Ορισμένοι από σας ήδη θα τα έχετε πιάσει στα χέρια σας σαν απολιθώματα. Πρόκειται για είδη πια που δεν υπάρχουν στις θάλασσες μας. Οι ναυτίλοι ήταν πολύ πιο εκτεταμένοι και  ποικίλοι πριν από 200 εκατομμύρια χρόνια .
Οι ναυτίλοι είναι μαλάκια, κεφαλόποδα της οικογένειας των ναυτιλιδών. Η οικογένεια των ναυτιλιδών περιελάμβανε πολυάριθμα γένη που σήμερα έχουν εκλείψει, πλην ενός του ναυτίλου. Απολιθώματα αυτών βρίσκονται εντός των γήινων στρωμάτων κυρίως των ιζηματογενών πετρωμάτων και έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη Γεωλογία, Αρχαιολογία και την Παλαιοντολογία. Τα μαλάκια αυτά παρουσιάζουν επίσης μεγάλο ενδιαφέρον και για την Ζωολογία .Αποτελούν τα τελευταία λείψανα της μεγάλης τάξης των τετραβράγχιων κεφαλόποδων που έχει εκλείψει. Οι ναυτίλοι απαντώνται σήμερα σε μόνο 3 ή 4 είδη που ζουν στον Ινδικό και Ειρηνικό ωκεανό, κυρίως στη Νέα Καληδονία. Σήμερα ο Ναυτίλος, συνεχίζεται κυρίως  με τον  στενό συγγενή του, Αλλοναύτιλο(Allonautilus).
Είναι ευμεγέθη μαλάκια που φέρουν 4 βράγχια, με πολλά πλοκάμια χωρίς βεντούζες .Το όστρακό τους (που μοιάζει με του σαλιγκαριού) είναι σπειροειδές που διαιρείται εσωτερικά με εγκάρσια διαφράγματα σε πολλούς θαλάμους, που συνδέονται μεταξύ τους με σιφώνιο. Το ζώο παραμένει στους δύο πρώτους θαλάμους ενώ τους υπόλοιπους μπορεί να γεμίσει με νερό ή αέρα και έτσι να μετακινείται γρήγορα καθ΄ ύψος. Στο βυθό κινείται με τα πλοκάμια του. Από τα όστρακα των ναυτίλων κατασκευάζονται στη Νέα Καληδονία μικρά κομψοτεχνήματα. Οι ναυτίλοι βρίσκονται μόνο στον Ινδο-Ειρηνικό, από 30° Ν στο γεωγραφικό πλάτος 30° S και 90° στο γεωγραφικό μήκος 185° W και κατοικούν στις βαθιές κλίσεις των κοραλλιογενών υφάλων.
Τα αρχεία της Γης δείχνουν ότι ναυτίλοι δεν έχουν εξελιχθεί πολύ κατά τα τελευταία 500 εκατομμύρια χρόνια. Πολλοί ναυτίλοι ήταν αρχικά - χωρίς κέλυφος. Είχαν αναπτυχθεί κυρίως στην Κάμβρια περίοδο και έγιναν σημαντικοί  θαλάσσιοι  θηρευτές στο Ορδοβίσιο(500-450 εκ.χρόνια πριν). Ορισμένα  είδη  μεγάλωσαν περισσότερο από  2,5 μέτρα σε μέγεθος. Τα άλλα κεφαλοπόδα τα Coleoidea, απέκλιναν από την οικογένεια των ναυτιλιδών εδώ και πολύ καιρό και ο ναυτίλος έχει παραμείνει σχετικά αμετάβλητος από τότε.
Δείτε βίντεο με τον εντυπωσιακό ναυτίλο του Ινδικού ωκεανού
Πηγή- Βικιπαίδεια

Περνάμε τον περισσότερο χρόνο της ζωής μας κοντά στην θάλασσα. Πολλοί από μας δεν γνωρίζουν τους κινδύνους που κρύβουν οι μαγικοί κόσμοι των θαλασσών. Ωστόσο όλοι πια γνωρίζουμε ότι το τσουνάμι είναι ένα θαλάσσιο φαινόμενο κατά το οποίο μετατοπίζονται μεγάλες μάζες νερού σε μια θάλασσα ή μια λίμνη, ως αποτέλεσμα ενός σεισμού, μιας κατολίσθησης ή ηφαιστειακής έκρηξης. Η μετατόπιση του νερού έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μικρών ή  μεγάλων κυμάτων, που όταν φτάσουν σε ακτές έχουν εξαιρετικά καταστρεπτικά αποτελέσματα.
Η έκδοση έκτακτου δελτίου για επερχόμενο τσουνάμι είναι σχετικά απλή υπόθεση, σε άλλες χώρες. Στην χώρα μας υπάρχει σοβαρή υστέρηση σε θέματα προστασίας από τσουνάμι .Χώρες όπως η Ιαπωνία και μετά τον σεισμό του 2004 και χώρες γύρω από την περιοχή του Ινδικού Ωκεανού έχουν δημιουργήσει  και χρησιμοποιούν δίκτυα παρακολούθησης αυτών των φαινομένων.
Τα τσουνάμι είναι μια σταθερή απειλή για τις ακτές όλου του κόσμου. Με το παραπάνω  βίντεο, το οποίο πρόσφατα έδωσε στην δημοσιότητα το USGS (Γεωλογικό Ινστιτούτο Αμερικής) μπορείτε να δείτε  πως γίνεται η προετοιμασία για τσουνάμι σε περιοχές θεωρητικά  λιγότερo επικίνδυνες από τις δικές μας. Αν και τα τσουνάμι είναι σπάνια κατά μήκος της ακτής Καλιφόρνιας, οι υπεύθυνοι πολιτικής προστασίας κρίνουν ότι είναι απαραίτητο να προετοιμαστεί κανείς  για τους πιθανούς κινδύνους τσουνάμι και προσπαθούν με συγκεκριμένα προγράμματα να ελαχιστοποιήσουν την απώλεια ζωής.Τα προγράμματα ευαισθητοποίησης και συνειδητοποίησης του κινδύνου είναι σημαντικά, δεδομένου ότι προσπαθούν να δημιουργήσουν μια ενημερωμένη κοινωνία στηριζόμενη στην παροχή της εκπαίδευσης και της κατάρτισης. Οι πληροφορίες και η γνώση είναι το κλειδί στην επίτευξη του στόχου.
Αυτό το βίντεο για την προετοιμασία από τσουνάμι κατά μήκος της ακτής της κεντρικής Καλιφόρνιας δίνει την δυνατότητα σε κάποιον να μπορεί να αντιμετωπίσει ένα  τοπικό τσουνάμι δηλαδή που δημιουργήθηκε πολύ κοντά στον χώρο διαμονής, από ένα απόμακρο γεγονός που έχει την εστία του σε μια απομακρυσμένη  περιοχή. Προσφέρει τις οδηγίες και τις σωστές απαντήσεις σε θέματα τσουνάμι καθώς και την προπαρασκευή/ποετοιμασία από τα  τοπικά όργανα έκτακτης ανάγκης. Ελπίζω οι άνθρωποι που έχουν αναλάβει την προστασία της  περιοχής μας από τέτοια φαινόμενα κάποτε να ευαισθητοποιηθούν και να μπορέσουν να κάνουν ανάλογες προσπάθειες.

Είναι καλοκαίρι και πολλοί  καταναλώνουν εμφιαλωμένο νερό. Ωστόσο υπάρχει θεσμικό πλαίσιο για την εκμετάλλευση και κυκλοφορία του εμφιαλωμένου νερού το οποίο πολλοί δεν γνωρίζουν. Τι είναι το μεταλλικό φυσικό νερό; Σύμφωνα με το προεδρικό διάταγμα 433/83 περί  «Όρων εκμεταλλεύσεως και κυκλοφορίας στο εμπόριο των φυσικών μεταλλικών νερών» και την οδηγία 2009/54/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ε.Ε., ως φυσικό μεταλλικό νερό, νοείται ένα νερό που έχει υπόγεια προέλευση και που υπόκειται σε εκμετάλλευση από μία ή περισσότερες φυσικές εξόδους μίας πηγής ή από τεχνητές εξόδους μετά από γεώτρηση ή άλλα τεχνικά έργα και που είναι μικροβιολογικά κατάλληλα.
Πως διακρίνεται το  φυσικό μεταλλικό νερό από το γενικά πόσιμο νερό; Από τη φυσιολογική του σύσταση, που χαρακτηρίζεται από την περιεκτικότητά του σε ανόργανα άλατα, ιχνοστοιχεία ή άλλα συστατικά και σε ορισμένες περιπτώσεις από ορισμένα αποτελέσματα στον ανθρώπινο οργανισμό.   Aπό την αρχική του φυσική κατάσταση που έχει διατηρηθεί άθικτη λόγω της υπόγειας προελεύσεως του νερού το οποίο είναι προστατευμένο από κάθε κίνδυνο ρύπανσης.Ενδεικτικά αναφέρονται ορισμένα από τα κριτήρια χαρακτηρισμού των μεταλλικών νερών:
Χαμηλή περιεκτικότητα σε άλατα. Η περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα υπολογισμένη ως σταθερό υπόλειμμα δεν είναι ανώτερη από 500 mg/l.
Πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα. Η περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα υπολογισμένη ως σταθερό υπόλειμμα δεν είναι ανώτερη από 50 mg/l.
Πλούσιο σε ανόργανα άλατα. Η περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα υπολογισμένη ως σταθερό υπόλειμμα  είναι ανώτερη των 1500 mg/l. - Οξυανθρακικό HCO3>600 mg/l. Θειικό SO4-->200 mg/l Χλωριούχο.Cl->20. mg/l.    Ασβεστούχο.Ca++>150 mg/l. Μαγνησιούχο Mg++>50 mg/l.    Φθοριούχο.F->1 mg/l.   Σιδηρούχο Fe++>1 mg/l.  Υπόξινο CO2>250 mg/l.   Νατριούχο Na+>250 mg/l. Κατάλληλο για δίαιτα πτωχή σε νάτριο..Na+<20 mg/l 
Τα  χαρακτηριστικά του νερού πρέπει  να είναι, ικανά να προσδίδουν στο φυσικό μεταλλικό νερό τις ευνοϊκές για την υγεία ιδιότητές του, ενώ πρέπει να έχουν εκτιμηθεί σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία: από γεωλογικής και υδρολογικής άποψης και    από φυσικής, χημικής, φυσικοχημικής μικροβιολογικής άποψης και φαρμακολογικής, φυσιολογικής κλινικής άποψης αν είναι ανάγκη.
Ένα φυσικό μεταλλικό νερό όπως παρουσιάζεται στην έξοδο δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο άλλης κατεργασίας εκτός από: όταν  γίνει   διαχωρισμός των ασταθών στοιχείων όπως οι ενώσεις σιδήρου, θείου, με διήθηση ή καθίζηση αφού προηγουμένως προηγηθεί οξυγόνωση.  Διαχωρισμός των ενώσεων σιδήρου, μαγγανίου, θείου καθώς και αρσενικού δια κατεργασίας εμπλουτισμού με όζον.   Ένα φυσικό μεταλλικό νερό όπως παρουσιάζεται στην έξοδο δεν μπορεί να υποστεί προσθήκες άλλες από τον εμπλουτισμό ή τον επανεμπλουτισμό με διοξείδιο του άνθρακα υπό συνθήκες που προβλέπονται από τη νομοθεσία. Απαγορεύεται κάθε επεξεργασία απολύμανσης του νερού με οποιοδήποτε μέθοδο και αν γίνεται.
Τι προσέχουμε στα εμφιαλωμένα νερά  που κυκλοφορούν στο εμπόριο;Tον χαρακτηριστικό τίτλο του φυσικού μεταλλικού νερού και το νερό πηγής. Τα εμφιαλωμένα με τίτλο επιτραπέζιο νερό. Το εμφιαλωμένο φυσικό μεταλλικό νερό και νερό πηγής διαφέρει από το επιτραπέζιο εμφιαλωμένο νερό τόσο ως προς τη φυσική του σύσταση όσο και από τον τρόπο αδειοδότησης για τη διάθεσή του στο εμπόριο.
 Η εκμετάλλευση και κυκλοφορία στο εμπόριο των φυσικών μεταλλικών νερών αναγνωρίζεται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας, η οποία εκδίδεται μετά την γνωμάτευση της αρμόδιας Επιτροπής η οποία έχει ορίζεται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας στην οποία συμμετέχει  και γεωλόγος του Ι.Γ.Μ.Ε. προτεινόμενος από την υπηρεσία του (Προεδρικό διάταγμα 433/83).Τα εμφιαλωμένα μεταλλικά νερά σήμερα αποτελούν ένα σημαντικό αντικείμενο της Διεύθυνσης Γεωθερμίας και Θερμομεταλλικών Υδάτων (ΔΙ.ΓΕ.ΘΜ.Υ.) με βάση τον Κανονισμό Οργανωτικής Διάρθρωσης (ΦΕΚ Β’ 466/2000).
Στο πλαίσιο της διαδικασίας αναγνώρισης των φυσικών μεταλλικών νερών η ΔΙ ΓΕ.ΘΜ.Υ. αναλαμβάνει σημαντικά έργα υπέρ τρίτων με την εκπόνηση των απαιτούμενων από την νομοθεσία υδρογεωλογικών μελετών. Επίσης συμμετέχει ενεργά με τη διάθεση Γεωλόγου στην Επιτροπή Αναγνώρισης του Υπουργείου Υγείας. Ακόμη στα πλαίσια των κοινοτικών προγραμμάτων εκπονεί έρευνες για εντοπισμό και νέων υδροφορέων μεταλλικών νερών με ολοκληρωμένες υδρογεωλογικές, υδροχημικές και γεωφυσικές μελέτες. Το Ι.Γ.Μ.Ε είναι από τους λίγους φορείς του Δημοσίου που διαθέτει διαπιστευμένο εργαστήριο  που εκτελεί πλήρεις χημικές αναλύσεις για την αναγνώριση των φυσικών μεταλλικών νερών.
Πηγή-ΙΓΜΕ 

Δείτε το παραπάνω βίντεο του National Geographic.Αυτό είναι ένα βίντεο κλιπ που τραβήχτηκε στο ηφαίστειο Unzen στην Ιαπωνία, κατά την διάρκεια της έκρηξης του 1991. Τον Ιούνιο του 1991, ένα ζευγάρι από παθιασμένους ηφαιστειολόγους, η Katia και ο Maurice Krafft έκαναν γυρίσματα από τις εκρήξεις στο Όρος Unzen. Οι  Krafft ήταν ηφαιστειολόγοι και ήταν γνωστοί και  πρωτοπόροι σε μαγνητοσκόπησεις, φωτογράφισεις και ηχογράφησεις ηφαιστείων, ενώ συχνά διέσχιζαν με  τα πόδια τις ροές από  λάβα. Ο Maurice ήταν διάσημος για αυτό που δήλωσε κάποτε συμπτωματικά μια ημέρα πριν από τον χαμό του "Ποτέ δεν φοβάμαι γιατί έχω δει τόσες πολλές εκρήξεις σε 23 χρόνια που ακόμη και αν πεθάνω αύριο, δεν με νοιάζει». Πέθαναν μαζί, όταν τους «αγκάλιασαν» οι πυροκλαστικές ροές του όρους Unzen, στην Ιαπωνία, στις 3 Ιουνίου του 1991. Οι Krafft  δέχθηκαν την ορμή των πυροκλαστικών  ροών καθώς βιντεοσκοπούσαν. Από την κορυφογραμμή του Unzen ξεχύθηκαν τα ηφαιστειακά υλικά που στέκονταν ακριβώς από πάνω τους. Μαζί τους σκοτώθηκαν ακαριαία, 41 δημοσιογράφοι που κάλυπταν επίσης τις εκρήξεις.
Ομως, τι είναι η πυροκλαστική ροή; Είναι υλικό  που σχηματίζεται από τις ηφαιστειακές εκρήξεις και εξέρχεται βίαια από τον ηφαιστειακό κώνο. Συνήθως παρουσιάζεται ως πυροκλαστικό ρεύμα δηλαδή ένα ρευστοποιημένο μίγμα από στερεά υλικά και από θερμά αέρια που κατέρχεται την πλαγιά ενός ηφαιστειακού οικοδομήματος. Αυτά τα τρομακτικά νέφη είναι φοβερά καυτά, με πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Είναι βαρύτερα από τον αέρα, περιέχουν τοξικά αέρια και κινούνται με ταχύτητες που συχνά ξεπερνούν τα 100 χιλιόμετρα την ώρα. Είναι τα πιο καταστροφικά από όλα τα ηφαιστειακά φαινόμενα.
Η εξαιρετική ταχύτητα αυτών των ροών οφείλεται στο γεγονός ότι έχουν κυρίως ιδιότητες όμοιες με αυτές ενός υγρού, παρά με αυτές μίας κινούμενης μάζας απο στερεά υλικά. Έτσι, μπορεί να ταξιδεύσουν σε μεγάλες αποστάσεις. Τέτοια υλικά ένωσαν και το ανατολικό τμήμα του νησιού με το δυτικό τμήμα του (Κέφαλος)κατά το τρομερό συμβάν που έγινε πριν από 161.000 χρόνια και για το οποίο ήδη σας έχω μιλήσει. Η πυροκλαστική ροή του υποθαλάσσιου ηφαιστείου της Αβύσσου διάνυσε μια τεράστια απόσταση εκ των οποίων τουλάχιστον τα 20 χιλιόμετρα ήταν πάνω από το νερό. Άλλο παράδειγμα είναι τα πυροκλαστικά υλικά  της έκρηξης του ηφαιστείου Κρακατάου στην Ινδονησία το 1883,  τα οποία διάνυσαν απόσταση 40 χιλιόμετρα πάνω από τη θάλασσα του πορθμού Σούντα, ενώ διατήρησαν τη θερμότητά τους ώστε να κάψουν και τις παράκτιες περιοχές.
Η  κινητικότητα των πυροκλαστικών ροών οφείλεται στην έλλειψη εσωτερικής τριβής μεταξύ των σωματιδίων. Υπάρχουν δύο τύποι πυροκλαστικών ροών: τα πυρακτωμένα νέφη που περιέχουν συμπαγή κομμάτια λάβας που προέρχονται από την κατάρρευση θόλου λάβας και τα ρεύματα κίσσηρης τα οποία περιέχουν κομμάτια ελαφριάς ελαφρόπετρας που προέρχονται από την κατάρρευση μιας εκρηκτικής στήλης. Οι αποθέσεις που προκύπτουν από τα ρεύματα κίσσηρης ονομάζονται ιγκνιμβρίτες. Από αυτό το υλικό «κτίστηκε» και το οροπέδιο της Αντιμάχειας.
Αυτά τα υλικά δεν αφήνουν τίποτα και καταστρέφουν σχεδόν τα πάντα στο πέρασμά τους. Μεταφέροντας οτιδήποτε βρουν, διασχίζουν το έδαφος με ψηλές ταχύτητες ενώ οι μεγάλες θερμοκρασίες των (200⁰-700⁰ Κελσίου), κατακαίνε τα πάντα. Οι πυροκλαστικές ροές που βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη από 5-10 χιλιόμετρα καταστρέφουν σπίτια, δέντρα και αγροτικές καλλιέργειες. Ωστόσο ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα δημιουργούν τα δηλητηριώδη αέρια που εξέρχονται από τον κώνο. Αυτά δηλητηριάζουν και δημιουργούν εγκαύματα σε οποιοδήποτε οργανισμό. Καμιά φορά αναρωτιέμαι πως πρέπει να αισθάνθηκαν οι νεαντερτάλιοι και τα ζώα της Κω και των γύρω περιοχών όταν κάποια ημέρα έτσι ξαφνικά είδαν αυτά τα υλικά να εξέρχονται απο την θάλασσα και να τους ακολουθούν…..

Πηγή βίντεο-National Geographic

Δείτε ακόμη ένα βίντεο από αυτά τα τρομερά πυροκλαστικά ρεύματα(Ινδονησία,Μεράπη) 

Τα κείμενα που σας παρουσιάζω παρακάτω, είναι αποσπάσματα και προέρχονται από το blog των ερευνητών του ωκεανογραφικού σκάφους Ναυτίλου το οποίο βρίσκεται έξω από την Κνίδο. Ο Mike Brennan και τα άλλα μέλη της ομάδας καταπιάνονται με τα μελτέμια του Αιγαίου και μας κάνουν μια ανάλυση για αυτά. Ας τους παρακολουθήσουμε:
«Τα μελτέμια είναι άνεμοι, εποχιακοί που εμφανίζονται  στο Αιγαίο από τα μέσα Μαΐου μέχρι τα μέσα του Σεπτεμβρίου. Αυτοί οι άνεμοι είναι συχνά ισχυρότεροι αργά στην ημέρα και πεθαίνουν προς τη νύχτα, αλλά μπορούν να διαρκέσουν για αρκετές ημέρες. Δημιουργούνται  εξαιτίας ενός συστήματος με υψηλή πίεση το οποίο   δημιουργεί τους ανέμους που περιστρέφονται δεξιόστροφα πάνω από την Ουγγαρία και τα Βαλκάνια, και ενός συστήματος χαμηλής πίεσης με τους ανέμους που περιστρέφονται αντίθετα προς τη φορά των δεικτών του ρολογιού πάνω από την Τουρκία. Αυτό οδηγεί στους βορεινούς ανέμους να  ρέουν προς το Αιγαίο και φέρνει την ευπρόσδεκτη ανακούφιση από τη θερινή υψηλή θερμοκρασία.
Τα μελτέμια μόλις φτάσαμε στην Κνίδο εμφανίστηκαν, φυσώντας πάνω από  30 κόμβους, έτσι περιμέναμε μακριά έως ότου πέσουν. Είχαμε  κάποιους στόχους από τις τελευταίες sonar έρευνες. Ο πρώτος ήταν κάτι πετρώματα , ενδεχομένως από ένα αέριο που διαρρέει. Ενώ ο δεύτερος ήταν μια περιοχή ναυαγίου που αποτελείται κυρίως από κεραμικά. Υπάρχουν μερικά ολόκληρα χειροποίητα αντικείμενα στα συντρίμμια και γύρω από την περιφέρεια.Μερικά αντικείμενα εμφανίζονται να αποτελούνται από πέτρα και μέταλλο  και θα ερευνηθούν περαιτέρω χρησιμοποιώντας εργαστηριακές τεχνικές .»

Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από τις έρευνες του Ναυτίλου.
http://www.nautiluslive.org/photos

Ο  Ιάκωβος Ζαρράφτης στα «Κώια» του αναφέρει ότι υπάρχουν στην Κέφαλο «παρά τον ισθμόν του νότιου κόλπου της Κεφάλου Κω νησίδιον Καστρί και εις τα προς Β. της Κεφάλου νησίδια Πρασονήσια». Αν κάποιος επισκεφθεί σήμερα το δυτικό τμήμα του νησιού θα παρατηρήσει ότι στην Κέφαλο εκτός από τη νησίδα Καστρί απέναντι από τον Αγ. Στέφανο,  δεν υπάρχει κανένα άλλο νησί.
Ανατρέχοντας σε  χάρτη του 1884 των Rayet και Dubois, παρατηρείται ότι και εκεί χρησιμοποιείται το τοπωνύμιο Πρασονήσι [Praso Nisi] ενώ μάλιστα έχει αποτυπωθεί ευδιάκριτα η θέση του. 
Την ύπαρξη ενός νησιού δεν μπορούμε να την αμφισβητήσουμε αφού η πληροφορία προέρχεται από τουλάχιστον δύο διαφορετικές και σχετικά πρόσφατες πηγές. Ωστόσο ο Κώος ερευνητής μιλά για νησίδες και όχι για νησίδα. Μήπως έκανε λάθος ο Ζαρράφτης όταν αναφερόταν στα Πρασονήσια ή μήπως κάπως έτσι είχαν τα πράγματα; 
Για να δώσουμε κάποια απάντηση στο παραπάνω ερώτημα πρέπει να εξετάσουμε προσεκτικά την γεωμορφολογία της περιοχής. Το γραφικό φυσικό λιμανάκι του Λιμιώνα απέχει περίπου 4 χλμ. από την Κέφαλο και 33 χλμ. περίπου από την πόλη της Κω. 
Αν προσπαθούσαμε να κατανοήσουμε πως δημιουργήθηκε το μαγευτικό τοπίο από βράχια της περιοχής τότε ίσως αυτό μας έδινε τις κατάλληλες απαντήσεις. Το φυσικό τοπίο του Λιμιώνα είναι αποτέλεσμα δράσης πολύπλοκων γεωλογικών διεργασιών. Η τοποθεσία είναι ένα όμορφο παράδειγμα παράκτιων διαδικασιών και τοπικής γεωμορφολογίας που βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και χρόνια. Το παιχνίδι του κύματος με την ακτογραμμή επιτρέπει σε αυτό τον όρμο να διατηρηθεί. Κάποιο είδος σπασίματος στην ανθεκτική ακτή έχει επιτρέψει στα κύματα να ανασκάψουν αυτόν τον πανέμορφο δυτικό κολπίσκο τον οποίο οι ντόπιοι ονομάζουν και «Κακό Λιμιώνα», επειδή οι ύφαλοι του  δεν επιτρέπουν τον ελλιμενισμό των πλοίων. Ενώ ο «Καλός Λιμιώνας» θεωρείται ο ανατολικός όρμος εκεί όπου ελλιμενίζονται σήμερα πλοιάρια και καΐκια. Οι βασικότεροι παράγοντες που παρεμβαίνουν στην διαμόρφωση του τοπίου της περιοχής είναι η διάθλαση των κυμάτων, η διασπορά της ενέργειας των κυμάτων και τώρα τελευταία οι άνθρωποι. Ο συνδυασμός αυτών των δυνάμεων  επιτρέπει στην παραλία να αναπτυχθεί.
Τα βράχια της περιοχής είναι ασβεστολιθικοί σχηματισμοί. Οι τεφρόλευκοι ασβεστόλιθοι έχουν ηλικία τουλάχιστον 100 εκ. ετών [ανώτερο Κρητιδικό] και σε ορισμένα σημεία περιέχουν απολιθωμένα φύκη και γαστερόποδα .Σχηματίστηκαν σε θαλάσσιο περιβάλλον και όλα αυτά τα χρόνια είναι εκτεθειμένοι στη δράση των κυμάτων. 
Αν επιχειρούσαμε να αναπαραστήσουμε την περιοχή, αφαιρώντας οτιδήποτε έχει προέλθει από ανθρωπογενείς παρεμβάσεις και από τις πρόσφατες προσχώσεις των χείμαρρων ίσως αυτό βοηθούσε το έργο μας. Απομακρύνοντας τους τεχνητούς μώλους όσο και τα φερτά υλικά από το πλούσιο υδρογραφικό δίκτυο της περιοχής θα παρατηρούσαμε ότι το τοπίο προσεγγίζει σε γενικές γραμμές εκείνο των Rayet και Dubois. Επιπλέον είναι πολύ πιθανόν να υπήρχε στην περιοχή και δεύτερη νησίδα στον Καλό Λιμιώνα.
Οι ασβεστόλιθοι του Λιμιώνα προέρχονται από την χαμένη ζώνη του Γαβρόβου. Ένα υποθαλάσσιο ύψωμα το οποίο κυριαρχούσε τότε στον ελλαδικό χώρο. Από το ίδιο υλικό σχηματίστηκε και το μικρό νησάκι Σαφονίδι που βρίσκεται μεταξύ Λιμιώνα και Καλύμνου. Σε λιγότερο από 115 χρόνια η περιοχή άλλαξε τόσο ωστόσο συνεχίζει να μεταβάλλεται. Πρέπει να γνωρίζετε ότι πριν από 4800 χρόνια η στάθμη της θάλασσας στην περιοχή ήταν  περίπου  -10 μέτρα. Κάθε φορά που επισκέπτεστε τον Λιμιώνα να θυμάστε ότι φυσικές δυνάμεις εργάστηκαν για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια για να παραδώσουν το τοπίο που απολαμβάνουμε και μας μαγεύει ιδιαίτερα όταν σουρουπώνει.

Γεωδίφης

Χάρτες: του 1884 των Rayet και Dubois και πρόσφατος της περιοχής

Διάβαζα πριν από κάποιο καιρό κάποια δημοσιεύματα σχετικά με το ταξίδι του ωκεανογραφικού σκάφους Ναυτίλου στην περιοχή μας και θα ήθελα να σας παρουσιάσω τόσο τους λόγους για τους οποίους γίνεται όσο και τους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα του Ναυτίλου στο Αιγαίο.
Σε λίγο καιρό πρόκειται να αρχίσει μια πολύ σημαντική ωκεανογραφική έρευνα λίγο έξω από το νησί μας. Πιο συγκεκριμένα σε συνεργασία με το National Geographic,το ωκεανογραφικό σκάφος “Ναυτίλος” θα ερευνήσει   τον υποθαλάσσιο χώρο ανατολικά του ηφαιστειακού συγκροτήματος της Σαντορίνης από την  29 Ιουλίου-12 Αυγούστου 2010 και από τις 3 Οκτωβρίου-8 Οκτωβρίου 2010 στον υποθαλάσσιο χώρο της Νισύρου.Το ταξίδι του     “Ναυτίλου” ξεκίνησε στις 12 Ιουνίου και θα διαρκέσει μέχρι τις 20 Οκτωβρίου ερευνώντας περιοχές της Μαύρης Θάλασσας, της θάλασσας του Μαρμαρά, του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.
Τα ιδρύματα που συμμετέχουν στο πρόγραμμα, που παρουσιάζει βιολογικό και γεωλογικό ενδιαφέρον  είναι τα :Institute for Exploration (IFE), Ocean Exploration Trust (OET), University of Rhode Island (URI) , Center for Ocean Exploration and Archaeological Oceanography (COEAO, Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών και το Ι.Γ.Μ.Ε. Στο πρόγραμμα εκτός από ξένους ερευνητές συμμετέχουν και Ελληνες .Το “Ναυτίλος” διαθέτει τηλεκατευθυνόμενα υποβρύχια ρομπότ τα οποία θα εξερευνήσουν το υποθαλάσσιο ηφαίστειο του Κολούμπου(Σαντορίνη), τα ανατολικά πρανή του ηφαιστείου της Σαντορίνης, τις υποθαλάσσιες κατολισθήσεις νότια της Νισύρου και τον υποθαλάσσιο χώρο της συστάδας ηφαιστειακών νησίδων (Στρογγύλη, Παχεία, Περγούσα). Επίσης, το πλοίο διαθέτει ένα υψηλού εύρους ζώνης δορυφορικό σύστημα το οποίο κατά τη διάρκεια του ωκεανογραφικού πλού  θα διευκολύνει την εξ αποστάσεως εκπαίδευση και έρευνα .
Τα τελευταία νέα του Ναυτίλου έρχονται από μια νέα περιοχή ναυαγίου, στην Μαρμαρίδα όπου βρέθηκαν αμφορείς και άλλα χειροποίητα αντικείμενα που ήταν κυρίως άθικτα. Το άλλο ενδιαφέρον πράγμα για αυτήν την περιοχή είναι ότι υπήρξε ένας μεγάλος αριθμός από σκορπιούς και γαρίδες. Με την βοήθεια του σόναρ ανιχνεύτηκε ένας ηφαιστειακός σχηματισμός που εκτιμήθηκε ότι ήταν ένα ηφαίστειο λάσπης. Ωστόσο είδαν και ένα πολύ μικρό αέριο μεθανίου να διαρρέει στην περιοχή.Σε τακτά χρονικά διαστήματα θα προσπαθώ να σας ενημερώνω σχετικά με τις έρευνες.

Φωτογραφίες από την έρευνα μπορείτε να δείτε

http://www.nautiluslive.org/photos

 

 

Αν προσέξετε προσεκτικά την παραπάνω φωτογραφία μπορείτε να διαπιστώσετε πως μεγάλα κομμάτια  ξηράς της Κω, τα οποία υπήρχαν, πριν από κάποιες δεκαετίες έχουν πλέον εξαφανιστεί. Τα τελευταία χρόνια η διάβρωση των ακτών κυρίως στην περιοχή της Λάμπης είναι εντυπωσιακή και γίνεται πολύ γρηγορότερα εξαιτίας ανθρώπινων παρεμβάσεων.
Η παλιά φωτογραφία δείχνει με ξεκάθαρο τρόπο πως δούλευε η φύση στην περιοχή των Κρητικών-Κω το 1925. Τότε που δεν υπήρχε η αστική δόμηση ο χείμαρρος του Μπαρμπαγιάννη και τα άλλα ρυάκια της περιοχής βοηθούσαν στην μεταφορά του φερτού υλικού προς την θάλασσα με αποτέλεσμα η ξηρά να έχει το πάνω χέρι σε αυτή την ασταμάτητη μάχη. Χρειάστηκαν 85 χρόνια για να αλλοιώσουμε το φυσικό τοπίο της περιοχής. Αυτό είναι ένα μόνο χαρακτηριστικό παράδειγμα το οποίο μπορεί να μας δείξει πόσο ευαίσθητο είναι  κάθε παράκτιο οικοσύστημα. Μέσα σε λίγα χρόνια μπορούν να εξαφανιστούν μεγάλες εκτάσεις αν δεν λάβει κανείς υπόψη του τις λεπτές ισορροπίες που επικρατούν σε ένα παράκτιο περιβάλλον.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι το πρόβλημα της διάβρωσης των ακτών εντοπίζεται κυρίως στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού εκεί όπου η κλίση είναι ήπια και οι ακτές αμμώδεις. Εκεί, κυρίως λόγω των δικών μας παρεμβάσεων και της μεγάλης αστικής επιβάρυνσης έχει διαπιστωθεί ότι τα τελευταία χρόνια η διάβρωση των ακτών γίνεται πολύ έντονη. Αργά αργά η θάλασσα καταπίνει την ξηρά παίρνοντας πηγάδια, χωράφια, παλιά πολυβολεία...και ορισμένες φορές και παλιούς πύργους. Τα τελευταία χρόνια στην Λάμπη η υπερδόμηση ήταν τεράστιας έκτασης, και αυτή  έχει συντελέσει στην επιτάχυνση του φαινομένου της διάβρωσης. Έχουμε κλείσει παλιά ρέματα και χείμαρρους, με αποτέλεσμα να έχει σταματήσει η φυσική ροή των προσχώσεων προς τις ακτές. Η θάλασσα προελαύνει ενώ η ξηρά άτακτα οπισθοδρομεί.
Η γεωλογική μεταβολή, που υφίσταται η Κως στην Λάμπη είναι διαφορετική από εκείνη του νοτιοανατολικού τμήματος όπου το νησί ανυψώνεται κατά κάποια χιλιοστά. Μια διαδικασία που  γίνεται εύκολα αντιληπτή παρατηρώντας τα βράχια της εκεί περιοχής, όπου είναι ορατή ακόμη η παλιά στάθμη της θάλασσας. Όμως, οι μεταβολές αυτές γίνονται πάρα πολύ αργά. Το βορειοανατολικό τμήμα μπορεί να βυθίζεται σιγά-σιγά όμως εκεί, η παράκτια διάβρωση θα πρέπει να αποδοθεί κυρίως σε παρεμβάσεις που εμείς κάναμε κυρίως τα τελευταία 30 χρόνια και οι οποίες ήταν τόσο μεγάλες που βοήθησαν να  επιταχυνθεί το φαινόμενο της  διάβρωσης. Οι μεγάλες και βαριές κατασκευές συνέβαλλαν «άθελα» τους σε αυτό το φαινόμενο.
Οι πρώτες ανθρωπογενείς παρεμβάσεις έκλεισαν τους χειμάρρους και τα ρέματα. Έτσι τα χειμμάρια συστήματα σταμάτησαν να προσφέρουν πολύτιμα υλικά(άμμο, χαλίκι κά) στην παράκτια ζώνη. Η καταστροφή των αμμοθινών, η απομάκρυνση μεγάλων ποσοτήτων άμμου για οικοδομική χρήση, η δόμηση πολύ κοντά στην παραλία και τόσες άλλες γνωστές παρεμβάσεις σε όλους μας, ανέτρεψαν μια λεπτή ισορροπία.
Οι γεωλογικές μεταβολές και  κινήσεις που σχετίζονται με την κλίση του εδάφους και των ακτών είναι ένα φαινόμενο που εξελίσσεται τόσο αργά ώστε δεν γίνεται συνήθως αντιληπτό στην σύντομη ζωή μας. Η παράκτια διάβρωση, όμως, έχει σχέση με τις δραστηριότητες μας.Η αμμοληψία από τις ακτές, η αλλαγή της κοίτης των ρεμάτων, οι διάφορες παράκτιες κατασκευές και οι παρεμβάσεις στην ζώνη του αιγιαλού, όπου αυτές γίνονται χωρίς την παρέμβαση ή τη γνώμη ειδικών, οδηγούν μαθηματικά στον «θάνατο» των παραλιών. Όλες αυτές οι παρεμβάσεις μας συντελούν στη διάβρωση του παράκτιου περιβάλλοντος. Σε λίγα χρόνια σημερινές φωτογραφίες με άμμο από την παραλία του Νομικού θα θεωρούνται «εξωπραγματικές» από τις μελλοντικές γενιές του νησιού μας.

Πριν λίγες ημέρες με πλησίασε κάποιος φίλος μου Γερμανός, ο οποίος έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Κω μαζί με την σύζυγο του. ‘Έμεινε έκπληκτος  όταν σε μια συζήτηση έμαθε για το τσουνάμι του Αιγαίου ή τσουνάμι της Αμοργού όπως συνηθίζω να το αποκαλώ. Για το σχετικό θέμα έχω ήδη μιλήσει ωστόσο σήμερα θα παρουσιάσω πως το γεγονός  έγινε αισθητό στο πανέμορφο νησί της Καλύμνου.
Το ημερολόγιο έλεγε 9 Ιουλίου 1956 όταν κοντά στην Αμοργό εκδηλώνεται ένας ισχυρότατος σεισμός μεγέθους 7,5R. Ο σεισμός συνοδεύεται και από υποθαλάσσια κατολίσθηση με αποτέλεσμα να εκδηλωθεί σε πολύ λίγο χρόνο ένα τσουνάμι. Απο το τρομερό γεγονός του 1956 υπάρχουν μαρτυρίες από έναν μηχανικό του ∆ήµου της Καλύµνου. Σύμφωνα με τις περιγραφές του μόλις σε 13 λεπτά µετά το σεισµό άρχισε να υποχωρεί η θάλασσα, η οποία σε ορισµένες περιοχές έφθασε τα 200 μέτρα από την ακτογραμμή. Μετά από 5 λεπτά έφθασε στο Καντούκι το πρώτο κύµα κινούµενο µε αστραπιαία ταχύτητα από Α προς  ∆ και στην συνέχεια ακολούθησαν τα άλλα δύο που κατέκλυσαν το πεδινό µέρος της νήσου σε βάθος 200 µέτρα. Το κύµα έφθασε σε ύψος 3,60 µέτρα. Σε µερικά σηµεία η στάθµη της θάλασσας κατήλθε κατά 2,5µ περίπου και σε άλλα ανήλθε κατά 5,5µ περίπου.Στον οικισµό Ποθαία η θάλασσα αρχικά υποχώρησε και εν συνεχεία επανήλθε µε υπερυψωµένη στάθµη και κατέκλυσε τα  κτήρια κυρίως της παραλίας προξενώντας σοβαρές ζηµιές. Σηµειώθηκαν τρεις διαδοχικές υποχωρήσεις της θάλασσας, εκ των οποίων η τρίτη ήταν µεγαλύτερη. Κατά την υποχώρηση τα νερά της θάλασσας παρέσυραν ζώα, δένδρα,σκεύη και κουφώµατα σπιτιών σε απόσταση 1000–1500µ. Σε µερικά σηµεία παρατηρήθηκε πρόσχωση της παραλίας, στα περισσότερα όµως απογύµνωση του εδάφους. Η ορµή των νερών ήταν τόσο µεγάλη, ώστε τεχνητοί ογκόλιθοι προοριζόµενοι για την επισκευή του λιµένος ευρισκόµενοι 100µ. περίπου εντός της ξηράς, υπέστησαν σοβαρές ζηµιές. Περισσότερα από 30 αλιευτικά σκάφη και ένα µεγάλο ιστιοφόρο παρασύρθηκαν. Τρία άτοµα πνίγηκαν και µια µεγάλη έκταση καλλιεργίσιµης γής αχρηστεύθηκε από την κατάκλυση της θάλασσας.
Στην Αστυπάλαια  (Λειβάδι) η στάθµη της θάλασσας µε τη λήξη του σεισµού κατήλθε περί τα 5µέτρα και τα  νερά απεσύρθησαν αρχικά σε απόσταση 100µ. Και ακολούθως επροχώρησαν σε βάθος 400µ. από την ακτή και µέχρι ύψος 4µ. Βυθίστηκαν 12 αλιευτικά σκάφη, κατεκλύσθησαν καλλιεργήσιµες εκτάσεις,παρασύρθηκαν περιουσίες και τραυµατίστηκαν δύο άτοµα.
Ο καταστροφικός σεισµός εκτός από την Κάλυμνο και την Αστυπάλαια  έγινε ιδιαίτερα αισθητός στη Σαντορίνη,την Ανάφη την Ίο, την Πάρο, τη Νάξο,  τη Λέρο, την Πάτµο και τους Λειψούς. Στο νησί της Κω έγινε αισθητό το τσουνάμι ιδιαίτερα στις παραλίες μεταξύ του Μαστιχαρίου-Κεφάλου. Απο αυτό το τρομερό γεγονός, συνολικά 529 οικίες καταστράφηκαν, 1482 υπέστησαν σηµαντικές βλάβες και 1750 ελαφρές βλάβες, ενώ  53 άτοµα σκοτώθηκαν και 100 τραυµατίστηκαν. Πρέπει να σηµειωθεί ότι πολλές βλάβες που σηµειώθηκαν στα πυκνοκατοικηµένα χωριά Ηµεροβίγλι, Φηρά και Οία οφείλονται στον τρόπο οικοδόµησης των οικιών και στην ύπαρξη στοών, τόξων κλπ, κακής ποιότητας κατασκευής µε µεγάλα ανοίγµατα και χωρίς στηρίξεις θεµελίωσης σε περιοχές µε απότοµο ανάγλυφο. Σε ότι αφορά ,το σεισµικό θαλάσσιο κύµα έφτασε σε  ύψος τα 25 µέτρα στην Αµοργό,20µέτρα στην Αστυπάλαια, 10 µέτρα στη Φολέγανδρο, 5µέτρα στους Λειψούς ενώ έγινε αισθητό µέχρι και τη Χίο και Ρόδο (0,15-0,20µέτρα).

*Με την ευκαιρία, κάνω έκκληση, άν κάποιος γνωρίζει περισσότερα ή έχει στην κατοχή του οπτικοαυκουστικό υλικό από το συγκεκριμένο γεγονός ή από οτιδήποτε άλλο που αφορά το γεωπεριβάλλον και θα ήθελε να το δημοσιεύσει θα μπορούσε να έλθει σε επικοινωνία στην ηλεκτρονική διεύθυνση geodifhs@gmail.com
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Φωτογραφία–Πως το τσουνάμι του 1956 έπληξε την Κάλυμνο
Χάρτης από Shebalin(1974)- Σχετικά με το πως ο σεισμός έπληξε το νοτιοανατολικό Αιγαίο.Οι διακεκκομένες γραμμές είναι οι ισόσειστες καμπύλες και συνδέουν περιοχές που είχαν ίδιες βλάβες ή άλλες επιπτώσεις από το ίδιο σεισμό.
Πηγές-Γαλανόπουλος,Αμβράσης και Ι.Α.Αντωνόπουλος

Για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα σας παραπέμπω στην μελέτη " The 1956 earthquake and tsunami in Amorgos, Greece" των Emile A. Okal, Costas E. Synolakis, Burak Uslu, Nikos Kalligeris and Evangelos Voukouvalas, περισσότερα

Ο τάφος του βασιλιά Τουταγχαμώνα ήταν ο τελευταίος από τους 69 συνολικά τάφους που ανακαλύφθηκαν και ο μόνος που δεν είχε συληθεί στην Κοιλάδα των Βασιλέων.Η ανακάλυψη του τάφου έγινε το 1922 από τον Βρετανό αρχαιολόγο Κάρτερ. Παρόλο που ο Τουταγχαμών δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστός όταν βασίλευε, τα πολύτιμα αντικείμενα που βρέθηκαν μέσα στο φέρετρο του και στους γύρω χώρους, τον κατέταξαν στην κορυφή του ενδιαφέροντος! Το σώμα του ήταν τυλιγμένο με πανιά, ενώ το κεφάλι του καλυπτόταν από μια εντυπωσιακή ολόχρυση μάσκα. Στην αίθουσα του τάφου  υπήρχε το χρυσό εσωτερικό φέρετρο του βασιλιά που αποτελείτο  από  μασίφ χρυσό ενώ γύρω υπήρχαν αναπαραστάσεις του βασιλιά με τις θεότητες.
Ο βασιλιάς Τουταγχαμών, ήταν ένας  φαραώ της Αιγύπτου που μπορεί να πέθανε σε νεαρή ηλικία, ωστόσο οτιδήποτε γράφεται γι'αυτόν  γοητεύει  τους ανθρώπους όλων των ηλικιών και από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Τώρα όμως τελευταία εκτός από τους αρχαιολόγους και ιστορικούς,η ιστορία του αρχίζει να  ενδιαφέρει και τους γεωλόγους. Οι γεωεπιστήμονες  έχουν έναν λόγο για να δείχνουν ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον!
Πρόσφατες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν από έναν Ιταλό μεταλλειολόγο και έναν Αιγύπτιο γεωλόγο έδειξαν  ότι ένα μέρος από το πανέμορφο κολιέ του, περιέχει ένα κομμάτι γυαλί που είναι πολύ μεγαλύτερο σε ηλικία  από τον αιγυπτιακό πολιτισμό. Αυτή η διαπίστωση έφερε  αμηχανία στους επιστήμονες και αποφάσισαν να αναζητήσουν μια απάντηση ως προς τον τόπο από τον οποίο αυτό το  γυαλί θα μπορούσε να έχει προέλθει. Η πρώτη  υπόθεση κατέληξε  στο γεγονός ότι  προήλθε από την έκρηξη ενός  μετεωρίτη στην ατμόσφαιρα σε μια απομακρυσμένη περιοχή της ερήμου Σαχάρα, ( παρόμοια με την Έκρηξη της Τουνγκούσκα στη Σιβηρία κατά τη διάρκεια του 1908).Βασίζεται  στην υπόθεση και  σε παρατηρήσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η πρώτη ατομική βόμβα εξερράγη πάνω από το δάπεδο της ερήμου στο Νέο Μεξικό.Τότε ένα λεπτό στρώμα της άμμου που περιβάλλει την περιοχή μετατράπηκε σε γυαλί από την έκρηξη.
Βέβαια είναι ακόμη νωρίς για να μάθουμε από πού προέρχεται το γυαλί του βασιλιά Τουταγχαμώνα. Οι έρευνες συνεχίζονται ωστόσο εκείνο που είναι βέβαιο ότι τα αινίγματα του βασιλιά Τουταγχαμώνα θα εξακολουθούν να μας απασχολούν για πολύ καιρό ακόμη.

Πηγή-Dave Schumaker

Μόλις 3,20 χιλιόμετρα  χωρίζουν το Τιγκάκι της Κω από το νησί της Ψερίμου. Για όσους δεν γνωρίζουν την περιοχή, η Ψέριμος των 130 κατοίκων βρίσκεται βόρεια της Κω και νοτιοανατολικά της Καλύμνου. Η επιφάνεια του νησιού είναι μόλις 15 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Πρόκειται για το μεγαλύτερο από τα νησιά που ανήκουν διοικητικά στον δήμο Καλύμνου. Το νησί έχει πολλούς χαμηλούς λόφους και μικρές κοιλάδες με άφθονα ελαιόδεντρα ενώ  θεωρείται ο παράδεισος για όσους απεχθάνονται τους δρόμους και τα αυτοκίνητα. Οι ακρογιαλιές του νησιού είναι πανέμορφες  ενώ περιτριγυρίζονται από κρυστάλλινα, καταγάλανα και καθαρά νερά.
Κάποτε ο φίλος μου καθηγητής Γιώργος Μάρκου τότε πρόξενος του ιταλικού κράτους στην Κω επιχείρησε να δημιουργήσει στο νησί ένα περιβαλλοντικό πάρκο με 5-10 κατοικίες για VIP. Ένα πάρκο για πολύ σημαντικές διεθνείς προσωπικότητες, προσπάθησε πολύ για αυτό όμως βρήκε απέναντι του ένα υδροκέφαλο κράτος που αδυνατεί να κατανοήσει πως  μπορείς να αναδείξεις και να διεθνοποιήσεις έναν μικρό και όμορφο τόπο.
Η Ψέριμος είναι ένας από τους πολλούς  παράδεισους της βιοποικιλότητας του Αιγαίου. Η διαφορετική γεωλογική της ιστορία και η απομόνωση έχουν αφήσει τα ίχνη τους στην εξέλιξη των ειδών της περιοχής. Ωστόσο η πανίδα και η χλωρίδα του νησιού εδώ και τουλάχιστον 10.000 χρόνια έχει σταματήσει να «συμπεριφέρεται» ως μια ηπειρωτική-συνεχής μάζα εδάφους. Η κύρια ασχολία των κατοίκων της Ψερίμου είναι η κτηνοτροφία ενώ υπάρχουν και παλαιοχριστιανικές βασιλικές 5ου αι. μ.Χ. σε διάφορες θέσεις του νησιού.
Όμως το νησί που βρίσκεται δίπλα μας έχει την δική του φυσική ιστορία. Γεωλογικά είναι νεώτερο τόσο από το νησί της Κω όσο και της Καλύμνου. Ωστόσο η γεωιστορία και η φύση,  έχουν υπάρξει ιδιαίτερα γενναιόδωρες με την περιοχή. Αποτελείται ως επι το πλείστον από τον δολομίτη, ένα χαρακτηριστικό πέτρωμα με  υψηλό ποσοστό του ορυκτού δολομίτη και το οποίο είναι ανθεκτικό στην διάβρωση ενώ είναι λιγότερο διαλυτό από τον ασβεστόλιθο σε όξινα υπόγεια ύδατα. Ο δολομίτης είναι ένας ιζηματώδες ανθρακικό πέτρωμα  που μοιάζει με τον ασβεστόλιθο, ενώ το ορυκτό από το οποίο αποτελείται, οφείλει το όνομά του στον Γάλλο φυσιοδίφη και γεωλόγο Ντεοντά Ντολομιέ (1750–1801), ο οποίος ήταν από τους πρώτους που το περιέγραψε.
Όμως, οι δολομίτες έχουν κάτι το «εξωπραγματικό» που δεν το συναντάς συχνά. Στις Άλπεις οι Ιταλοί την μοναδικότητά τους, την έχουν αξιοποιήσει, και τους έχουν καταστήσει σαν έναν από τους καλύτερους προορισμούς διακοπών παντός μέσου και καιρού. Οι δολομίτες των Άλπεων είναι μια ορεινή περιοχή με πολλές και ψηλές κορφές που καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο κομμάτι του βορειοανατολικού τμήματος της Ιταλίας, κάτω ακριβώς από την Αυστρία. Εκτός από την  Ιταλία συναντάται και σε άλλες χώρες ενώ στην περιοχή Minas Gerais στη Βραζιλία σχετίζεται και με αυτοφυή χρυσό.
Ωστόσο το βασικότερο πέτρωμα από το οποίο αποτελείται η Ψέριμος κρύβει ένα παράδοξο και το οποίο  αποκαλείται ως «πρόβλημα του δολομίτη»: Ενώ η σήμερα Γη εξακολουθεί να δημιουργεί πετρώματα όπως τους ασβεστολίθους ,ψαμμίτες και σχιστολίθους, οι δολομίτες δεν σχηματίζονται πλέον. Όταν τους συναντάμε ξέρουμε πια ότι αφορούν αποθέσεις προηγουμένων γεωλογικών περιόδων. Αυτό που βλέπουμε στην Ψέριμο είναι πέτρωμα που μέσω της διαγένεσης, μετατράπηκε σε δολομίτες και το οποίο σταμάτησε ο πλανήτης μας να σχηματίζει.
Πως μπορούμε να ξεχωρίσουμε τον ασβεστόλιθο από τον δολομίτη; Χρησιμοποιώντας λίγο  υδροχλωρικό οξύ (HCl), ο ασβεστίτης του ασβεστόλιθου εμφανίζει έντονο αναβρασμό, ενώ ο δολομίτης ασθενέστατο ή καθόλου. Η ύπαρξη του ορυκτού δολομίτη συχνά συνδέεται, με μικτά θειούχα, φθορίτη, βαρύτη, χαλαζία, ορυκτά υδροθερμικής προέλευσης, σιδηρίτη, γύψο και διάφορα άλλα.
Από πού προήλθε ο ασβεστόλιθος που μας έδωσε τον δολομίτη της Ψερίμου; Στο Αιγαίο πριν από 200-100 εκ υπήρχε μια ζώνη που ονομάσαμε «Γαβρόβου– Τρίπολης» και η οποία  αποτελούσε μια τεράστια υποθαλάσσια οροσειρά-ράχη ανάμεσα σε δύο θαλάσσιες αύλακες, την Ιόνια και εκείνη της  Πίνδου (μέχρι 55 εκ.χρόνια πριν). Μέσα σε αυτό το θαλάσσιο περιβάλλον δημιουργούνταν οι ασβεστόλιθοι οι οποίοι με την σειρά τους  θα μας έδιναν τους δολομίτες της Ψερίμου.
Που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο δολομίτης; Χρησιμοποιείται σε λιπάσματα αφού διαλυτοποιείται με βραδύ ρυθμό, ιδιαίτερα στα αλκαλικά εδάφη, χωρίς όμως να μειώνει στο παραμικρό τη θρεπτική ικανότητα και αξία του λιπάσματος. Επιπρόσθετα ο δολομίτης είναι φορέας των θρεπτικών στοιχείων ασβεστίου και μαγνησίου, ιδιαίτερα αναγκαίων στα όξινα εδάφη. Στα αλκαλικά εδάφη (π.χ. ορυζώνες) ο δολομίτης δεν αυξάνει το pΗ. Επιπλέον,  ο δολομίτης χρησιμοποιείται ευρύτατα ως πυρίμαχο τούβλο για την επένδυση καμίνων, στην παρασκευή φυσικού τσιμέντου και ως δομικό υλικό, στα κτήρια ως διακοσμητική πέτρα,  και σε πολλές άλλες εφαρμογές.

Οι θερμές πηγές είναι ένα άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Κω. Σε τουλάχιστον τρία σημεία κατά μήκος των νότιων ακτών του νησιού αναβλύζει ζεστό νερό, σε θερμοκρασίες που κυμαίνονται από 30 έως 50 βαθμούς.
Ωστόσο η πιο γνωστή πηγή είναι αυτή της Εμπρός Θέρμης του Αγίου Φωκά. Τα  Λουτρά ή Μπάνια όπως συχνά τα αποκαλούμε, βρίσκονται 12 χιλιόμετρα από την πόλη της Κω, δίπλα σε ένα ταβερνάκι-πρώην Δημοτικό ξενώνα-που εδώ και κάποια χρόνια έχει σταματήσει να λειτουργεί. Πρόκειται για ιαματική υδροθειούχο θερμοπηγή πλούσια σε σιδηρούχα στοιχεία. Το νερό της είναι πλούσιο σε άλατα ασβεστίου, καλίου, νατρίου και μαγνησίου και για αυτό τον λόγο θεωρείται ότι είναι κατάλληλη για τις δερματικές, αρθριτικές και ρευματικές παθήσεις. Αποτελεί ένα θέρετρο προσέλκυσης καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Η ιαματική πηγή σε συνδυασμό με το εξαιρετικό φυσικό περιβάλλον, καθιστούν τον χώρο μοναδικό. Πρόσφατα η ανάλυση του νερού της πηγής έδειξε θερμοκρασία 45,3 βαθμούς Κελσίου.
Το άγριο τοπίο που αντικρίζει κανείς είναι αποτέλεσμα τεκτονικών διαταραχών και ηφαιστειακών εκρήξεων που έγιναν τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια. Η θαλάσσια μάζα της περιοχής κρύβει πολλά από τα μυστικά που σχετίζονται με την δημιουργία του φυσικού τοπίου της. Κάποια μέτρα πιο νότια βρίσκεται η λεκάνη της Κω. Τα υποθαλάσσια ρήγματα και η  ηφαιστειακή δραστηριότητα κάνουν τον χώρο ιδιαίτερα ανήσυχο ενώ τα βάθη της λεκάνης φθάνουν τουλάχιστον τα 650 μέτρα και για την οποία ήδη σας έχω μιλήσει.
H περιοχή πήρε την ονομασία της από τις θερμές πηγές που αναβλύζουν εκεί επί αιώνες. Πρόκειται για ανάμειξη θαλασσινού και βρόχινου νερού με τα γεωθερμικά ρευστά του ανώτερου θερμού ορίζοντα. Αυτά, θερμά και ελαφρότερα, καταφέρνουν να φτάσουν κοντά στην επιφάνεια ακολουθώντας τα μεγάλα ρήγματα και ρωγμές της περιοχής. Καθημερινά αόρατες γεωλογικές δυνάμεις  εξακολουθούν ακατάπαυστα να διαμορφώνουν και να τροποποιούν το τοπίο της. Μπορεί η περιοχή να είναι υπέροχη για τις φυσικές ομορφιές της ωστόσο ο περισσότερος κόσμος την επισκέπτεται για την πηγή της. Που οφείλεται η ύπαρξη της πηγής; Στο ενεργό σεισμικό ρήγμα που διατρέχει την περιοχή και παρουσιάζεται στην ανωτέρω φωτογραφία. Κυρίως σε αυτό το ρήγμα οφείλονται οι καταπτώσεις βράχων και τα κατολισθητικά φαινόμενα που συχνά μας απασχολούν σε αυτό το τμήμα της περιοχής.
Μπορεί ο ορίζοντας προς τη θάλασσα να είναι απέραντος και διαυγής, δίνοντας ένα μοναδικό συνδυασμό βουνού και θάλασσας ωστόσο η περιοχή εξακολουθεί να είναι ανήσυχη. Κάθε φορά που θα επισκέπτεστε αυτόν τον πανέμορφο χώρο ιδίως τις καλοκαιρινές νύχτες, να θυμάστε, ότι η προνομιούχα αυτή γωνιά,αποτελεί ένα μέρος που ποτέ δεν ησυχάζει και που κινείται και παραμορφώνεται ασταμάτητα.

Σεισμική δόνηση μεγέθους 4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ σημειώθηκε στις 8:35 ώρα Ελλάδας, λίγο έξω από τον Αγ.Φωκά, σύμφωνα με προκαταρκτική εκτίμηση του Ευρωπαϊκού Σεισμολογικού Ινστιτούτου.
Το επίκεντρο της δόνησης εντοπίστηκε νοτιοανατολικά της πόλης της Κω και το εστιακό του βάθος υπολογίστηκε στα 10 χλμ. Το νέο σεισμικό επεισόδιο προέρχεται από την συστάδα ρηγμάτων που βρίσκεται στον υποθαλάσσιο χώρο του Αγ.Φωκά.

Βλέπετε την παραπάνω φωτογραφία. Πρόκειται για φωτογραφία που προέρχεται από την MODIS ενώ η λήψη έγινε στις 17 Απριλίου 2005. Τότε σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της Ελλάδας είδαν την χώρα μας καλυμμένη με μια λεπτή, πορτοκαλί σκόνη. Αυτή η δορυφορική φωτογραφία αποδεικνύει πώς οι ισχυροί νότιοι άνεμοι έφεραν τη σκόνη των ερήμων από την Αίγυπτο και τη Λιβύη πέρα από την Ελλάδα.
Αυτό είναι ένα κοινό περιστατικό που συμβαίνει κάθε  άνοιξη, και σύμφωνα με το γήινο παρατηρητήριο της NASA «οι άνεμοι που παρήγαγαν αυτήν την θύελλα σκόνης φύσηξαν σε έναν μέσο όρο 75-89 χιλιομέτρων ανά ώρα κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας, και οι ισχυρότεροι άνεμοι επικράτησαν υψηλότερα στην ατμόσφαιρα».
Ωστόσο η σκόνη  της Σαχάρας που κάθε χρόνο φτάνει στα νησιά μας δεν καλύπτει μόνο την Ελλάδα. Μπορεί η σκόνη να μας ταλαιπωρεί κάθε χρόνο δημιουργώντας αλλεργίες σε πολλούς από μας  ωστόσο φτάνει και μέχρι τα δάση του Αμαζονίου, τα οποία τρέφει κι αναζωογονεί με πολύτιμα συστατικά. Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης μελέτησαν τη σύνθεση της άμμου που ξεκινά το ταξίδι της από τη Βόρεια Αφρική και συγκεκριμένα από μία αποξηραμένη λίμνη στο Τσαντ. Η λίμνη Μποντελέ ήταν η μεγαλύτερη της Αφρικής μέχρι που αποξηράνθηκε πριν από 6.000 χρόνια. Από εκεί προέρχεται το 56% της άμμου της Σαχάρας που φτάνει στον Αμαζόνιο. Ο Charlie Bristow συνέλεξε δείγματα από την περιοχή και διαπίστωσε ότι είναι πλούσια σε σίδηρο και φώσφορο, που αποτελούν ιδανικό λίπασμα για τα φυτά της αμερικανικής ηπείρου.
Ο άνεμος παρασύρει περισσότερους από 6,5 εκατ. τόνους σκόνης με σίδηρο και 120.000 τόνους με φωσφόρο κάθε χρόνο από αυτήν την περιοχή. Το 20% φτάνει στον Αμαζόνιο, το 50% πέφτει στον Ατλαντικό και το υπόλοιπο 30% στη Δυτική Αφρική. Ο Charlie Bristow σκοπεύει να συνεχίσει και του χρόνου τις μετρήσεις στην αποξηραμένη λίμνη του Τσαντ.
Περισσότερα για τον Charlie Bristow μπορείτε να διαβάσετε  http://www.bbk.ac.uk/es/staff/Charlie_Bristow

Σεισμική δόνηση μεγέθους 3,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ σημειώθηκε στις 22:50 ώρα Ελλάδας, στον κόλπο του Κεραμικού, σύμφωνα με προκαταρκτική εκτίμηση του Ευρωπαϊκού Σεισμολογικού Ινστιτούτου.
Το επίκεντρο της δόνησης εντοπίστηκε βορειοανατολικά της πόλης της Κω και το εστιακό του βάθος υπολογίστηκε στα 7 χλμ.

Η συστάδα ρηγμάτων του Κεραμικού έδωσε σεισμό  3,9R με εστιακό βάθος 2 χιλιόμετρα . Το επίκεντρο του σεισμού όπως γίνεται αντιληπτό απο τους παραπάνω χάρτες μετακινήθηκε πιο ανατολικά. Ο σεισμός έγινε την 15.07 της 13/7/2010

 «Η Κως βρίσκεται στην χειρότερη κατάσταση απ’ όλα τα Ελληνικά νησιά που έχω δει, με εξαίρεση την Κύπρο. Κατοικείται από 8.000 περίπου ψυχές από τους οποίους 3.000 είναι Έλληνες και 5.000 Τούρκοι… Αυτοί κατοικούν στον Κερμετέ, το Πυλί, την Αντιμάχεια, το Ασφενδιού και την Κέφαλο. Η Χώρα που έχει το ίδιο όνομα με το νησί έχει 2000 σπίτια περίπου, τα περισσότερα τούρκικα και κατεστραμμένα ενώ μερικά είναι ετοιμόρροπα ώστε κάποιος τα πλησιάζει με φόβο. Τα τείχη επίσης έχουν σχεδόν κατεδαφιστεί και στην θέση τους βρίσκονται κακοχτισμένα και ετοιμόρροπα σπίτια. Τη μεγάλη αυτή καταστροφή προξένησαν οι βίαιες βροχοπτώσεις του 1812, από τις οποίες πλημμύρισαν και κατέρρευσαν τα τείχη και τα σπίτια. Ένας σεισμός που ακολούθησε είχε τη δική του συνεισφορά στη μεγάλη καταστροφή. Οι δυστυχίες σπάνια έρχονται μόνες αφού ενός κακού μύρια έπονται. Την ίδια χρονιά η πανούκλα θέρισε το νησί 3.000 ψυχές υπήρξαν τα θύματα της, τα 2/3 ήταν Τούρκοι και οι υπόλοιποι ήταν Έλληνες».
Με αυτό τον παραστατικό τρόπο μας διηγείται o William Turnerτην 14 Δεκεμβρίου του 1820,  στο «ημερολόγιο μιας περιήγησης στην Ανατολή» το πέρασμα του από την Κω. Ο Turner είναι ο μοναδικός από τους περιηγητές που αναφέρεται σε αυτό το δυσάρεστο γεγονός. Σε κανέναν από τους ιστορικούς καταλόγους τόσο της ευρύτερης περιοχής όσο και της Κω δεν γίνεται αναφορά στο κατακλυσμικό επεισόδιο, στο σεισμικό συμβάν του 1812 και στην πανούκλα που ακολούθησε. Ίσως, επειδή συνέβησαν κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας. Όμως, έγιναν έτσι τα περιστατικά όπως μας τα αφηγείται ο Turner;
Ο κατακλυσμός πρέπει να είχε τοπικό χαρακτήρα αφού δεν βρήκα αναφορές σχετικά με αυτό το γεγονός. Για να πλημμυρίσουν και να καταρρεύσουν τα τείχη και τα σπίτια της Χώρας πρέπει η συγκεκριμένη βροχόπτωση να ήταν πιο ισχυρή από εκείνη που έγινε την 16 Ιανουαρίου του 1969 και η οποία δημιούργησε τεράστιες καταστροφές- ζώα πνίγηκαν ,ξεχείλισαν οι ποταμοί ενώ είχαμε και τουλάχιστον ένα νεκρό.
Σε ότι αφορά τον σεισμό που ακολούθησε, έως τώρα σας μιλούσα για την στενή σχέση που έχουν οι σεισμοί με τα ρήγματα. Ωστόσο, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο γήινος φλοιός βρίσκεται σε μια λεπτή ισορροπία, ανά πάσα στιγμή έτοιμος να ταλαντευτεί. Πολλές φορές έχει παρατηρηθεί ότι μπορούν να συμβούν σεισμοί μετά από έντονες βροχοπτώσεις σε μέρη όπου βρίσκονται σπηλιές και κανάλια. Οι δονήσεις που προκαλούνται από την βροχή εμφανίζονται συνήθως σε «καρστικά» τοπία δηλαδή περιοχές που αποτελούνται από ασβεστόλιθους, τρυπημένους με βαθιά κανάλια και σπηλιές στα οποία θα μπορούσε να αυξηθεί η πίεση του νερού. Μικροί σεισμοί που θα μπορούσαν να ανιχνευθούν μόνο από σεισμογράφους και να μην γίνουν αισθητοί από τους ανθρώπους, μπορούν να εμφανιστούν μετά από έντονες βροχοπτώσεις. Εάν είχαμε καρστικό τοπίο στην πόλη της Κω η πίεση του νερού μετά την έντονη βροχόπτωση θα μπορούσε να ήταν το κλειδί του σεισμού του 1812. Ωστόσο το υπόβαθρο που είναι χτισμένη η πόλη της Κω δεν είναι καρστικό και οι βροχοπτώσεις που πέφτουν πιέζουν το έδαφος της με ένα σχετικά ομοιόμορφο τρόπο, και αρκετά γρήγορα μεταφέρονται από τους ποταμούς και τα ρεύματα της επιφάνειας. Κατά συνέπεια, η πίεση των βροχοπτώσεων κάτω από το έδαφος της είναι μικρή.
Τι θα μπορούσε να έχει συμβεί; Η έντονη βροχή συνήθως πέφτει στα κανάλια και σκάβει το έδαφος. Η αυξανόμενη πίεση του νερού μέσα σε έναν βράχο είναι ένας από τρεις τρόπους για να σπάσει το έδαφος. Η συμπίεση και η διαστολή του εδάφους είναι οι άλλοι δύο. Η πίεση του νερού ενεργεί σαν τον υδραυλικό γρύλο, που αναγκάζει το συμπαγές έδαφος να σπάσει και επιτρέπει στα κομμάτια να γλιστρήσουν το ένα μετά το άλλο. Εάν αυτό συμβαίνει σε μια μεγάλη κλίμακα σε μια μεγάλη ρωγμή, μπορεί να προκαλέσει έναν σεισμό. Έχουν παρατηρηθεί σεισμοί με μέγεθος κάτω από 2,4 Ρίχτερ, όταν  οι βροχοπτώσεις είναι βαριές. Αν πολύ νερό πέσει σε κάθε τετραγωνικό μέτρο του εδάφους κατά τη διάρκεια του κάθε κατακλυσμού, τότε η βροχόπτωση μπορεί να προκαλέσει μια αύξηση της πίεσης σε μία σεισμική ρωγμή κάτω από το έδαφος. Όμως το έδαφος στην Χώρα που ανέφερε ο Turner είναι χαλαρό , δεν χαρακτηρίζεται από σωλήνες όπου το νερό κυλάει μέσω ενός σύνθετου δικτύου υδραυλικών εγκαταστάσεων και δεν θα μπορούσε να κάνει τη βροχή να προκαλέσει τον σεισμό του 1812.
Ωστόσο,ο γήινος φλοιός μπορεί να είναι τόσο κοντά στην αστάθεια που ακόμη και οι μικροσκοπικές μεταβολές της πίεσης που συνδέονται με την βροχόπτωση μπορούν να προκαλέσουν σεισμούς. Ακόμη και περιοχές δίχως καρστικά τοπία μπορεί να επηρεασθούν με μια έντονη βροχόπτωση όμως με μια βασική προϋπόθεση. Πρέπει να υπάρξει μια πρόσθετη πίεση στο έδαφος και κυρίως μια σεισμική ρωγμή κάτω από το έδαφος. Αν πράγματι έγινε κάτι τέτοιο το ζητούμενο είναι που μπορεί να είναι αυτή η ρωγμή που έδωσε τον σεισμό 1812; Με τις επιχωματώσεις και τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει στην περιοχή της Χώρας είναι δύσκολο κανείς να την εντοπίσει. Μία γεωφυσική έρευνα με τον κατάλληλο εξοπλισμό ίσως θα ήταν πάρα πολύ χρήσιμη και καθοριστική στην λύση αυτού του γρίφου.
Ο σεισμός θα μπορούσε να ήταν υπεύθυνος στην πιο αφανιστική πανδημία της ιστορίας της Κω. Τα θύματα πρέπει να εμφάνιζαν πυρετό και διάφορα εξογκώματα στο σώμα τους, μέχρι να πεθάνουν μέσα στον τρόμο. Συνήθως η νόσος μεταδίδεται στον άνθρωπο από το τσίμπημα ψύλλων που παρασιτούν σε άρρωστο ποντικό. Μεταδίδεται εύκολα και γρήγορα με άμεση ή έμμεση επαφή. Η πανούκλα είναι βαριάς μορφής ασθένεια, με υψηλό πυρετό και τοξική κατάσταση. Αλλά δεν ήταν μόνον ο σεισμός, οι  επιδημίες της πανούκλας, κυρίως πλήττουν παραθαλάσσιες περιοχές, ενώ στην περίπτωση μας θα πρέπει να είχε προσλάβει χαρακτήρα ενδημικό. Η επιδημία πρέπει να είχε καταστροφικά αποτελέσματα και πρέπει  να έκανε τους κατοίκους του νησιού να καταφύγουν στα γύρω προάστια και στα ορεινά για να σωθούν. Πιθανόν η  εξάπλωση του λοιμού να  γινόταν μέσα από τον δηλητηριώδη βρώμικο αέρα που εισέπνεαν οι κάτοικοι της Χώρας.  

Πηγές:
1. Wikipedia
2.Μάρκογλου.Α.–Η Κως μέσα από τα χαρακτικά των Ευρωπαίων περιηγητών και Χαρτογράφων(15ος-19ος αιώνας)
3.NewScientist

H Βεργίνα  βρίσκεται σε απόσταση 80 χιλιομέτρων από τη Θεσσαλονίκη, και θεωρείται ως μία από τις πιο σημαντικές αρχαιολογικές τοποθεσίες της Ελλάδας. Όταν πλησιάζεις την περιοχή, παρατηρείς την ύπαρξη πολλών μικρών λόφων  ύψους περίπου 5 μέτρων. Οι ανασκαφές έδειξαν ότι οι λόφοι αυτοί ήταν μέρος ενός μεγάλου κοιμητηρίου του 4ου π.Χ αιώνα και καθένας από αυτούς περιείχε διάφορους τάφους.  
Η Βεργίνα ήταν μία από τις πιο σημαντικές πόλεις του βασιλείου της  Μακεδονίας. Ανάμεσα στα διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα, ανακαλύφθηκαν εκεί και οι περίφημοι «βασιλικοί τάφοι» κατά τη διάρκεια ανασκαφών το 1977-1978, ενώ τις εργασίες επέβλεπε ο αρχαιολόγος Μανόλης Ανδρόνικος. Λέγεται ότι ο Ανδρόνικος για να βρεί τους βασιλικούς τάφους κάλεσε κάποιον γεωφυσικό αμερικανό,ο οποίος με ειδικό σαρωτή εδάφους του υπέδειξε την πιο κατάλληλη τοποθεσία για ανασκαφή.
Τα αντικείμενα που βρέθηκαν στο Μεγάλο Τύμβο της Βεργίνας ανήκουν σε δύο ομάδες. Η πρώτη ομάδα αντικειμένων περιλαμβάνει 47 σπασμένες επιτύμβιες πλάκες και η  δεύτερη ομάδα αντικειμένων ανήκει σε δύο τάφους που βρέθηκαν μέσα στο Μεγάλο Τύμβο. Ο μεγαλύτερος από αυτούς θεωρείται ότι είναι ο τάφος του βασιλιά Φίλιππου ΙΙ της Μακεδονίας.Ο άλλος τάφος ονομάζεται ο περίφημος «τάφος του πρίγκιπα» καθώς περιείχε τις στάχτες ενός νέου άνδρα.  Ο τάφος του βασιλιά Φίλιππου είναι ένα κατασκεύασμα που αποτελούνταν από δύο χώρους με ύψος 5,30 μέτρα. Είναι ο μεγαλύτερος και υψηλότερος μακεδονικός τάφος που γνωρίζουμε.
Τα πολύτιμα οστά του νεκρού βασιλιά βρέθηκαν τυλιγμένα σε ένα χρυσό ύφασμα. Φυλάσσονταν σε μία μεγάλη χρυσή λάρνακα, ένα μοναδικό έργο τέχνης με ένα εντυπωσιακό ανάγλυφο αστέρι στο καπάκι της, το μακεδονικό αστέρι με τις 12 ακτίνες. Η λάρνακα βρισκόταν μέσα σε μία μεγάλη μαρμάρινη σαρκοφάγο. Ο τάφος επίσης περιείχε τα όπλα του βασιλιά, το σιδερένιο του θώρακα με χρυσή ανάγλυφη διακόσμηση, το κράνος και το ξίφος του. Επίσης, τη χρυσή φαρέτρα και 3 ζευγάρια χάλκινες περικνημίδες. Μέσα στον τάφο υπήρχε ακόμη η ασπίδα του που είναι φτιαγμένη από χρυσό και ελεφαντόδοντο. Ένα από τα πιο πολύτιμα αντικείμενα του τύμβου είναι το χρυσό στεφάνι που βρέθηκε στην κορυφή των αποτεφρωμένων οστών του νεκρού βασιλιά. Είναι το βαρύτερο και πιο εντυπωσιακό χρυσό στεφάνι που διασώθηκε από την αρχαιότητα. Πρόκειται για ένα χρυσό στεφάνι που αποτελείται από 313 φύλλα βελανιδιάς και 68 βελανίδια. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι όλα αυτά τα πολύτιμα αντικείμενα ήταν θαμμένα και διατηρήθηκαν για 23 αιώνες! 
Υπήρχε κι ένας δεύτερος νεκρός στον προθάλαμο του τάφου με τα οστά μιας γυναίκας. Τα οστά της επίσης φυλάσσονταν σε μία χρυσή λάρνακα η οποία επίσης βρισκόταν μέσα σε μία μαρμάρινη σαρκοφάγο. Μέσα στη λάρνακα υπήρχε και εδώ ένα υπέροχο στεφάνι μυρτιάς και ένα κομψό γυναικείο διάδημα, το πιο όμορφο κόσμημα του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Τα περισσότερα από αυτά τα σπάνια αντικείμενα αποτελούν αληθινά έργα τέχνης και είναι έξοχα παραδείγματα της ελληνικής γλυπτικής του 4ου αιώνα π.Χ. Οι δύο χρυσές λάρνακες και το μεγάλο στεφάνι βελανιδιάς είναι τα πιο λαμπρά παραδείγματα ελληνικής τέχνης που βρέθηκαν ποτέ σε ελληνικό έδαφος.
Ο δεύτερος ασύλητος τάφος, ο περίφημος «τάφος του πρίγκιπα» περιείχε ένα ασημένιο αγγείο με τις στάχτες ενός νεαρού άνδρα όχι πάνω από 16 ετών. Η μοναδική φύση των αντικειμένων του τάφου αυτού και η εξαιρετικά υψηλή τους ποιότητα ωθούν τους επιστήμονες να πιστεύουν ότι πρόκειται για τον τάφο ενός μέλους της βασιλικής οικογένειας.    
Όμως από πού αντλήθηκε ο χρυσός και το ασήμι των βασιλικών τάφων; Με χρυσό από τον Αλιάκμονα και ασήμι από το Λαύριο και τη Χαλκιδική φιλοτεχνήθηκαν οι περίφημοι θησαυροί των βασιλικών τάφων της Βεργίνας, ενώ στο χρυσό στεφάνι βελανιδιάς για να γίνει πιο ανθεκτικό και σκληρό προστέθηκε χαλκός σε ποσοστό λίγο πάνω από το 5%.  Σε ορισμένα μάλιστα χρυσά αντικείμενα έγινε απομάκρυνση του αργύρου για να αποτελούνται από σχεδόν καθαρό χρυσό (99,70%), μια τεχνική που οι αρχαίοι γνώριζαν καλά και τη χρησιμοποιούσαν όταν ήταν απαραίτητο.
Δείγματα από χρυσά και αργυρά αντικείμενα από τον τάφο του Φιλίππου Β` μελέτησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο καθηγητής Κοιτασματολογίας Μιχάλης Βαβελίδης, όταν του τα έδωσε ο ίδιος ο Μανόλης Ανδρόνικος, με στόχο να διερευνήσει αν ο χρυσός και το ασήμι προέρχονταν από κοιτάσματα του ελληνικού χώρου ή από την Ανατολή (Αίγυπτο, Περσία, κ.ά.), όπως συχνά αναφέρεται στη βιβλιογραφία. Τα αποτελέσματα της έρευνάς του έδειξαν ότι η πρώτη ύλη των αντικειμένων είναι ελληνική, ενώ τα μεταλλεία της Χαλκιδικής και του Λαυρίου αποτελούν τα δύο μεγαλύτερα μεταλλευτικά κέντρα της αρχαίας Ελλάδας. Το μεν πρώτο για την εκμετάλλευση χρυσού και αργύρου, το δε δεύτερο για άργυρο και μόλυβδο.

Πηγή-ΑΠΘ,Εθνος

Οι  παλαιοντολογικές ανακαλύψεις των τελευταίων χρόνων στην Μηλιά των Γρεβενών- αποδεικνύουν την ύπαρξη ζούγκλας με εντυπωσιακή πανίδα στην περιοχή των Γρεβενών πριν από 3 εκατομμύρια χρόνια. Οι τελευταίοι χαυλιόδοντες, που προέρχονται από ελέφαντα μαστόδοντα, έχουν μήκος 5,02 μ. Οι χαυλιόδοντες του μαστόδοντα, μήκους 5 μέτρων, αποτελούν τους μεγαλύτερους που έχουν βρεθεί στον κόσμο. Το ύψος του μαστόδοντα ήταν κάπου 3 μέτρα, ως το ύψος του ώμου) όσο και το βάρος του (6 τόνοι). Πρόκειται για αρσενικό ζώο, η βιολογική ηλικία του οποίου, όπως προκύπτει από τα δόντια τής γνάθου, υπολογίζεται μεταξύ 25 και 30 ετών. Η γεωλογική ηλικία του υπολογίζεται στα 2,5-3 εκατ. χρόνια.Άλλα ζώα της εποχής εκείνης στην περιοχή των Γρεβενών, εκτός από τον ελέφαντα γίγαντα, ήταν ρινόκεροι, τάπιροι (συγγενείς των ρινόκερων με κολοβή προβοσκίδα), ένα τεράστιο αιλουροειδές, ο μαχαιρόδοντας, αρκούδες, ιππάρια (μικρόσωμα άλογα με τρία δάκτυλα), γαζέλες, ελάφια, αγριόχοιροι και ένα άλλο είδος μαστόδοντα (Αnancus).
Τον Ιανουάριο του 2008 στην Μηλιά Γρεβενών παρουσιάστηκε ομοίωμα του ζώου (προβοσκιδωτό του είδους Μammut borsoni). Η αναλογία του ήταν 1: 10 (70 εκ. μήκος επί 35 ύψος) και κατασκευάστηκε από πολυεστερική ρητίνη από τον Ολλανδό ειδικό Ρέμι Μπέικερ. Απώτερος στόχος είναι η κατασκευή (με την ίδια τεχνική) ομοιώματος του ζώου στο φυσικό του μέγεθος.
Τι ήταν ο μαστόδοντας; Ήταν γιγάντιο θηλαστικό που σε νεαρή ηλικία έφτανε τα 3,5 μέτρα ύψος. Η ονομασία του οφείλεται στο ότι τα δόντια του είχαν διάσπαρτα φύματα που έμοιαζαν με μαστούς και με αυτόν τον τρόπο άλεθαν την τροφή. Ήταν φυτοφάγο, δεν είχε σχέση με τα μαμούθ και δεν αποτελούσε τροφή για τον άνθρωπο. Ίχνη του έχουν εντοπιστεί στη Ρουμανία και τη Σλοβενία. Έζησε σε μια εποχή που χρονικά εκτείνεται από 20 έως 3 εκατομμύρια χρόνια πριν, σε πυκνά δάση και χρησιμοποιούσε τους τεράστιους χαυλιόδοντές του όχι μόνο για να αμύνεται αλλά και για να βγάζει από το χώμα βολβούς για να τραφεί. Η καθημερινή απαίτηση σε πολύ μεγάλες ποσότητες τροφής (περίπου 250 κιλά) έγινε αιτία του αφανισμού του.

Δείτε βίντεο

Την 27 Φεβρουαρίου του 2010 ένας σεισμός μεγέθους 8,8R συγκλόνισε τη Χιλή. Τι έγινε εκείνη την στιγμή; Καταρχάς, ένα τμήμα του πυθμένα του ωκεανού έσπασε απότομα προς τα κάτω σε μια τάφρο καταβύθισης. Αυτό το τμήμα, με τη σειρά του, ανυψώθηκε προς το μέρος της ηπειρωτικής πλάκας πάνω από την τάφρο. Αυτός είναι ο τρόπος που οι  σεισμοί συμβαίνουν σε μια τάφρο καταβύθισης. Με τον σεισμό των 8,8R όμως τίποτα δεν τελείωσε. Μετασεισμοί έπληξαν με σφοδρότητα την περιοχή για μέρες αργότερα,ενώ μερικοί από αυτούς ήταν αρκετά έντονοι. 
Το διάστημα που  ο κόσμος αποτιμούσε τις συνέπειες αυτού του καταστροφικού γεγονότος, οι γεωλόγοι στράφηκαν στο παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού στίγματος (GPS) και στις οθόνες τους για να μετρήσουν την κίνηση των σεισμών. Αυτοί γνώριζαν καλύτερα από οποιαδήποτε άλλο ότι τα  βουνά των Άνδεων τρέχουν κατά  το μήκος της Νότιας Αμερικής, και στην πραγματικότητα είναι μια  νότια επέκταση των Rocky Mountains( Βραχώδη Όρη). Και οι δύο οροσειρές δημιουργήθηκαν από την καταβύθιση της ωκεάνιας πλάκας κάτω από την ηπειρωτική  πλάκα μια διαδικασία που γίνεται εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Οι επιστήμονες μελετώντας τις κινήσεις με το GPS διαπίστωσαν ότι η ηπειρωτική πλάκα μετακινήθηκε λίγο προς τα δυτικά όσο και προς τα πάνω. Οι μετρήσεις που λήφθηκαν πριν από το σεισμό συγκρίθηκαν με μετρήσεις που έγιναν μετά από το σεισμό. Αυτό που διαπιστώθηκε ήταν ότι η χιλιανή πρωτεύουσα του Σαντιάγο μετακόμισε 30 πόντους, στα δυτικά-νοτιοδυτικά ενώ η πόλη της Κονσεπσιόν, νοτιοδυτικά του Σαντιάγο, μεταφέρθηκε τουλάχιστον 25 εκατοστά προς τα δυτικά. Το Μπουένος Άιρες, πρωτεύουσα της Αργεντινής πιο δίπλα, μετακόμισε 3 εκατοστά  προς τα δυτικά. Όμως εκτός από την κίνηση των πόλεων οι ερευνητές διαπίστωσαν και κάτι άλλο, εξίσου ενδιαφέρον. Οι σεισμοί είχαν ως αποτέλεσμα τη σύντμηση της ημέρας κατά 1,26 μικροδευτερόλεπτα αφού και ο άξονας της Γης κινήθηκε κατά 8 εκατοστά. Ο άξονας αυτός διαφέρει κάπως από το πραγματικό άξονα. Ο πραγματικός άξονας τρέχει κατευθείαν μέσα από το κέντρο της Γης, ενώ αυτός ο άξονας περνάει από το κέντρο της μάζας του πλανήτη.
Η Γη είναι ένας γεωλογικά δυναμικός πλανήτης. Όπως οι τεκτονικές πλάκες μετακινούνται, αυτός ο άξονας μετατοπίζεται ελαφρώς. Η Νότια Αμερική κινήθηκε ελαφρώς προς τα δυτικά, και αυτό έγινε μέσα σε κάποια δευτερόλεπτα του χρόνου. Δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβη αυτό το αποτέλεσμα. Δεδομένης της φύσης της καταβύθισης της πλάκας, το αποτέλεσμα πραγματοποιείται κάθε φορά που  συμβαίνουν οι σεισμοί που κάνουν την πλάκα να καταβυθίζεται. Αυτό που είναι νέο είναι ότι η γεωλογία έχει γίνει πολύ πιο πολύπλοκη τα τελευταία χρόνια, και οι γεωλόγοι χρησιμοποιούν πολύ περισσότερα εργαλεία με τα οποία έχουν την δυνατότητα να μελετούν τους σεισμούς.
Αυτό που έγινε στην Χιλή γίνεται στα ενεργά μέρη του πλανήτη εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Οι σεισμοί μετακινούν και παραμορφώνουν ενώ κάποιες άλλες γεωλογικές δυνάμεις μεταβάλλουν το φυσικό τοπίο. Όταν μένει από πρώτη ύλη ο πλανήτης τότε επεμβαίνουν τα ηφαίστεια και τον τροφοδοτούν με ανακυκλώσιμο υλικό. Εμείς στο νησί μας τις γνωρίζουμε καλά αυτές τις φυσικές διαδικασίες αφού αυτές δημιούργησαν οτιδήποτε πανέμορφο έχουμε δίπλα μας από τον Δίκαιο έως τους μαγευτικούς όρμους. Κοιτάξτε την ακτογραμμή, την πεδιάδα, τα ρέματα και οτιδήποτε άλλο μας περιτριγυρίζει, όλα μα όλα είναι παιδιά της ακατάπαυστης, καθημερινής και δυναμικής λειτουργίας της Γης.
Όμως πέρα από αυτά που τόσο θαυμάζουμε πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσουν οι σεισμοί. Αποτελούν μέρος της ζωής μας. Μελετώντας τα αποτελέσματά τους μπορούμε να βελτιώσουμε τους οικοδομικούς κανονισμούς και να κάνουμε ασφαλέστερες κατασκευές. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να τους εξαλείψουμε. Πρέπει να μάθουμε ότι η κατανόηση της δυναμικής των σεισμών και των τεκτονικών πλακών, μας παρέχει την δυνατότητα, να καταλάβουμε με τον καλύτερο τρόπο για το πως εργάζεται καθημερινά αυτός ο ανήσυχος και μοναδικός πλανήτης.

Αυτός ο κατάλογος ορυκτών και μεταλλευμάτων είναι μόνο ένα πολύ μικρό μέρος από τα υλικά από τα οποία χρησιμοποιούνται σε έναν υπολογιστή. Τα περισσότερα από αυτά τα εξάγουμε από ορυχεία, και τα χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα και στην δουλειά μας.

1.Για την κατασκευή του Monitor,χρειάζονται,φωσφορίζοντα μέταλλα,Ψευδάργυρος,Σουλφίδια,Θείο,Hemmimorphite,Zincite ,Σμιθσονίτης, Franklenite ,Ασήμι, Pyrargyrite, Cerargyrite χλώριο,αλάτι, αλουμίνιο (Βωξίτης),χαλκό χαλκοπυρίτης, Boronite, Enargite, Cuprite, μαλαχίτη, Αζουρίτη, Χρυσόκολλα, Chalcocite, χρυσό ,Ευρώπιο ,αλουνίτη, Orthoclase, Nephelite, λευκίτης, Μαγγάνιο ,Apophullite, φθορίτη, κρυόλιθο, Vesuvianite, Δολομίτη, Magnesite, Espomite,Σπινέλιο, Olivine, Pyrope, Βιοτίτης, Τάλκης , Κάδμιο, Ψευδάργυρο, μαγγάνιο, αρσενικό, κίτρινη βαφή, Niccolite, Cobalite, Αρσενοπυρίτης, Tetrahedrite, γαδολίνιο, Monzanite, Orthite και άλλα.

2.Η γυάλινη CRT οθόνη: Μόλυβδος, Galena, Cerussite, Anglesite, Pyromorphite, χαλαζίας.

3.Για το Πλαστικό και το πληκτρολόγιο του υπολογιστή χρειαζόμαστε:Θερμοπλαστικό - Πολυπροπυλένιο, PVC, Ασβεστίτη, Γύψος, απατίτη, Αραγονίτη, τιτανίτη, Ρουτίλιο, Ιλμενίτη, πολυφωσφορικό ,Apetite , Pyromorphite, Wavellite .

4.Για την οθόνη υγρών κρυστάλλων (LCD) χρησιμοποιούμε: μόλυβδο, Galena, Cerussite, Anglesite, Pyromorphite.  

5.Για τα Τρανζίστορ είναι απαραίτητα τα ορυκτά:
χαλαζίας,Ferro Electric Liquid Crystal αιματίτης, οξείδιο του κασσίτερου, Σφαλερίτης (που βρίσκεται συνήθως με τον ψευδάργυρο) και άλλα

6.Η μεταλλική θήκη χρειάζεται:Σίδηρο, μαγνητίτη, Limonite

7.Η επίπεδη οθόνη τύπου Plasma χρειάζεται: χαλαζία , μόλυβδο, Galena, Cerussite, Anglesite, Pyromorphite , ψευδάργυρο, Σουλφίδια, θείο, Hemmimorphite, Zincite, σμιθσονίτης, Franklenite, ασήμι,Pyrargyrite,Cerargyrite,χλώριο,αλάτι,αλουμίνιο,χαλκό,Χαλκοπυρίτη,Boronite,Enargite,Cuprite,μαλαχίτη,Αζουρίτη,Chryssocolla, Chalcocite,χρυσό,Euxenite, Euopium,Euxenite,Florite,Potasium,Μαγνήσιο,Μαγγάνιο,αλουνίτη,Orthoclase, Nephelite,λευκίτης,pophullite,φθορίτη,κρυόλιθο,Vesuvianite,Δολομίτη,Magnesite,Espomite, Olivine, Pyrope, Βιοτίτης, Τάλκης, Κάδμιο ,Ψευδάργυρος,μαγγάνιο,αρσενικό,κίτρινη βαφή,Niccolite, Cobalite,Αρσενοπυρίτη, Tetrahedrite και πολλά άλλα . 

8.Τα κυκλώματα και τα τσιπ υπολογιστών χρειάζονται:
χαλαζία, Χαλκό, Χαλκοπυρίτης, Boronite, Enargite, Cuprite, μαλαχίτη, Αζουρίτη, Χρυσόκολλα, Chalcocite, χρυσό, ασήμι Pyrargyrite, Cerargyrite, Cassiterite ,αλουμίνιο και άλλα.  

Υπάρχουν τουλάχιστον 66 μέταλλα, που συμβάλλουν στην δημιουργία και στην λειτουργία του υπολογιστή που έχουμε καθημερινά στα χέρια μας. Υπάρχουν και άλλα, πέραν εκείνων που απαριθμούνται παραπάνω,αλλά θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι χωρίς πολλά από αυτά τα ορυκτά,σήμερα δεν θα υπήρχαν υπολογιστές, τηλεοράσεις. Όπως γίνεται κατανοητό η ζωή μας εξαρτάται σε μεγάλο μέρος από τα ορυκτά που παράγει η μητέρα Γη.


Γεωδίφης

Πηγή-USGS

Με τη μέθοδο της ραδιο-χρονολόγησης οργανικών υλικών και υπολειμμάτων φυτών και άλλων που βρέθηκαν σε τάφους των Φαραώ κατόρθωσε για πρώτη φορά μια διεθνής ομάδα ερευνητών να ορίσει πιο ξεκάθαρες και επιστημονικά τεκμηριωμένες χρονολογίες για τις βασιλείες  που κυβέρνησαν την Αίγυπτο επί χιλιάδες χρόνια.  Τα αποτελέσματα θα αναγκάσουν τους ιστορικούς και αρχαιολόγους να κάνουν ορισμένες αλλαγές στις αποδεκτές μέχρι σήμερα χρονολογίες των Φαραώ, αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως οι αλλαγές δεν θα είναι ανατρεπτικές, καθώς αποδεικνύεται πως η μέχρι τώρα χρονολόγηση ήταν λίγο-πολύ ακριβής.
Η χρονολόγηση, των ερευνητών της σχολής αρχαιολογίας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, για την οποία συνεργάστηκαν ερευνητές από το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS), την Αυστρία και το Ισραήλ, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Science". Οι επιστήμονες χρονολόγησαν με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα-14 και συνέκριναν τις ηλικίες 211 ταφικών αντικειμένων, μερικών παλαιότερων από 4.500 χρόνια, που βρέθηκαν σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά μουσεία, όπως απομεινάρια σπόρων φυτών, φρούτων και υφασμάτων (μεταξύ αυτών χρησιμοποιήθηκαν και ευρήματα από τον τάφο του Φαραώ Τουταγχαμών).
Δεν ήταν η πρώτη που έγινε ραδιοχρονολόγηση αιγυπτιακών ευρημάτων, αλλά αυτή την φορά χρησιμοποιήθηκε μια τεχνική πιο εξελιγμένη από ποτέ, ενώ στο παρελθόν είχαν γίνει λάθη. Για πρώτη φορά, η χρονολόγηση με ραδιοάνθρακα έχει γίνει αρκετά ακριβής, ώστε να θέτει συγκεκριμένα όρια στις χρονολογίες της αρχαίας Αιγύπτου. Οι χρονολογίες για το Παλαιό, το Μέσο και το Νέο Βασίλειο της Αιγύπτου είχαν μέχρι σήμερα βασιστεί σε ιστορικά χειρόγραφα (όπως του ιστορικού του 3ου αι. π.Χ. Μανέθωνα) ή σε αρχαιολογικά ευρήματα (από τις πυραμίδες, το Καρνάκ κ.α.), όμως οι εκτιμήσεις για τη διάρκεια της διακυβέρνησης των Φαραώ συχνά διέφεραν σημαντικά και οι διαμάχες μεταξύ των Αιγυπτιολόγων δεν ήσαν σπάνιες.
Τα νέα δεδομένα του ραδιοάνθρακα, που μελετήθηκαν με την χρήση νέων στατιστικών μεθόδων, δείχνουν ότι η βασιλεία του Φαραώ Ζοζέρ της Τρίτης Δυναστείας, που εγκαινίασε το Παλαιό Βασίλειο (έχτισε ως μελλοντικό τάφο του την πρώτη βαθμιδωτή πυραμίδα της Σακάρα), ξεκίνησε ανάμεσα στο 2691 και στο 2625 π.Χ., κάπου 50 έως 100 χρόνια νωρίτερα από ό,τι πιστευόταν μέχρι σήμερα. Επίσης, μεταξύ άλλων, η νέα μελέτη συμπέρανε ότι το Νέο Βασίλειο άρχισε νωρίτερα από ό,τι θεωρούσαν μέχρι τώρα οι μελετητές, μεταξύ του 1570 και του 1544 π.Χ. Ο Φαραώ Ραμσής ο Β΄, ο θεωρούμενος από τους ιστορικούς ως ο σημαντικός αιγύπτιος βασιλιάς, τοποθετείται στο 1297 - 1273 π.Χ. Η νέα μέθοδος ραδιοχρονολόγησης, σύμφωνα με τους ερευνητές, επιτυγχάνει ακρίβεια με απόκλιση 76, 53 και 24 ετών για το Παλαιό, το Μέσο και το Νέο Βασίλειο αντίστοιχα.
Όμως, σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Χέντρικ Μπρούινς του πανεπιστημίου Μπεν Γκουριόν στη Νεγκέβ του Ισραήλ, ο οποίος συνοδεύει την διεθνή μελέτη ραδιοχρονολόγησης με ξεχωριστό του σχόλιο στο "Science", παραμένουν ακόμα διάφορα ζητήματα αναπάντητα, με πιο σημαντικό από όλα την χρονολόγηση της τεράστιας έκρηξης του ηφαιστείου της αρχαίας Θήρας στο Αιγαίο, η οποία έφερε τα πάνω-κάτω στην ιστορία των πολιτισμών της Ανατολικής Μεσογείου. Μια προηγούμενη ραδιοχρονολόγηση είχε εκτιμήσει ότι η καταστροφική έκρηξη (που πιθανότατα προκάλεσε την καταστροφή του Μινωικού Πολιτισμού) συνέβη τουλάχιστον 100 χρόνια πριν ξεκινήσει το Νέο Βασίλειο της Αιγύπτου.
Αυτό, σύμφωνα με τη νέα ραδιοχρονολόγηση, τοποθετείται όχι νωρίτερα από το 1570 π.Χ., άρα η έκρηξη του ηφαιστείου θα πρέπει να τοποθετείται πριν το 1670 π.Χ. Από την άλλη, οι έρευνες του αυστριακού αρχαιολόγου Μάνφρεντ Μπίτακ του πανεπιστημίου της Βιέννης, τόσο στα ιστορικά κείμενα, όσο και με ραδιοχρονολογήσεις, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η έκρηξη στη Σαντορίνη έλαβε χώρα όχι πριν ξεκινήσει το Νέο Βασίλειο, αλλά στη διάρκειά του, δηλαδή αρκετά χρόνια μετά. 
Πηγή-Science

Ένα διεθνές έργο μεγάλης επιστημονικής σημασίας έχει αρχίσει πριν από το 1997 με στόχο τη δημιουργία της ζωής στον Άρη. Πιο συγκεκριμένα, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αν καταφέρουν να μεταφέρουν στον Άρη βακτηρίδια σιδήρου που βρέθηκαν στη Σαντορίνη, τότε θα δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για την επιβίωση των έμβιων όντων εκεί. Η ατμόσφαιρα του Άρη αποτελείται από οξυγόνο της τάξεως του 5% , ενώ το ίδιο ποσοστό στην ατμόσφαιρα της Γης είναι 21%. Με τη μεταφορά βακτηρίων σιδήρου στον Άρη το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί λόγω της δυνατότητας των βακτηρίων να απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα ( CO2) και το οξυγόνο να το απελευθερώνει.
Η αμερικανίδα γεωλόγος Ελεωνόρα Ρόμπινς (του USGS) προσπάθησε να επικοινωνήσει με άλλους επιστήμονες, μέσω του Διαδικτύου, προκειμένου να λάβει πληροφορίες σχετικά με τα βακτήρια του σιδήρου. Κάποια  Έλληνίδα καθηγήτρια της Αστροφυσικής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ονόματι  Χρυσούλα Κουρτίδου, ανταποκρίθηκε στο αίτημα και την ενημέρωσε ότι τα βακτήρια σιδήρου  υπάρχουν σε μεγάλες ποσότητες στην περιοχή του ηφαιστείου της Σαντορίνης. Η Eleonora Robbins ήρθε στην Ελλάδα, επισκέφτηκε τη Σαντορίνη για να μελετήσει τα βακτήρια στο φυσικό τους περιβάλλον και έτσι ξεκίνησε το έργο της δημιουργίας ατμόσφαιρας στον Άρη. Αυτό δείχνει πόσο εύκολα μπορεί  μια διεθνής επιστημονική συνεργασία να ξεκινήσει.
Όταν οι δύο επιστήμονες βρέθηκαν στην  Σαντορίνη  αντιμετώπισαν  ένα σοβαρό πρόβλημα.Δεν θα μπορούσαν να μείνουν στη Σαντορίνη για έναν ολόκληρο χρόνο μελετώντας τα βακτήρια . Ήταν τότε που οι υπεύθυνοι του προγράμματος  αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τα παιδιά της περιοχής. Αμέσως, ο διευθυντής του γυμνασίου της Σαντορίνης άρχισε να ασχολείται με αυτή την προσπάθεια και έτσι ξεκίνησε μια επιστημονική εκπαιδευτική εργασία .
Οι μαθητές γυμνασίου ήταν υπεύθυνοι  για την αποστολή της NASA και βοήθησαν στην μηνιαία συλλογή δειγμάτων για μελέτη. Κάθε μήνα 5 παιδιά από το σχολείο έπρεπε να συλλέγουν δείγματα των βακτηρίων σε δοκιμαστικούς σωλήνες, να μετράνε την θερμοκρασία του νερού,  να μετράνε το PH του νερού και έγραφαν εκθέσεις στη NASA , σχετικά με τις καιρικές συνθήκες υπό τις οποίες τα βακτήρια είχαν συλλεχθεί.
Λόγω της συμβολής τους, η Ελλάδα εξελέγη από τη NASA μεταξύ  23 άλλων χωρών, ως ο τόπος που φιλοξένησε την παρουσίαση"Ο άνθρωπος στο Διάστημα" που πραγματοποιήθηκε στη Σαντορίνη τον  Μάιο,του2000. Η σύμβαση αυτή υποστηρίχθηκε από το πρώτο τμήμα της Φυσιολογίας και Διαστημικής Έρευνας , της NASA . 

Πηγή : Σ. Τζελέπης ,USGS

Πρόσφατα ο φίλος Κώστας Κωστογλάκης μου έδειξε  έναν ιστορικό χάρτη του 1696 μ.Χ της Κω. 
Ο συγκεκριμένος χάρτης παρατίθεται παραπάνω και φέρει την υπογραφή του  Vincenzo Coronelli. Ο Coronelli αποτυπώνει σε χαλκογραφία το κάστρο της Νερατζιάς και το βορειοανατολικό μέρος του νησιού. Έχουν περάσει 314 χρόνια από τότε, παρατηρώντας σήμερα αυτή την μοναδική χαλκογραφία μπορεί να διαπιστώσει κανείς  ότι το άκρο της ακτής Αμμουδιάς είναι πολύ διαφορετικό,ιδιαίτερα μακρύ και λεπτό ενώ το τμήμα αυτό χαρακτηρίζεται από την παρουσία δύο μύλων και ενός πύργου(=Torre). Μήπως έκανε κάποιο λάθος ο Coronelli ή μήπως η  χαρακτική του περιέχει σωστά δεδομένα που έχουν αποτυπωθεί με κάπως ανορθόδοξο τρόπο.
Για την παρουσία των μύλων στην Λάμπη έχουν γράψει αρκετοί ιστορικοί ωστόσο το ερωτηματικό παραμένει σχετικά με την ύπαρξη ή όχι του πύργου. Οι πύργοι είναι υψηλά συνήθως κτίρια στα οποία το ύψος υπερβαίνει το πλάτος. Μπορούν να σταθούν μόνα τους ή να αποτελούν μέρους ενός άλλου κτιρίου. Τι να έκανε όμως ένας πύργος σε εκείνη την περιοχή;
Εξετάζοντας προσεκτικά την γεωμορφολογία της περιοχής μπορούμε να δώσουμε απαντήσεις σχετικά τόσο για το οίκημα όσο και την χαρτογραφική αποτύπωση του Coronelli. Ο πύργος βρίσκεται σε μια παράκτια ζώνη, δηλαδή μια ενδιάμεση περιοχή μεταξύ ξηράς και θάλασσας, ενώ η μορφολογία και η κλίση της περιοχής, θεωρούνται ως οι βασικότεροι παράγοντες για τον προσδιορισμό της. Οι διαστάσεις κάθε ακτής μεταβάλλονται από περιοχή σε περιοχή ανάλογα με την αλληλεπίδραση των θαλάσσιων και χερσαίων διεργασιών. Η συγκεκριμένη περιοχή είναι αμμώδης και χαρακτηρίζεται από ήπιες κλίσεις και για τον λόγο αυτό πρέπει να θεωρείται ως μια ακτή υψηλής παράκτιας τρωτότητας λόγω ανόδου της στάθμης της θάλασσας.
Σας έχω ήδη μιλήσει για τον αυξανόμενο ρυθμό θέρμανσης του πλανήτη μας κατά τον 20ο αιώνα  που δεν οφείλεται μόνο σε φυσικά αίτια αλλά και στην υποβάθμιση και ρύπανση του περιβάλλοντος. Η μέση παγκόσμια θερμοκρασία της επιφάνειας της Γης έχει αυξηθεί από 0,3 °C -0,6 °C από τα τέλη του 19ου αιώνα και από 0,2 °C -0,3 °C τα τελευταία 40 χρόνια.
Οι επιπτώσεις της ανόδου της στάθμης της θάλασσας σε ένα φυσικό παράκτιο σύστημα εξαρτώνται από την «ευαισθησία» του στις επιπτώσεις αυτές και την προσαρμοστικότητα καθώς και την αντοχή του. Η Λάμπη είναι μία παράκτια περιοχή ήπιων κλίσεων και χαμηλών υψομέτρων μικρότερης αντοχής. Το συγκεκριμένο σημείο συγκριτικά με άλλα παράκτια μέρη είναι ίσως το πιο τρωτό του νησιού μας στις αρνητικές συνέπειες της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Η Λάμπη στο σύνολο της αλλά ιδιαίτερα το τμήμα της Αμμουδιάς είναι ένα οικοσύστημα ιδιαίτερα επιρρεπές  σε μεταβολές. Η αντοχή της δηλαδή η δυνατότητα του οικοσυστήματος να αντισταθεί στη διαταραχή είναι πολύ μικρή με αποτέλεσμα  να αυξάνεται η  φυσική επικινδυνότητα του οικοσυστήματος στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
Η επιταχυνόμενη άνοδος της στάθμης της θάλασσας έχει δημιουργήσει στην περιοχή την μεταβολή της ακτογραμμής ως φυσική αντίδραση. Για τον λόγο αυτό η αποτύπωση του Coronelli δεν πρέπει να μας παραξενεύει. Ωστόσο, η κατανόηση του τρόπου διαμόρφωσης της ακτογραμμής και  οι μεταβολές της στάθμης της θάλασσας είναι χρήσιμες και μπορούν να μας οδηγήσουν στην πιθανή θέση που μπορεί να βρίσκονται  σήμερα τα ερείπια του πύργου. Από μελέτες έχει υπολογιστεί ότι η ιστορική αλλαγή σε μήκος ακτογραμμής 250 μέτρων στην Λάμπη ήταν 0,8 μέτρα/χρόνο.Αν κρίνουμε ότι ο πύργος βρίσκεται περίπου στο μέσο της γλώσσας της χαρακτικής του Coronelli εκτιμώ ότι η θέση του πύργου ίσως να βρίσκεται σε απόσταση 125-130 μέτρα από την σημερινή ακτή.
Το οίκημα θα μπορούσε να ήταν ένας φάρος αφού η περιοχή μελετώντας το υψόμετρο της χαρακτηρίζεται εκτός από ήπιες κλίσεις και από ξέρες. Ένας  φάρος  σε εκείνη την περιοχή  θα εξυπηρετούσε την ασφαλή ναυσιπλοΐα. Συνήθως οι φάροι είναι κτίσματα που οικοδομούνται σε διάφορα σημεία των ηπειρωτικών ή νησιωτικών ακτών ή και επί βραχονησίδων. Η βαθυμετρία της περιοχής μας επιτρέπει να κάνουμε μια τέτοια υπόθεση.
Τα ερείπια του οικήματος θα μπορούσαν να εντοπισθούν και να αναδειχτεί η περιοχή σαν ένα υποθαλάσσιο καταδυτικό πάρκο. Συμβολικά θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σαν ένα πολιτιστικό μνημείο με το οποίο να ευαισθητοποιηθούν οι μελλοντικές γενιές για  τις παγκόσμιες επιπτώσεις εξαιτίας του φαινομένου της ανόδου της θαλάσσιας στάθμης λόγω των κλιματικών αλλαγών.