Το νερό της βρύσης έρχεται μέσα από σωλήνες χαλκού είναι μία από τις κύριες πηγές ''διατροφής'' του χαλκού. Η κακή φήμη του χαλκού φαίνεται να αυξάνεται τελευταία. Το μέταλλο, που έχει ήδη αναφερθεί ως ένας από τους κύριους περιβαλλοντικούς παράγοντες που πυροδοτεί την έναρξη και την ενίσχυση της εξέλιξης της νόσου του Alzheimer, τώρα συνδέεται με την επιτάχυνση της ανάπτυξης των καρκινικών κυττάρων. Σύμφωνα με μια μελέτη ο χαλκός στο πόσιμο νερό - από τις δημόσιες παροχές νερού - επιταχύνει την ανάπτυξη των όγκων σε ποντίκια.Η έρευνα, που δημοσιεύεται στο Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS) , παρέχει άμεση απόδειξη ότι ο χαλκός μπορεί να ενισχύσει τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων στον άνθρωπο, καθώς και της ανάπτυξης των όγκων.
Οι ερευνητές, ωστόσο, δεν νομίζουν ότι ο χαλκός προκαλεί καρκίνο . Η έκθεση των υγιών ποντικών με την ίδια ποσότητα του χαλκού που παρέχονται μέσω πόσιμου νερού σε άρρωστα ποντίκια, για έως και δύο χρόνια, δεν έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου. Οι συγγραφείς προτείνουν ότι τα ευρήματά τους δείχνουν ότι τα επίπεδα του χαλκού θα πρέπει να παρακολουθούνται σε ασθενείς με καρκίνο ως ένας τρόπος για τον έλεγχο της διάδοσης της ασθένειας.
Προτείνουν ότι η ελαχιστοποίηση του χαλκού στο σύστημα του ασθενούς μπορεί να είναι ευεργετική στη θεραπεία του καρκίνου, ειδικά όταν συνδυάζεται με ορισμένα φάρμακα, προκειμένου να ''λιμοκτονούν'' τα καρκινικά κύτταρα, τα οποία τείνουν να απαιτούν πολύ υψηλότερες ποσότητες ενέργειας από ότι τα κανονικά .
Τον χαλκό χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι στα δίκτυα πόσιμου νερού.Θεωρείται ένα στοιχείο που το συναντάμε στη φύση και είναι απόλυτα φιλικό προς το περιβάλλον, μέχρι τις μέρες μας. Οι αντιμικροβιακές ιδιότητες του διατηρούν την καθαρότητα του πόσιμου νερού ενώ εμποδίζουν την ανάπτυξη μικροοργανισμών που αναπτύσσονται στο νερό όπως, βακτήρια, ιοί, άλγη κά όπως ο ιός της Νόσου των Λεγεωναρίων, το θανατηφόρο βακτήριο E. Coli και ο ιός της πολιομυελίτιδας, που εγκυμονούν κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία. Εργαστηριακές έρευνες σε δείγματα νερού από παλαιωμένα δίκτυα χαλκού, μετά από παραμονή του νερού στο δίκτυο 24 ωρών, παρουσιάζουν μείωση του ιού της πολιομυελίτιδας τύπου 1 κατά 97% και του τύπου 2 κατά 96%. Σε νέες σωληνώσεις από χαλκό, 80% του ιού της πολυομελίτιδας τύπου 2, εξαλείφθηκε μέσα σε 3 ώρες ενώ ο ιός εξαλείφθηκε εντελώς μέσα σε διάστημα 24 ωρών. Τα ίδια τεστ, δείχνουν ότι δεν απαιτούνται υψηλές συγκεντρώσεις χαλκού στο νερό, προκειμένου να εξαλειφθεί η ύπαρξη των εν λόγω ιών. Οι σωληνώσεις από χαλκό, αποτελούν έναν αποτελεσματικό τρόπο προστασίας ενάντια στην παρουσία τέτοιων τύπων οργανισμών, με συνέπεια την προστασία της δημόσιας υγείας από παθογενείς οργανισμούς ακόμη και όταν τα επίπεδα χαλκού στο νερό είναι χαμηλότερα από τα όρια, που θέτει η νέα Ευρωπαϊκή οδηγία για το πόσιμο νερό.
Παρά το γεγονός ότι, το πόσιμο νερό πρέπει να είναι απαλλαγμένο από παθογενείς οργανισμούς, είναι πολύ πιθανόν, βακτήρια, ιοί, άλγη και παράσιτα, να ευδοκιμούν στα δημόσια συστήματα παροχής πόσιμου νερού.
Γεωδίφης
Πηγές
1.http://www.copper.org.gr/
2.http://www.pnas.org/content/early/2013/11/05/1318431110.abstract?sid=a508954d-77a5-43dc-b6b1-1496970eb4d4
Οι ερευνητές, ωστόσο, δεν νομίζουν ότι ο χαλκός προκαλεί καρκίνο . Η έκθεση των υγιών ποντικών με την ίδια ποσότητα του χαλκού που παρέχονται μέσω πόσιμου νερού σε άρρωστα ποντίκια, για έως και δύο χρόνια, δεν έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου. Οι συγγραφείς προτείνουν ότι τα ευρήματά τους δείχνουν ότι τα επίπεδα του χαλκού θα πρέπει να παρακολουθούνται σε ασθενείς με καρκίνο ως ένας τρόπος για τον έλεγχο της διάδοσης της ασθένειας.
Προτείνουν ότι η ελαχιστοποίηση του χαλκού στο σύστημα του ασθενούς μπορεί να είναι ευεργετική στη θεραπεία του καρκίνου, ειδικά όταν συνδυάζεται με ορισμένα φάρμακα, προκειμένου να ''λιμοκτονούν'' τα καρκινικά κύτταρα, τα οποία τείνουν να απαιτούν πολύ υψηλότερες ποσότητες ενέργειας από ότι τα κανονικά .
Τον χαλκό χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι στα δίκτυα πόσιμου νερού.Θεωρείται ένα στοιχείο που το συναντάμε στη φύση και είναι απόλυτα φιλικό προς το περιβάλλον, μέχρι τις μέρες μας. Οι αντιμικροβιακές ιδιότητες του διατηρούν την καθαρότητα του πόσιμου νερού ενώ εμποδίζουν την ανάπτυξη μικροοργανισμών που αναπτύσσονται στο νερό όπως, βακτήρια, ιοί, άλγη κά όπως ο ιός της Νόσου των Λεγεωναρίων, το θανατηφόρο βακτήριο E. Coli και ο ιός της πολιομυελίτιδας, που εγκυμονούν κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία. Εργαστηριακές έρευνες σε δείγματα νερού από παλαιωμένα δίκτυα χαλκού, μετά από παραμονή του νερού στο δίκτυο 24 ωρών, παρουσιάζουν μείωση του ιού της πολιομυελίτιδας τύπου 1 κατά 97% και του τύπου 2 κατά 96%. Σε νέες σωληνώσεις από χαλκό, 80% του ιού της πολυομελίτιδας τύπου 2, εξαλείφθηκε μέσα σε 3 ώρες ενώ ο ιός εξαλείφθηκε εντελώς μέσα σε διάστημα 24 ωρών. Τα ίδια τεστ, δείχνουν ότι δεν απαιτούνται υψηλές συγκεντρώσεις χαλκού στο νερό, προκειμένου να εξαλειφθεί η ύπαρξη των εν λόγω ιών. Οι σωληνώσεις από χαλκό, αποτελούν έναν αποτελεσματικό τρόπο προστασίας ενάντια στην παρουσία τέτοιων τύπων οργανισμών, με συνέπεια την προστασία της δημόσιας υγείας από παθογενείς οργανισμούς ακόμη και όταν τα επίπεδα χαλκού στο νερό είναι χαμηλότερα από τα όρια, που θέτει η νέα Ευρωπαϊκή οδηγία για το πόσιμο νερό.
Παρά το γεγονός ότι, το πόσιμο νερό πρέπει να είναι απαλλαγμένο από παθογενείς οργανισμούς, είναι πολύ πιθανόν, βακτήρια, ιοί, άλγη και παράσιτα, να ευδοκιμούν στα δημόσια συστήματα παροχής πόσιμου νερού.
Γεωδίφης
Πηγές
1.http://www.copper.org.gr/
2.http://www.pnas.org/content/early/2013/11/05/1318431110.abstract?sid=a508954d-77a5-43dc-b6b1-1496970eb4d4
RSS Feed
