Οτιδήποτε συνέβαινε  στο Αιγαίο επιδρούσε στην ψυχολογία και στις συμπεριφορές των κατοίκων του. Η προσπάθεια ερμηνείας των ακραίων φυσικών φαινομένων πολλές φορές ξέφευγε από την κοινή λογική. Τα πάντα αποδίδονταν σε υπερφυσικές σκοτεινές και ανεξέλεγκτες δυνάμεις. Η περίπτωση του ηφαιστείου της Σαντορίνης ίσως μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση του τρόπου καταγραφής παρόμοιων γεγονότων.
Τα Αργοναυτικά του Απολλώνιου του Ροδίου (IV 1684-1716) περιέχουν ορισμένα στοιχεία που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως βιώματα από ηφαιστειακή δραστηριότητα που είχαν οι Αργοναύτες στη θάλασσα ανάμεσα στην Κρήτη και στην Ανάφη. Όπως αναφέρει ήδη ο Luce (1969) τα δυο νησιά βρίσκονται πολύ κοντά στη Σαντορίνη. Το απόσπασμα περιέχει το επεισόδιο όπου ο γίγαντας Τάλως, «ο άνθρωπος από χαλκό» (IV. 1638 και εφεξής), πετάει ογκόλιθους (ηφαιστειακές βόμβες;) καταπάνω στον Ιάσονα και τους συντρόφους του που σκεπάζονται από βροχή τέφρας («μαύρο χάος που έπεφτε από τον ουρανό»):
«...κι αμέσως μετά, καθώς κινούνταν γρήγορα στο Κρητικό Πέλαγος, τους βρήκε ξαφνικά η νύχτα που την ονόμασαν «τρομακτικό έρεβος». Ούτε τ' αστέρια ούτε το φως του φεγγαριού μπορούσαν να διαπεράσουν το σκοτάδι. Το μαύρο χάος έπεφτε απ' τον ουρανό ή κάτι που έμοιαζε με άλλη μορφή ζόφου ξεπηδούσε από τα σπλάχνα της γης. Δεν ήξεραν αν βρίσκονταν στη θάλασσα ή διέσχιζαν τον Άδη. Αβοήθητοι, μόνο τη θάλασσα μπορούσαν να εμπιστευθούν και να ελπίζουν πως θα γύριζαν σώοι στην πατρίδα. Μέσα στην απελπισία του ικέτευσε ο Ιάσων τον Απόλλωνα να τους βοηθήσει κι ο θεός τούς οδήγησε (με τη λάμψη του τόξου του;) στην Ανάφη, ανατολικά από τη Θήρα, όπου έπιασαν στεριά και με το πρώτο φως της μέρας πρόσφεραν θυσία στον θεό».
Μετά τον φόνο του γίγαντα Τάλως, οι Αργοναύτες βρέθηκαν κάτω από ένα παχύ σύννεφο που σκοτείνιασε ξαφνικά τον ουρανό, και το οποίο έκρυψε τη Σελήνη και τα άστρα. Για να τους σώσει ο Απόλλων δημιούργησε το νησί της Ανάφης, ενώ ένας από αυτούς, ο Εύφημος, έριξε στη θάλασσα τον βώλο χώματος που του είχε χαρίσει ο Τρίτων στη Λιβύη. Από τον βώλο αυτό προέκυψε η Καλλίστη, η μετέπειτα Θήρα. Με το ξαφνικό σκοτείνιασμα του ουρανού απηχείται το νέφος που προκλήθηκε από τις τεράστιες ποσότητες τέφρας, ενώ η Καλλίστη ταυτίζεται με το ένα από τα τρία νησιά που προέκυψαν μετά τον κατακερματισμό του αρχικού.

Γεωδίφης

Πηγές
1.Φωτιά στην θάλασσα,W.Friedrich
2.Γ. Ντούμας καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Καθημερινή

Όταν κάποιο αδέσποτο ζωάκι εισέλθει στον χωράφι μας τότε μέσα σε κλάσματα χρόνου, πρέπει να διώξουμε τον άγνωστο και τόσο επικίνδυνο εισβολέα. Αν κάποιο δημόσιο δέντρο ενοχλεί το κήπο μας τότε με απεριόριστη ευκολία πρέπει αμέσως να εξαφανιστεί. Εάν τα λύματα της επιχείρησης μας δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε τότε η εύκολη λύση είναι να τα ρίξουμε σε ένα χείμαρρο ή στην θάλασσα.
H μεταχείριση των ζώων αλλά και το ίδιο φυσικό περιβάλλον στη περιοχή μας είναι γεμάτο αντιφάσεις. Καθημερινά, με μεγάλη ευκολία, ρυπαίνουμε το περιβάλλον, καταστρέφουμε ότι βρούμε μπροστά μας, και κάπου κάπου ρίχνουμε και μια φόλα, έτσι, για να “καθαρίσουμε” τη γειτονιά μας από τις βρωμιές των ενοχλητικών ζώων. Σε όλα αυτά τα παράδοξα που συμβαίνουν στον τόπο μας κάποιος εδώ και αρκετά χρόνια σηκώνει στους ώμους του και έχει αναλάβει την «προστασία» του κωακού περιβάλλοντος. Απέναντι σε πολιτικούς, μεγαλοεπιχειρηματίες, μηχανικούς, δικηγόρους, κτηνοτρόφους, υπηρεσιακούς παράγοντες  και τόσους άλλους που αδυνατούν να καταλάβουν πως δουλεύει το περιβάλλον, υπάρχει ένας «τρελός» που καθημερινά τρέχει μόλις κάποιοι τον καλέσουν και του εκθέσουν κάποιο πρόβλημα. Εκεί όπου η πολιτεία αδυνατεί να κατανοήσει τις υποχρεώσεις της υπάρχει κάποιος που καθημερινά ζει με την αγωνία πώς να προφυλάξει την κωακή φύση από τους εξολοθρευτές της. Αυτός ο παράλογος και η οικογένεια του φιλοξενούν καθημερινά στο σπίτι και περιβόλι τους όλα τα αδέσποτα ζώα της περιοχής. Ποιος είναι; Δεν είναι άλλος από τον τίμιο και σεμνό εργάτη της φύσης, Βαγγέλη Τρακόσα.
Για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και περιουσίας, υπάρχουν νόμοι και πολυλαλαίστατοι  νομικοί σε κάθε γωνιά της χώρας μας. Όμως, για τα ανυπεράσπιστα ζώα υπάρχει μόνο ο Βαγγέλης ο πρόεδρος της Φιλοζωικού Σωματείου της Κω. Ο άνθρωπος που τρέχει ασταμάτητα σχεδόν καθημερινά στα δικαστήρια και έχει γίνει από μόνος του νομικός για να υπερασπιστεί τα αυτονόητα. Οι αγώνες του πολυάριθμοι όπως και οι εκκρεμείς δικαστικές του υποθέσεις -τουλάχιστον 600.
Ωστόσο αυτόν, τον μαχητή και ακούραστο προστάτη του κωακού περιβάλλοντος εδώ και αρκετό καιρό η πολιτεία τον έχει αφήσει μόνο. Τον εγκατέλειψε,λες και το περιβάλλον είναι μόνο υπόθεση του Βαγγέλη. Άραγε, γιατί αφήσαμε μόνο του τον Βαγγέλη; Μέχρι πότε θα υπάρχει κάποιος σαν τον Βαγγέλη; Πότε επιτέλους θα κάνουμε ειρήνη με τη φύση και θα αρχίσουμε να κάνουμε την αποκατάσταση των ζημιών που δημιουργήσαμε στον αέρα μας, τη γη μας και στο νερό μας, χωρίς τον Βαγγέλη; Πότε σαν κοινωνία θα καταπολεμήσουμε εκτός από κάθε είδους πολιτική πίεση, την δημόσια απάθεια και άγνοια. Υποκρισία ,ανικανότητα ή μήπως κάτι άλλο ;
Έχουμε χάσει κάθε αίσθηση για τη φύση και ποιότητα ζωής είναι μόνο το σπίτι μας.Η πολιτεία έχει απομακρύνει τους νέους ,τους ηλικιωμένους , τους αγρότες , τους  επιστήμονες  από το περιβάλλον . Όλοι ξέρουν καλά τι είναι η ρύπανση. Κάθε χρόνο, αφιερώνουμε μεγάλο μέρος σε «ομιλίες για θέματα περιβάλλοντος». Όμως μόνο ο Βαγγέλης πρέπει να πολεμά για αυτό; Αν δεν μπορεί η πολιτεία να προστατεύσει το περιβάλλον τουλάχιστον ας βοηθήσει τον Βαγγέλη παρέχοντας του έστω τα στοιχειώδη. Πριν από χρόνια, επί Ιταλοκρατίας υπήρχε οργανωμένο κυνοκομείο στο νησί. Ας ιεραρχήσουμε επιτέλους τις ανάγκες μας σαν κοινωνία. Δεν χάθηκε ο κόσμος ρε αδελφέ, ας κάνουμε κάθε χρόνο ένα δρόμο λιγότερο. Τι άλλο να πω;

Γεωδίφης

Η τελευταία έκρηξη από ηφαίστειο στο ανατολικό άκρο του αιγαιακού ηφαιστειακού τόξου συνέβη το 1887 στην Νίσυρο. Δεν ήταν μία ηφαιστειακή έκρηξη όπως αυτή που είδαμε πρόσφατα από το ηφαίστειο Merapi  της Ινδονησίας. Ήταν μία υδροθερμική έκρηξη  από την οποία τα  πετρώματα εξαλλοιώθηκαν σημαντικά εξαιτίας της γεωθερμικής δραστηριότητας. Απο αυτή την δράση προήλθε ο 20μετρος κρατήρας του Μικρού Πολυβώτη που συναντάμε σήμερα στην Νίσυρο.
Ωστόσο όσοι έχετε επισκεφθεί το πανέμορφο νησί της Νισύρου θα έχετε παρατηρήσει  μέσα στον κρατήρα του Στέφανου, κάτι  μικρές τρύπες, τις «ξεφυσίστρες» από τις οποίες εκλύεται το θείο αναδύοντας την χαρακτηριστική μυρωδιά του κλούβιου αβγού  στην ατμόσφαιρα. Η θερμική κατάσταση της περιοχής και η μαγματική δράση του ηφαιστείου, συντελούν στο χαρακτηρισμό του νησιού ως «κοιμώμενο ενεργό ηφαίστειο». Όμως ο κοιμώμενος γίγαντας θα ξυπνήσει και πάλι . Όσο θα βυθίζεται η αφρικανική πλάκα κάτω  από την μικροπλάκα του Αιγαίου τόσο το μάγμα θα προσπαθεί να βρει διόδους προς την επιφάνεια. Αργά ή γρήγορα, η περιοχή μας και αυτή θα δοκιμαστεί απο μια ηφαιστειακή έκρηξη.
Στη διάρκεια μιας έκρηξης επέρχεται διάσπαση και αποσυμπίεση του μάγματος, ενώ συγχρόνως απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα μεγάλες ποσότητες αερίων. H βλαβερή ή όχι επίδραση τους εξαρτάται από την πυκνότητά τους. Αν όμως η έκλυση αερίων έχει μορφή έκρηξης, τότε εξαφανίζεται κάθε ίχνος ζωής γύρω από την περιοχή της έκρηξης. Γενικά τα αέρια που εκλύονται στην περιοχή ενός ενεργού ακόμη ηφαιστείου περιέχουν θειούχα και ανθρακικά αέρια και γίνονται αντιληπτά μόνο από την δυσάρεστη οσμή τους. Πολλές φορές δίνουν δηλητηριώδη αέρια και αν βρίσκονται σε μεγαλύτερη πυκνότητα, τότε οι συνέπειες τους μπορεί είναι ολέθριες. Τα θειούχα αέρια (π.χ το υδρο-ξείδιο του θείου) προσβάλλουν τα μέταλλα και είναι για τους ανθρώπους είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα. Γίνονται ωστόσο εύκολα αντιληπτά από τη χαρακτηρι¬στική μυρωδιά τους - σαν κλουβιά αβγά - κι από το κιτρινωπό χρώμα τους και, κατά κανόνα, μπορεί κανείς να τ' αποφύγει. Στην περίπτωση του μονοξειδίου ή του διοξειδίου του άνθρακα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αυτά τα αέρια είναι άχρωμα και άοσμα και γι αυτό τον λόγο πολύ επικίνδυνα για τον άνθρωπο και τα ζώα. Εκλύσεις διοξειδίου του άνθρακα  παρατηρούνται συχνά σε ηφαιστειακούς κρατήρες και περιοχές με παλιές λάβες που δεν έχουν ακόμη τελείως ψυχθεί. Επειδή το διοξείδιο του άνθρακα έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος από τον ατμοσφαιρικό αέρα, απλώνεται στην επιφάνεια του εδάφους, γεμίζει - ακριβώς εξαιτίας του βάρους του - τις κοιλότητες στο έδαφος και μετά κατηφορίζει τις πλαγιές. Καμιά φορά δηλητηριάζονται σκύλοι, πρόβατα κι άλλα μικρόσωμα ζώα. Αντίθετα, οι άνθρωποι που είναι πιο ψηλοί δεν επηρεάζονται εύκολα από αυτά τα αέρια. Στην περιοχή Αιφελ της Γερμανίας, όπου υπάρχουν σβησμένα ηφαίστεια, είναι γνωστές μερικές τοποθεσίες όπου εκλύεται φυσικό διοξείδιο του άνθρακα. Εκεί είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο να μπαίνει κανείς μέσα σε υπόγειους χώρους. Ακόμη κι ο νεκροθάφτης πρέπει να λάβει εκεί τα μέτρα του για να μη σκάψει «τον ίδιο του τον τάφο».
Πριν μερικά χρόνια συγκλονίστηκε η παγκόσμια κοινή γνώμη με την είδηση δυο φοβερών καταστροφών από διοξείδιο του άνθρακα. Το 1979 στην περιοχή Ντιέγκ της Ιάβας 156 άνθρωποι έπαθαν ασφυξία από ατμούς διοξειδίου του άνθρακα και το 1986,  σε ένα χωριό του Καμερούν, 1700 άνθρωποι έπαθαν θανατηφόρα δηλητηρίαση από την έκλυση διοξειδίου του άνθρακα στη λίμνη Νιός. Πιθανόν να βρήκαν τον θάνατο και προϊστορικοί κάτοικοι της περιοχής μας  από την έκλυση θειούχων αερίων ή διοξειδίου του άνθρακα. Για τον λόγο αυτό πρέπει να ενημερωθούν όλοι οι κάτοικοι τουλάχιστον του ηφαιστειακού τόξου του Αιγαίου για αυτά τα τόσο επικίνδυνα ηφαιστειακά αέρια και πως πρέπει να συμπεριφερθούν σε μια ηφαιστειακή έκρηξη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ζούμε σε ένα ενεργό ηφαιστειακό τόξο και ότι κάποια στιγμή θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μία τέτοια  δυσάρεστη κατάσταση.

Γεωδίφης

Πηγή- Φωτιά στην θάλασσα του W.Friedich

Τα ορυκτά είναι απαραίτητα στην καθημερινή μας ζωή, και είναι ζωτικής σημασίας για την οικονομική, κοινωνική και τεχνολογική ανάπτυξη μας. Τα παρακάτω παραδείγματα δείχνουν τη χρήση τους στην καθημερινή ζωή.
Γεωργία
Φωσφορικά, κάλιο και ασβέστης χρησιμοποιούνται σε γεωργικά λιπάσματα και άλλα ορυκτά προϊόντα χρησιμοποιούνται για τη βελτίωση του εδάφους. Επίσης, το νερό που πίνετε χρησιμοποιεί ορυκτά για να το καθαρίσετε
Τρόφιμα
Το αλάτι προστίθεται στα τρόφιμα κατά την προετοιμασία, και άλλα ορυκτά προϊόντα μπορούν επίσης να συμπεριληφθούν. Το ανθρακικό ασβέστιο, για παράδειγμα, χρησιμοποιείται στα προϊόντα αρτοποιίας, σούπες και δημητριακά, καθώς και σε ορισμένα πρόσθετα τροφίμων που παρασκευάζονται με τη χρήση φυσικών ορυκτών. Ο άμμος χρησιμοποιείται για το φιλτράρισμα του νερού, όπως ο διατομίτης, ένα ορυκτό διοξείδιο του πυριτίου που διαμορφώνεται από απολιθωμένα φύκια. Διατομίτες και μπεντονίτες και τα δύο χρησιμοποιούνται για να διυλίσουν  ποτά, όπως η μπύρα, χυμούς φρούτων και κρασιού.
Συσκευασία
Τρόφιμα και ποτό μπορεί να είναι συσκευασμένα σε κουτιά από αλουμίνιο ή χάλυβα, ή σε γυαλί που κατασκευάζεται από χαλαζιακή άμμο. Η πλαστική συσκευασία είναι κατασκευασμένη από χημικές ουσίες που προέρχονται από το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο ή τον άνθρακα.
Σκεύη
Τα πιάτα σας μπορεί να είναι κεραμικά και είναι κατασκευασμένα από άργιλο, τα ποτήρια σας είναι κατασκευασμένα από χαλαζιακή άμμο, και τα μαχαιροπήρουνα από μέταλλα - συνήθως από αλουμίνιο ή χάλυβα. Η κουζίνα σας είναι εν μέρει, από μέταλλα και τα τηγάνια μαγειρέματος είναι γενικά κατασκευασμένα από αλουμίνιο, χάλυβα ή χαλκό.
Κατασκευές
Έχει υπολογιστεί ότι περίπου 60 τόνοι αδρανών χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ενός μέσου σπιτιού στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αν συμπεριλάβουμε τις υποδομές που συνδέονται, αυτό μπορεί να είναι τόσο υψηλό  όσο 400 τόνους. Ορυκτά  χρησιμοποιούνται στην κατασκευή σπιτιών, στα σχολεία, στις βιβλιοθήκες, στα νοσοκομεία, στα γραφεία και στα καταστήματα. Τα κτίρια χρησιμοποιούν ένα ευρύ φάσμα ορυκτών:
•σιδήρου (όπως χάλυβα) στον σκελετό του μεγάλου κτιρίου,
•άργιλος για τούβλα και κεραμίδια,
•σχιστόλιθο για κεραμίδια,
•ασβεστόλιθος,
•άργιλος,
•σχιστόλιθος και γύψος στο τσιμέντο,
•χαλαζιακή άμμος σε γυάλινο παράθυρο,
•άμμου και χαλίκια για συμπληρωματικά υλικά και το σκυρόδεμα,
•χαλκός για υδραυλικές εγκαταστάσεις και οι καλωδιώσεις,
•άργιλοι για είδη υγιεινής , έπιπλα και πλακάκια,
•χρώμα μπορεί να περιλαμβάνει χρωστικές ουσίες,
•διαλυτικά και στόκοι από πηγές ορυκτών.
 Ενέργεια
Η ενέργεια χρησιμοποιείται στο σπίτι και από όλες τις βιομηχανίες, τις υπηρεσίες και τις μεταφορές, συμπεριλαμβανομένων των νοσοκομείων, των σχολείων και τους χώρους εργασίας. Ενέργεια από ορυκτό - άνθρακα, πετρέλαιο, λιγνίτη, φυσικό αέριο, ουράνιο - που χρησιμοποιούνται για να μας δώσει θέρμανση, ζεστό νερό και ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτοκίνητα, λεωφορεία και τρένα, όλα τα καύσιμα που χρησιμοποιούν κατά κύριο λόγο προέρχεται από το πετρέλαιο.
Μεταφορές
Κάθε ταξίδι που κάνετε εξαρτάται από τα ορυκτά, είτε με αυτοκίνητο, τρένο, αεροπλάνο, πλοίο ή τα πόδια. Αδρανή υλικά χρησιμοποιούνται για δρόμους και πεζοδρόμια, ενώ οι σιδηροδρομικές γραμμές κατασκευάζονται από χάλυβα . Αεροδρόμια, σιδηροδρομικοί σταθμοί και τα λιμάνια χρησιμοποιούν μεγάλες ποσότητες ορυκτών για την κατασκευή τους.
Τα αυτοκίνητα, τρένα, αεροπλάνα, πλοία και ποδήλατα όλα γίνονται με μέταλλα όπως τον χάλυβα και το αλουμίνιο. Κινητήρες αεροσκαφών εξαρτώνται από μείγματα μετάλλων που ονομάζονται κράματα τα οποία είναι κατασκευασμένα από μέταλλα όπως νικέλιο, κοβάλτιο, χρώμιο, αλουμίνιο και τιτάνιο. Σε κάθε αυτοκίνητο, υπάρχουν πάνω από 15.000 εξαρτήματα κατασκευασμένα από μέταλλα.
Τεχνολογία και επικοινωνίες
Η τεχνολογία είναι μέρος της καθημερινής μας ζωής. Πολλοί από εμάς έχουν πρόσβαση σε ένα τηλέφωνο, σε υπολογιστές και κινητά, καθώς και πολλές υπηρεσίες εξαρτώνται από υπολογιστές και άλλες μορφές τηλεπικοινωνίας. Οι τεχνολογίες αυτές απαιτούν ένα ευρύ φάσμα των ορυκτών και μετάλλων, συμπεριλαμβανομένου του χαλκού, χρυσού, την πλατίνα, το ταντάλιο, τον κασσίτερο, τον ψευδάργυρο και το νικέλιο.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το  Βρετανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο

Οι σεισμοί συμβαίνουν ως αποτέλεσμα της συσσώρευσης ενέργειας μεταξύ συγκρουόμενων τμημάτων του φλοιού της Γης. Τα τμήματα αυτά, γνωστά ως ηπειρωτικές πλάκες, συναντώνται στις ζώνες ρηγμάτων. Σύμφωνα με την κλασική θεωρία του σεισμού, μικροί σεισμοί θα πρέπει να εξακολουθήσουν να εξελίσσονται σε μεγάλους σεισμούς μέχρι να εξαπλωθούν σε όλο το μήκος του ρήγματος. Ωστόσο, πόλεις όπως το Σαν Φρανσίσκο και το Τόκιο δοκιμάζονται από μικρούς σεισμούς που δεν εξελίσσονται σε μεγάλους. Οι γεωλόγοι πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι περιοχές στο ρήγμα ενεργούν ως φραγμοί για τα σεισμικά κύματα και σταδιακά μετριάζουν τους σεισμούς.
Τα εμπόδια που βρέθηκαν στα ρήγματα  είναι συνήθως περιοχές οι οποίες μειώνουν την κίνηση των πλακών. Ωστόσο οι γεωλόγοι δεν μπορούν να καθορίσουν τη θέση αυτών των εμποδίων γύρω από τα ρήγματα. Όμως ορισμένοι επιστήμονες χρησιμοποιούν  την «στοχαστική θεωρία  του Griffith» που μπορεί να υπολογίσει στατιστικά την κατανομή των εμποδίων, και συνεπώς να προβλέψει εάν θα μετριάσει το φαινόμενο ενός σεισμού ή όχι. Η θεωρία του Griffith της εφελκυστικής θραύσης δείχνει ότι η ανάπτυξη μιας ρωγμής σε ένα υλικό - το οποίο συμβαίνει από έναν σεισμό- καθορίζεται από παράγοντες όπως η επιφανειακή ενέργεια, η τριβή και η ελαστική ενέργεια του υλικού. Η ρωγμή γίνεται μόνο μεγαλύτερη όταν η ενέργεια που απαιτείται για να διαχωρίσει το άκρο ρωγμής είναι μεγαλύτερη από την ενέργεια που απελευθερώθηκε από την αύξηση της συνολικής επιφάνειας. Η θεωρία τους περιλαμβάνει πως η ενέργεια  που προκύπτει απορροφάται από τα εμπόδια.
Προσομοιώσεις υπολογιστών παρουσιάζουν μια σειρά από «σεισμούς»- συμπεριλαμβανομένων των προσεισμών ,κύριων  σεισμών και μετασεισμικών δονήσεων - που είναι παρόμοιοι με αυτούς  που παρατηρούμε  σε «πραγματικά γεγονότα» σεισμών.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το physicsworld.com

Η ξηρασία αναμένεται να επιφέρει σοβαρά προβλήματα στη γεωργία, τα αποθέματα νερού, τον τουρισμό, τη βιωσιμότητα των οικοσυστημάτων και γενικότερα στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων.
Μεγάλες περιοχές του πλανήτη, μεταξύ αυτών ιδιαίτερα η Νότια Ευρώπη και η Μεσόγειος, μπορεί να γνωρίσουν ακραία φαινόμενα ξηρασίας μέσα στα επόμενα 30 χρόνια, σε βαθμό άγνωστο μέχρι σήμερα, αν δεν μειωθούν οι εκπομπές αερίων που επιδεινώνουν το «φαινόμενο του θερμοκηπίου», σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Η μελέτη του Εθνικού Κέντρου Ατμοσφαιρικών Ερευνών (NCAR) των ΗΠΑ, που δημοσιεύτηκε στο διεπιστημονικό περιοδικό για θέματα κλιματικής αλλαγής "Wiley Interdisciplinary Reviews: Climate Change", σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό, επισημαίνει ότι η Γη αντιμετωπίζει το φάσμα μιας ευρέως εξαπλωμένης ξηρασίας, όμως ούτε το κοινό ούτε η επιστημονική κοινότητα φαίνεται να το έχουν συνειδητοποιήσει.
Η ξηρασία αναμένεται να επιφέρει σοβαρά προβλήματα στη γεωργία, τα αποθέματα νερού, τον τουρισμό, τη βιωσιμότητα των οικοσυστημάτων και γενικότερα στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων.
«Αν οι προβλέψεις της μελέτης προσεγγίσουν την επαλήθευσή τους, τότε οι συνέπειες για την κοινωνία θα είναι τεράστιες», δήλωσε ο υπεύθυνος της έρευνας Αϊγκούο Ντάι. Η ξηρασία προκύπτει από ένα συνδυασμό αλληλοτροφοδοτούμενων φαινομένων, που περιλαμβάνουν την μείωση των βροχοπτώσεων, την υποχώρηση των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων, την αποξήρανση του εδάφους και την καταστροφή των φυτών και των καλλιεργειών.
Κατ' εξοχήν απειλούνται από τις μελλοντικές ξηρασίες τμήματα της Ασίας και των δυτικών ΗΠΑ, η Νότια Ευρώπη, αλλά και περιοχές της βόρειας Αφρικής, της Ν. Αμερικής και της Μέσης Ανατολής. Ιδιαίτερα οι περιοχές γύρω από την Μεσόγειο κινδυνεύουν «με σχεδόν άνευ προηγουμένου» συνθήκες ξηρασίας, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Ενώ τεράστιες πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη αναμένεται να γίνουν υπερβολικά ξηρές για μεγάλες χρονικές περιόδους στο μέλλον, άλλες αραιοκατοικημένες περιοχές σε βορειότερα γεωγραφικά πλάτη (βόρεια Ευρώπη, Καναδάς, Ρωσία, Αλάσκα κ.α.) θα γίνουν πιο υγρές, όμως αυτή η αυξημένη υγρασία δεν θα μπορέσει να αναπληρώσει τις ξηρές συνθήκες που θα βιώνει ο υπόλοιπος κόσμος.
Οι αμερικανοί ερευνητές χρησιμοποίησαν, για τις προβλέψεις τους σε υπολογιστές, κλιματικά μοντέλα του επίσημου Διακυβερνητικού Πάνελ για την Κλιματική Αλλαγή, δημιουργώντας χάρτες που δείχνουν ότι μέχρι το 2060 η Νότια Ευρώπη, όπως και άλλες περιοχές, θα υποφέρουν από σοβαρή ξηρασία.
Οι εκτιμήσεις αυτές βασίζονται στις μέχρι τώρα προβλέψεις για το πώς θα εξελιχτούν οι εκπομπές των «αερίων του θερμοκηπίου», πράγμα που σημαίνει ότι αν η κλιματική αλλαγή επιδεινωθεί, αντί να βελτιωθεί στην πορεία, τότε και η ξηρασία θα «χτυπήσει» ακόμα νωρίτερα. Η μελέτη προειδοποιεί ότι, αν τα πράγματα «πάνε στραβά» με την κλιματική αλλαγή, τότε μέχρι το τέλος του αιώνα (2100), οι επιπτώσεις από άποψη ξηρασίας μπορεί να πρωτοφανείς για την ανθρώπινη ιστορία, καθώς πολλές περιοχές, ιδιαίτερα γύρω από την Μεσόγειο, θα μετατραπούν σε πραγματικές «κοιλάδες του θανάτου».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Είναι πλέον να αναρωτιέσαι αν αξίζει να προσπαθείς να χαρείς την άγρια ομορφιά της Κωακής φύσης όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα από τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά προβλήματα σε μία από τις αγαπημένες μου περιοχές που είναι η Κέφαλος.
Έτσι και στη περίπτωση αυτή, σε μία πανέμορφη παραλία βόρεια της Κεφάλου, ανακαλύψαμε που καταλήγουν όλα ή αν όχι όλα - τα περισσότερα απόβλητα της. Λύματα όλων των ειδών και κυρίως επικίνδυνης φύσεως χημικά απόβλητα να ρέουν ασταμάτητα σε μία απόσταση 3 περίπου χιλιομέτρων καταλήγοντας στη θάλασσα. Η δυσωδία έντονη σε μία περιοχή κατά τ' άλλα προστατευόμενη.
Το πρόβλημα της διάθεσης των αποβλήτων στην Κέφαλο, λίγο πολύ γνωστό αλλά ότι δικαιολογία μπορεί να ξεφουρνίσει κανείς δεν είναι αρκετή για να δικαιολογήσει αυτό το χάλι. Σίγουρα δυστυχώς η περιοχή θα επιβαρυνθεί περισσότερο γνωρίζοντας την απραξία των εκάστοτε αρχών που όσο καλή θέληση να έχουν, απλώς δεν έχουν δώσει λύση, συμβάλλοντας στον βιασμό της φύσης μέσω της ρύπανσης των χερσαίων και θαλάσσιων οικοσυστημάτων ανά σειρά ετών.
Από την πλευρά μας, θα καταγγελθεί το γεγονός στις αρμόδιες αρχές ευελπιστώντας στην άμεση κινητοποίηση για το θέμα αυτό και ελπίζουμε όποια δημοτική αρχή αναλάβει τον ενιαίο δήμο, να αντιμετωπίζει τα θέματα αυτά με την πρέπουσα αγάπη για τον τόπο μας.

Φίλοι του περιβάλλοντος στη Κω.

Δεκάδες σκύλοι, γάτες και άλλα ζώα χάνουν τη ζωή τους άδικα κάθε χρόνο στην Κω όπως άλλωστε και σ'όλη την Ελλάδα, επειδή κάποιοι συνάνθρωποι μας θεωρούν ότι τους ενοχλούν και αποφασίζουν να σκορπίσουν το θάνατο, δηλητηριάζοντας τα ή θανατώνοντας τα με διάφορους άλλους τρόπους.
Η δημοσιότητα περιστατικών προκαλεί την γενική κατακραυγή και σίγουρα αυτή η παραβατικότητα μειονότητας ατόμων της κοινωνίας μας, εξυπακούεται ότι φέρει δυσφήμηση στο νησί μας. Μάλιστα σε συζητήσεις που γίνονται, τέθηκε και η άποψη της μη δημοσιοποίησης παρόμοιων θεμάτων παρά να τα βάζουμε κάτω από το χαλάκι της κοινωνίας μας και να προσπαθούμε να το διευθετήσουμε τοπικά καθώς φέρει ζημία όπως έγινε και πριν από μερικά χρόνια με την υπόθεση των κρεμασμένων σκυλιών της Καρδάμαινας.
Οι απόψεις πολλές, οι πράξεις λίγες. Η πάγια θέση μας δεν είναι αν τα περιστατικά αυτά φέρουν δυσφήμηση στον τόπο μας παρά περισσότερο η εσωτερική μας φθορά με ότι αυτό και αν σημαίνει. Ως άτομα που διαθέτουμε κάποιο χρόνο από την ζωή μας για την προστασία των ζώων, γινόμαστε σχεδόν καθημερινά μάρτυρες κακομεταχείρισης τους. Πρόσφατα παραδείγματα, η δηλητηρίαση 16 γατιών στην Καρδάμαινα, 3 κυνηγετικών σκύλων επίσης στην Καρδάμαινα, η θανάτωση με κυνηγετική καραμπίνα γουρουνιών στην περιοχή Ηρακλής της πόλεως Κω κ.α.
Σε μία πρόσφατη επίσης περίπτωση (φωτογραφία), κάτοικος της περιοχής Ζηπαρίου μας κατάγγειλε την δηλητηρίαση των 2 οικόσιτων σκύλων του μέσα στο ίδιο του το κτήμα με φερόμενο ως ύποπτο συγγενικό του άτομο, ο οποίος έχει πρόσφατα μηνυθεί από την Ζωοφιλική για θανάτωση σκύλου με κυνηγετική καραμπίνα.
Κατόπιν άμεσης παρέμβασης και με την βοήθεια του φίλου κτηνιάτρου κου Χατζηνικολάου, τα σκυλιά σώθηκαν την τελευταία πραγματικά στιγμή. Ακολούθησε μήνυση κατά παντός υπευθύνου από τον ιδιοκτήτη των ζώων.
Φίλοι του περιβάλλοντος στη Κω

Εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια  πριν, ο Δίκαιος δεν ήταν ένα βουνό. Ήταν κάτω από τον ωκεανό! Βέβαια πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Ο εξωτερικός φλοιός της Γης - ξηρά και θάλασσα – κάθεται πάνω σε γιγάντιες πλάκες, τις λιθοσφαιρικές όπως τις αποκαλούν οι επιστήμονες. Εδώ και εκατομμύρια χρόνια, αυτές οι κινούμενες πλάκες  συγκρούονται μεταξύ τους για να σχηματίσουν πανέμορφα και εντυπωσιακά βουνά. Η κίνηση των πλακών δημιούργησε τα Ιμαλάια, τις Άλπεις και τόσες άλλες επιβλητικές οροσειρές του πλανήτη.
Εδώ είναι μερικοί από τους τρόπους από τους οποίους σχηματίστηκαν οι οροσειρές του πλανήτη μας:
Δύο πλάκες μπορούν να πιέζουν η μία τον άλλη μέχρι το έδαφος να ανυψωθεί και διπλώσει. Τέτοια βουνά είναι αυτά που συναντούμε στο θιβετιανό οροπέδιο .
Όταν μία πλάκα μπορεί να ωθήσει την άλλη στην κορυφή τότε αυτή η πλάκα κυλά προς τα κάτω στη γη και αρχίζει να λιώνει. Το λειωμένο πέτρωμα ξεχύνεται προς τα πάνω κατά μήκος των ρωγμών και των αδύναμων σημείων του φλοιού, δίνοντας έτσι τα εκρηκτικά ηφαίστεια. Μπορείτε να δείτε τι γίνεται σήμερα στο "δαχτυλίδι της φωτιάς" του Ειρηνικού Ωκεανού.
Βουνά μπορούν γεννηθούν και στον  ωκεανό, όταν οι λιθοσφαιρικές πλάκες εξαπλώνονται μακριά η μια από την άλλη, και λιωμένο πέτρωμα ωθείται προς τα πάνω μέσα από το κενό δίνοντας τις μυστηριώδεις υποθαλάσσιες οροσειρές.
Όμως και οι παγετώνες χαράζουν θεαματικά τοπία στο βουνό. Οι παγετώνες αποσπούν βράχους από το βουνό και τους μεταφέρουν προς τα κάτω σε ποτάμια από πάγο. Με αυτό τον τρόπο οι παγετώνες σχηματίζουν αιχμηρές κορυφές, στρογγυλές λεκάνες και κοιλάδες σε σχήμα U.
Άλλες φορές οι πλάκες μπορεί να τεντωθούν μέχρι να γλιστρήσουν και να δημιουργήσουν οροσειρές που προέρχονται από μεγάλης κλίμακας ρηξιτεμάχη που οριοθετούνται από κανονικά ρήγματα. Αυτά τα ρήγματα μετά από εκατοντάδες χιλιάδες σεισμούς ανυψώνουν και βυθίζουν τμήματα γης. Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε το βουνό του Δίκαιου όταν τα ρήγματα που οριοθετούν το δίαυλο Κω-Νισύρου ανύψωσαν και ώθησαν στα 840 μέτρα το πιο επιβλητικό βουνό της ευρύτερης περιοχής της Κω. Τέτοιες κινήσεις ασύλληπτες για την λογική μας μετά από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια ανύψωσαν τα πετρώματα που περιέχουν τα κοχύλια στις πλαγιές του Δίκαιου.
Ωστόσο μετά από αρκετό χρόνο, συνήθως εκατομμύρια χρόνια, όλα τα βουνά θρυμματίζονται. Υψηλές κοφτερές κορυφές γίνονται χαμηλοί στρογγυλεμένοι λόφοι. Τέλος, τα βουνά φθείρονται με τον χρόνο και γίνονται το έδαφος που συναντάμε σε πεδιάδες, η άμμος στις παραλίες, ή ιζήματα στους ωκεανούς.
Τι κάνει τα βουνά να φθαρούν; Η βροχή, ο άνεμος, και ο πάγος διαβρώνουν τα βουνά. Νερό εισέρχεται στις ρωγμές των βράχων και τις μεγαλώνει, ενώ σε αυτές τις διαδικασίες συμμετέχουν και η  ζέστη με το κρύο. Το νερό διαλύει και κάποια μέταλλα, μεταφέροντας τα έξω από τα βράχια. Τελικά, τα βράχια σπάνε και μετά χωρίζονται. Μερικά συντρίβονται κάτω από το βουνό ως ογκόλιθοι, άλλα κινούνται μόνο σαν ένα μικροσκοπικό κομμάτι ως σωματίδια αργίλου.
Μετά από όλα αυτά εξακολουθείτε να αναρωτιέστε τι κάνουν εκεί πάνω στις πλαγιές του Δίκαιου τα απολιθώματα που συναντάτε.
Γεωδίφης

Διαβάζω σε τοπική εφημερίδα ότι εφέτος στο νησί της Κω προστέθηκαν και άλλες 18.000 κλίνες σε νέες ή υφιστάμενες ξενοδοχειακές μονάδες. Στον αντίποδα, κοιτάω τον υδρογεωλογικό χάρτη του νησιού. Παρατηρώ ότι τα πιο βρόχινα έτη των τελευταίων 15 χρόνων ήταν το 2002 και το 2003, ενώ από τότε βρίσκονται διαρκώς σε φθίνουσα πορεία. Η περιοχή μας είναι από τις πιο άνομβρες της Ευρώπης. Αυτό οφείλεται αφενός στον μικρό αριθμό βροχοπτώσεων, αφετέρου στην αδυναμία διακράτησης των αποθεμάτων στους ταμιευτήρες, καθώς ένα μεγάλο μέρος χάνεται στην θάλασσα.
Βέβαια και οι ανθρωπογενείς δράσεις έχουν ενταθεί τα τελευταία 30 χρόνια, σε συνδυασμό με τις φυσικές συνθήκες που επικρατούν στη Μεσόγειο και αυτό καθιστά  ένα μεγάλο τμήμα των εκτάσεών του ευάλωτο στην ξηρασία. Η διαχείριση των όχι πολλών, αλλά μέχρι πριν από λίγα χρόνια αρκετών, υδάτινων πόρων, δεν γίνεται με ορθό τρόπο. Οι πισίνες, το γκαζόν, τα σιντριβάνια, τα τζακούζι, και οι κακές μας συνήθειες  διογκώνουν το πρόβλημα. Ήδη στα 2/3 του νησιού το πρόβλημα είναι ορατό.
Δύο θέματα τα οποία συνήθως διαφεύγουν της προσοχής, αλλά αποτελούν μέρη του ιδίου προβλήματος είναι το ζήτημα των παράνομων γεωτρήσεων και τα υφάλμυρα νερά των παράκτιων περιοχών. Στις παράκτιες περιοχές έχει χαθεί η δυναμική ισορροπία μεταξύ των θαλασσινών και των υπογείων νερών. Αυτό οφείλεται στην υποβάθμιση της στάθμης, που κάνει τη ροή να κινείται ανάποδα, με αποτέλεσμα η θάλασσα να διεισδύει στα υπόγεια νερά και όχι το αντίθετο.
Είμαστε  σπάταλοι κι αυτό μπορεί να το πληρώσουμε ακριβά στο μέλλον, εκτός και αν αποφασίσουμε  να αλλάξουμε τον τρόπο που διαχειριζόμαστε το νερό. Το διάγραμμα με τις βροχοπτώσεις του νησιού μας λέει ότι  θα πρέπει να διαχειριστούμε  με μεγαλύτερη προσοχή τους υδάτινους πόρους και να αλλάξουμε  τις μέχρι σήμερα συνήθειες μας με  μοντέλα, τα οποία δεν θα  απορροφούν  το λιγοστό πόσιμο νερό που μας έχει απομείνει. Στην Κω  αυτήν τη στιγμή ανοίγουμε πηγάδια στα 100-200 μέτρα, δηλωτικό του ότι πρέπει να ψάξει κάποιος αρκετά βαθιά για να βρει νερό.
Οι εποχές που είχαμε ως δεδομένο ότι το νερό είναι καλής ποιότητας και σε επάρκεια έχουν περάσει. Είμαστε ήδη στο κόκκινο και  πρέπει να αρχίσουμε να δίνουμε καθημερινές μάχες για την εξασφάλιση των δύο παραπάνω συνθηκών. Οι κλιματικές αλλαγές και η σπατάλη  που έχουμε υιοθετήσει αποτελούν «τορπίλες» που απειλούν τα υδατικά μας αποθέματα. Άραγε πόσα να έχουν απομείνει;
Γεωδίφης

Βίντεο ,το πρόβλημα της ξηρασίας στην Κύπρο

Υποθαλάσσια μορφολογική ανάλυση με βάση τα στοιχεία multibeam έδειξε ότι μια τεράστια πλευρική κατάρρευση ξετυλίχτηκε στην Ν.Α. πλευρά του ηφαιστείου της Νισύρου. Η μεγάλη μετατόπιση χαλαρών υλικών καλύπτει μια έκταση περίπου 18 τετραγωνικών χιλιομέτρων με όγκο περίπου 1 κυβικό χιλιόμετρο και μέσου πάχους 40-50μ.
Πρόκειται για μια περιοχή καλά χαρτογραφημένη ήδη από το 2004. Ωστόσο οι επιστήμονες του Naytilos προκειμένου να μελετήσουν καλύτερα την ιδιόμορφη μορφολογία της περιοχής, κατασκευάζουν ένα πιο λεπτομερή βαθυμετρικό χάρτη για τη συγκεκριμένη περιοχή χρησιμοποιώντας 5μετρες ισοβαθείς.
Στο θαλάσσιο χώρο , νοτιοανατολικά του ηφαιστείου της Νισύρου, η ανώτατη ιζηματογενή ακολουθία περιλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό τμημάτων τα οποία κυμαίνονται από 10 έως 50 μέτρα σε διάμετρο και προεξέχουν περίπου 20 - 80 μέτρα πάνω από την επιφάνεια του πυθμένα της θάλασσας. Εμφανίζονται σε ομάδες, και η μεγάλη πλειοψηφία τους είναι υψώματα μεγέθους 10 μέτρων. Αυτή η ακολουθία εκτείνεται περισσότερο από 2 χλμ. από το ηφαίστειο της Νισύρου προς  την Τήλο, και οι έρευνες δείχνουν πάχος της τάξης 50 μέτρα για ένα μεγάλο μέρος της περιοχής αυτής. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι ο σχηματισμός απόθεσης αποτελεί μια ζώνη από συντρίμμια, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα προέρχονται από τις λάβες των Νικιών στη νοτιο-ανατολική πλευρά του ηφαιστείου της Νισύρου.
Η θαλάσσια περιοχή χαρακτηρίζεται από την παρουσία μιας ιδιαίτερης μορφολογίας που αποτελείται από μια σειρά από στρογγυλεμένες επιφάνειες που καλύπτουν μια έκταση περίπου 16 χμ2 και η οποία επιμηκύνεται νοτιοανατολικά. Η παράκτια περιοχή, όπου η συγκεκριμένη μορφολογία είναι περισσότερο εμφανής στην πραγματικότητα περιλαμβάνει  ένα μέρος του πυθμένα της θάλασσας το οποίο καλύπτει ένα ευρύ τμήμα της περιοχής που βρίσκεται μπροστά από τις ροές λάβας στα Νικιά. Πιο αναλυτικά, τα περιθώρια της ζώνης αυτής είναι σε τοπικό επίπεδο ακανόνιστα με μια σειρά από προεξοχές που ως επί το πλείστο απέχουν μεταξύ τους η μία από την άλλη, αλλά τοπικά τείνουν να ομαδοποιούνται. Μερικές από αυτές είναι σε επαφή μεταξύ τους .
Όμως  το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των κορημάτων χιονοστιβάδας όπως αποκαλούνται είναι η επιφανειακή μορφολογία τους: πρόκειται για τοπογραφία με πολυάριθμους λόφους και διαμήκεις κορυφογραμμές που μπορεί να σχηματιστεί στην ξηρά και στη θάλασσα. Τα συγκεκριμένα βαθυμετρικά δεδομένα μπορούν  να ερμηνευθούν ως μια θεαματική καμπυλωτή επιφάνεια, που βρίσκεται σήμερα σε βάθος τουλάχιστον 250 - 380μέτρα κοντά στην στεριά στην νοτιοανατολική πλευρά της Νισύρου. Η γενική μορφολογία της περιοχής αυτής μπορεί να θεωρηθεί ως μια μεγάλη απόθεση από ηφαιστειακά υλικά  που τελειώνει προς την  θάλασσα με ένα ακανόνιστο σχήμα που χαρακτηρίζεται από επιμήκεις λοβούς. Οι λοβοί, και η επιμήκυνση κάθε υψώματος, μπορούν να αντιπροσωπεύουν μιά σειρά από ευθυγραμμισμένες κορυφογραμμές οι οποίες τοποθετήθηκαν παράλληλα προς τις αρχικές ροές  των χιονοστιβάδων. Η κατανομή αυτή της καμπυλωτής βυθομετρίας δεν ταιριάζει απόλυτα με τις ροές λάβας των Νικιών στην ξηρά. Ωστόσο, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι οι ροές λάβας των Νικιών ακολούθησαν την θέση της χιονοστιβάδας και ως εκ τούτου καλύπτουν μέρος της και κρύβουν έτσι την διανομή τους κοντά στην ακτή. Εξάλλου, η υποβρύχια διάβρωση μπορεί να έχει λάβει μέρος.
Το συγκεκριμένο γεγονός έχει παρουσιασθεί σε μελέτη και άλλης ερευνητικής ομάδας (Tibaldi etal, 2010). Δεν θεωρείται κάτι νέο ωστόσο επιβεβαιώνεται από την υποθαλάσσια έρευνα  του Naytilos.

Γεωδίφης με πληροφορίες από την ερευνήτρια Εύη Νομικού του Naytilos

Τις τελευταίες ημέρες το ωκεανογραφικό σκάφος Nautilos βρίσκεται στην περιοχή μας, και η έρευνα του επικεντρώνεται στον  κρατήρα της Αβύσσου ,εκεί όπου πριν 161.000 χρόνια έγινε η μεγαλύτερη ηφαιστειακή έκρηξη  της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Αυτός ο κρατήρας βρίσκεται σε  680 μέτρα βάθος και η ερευνητική αποστολή ερευνά τα  χαρακτηριστικά του και αν υπάρχει  υδροθερμική δραστηριότητα εκεί.
Μετά από διήμερη υποθαλάσσια έρευνα  στον  κρατήρα της Αβύσσου, ανατολικά της Νισύρου, δυστυχώς δεν βρέθηκε καμία υδροθερμική δραστηριότητα εκεί. Συλλέχθηκαν μερικά δείγματα, κυρίως ιζήματα με μια μαύρη κρούστα στην επιφάνεια, αλλά και κάποια  ηφαιστειακά πετρώματα ως δείγματα. Αυτά θα βοηθήσουν να προσδιοριστεί η χρονική κλίμακα της τελευταίας ηφαιστειακής δραστηριότητας στην περιοχή.
Τώρα η αποστολή εργάζεται στους υποθαλάσσιους δόμους της  Κανδελιούσσας, όπου οι επιστήμονες διαπίστωσαν μεγάλες ηφαιστειακές εμφανίσεις. Η Κανδελιούσσα αποτελείται από ασβεστόλιθο, ενώ τα νησιά προς τα ΒΑ, η Πυργούσα και η Παχειά, είναι ηφαιστειακά. Οι ερευνητές προσπαθούν να διαπιστώσουν κατά πόσον αυτοί οι θόλοι έχουν ηφαιστειογενή προέλευση, και οι παρατηρήσεις είναι μέχρι στιγμής προς αυτή την κατεύθυνση. Έχουν βρει, επίσης, μεγάλες εκτάσεις με κοράλλια. Η αποστολή επιπλέον διερευνά σε αυτή την περιοχή αν υπάρχει κάποια ηφαιστειακή ή υδροθερμική δραστηριότητα, και θα προβεί στη συλλογή γεωλογικών δειγμάτων.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το Nautilos

Η Νεφερτίτη εκτός από βασίλισσα της Αιγύπτου ήταν μια γοητευτική, εντυπωσιακή και πανέμορφη  γυναίκα. Με ίσια μύτη και ψηλά ζυγωματικά ,το όνομά της είναι συνώνυμο με την ομορφιά εδώ και 3.300 χρόνια, αλλά φαίνεται ότι στην πραγματικότητα η Νεφερτίτη δεν ήταν τόσο ωραία όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Η προτομή της Νεφερτίτης, η οποία πέθανε γύρω στο 1330 π.Χ. σε ηλικία 29 - 38 ετών, είναι μια από τις πιο γνωστές αρχαιότητες  που έχουν ανακαλυφθεί στην αρχαία Αίγυπτο .Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, η προτομή της Νεφερτίτης, η οποία φιλοτεχνήθηκε πιθανότατα κατ΄ εντολή του Ακενατών, μάλλον απηχούσε τον θαυμασμό που έτρεφε ο φαραώ για εκείνη.
 Ωστόσο η διάσημη προτομή της, που τη δείχνει με ίσια και λεπτή μύτη, ψηλά ζυγωματικά και «γατίσια» μάτια, σύμφωνα με βρετανούς ερευνητές είχε υποστεί ένα είδος αρχαίου λίφτινγκ από τον γλύπτη των ανακτόρων προκειμένου να αναδειχθεί σε πρότυπο καλλονής. Η επιστημονική ομάδα, η οποία βάσισε τη μελέτη της σε προγενέστερη έρευνα γερμανών ειδικών, υπέβαλε την προτομή σε αξονική τομογραφία με ακτίνες Χ και ανακάλυψε ένα δεύτερο εσωτερικό μοντέλο από ασβεστόλιθο, με κυρτή μύτη και ρυτίδες γύρω από τα μάτια, το οποίο χρησιμοποιήθηκε σαν πρότυπο. Φαίνεται ότι στη συνέχεια ο γλύπτης δούλεψε επάνω σε αυτό το μοντέλο σαν πλαστικός χειρουργός, διορθώνοντας τις ατέλειες. Το άγαλμα είναι όμορφο αλλά όχι τόσο όσο το γνωστό μας. Δείχνει ότι η μύτη της Νεφερτίτης ήταν κυρτή και ότι η βασίλισσα είχε ρυτίδες γύρω από τα μάτια. Η ερευνητική ομάδα της θα διερευνήσει έναν τύμβο στην Κοιλάδα των Βασιλέων, όπου πιστεύεται ότι είναι θαμμένη η αδελφή της Νεφερτίτης, προκειμένου να διαπιστώσει αν η οικογένεια είχε τα ίδια χαρακτηριστικά.
 Η προτομή ανακαλύφθηκε το 1912 στην περιοχή του Τελ ελ Αμάρνα, την πρωτεύουσα του βασιλείου του συζύγου της Νεφερτίτης, του Ακενατών. Εκτέθηκε για πρώτη φορά στο κοινό το 1923. Σήμερα φιλοξενείται στο Νeues Μuseum του Βερολίνου. Η αποκάλυψη ότι η Νεφερτίτη δεν ήταν τόσο εκθαμβωτική έγινε για πρώτη φορά πέρυσι από μια γερμανική επιστημονική ομάδα που υπέβαλε επίσης την προτομή σε αξονική τομογραφία. Δείτε σχετικό βίντεο.
Γεωδίφης με πληροφορίες από το National Geographic