Σε κέρμα ο Ερμίας με σγουρά μαλλιά στέκεται με τα χέρια του στην πλάτη του δελφινιού
Υπάρχει ένας διάσημος μύθος σχετικά με ένα νέο καβάλα σε ένα δελφίνι, ο οποίος λέγεται ότι έχει λάβει χώρα στην Ιασό, σε μία συναρπαστική τοποθεσία νότια του ποταμού Μαίανδρου.
Η Ιασός είναι αρχαία πόλη της Καρίας που βρίσκεται βορειοδυτικά της χερσονήσου Αλικαρνασσού. Η πόλη φαίνεται ότι έχει κατοικηθεί από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού μέχρι το 16 αιώνα μ.Χ. Συναντάται σε ένα μικρό νησί κοντά στην ηπειρωτική χώρα στο σύγχρονο χωριό Kıyı Kışlacık της Μύλασας. Έχει ανασκαφεί από την ιταλική αρχαιολογική ομάδα, αρχικά υπό την επίβλεψη του Doro Levi. Ηταν φημισμένη στην αρχαιότητα για τα λιμάνια ,την εμπορική αλιεία και τα μάρμαρα της.
Ο μύθος αναφέρεται στους κάτοικους της Ιασού που ασχολούνταν με την αλιεία και τον Ερμία, ένα παιδί το οποίο ζούσε υπό την προστασία της μητέρας του. Κάποια στιγμή οι φίλοι του προσπάθησαν να τον πάρουν μαζί τους στη θάλασσα, αλλά εκείνος αρνήθηκε, γιατί η μητέρα του δεν τον άφηνε. Στη συνέχεια, τα παιδιά άρχισαν να τον περιπαίζουν, και, τέλος, η μάνα του συμφώνησε, αλλά ζήτησε να μην πάει πολύ μακριά. Τα παιδιά, συμπεριλαμβανομένου του Ερμία, αρχικά πήγαν να αθληθούν στην παλαίστρα της Ιασού και στη συνέχεια κατευθύνθηκαν προς τη θάλασσα για να κολυμπήσουν. Στο τέλος της ημέρας, όλα τα παιδιά, εκτός από τον Ερμία, επέστρεψαν στην ακτή. Ο καθένας έψαξε γύρω για αυτόν αλλά μάταια. Σύμφωνα με το μύθο, πολύ αργότερα, ένας ψαράς είδε να έρχεται προς την ακτή πάνω σε ένα δελφίνι. Και οι δύο βρέθηκαν νεκροί στην ακτή. Λέγεται ότι, αν και δεν είναι απολύτως σαφές, ο Ερμίας είχε κάποια σχέση με το δελφίνι, αλλά πέθανε ενώ έπαιζε μαζί του λόγω πτώσης στην ακίδα του πτερυγίου του δελφινιού. Ως εκ τούτου, πιστεύεται ότι το δελφίνι καθώς έφυγε από τη ζωή τον μετέφερε στην ακτή, και το δελφίνι στη συνέχεια πέθανε από θλίψη. Οι άνθρωποι που ζούσαν στην Ιασό έφτιαξαν μια στήλη με τον νέο πάνω στο δελφίνι, ως ανάμνηση για αυτό το ατυχές περιστατικό. Επιπλέον, ο Ερμίας μαζί με το δελφίνι κυριαρχεί σε αρκετά νομίσματα της πόλης. Ενα κέρμα από την Ιασό απεικονίζει τον νέο Ερμία καβάλα στο δελφίνι ως ένδειξη της φιλίας.
Πρόσφατα, ένα άγαλμα του Ερμία ως αγόρι να στέκεται με τα χέρια του στην πλάτη δελφινιού βρέθηκε σε ανασκαφή στην αρχαία Νύσα της Καρίας στο ανατολικό τμήμα της πόλης των Τράλλεων.
Αυτός ο μύθος δίνει έμφαση στην αγάπη μεταξύ του άτυχου νέου από την Ιασό και το δελφίνι του. Επί του παρόντος, η ιστορία λαμβάνεται ως σαφή ιστορική βάση της μεγάλης φιλίας μεταξύ των ανθρώπων και των δελφινιών στον κόσμο. Το πιο σημαντικό, ο μύθος υποδηλώνει σαφώς ότι είναι δύσκολο για την ανθρωπότητα να εξηγήσει ή να αποδεχθεί το θάνατο ενός παιδιού, γιατί ίσως σημαίνει την απώλεια της ελπίδας, των ονείρων και του μέλλοντος. Μετά το θάνατο ενός παιδιού, οι γονείς αντιλαμβάνονται συνεχώς το κενό χώρο στην καρδιά τους που προκαλείται από μια τέτοια καταστροφική εμπειρία. Είναι ευρέως αποδεκτό ότι η δημιουργία ενός μύθου πράγματι είναι ένας τρόπος για να ξεπεράσει κανείς τη θλίψη του θανάτου του παιδιού.
Τα δελφίνια συναντώνται συχνά στην ελληνική μυθολογία. Αποτελούν ιερά ζώα του Απόλλωνα και του Ποσειδώνα. Αρκετά νομίσματα έχουν βρεθεί που παριστάνουν άντρες ή αγόρια να ιππεύουν αυτά τα ζώα. Ήταν καλός οιωνός για ένα πλοίο να θεαθούν δελφίνια στη διάρκεια του ταξιδιού του. Από παλιά ο άνθρωπος θαύμαζε τα δελφίνια για τη νοημοσύνη, δύναμη, ζωτικότητα, χάρη, αλτρουισμό και την αφοσίωση τους. Ο δεσμός των Ελλήνων, με το δελφίνι χάνεται στα βάθη των αιώνων. Οι μινωικές τοιχογραφίες στην Κρήτη και στη Θήρα, οι μαρτυρίες του Ομήρου, τα αρχαία νομίσματα με παραστάσεις δελφινιών και οι μύθοι για τις σχέσεις δελφινιών, ανθρώπων και θεών της μυθολογίας αποδεικνύουν αυτό τον ισχυρό δεσμό.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.visitgreece.gr
3.link.springer.com
Η Ιασός είναι αρχαία πόλη της Καρίας που βρίσκεται βορειοδυτικά της χερσονήσου Αλικαρνασσού. Η πόλη φαίνεται ότι έχει κατοικηθεί από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού μέχρι το 16 αιώνα μ.Χ. Συναντάται σε ένα μικρό νησί κοντά στην ηπειρωτική χώρα στο σύγχρονο χωριό Kıyı Kışlacık της Μύλασας. Έχει ανασκαφεί από την ιταλική αρχαιολογική ομάδα, αρχικά υπό την επίβλεψη του Doro Levi. Ηταν φημισμένη στην αρχαιότητα για τα λιμάνια ,την εμπορική αλιεία και τα μάρμαρα της.
Ο μύθος αναφέρεται στους κάτοικους της Ιασού που ασχολούνταν με την αλιεία και τον Ερμία, ένα παιδί το οποίο ζούσε υπό την προστασία της μητέρας του. Κάποια στιγμή οι φίλοι του προσπάθησαν να τον πάρουν μαζί τους στη θάλασσα, αλλά εκείνος αρνήθηκε, γιατί η μητέρα του δεν τον άφηνε. Στη συνέχεια, τα παιδιά άρχισαν να τον περιπαίζουν, και, τέλος, η μάνα του συμφώνησε, αλλά ζήτησε να μην πάει πολύ μακριά. Τα παιδιά, συμπεριλαμβανομένου του Ερμία, αρχικά πήγαν να αθληθούν στην παλαίστρα της Ιασού και στη συνέχεια κατευθύνθηκαν προς τη θάλασσα για να κολυμπήσουν. Στο τέλος της ημέρας, όλα τα παιδιά, εκτός από τον Ερμία, επέστρεψαν στην ακτή. Ο καθένας έψαξε γύρω για αυτόν αλλά μάταια. Σύμφωνα με το μύθο, πολύ αργότερα, ένας ψαράς είδε να έρχεται προς την ακτή πάνω σε ένα δελφίνι. Και οι δύο βρέθηκαν νεκροί στην ακτή. Λέγεται ότι, αν και δεν είναι απολύτως σαφές, ο Ερμίας είχε κάποια σχέση με το δελφίνι, αλλά πέθανε ενώ έπαιζε μαζί του λόγω πτώσης στην ακίδα του πτερυγίου του δελφινιού. Ως εκ τούτου, πιστεύεται ότι το δελφίνι καθώς έφυγε από τη ζωή τον μετέφερε στην ακτή, και το δελφίνι στη συνέχεια πέθανε από θλίψη. Οι άνθρωποι που ζούσαν στην Ιασό έφτιαξαν μια στήλη με τον νέο πάνω στο δελφίνι, ως ανάμνηση για αυτό το ατυχές περιστατικό. Επιπλέον, ο Ερμίας μαζί με το δελφίνι κυριαρχεί σε αρκετά νομίσματα της πόλης. Ενα κέρμα από την Ιασό απεικονίζει τον νέο Ερμία καβάλα στο δελφίνι ως ένδειξη της φιλίας.
Πρόσφατα, ένα άγαλμα του Ερμία ως αγόρι να στέκεται με τα χέρια του στην πλάτη δελφινιού βρέθηκε σε ανασκαφή στην αρχαία Νύσα της Καρίας στο ανατολικό τμήμα της πόλης των Τράλλεων.
Αυτός ο μύθος δίνει έμφαση στην αγάπη μεταξύ του άτυχου νέου από την Ιασό και το δελφίνι του. Επί του παρόντος, η ιστορία λαμβάνεται ως σαφή ιστορική βάση της μεγάλης φιλίας μεταξύ των ανθρώπων και των δελφινιών στον κόσμο. Το πιο σημαντικό, ο μύθος υποδηλώνει σαφώς ότι είναι δύσκολο για την ανθρωπότητα να εξηγήσει ή να αποδεχθεί το θάνατο ενός παιδιού, γιατί ίσως σημαίνει την απώλεια της ελπίδας, των ονείρων και του μέλλοντος. Μετά το θάνατο ενός παιδιού, οι γονείς αντιλαμβάνονται συνεχώς το κενό χώρο στην καρδιά τους που προκαλείται από μια τέτοια καταστροφική εμπειρία. Είναι ευρέως αποδεκτό ότι η δημιουργία ενός μύθου πράγματι είναι ένας τρόπος για να ξεπεράσει κανείς τη θλίψη του θανάτου του παιδιού.
Τα δελφίνια συναντώνται συχνά στην ελληνική μυθολογία. Αποτελούν ιερά ζώα του Απόλλωνα και του Ποσειδώνα. Αρκετά νομίσματα έχουν βρεθεί που παριστάνουν άντρες ή αγόρια να ιππεύουν αυτά τα ζώα. Ήταν καλός οιωνός για ένα πλοίο να θεαθούν δελφίνια στη διάρκεια του ταξιδιού του. Από παλιά ο άνθρωπος θαύμαζε τα δελφίνια για τη νοημοσύνη, δύναμη, ζωτικότητα, χάρη, αλτρουισμό και την αφοσίωση τους. Ο δεσμός των Ελλήνων, με το δελφίνι χάνεται στα βάθη των αιώνων. Οι μινωικές τοιχογραφίες στην Κρήτη και στη Θήρα, οι μαρτυρίες του Ομήρου, τα αρχαία νομίσματα με παραστάσεις δελφινιών και οι μύθοι για τις σχέσεις δελφινιών, ανθρώπων και θεών της μυθολογίας αποδεικνύουν αυτό τον ισχυρό δεσμό.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Βικιπαίδεια
2.visitgreece.gr
3.link.springer.com
RSS Feed
