Ο σεισμός Harnai που συγκλόνισε το Πακιστάν το 1997, αρχικά οι επιστήμονες πίστευαν ότι είναι ένας ενιαίος σεισμός με μέγεθος-7.1 R, ήταν στην πραγματικότητα δύο σεισμοί (κόκκινες κουκίδες δηλώνουν επίκεντρα) που εκδηλώθηκαν με διαφορά 19 δευτερόλεπτα χώρια. Πηγή: Κ Cantner, AGI.
Οι σεισμοί είναι γνωστό ότι κάνουν"άλματα" από το ένα ρήγμα στο άλλο, με το έδαφος να ανακινείται από μία ρήξη προκαλώντας την κίνηση σε κοντινά ρήγματα. Ωστόσο, τα στοιχεία για σεισμική μεταφορά μεταξύ ρηγμάτων που απέχουν περισσότερο από λίγα χιλιόμετρα μέχρι σήμερα ήταν λιγοστά. Τώρα, οι ερευνητές ψάχνουν σε δύο σεισμικά συμβάντα που έπληξαν το Πακιστάν το 1997, και τα οποία δείχνουν ότι οι σεισμοί μπορούν να πηδήξουν μεταξύ ρηγμάτων που βρίσκονται πάνω από 50 χιλιόμετρα μακριά, ένα εύρημα που μπορεί να έχει επιπτώσεις για τις προβλέψεις κινδύνου στη χώρα μας όπως και σε άλλα μέρη.
Την 27η Φεβρουαρίου του 1997, ένας σεισμός έπληξε την Harnai στο δυτικό-κεντρικό Πακιστάν, σκοτώνοντας περίπου 50 ανθρώπους σε μία αγροτική περιοχή των Sulaiman Όρεων. Ο σεισμός προκλήθηκε από τη σύγκρουση μεταξύ της ινδικής πλάκας και της ευρασιατικής πλάκας.Αρχικά καταλογογράφηκε ως σεισμός μεγέθους-7.1 της κλίμακας Ρίχτερ. Ωστόσο μια νέα μελέτη , χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό με ραντάρ συνθετικού διαφράγματος (InSAR) και σεισμικά δεδομένα, δείχνει ότι η εκδήλωση ήταν στην πραγματικότητα δύο σεισμοί: ένα συμβάν μεγέθους- 7R που συνοδεύτηκε 19 δευτερόλεπτα αργότερα από ένα σεισμικό γεγονός- 6.8 R που εκδηλώθηκε σε άλλο ρήγμα 50 χιλιόμετρα προς τα νοτιοανατολικά.
Επειδή οι σεισμοί σημειώθηκαν μόνο δευτερόλεπτα χώρια και είχαν παρόμοια μεγέθη, έχουν ταξινομηθεί ως διπλός σεισμός , σε αντίθεση με ένα κύριο σεισμό που ακολουθήθηκε από ένα μετασεισμό, λέει ο Edwin Nissen , ένας γεωφυσικός στο Colorado School of Mines και επικεφαλής συγγραφέας της νέας μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Geoscience. Η απόσταση των 50 χιλιομέτρων μεταξύ των ρηγμάτων που εμπλέκονται είναι "μία τάξη μεγέθους μεγαλύτερη από ό, τι θεωρήθηκε δυνατή" για έναν σεισμό για να πηδήσει, λέει. "Αυτό είναι ουσιαστικά ένα παγκόσμιο ρεκόρ σε άλμα εις μήκος."
Οι περισσότερες προβλέψεις κινδύνου υποθέτουν ότι οι σεισμοί δεν μπορούν να πηδήξουν μεταξύ ρηγμάτων πάνω από 5 χιλιόμετρα μακριά. "Αυτό το στατιστικό στοιχείο είναι ριζωμένο σε μελέτες επικινδυνότητας", λέει ο Gavin Hayes , ένας γεωφυσικός στη Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ στο Ντένβερ,ο οποίος όμως δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη.
Σεισμοί με άλματα σε μεγαλύτερες αποστάσεις θα μπορούσαν να έχουν συνέπειες για ρήγματα σε πολλά μέρη του κόσμου, όπως η Νότια Καλιφόρνια, όπου το ρήγμα του Αγίου Ανδρέα βρίσκεται σε απόσταση 50 χιλιομέτρων από πολλά ρήγματα που τρέχουν μέσα σε κατοικημένες περιοχές. "Τα σεισμικά ζεύγη τείνουν να αυξάνουν τη διάρκεια της κίνησης του εδάφους, και αυξάνουν τον κίνδυνο σε μία περιοχή που επηρεάζεται από τα γεγονότα", λέει ο Nissen. "Αυτά τα γεγονότα μπορούν να παράγουν περισσότερη καταστροφή σε μια ευρύτερη περιοχή από ό, τι θα μπορούσε ένα μεμονωμένο γεγονός."
Σεισμικά ζεύγη έχουν επίσης παρατηρηθεί πρόσφατα στη ζώνη καταβύθισης στα ανοικτά των ακτών της Χιλής, μια εντελώς διαφορετική τεκτονική κατάσταση από το Πακιστάν, γεγονός που υποδηλώνει ότι το ζεύγος μπορεί να έχει μια πιο κοινή εμφάνιση από ό, τι είχε προηγουμένως αναγνωριστεί, λέει ο Hayes, ο οποίος έγραψε ένα συνοδευτικό σχόλιο σχετικά με τη νέα μελέτη.
Ανίχνευση τέτοιων συμβάντων είναι δύσκολο, καθώς σε μικρή απόσταση μεταξύ τους σήματα συχνά επικαλύπτονται σε σεισμογράφους, απαιτούν πρόσθετη ανάλυση για να κατανοήσουμε την σεισμική ακολουθία, λέει ο Hayes. «Πρέπει να καταλάβουμε πόσο διαδεδομένο είναι κάτι τέτοια γεγονότα , τότε μπορούμε να πάρουμε καλύτερες αποφάσεις για το πώς να τις ενσωματώσουμε στην προβλέψεις κινδύνου », προσθέτει.
Η εκδήλωση στο Πακιστάν είναι 20 ετών, και τα νέα γεγονότα με αυτό το είδος διπλής συμπεριφοράς θα μας οδηγήσουν σε μια καλύτερη κατανόηση των σεισμικών κινδύνων.
Γεωδίφης
Πηγή- Nature Geoscience
Την 27η Φεβρουαρίου του 1997, ένας σεισμός έπληξε την Harnai στο δυτικό-κεντρικό Πακιστάν, σκοτώνοντας περίπου 50 ανθρώπους σε μία αγροτική περιοχή των Sulaiman Όρεων. Ο σεισμός προκλήθηκε από τη σύγκρουση μεταξύ της ινδικής πλάκας και της ευρασιατικής πλάκας.Αρχικά καταλογογράφηκε ως σεισμός μεγέθους-7.1 της κλίμακας Ρίχτερ. Ωστόσο μια νέα μελέτη , χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό με ραντάρ συνθετικού διαφράγματος (InSAR) και σεισμικά δεδομένα, δείχνει ότι η εκδήλωση ήταν στην πραγματικότητα δύο σεισμοί: ένα συμβάν μεγέθους- 7R που συνοδεύτηκε 19 δευτερόλεπτα αργότερα από ένα σεισμικό γεγονός- 6.8 R που εκδηλώθηκε σε άλλο ρήγμα 50 χιλιόμετρα προς τα νοτιοανατολικά.
Επειδή οι σεισμοί σημειώθηκαν μόνο δευτερόλεπτα χώρια και είχαν παρόμοια μεγέθη, έχουν ταξινομηθεί ως διπλός σεισμός , σε αντίθεση με ένα κύριο σεισμό που ακολουθήθηκε από ένα μετασεισμό, λέει ο Edwin Nissen , ένας γεωφυσικός στο Colorado School of Mines και επικεφαλής συγγραφέας της νέας μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Geoscience. Η απόσταση των 50 χιλιομέτρων μεταξύ των ρηγμάτων που εμπλέκονται είναι "μία τάξη μεγέθους μεγαλύτερη από ό, τι θεωρήθηκε δυνατή" για έναν σεισμό για να πηδήσει, λέει. "Αυτό είναι ουσιαστικά ένα παγκόσμιο ρεκόρ σε άλμα εις μήκος."
Οι περισσότερες προβλέψεις κινδύνου υποθέτουν ότι οι σεισμοί δεν μπορούν να πηδήξουν μεταξύ ρηγμάτων πάνω από 5 χιλιόμετρα μακριά. "Αυτό το στατιστικό στοιχείο είναι ριζωμένο σε μελέτες επικινδυνότητας", λέει ο Gavin Hayes , ένας γεωφυσικός στη Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ στο Ντένβερ,ο οποίος όμως δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη.
Σεισμοί με άλματα σε μεγαλύτερες αποστάσεις θα μπορούσαν να έχουν συνέπειες για ρήγματα σε πολλά μέρη του κόσμου, όπως η Νότια Καλιφόρνια, όπου το ρήγμα του Αγίου Ανδρέα βρίσκεται σε απόσταση 50 χιλιομέτρων από πολλά ρήγματα που τρέχουν μέσα σε κατοικημένες περιοχές. "Τα σεισμικά ζεύγη τείνουν να αυξάνουν τη διάρκεια της κίνησης του εδάφους, και αυξάνουν τον κίνδυνο σε μία περιοχή που επηρεάζεται από τα γεγονότα", λέει ο Nissen. "Αυτά τα γεγονότα μπορούν να παράγουν περισσότερη καταστροφή σε μια ευρύτερη περιοχή από ό, τι θα μπορούσε ένα μεμονωμένο γεγονός."
Σεισμικά ζεύγη έχουν επίσης παρατηρηθεί πρόσφατα στη ζώνη καταβύθισης στα ανοικτά των ακτών της Χιλής, μια εντελώς διαφορετική τεκτονική κατάσταση από το Πακιστάν, γεγονός που υποδηλώνει ότι το ζεύγος μπορεί να έχει μια πιο κοινή εμφάνιση από ό, τι είχε προηγουμένως αναγνωριστεί, λέει ο Hayes, ο οποίος έγραψε ένα συνοδευτικό σχόλιο σχετικά με τη νέα μελέτη.
Ανίχνευση τέτοιων συμβάντων είναι δύσκολο, καθώς σε μικρή απόσταση μεταξύ τους σήματα συχνά επικαλύπτονται σε σεισμογράφους, απαιτούν πρόσθετη ανάλυση για να κατανοήσουμε την σεισμική ακολουθία, λέει ο Hayes. «Πρέπει να καταλάβουμε πόσο διαδεδομένο είναι κάτι τέτοια γεγονότα , τότε μπορούμε να πάρουμε καλύτερες αποφάσεις για το πώς να τις ενσωματώσουμε στην προβλέψεις κινδύνου », προσθέτει.
Η εκδήλωση στο Πακιστάν είναι 20 ετών, και τα νέα γεγονότα με αυτό το είδος διπλής συμπεριφοράς θα μας οδηγήσουν σε μια καλύτερη κατανόηση των σεισμικών κινδύνων.
Γεωδίφης
Πηγή- Nature Geoscience
RSS Feed
