Μετά τη δημιουργία του ανθρώπου, ο Θεός (ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, ο Θεός των Χριστιανών και, στη συνέχεια, για ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας σήμερα) τους είπε: «Να είστε γόνιμοι και να πολλαπλασιάζεστε, γεμίσετε τη γη και υποτάξτε την» (Γεν. 1,28).
Στα μάτια πολλών η ομοφυλοφιλία είναι διαμορφωμένη ως μια παράκαμψη, όχι μόνο σε σύγκριση με τις θεϊκές οδηγίες, αλλά τη φυσική πορεία των πραγμάτων. Προσπαθώντας να δούμε πού έχει τις ρίζες της (για τους περισσότερους από τους σκεπτόμενους) η αντίληψή μας για τον άνθρωπο, ανακαλύπτουμε ότι υπάρχει μια εντυπωσιακή αντίθεση: από τη μία πλευρά του ελληνικού και ρωμαϊκού πολιτισμού, που από καιρό έχει δει την ομοφυλοφιλία ως συμπεριφορά «δεύτερη φύση», και από την άλλη ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός, που βλέπει την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά ως "βδέλυγμα" και μια αμαρτία «ενάντια στη φύση».
Παρά το γεγονός ότι υπήρχε μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και τους Ρωμαίους, ενώ στην Αθήνα η ομοφυλοφιλία κατείχε εξέχουσα θέση στην πολιτική και ηθική διαμόρφωση των νέων, στη Ρώμη, αντ ' αυτού ήταν η εκδήλωση της επιθυμίας για κυριαρχία και υποταγή. Η έννοια της "ομαλότητας", και ιδίως των ανδρών, κυριάρχησε για τόσο πολύ καιρό, μέχρι την έλευση του χριστιανισμού ως κομιστή της αντίθετης άποψης. Στο όνομα της διδασκαλίας του χριστιανισμού ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός , το 559μ.Χ σφραγίζει τους ομοφυλόφιλους ως « luxuriantes contra naturam», προσθέτοντας ότι όλοι πρέπει να αποφεύγουν ασέβειες και φαύλες ενέργειες που δεν διαπράττουν ακόμη και τα ζώα. Και αυτό είναι το σημείο που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Η ομοφυλοφιλία ορίζεται ενάντια στη φύση, καθώς δεν έχει θέση στον κόσμο των ζώων. Πιστεύεται ότι στο ζώο το φύλο έχει σχέση μόνο για την τεκνοποίηση.
Τι λένε γι 'αυτό όμως ηθολόγοι και βιολόγοι; Ένα πρωτοποριακό βιβλίο με τίτλο «Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ένα φαινόμενο μόνο ανθρώπινο» του Giorgio Celli, το 1972,αναφέρει ξεκάθαρα την συμπεριφορά των θηλαστικών, πουλιών, ψαριών, κ.λπ. Το βιβλίο τονίζει την σεξουαλική αμφισημία των ζώων, με ανατροπές στο ρόλο (από το αρσενικό στο θηλυκό και το αντίστροφο) μερικές φορές για «εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα." Υπενθυμίζει τον Ελληνικό μύθο, σύμφωνα με τον οποίο ο Μίνωας δεν ήταν αντίθετος σε ομοφυλοφιλική συμπεριφορά στην Κρήτη για να περιορίσει την αύξηση του πληθυσμού(δημογραφικό), αναρωτιέται εάν ο ρυθμιστικός μηχανισμός δεν είναι επεκτάσιμος και στον ανθρώπινο κόσμο, ο οποίος σήμερα συνωστίζεται τόσο δραματικά. Αποδεκτά ή όχι τα συμπεράσματα του Celli, σίγουρα η αρχή της αφύσικης ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς φαίνεται να μην επιβεβαιώνεται στο φυσικό κόσμο.
Σήμερα έχουμε το προϊόν μιας πιο εκτεταμένης και συστηματικής έρευνας. Ο βιολόγος Bruce Bagemihl δημοσίευσε πριν από μερικά χρόνια ένα βιβλίο ,751 σελίδων, με δεδομένα που καταγράφηκαν από τον επιστημονικό κόσμο. Το αποτέλεσμα είναι ότι για τουλάχιστον 450 είδη ζώων (κυρίως θηλαστικά και πτηνά), μπορεί κανείς να μιλήσει για ομοφυλοφιλική συμπεριφορά, σε μια πολλαπλότητα μορφών. Εξακολουθεί να έχει νόημα να μιλάμε για αφύσικη συμπεριφορά σχετικά με την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά; Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπως οι γορίλες, οι ουραγκουτάγκοι, τα δελφίνια, οι φάλαινες, τα ελάφια, οι αρκούδες,οι καμηλοπαρδάλεις, οι πιγκουίνοι, οι παπαγάλοι και ούτω καθεξής, και εάν δεν θέλετε να διαβάσετε το βιβλίο του Bagemihl, υπάρχει ένα ενδιαφέρον βρετανικό ντοκιμαντέρ: «Έξω στη φύση: Ομοφυλοφιλική συμπεριφορά στο Ζωικό Βασίλειο»(Alexandresco, Loyer, Μενέντεζ- 2001).
Σύμφωνα με το βιβλίο του Bagemihl: η ομοφυλοφιλία τοποθετείται σε σχέση με μια ευρύτερη έννοια, με την μη-αναπαραγωγική σεξουαλική δραστηριότητα, η οποία μπορεί να είναι είτε ευθεία, είναι ομοφυλοφιλική, η σημασία της συμπεριφοράς (σεξουαλική και ερωτική) δεν κατευθύνεται προς την τεκνοποίηση, επεκτείνεται στην οργάνωση της συμπεριφοράς των ζώων. Ο Bagemihl συνειδητοποιεί, και επισημαίνει ξεκάθαρα ότι η αναπαραγωγή, ενώ είναι ένας βασικός στόχος, όμως δεν είναι το μόνο κριτήριο: υπάρχει κάτι που πηγαίνει πολύ πιο πέρα. Ο στόχος δεν μπορεί να είναι απλώς η αναπαραγωγή, υπάρχει ένα νέο παράδειγμα: "Η βιολογική πληθωρικότητα." Η αναπαραγωγή δεν είναι ο τελικός στόχος ή το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της βιολογίας. Είναι απλώς η συνέπεια ενός πολύ ευρύτερου μοντέλου «ενεργειακής δαπάνης». Απλά ιδιοφυές. Θα μπορούσε να ειπωθεί πως ο Bagemihl την βλέπει σχεδόν όπως ο Δαρβίνος.
Εκτός από το βιβλίο του Bagemihl, τα τελευταία 15 χρόνια , στο φυσικό περιβάλλον η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά στα ζώα έχει τεκμηριωθεί σε περίπου 1.500 είδη. Πρόκειται για συμπεριφορές που είναι ευρέως διαδεδομένες κυρίως σε έντομα, πάπιες, πουλιά, σκύλους, γάτες, ελέφαντες,γλάρους,πιγκουίνους,γάτες,καμηλοπαρδάλεις,ύαινες,λιοντάρια, σαύρες,αρκούδες,πρόβατα, και ιδίως μεταξύ των πιθήκων.
Ο όρος ομοφυλόφιλος επινοήθηκε στην Πρωσία στο 1869 για να περιγράψει την έλξη και τη σεξουαλική συμπεριφορά μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Η χρήση του όρου στον τομέα των μελετών σε ζώα ήταν αμφιλεγόμενη για δύο λόγους: η σεξουαλικότητα του ζώου και οι εμπλεκόμενοι παράγοντες παραμένουν ελάχιστα κατανοητοί, επιπλέον ο όρος έχει ισχυρές πολιτισμικές επιπτώσεις στις δυτικές κοινωνίες.Τα κίνητρα και η προτίμηση σχεδόν πάντα αφαιρούνται από τη συμπεριφορά των ζώων. Έτσι, στην ομοφυλοφιλική συμπεριφορά έχουν δοθεί διάφορα ονόματα κατά τη διάρκεια των ετών. Η σωστή χρήση του όρου ομοφυλόφιλος σημαίνει ότι ένα ζώο που παρουσιάζει ομοφυλοφιλική συμπεριφορά, ωστόσο η σύγχρονη έρευνα καθιστά την εφαρμογή του όρου της ομοφυλοφιλίας σε όλες τις σεξουαλικές συμπεριφορές (ζευγάρωμα, διέγερση των γεννητικών οργάνων, παιχνίδια ζευγαριού, ερωτοτροπία) μεταξύ ζώων του ίδιου φύλου.
Η ύπαρξη της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς δεν παρατηρήθηκε ποτέ επίσημα σε μεγάλη κλίμακα μέχρι πρόσφατα. Αυτό το φαινόμενο φαίνεται να είναι διαδεδομένο μεταξύ των πτηνών και των θηλαστικών, ιδίως μεταξύ των πρωτευόντων και θαλάσσιων θηλαστικών. Το πραγματικό μέγεθος της ομοφυλοφιλίας στα ζώα είναι άγνωστο, αν και μελέτες έχουν δείξει ότι η συμπεριφορά αυτή είναι παρούσα σε πολλά είδη .
Κατά τον Petter Bockman, επιστημονικό σύμβουλο της έκθεσης ενάντια στη φύση εικάζει ότι η πραγματική έκταση του φαινομένου μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερη από ό, τι σήμερα αναγνωρίζεται:
«Δεν έχει βρεθεί κανένα είδος στο οποίο η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά, δεν έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει, με εξαίρεση τα είδη που δεν έχουν καθόλου σεξ, όπως οι αχινοί και οι αφίδες. Επιπλέον, ένα μέρος του ζωικού βασιλείου είναι ερμαφρόδιτο, πραγματικά με είδη αμφιφυλόφιλα. Γι 'αυτά, η ομοφυλοφιλία δεν είναι ένα ζήτημα. »
Ένας αυξανόμενος αριθμός επιστημόνων επιβεβαίωσε την ύπαρξη της ομοφυλοφιλίας σε είδη που είναι μόνιμα ζευγάρια όπως οι πιγκουίνοι ή τα περιστέρια, αλλά επίσης και σε μη-μονογαμικά είδη όπως τα πρόβατα.
Μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε στα είδη των προβάτων έχει δείξει ότι «περίπου το 8% ενός είδους κριών παρουσιάζει σεξουαλική προτίμηση για τα μέλη του ίδιου φύλου, σε αντίθεση με τα περισσότερα από τα κριάρια που προτιμούν το αντίθετο φύλο."
Γεωδίφης
Πηγές
1.Bagemihl-Animal Homosexuality and Natural Diversity
2.Giorgio Celli-Omosessualità negli animali
3.Βικιπαίδεια
4.Blog/costanteuniversale.wordpress.com
Στα μάτια πολλών η ομοφυλοφιλία είναι διαμορφωμένη ως μια παράκαμψη, όχι μόνο σε σύγκριση με τις θεϊκές οδηγίες, αλλά τη φυσική πορεία των πραγμάτων. Προσπαθώντας να δούμε πού έχει τις ρίζες της (για τους περισσότερους από τους σκεπτόμενους) η αντίληψή μας για τον άνθρωπο, ανακαλύπτουμε ότι υπάρχει μια εντυπωσιακή αντίθεση: από τη μία πλευρά του ελληνικού και ρωμαϊκού πολιτισμού, που από καιρό έχει δει την ομοφυλοφιλία ως συμπεριφορά «δεύτερη φύση», και από την άλλη ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός, που βλέπει την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά ως "βδέλυγμα" και μια αμαρτία «ενάντια στη φύση».
Παρά το γεγονός ότι υπήρχε μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και τους Ρωμαίους, ενώ στην Αθήνα η ομοφυλοφιλία κατείχε εξέχουσα θέση στην πολιτική και ηθική διαμόρφωση των νέων, στη Ρώμη, αντ ' αυτού ήταν η εκδήλωση της επιθυμίας για κυριαρχία και υποταγή. Η έννοια της "ομαλότητας", και ιδίως των ανδρών, κυριάρχησε για τόσο πολύ καιρό, μέχρι την έλευση του χριστιανισμού ως κομιστή της αντίθετης άποψης. Στο όνομα της διδασκαλίας του χριστιανισμού ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός , το 559μ.Χ σφραγίζει τους ομοφυλόφιλους ως « luxuriantes contra naturam», προσθέτοντας ότι όλοι πρέπει να αποφεύγουν ασέβειες και φαύλες ενέργειες που δεν διαπράττουν ακόμη και τα ζώα. Και αυτό είναι το σημείο που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Η ομοφυλοφιλία ορίζεται ενάντια στη φύση, καθώς δεν έχει θέση στον κόσμο των ζώων. Πιστεύεται ότι στο ζώο το φύλο έχει σχέση μόνο για την τεκνοποίηση.
Τι λένε γι 'αυτό όμως ηθολόγοι και βιολόγοι; Ένα πρωτοποριακό βιβλίο με τίτλο «Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ένα φαινόμενο μόνο ανθρώπινο» του Giorgio Celli, το 1972,αναφέρει ξεκάθαρα την συμπεριφορά των θηλαστικών, πουλιών, ψαριών, κ.λπ. Το βιβλίο τονίζει την σεξουαλική αμφισημία των ζώων, με ανατροπές στο ρόλο (από το αρσενικό στο θηλυκό και το αντίστροφο) μερικές φορές για «εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα." Υπενθυμίζει τον Ελληνικό μύθο, σύμφωνα με τον οποίο ο Μίνωας δεν ήταν αντίθετος σε ομοφυλοφιλική συμπεριφορά στην Κρήτη για να περιορίσει την αύξηση του πληθυσμού(δημογραφικό), αναρωτιέται εάν ο ρυθμιστικός μηχανισμός δεν είναι επεκτάσιμος και στον ανθρώπινο κόσμο, ο οποίος σήμερα συνωστίζεται τόσο δραματικά. Αποδεκτά ή όχι τα συμπεράσματα του Celli, σίγουρα η αρχή της αφύσικης ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς φαίνεται να μην επιβεβαιώνεται στο φυσικό κόσμο.
Σήμερα έχουμε το προϊόν μιας πιο εκτεταμένης και συστηματικής έρευνας. Ο βιολόγος Bruce Bagemihl δημοσίευσε πριν από μερικά χρόνια ένα βιβλίο ,751 σελίδων, με δεδομένα που καταγράφηκαν από τον επιστημονικό κόσμο. Το αποτέλεσμα είναι ότι για τουλάχιστον 450 είδη ζώων (κυρίως θηλαστικά και πτηνά), μπορεί κανείς να μιλήσει για ομοφυλοφιλική συμπεριφορά, σε μια πολλαπλότητα μορφών. Εξακολουθεί να έχει νόημα να μιλάμε για αφύσικη συμπεριφορά σχετικά με την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά; Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπως οι γορίλες, οι ουραγκουτάγκοι, τα δελφίνια, οι φάλαινες, τα ελάφια, οι αρκούδες,οι καμηλοπαρδάλεις, οι πιγκουίνοι, οι παπαγάλοι και ούτω καθεξής, και εάν δεν θέλετε να διαβάσετε το βιβλίο του Bagemihl, υπάρχει ένα ενδιαφέρον βρετανικό ντοκιμαντέρ: «Έξω στη φύση: Ομοφυλοφιλική συμπεριφορά στο Ζωικό Βασίλειο»(Alexandresco, Loyer, Μενέντεζ- 2001).
Σύμφωνα με το βιβλίο του Bagemihl: η ομοφυλοφιλία τοποθετείται σε σχέση με μια ευρύτερη έννοια, με την μη-αναπαραγωγική σεξουαλική δραστηριότητα, η οποία μπορεί να είναι είτε ευθεία, είναι ομοφυλοφιλική, η σημασία της συμπεριφοράς (σεξουαλική και ερωτική) δεν κατευθύνεται προς την τεκνοποίηση, επεκτείνεται στην οργάνωση της συμπεριφοράς των ζώων. Ο Bagemihl συνειδητοποιεί, και επισημαίνει ξεκάθαρα ότι η αναπαραγωγή, ενώ είναι ένας βασικός στόχος, όμως δεν είναι το μόνο κριτήριο: υπάρχει κάτι που πηγαίνει πολύ πιο πέρα. Ο στόχος δεν μπορεί να είναι απλώς η αναπαραγωγή, υπάρχει ένα νέο παράδειγμα: "Η βιολογική πληθωρικότητα." Η αναπαραγωγή δεν είναι ο τελικός στόχος ή το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της βιολογίας. Είναι απλώς η συνέπεια ενός πολύ ευρύτερου μοντέλου «ενεργειακής δαπάνης». Απλά ιδιοφυές. Θα μπορούσε να ειπωθεί πως ο Bagemihl την βλέπει σχεδόν όπως ο Δαρβίνος.
Εκτός από το βιβλίο του Bagemihl, τα τελευταία 15 χρόνια , στο φυσικό περιβάλλον η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά στα ζώα έχει τεκμηριωθεί σε περίπου 1.500 είδη. Πρόκειται για συμπεριφορές που είναι ευρέως διαδεδομένες κυρίως σε έντομα, πάπιες, πουλιά, σκύλους, γάτες, ελέφαντες,γλάρους,πιγκουίνους,γάτες,καμηλοπαρδάλεις,ύαινες,λιοντάρια, σαύρες,αρκούδες,πρόβατα, και ιδίως μεταξύ των πιθήκων.
Ο όρος ομοφυλόφιλος επινοήθηκε στην Πρωσία στο 1869 για να περιγράψει την έλξη και τη σεξουαλική συμπεριφορά μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Η χρήση του όρου στον τομέα των μελετών σε ζώα ήταν αμφιλεγόμενη για δύο λόγους: η σεξουαλικότητα του ζώου και οι εμπλεκόμενοι παράγοντες παραμένουν ελάχιστα κατανοητοί, επιπλέον ο όρος έχει ισχυρές πολιτισμικές επιπτώσεις στις δυτικές κοινωνίες.Τα κίνητρα και η προτίμηση σχεδόν πάντα αφαιρούνται από τη συμπεριφορά των ζώων. Έτσι, στην ομοφυλοφιλική συμπεριφορά έχουν δοθεί διάφορα ονόματα κατά τη διάρκεια των ετών. Η σωστή χρήση του όρου ομοφυλόφιλος σημαίνει ότι ένα ζώο που παρουσιάζει ομοφυλοφιλική συμπεριφορά, ωστόσο η σύγχρονη έρευνα καθιστά την εφαρμογή του όρου της ομοφυλοφιλίας σε όλες τις σεξουαλικές συμπεριφορές (ζευγάρωμα, διέγερση των γεννητικών οργάνων, παιχνίδια ζευγαριού, ερωτοτροπία) μεταξύ ζώων του ίδιου φύλου.
Η ύπαρξη της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς δεν παρατηρήθηκε ποτέ επίσημα σε μεγάλη κλίμακα μέχρι πρόσφατα. Αυτό το φαινόμενο φαίνεται να είναι διαδεδομένο μεταξύ των πτηνών και των θηλαστικών, ιδίως μεταξύ των πρωτευόντων και θαλάσσιων θηλαστικών. Το πραγματικό μέγεθος της ομοφυλοφιλίας στα ζώα είναι άγνωστο, αν και μελέτες έχουν δείξει ότι η συμπεριφορά αυτή είναι παρούσα σε πολλά είδη .
Κατά τον Petter Bockman, επιστημονικό σύμβουλο της έκθεσης ενάντια στη φύση εικάζει ότι η πραγματική έκταση του φαινομένου μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερη από ό, τι σήμερα αναγνωρίζεται:
«Δεν έχει βρεθεί κανένα είδος στο οποίο η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά, δεν έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει, με εξαίρεση τα είδη που δεν έχουν καθόλου σεξ, όπως οι αχινοί και οι αφίδες. Επιπλέον, ένα μέρος του ζωικού βασιλείου είναι ερμαφρόδιτο, πραγματικά με είδη αμφιφυλόφιλα. Γι 'αυτά, η ομοφυλοφιλία δεν είναι ένα ζήτημα. »
Ένας αυξανόμενος αριθμός επιστημόνων επιβεβαίωσε την ύπαρξη της ομοφυλοφιλίας σε είδη που είναι μόνιμα ζευγάρια όπως οι πιγκουίνοι ή τα περιστέρια, αλλά επίσης και σε μη-μονογαμικά είδη όπως τα πρόβατα.
Μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε στα είδη των προβάτων έχει δείξει ότι «περίπου το 8% ενός είδους κριών παρουσιάζει σεξουαλική προτίμηση για τα μέλη του ίδιου φύλου, σε αντίθεση με τα περισσότερα από τα κριάρια που προτιμούν το αντίθετο φύλο."
Γεωδίφης
Πηγές
1.Bagemihl-Animal Homosexuality and Natural Diversity
2.Giorgio Celli-Omosessualità negli animali
3.Βικιπαίδεια
4.Blog/costanteuniversale.wordpress.com
RSS Feed
