Οτιδήποτε συμβαίνει στην Αίτνα μας αφορά άμεσα. Η μεσογειακή λεκάνη είναι μία κλειστή θάλασσα και κάθε γεγονός ευρείας κλίμακας επηρεάζει το νοτιοανατολικό Αιγαίο.
Μια νέα υπόθεση αποκαλύπτει την πιθανή προέλευση της υποθαλάσσιας ολίσθησης της ανατολικής πτέρυγας του ηφαιστείου στη θάλασσα .Το γεγονός ότι η ανατολική πλευρά της Αίτνας κινείται προς τη θάλασσα με ένα ποσοστό αρκετών εκατοστών ανά έτος είναι γνωστή εδώ και αρκετό καιρό, αλλά ο λόγος που συμβαίνει αυτό δεν ήταν ακόμη γνωστός στους μελετητές. Τα δεδομένα που προέρχονται από μία νέα μελέτη που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα δείχνουν την μεγάλη αστάθεια που παρουσιάζει η ανατολική πλευρά του ηφαιστείου της Αίτνα .Στην μελέτη μία νέα υπόθεση προσπαθεί να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό.
Μέσα από μια σειρά υποβρύχιες γεωφυσικές και γεωμορφολογικές λεπτομερείς αναλύσεις του βυθού μπροστά στον βυθό της Αίτνας, ήταν δυνατό να πάρουμε απαντήσεις για την τεκτονική δομή της παράκτιας Αίτνας, αποδεικνύοντας έτσι ότι ελέγχεται περισσότερο από τις υποθαλάσσιες δομές που προέκυψαν από αυτές.
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία μεταξύ των ηφαιστειολόγων Μαχαίρια και Mauro Danilo Cavallaro 's του Εθνικού Ινστιτούτου Γεωφυσικής , του ιταλικού Εθνικού Κέντρου Ηφαιστειολογίας (INGV) ,τους θαλάσσιους γεωλόγους Latino Chiocci Francesco και Alessandro Bosman , το Πανεπιστήμιο της Ρώμης La Sapienza και το Ινστιτούτο Περιβαλλοντικής Γεωλογίας και Τεχνικής Γεωλογίας του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας.
Εν ολίγοις, διαπιστώθηκε ότι η κλίση της Σικελίας, από την ακτή σε βάθος άνω των 2.000 μέτρων, έχει μια ανώμαλη διόγκωση μπροστά στη Αίτνα, η οποία συμπίπτει ακριβώς με την περιοχή που γλιστρά στη θάλασσα. Ο γκρεμός είναι βαθιά χαραγμένος από μια τεράστια ημικυκλική επιφάνεια, που ερμηνεύεται ως απόδειξη της βαρυτικής αστάθειας σε μεγάλη κλίμακα. Οι δομές αυτές είναι αρκετές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά και έχουν διεισδύσει σε ολόκληρο το ηπειρωτικό περιθώριο που επεκτείνεται προς το παράκτιο τομέα του ηφαιστείου , όπου στην πραγματικότητα, οι παραμορφώσεις του εδάφους είναι πιο έντονες.
Η εισβολή μεγάλων ποσοτήτων μάγματος στο φλοιό κάτω από το ηφαίστειο , που σημειώθηκαν κατά τα τελευταία 100.000 χρόνια, πρέπει να έχει προκαλέσει την μεγάλη διόγκωση του ηπειρωτικού περιθωρίου που βυθίζεται, δημιουργώντας μια ανισορροπία βαρύτητας που διαδίδεται προς την πλευρά του ηφαιστείου. Ο μηχανισμός αυτός έχει οδηγήσει σε αποσυμπίεση τον φλοιό και επιτρέπει την άνοδο του μάγματος χωρίς μια παρατεταμένη αναμονή, επιτρέποντας την έκρηξη βασαλτικού μάγματος να ανέρχεται ραγδαία από το μανδύα.
Η Αίτνα είναι στην πραγματικότητα ένα βασαλτικό ηφαίστειο του οποίου η θέση στον παχύ ηπειρωτικό φλοιό, πλήγηκε από συμπιεστικές κινήσεις οι οποίες προήλθαν από τα Απέννινα, και πρόκειται για ασυνήθιστες ανωμαλίες, όπως έχει ευρέως συζητηθεί από τους επιστήμονες τα τελευταία 20 χρόνια.
Δεν ξέρουμε αν αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να προκαλέσουν ατυχήματα , όπως έγινε πριν από 9.000 χρόνια ή να προκαλέσουν βίαιες εκρήξεις, όπως αυτή που καταγράφηκε το 122 π.Χ.. "Δεν είναι αδύνατο – είπαν οι μελετητές του INGV - ότι σε μια μελλοντική έκρηξη να παρουσιαστεί μία μεγάλη μετακίνηση στις ανατολικές πλαγιές της Αίτνας που να συνοδευτεί από μία εξίσου μεγάλη κατολίσθηση. "
Γεωδίφης με πληροφορίες από το Geologi.info
Μια νέα υπόθεση αποκαλύπτει την πιθανή προέλευση της υποθαλάσσιας ολίσθησης της ανατολικής πτέρυγας του ηφαιστείου στη θάλασσα .Το γεγονός ότι η ανατολική πλευρά της Αίτνας κινείται προς τη θάλασσα με ένα ποσοστό αρκετών εκατοστών ανά έτος είναι γνωστή εδώ και αρκετό καιρό, αλλά ο λόγος που συμβαίνει αυτό δεν ήταν ακόμη γνωστός στους μελετητές. Τα δεδομένα που προέρχονται από μία νέα μελέτη που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα δείχνουν την μεγάλη αστάθεια που παρουσιάζει η ανατολική πλευρά του ηφαιστείου της Αίτνα .Στην μελέτη μία νέα υπόθεση προσπαθεί να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό.
Μέσα από μια σειρά υποβρύχιες γεωφυσικές και γεωμορφολογικές λεπτομερείς αναλύσεις του βυθού μπροστά στον βυθό της Αίτνας, ήταν δυνατό να πάρουμε απαντήσεις για την τεκτονική δομή της παράκτιας Αίτνας, αποδεικνύοντας έτσι ότι ελέγχεται περισσότερο από τις υποθαλάσσιες δομές που προέκυψαν από αυτές.
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία μεταξύ των ηφαιστειολόγων Μαχαίρια και Mauro Danilo Cavallaro 's του Εθνικού Ινστιτούτου Γεωφυσικής , του ιταλικού Εθνικού Κέντρου Ηφαιστειολογίας (INGV) ,τους θαλάσσιους γεωλόγους Latino Chiocci Francesco και Alessandro Bosman , το Πανεπιστήμιο της Ρώμης La Sapienza και το Ινστιτούτο Περιβαλλοντικής Γεωλογίας και Τεχνικής Γεωλογίας του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας.
Εν ολίγοις, διαπιστώθηκε ότι η κλίση της Σικελίας, από την ακτή σε βάθος άνω των 2.000 μέτρων, έχει μια ανώμαλη διόγκωση μπροστά στη Αίτνα, η οποία συμπίπτει ακριβώς με την περιοχή που γλιστρά στη θάλασσα. Ο γκρεμός είναι βαθιά χαραγμένος από μια τεράστια ημικυκλική επιφάνεια, που ερμηνεύεται ως απόδειξη της βαρυτικής αστάθειας σε μεγάλη κλίμακα. Οι δομές αυτές είναι αρκετές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά και έχουν διεισδύσει σε ολόκληρο το ηπειρωτικό περιθώριο που επεκτείνεται προς το παράκτιο τομέα του ηφαιστείου , όπου στην πραγματικότητα, οι παραμορφώσεις του εδάφους είναι πιο έντονες.
Η εισβολή μεγάλων ποσοτήτων μάγματος στο φλοιό κάτω από το ηφαίστειο , που σημειώθηκαν κατά τα τελευταία 100.000 χρόνια, πρέπει να έχει προκαλέσει την μεγάλη διόγκωση του ηπειρωτικού περιθωρίου που βυθίζεται, δημιουργώντας μια ανισορροπία βαρύτητας που διαδίδεται προς την πλευρά του ηφαιστείου. Ο μηχανισμός αυτός έχει οδηγήσει σε αποσυμπίεση τον φλοιό και επιτρέπει την άνοδο του μάγματος χωρίς μια παρατεταμένη αναμονή, επιτρέποντας την έκρηξη βασαλτικού μάγματος να ανέρχεται ραγδαία από το μανδύα.
Η Αίτνα είναι στην πραγματικότητα ένα βασαλτικό ηφαίστειο του οποίου η θέση στον παχύ ηπειρωτικό φλοιό, πλήγηκε από συμπιεστικές κινήσεις οι οποίες προήλθαν από τα Απέννινα, και πρόκειται για ασυνήθιστες ανωμαλίες, όπως έχει ευρέως συζητηθεί από τους επιστήμονες τα τελευταία 20 χρόνια.
Δεν ξέρουμε αν αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να προκαλέσουν ατυχήματα , όπως έγινε πριν από 9.000 χρόνια ή να προκαλέσουν βίαιες εκρήξεις, όπως αυτή που καταγράφηκε το 122 π.Χ.. "Δεν είναι αδύνατο – είπαν οι μελετητές του INGV - ότι σε μια μελλοντική έκρηξη να παρουσιαστεί μία μεγάλη μετακίνηση στις ανατολικές πλαγιές της Αίτνας που να συνοδευτεί από μία εξίσου μεγάλη κατολίσθηση. "
Γεωδίφης με πληροφορίες από το Geologi.info
RSS Feed
