να είστε πάντα σε εγρήγορση μέσα από τα δελτία καιρού.
Υπάρχουν 5 στάδια στον κύκλο ζωής ενός υδροσίφωνα. Αρχικά, ένας κυκλικός, ανοιχτόχρωμος δίσκος εμφανίζεται στην επιφάνεια του νερού, που περιβάλλεται από μία μεγαλύτερη σκοτεινή περιοχή απροσδιόριστου σχήματος. Μετά το σχηματισμό αυτών των έγχρωμων δίσκων στο νερό, ένα σχήμα φωτός με σκουρόχρωμες ζώνες σπιράλ αναπτύσσεται γύρω από το σκοτεινό σημείο στην επιφάνεια του νερού. Στη συνέχεια, ένας πυκνός θαλάσσιος δακτύλιος , που ονομάζεται ''καταρράκτης'', εμφανίζεται γύρω από το σκοτεινό σημείο με αυτό που φαίνεται να είναι ένα ''μάτι''. Τελικά, ο υδροσίφωνας γίνεται ορατός ως χοάνη από την επιφάνεια του νερού προς το εναέριο σύννεφο. Η δίνη μπορεί να ανέλθει σε ύψος αρκετών εκατοντάδων μέτρων ή περισσότερο και συχνά δημιουργεί μια ορατή προειδοποίηση ότι προετοιμάζεται να κινηθεί. Τελικά, η χοάνη και τα χωνοειδή νέφη αρχίζουν να διαλύονται δεδομένου ότι η εισροή θερμού αέρα στη δίνη τα αποδυναμώνει και τελειώνει τον κύκλο ζωής του υδροσίφωνα.
Συνήθως αναπτύσσονται σε υγρά περιβάλλοντα όταν τα μητρικά σύννεφα περιέχουν υψηλά ποσοστά υγρασίας κατά την διαδικασία της ανάπτυξης τους. Περισσότεροι υδροσίφωνες μπορεί να συμβούν στην ίδια περιοχή την ίδια στιγμή.
Συχνά παρατηρούνται στα τέλη του καλοκαιριού , σε απόσταση 100 χλμ. από την ακτή. Ωστόσο, στο Αιγαίο έχουν παρατηρηθεί μόλις λίγα χιλιόμετρα από την ακτή. Στην χώρα μας έχουν αναφερθεί πολλά τέτοια φαινόμενα όπως στην Ρόδο, στον κόλπο του Κεραμικού (Κω), Σάμο, Ιόνιο και σε διάφορα άλλα μέρη. 


Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών

Οι νύμφες ήταν πανέμορφες νεαρές κοπέλες, που τριγυρνούσαν στην φύση. Χωρίς νερό δεν μπορούσαν να υπάρξουν. Με την δύναμη του νερού εξαπλώθηκαν στα βουνά, στα δάση, στους ποταμούς, τις λίμνες και συνδέθηκαν με τη θάλασσα.
Σύμφωνα με την μυθολογία μας, από τις κόρες του Ωκεανού που αναδύθηκαν από την θάλασσα, η πιο ξακουστή ήταν η Ρόδος. Όταν οι θεοί του Ολύμπου έκαναν την μοιρασιά της γης, μετά από μία από ακόμη πονηριά του Δία το πανέμορφο νησί σιγά σιγά ξεπρόβαλε από τα γαλαζοπράσινα νερά του Αιγαίου. Μόλις το αντίκρισε ο Ήλιος αντιτάχθηκε στον Δία και το έθεσε υπό την κατοχή του. Αλλά η ομορφιά της Ρόδου του πήρε τα μυαλά και σύντομα παντρεύθηκε την λαμπερή νύμφη. Από τότε το νησί λούζεται από τις αχτίδες του, έχει εξαιρετικό κλίμα ενώ επιπλέον φημίζεται και για το γόνιμο έδαφος.
Όταν βγήκε από τον βυθό της θάλασσας στην επιφάνεια η νύμφη του Ήλιου έφερε μαζί της και την panchina το υλικό που σήμερα στολίζει όλα τα μεγαλοπρεπή δημόσια κτίρια της Ρόδου. Οι ντόπιοι τον αποκαλούν πωρόλιθο, επειδή πρόκειται για πορώδες ιζηματογενές και εύθραυστο πέτρωμα που προέρχεται από νερό πλούσιο σε ανθρακικό ασβέστιο και χρησιμοποιείται ως οικοδομικό υλικό. Ο πωρόλιθος της Ρόδου είναι διαφορετικός από τον πώρο της Κεφάλου(Τηγάνι, Καμήλα) ή την μαλακόπετρα -όπως την αποκαλούν οι αρχαιολόγοι- που είναι ιγνιμβρίτης ροζ χρώματος ή τον πράσινο πωρόλιθο(πρασινόπετρα) της Μύνδου και τα δύο είναι ηφαιστειακά πετρώματα.
Ο σχετικά εύθρυπτος ψαμμίτης της Ρόδου από τον οποίο φτιάχτηκαν οι ναοί, οι λατρευτικοί χώροι και τα ιταλικά δημόσια κτίρια της πρωτεύουσας της Δωδεκανήσου δημιουργήθηκε στην θάλασσα.
Σε παράκτιες περιοχές ακόμη και σήμερα παρατηρούνται οι διαδικασίες που έπλασαν αυτό το υλικό και το οποίο συνδέεται με την ιστορία της πόλης όσο κανένα άλλο. Η απεικόνιση των νυμφών σε βραχώδεις πλατφόρμες δείχνει με τον καλύτερο τρόπο ότι η γεωμυθολογία της περιοχής ήταν εκείνη που είχε εμπνεύσει τους Ρόδιους τεχνίτες.
Συχνά στην παραλία θα παρατηρήσετε αβαθείς βραχώδεις πάγκους που μόλις σκεπάζονται από τη θάλασσα ή που εξέχουν λίγο από αυτήν και οι οποίοι αποτελούνται από συνεκτικά πετρώματα. Ο μηχανισμός δημιουργίας τους είναι αποτέλεσμα δράσης πολλών διεργασιών όπως η χημική αποσάθρωση, η μηχανική θραύση λόγω συστολής και διαστολής του νερού στις ρωγμές των βράχων, η εξασθένιση των πετρωμάτων από οργανισμούς κά.
Τα προϊόντα αποσάθρωσης μεταφέρονται από τα κύματα τα οποία ωστόσο δεν παίζουν τον κύριο λόγο στην διαμόρφωση της βραχώδους πλατφόρμας. Οι πλατφόρμες αλλάζουν διαστάσεις μέσα στο χρόνο αλλά οι μακροπρόθεσμοι ρυθμοί διάβρωσης είναι ελάχιστα γνωστοί.
Η ηλικία των παράκτιων πλατφορμών είναι επίσης συχνά ασαφής - αλλά οι σύγχρονες βραχώδεις ακτές διατηρούν πολλές γεωμορφές που κληρονόμησαν από τις προηγούμενες στάθμες της θάλασσας.
Ο ψαμμίτης(αρκετές φορές πρόκειται για βιοκλαστικό ασβεστόλιθο) είναι ελαφρύς,πολύ πορώδης και εύκολος στην επεξεργασία για αυτό τον προτίμησαν και οι τεχνίτες της Ρόδου. Συχνά περιέχει θαλάσσια απολιθώματα που ορισμένες φορές δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι.
Τα σπασμένα κοχύλια που είναι εγκλωβισμένα στον ψαμμίτη, ήταν οργανισμοί που έζησαν σε μια τεράστια έκταση με ρηχά νερά που εκτεινόταν νότια μέχρι την Λίνδο κατά την Πρώιμη Πλειστόκαινο, πριν από περίπου 1,8-0,781 εκατομμύρια χρόνια.
Το βόρειο τμήμα του νησιού των Ιπποτών αναδύθηκε από την θάλασσα κατά την διάρκεια του πρόσφατου γεωλογικού χρόνου. Η περιοχή αποτελείται από χαλαρά και μη συνεκτικά ιζήματα τα οποία αποτέθηκαν στην ξηρά από αρχαίους ποταμούς περίπου πριν από 3-1 εκ. χρόνια. Στο τέλος αυτής της περιόδου η συγκεκριμένη περιοχή βρισκόταν κάτω από την στάθμη της θάλασσας και σιγά σιγά ξεπρόβαλε στην επιφάνεια. Μεταγενέστερη ανύψωση ,η τεκτονική της περιοχής και η διάβρωση συνέβαλλαν στην δημιουργία του σημερινού ανάγλυφου πάνω στο οποίο έχει θεμελιωθεί το κτίριο που φιλοξενεί τις νομαρχιακές υπηρεσίες του νομού Δωδεκανήσου,στην Πλατεία Ελευθερίας.
Πολλά από τα παράκτια λατομεία, πιστεύεται ότι είναι ρωμαϊκά, έχουν βυθιστεί σε βάθος 40 εκατοστών , φανερώνοντας ότι η γη έχει μειωθεί από εκείνη την εποχή. Στην ακτή της βόρειας Ρόδου έχουν καταγραφεί πολλές αρχαίες αλλαγές στο επίπεδο της θάλασσας. Μελέτες έχουν δείξει ότι η γη πρέπει να έχει αναδυθεί περίπου 3,8 μέτρα μεταξύ 300 π.Χ. και των ρωμαϊκών χρόνων. Το πιθανότερο αίτιο ήταν ο σεισμός του 222 π.Χ., ο οποίος ανέτρεψε τον Κολοσσό της Ρόδου και θεωρείται η μεγαλύτερη κίνηση γης στην περιοχή κατά τα τελευταία 10.000 χρόνια.

Γεωδίφης

Πηγές

1.Βικιπαίδεια
2.A Geological Companion to Greece and the Aegean-Michel&Reynold Higgins
3.Γεωλογικός χάρτης της Ελλάδας- ΙΓΜΕ
4.Κωακοί λίθοι και κωακή λιθοξοΐα- Ειρήνη Πουπάκη
5.Ιστοσελίδα -musei.unipd.it

Αρχαιολογική έρευνα στο νησί της Γκιοκτσέαντα αποκάλυψε ότι ένας σεισμός σημειώθηκε στην περιοχή 4.700 χρόνια πριν, που συνοδεύτηκε από ένα τσουνάμι. Ο καθηγητής Doğan Περιντσέκ και η ομάδα του από το Τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Τσανάκκαλε -Onsekiz Mart είπαν ότι είχαν βρει τα ίχνη του σεισμού και του τσουνάμι κατά τη διάρκεια εργασιών μεταξύ του 2006 και 2008.
Επισήμαναν το γεγονός μετά τον σεισμό μεγέθους 6,9R που σημειώθηκε στις 24 Μαΐου στην ίδια περιοχή. Ο ίδιος όσο και η καθηγήτρια Halime Hüryılmaz είχαν βρει ίχνη του σεισμού που σημειώθηκε το 2680 π.Χ. μετά από έρευνα στην περιοχή της Yenibademli. Από τον σεισμό σύμφωνα με τους καθηγητές κατέρρευσαν τα τείχη των οικισμών. Υπάρχουν επίσης στοιχεία ότι δημιούργησε ένα τσουνάμι. Οι καθηγητές ισχυρίζονται ότι έχουν βρει τα ιζήματα του τσουνάμι στην περιοχή, καθώς και ένα στρώμα από άμμο, το οποίο περιέχει απολιθώματα από θαλάσσιους οργανισμούς. Κεραμικά που βρέθηκαν ακριβώς κάτω από τα ιζήματα τσουνάμι χρονολογούνται από το 2680 π.Χ. ''Αυτός είναι ο λόγος που ο σεισμός και το τσουνάμι συνέβησαν πριν από την ημερομηνία αυτή, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να ήταν 4.700 χρόνια πριν'', είπε. ''κύματα τσουνάμι χτύπησαν τις γύρω ακτές . Η περιοχή Yenibademli εν μέρει ή πλήρως παρέμεινε κάτω από το νερό, λόγω του τσουνάμι. Η παράκτια περιοχή πρέπει να εγκαταλείφθηκε από τους ντόπιους αλλά πρέπει να επέστρεψαν λίγο αργότερα. Τα ίχνη του τσουνάμι βρέθηκαν στην ενδοχώρα σε απόσταση 1440m από την σημερινή ακτογραμμή ", πρόσθεσε.
Ο Περιντσέκ είπε ότι η Γκιοκτσέαντα βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο ρήγμα της Βόρειας Ανατολίας. ''Πληροφορίες για μερικούς σεισμούς μπορεί να πάρει κανείς από κάποια ιστορικά έγγραφα, αλλά αυτός ο σεισμός που χτύπησε το νησί σχεδόν 5.000 χρόνια πριν, δεν έχει μέχρι σήμερα καταγραφεί'', είπε. " Η Γκιοκτσέαντα(Ιμβρο) βρίσκεται κοντά στο ρήγμα της Β.Ανατόλιας , είναι φυσικό οι σεισμοί να συμβαίνουν στην περιοχή ", είπε.
Η Ίμβρος θεωρείται ότι πήρε την ονομασία της από την τοπική καρική θεότητα Ίμβραμος που λατρευόταν στο νησί. Στην αρχαιότητα ανήκε, μαζί με τη γειτονική Λήμνο, στην Αθηναϊκή Συμπολιτεία. Μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, ο Μιλτιάδης κατέκτησε το νησί. Οι Αθηναίοι ίδρυσαν εκεί αποικία περί το 450 π.Χ., την οποία διατήρησαν τους επόμενους έξι αιώνες.
Η Gökçeada(Ιμβρος ) σήμερα είναι το μεγαλύτερο νησί της Τουρκίας και ανήκει στην νομαρχία του Τσανάκαλε. Βρίσκεται στο Β. Αιγαίο, στην είσοδο του Ελλησπόντου. Έχει έκταση 279 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 8.894 κατοίκων, εκ των οποίων 200 περίπου Έλληνες. Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία, η μελισσοκομική, καλλιέργεια σιτηρών/ελαιοδένδρων, η αλιεία και ο τουρισμός. Το νησί φημίζεται επίσης για τα αμπέλια του και το εκλεκτό κρασί του.


Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.hurriyetdailynews.com