Μια δημοφιλής περιοχή για πεζοπορία στην κεντρική Ιαπωνία μετατράπηκε σε παγίδα θανάτου και μέχρι στιγμής δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Το Ontake ξέσπασε ίσως τη χειρότερη δυνατή στιγμή. Ήταν ένα όμορφο φθινοπωρινό Σάββατο με καθαρό μπλε ουρανό, λίγο πριν το μεσημέρι - μια τέλεια μέρα για πεζοπορία.
Τουλάχιστον 250 άνθρωποι κατευθύνονταν προς την κορυφή των 3.067 μέτρων, όταν εξερράγη το ηφαίστειο, στέλνοντας νέφη, αέρια και τέφρα προς τον ουρανό και πάνω από τη γύρω περιοχή. Είναι ασαφές το πώς πέθαναν τα θύματα, αλλά επιζώντες, δήλωσαν ότι το λοφίο ήταν τόσο μεγάλο ώστε μπλόκαρε τον ήλιο, βυθίζοντας τους σε απόλυτο σκοτάδι για μια ώρα.
Δεν είναι κατ 'ανάγκην το μέγεθος της έκρηξης που έχει σημασία, αλλά η εγγύτητα του ηφαιστείου σε ανθρώπους. Ακόμη και οι μικρές εκρήξεις μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη ζημιά.Υπήρξε κάποια αυξημένη σεισμική δραστηριότητα στο Όρος Ontake, αλλά χωρίς ενδείξεις για σημαντική έκρηξη, σύμφωνα με Ιάπωνες αξιωματούχους. Δεν υπήρχε μετρήσιμη παραμόρφωση του εδάφους. Είναι μια έκπληξη. Αυτό το ηφαίστειο δεν είχε εκραγεί από το 1979.
Ηφαιστειολόγοι από τις εκθέσεις και τις εικόνες αναφέρουν ότι δεν ήταν ένα μαγματικό γεγονός, αλλά μια φρεατική έκρηξη: μια ορισμένη ποσότητα νερού έχει εισρεύσει στις πολλές ρωγμές του ηφαιστειακού συστήματος και έχει έλθει σε επαφή με τη θερμότητα του μάγματος και αμέσως άρχισε να εξατμίζεται. Ως εκ τούτου, η έκρηξη καθοδηγείτο αποκλειστικά και μόνο από την βίαιη διαστολή των υδρατμών. Η στήλη της τέφρας δεν δημιουργήθηκε από κανονική έκρηξη μάγματος, για αυτό δεν προηγήθηκαν τα κλασικά φαινόμενα που προηγούνται μιας έκρηξης, που προκαλείται από την άνοδο του μάγματος: σεισμική δόνηση, παραμορφώσεις του ηφαιστείου, ή αλλαγές στην θερμοκρασία και στην σύνθεση των ατμίδων από θείο(θειωνίες).
Οι υδροηφαιστειακές(ή υδρομαγματικές) εκρήξεις, όπως επίσης αποκαλούνται, αν και μοιάζουν με τις στρομπόλιες είναι πολύ πιο εκρηκτικές. Η μεγάλη εκρηκτικότητα είναι το χαρακτηριστικό της υδροηφαιστειακής δραστηριότητας. Καθώς το νερό θερμαίνεται, μετατρέπεται σε ατμό απότομα και έτσι θρυμματίζει το μάγμα σε πολύ λεπτόκοκκη στάχτη. Φαίνεται ότι νερό εισχωρούσε στο ηφαίστειο και υπερθερμάνθηκε από το μάγμα. Αυτό προκάλεσε την έκρηξη τέφρας.
Οι φρεατικές εκρήξεις δεν συνεπάγονται την έκρηξη φρέσκου μάγματος από το εσωτερικό του ηφαιστείου .Η τελευταία φορά που το Όρος Ontake έδωσε μια ηφαιστειακή έκρηξη με μάγμα ήταν το 1979-80. Όμως είχε παρουσιάσει φρεατική έκρηξη το 2007.
Οι φρεάτιες εκρήξεις συνήθως δεν δίνουν προειδοποιητικά σημάδια. Η Μετεωρολογική Υπηρεσία της Ιαπωνίας είχε όργανα μέτρησης και παρακολούθησης στο βουνό ωστόσο δεν κατέγραψαν τίποτα το ανησυχητικό - αυτά τα σημάδια δείχνουν ότι το μάγμα μπορεί να κινείται κάτω από την επιφάνεια και είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος με τον οποίο παρακολουθούν οι επιστήμονες τα ενεργά ηφαίστεια. Ωστόσο, οι φρεατικές εκρήξεις ενδέχεται να μην προκληθούν από την κίνηση του υπόγειου μάγματος, έτσι η παρακολούθηση αυτών των σημάτων δεν μπόρεσε να προειδοποιήσει για την επερχόμενη έκρηξη τέφρας που έδωσε τα πυροκλαστικά υλικά, τα οποία έχουν καταγραφεί σε βίντεο από τους πεζοπόρους .
Τα ενεργά ηφαίστεια είναι αγαπημένοι τουριστικοί προορισμοί ,πολλοί τα επισκέπτονται χωρίς μια πραγματική εκτίμηση των κινδύνων που ελλοχεύουν. 
Το συγκεκριμένο συμβάν θα μπορούσε να παρατηρηθεί στο ηφαίστειο της Νισύρου, στην περιοχή του Ραμού και ιδιαίτερα στον κρατήρα του Στέφανου και την περιοχή του Λόφου εξαιτίας ύπαρξης υπέρθερμου ατμού στο υπέδαφος. Τα αέρια που εκλύονται από εκατοντάδες σημεία στην περιοχή έχουν μέγιστη θερμοκρασία 100,1 βαθμούς Κελσίου.
Φρεάτιες εκρήξεις έχουν καταγραφεί και στη Νίσυρο κατά τους ιστορικούς χρόνους. Στο νότιο τμήμα του πυθμένα της καλδέρας του Ραμού υπάρχουν 20 κρατήρες από υδρομαγματική δραστηριότητα.
Οι δύο παλαιότεροι καλά διατηρημένοι υδροθερμικοί κρατήρες, με διάμετρο περίπου 150 μέτρα ο καθένας, βρίσκονται στα Καμινάκια, κάτω από τα Νικιά. Ωστόσο, ο πιο εντυπωσιακός και μεγαλύτερος, και ταυτόχρονα πιο επισκέψιμος από τους τουρίστες, είναι ο κρατήρας Στέφανος.Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους και καλύτερα διατηρημένους υδροθερμικούς κρατήρες στον κόσμο.
Το 1887 εκδηλώθηκε η τελευταία υδροθερμική έκρηξη στη Νίσυρο και η οποία δημιούργησε τον κρατήρα του Μικρού Πολυβώτη. «Σύμφωνα με τους νησιώτες που δούλευαν στα ορυχεία θείου, ήταν μια έκρηξη από λάσπη και εξαλλοιωμένα πετρώματα με έντονη εκπομπή ατμού» όπως αναφέρει ένας Ιταλός γεωλόγος ,το 1917.
Πριν το 1887, παρατηρήθηκαν τα φρεατικά συμβάντα του 1871-1873. Η ιστοσελίδα nisyros.igme.gr αναφέρει σχετικά ''ότι από την αρχή του 1871 παρατηρείται αύξηση των αερίων που εκπέμπονται από τις ατμίδες (σημεία εξόδου των θερμών αερίων) του Μεγάλου Πολυβώτη. Τον Οκτώβριο ή στα τέλη Νοεμβρίου του 1871 ένας ισχυρός σεισμός προκαλεί την έναρξη των υδροθερμικών εκρήξεων. Δύο μικροί κρατήρες ανοίγουν: ο Πολυβώτης - στο κέντρο του Μεγάλου Πολυβώτη, και ο Αλέξανδρος (ή Φλέγεθρο) στη νότια πλαγιά του Λόφου. Ο ατμός που παράγεται σκεπάζει σαν ομίχλη το νησί. Από την πρώτη αυτή έκρηξη εκτινάσσονται μόνο μικρές ποσότητες λάσπης και πετρωμάτων. Στις 3 ή 8 Ιουνίου του 1873 γίνονται ισχυροί τοπικοί σεισμοί στη Νίσυρο, διευρύνεται ο κρατήρας του Αλέξανδρου, μια ρωγμή τον ενώνει με τον Πολυβώτη και αρχίζει η εκρηκτική δραστηριότητα τινάζοντας λάσπες και θραύσματα πετρωμάτων. Ποτάμια από καυτή λάσπη ξεχύνονται από τον Αλέξανδρο και καλύπτουν την περιοχή νότιά του, διανύοντας μια απόσταση 500 μέτρων. Ο ατμός και το ζεστό νερό βρέχει τα κλαδιά των δέντρων και όταν εξατμίζεται αφήνει σταλαγμίτες από τα διαλυμένα στο θερμό ρευστό άλατα.Από τον Ιούνιο έως το Σεπτέμβριο καταγράφονται μόνο μικρές σεισμικές δονήσεις, ενώ από τους κρατήρες παράγεται μεγάλη ποσότητα ατμού πλούσιου σε υδρόθειο. Στις 11 Σεπτεμβρίου ένας ισχυρός σεισμός προκαλεί βλάβες σε σπίτια στο Μαντράκι, ιδιαίτερα δε στην περιοχή Λαγκάδι. Μια μεγάλη υποθαλάσσια ρωγμή ανοίγει, ξεκινώντας από την Τάβλα του Γυαλού στο Μαντράκι, και κατευθύνεται προς τα βόρεια. Μια άλλη μεγάλη ρωγμή τέμνει το Γυαλί. Η εκρηκτική δραστηριότητα συνεχίζεται για αρκετές μέρες μετά στους κρατήρες του Πολυβώτη και του Αλέξανδρου. Οι σεισμοί διαρκούν ως το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου''.
Τα ηφαίστεια σε όλο τον κόσμο, από τη Χαβάη έως την Ινδονησία, είναι δημοφιλή μέρη αναψυχής και πεζοπορίας. Μετά την τραγωδία στην Ιαπωνία, ίσως πρέπει να αναρωτηθούμε αν η πεζοπορία σε ένα ηφαίστειο είναι μια επικίνδυνη δραστηριότητα που θα πρέπει να μας ανησυχεί;Υπάρχουν πολλά πράγματα στην φύση, που είναι επίσης επικίνδυνα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να την αποφεύγουμε και να την δαιμονοποιούμε. Αντ' αυτού, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να γνωρίζουμε τον τόπο που πρέπει να επισκεφθούμε και να λαμβάνουνε τις απαραίτητες προφυλάξεις.

Γεωδίφης

Πηγές

1. Βικιπαίδεια
2. http://nisyros.igme.gr/
   
3. telegraph.co.uk/

Το Σάββατο το πρωί μία ξαφνική και βίαιη έκρηξη συνέβη στο Όρος Ontake(Ιαπωνία). Την στιγμή της έκρηξης στην κορυφή του Ontake, βρίσκονταν περιπατητές που ήλθαν αντιμέτωποι και επέζησαν οι περισσότεροι από την ηφαιστειακή σκόνη και τις πυροκλαστικές ροές του ηφαιστείου. 
Η έκρηξη σημειώθηκε ένα όμορφο μεσημέρι,καθώς τουλάχιστον 250 πεζοπόροι βρίσκονταν στην κορυφή του ηφαιστείου απολαμβάνοντας το Σαββατοκύριακο τους. 
Μέχρι στιγμής αναφέρθηκαν τουλάχιστον 40 τραυματίες σε περιοχές όπου οι ομάδες διάσωσης δεν μπόρεσαν να φτάσουν, ενώ αγνοούνται περίπου 8. Στις ερχόμενες ώρες, αυτοί οι αριθμοί μπορεί να ενημερωθούν για να συμπεριλάβουν και θανάτους.
Αυτή είναι μία από εκείνες τις φορές που αισθάνομαι εντελώς αμήχανος: μπορώ να εξηγήσω τι συνέβη και γιατί, αλλά αυτό δεν βοηθά τίποτα την συγκεκριμένη στιγμή.
Το ηφαίστειο είναι ένας δημοφιλής προορισμός για θρησκευτικό προσκύνημα, και πολλοί περιπατητές ήταν έξω όταν εκδηλώθηκε η έκρηξη. Οι παραπάνω φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν στο twitter κοντά στο ηφαίστειο λίγο πριν την έκρηξη. Κάποιος χρήστης του twitter δεν έχει τοποθετήσει τα μηνύματα από την έκρηξη. Ελπίζω να έχει επιβιώσει.
Η έκρηξη ξεκίνησε στις 11:53 πμ,τοπική ώρα. Οι κάμερες του ηφαιστείου ζωντανά κατέλαβαν μια πυροκλαστική ροή στην νότια πλευρά του ηφαιστείου.
Η Ιαπωνία βρίσκεται στο όριο όπου 3 τεκτονικές πλάκες -η Ευρασιατική ηπειρωτική πλάκα,των Φιλιππίνων & του Ειρηνικού ωκεανού-βυθίζονται.
Καθώς οι πυκνότερες ωκεάνιες πλάκες καταβυθίζονται κάτω από την ηπειρωτική πλάκα χαμηλής πυκνότητας, το νερό από τα κορεσμένα ιζήματα μειώνει το σημείο τήξεως των γύρω βράχων. Αυτό το μάγμα που παράγεται, τροφοδοτεί μια σειρά από ηφαίστεια στο όριο της πλάκας.
Τα ηφαίστεια μπορεί να παράγουν ήπιες, διαχυτικές εκρήξεις, όπως αυτές στην Χαβάη , ή εκρηκτικούς εφιάλτες όπως το Όρος της Αγίας Ελένης, το Κρακατόα, ο Βεζούβιος , και το Όρος Pinatubo . Η γεωχημεία τους μας προειδοποιεί για το είδος της έκρηξης το οποίο είναι δυνατόν να δώσουν. Τα ηφαίστεια με λάβες πλούσιες σε πυρίτιο, ξεσπάνε βίαια. Ηφαίστεια με λάβες φτωχές σε διοξείδιο του πυριτίου επιτρέπουν να διαφύγει το αέριο και εκρήγνυνται απαλά. Ενώ οι λεπτομέρειες και οι εξαιρέσεις μπορεί να κάνουν τα πράγματα πιο περίπλοκα , ο γενικός κανόνας είναι ότι τα ηφαίστεια πάνω σε ωκεάνιες τεκτονικές πλάκες είναι ήπια, και τα ηφαίστεια κατά μήκος του ωκεανού-ηπειρωτικού ορίου είναι βίαια.
Κατά μήκος του τεκτονικού ορίου στην Ιαπωνία, το λιωμένο μάγμα από την υποβυθιζόμενη ωκεάνια πλάκα ξεκινά με φτωχό πυρίτιο. Όμως, καθώς ανεβαίνει μέσω του ηπειρωτικού φλοιού, εμπλουτίζεται με διοξείδιο του πυριτίου και όταν ξεσπάσει παράγει θεαματικές βίαιες εκρήξεις. Αυτές οι εκρήξεις διαμορφώνουν το όμορφο και μεταβαλλόμενο τοπίο της Ιαπωνίας με κωνικά στρωματοηφαίστεια όπως το Φούτζι και το όρος Ontake.
Η γεωχημεία των στρωματοηφαιστείων οδηγεί άμεσα όλα τα άλλα χαρακτηριστικά τους. Παχιές ροές λάβας με υψηλό ιξώδες παράγουν απότομα, κωνικά ηφαίστεια σε σύγκριση με τα απαλά στρογγυλεμένα ασπιδωτά ηφαίστεια από λάβα με λιγοστό πυρίτιο. Το μάγμα πλούσιο σε πυρίτιο παράγει ανοιχτόχρωμα πετρώματα, σιγά-σιγά κρυσταλλώνει σε ροζ και γκρι γρανίτη με άφθονο χαλαζία και άστριο, αντί τους σκούρους βασάλτες και γάββρους. Αλλά η πιο οδυνηρή και προφανής διαφορά είναι στις βίαιες, επικίνδυνες εκρήξεις που παράγονται, από λάβες πλούσιες σε πυρίτιο.
Παγιδευμένο αέριο στην λάβα που είναι πλούσια σε πυρίτιο δίνει εκρηκτικές εκρήξεις με πανύψηλα σύννεφα και τέφρα με εξαιρετικά ξαφνικές ροές πυροκλαστικών. Παράγουν ακόμα και ηφαιστειακές βόμβες, από λάβα που εκτινάσσονται από τον κρατήρα για να προσγειωθούν ως αεροδυναμικά βλήματα οπουδήποτε σε απόσταση κάποιων χιλιομέτρων από την έκρηξη.
Βαριά, δηλητηριώδη αέρια διαρρέουν από το έδαφος, το οποίο βυθίζεται σε καταθλίψεις και κοιλάδες και αθόρυβα, σχεδόν αόρατα πνίγουν όποιον βρεθεί κοντά τους. Η έκρηξη μπορεί να ενισχυθεί από lahars: ξαφνικές κατολισθήσεις με λάσπη και συντρίμμια. Ενισχυμένες από το ξαφνικό και γρήγορο λιώσιμο του χιονιού, τα lahars είναι εξαιρετικά καταστροφικά, φτάνουν μακριά και θάβουν οτιδήποτε έχει την ατυχία να είναι προς τα κάτω. Οι εκρήξεις μπορεί επίσης να προκαλέσουν κατολισθήσεις καθώς αδειάζει ο θάλαμος μάγματος, και αναδιανέμεται από την πίεση αποσταθεροποιώντας τις πλαγιές των βουνών.
Αυτή η φρικτή συλλογή κινδύνων, συμπεριλαμβανομένων πυροκλαστικών ροών, τέφρα, και πυροκλαστικών βομβών είναι ακριβώς ότι συνέβη στο Όρος Ontake.
Είναι απίστευτο, μερικοί πεζοπόροι στην περιοχή ήταν μάρτυρες όχι μόνο της έκρηξης και επέζησαν, αλλά κατέγραψαν αυτό το τρομερό και μοναδικό συμβάν.
Οι πυροκλαστικές ροές είναι τρομακτικές: είναι απίστευτα γρήγορες υπέρθερμες ηφαιστειακές ροές με σύννεφα δηλητηριωδών αερίων που μπορεί να ταξιδέψουν μεγάλες αποστάσεις σε εξωφρενικές ταχύτητες. Η μόνη μου συμβουλή επιβίωσης αν δείτε κάποιες από αυτές να έρχονται προς το μέρος σας είναι, "Να είστε κάπου αλλού." Αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο, μα τόσο τυχεροί που είναι ζωντανοί''.
Αρκετοί πεζοπόροι κατάφεραν να καταφύγουν σε μια καλύβα. Κάποιος χρήστης του twitter που ήταν στην πεζοπορία κοντά στο ηφαίστειο κατά τη στιγμή της έκρηξης, περιέγραψε την έκρηξη σαν ξαφνικό σκοτάδι, η έκρηξη είχε μπλοκάρει όλο το φως με αποτέλεσμα να τους αφήσει στο απόλυτο σκοτάδι. Μοιράστηκαν τις φωτογραφίες που θα δείτε μαζί μας, ενώ έχουν καταφύγει σε μια καλύβα με άλλους πεζοπόρους. Οι επιζώντες περπάτησαν έξω καθώς η τέφρα εξακολουθούσε να πέφτει.
Η θερμότητα από το μάγμα καθώς αυξανόταν μέσα στο ηφαίστειο έλιωνε το επιφανειακό χιόνι, προσθέτοντας το στην υπάρχουσα απορροή του νερού. Η ηφαιστειακή στάχτη και το νερό είναι τόσο πυκνά και μετατρέπουν τις τοπικές ροές σε αδιαφανείς &λευκές με αιωρούμενα ιζήματα.
Μόλις απομακρύνθηκαν και έφτασαν στον δρόμο, συλλέχθηκαν από ομάδες βοήθειας και έκτακτης ανάγκης και μετακινήθηκαν έξω από την περιοχή κινδύνου.
Ένας άλλος χρήστης του twitter, είχε μια παρόμοια εμπειρία. Η φωτογραφία του από ένα κτίριο κοντά στο ηφαίστειο καθιστά σαφές πώς η τέφρα από τις εκρήξεις μπορεί να επιβαρύνει γρήγορα τις δομές με αποτέλεσμα η στέγη να καταρρεύσει. Μετά την εκκένωση της περιοχής, επέστρεψαν στο αυτοκίνητό τους ενώ σχεδόν όλοι περιγράφουν την δυσωδία του θείου που συνόδευε την έκρηξη.
Η πτώση της τέφρας συνοδευόταν από μια βροχή από μικρά, αιχμηρά θραύσματα από οψιδιανό. Ο ιδιοκτήτης ενός ορειβατικού καταφυγίου κοντά στην κορυφή του ηφαιστείου αναφέρει μισό μέτρο στάχτη μέχρι εκείνη την στιγμή. Σε μεγάλες εκρήξεις με σημαντική παραγωγή τέφρας, η τέφρα μπορεί να υπερφορτώσει τις κατασκευές, και να καταρρεύσουν οι στέγες.
Το Όρος Ontake ξέσπασε για τελευταία φορά τον Οκτώβριο 1979 -Απρίλιο 1980.Το ηφαίστειο δεν είχε καμία ηφαιστειακή έκρηξη πριν από το 1979, εκτός από μία μικρή υδροφρεατική έκρηξη το 2007,πρόκειται για εκρήξεις που προκαλούνται από τη θέρμανση των υπόγειων υδάτων από το μάγμα. Το ηφαίστειο έδωσε επίσης μια μεγάλη κατολίσθηση το 1984, στέλνοντας μια χιονοστιβάδα με συντρίμμια σε απόσταση 13 χιλιομέτρων.
Από το Ηφαιστειολογικό Παρατηρητήριο κατά τη στιγμή της έκρηξης, αν και ήταν σε μια περίοδο αυξημένης σεισμικής δραστηριότητας,δεν είχε εκδοθεί κάποια προειδοποίηση για την προστασία των πολιτών. Το ηφαίστειο δεν εμφάνιζε σαφή σημάδια μιας επικείμενης έκρηξης.
Ακόμα κι αν η παρακολούθηση είναι ιδανική, όταν ζεις κοντά σε ένα γνωστό ενεργό ηφαίστειο, ζεις με τον κίνδυνο. Κάτι το οποίο δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι κάτοικοι που ζουν στο ενεργό ηφαιστειακό τόξο του Αιγαίου.
Με το μάγμα να παραμονεύει μόλις 2 χλμ. κάτω από την Νίσυρο, 7 χλμ. από την Κέφαλο της Κω, κάποιες εκατοντάδες μέτρα κάτω από την Σαντορίνη, είναι αδύνατο μια ηφαιστειακή έκρηξη, στο απώτερο μέλλον, να μην σου χαλάσει την ημέρα και να βρεθείς μόνος αντιμέτωπος με πυροκλαστικές ροές και τοξικά αέρια σε περιοχές όπου τα συνεργεία διάσωσης δεν θα μπορέσουν να προσεγγίσουν. Τότε τι κάνεις;
Οι Ιάπωνες περιπατητές γνώριζαν ότι ποτέ δεν επισκέπτεσαι ένα ενεργό ηφαίστειο χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό και τι σημαίνει να έχεις απέναντι σου δηλητηριώδεις ροές από σκόνη .Είχαν αναπνευστικές μάσκες ειδικά σχεδιασμένες για την προστασία από ερεθισμούς του πνεύμονα από μικρά σωματίδια, προστάτεψαν τα μάτια τους φορώντας γυαλιά και ενδεχομένως να κάλυψαν το δέρμα τους όσο το δυνατόν.
Κατέφυγαν γρήγορα σε καταφύγια, έκλεισαν όλα τα παράθυρα και τις πόρτες, για να κρατήσουν την ηφαιστειακή τέφρα μακριά από την είσοδο, ωστόσο γνώριζαν ότι πρόκειται για προσωρινούς χώρους διαμονής και ότι έπρεπε να το εγκαταλείψουν το συντομότερο δυνατό. Μόλις ένιωσαν ασφαλείς βγήκαν έξω από το κτίριο και ακολούθησαν την ''προσχεδιασμένη'' διαδρομή εκκένωσης .
Το να είσαι οπουδήποτε κοντά σε μια έκρηξη είναι προφανώς ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί, αλλά τα ηφαιστειακά υλικά από την έκρηξη μπορεί να είναι εξίσου θανατηφόρα. Το ασφαλέστερο μέρος στην ατυχία σας είναι μια ισχυρή δομή. Γυαλιά, μάσκες, και μακριά μανίκια είναι ένας τρόπος να αντιμετωπίσεις μία πολύ δύσκολη κατάσταση. 
Να μην ξεχνάτε ότι μία ηφαιστειακή έκρηξη συχνά συνοδεύεται από χείμαρρους λάσπης και ξαφνικές πλημμύρες, κατολισθήσεις και καταπτώσεις βράχων, δασικές πυρκαγιές, σεισμούς, πτώση τέφρας &όξινη βροχή, και τσουνάμι.

Γεωδίφης

Πηγές
1.USGS
2.space.io9.com
3.twitter.com

Προϊστορικό τσουνάμι μπορεί να έχει εξαφανίσει την Ατλαντίδα;Ένα τεράστιο κύμα θα μπορούσε να έχει καταστρέψει το μυθικό νησί του Πλάτωνα;Η Doggerland, μια ήπειρος που βρίσκεται στη Βόρεια Θάλασσα μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και της ηπειρωτικής Ευρώπης θα μπορούσε να έχει χαθεί μετά από κύματα τσουνάμι ύψους τουλάχιστον 5 μέτρων, 8.200 χρόνια πριν.
Οι ερευνητές από το Imperial College του Λονδίνου, παρουσίασαν στοιχεία για την καταστροφή αυτή την εβδομάδα στην Ευρωπαϊκή Γενική Συνέλευση Ένωσης Γεωεπιστημών στη Βιέννη, και έχουν ήδη δημοσιεύσει τη θεωρία στο περιοδικό Ocean Modelling .Ισχυρίζονται ότι το τσουνάμι προκλήθηκε από μια υποθαλάσσια κατολίσθηση στα ανοικτά των ακτών της Νορβηγίας, και ότι θα μπορούσε να φτάσει σε όλη τη διαδρομή στη Σκωτία.
Οι κατολισθήσεις Storegga θεωρούνται μεταξύ των μεγαλύτερων γνωστών κατολισθήσεων. Έχουν συμβεί κάτω από το νερό, στην άκρη της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας της Νορβηγίας (Storegga ), στη Νορβηγική Θάλασσα,100 χιλιόμετρα ΒΔ της ακτής Møre ακτή, προκαλώντας ένα πολύ μεγάλο τσουνάμι στην Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό . Με βάση την χρονολόγηση άνθρακα από φυτικό υλικό που ανακτήθηκε από ιζήματα που έχουν αποτεθεί από το τσουνάμι, το τελευταίο επεισόδιο έλαβε χώρα γύρω από 6225-6170 π.Χ.
Χρησιμοποιώντας προσομοιώσεις σε υπολογιστή, η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Δρ Τζον Χιλ διαμόρφωσε τις επιπτώσεις του αρχαίου τσουνάμι, λαμβάνοντας υπόψη τη θέση της Doggerland στο χρόνο για να δώσει την πιο ακριβή εικόνα των επιπτώσεων της καταστροφής στο νησί το οποίο εξαφανίστηκε.
Η Doggerland κατά τη στιγμή του τσουνάμι ήταν ένα νησί, ενώ κάποτε ήταν μια γέφυρα που συνέδεε τη Βρετανία με την ηπειρωτική Ευρώπη, επιτρέποντας τους κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες να περάσουν εύκολα τη Βόρεια Θάλασσα κατά τη διάρκεια της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων. Η στάθμη της θάλασσας άρχισε σιγά-σιγά να αυξάνεται πριν από 20.000 χρόνια, ενώ η σταδιακή μείωση την Doggerland την μετέτρεψε σε ένα ελώδες νησί μικρότερο από την Μασαχουσέτη σε μια περίοδο 12.000 ετών.Κατά τη διάρκεια της ακμής της, η περιοχή θα ήταν μια από τις καλύτερες περιοχές της Ευρώπης για κυνήγι και ψάρεμα.Το τσουνάμι θα ήταν κατ 'εκτίμηση 15 m υψηλό, όταν χτύπησε βορειοανατολικά της Σκωτίας, και 5m όταν τα κύματα είχαν χτυπήσει την Ανατολική Αγγλία και την Doggerland, καταστρέφοντας σε μεγάλο βαθμό τους ανθρώπινους οικισμούς στην περιοχή.
Η Ατλαντίδα είναι μυθικό νησί που πρωτοαναφέρθηκε στους διαλόγους του Πλάτωνα «Τίμαιος» και «Κριτίας».Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, βρίσκεται «πέρα από τις Ηράκλειες στήλες», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Λυβικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σόλωνα (δηλαδή κατά το 9560 π.Χ.). Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος «σε μια μόνο ημέρα και νύχτα».
Αν και η ιστορία του Πλάτωνα φαίνεται σαφής στους περισσότερους μελετητές, μερικοί προτείνουν ότι η περιγραφή του είναι εμπνευσμένη από παλαιότερες παραδόσεις. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Πλάτωνας βασίστηκε σε προηγούμενα γεγονότα, όπως την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης ή τον Τρωικό πόλεμο, ενώ άλλοι επιμένουν ότι έλαβε έμπνευση από πιο σύγχρονα γεγονότα όπως την καταστροφή της Ελίκης το 373 π.Χ. και την αποτυχημένη εισβολή της Σικελίας το 415-413 π.Χ. Ωστόσο καινούργιες έρευνες αποδεικνύουν ότι υπάρχει πιθανότητα να υπήρξε η Ατλαντίδα στον Ατλαντικό ωκεανό και ο Πλάτωνας να έλεγε αλήθεια.

Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.BBC

''Μετά 1210 β.παραλίαν αμμώδη στρέφουσαν προς δυτικά απαντάται άκρα υψηλή ολίγον και βραχώδης ονομαζόμενη Τρυπητή ή Τρυπητά εξ ής μετά 704β. απαντάται μικροτέρα Ταγιθεολόγου ονομαζόμενη έκ τινός εκκλησιδίου εκεί του Αγίου Θεολόγου'' Ιάκωβος Ζαρράφτης.
Η βραχώδης ύψηλή άκρα στην οποία αναφέρεται ο Ζαρράφτης βρίσκεται σε απόσταση περίπου 770 μέτρα από το εκκλησσάκι του Αγίου Θεολόγου της Κεφάλου(Κω). Η τοποθεσία Τρυπητή είναι παραλιακή και πήρε το όνομα της από το πορώδες τρυπητό πέτρωμα από το οποίο αποτελείται το ύψωμα.
Το ύψωμα της Τρυπητής αποτελείται ως επί το πλείστον από μη συγκολλημένους ηφαιστειακούς τόφφους- ηλικίας 161.000 ετών, προϊόν κατακλυσμικής έκρηξης -ενώ ο αιγιαλός σε μυχό κόλπου πλαισιώνεται από ιζηματογενή πετρώματα (μάργες,ψαμμίτες ,ασβεστόλιθους) στα οποία παρατηρείται το πορώδες τρυπητό έδαφος – που οφείλεται τόσο στην σύσταση των πετρωμάτων όσο και στην θαλάσσια διάβρωση.
Η ακτογραμμή της Τρυπητής που γνώρισε ο Ιάκωβος Ζαρράφτης, πριν από περίπου 100 χρόνια, ήταν διαφορετική από την σημερινή. Είναι πολύ πιθανό να μην συνάντησε τις πανέμορφες φυσικές θαλάσσιες γέφυρες που στολίζουν σήμερα τον κόλπο της Τρυπητής καθώς έχουν προκύψει από σχετικά πρόσφατες φυσικές διαδικασίες.
Η ακτογραμμή, όπως βέβαια όλα τα πράγματα, αλλάζει με τον χρόνο από διάφορους παράγοντες όπως οι τεκτονικές κινήσεις, ο κυματισμός, το κλίμα , οι παλίρροιες και οι αιολικές διεργασίες.
Οι θαλάσσιοι γκρεμοί της τοποθεσίας παρουσιάζουν μικρή αντοχή στη θαλάσσια διάβρωση και είναι εφήμεροι καθώς αναπτύσσονται σε ευδιάβρωτα ανθρακικά ιζήματα.
Η διαφορική διάβρωση, η αθόρυβη αυτή εξωγενής δύναμη,που παρεμβαίνει στους παράκτιους ιζηματογενείς βραχώδεις γκρεμούς, αποκάλυψε μία εντυπωσιακή αντικλινική πτυχή κάτω από τους τόφφους.
Το αντίκλινο είναι μια πτυχή της οποίας οι πλευρές κλίνουν προς τα πάνω. Έχει προκύψει από την παραμόρφωση πετρωμάτων που κάποτε ήταν τοποθετημένα σε οριζόντια στρώματα και έχουν υποστεί τεκτονικές πιέσεις διαφόρων ειδών σε βαθύτερες περιοχές.
Στην Τρυπητή οι κυματοειδείς σχηματισμοί πρέπει να είναι ηλικίας τουλάχιστον 5 εκ.χρόνων. Πολλές φορές πανομοιότυπες πτυχές διαδέχονται η μία την άλλη και σχηματίζουν ολόκληρες οροσειρές ή ένα μέρος από αυτές.
Τα αντίκλινα ως τεκτονικές δομές εκτός ότι παρέχουν πολλές πληροφορίες για την πλαστική παραμόρφωση που έχουν υποστεί τα πετρώματα στον χρόνο κάτω από την επίδραση ενδογενών δυνάμεων είναι σημαντικά και στην οικονομική γεωλογία καθώς αποτελούν τις πλέον ευνοϊκές θέσεις για τις γεωτρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Μέχρι πρότινος το φυσικό περιβάλλον στην περιοχή δούλευε μόνο του χωρίς την «βοήθεια» του ανθρώπου. Δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό παρατηρήθηκαν δραστηριότητες του είδους εξολοθρευτή -και σε αυτή την τοποθεσία-που κατά την άποψη μου δεν βελτιώνουν την ποιότητα του τουριστικού προϊόντος και αλλοιώνουν την φυσιογνωμία του τοπίου χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο.
Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι για να διαχειριστούμε τους φυσικούς πλουτοπαραγωγικούς πόρους του νησιού.Μπορούν να συνυπάρξουν οι απόψεις των υπέρμαχων της διατήρησης, της συντήρησης και της εκμετάλλευσης του περιβάλλοντος. Το πρόβλημα είναι σύνθετο όμως μπορεί να υπάρξει μία ισορροπημένη άποψη. Μπορεί να υπάρξει ένας σοβαρός και υπεύθυνος σχεδιασμός χρήσης γης με προτεραιότητες που να λαμβάνει υπόψη το δίκαιο και το άδικο και των 3 ομάδων. Οφείλουμε να διανείμουμε τη γη, τους εδαφικούς και φυσικούς πόρους με βάση κάποιες προτεραιότητες και να ληφθούν δυναμικές αποφάσεις για το παρόν και για το μέλλον του νησιού.

Γεωδίφης

Πηγές
1.Κώια-Ιάκωβος Ζαρράφτης
2.Βικιπαίδεια
3.Γεωλογικός χάρτης Κω-ΙΓΜΕ
4.Τοπωνύμια Νήσου Κω-Ν.Ζάρακα

Υπόγειος ποταμός με ιαματικό νερό καλύτερο από της Λούρδης διασχίζει την Πάτμο. Καταλήγει στον Ιορδάνη Ποταμό.Σύμφωνα με τα συμπεράσματα εικοσαετούς έρευνας Αυστριακής ομάδας υπό την διεύθυνση της κ. Joanna Fiala -Ghosh.
Τα συμπεράσματα της ομάδας αυτής έρχονται να ανατρέψουν τα μέχρι σήμερα δεδομένα που χαρακτήριζαν το νησί μας άνυδρο.
Συγκεκριμένα,h Joanna Fiala -Ghosh και η ομάδα της, βασιζόμενη σε ιστορικά, γεωφυσικά και μεταφυσικά στοιχεία χιλιετιών, μετά από είκοσι χρόνια έρευνας, για την εδαφική συμπεριφορά, τα πετρώματα, το χώμα, τη βλάστηση της Πάτμου, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η Πάτμος διασχίζεται από ένα υπόγειο ποτάμι, με διακλαδώσεις σε όλο το νησί, το οποίο περνάει κάτω από την Ιερά Μονή του Ιωάννου του Θεολόγου, από το Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής, τη Συκαμιά, και καταλήγει στην Πέτρα από τη μία πλευρά και από την άλλη περνάει τη Χώρα, κατεβαίνει το λόφο και καταλήγει στη Σκάλα στο Βαπτιστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου φτάνοντας μέχρι του Απολλού, με διακλαδώσεις στον άγιο Νικόλα τον Εύδηλο, και σε άλλα σημεία του νησιού.
Το ποτάμι εν συνεχεία διασχίζει το Αιγαίο και φτάνει στην Τουρκία και καταλήγει στον Ιορδάνη Ποταμό. Το νερό από τις πηγές του ποταμού μπορεί να υδροδοτήσει την Πάτμο και από άνυδρο νησί να μετατραπεί σε παράδεισο, αν γίνει η σωστή και με υπό όρους εκμετάλλευση των πηγών του, όροι που πηγάζουν από τη φιλοσοφία της ομάδας αυτής. Τα σημάδια που δικαιολογούν τα συμπεράσματα της έρευνας είναι τα εξής:
Στη Ζωοδόχο Πηγή αλλά και σε όλη την πίσω πλευρά του Μοναστηριού υπάρχει μεγάλη βλάστηση. Κι αυτό συμβαίνει γιατί έχουν φυτευτεί δένδρα τα οποία τραβούν το νερό του, με τις ρίζες τους, προς τα επάνω.
Το ίδιο συμβαίνει και στη Συκαμιά όπου το ποτάμι περνάει σε απόσταση 20 μέτρων, από το σημείο που βάπτιζε ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Η πόρτα της μικρής εκκλησίας που υπάρχει εκεί, σύμφωνα πάντα με τα συμπεράσματα της ομάδας ήταν ενωμένη με την πηγή. Το νερό αυτό όπως ισχυρίζεται η αυστριακή ομάδα, στη μεταφυσική του εκδοχή είναι το ΔΩΡΟ του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου του Ευαγγελιστή που έγραψε το θεόπνευστο βιβλίο της ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ στο νησί μας. Γι΄αυτό πέρα από το ότι είναι ένα πολύτιμο αγαθό για την Πάτμο, έχει ακόμα δύο πολύτιμες ιδιότητες:
Την ιαματική και τη θαυματουργική. Η μεν πρώτη θεραπεύει ασθένειες που συνδέονται με το στομάχι, τα νεφρά, τη χολή κ.λ.π. Σύμφωνα δε με τις μετρήσεις που κάνανε, το νερό στη Συκαμιά έχει 75.000 bovis power units τριπλάσια σε δύναμη από το νερό της Λούρδης στη Γαλλία το νερό της οποία έχει μόνο 25.000 b.p.u.
Αυτό σημαίνει πως το νερό είναι μεν θεραπευτικό για το στομάχι, τα νεφρά έντερα και τη χολή, αλλά μπορεί να θεραπεύσει και άλλες ασθένειες λειτουργώντας θαυματουργικά. Όπως είναι γνωστό στη Λούρδη στα Πυρηναία, καταφεύγουν κάθε χρόνο εκατομμύρια άνθρωποι για να θεραπευτούν από ασθένειες που η ιατρική επιστήμη έχει σηκώσει ψηλά τα χέρια. Το 1995 μόνο, την επισκέφθηκαν 5 εκατ. άνθρωποι. Μέχρι σήμερα έχουν θεραπευτεί 6 χιλ. άτομα με βαρειές παθήσεις. Από αυτά η επιτροπή που αποτελείται από 24 γιατρούς που με πολύ αυστηρά κριτήρια εξετάζουν τους θεραπευθέντες έχουν αναγνωρίσει 2 χιλ.
Η καθολική εκκλησία έχει επίσημα αναγνωρίσει 19 θαύματα από το νερό της Λούρδης. Μεταξύ αυτών και ένα παράλυτο που συκώθηκε και περπάτησε. Σύμφωνα πάντα με τις μετρήσεις το νερό δεν περιέχει ραδιενέργεια ούτε είναι θερμά ιαματικά νερά.
Όσο αφορά τώρα για το νερό του ποταμού της Πάτμου, ένα άλλο συμπερασματικό στοιχείο που αναφέρει η ομάδα αυτή είναι πως στην περιοχή της Πέτρας και συγκεκριμένα η λάσπη της λίμνης που έχει σχήμα καρδιάς όπως και το λιμάνι της Πάτμου, είναι θαυματουργή.
Η ομάδα αυτή καταλήγει:
Το νερό θα πρέπει να αρχίσει να χρησιμοποιείται αλλιώς θα χαθεί. Ο Ηράκλειτος λέει . “Τα πάντα ρει”. Όσο πιο πολύ δίνεις τόσο πιο πολλά θα πάρεις. Όμως το νερό αυτό επειδή είναι δώρο Θεού, δεν θα πρέπει να πωλείται αλλά να δίδεται στον κόσμο δωρεάν. Είναι η φιλοσοφία της Ομάδας που ανήκουν σε μη κερδοσκοπική εταιρεία και έχουν στόχο στη ζωή τους να βρουν νερό για το καλό της ανθρωπότητας. Παρόμοιες έρευνες έχουν κάνει σε άνυδρες περιοχές της Κεϋλάνης και της Ινδίας με θετικά αποτελέσματα.
Η Joanna Fiala -Ghosh έχει ήδη ενημερώσει το Δήμο και τη Μονή της Πάτμου για τις έρευνες της και έχει υποδείξει εκτός των άλλων περιοχών και τη Φωκιά, στον Κάμπο, όπου εγκαταστάθηκε αυτές τις μέρες ο ανάδοχος του έργου της γεώτρησης. Το έργο θα γίνει με χρήματα της νομαρχίας και θα στοιχίσει περίπου είκοσι εκατομμύρια δραχμές.

Πηγή-patmostimes.gr

Patmostimes:Το παραπάνω δημοσιεύτηκε στα ΠΑΤΜΙΑΚΆ ΧΡΟΝΙΑ του Ιουνίου 2002 και είναι πάντα επίκαιρο. Σήμερα, Σεπτέμβρης του 2014 το έργο της Φωκιάς έχει ολοκληρωθεί και υδροδοτεί ένα μεγάλο μέρος της Πάτμου. Από τα άλλα που αναφέρονται δεν έχει αξιοποιηθεί κανένα.

Οι ιζηματογενείς δομές παρατηρούνται σε διάφορες κλίμακες και αποτελούν χαρακτηριστικά των ιζηματογενών πετρωμάτων τα οποία σχηματίζονται από απόθεση ή καταβύθιση υλικών που βρίσκονται σε αιώρηση ή διάλυση μέσα σε ένα ρευστό μέσο (νερό ή αέρας) και τη μετέπειτα συγκόλληση των υλικών που αποτέθηκαν.
Φυσικές διεργασίες πριν ,κατά την διάρκεια ή μετά από την ιζηματογένεση μπορούν να δώσουν διάφορες δομές οι οποίες μας δίνουν πληροφορίες σχετικά με το περιβάλλον που διαμορφώθηκαν, την παλαιογεωγραφία κά.
Μία από τις χαρακτηριστικές ιζηματογενείς δομές που μπορούμε να συναντήσουμε στην εξοχή είναι και οι φλογοδομές (Flame structure). Πρόκειται για δευτερογενείς ιζηματογενείς δομές που παρατηρούνται συχνά στη επαφή μεταξύ δύο στρωμάτων,είναι χρήσιμες, διότι πλην των άλλων δείχνουν την τρέχουσα κατεύθυνση και την παραμόρφωση των ιζημάτων μετά την απόθεση τους.
Μία φλογοδομή είναι ένα είδος παραμόρφωσης μαλακών ιζημάτων που δεν έχουν μετατραπεί ακόμη σε πέτρωμα. Το βάρος ενός υπερκείμενου γεωλογικού σχηματισμού υπό την μορφή στρώματος αναγκάζει τον υποκείμενο σχηματισμό να ωθηθεί επάνω διαμέσου του υπερκείμενου σχηματισμού, γενικώς όταν και τα δύο στρώματα είναι κορεσμένα με νερό. Το προκύπτον μοτίβο (σε εγκάρσια τομή) μπορεί να μοιάζει με φλόγες. Προκειμένου μια φλογοδομή να συμβεί, το υπερκείμενο στρώμα πρέπει να έχει μεγαλύτερη πυκνότητα από ότι το υποκείμενο στρώμα, ή πρέπει να υπάρχουν διαφορικές πιέσεις στο ανώτερο στρώμα.
Βασικά πριν δημιουργηθούν οι φλογοδομές τα στρώματα πρέπει να είναι ασταθή, υπό πίεση, και στη συνέχεια υπόκεινται σε επιπλέον στρες, μοιάζουν σαν να έχουν προκληθεί από σεισμούς. Σεισμοί πάνω από μεγέθη 6R μπορεί να δώσουν μεγάλες φλογοδομές (εκατοντάδες έως χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα) σε περιοχές, αλλά τέτοιες ιζηματογενείς δομές μπορεί επίσης να προκληθούν από το επαναλαμβανόμενο σφυροκόπημα των κυμάτων.

Γεωδίφης

Πηγές

1.Βικιπαίδεια
2.Ιζηματογενείς δομές- Χαρά Ντρίνια