"Στα ποτάμια της περιοχής υπάρχουν μεγάλες ποσότητες χρυσού, που συλλέγεται από τους βαρβάρους μέσω διάτρητων δοχείων και προβάτων " Στράβων 

Η αναζήτηση του Χρυσόμαλλου Δέρατος από τους Αργοναύτες στο αρχαίο βασίλειο της Κολχίδας (βρίσκεται στις ανατολικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας) είναι μια θρυλική περιπέτεια, αλλά ίσως να βασίζεται σε ορισμένες πραγματικές παρατηρήσεις.
O Όμηρος πρώτος αναφέρει την εκστρατεία .Η «Αργώ» και το ταξίδι της, που έγινε πριν τον Τρωικό πόλεμο, περιγράφεται από τον Όμηρο στην «Οδύσσεια» και τον Ευριπίδη στην «Μήδεια», ενώ υπάρχουν διάφορες εκδοχές του μύθου που έχουν διασωθεί από την αρχαιότητα.
O επικός ποιητής Απολλώνιος ο Ρόδιος ,γεννήθηκε περίπου το 270 π.Χ. στην Αλεξάνδρεια , σε νεαρή ηλικία έγραψε τα «Αργοναυτικά», ένα έπος που περιγράφει την ιστορία του Ιάσωνα και των Αργοναυτών για να πάρουν το Χρυσόμαλλο δέρας. Το έπος του αποδοκιμάστηκε, και ο Απολλώνιος στενοχωρημένος εγκατέλειψε την πατρίδα του και εγκαταστάθηκε στην Ρόδο. Αργότερα βελτίωσε το έπος του, και έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους πιο γνωστούς ποιητές.
Οι ιστορικοί έχουν κατά καιρούς προσπαθήσει να δώσουν εξηγήσεις για το τι μπορεί να συμβόλιζε το Χρυσόμαλλο Δέρας. Ωστόσο, είναι από καιρό γνωστό στους γεωλογικούς κύκλους ότι το Χρυσόμαλλο Δέρας έχει να κάνει με την ύπαρξη άφθονου χρυσού στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου (σημερινή Γεωργία), σε σημείο που ψήγματα χρυσού που παρέσερναν τα ποταμάκια, κόλλαγαν πάνω στα δέρατα (δέρματα, προβιές) των ζώων που χρησιμοποιούσαν οι ντόπιοι.
Πρόσφατα,Γεωργιανοί γεωλόγοι σε μελέτη αναφέρουν ότι η εκστρατεία του Ιάσονα και των Αργοναυτών ήταν ένα πραγματικό συμβάν, είχε ως κίνητρο την επιθυμία των Ελλήνων να μάθουν περισσότερα για τον χρυσό εκείνης της περιοχής και για την ειδική τεχνική των ντόπιων να τον συλλέγουν με τη βοήθεια δερμάτων ζώων.
Οι Γεωργιανοί επιστήμονες ανέφεραν ότι η υπόθεσή τους ενισχύεται από το γεγονός πως στην Κολχίδα-σημερινή περιοχή Σβανέτι,ΒΔ Γεωργία-έχουν ανακαλυφθεί διάφορα χρυσά αντικείμενα, όπως ένας μοναδικός χρυσός λέων, που δείχνουν ότι οι αρχαίοι κάτοικοί της είχαν προχωρημένες γνώσεις μεταλλουργίας. Η συγκεκριμένη περιοχή αποτελούσε μέρος του αρχαίου πλούσιου βασιλείου της Κολχίδας, το οποίο υπήρχε από τον 6ο έως τον 1ο αιώνα π.Χ. (αν και μέχρι σήμερα παραμένει διαφιλονικούμενη η ακριβής επικράτεια του).
Η μελέτη άνω των 1.000 δειγμάτων του εδάφους, με σύγχρονα εργαλεία, έδειξε ότι η εν λόγω περιοχή ήταν και είναι πλούσια σε χρυσό. Σύμφωνα με την μελέτη, οι αρχαίοι χωρικοί χρησιμοποιούσαν προβιές για να μαζέψουν τα ψήγματα χρυσού από τα ποταμάκια στην περιοχή τους. Τα δέρματα τοποθετούνταν στην κοίτη του ποταμιού, παγιδεύοντας πάνω του τα κομματάκια του πολύτιμου μετάλλου.Έτσι, πιθανότατα προέκυψε η εικόνα ενός δέρματος διάσπαρτου με χρυσάφι, που τελικά οδήγησε στον μύθο του Χρυσόμαλλου Δέρατος.
Η εξόρυξη και η επεξεργασία του χρυσού βρισκόταν σε πολύ υψηλό επίπεδο, από πολύ νωρίς στην ιστορία των αρχαίων Γεωργιανών βασιλείων. H μελέτη δείχνει ότι τα αποθέματα χρυσού στις αμμώδεις κοίτες των ποταμών αυτής της περιοχής είναι αρκετά μεγάλα για να δικαιολογήσουν τη δημιουργία αυτών των μύθων.Τα ποταμάκια της περιοχής συνεχίζουν και σήμερα να κατεβάζουν ψήγματα χρυσού από τα βουνά. Μάλιστα μερικοί ντόπιοι χρησιμοποιούν ακόμη την παραδοσιακή μέθοδο απόκτησης του χρυσού με τη βοήθεια δερμάτων.


Γεωδίφης

Πηγές

1.Field investigation of the mythical “Gold Sands”of the ancient Colchis Kingdom and modern discussion on the Argonauts’ expedition-Avtandil V. Okrostsvaridze1, David I. Bluashvili, Nona E. Gagnidze, μπορείτε να διαβάσετε την μελέτη εδώ
2.Βικιπαίδεια
3.Φωτογραφίες από την περιοχή Σβανέτι,ΒΔ Γεωργία

Τα γεωδαιτικά σήματα μπορεί να τα συναντήσετε στην εξοχή. Εκατοντάδες χιλιάδες σήματα όπως τα παραπάνω είναι διάσπαρτα σε όλη την Γη.
 Η ιστορία τους είναι παλιά όσο και η κατοίκηση γύρω από τον Νείλο ή «Μαύρο ποταμό», όπως συχνά τον αποκαλούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι από το χρώμα των ιζημάτων που μετέφερε κατά τις πλημμύρες.
Ένα μοναδικό χαρακτηριστικό του μακρύτερου ποταμού της Γης είναι η τακτικότητα με την οποία υψώνεται η στάθμη του κάθε χρόνο και το ότι, εξαιτίας αυτής της ανύψωσης, τα νερά του πλημμυρίζουν τις όχθες του που είναι γεμάτες με αγροτικά χωριά. Είναι ο μόνος απ' τα ποτάμια της Μεσογείου, που πλημμυρίζει το καλοκαίρι. 
Η ανάγκη έκανε τους αρχαίους Αιγύπτιους, καθώς προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν τις ιδιοκτησίες τους μετά από τις μεγάλες πλημμύρες του Νείλου, να θέσουν τα πρώτα γεωδαιτικά σημεία.
Ο Ηρόδοτος έγραψε ότι ο Σέσωστρις, δεύτερος Φαραώ της 12ης Δυναστείας της αρχαίας Αιγύπτου, γύρω στο 1400 π.Χ. μοίρασε τη γη σε κλήρους για να μπορεί να φορολογεί ευκολότερα τους κληρούχους.
Τι είναι τα γεωδαιτικά σήματα; Πρόκειται για δείκτες ορίων ή ακόμα και σημεία αναφοράς. Χρησιμοποιούνται για τον καθορισμό των ορίων της ιδιοκτησίας, για τις αποστάσεις, υψόμετρα, όρια ιδιοκτησίας του σπιτιού σας κά.
Πολύ πριν ανακαλυφθούν τα παγκόσμια συστήματα εντοπισμού θέσης (GPS) ήταν ο μόνος τρόπος για να μετρήσουμε και να πάρουμε τοπογραφικά και γεωγραφικά δεδομένα. Ακόμα κι αν το GPS χρησιμοποιείται όλο και πιο συχνά για την εξεύρεση των ακριβών θέσεων, αυτά τα σήματα εξακολουθούν να παρέχουν σημαντική βοήθεια στους ελέγχους σχετικά με την ακρίβεια του GPS. Επιπλέον, σε αντίθεση με το GPS δεν εξαρτώνται από τους δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη .
Μπορεί να είναι από τσιμέντο ή μεταλλικά τοποθετημένα σε στερεό βράχο. Αν ποτέ βρείτε ένα τέτοιο δείκτη, πρέπει να το αφήσετε μόνο του. Στις ΗΠΑ, υπάρχει η ποινή για τη μετακίνηση ή την παραμόρφωσή τους.
Η Γεωδαισία ασχολείται με τη μέτρηση και την αποτύπωση της γήινης επιφάνειας και συγκεκριμένα των υψομέτρων του γεωειδούς σε τοπική, περιφερειακή και παγκόσμια κλίμακα.
Σχετίζεται με διάφορες επιστήμες όπως Αστρονομία, Γεωφυσική, Τοπογραφία, Γεωλογία και ιδιαίτερα τη Χαρτογραφία από τις οποίες έχει πολλές επικαλύψεις. Οι τοπογράφοι την χρησιμοποιούν για την αποτύπωση μιας επιφάνειας (φυσικής ή τεχνητής) με απαιτήσεις μεγάλης ακρίβειας.
Πατέρας της Γεωδαισίας θεωρείται ο Ερατοσθένης, (3ος αιώνας π.Χ.), πρώτος μέτρησε την ακτίνα της Γης με ικανοποιητική ακρίβεια και μάλιστα με μέθοδο που δεν διαφέρει και πολύ από τη σύγχρονη.
Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποίησαν γεωδαιτικούς δείκτες για την επιλογή σπουδαίων σημείων δημιουργίας αρχαίων ιερών, βωμών, ναών κ.λπ. Ο "ομφαλός της Γης" που βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών αποτελεί δείκτη από το αρχαιότερο ανάγλυφο γεωδαιτικό δίκτυο.

Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.USGS
3.ΝΟΑΑ

Θραύσμα μετεωρίτη από την Ρόδο;

Τις φωτογραφίες έστειλε ο Τάσος Παπαδόπουλος .Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του,το θραύσμα μοιάζει εκ' πρώτης όψεως με σιδηρομετεωρίτη, έχει διαστάσεις 3 εκατοστά σε φάρδος με μήκος 3 εκατοστά και 1,5 σε πάχος. Η μια πλευρά του έχει μια χαρακτηριστική γυαλάδα και η πλευρά που ακουμπούσε στη γη είναι ματ. Το βάρος του είναι περίπου 70 γραμμάρια, βρέθηκε σε παραλιακή περιοχή της Νότιας Ρόδου. Πρόκειται για θραύσμα μετεωρίτη;Έχει κάποια αξία ο μετεωρίτης;

Συλλογές μετεωριτών - Οι πρώτες ημέρες

Στην Αγγλία στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όποιος επιθυμούσε να δει κάποιο μετεωρίτη έπρεπε να επισκεφθεί το Γεωλογικό Μουσείο του Λονδίνου (τώρα μέρος του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου) για να δει τις διάφορες συλλογές. Εκείνη την εποχή σχεδόν όλοι οι γνωστοί μετεωρίτες στεγάζονταν σε πανεπιστήμια και μουσεία και σε ιδιωτικές συλλογές.
Ο Harvey Nininger ένας Αμερικανός επιστήμονας μετεωριτών άνοιξε πρώτος το Μουσείο Μετεωριτών στην Αριζόνα το 1946 και ήταν ένας από τους πρώτους ανθρώπους που αρχίσουν να προσφέρουν δείγματα μετεωριτών προς πώληση στο κοινό. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του '80 λάτρεις μετεωριτών όπως ο Robert Haag, Allan Langheinrich, Marvin Kilgore, Blaine Reed και Edwin Thompson άρχισαν να μετατρέπουν το πάθος τους για τους διαστημικούς βράχους σε νόμιμες επιχειρήσεις με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν ειδικοί χώροι που να φιλοξενούν συλλογές από διάφορα μέρη του κόσμου.
Πριν την έλευση του internet, μόνο τα περιοδικά Αστρονομία και Sky & Telescope περιστασιακά δημοσίευαν άρθρα σχετικά με μετεωρίτες. Σήμερα, οι διαστημικοί βράχοι είναι άμεσα διαθέσιμοι από πολλά διαφορετικά καταστήματα και το τριμηνιαίο περιοδικό Meteorite μπορεί να ικανοποιήσει τους λάτρεις των διαστημικών θραυσμάτων, όπως και η μηνιαία ηλεκτρονική έκδοση Meteorite Times. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, σήμερα που εργάζονται με πλήρες ωράριο για μετεωρίτες, καθώς και μια πληθώρα από επιχειρήσεις, συλλέκτες /έμπορους που δραστηριοποιούνται προκειμένου να εμπλουτίσουν τις συλλογές τους.

Πόσο αξίζει ένας μετεωρίτης;

Οι μετεωρίτες πωλούνται συνήθως κατά βάρος. Η εμπλεκόμενη κοινότητα συνήθως χρησιμοποιεί το μετρικό σύστημα, ώστε τα βάρη μετρώνται σε γραμμάρια και κιλά, και οι διαστάσεις σε εκατοστά και χιλιοστά. Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα συλλεκτικά, η εμπορική αξία ενός μετεωρίτη καθορίζεται από μια σειρά παραγόντων, συμπεριλαμβανομένου την σπανιότητα του τύπου,την προέλευση, σε τι κατάσταση βρίσκεται, και στην ομορφιά ή αισθητική του. Είναι σημαντικό να σημειώσετε ότι θα πρέπει πάντα να τίθενται στη διάθεση της επιστημονικής κοινότητας για μελέτη νέων και αξιόλογων ευρημάτων μετεωριτών.
Μόλις έχει αναλυθεί ένας μετεωρίτης και ταξινομηθεί από τον ακαδημαϊκό χώρο, τα δείγματα βρίσκουν το δρόμο τους στην εμπορική αγορά. Η διαδικασία αποδοχής στην επίσημη επιστημονική βιβλιογραφία προσθέτει πραγματικά εμπορική αξία σε ένα μετεωρίτη. Οι τιμές των μετεωριτών ποικίλλουν από μια πηγή στην άλλη, αλλά οι αριθμοί που αναφέρονται εδώ είναι ενδεικτικές τιμές λιανικής πώλησης στη σημερινή αγορά. Αταξινόμητα θραύσματα χονδρίτη που προέρχονται από νομάδες που ζουν στην έρημο Σαχάρα αξίζουν περίπου 0,50 δολάρια το γραμμάριο. Πέτρες από το Gao-Guenie (Μπουρκίνα Φάσο, Αφρική, έπεσε την 5η Μαρτίου 1960) μπορεί να αγοραστεί για περίπου 1,50 δολάριο/ γραμμάριο και ένα δείγμα κορυφαίας ποιότητας σιδηρομετεωρίτη ,ενός κιλού από το Campo del Cielo - επαρχία Τσάκο, στην Αργεντινή μπορεί να γίνει δικό σας για περίπου 400 δολάρια. Ο ρωσικός σιδηρούχος Sikhote-Alin που έπεσε στις 12 Φεβρουαρίου 1947 αποτελεί το μεγαλύτερο ενιαίο άθικτο κομμάτι, στη σύγχρονη καταγραμμένη ιστορία είναι περιζήτητος από τους συλλέκτες, λόγω των ιδιαίτερων ιδιοτήτων του. Ένα ειδικό δείγμα Sikhote-Alin έχει τιμή από 2-3 δολάρια / γραμμάριο.
Ο παλλασίτης είναι μετεωρίτης πετρώδης με σίδηρο και ολιβίνη (περίδοτο, ημιπολύτιμος λίθος) και είναι ιδιαίτερα επιθυμητός όταν κόβεται και γυαλίζεται λόγω του δελεαστικού χρώματος και της διαύγεια των κρυστάλλων που περιέχουν. Παλλασίτες από την Imilac (Χιλή), Βουνό Glorieta (Νέο Μεξικό, ΗΠΑ) και Esquel (Αργεντινή) εκτιμώνται ως πολύχρωμοι πολύτιμοι λίθοι λόγω της μακροπρόθεσμης σταθερότητας τους, κοστίζουν μεταξύ 20 - 40 δολάρια/ γραμμάριο.
Οι μετεωρίτες είναι βαρείς, ωστόσο μια ποιότητα στο μέγεθος ενός μικρού πιάτου μπορεί να αξίζει χιλιάδες δολάρια. Στο υψηλότερο άκρο της κλίμακας τιμολόγησης είναι ασυνήθιστες μορφές, όπως ο διογενίτης Tatahouine (έπεσε 27, Ιούνη του 1931,στην Foum Tatahouine, Τυνησία). Ένα πρωταρχικό δείγμα θα μπορούσε να αξίζει εύκολα 50 δολάρια/ γραμμάριο, ενώ σπάνια παραδείγματα σεληνιακών και αρειανών δειγμάτων μπορεί να πωληθούν για 1.000 δολάρια / γραμμάριο ή περισσότερο - σχεδόν 2 φορές η τρέχουσα τιμή του χρυσού!

Ιστορικοί μετεωρίτες

Ορισμένοι συλλέκτες δίνουν σημασία σε ορισμένους συνηθισμένους μετεωρίτες που έχουν μια ενδιαφέρουσα ιστορία, όπως ο χονδρίτης Beaver L5 - χρησιμοποιήθηκε ως σφήνα πόρτας σε φυλακή της Οκλαχόμα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940 - ή ο χονδρίτης Claxton L5 που έπεσε σε ένα γραμματοκιβώτιο στην Evans County, Γεωργία κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1984. Τα δείγματα που φέρουν μια μοναδική προέλευση είναι επίσης περιζήτητα από συλλέκτες.Ο Harvey Nininger και ο διάδοχός του, Glenn Χους, είχε μία μικρή, προσεγμένη συλλογή και αριθμούσε τα δείγματα του. Ένας σχετικά συνηθισμένος μετεωρίτης, όπως ο σιδερίτης Canyon Diablo (Αριζόνα, ΗΠΑ) γίνεται συλλεκτικός αν φέρει έναν αριθμό του Nininger. Μεγάλα μουσεία με εκτεταμένες συλλογές ,έμποροι και κυνηγοί μετεωριτών, προκειμένου να εμπλουτίσουν την συλλογή τους, μπορούν να πληρώσουν εκατοντάδες δολάρια για ένα κατά τα άλλα κοινό δείγμα μόνο και μόνο επειδή έχει κάποιο μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον.


Πτώσεις - ευρήματα

Μετεωρίτες που έχουν παρατηρηθεί να πέφτουν από αξιόπιστους μάρτυρες είναι γνωστοί ως ''μάρτυρες πτώσεων'' , ενώ εκείνοι που έχουν ανακαλυφθεί αργότερα, κατά τύχη, είναι γνωστοί ως ''ευρήματα'' . Οι πρώτοι αξίζουν συνήθως σε υψηλότερες τιμές και μερικοί συλλέκτες μετεωριτών κάνουν μια προσωπική αναζήτηση για την απόκτηση για παράδειγμα ενός μετεωρίτη που έπεσε στα γενέθλια τους. Δεν είναι πάντα εύκολο. Ο διάσημος μετεωρίτης Peekskill είναι ένα συνηθισμένος χονδρίτης (Η6) χωρίς ιδιαίτερο επιστημονικό ενδιαφέρον, αλλά ένα πολύ καλό παράδειγμα για το πώς μια αξιοσημείωτη ιστορία μπορεί να προσθέσει αξία σε ένα κατά τα άλλα μέτριο μετεωρίτη. Το γεγονός ότι η πέτρα 12,4 κιλών Peekskill έπεσε σε ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο Chevy Malibu 1980 τη νύχτα της 9ης Οκτωβρίου του 1992 είναι ένα από τα πιο επιθυμητά δείγματα για συλλέκτες ''μάρτυρες πτώσεων'',ενώ θα μπορούσε κάποιος εύκολα να αγοράσει έναν άλλο χονδρίτη Η6 για $ 1 / γραμμάριο ή λιγότερο, ένα δείγμα του Peekskill θα κοστίσει $ 100 έως $ 200 / γραμμάριο.

Αισθητικοί Μετεωρίτες

Κάποιοι συλλέκτες, προτιμούν έναν σιδερίτη που έχει σφυρηλατηθεί στον ουρανό κατά την πτώση του προς τον πλανήτη μας. Τήξη στην ατμόσφαιρά μας δίνει μετεωρίτες με ιδιαίτερα και φανταστικά ανάγλυφα σχήματα. Οι μετεωρίτες μπορούν να αποκτήσουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όπως regmaglypts (αποτυπώματα), προσανατολισμό, γραμμές ροής, κρούστα σύντηξης, και σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις φυσικές οπές. Μετεωρίτες που επιδεικνύουν ορισμένα από αυτά τα χαρακτηριστικά πωλούνται σε υψηλότερη τιμή στην αγορά των συλλεκτών.

Πώς να ξεκινήσετε μια συλλογή μετεωριτών

Υπάρχουν σχεδόν όπως πολλοί τρόποι για να κάνετε μία συλλογή, καθώς υπάρχουν διαφορετικοί μετεωρίτες. Κάποιοι κατέχουν μετεωρίτες μόνο με προσανατολισμό ενώ ένας άλλος συλλέκτης ειδικεύεται σε μετεωρίτες από την Αριζόνα , ένας τρίτος στο Ντένβερ έχει μια θαυμάσια συλλογή με μικρούς μετεωρίτες κρούστας σύντηξης. Άλλοι συλλέγουν μόνο μάρτυρες πτώσεων,άλλοι λεπτούς, ή παλλασίτες. Ένας νέος συλλέκτης μπορεί να ξεκινήσει με τη λήψη ενός δείγματος από κάθε μία από τις τρεις κύριες ομάδες μετεωρίτη: λιθομετεωρίτες ή αερόλιθοι(ποσοστό σιδήρου 1%),λιθοσιδηρομετεωρίτες ή σιδηρολιθομετεωρίτες, και σιδηρομετεωρίτες ή σιδερίτες(ποσοστό σιδήρου μεγαλύτερο του 50%).Οι πρώτοι διακρίνονται επιμέρους σε χονδρίτες και αχονδρίτες.. Κλασσικοί σιδερίτες όπως Sikhote-Alin, Canyon Diablo, και Henbury (Αυστραλία), εκπροσωπούνται στις περισσότερες μεγάλες συλλογές και είναι όλοι σχετικά προσιτοί. Πέτρες, όπως το (NWA) 869 - ένας όμορφος λατυποπαγής χονδρίτης από την έρημο της Σαχάρας - έχει βρεθεί σε μεγάλες ποσότητες και σε δείγματα μέτριου μεγέθους μπορεί εύκολα να αγοραστεί για 50-100 δολάρια. Σιδερίτες, οι οποίοι περιλαμβάνουν μεσοσιδερίτες και παλλασίτες είναι σπανιότεροι από τις τρεις κύριες κατηγορίες, αλλά ο μεσοσιδερίτης Vaca Muerta της Χιλής και ο ρωσικός παλλασίτης Seymchan είναι διαθέσιμοι σε λογικές τιμές. Ο πιο προχωρημένος συλλέκτης μπορεί να αρχίσει την αγορά με μικρά θραύσματα, προκειμένου να δείξει την εσωτερική δομή των μετεωριτών. Ο σιδερίτης Γαβαων (Ναμίμπια) είναι πολύ σταθερός μετά την κοπή, εμφανίζει ένα όμορφο κρυσταλλικό μοτίβο όταν έλθει σε επαφή με ένα ήπιο διάλυμα νιτρικού οξέος, και είναι ένα από τα αγαπημένα των συλλεκτών. Μετά από μερικά χρόνια, οι περισσότεροι λάτρεις τείνουν να αναπτύξουν μια περιοχή ειδικού ενδιαφέροντος και επικεντρώνονται στην συλλογή αυτών των μετεωριτών που κατέχουν μια ιδιαίτερη γοητεία. Εξερευνήστε το πεδίο, δείτε τι είναι διαθέσιμο, μιλήστε με εμπόρους και συλλέκτες, και κάντε την έρευνά σας. Υπάρχουν πολλά καλά βιβλία που θα σας βοηθήσουν να μάθετε για μετεωρίτες και τις συλλογές όπως ''The Field Guide to Meteors and Meteorites, O. Richard Norton & Lawrence A. Chitwood'' και ''The Art of Collecting Meteorites , Kevin Kichinka''.


Πού να αγοράσετε ένα μετεωρίτη;

Μια αναζήτηση στο Google με τη φράση "μετεωρίτες προς πώληση( meteorites for sale)''κατά τη θα σας δώσει 550.000 αποτελέσματα, έτσι υπάρχει αφθονία των επιλογών εκεί έξω στον κυβερνοχώρο.Η συμβουλή προς όλους τους συλλέκτες, ιδιαίτερα τους αρχάριους, είναι η εξής: Γνωρίστε την πηγή σας! Μετεωρίτες είναι ακριβοί και η καλή φήμη από έναν έντιμο έμπορο είναι ζωτικής σημασίας για την αγορά μας. Πολλά δείγματα είναι υψηλής αξίας όταν πωλούνται σε εξαιρετικά μικρές και λεπτές φέτες , ιδιαίτερα από την Σελήνη και τον Άρη. Ένα θραύσμα λίγο κάτω από ένα γραμμάριο ενός σεργκοτίτη από τον πλανήτη Άρη μπορεί να φαίνεται παρόμοιο με μια άμορφη μάζα τσιμέντου, γι 'αυτό είναι κρίσιμο να γνωρίζουμε ότι προέρχεται από μια αξιόπιστη πηγή. Υπάρχουν πολλά πλαστά δείγματα και ψευδο- μετεωρίτες εκεί έξω, ιδιαίτερα στο eBay, έτσι ώστε είναι καλύτερα να αγοράζετε από έναν αξιόπιστο και έμπειρο αντιπρόσωπο, ο οποίος θα εγγυάται για την αυθεντικότητα των εμπορευμάτων του. Να προσέχετε τις αγορές από το eBay ιδιαίτερα τις καταχωρήσεις πλειστηριασμού. Τούτου λεχθέντος, το eBay μπορεί να είναι ένα καλό μέρος για να οικοδομήσουμε μια συλλογή από φθηνούς μετεωρίτες, αλλά αγοράστε από έναν προμηθευτή με ισχυρή φήμη. Η  International Meteorite Collector’s Association (IMCA) , Διεθνής Ένωση Συλλεκτών Μετεωριτών διατηρεί υψηλά πρότυπα στην αγορά μετεωρίτη, και τα μέλη φέρουν τον λογότυπο της IMCA στις ιστοσελίδες τους. Είναι καλό να έχετε ως προϋπόθεση για αγορά από εμπόρους και μέλη της IMCA .Υπάρχουν περισσότεροι μετεωρίτες διαθέσιμοι προς πώληση σήμερα από οποιαδήποτε άλλη φορά στην ιστορία, έτσι και τώρα είναι μια μεγάλη στιγμή για να ξεκινήσετε τη δική σας προσωπική συλλογή διαστημικών βράχων.


Βρήκες έναν μετεωρίτη;

Θα πρέπει να απαντήσει κανείς λοιπόν θετικά στα παρακάτω ερωτήματα :
· Είναι η πέτρα ιδιαίτερα βαριά για το μέγεθος της ;
· Έλκεται η πέτρα ισχυρά από έναν μαγνήτη ;
· Παρουσιάζει η εξωτερική επιφάνεια του πετρώματος κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα; Όπως ότι μπορεί να είναι λεία και να παρουσιάζει κάποια εξωτερική μαυροειδούς- καφέ χρώματος κρούστα, ή μήπως αναγνωρίζεται κάποια βαθουλώματα πάνω στην επιφάνεια του πετρώματος; (regmaglypts)
· Παρουσιάζει το πέτρωμα μεταλλική λάμψη αν κόψουμε και γυαλίσουμε ένα μικρό κομμάτι από αυτό ή μήπως μπορούμε να διακρίνουμε στο κομμένο & γυαλισμένο τμήμα της επιφάνειάς του μεταλλικά ίχνη;
Τέλος αφού έχουμε εξετάσει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά γνωρίσματα θα πρέπει να αναφερθούμε επιγραμματικά και σε κάποια άλλα χαρακτηριστικά που δεν θα συναντήσουμε ποτέ σε έναν μετεωρίτη.
Έτσι κάθε πέτρωμα που παρουσιάζει φυσαλίδες στην επιφάνειά του δεν θα μπορούσε να είναι μετεωριτικής προέλευσης. Ακόμη πέτρες με τελείως λεία επιφάνεια και στρογγυλό σχήμα δεν μπορεί να είναι μετεωρίτες. Έχοντας κόψει ένα τμήμα από το πέτρωμα που θέλουμε να εξετάσουμε και έχοντας ανοίξει ένα παράθυρο στο εσωτερικό του, μπορούμε να κοιτάξουμε εάν υπάρχουν χόνδροι που μαζί με τα μεταλλικά ψήγματα αποτελούν ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των κοινών χονδριτών μετεωριτών, οι οποίοι αποτελούν και την πλειοψηφία ανάμεσα στους μετεωρίτες που μπορούμε να ανακαλύψουμε στον πλανήτη μας.
Σε περίπτωση που το πέτρωμα που έχεις βρει εκπληρεί τα περισσότερα ή όλα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, χρειάζεσαι μία αξιόπιστη αξιολόγηση από ένα μέλος του IMCA.

Γεωδίφης

Πηγές

1.Geoffery Notkin-κυνηγός μετεωριτών
2.Βικιπαίδεια
3.Geology.com
4. International Meteorite Collector’s Association (IMCA)
5.Ιστοσελίδα ,http://meteorites.gr/

Ο νεαρός Bernabiti φτάνει στην Ρόδο στις αρχές Ιουλίου του 1927.Οι Ιταλοί ήταν εκεί για 15 χρόνια, αλλά μόλις 4 χρόνια μετά την Συνθήκη της Λωζάνης το νησί μετατρέπεται σε ένα τεράστιο εργοτάξιο υπό την καθοδήγηση του Πιεμοντέζου διοικητή Mario Lago(1878-1950) . Ο Lago μπορεί να ήταν διπλωμάτης καριέρας με βαθιά μοναρχικά και εθνικιστικά συναισθήματα,ωστόσο διακρινόταν για τα πολιτιστικά και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα του.
O Armando Bernabiti (1900-1970) ήταν Ιταλός αρχιτέκτονας και σημαντικός πρωταγωνιστής στα νησιά των Δωδεκανήσων κατά τη διάρκεια της Ιταλοκρατίας. Γεννήθηκε στην Crevalcore, μια πόλη στην επαρχία της Μπολόνια. Μετά την αποφοίτησή του από την Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μπολόνια, εστάλη στα νησιά της Δωδεκανήσου από το Υπουργείο Δημοσίων Έργων του ιταλικού καθεστώτος.
Ο Mario Lago με τους συνεργάτες του ετοίμαζε ένα εντυπωσιακό έργο αστικοποίησης και χρειαζόταν νέους αρχιτέκτονες για να σχεδιάσουν και να προγραμματίσουν τα πολλά δημόσια έργα που επρόκειτο να κατασκευαστούν στην πρωτεύουσα της Δωδεκανήσου και όχι μόνο..
Το έργο του νεαρού αρχιτέκτονα άρχισε στο νησί της Ρόδου το 1928.Στα επόμενα χρόνια κινείται μεταξύ Ρόδου,Λακκί της Λέρου και Κω . Μαζί με τον Di Fausto και τον Rodolfo Petracco , πρότεινε το'' στυλ 20ου αιώνα" με έργα που δεν σχετίζονταν πάντα με το μοντέλο της αποικιακής αρχιτεκτονικής. Εκτός από τις Βασιλικές Θέρμες Καλλιθέας(1929 - ολοκληρώθηκαν από τον αρχιτέκτονα Pietro Lombardi) το Θέατρο Τζιάκομο Πουτσίνι (1937) και άλλα ,θα σχεδιάσει το Istituto biologico marino - Βασιλικό Ινστιτούτο Βιολογικών Ερευνών πιο γνωστό σήμερα ως ενυδρείο της Ρόδου.
Το ενυδρείο χτίστηκε το 1934, στο βόρειο τμήμα του νησιού, κοντά στο Μανδράκι .Άρχισε να λειτουργεί το 1937. Το 1947 πέρασε η λειτουργία του στο ελληνικό δημόσιο. Από το 1963, το ερευνητικό κέντρο ενώθηκε με το ενυδρείο-μουσείο, και έτσι σήμερα είναι γνωστό ως Υδροβιολογικός Σταθμός της Ρόδου. Αποτελείται από 40 δεξαμενές, και φιλοξενεί μια ποικιλία της θαλάσσιας ζωής (χλωρίδα και πανίδα)που παρατηρείται στη Μεσόγειο Θάλασσα και το Αιγαίο Πέλαγος.
Η κατασκευή είναι εντυπωσιακή γιατί είναι διακοσμημένη με φυσικά κοχύλια και πέτρες. Όποιος επισκεφθεί το ενυδρείο νομίζει ότι βρίσκεται σε μία τεράστια σπηλιά και εντυπωσιάζεται από το εκπληκτικό σχέδιo τoυ Bernabiti που συνδυάζει ντόπια αρχιτεκτoνικά στoιχεία με την αισθητική της Art Deco - «διακοσμητική τέχνη», ένα διεθνές καλλιτεχνικό κίνημα, το οποίο επικράτησε από το 1925 έως το 1940. Στο σύνoλo της η διακόσμηση είναι εμπνευσμένη από τo ζωικό θαλάσσιo περιβάλλoν και χαρακτηρίζεται από μια ναυτική υφή, με καμπύλες γραμμές και στρογγυλά παράθυρα όπως των πλοίων.
Τα υλικά τα οποία χρησιμοποίησε για την κατασκευή είναι από τη ροδιακή γη.Το δαπέδο με σχέδια θαλάσσιων oργανισμών είναι φτιαγμένο από άσπρα και μαύρα χαλίκια από τις παραλίες της ευρύτερης περιοχής.
Ο διάδρομος που αναπαριστά μια μεγάλη υποθαλάσσια σπηλιά είναι φτιαγμένος από πορώδεις πέτρες με φυσικά απολιθώματα,οι οποίες προήλθαν από μία έκταση με ρηχά νερά που εκτεινόταν νότια του νησιού πριν από περίπου 1,8-0,781 εκατομμύρια χρόνια. Ο ξανθωπός πορώλιθος της Ρόδου (εύθρυπτος ψαμμίτης και βιογενής ασβεστόλιθος) από τον οποίο φτιάχτηκε το ενυδρείο, είναι παιδί της θάλασσας, προέρχεται από παράκτιες πλατφόρμες που λειτούργησαν αργότερα ως λατομεία (στις Καλυθιές).
Ο Armando Bernabiti εντάχθηκε στο Εθνικό ιταλικό φασιστικό κόμμα και συμμετείχε στους "Agonali", ετήσιους αγώνες αθλητισμού, πολιτισμού και τέχνης. Παντρεύθηκε στην Ρόδο μετά από 10 χρόνια σχέσης- στην Εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου που σχεδίασε και τελείωσε ο ίδιος- την Ιταλο-λεβαντίνα,κατά 16 χρόνια νεότερη, Μαρία Τίτο της οποίας η οικογένεια ήταν από την Απουλία, και μετανάστευσε μετά από πολλές γενιές στη Σμύρνη. Ο πατέρας της Peter Gennaro, ήταν πλοιοκτήτης και καπετάνιος στην εταιρεία του οποίου δούλεψε ως εργάτης ο έφηβος Αριστοτέλης Ωνάσης,πριν πάει στην Αργεντινή.
Επιθυμεί να μείνει για πάντα στην Ρόδο όμως κατά την διάρκεια του πολέμου, τον Μάιο '45, υπό τη διοίκηση του Βρετανικού στρατού-περιμένοντας η Ρόδος την προσάρτηση στην Ελλάδα- ο Bernabiti συλλαμβάνεται από τους Βρετανούς, μεταφέρεται σε ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων στο εσωτερικό του νησιού της Ρόδου, και στη συνέχεια φυλακίζεται. Το 1946 επιστρέφει στην Ιταλία σε στρατόπεδο προσφύγων και αργότερα ελευθερώνεται. Εργάζεται ως αρχιτέκτονας για όλο το υπόλοιπο διάστημα της ζωής του , πεθαίνει στις 22 Δεκέμβρη του 1970, στο νοσοκομείο του Crevalcore.
Ένα περίεργο περιστατικό συμβαίνει στις αρχές της δεκαετίας του '70, λίγο μετά το θάνατο του Armando: Κατά την ανακαίνιση του θεάτρου Puccini,εν τω μεταξύ Εθνικό Θέατρο,οι τεχνικοί της Ρόδου που επιθυμούν να το ανακαινίσουν, θα ζητήσουν με επιστολή τη συνεργασία και την βοήθεια του Bernabiti ως σχεδιαστή του κτιρίου, ωστόσο η Μαρία τους ενημερώνει για το θάνατο του και στεναχωριέται, καθώς ο σύντροφος της δεν θα μπορέσει να αναλάβει ποτέ την φροντίδα του αγαπημένου του θεάτρου, και να δει για μία ακόμη φορά τον ήλιο και το φως του παραδείσου της Ρόδου.
Ο Armando Bernabiti ήταν ένας από τους βασικούς εκφραστές της ιταλικής αρχιτεκτονικής του μεσοπολέμου. Για μεγάλο χρονικό διάστημα τα έργα του συνδέονταν με το φασιστικό καθεστώς και την ιταλική αποικιακή αρχιτεκτονική και ως εκ τούτου αντιμετωπίζονταν από κάποιο αίσθημα απόρριψης. Ωστόσο,80 χρόνια μετά τη δημιουργία του ,το ενυδρείο εξακολουθεί να εντυπωσιάζει και προκαλεί θαυμασμό κυρίως λόγω της νεωτερικότητας,δημιουργικότητας και της πρωτοτυπίας της έμπνευσης του Bernabiti.
''Μόνο εκείνον που υπέφερε επισκέπτεται η έμπνευση ''είχε πει ο Γεωργιανός ποιητής του 12ου αιώνα,συγγραφέας του έπους Vepkhvistqaosani,Σότα Ρουσταβελί.


Γεωδίφης

Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Rassegna storica crevalcorese, 2014-Istituzione dei Servizi Culturali Paolo Borsellino ,Lorena Beghelli
3.Φωτογραφικό υλικό από το ενυδρείο Ρόδου

Όταν πρωτοεμφανίζονταν τα μυρμήγκια στην Γη η οροσειρά του Δίκαιου- Κω όπως και άλλες οροσειρές της χώρας μας δεν είχαν ακόμη σχηματιστεί. 
Το παλαιότερο απολίθωμα μυρμηγκιού (Sphecomyrma) μας δείχνει ότι τα πρώτα έντομα της οικογένειας Formicidae εμφανίστηκαν στην Γη κατά τον Κρητιδικό. Ορισμένες από τις πρώτες ομάδες τους όπως τα Leptanillinae και Martialinae, αρχικά ήταν αρπακτικά κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Μετά τον ερχομό των ανθοφόρων φυτών ,περίπου 100 εκ. χρόνια πριν,διαφοροποιήθηκαν και ανέλαβαν την οικολογική επικράτηση περίπου 60 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Η κοινωνική τους οργάνωση,η ικανότητά τους να τροποποιούν οικοτόπους, να αξιοποιούν πόρους και να αμύνονται τα έκανε να επικρατήσουν σχεδόν σε όλα τα οικοσυστήματα.
Τα μυρμήγκια έχουν αποικίσει σχεδόν κάθε ηπειρωτική περιοχή της Γης. Παίζουν σημαντικό ρόλο στο φαινόμενο της αποσάθρωσης, στην φθορά των πετρωμάτων και στην διαμόρφωση του φυσικού τοπίου.
Πέρα από τις γεωλογικές χρονικές κλίμακες, η αποσάθρωση των πυριτικών ορυκτών - που αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 90% του συνόλου των πετρωμάτων του φλοιού της Γης - παίζει σημαντικό ρόλο στη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, όπως το διοξείδιο του άνθρακα καταναλώνεται σε χημικές αντιδράσεις αποσάθρωσης και η προκύπτουσα ύλη από ανθρακικό συσσωρεύεται υπό μορφή ασβεστόλιθου και δολομίτη.
Μια νέα μελέτη εντόπισε έναν παραγνωρισμένο και από ότι φαίνεται σημαντικό παράγοντα της αποσάθρωσης: τα μυρμήγκια, τα οποία φαίνεται να είναι από τους πιο ισχυρούς βιολογικούς παράγοντες της φθοράς των ορυκτών που έχουν ποτέ παρατηρηθεί. Η ανδρεία των πανταχού μικροσκοπικά τιτάνων στην μάχη με την απόσαθρωση δεν είναι η μόνη καθώς μπορεί να σημαντικοί και για τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα, ωστόσο, μένει να φανεί.
''Όταν ξεκίνησα αυτή τη μελέτη πριν από 25 χρόνια, τα μυρμήγκια δεν ήταν καθόλου το επίκεντρο της έρευνας, αλλά με την πάροδο του χρόνου, κατέστη προφανές ότι ήταν τα απόλυτα αστέρια του σόου," λέει ο Ρόναλντ Dorn, ένας γεωμορφολόγος στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνας -Arizona State University και επικεφαλής συγγραφέας της νέας μελέτης που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Γεωλογία.
Με την πάροδο του χρόνου, τα πυριτικά ορυκτά στο υπέδαφος αποικοδομούνται από την έκθεση στο νερό, τη χημική διάλυση, και τη φυσική και χημική αποσάθρωση από ρίζες δέντρων, ακόμη και τα έντομα, όπως τα μυρμήγκια και οι τερμίτες. Για τη μελέτη των επιπτώσεων της αποσάθρωσης με την πάροδο του χρόνου σε αυτά τα πυριτικά ορυκτά, ο Dorn έθαψε άμμο από βασάλτη σε έξι περιοχές δοκιμής στην Αριζόνα και το Τέξας και ξέθαβε τα δείγματα κάθε πέντε χρόνια για να μετρήσει την επιδείνωση που σημειώθηκε στον ολιβίνη (ένα μαγνησιακό πυριτικό ορυκτό προερχόμενο από μαγματικά πετρώματα με πράσινο χρώμα) και τα πλαγιόκλαστα(πυριτικά ορυκτά που συναντώνται συνήθως στα εκρηξιγενή, ιζηματογενή και μεταμορφωμένα πετρώματα). Πάνω από ένα χρονικό διάστημα 25 ετών, ο Dorn διαπίστωσε ότι τα μυρμήγκια ''έσπασαν'' τα ορυκτά 50 έως 300 φορές πιο γρήγορα από ότι οι έλεγχοι του.
"Φυσικά, η ερώτηση είναι: Τι έκαναν τα μυρμήγκια στον βασάλτη .Είναι αυτά που σάλιωναν, έγλειφαν τους κόκκους ή τους αφομοίωναν ή θα μπορούσε το σπάσιμο των ορυκτών να οφείλεται στα βακτήρια και τους μύκητες που σχετίζονται με αποικίες μυρμηγκιών; Σε αυτό το σημείο, δεν ξέρουμε. "λέει ο Dorn.
Η επίδραση των μυρμηγκιών σε σωματίδια εδάφους δεν αποτελεί έκπληξη, αν και αυτή είναι η πρώτη φορά που κάποιος προσπάθησε να ποσοτικοποιήσει με αυτόν τον τρόπο, λέει ο Walter Tschinkel, εντομολόγος στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Φλόριντα. "Τα μυρμήγκια είναι μεγάλοι βιορυθμιστές του εδάφους'', λέει. "Κατά τη διάρκεια πολλών γενεών, οι αποικίες μυρμηγκιών μπορεί να έχουν δραματικές επιπτώσεις για το περιβάλλον γύρω τους."
Περαιτέρω έρευνα από τον Dorn αποκάλυψε ότι τα μυρμήγκια βαθμιαία δημιουργούν ασβεστόλιθο εντός και γύρω από τις φωλιές τους, πιθανώς συγκεντρώνοντας ασβέστιο και μαγνήσιο από την άμμο βασάλτη για να σχηματίσουν τις αποθέσεις με την παγίδευση του διοξειδίου του άνθρακα στο βράχο κατά τη διαδικασία. Τουλάχιστον οκτώ είδη μυρμηγκιών είναι γνωστό ότι συσσωρεύουν ασβεστόλιθο, αν και το πώς και γιατί το κάνουν αυτό είναι ένα μυστήριο.
Δεδομένου του μεγάλου αριθμού των αποικιών μυρμηγκιών που έχουν ζήσει στη Γη από τότε που τα έντομα εξελίχθηκαν και άρχισαν να πολλαπλασιάζονται περίπου 65 εκατομμύρια χρόνια πριν, τα μυρμήγκια μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην απομόνωση του άνθρακα κατά τον γεωλογικό χρόνο, αναφέρει ο Dorn.
''Δεν θα με εξέπληττε το γεγονός αν τα μυρμήγκια παίζουν σημαντικό ρόλο στον κύκλο του άνθρακα," λέει ο Tschinkel. "Τα μυρμήγκια συνθέτουν ένα πολύ μεγάλο μέρος της βιομάζας σε πολλά οικοσυστήματα, καθώς και σε ορισμένα σημεία, η βιομάζα των μυρμηγκιών είναι μεγαλύτερη από την βιομάζα όλων των σπονδυλωτών μαζί."
Αν μπορούν να προσδιοριστούν οι μηχανισμοί της αποσάθρωσης, οι βιομηχανικοί μπορεί να είναι σε θέση να αξιοποιήσουν τη δύναμη των μυρμηγκιών για την απομόνωση του διοξειδίου του άνθρακα, λέει ο Dorn. "Αν μπορούμε να καταλάβουμε το μυστηριώδη μηχανισμό που τα μυρμήγκια χρησιμοποιούν, και αν μπορούσε να κατασκευαστεί σε μεγαλύτερη κλίμακα, ίσως να είχαμε ένα εμπορικά βιώσιμο τρόπο δέσμευσης του διοξειδίου του άνθρακα."

Γεωδίφης

1.earthmagazine.org/ Elizabeth Cash
2.Βικιπαίδεια