Ave Ianus [Χαίρε Ιανέ] , o ρωμαϊκός δικέφαλος θεός από τον οποίο πήρε το όνομά του ο μήνας Ιανουάριος
Ο Ιανουάριος δεν ήταν πάντα ο πρώτος μήνας του έτους. Ο εορτασμός της Πρωτοχρονιάς την πρώτη Ιανουαρίου είναι ένα ακόμα νέο φαινόμενο. Ωστόσο, οι εορτασμοί του νέου έτους είναι ίσως οι αρχαιότεροι όλων των αργιών.
Σφηνοειδείς πήλινες πινακίδες που ανακαλύφθηκαν στο Ιράκ αποκαλύπτουν ότι πάνω από 4.000 χρόνια πριν, οι Βαβυλώνιοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά. Το Βαβυλωνιακό Νέο Έτος, ωστόσο, άρχιζε με την πρώτη ημισέληνο μετά την εαρινή ισημερία.
Αρκετοί άλλοι αρχαίοι πολιτισμοί γιόρτασαν την έναρξη του νέου έτους σε άλλες ημερομηνίες που συνδέονταν με τις εποχές. Οι Αιγύπτιοι, οι Φοίνικες και οι Πέρσες άρχιζαν το νέο έτος με τη φθινοπωρινή ισημερία, ενώ οι Έλληνες την γιόρταζαν στο χειμερινό ηλιοστάσιο. Αρχαίοι Κέλτες και άλλες βόρειες ευρωπαϊκές κουλτούρες γιόρταζαν το νέο έτος ,το σούρουπο της 31ης Οκτώβρη. Οι αρχαίοι Εβραίοι γιόρταζαν επίσης το νέο έτος (Ροσς Ασσανά) το φθινόπωρο, και οι Εβραίοι σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να τηρούν αυτή την παράδοση. Ινδία και Ιράν γιορτάζουν το νέο έτος τους τον Μάρτιο. Η Κίνα γιορτάζει το νέο έτος στα τέλη Ιανουαρίου ή τον Φεβρουάριο.
Αυτές οι διαφορετικές ημερομηνίες για τις αργίες της Πρωτοχρονιάς ως ένα θαύμα κατέληξαν στον Ιανουάριο, που τελικά, έγινε ο πρώτος μήνας στο ημερολόγιό μας και η πρώτη Ιανουαρίου η οποία όμως δεν σχετίζεται με κάποιο ιδιαίτερο αστρονομικό ή αγροτικό σημαντικό γεγονός, ήρθε να σηματοδοτήσει την έναρξη της νέας μας χρονιάς.
Για αυτό το σημαντικό γεγονός της ζωής μας μπορούμε να κατηγορήσουμε τους Ρωμαίους. Ο μήνας Ιανουάριος, δεν υπήρχε καν μέχρι περίπου το 700 π.Χ., όταν ο δεύτερος βασιλιάς της Ρώμης, Νουμάς Πομπίλιος, πρόσθεσε του μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο στο ρωμαϊκό ημερολόγιο.
Ο μήνας Ιανουάριος συνδέεται με το θεό Ιανό, έναν από τους λίγους ρωμαϊκούς θεούς που δεν είχαν οι αρχαίοι Έλληνες. Στην ετρουσκική μυθολογία, αντιστοιχεί με το θεό Άνι.Ήταν ο θεός όλων των ενάρξεων και των μεταβάσεων. Απεικονίζονταν συνήθως σε σημεία διαβάσεων, όπως είναι οι θύρες, οι πύλες και οι γέφυρες. Η πρώτη ημέρα του έτους, η έναρξη της νέας χρονιάς και ο Ιανουάριος ήταν αφιερωμένος σε αυτή τη θεότητα, υποδεικνύοντας παράλληλα και τη σημασία της για τον ημερολογιακό λατρευτικό κύκλο των Ρωμαίων. Υπάρχουν διάφοροι μύθοι για την προέλευσή του . Ενας μύθος αναφέρει ότι ο Ιανός ήταν θνητός που έφθασε στο Latium από τη μαγική γη της Θεσσαλίας.
Στις προσευχές, το όνομά του αναφερόταν ακόμη και πριν από αυτό του Δία. Για τους Ρωμαίους, Ιανός ήταν ο θεός της αρχής και το τέλους, βρισκόταν σε κάθε είσοδο και αναχώρηση. Επειδή κάθε πόρτα και διάδρομος φαίνεται σε δύο κατευθύνσεις, ο Ιανός πάντα απεικονιζόταν ως δικέφαλος ένα πρόσωπο που κοιτάζει πίσω στο παρελθόν όπως και προς το μέλλον.
Το 46 π.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρας μεταρρύθμισε το ρωμαϊκό ημερολόγιο, εισάγοντας ένα νέο, ηλιακό ημερολόγιο που ήταν πιο βελτιωμένο σε σχέση με το Αρχαίο Ρωμαϊκό ημερολόγιο, που όλα αυτά τα χρόνια είχε γίνει εξωφρενικό και δεν συμβάδιζε πλέον με τις εποχές. Το Ιουλιανό ημερολόγιο αποφάσισε ότι η νέα χρονιά θα ξεκινούσε από την 1η Ιανουαρίου.
Μετά την παρακμή της Ρώμης και τον Χριστιανισμό, ο εορτασμός είχε εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη, όμως η εκκλησία θεωρούσε την Πρωτοχρονιά ως ειδωλολατρική εορτή. Το 567 μ.Χ., το Συμβούλιο της Τουρ καταργεί την 1η Ιανουαρίου ως αρχή του έτους, και σε όλη τη μεσαιωνική χριστιανική Ευρώπη, έτσι η νέα χρονιά γιορτάστηκε σε διαφορετικές ημερομηνίες, συμπεριλαμβανομένων των Χριστουγέννων, της 1ης Μάρτη,της 25ης Μαρτίου [γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου] και το Πάσχα. Αποτέλεσμα να μην υπάρχει ομοιόμορφο ημερολόγιο.
Στη συνέχεια, στα τέλη της δεκαετίας του 1500, με την προτροπή του Πάπα Γρηγορίου ΧΙΙΙ, ο Ιταλός γιατρός και αστρονόμος Αλοΐσιος Λίλιο προέβη με μια τροποποίηση του Ιουλιανού ημερολογίου, καθιστώντας το πιο ακριβές. Το Γρηγοριανό ημερολόγιο που προέκυψε, ακολουθείται από το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου σήμερα, αποκατέστησε την 1η Γενάρη ως Πρωτοχρονιά. Αν και οι περισσότερες καθολικές χώρες υιοθέτησαν το Γρηγοριανό ημερολόγιο σχεδόν αμέσως, μόνο σταδιακά υιοθετήθηκε από τις προτεσταντικές χώρες. Οι Βρετανοί, για παράδειγμα, δεν ενέκριναν την μεταρρύθμιση του ημερολογίου, μέχρι το 1752. Μέχρι τότε, η Βρετανική Αυτοκρατορία, και οι αμερικανικές αποικίες, ακόμα γιόρταζαν το νέο έτος το Μάρτιο.
Στο βόρειο ημισφαίριο, ο Ιανουάριος είναι μια λογική ώρα για μια νέα αρχή. Για το χειμερινό ηλιοστάσιο 10 μέρες πριν, βιώνουμε τη μικρότερη ημέρα του έτους και στις αρχές του Ιανουαρίου, οι ημέρες μεγαλώνουν και πάλι. Αυτή η επιστροφή με περισσότερες ώρες της ημέρας είχε μια βαθιά επίδραση σε καλλιέργειες που σχετίζονταν με τους γεωργικούς κύκλους. Ασκεί ακόμα μια συναισθηματική επίδραση σε πολλούς ανθρώπους σήμερα.
Νομίζω ότι οι αρχαίοι Ρωμαίοι έβλεπαν τον Ιανό ως ιδανικό θεό για νέα ξεκινήματα. Ο Ιανός είναι ένα καλό σύμβολο για την έναρξη του νέου έτους, τόσο κοιτάζοντας πίσω όσο περιμένοντας το επόμενο έτος.
Τα ψηφίσματα του νέου έτους σιγά σιγά θεσμοθετήθηκαν -ήταν ιδανικά για την αλλαγή της συμπεριφοράς ενός ατόμου. Πιστεύεται ότι οι Βαβυλώνιοι ήταν οι πρώτοι που έκαναν τα ψηφίσματα του νέου έτους. Οι Ρωμαίοι είχαν επίσης μια παρόμοια παράδοση. Ένα κοινό ψήφισμα στην αρχαία Ρώμη ήταν να ζητάνε συγχώρεση από τους εχθρούς του παρελθόντος έτους. Οι πρώτοι Χριστιανοί πίστευαν ότι η πρώτη ημέρα του νέου έτους θα πρέπει να είναι η βάση για προβληματισμό σχετικά με τα λάθη του παρελθόντος και για την βελτίωση του εαυτού μας.
Η πρώτη του έτους στη χώρα μας καθιερώθηκε από την Εκκλησία της Ελλάδος τον Φεβρουάριο του 1924, όταν αποφάσισε να χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο .Όλα τα άλλα Πατριαρχεία και οι Ανατολικές Ορθόδοξες Εκκλησίες ακολουθούν το Ιουλιανό ημερολόγιο ως προς το εορτολόγιο. Παλαιοημερολογίτες γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά 13 ημέρες μετά, δηλαδή στις 14 Ιανουαρίου.
Τα σημερινά ψηφίσματα που εξαγγέλλουν οι κυβερνήσεις μας, τα οποία ισχύουν μετά την 1η Ιανουαρίου, σχετίζονται με την ανθρώπινη λαχτάρα για ένα νέο ξεκίνημα. Ωστόσο, ο Ιανός με τα δύο πρόσωπα του,εκτός από το μέλλον κοιτάζει πίσω και στο παρελθόν.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Earth Magazine/John Copeland
Σφηνοειδείς πήλινες πινακίδες που ανακαλύφθηκαν στο Ιράκ αποκαλύπτουν ότι πάνω από 4.000 χρόνια πριν, οι Βαβυλώνιοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά. Το Βαβυλωνιακό Νέο Έτος, ωστόσο, άρχιζε με την πρώτη ημισέληνο μετά την εαρινή ισημερία.
Αρκετοί άλλοι αρχαίοι πολιτισμοί γιόρτασαν την έναρξη του νέου έτους σε άλλες ημερομηνίες που συνδέονταν με τις εποχές. Οι Αιγύπτιοι, οι Φοίνικες και οι Πέρσες άρχιζαν το νέο έτος με τη φθινοπωρινή ισημερία, ενώ οι Έλληνες την γιόρταζαν στο χειμερινό ηλιοστάσιο. Αρχαίοι Κέλτες και άλλες βόρειες ευρωπαϊκές κουλτούρες γιόρταζαν το νέο έτος ,το σούρουπο της 31ης Οκτώβρη. Οι αρχαίοι Εβραίοι γιόρταζαν επίσης το νέο έτος (Ροσς Ασσανά) το φθινόπωρο, και οι Εβραίοι σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να τηρούν αυτή την παράδοση. Ινδία και Ιράν γιορτάζουν το νέο έτος τους τον Μάρτιο. Η Κίνα γιορτάζει το νέο έτος στα τέλη Ιανουαρίου ή τον Φεβρουάριο.
Αυτές οι διαφορετικές ημερομηνίες για τις αργίες της Πρωτοχρονιάς ως ένα θαύμα κατέληξαν στον Ιανουάριο, που τελικά, έγινε ο πρώτος μήνας στο ημερολόγιό μας και η πρώτη Ιανουαρίου η οποία όμως δεν σχετίζεται με κάποιο ιδιαίτερο αστρονομικό ή αγροτικό σημαντικό γεγονός, ήρθε να σηματοδοτήσει την έναρξη της νέας μας χρονιάς.
Για αυτό το σημαντικό γεγονός της ζωής μας μπορούμε να κατηγορήσουμε τους Ρωμαίους. Ο μήνας Ιανουάριος, δεν υπήρχε καν μέχρι περίπου το 700 π.Χ., όταν ο δεύτερος βασιλιάς της Ρώμης, Νουμάς Πομπίλιος, πρόσθεσε του μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο στο ρωμαϊκό ημερολόγιο.
Ο μήνας Ιανουάριος συνδέεται με το θεό Ιανό, έναν από τους λίγους ρωμαϊκούς θεούς που δεν είχαν οι αρχαίοι Έλληνες. Στην ετρουσκική μυθολογία, αντιστοιχεί με το θεό Άνι.Ήταν ο θεός όλων των ενάρξεων και των μεταβάσεων. Απεικονίζονταν συνήθως σε σημεία διαβάσεων, όπως είναι οι θύρες, οι πύλες και οι γέφυρες. Η πρώτη ημέρα του έτους, η έναρξη της νέας χρονιάς και ο Ιανουάριος ήταν αφιερωμένος σε αυτή τη θεότητα, υποδεικνύοντας παράλληλα και τη σημασία της για τον ημερολογιακό λατρευτικό κύκλο των Ρωμαίων. Υπάρχουν διάφοροι μύθοι για την προέλευσή του . Ενας μύθος αναφέρει ότι ο Ιανός ήταν θνητός που έφθασε στο Latium από τη μαγική γη της Θεσσαλίας.
Στις προσευχές, το όνομά του αναφερόταν ακόμη και πριν από αυτό του Δία. Για τους Ρωμαίους, Ιανός ήταν ο θεός της αρχής και το τέλους, βρισκόταν σε κάθε είσοδο και αναχώρηση. Επειδή κάθε πόρτα και διάδρομος φαίνεται σε δύο κατευθύνσεις, ο Ιανός πάντα απεικονιζόταν ως δικέφαλος ένα πρόσωπο που κοιτάζει πίσω στο παρελθόν όπως και προς το μέλλον.
Το 46 π.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρας μεταρρύθμισε το ρωμαϊκό ημερολόγιο, εισάγοντας ένα νέο, ηλιακό ημερολόγιο που ήταν πιο βελτιωμένο σε σχέση με το Αρχαίο Ρωμαϊκό ημερολόγιο, που όλα αυτά τα χρόνια είχε γίνει εξωφρενικό και δεν συμβάδιζε πλέον με τις εποχές. Το Ιουλιανό ημερολόγιο αποφάσισε ότι η νέα χρονιά θα ξεκινούσε από την 1η Ιανουαρίου.
Μετά την παρακμή της Ρώμης και τον Χριστιανισμό, ο εορτασμός είχε εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη, όμως η εκκλησία θεωρούσε την Πρωτοχρονιά ως ειδωλολατρική εορτή. Το 567 μ.Χ., το Συμβούλιο της Τουρ καταργεί την 1η Ιανουαρίου ως αρχή του έτους, και σε όλη τη μεσαιωνική χριστιανική Ευρώπη, έτσι η νέα χρονιά γιορτάστηκε σε διαφορετικές ημερομηνίες, συμπεριλαμβανομένων των Χριστουγέννων, της 1ης Μάρτη,της 25ης Μαρτίου [γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου] και το Πάσχα. Αποτέλεσμα να μην υπάρχει ομοιόμορφο ημερολόγιο.
Στη συνέχεια, στα τέλη της δεκαετίας του 1500, με την προτροπή του Πάπα Γρηγορίου ΧΙΙΙ, ο Ιταλός γιατρός και αστρονόμος Αλοΐσιος Λίλιο προέβη με μια τροποποίηση του Ιουλιανού ημερολογίου, καθιστώντας το πιο ακριβές. Το Γρηγοριανό ημερολόγιο που προέκυψε, ακολουθείται από το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου σήμερα, αποκατέστησε την 1η Γενάρη ως Πρωτοχρονιά. Αν και οι περισσότερες καθολικές χώρες υιοθέτησαν το Γρηγοριανό ημερολόγιο σχεδόν αμέσως, μόνο σταδιακά υιοθετήθηκε από τις προτεσταντικές χώρες. Οι Βρετανοί, για παράδειγμα, δεν ενέκριναν την μεταρρύθμιση του ημερολογίου, μέχρι το 1752. Μέχρι τότε, η Βρετανική Αυτοκρατορία, και οι αμερικανικές αποικίες, ακόμα γιόρταζαν το νέο έτος το Μάρτιο.
Στο βόρειο ημισφαίριο, ο Ιανουάριος είναι μια λογική ώρα για μια νέα αρχή. Για το χειμερινό ηλιοστάσιο 10 μέρες πριν, βιώνουμε τη μικρότερη ημέρα του έτους και στις αρχές του Ιανουαρίου, οι ημέρες μεγαλώνουν και πάλι. Αυτή η επιστροφή με περισσότερες ώρες της ημέρας είχε μια βαθιά επίδραση σε καλλιέργειες που σχετίζονταν με τους γεωργικούς κύκλους. Ασκεί ακόμα μια συναισθηματική επίδραση σε πολλούς ανθρώπους σήμερα.
Νομίζω ότι οι αρχαίοι Ρωμαίοι έβλεπαν τον Ιανό ως ιδανικό θεό για νέα ξεκινήματα. Ο Ιανός είναι ένα καλό σύμβολο για την έναρξη του νέου έτους, τόσο κοιτάζοντας πίσω όσο περιμένοντας το επόμενο έτος.
Τα ψηφίσματα του νέου έτους σιγά σιγά θεσμοθετήθηκαν -ήταν ιδανικά για την αλλαγή της συμπεριφοράς ενός ατόμου. Πιστεύεται ότι οι Βαβυλώνιοι ήταν οι πρώτοι που έκαναν τα ψηφίσματα του νέου έτους. Οι Ρωμαίοι είχαν επίσης μια παρόμοια παράδοση. Ένα κοινό ψήφισμα στην αρχαία Ρώμη ήταν να ζητάνε συγχώρεση από τους εχθρούς του παρελθόντος έτους. Οι πρώτοι Χριστιανοί πίστευαν ότι η πρώτη ημέρα του νέου έτους θα πρέπει να είναι η βάση για προβληματισμό σχετικά με τα λάθη του παρελθόντος και για την βελτίωση του εαυτού μας.
Η πρώτη του έτους στη χώρα μας καθιερώθηκε από την Εκκλησία της Ελλάδος τον Φεβρουάριο του 1924, όταν αποφάσισε να χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο .Όλα τα άλλα Πατριαρχεία και οι Ανατολικές Ορθόδοξες Εκκλησίες ακολουθούν το Ιουλιανό ημερολόγιο ως προς το εορτολόγιο. Παλαιοημερολογίτες γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά 13 ημέρες μετά, δηλαδή στις 14 Ιανουαρίου.
Τα σημερινά ψηφίσματα που εξαγγέλλουν οι κυβερνήσεις μας, τα οποία ισχύουν μετά την 1η Ιανουαρίου, σχετίζονται με την ανθρώπινη λαχτάρα για ένα νέο ξεκίνημα. Ωστόσο, ο Ιανός με τα δύο πρόσωπα του,εκτός από το μέλλον κοιτάζει πίσω και στο παρελθόν.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.Earth Magazine/John Copeland
RSS Feed
