Το 1973 σε μια ρεματιά στην περιοχή της Ν. Μεσήμβριας, μία ομάδα ερευνητών δέχθηκε μια πολύ δυνατή βροχή και σταμάτησε κάτω από κάποια δένδρα για να περάσει η καταιγίδα. Καθώς βρίσκονταν σε μια πλαγιά,παρατήρησαν την παρουσία ορισμένων απολιθωμένων οστών μεταξύ των οποίων ήταν και η κάτω γνάθος ενός ανθρωποειδούς. Οι επιστήμονες ονόμασαν την απολιθωματοφόρα θέση ''Χαράδρα της βροχής'' και το ανθρωποειδές ''Ουρανοπίθηκος ο μακεδονικός'', θεωρώντας ότι τους ήλθε ως δώρο από το μακεδονικό ουρανό. Στα επόμενα χρόνια συνεχίστηκαν οι έρευνες στη Χαράδρα της βροχής και οδήγησαν στην εύρεση πολλών υπολειμμάτων του Ουρανοπιθήκου. Το 1989 σε μια άλλη ρεματιά της περιοχής κοντά στο χωριό Ξηροχώρι βρέθηκε το κρανίο του Ουρανοπιθήκου ένα πολύ σημαντικό και παγκόσμιας σημασίας εύρημα.Τέλος, το 1990 διαπιστώθηκε η παρουσία του Ουρανοπιθήκου σε μια απολιθωματοφόρο θέση κοντά στο χωριό Νικήτη της Χαλκιδικής. Πρόκειται για την άνω και κάτω γνάθο ενός γηραίου ατόμου. Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι ο Ουρανοπίθηκος έζησε σ΄ όλο το χώρο της Μακεδονίας κατά το Αν. Μειόκαινο και ίσως να είχε και ευρύτερη εξάπλωση στην περιοχή.
Ο Ουρανοπίθηκος ο μακεδονικός(Ouranopithecus macedoniensis) είναι ένας μακρινός πρόγονος του ανθρώπου έμοιαζε με γορίλα και ήταν φυτοφάγος, έζησε στην Ελλάδα πριν 10 εκατ. χρόνια.
Μέχρι σήμερα, απολιθωμένα τμήματα από σκελετούς ουρανοπιθήκων, έχουν βρεθεί σε τρεις θέσεις. Στη Χαράδρα της βροχής στη Νέα Μεσημβρία στη Θεσσαλονίκη, στο Ξηροχώρι, και στη Νικήτη Χαλκιδικής.
Ο Ουρανοπίθηκος ζούσε στις σαβάνες της βόρειας Ελλάδας μαζί με γαζέλες, αντιλόπες, καμηλοπαρδάλεις. Οι αρσενικοί είχαν το ίδιο σωματότυπο με τους σημερινούς θηλυκούς γορίλες και ζούσαν σε ανοικτά περιβάλλοντα με χαμηλή βλάστηση. Τρέφονταν με φύλλα, βολβούς και καρπούς δέντρων.
Σύμφωνα με τον Γιώργο Κουφό-καθηγητή Παλαιοντολογίας και Στρωματογραφίας στο ΑΠΘ που μελετά τους ουρανοπίθηκους από το 1976 , ''ο Ουρανοπίθηκος αποτελεί ένα κομβικό σημείο στην εξελικτική διαδρομή του ανθρώπου καθώς η εμφάνισή του σηματοδοτεί τον διαχωρισμό του γορίλα από τον κλάδο των ανθρώπων και των χιμπατζήδων''.
Οι ουρανοπίθηκοι που εντοπίστηκαν στις περιοχές της βόρειας Ελλάδας, αριθμούσαν περί τα 20 με 25 άτομα. Όπως συμβαίνει και σήμερα με τους γορίλες, έτσι και πριν από 9-10 εκατομμύρια χρόνια, τα αρσενικά άτομα ήταν επιφορτισμένα με την προστασία της ομάδας ενώ τα θηλυκά με την ανατροφή των μικρών. Κοιμούνταν στα δέντρα για προστασία από θηρευτές και μάλιστα έκαμπταν για το σκοπό αυτό κλαδιά δέντρων.
Τα απολιθωμένα δόντια των ανθρωποειδών έδειξαν ότι σε περιόδους ξηρασίας, όταν δεν υπήρχε πλούσια και φρέσκια βλάστηση για να τραφούν, οι ουρανοπίθηκοι ήταν αναγκασμένοι να τρέφονται με σκληρότερες τροφές φυτικής προέλευσης. Στις περιοχές όπου βρέθηκαν τα απολιθώματά τους, εντοπίστηκαν και σκελετικά υπολείμματα άλλων ζώων, όπως οι αντιλόπες. Συχνά μοιράζονταν το ίδιο περιβάλλον με άλλα ζώα τα οποία δεν ζούσαν σε δάση αλλά σε ανοικτά οικοσυστήματα.
Ο Ουρανοπίθηκος είναι ένα από τα σπουδαιότερα παλαιοανθρωπολογικά ευρήματα του ελλαδικού χώρου. Συχνά ταυτίζεται με τον Γραικοπίθηκο (Graecopithecus freybergi), ο οποίος είναι ένας νεότερος Μειόκαινος ανθρωποειδής ( περίπου 9 εκ. ετών) που έχει βρεθεί μόνο στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα οι δύο αυτοί ανθρωπίδες δεν πρέπει να ταυτίζονται αφού αποτελούν διαφορετικά είδη.
Το 1944 οι Γερμανοί κατά την κατασκευή ενός καταφυγίου στην Αττική -τοποθεσία Πύργος Βασιλίσσης, βρήκαν μια κάτω γνάθο στην οποία η οδοντοστοιχία ήταν κατεστραμμένη σχεδόν εντελώς. Ο Von Freyberg το 1951 κακώς συνέδεσε το απολίθωμα με τον Μεσοπίθηκο Πεντελικό (Mesopithecus pentelici) ένα γένος της οικογένειας των κερκοπιθηκιδών που έζησε στην Ευρώπη και στην Δ.Ασία πριν από 7 εκ.χρόνια και σήμερα έχει εκλείψει. Αργότερα ο Koeningswald το 1972 εξέτασε το δείγμα και το ονόμασε Graecopithecus freybergi.
Ο Graecopithecus έζησε κάπου μεταξύ 6,6 και 8 εκ.χρόνια.Ο Ουρανοπίθηκος, αντίθετα είναι πολύ μεγαλύτερος, περίπου 9 με 10 εκ.χρόνων. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει τουλάχιστον ένα κενό 1- 3,4 εκ.χρόνων.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Ouranopithecus macedoniensis-Γ.Κουφός,Καθηγητής Παλαιοντολογίας Α.Π.Θ.
1.Τα Νέα,ψηφιακή έκδοση
2.Βικιπαίδεια
3.esoterica.gr
4.livelikedirt.blogspot
Ο Ουρανοπίθηκος ο μακεδονικός(Ouranopithecus macedoniensis) είναι ένας μακρινός πρόγονος του ανθρώπου έμοιαζε με γορίλα και ήταν φυτοφάγος, έζησε στην Ελλάδα πριν 10 εκατ. χρόνια.
Μέχρι σήμερα, απολιθωμένα τμήματα από σκελετούς ουρανοπιθήκων, έχουν βρεθεί σε τρεις θέσεις. Στη Χαράδρα της βροχής στη Νέα Μεσημβρία στη Θεσσαλονίκη, στο Ξηροχώρι, και στη Νικήτη Χαλκιδικής.
Ο Ουρανοπίθηκος ζούσε στις σαβάνες της βόρειας Ελλάδας μαζί με γαζέλες, αντιλόπες, καμηλοπαρδάλεις. Οι αρσενικοί είχαν το ίδιο σωματότυπο με τους σημερινούς θηλυκούς γορίλες και ζούσαν σε ανοικτά περιβάλλοντα με χαμηλή βλάστηση. Τρέφονταν με φύλλα, βολβούς και καρπούς δέντρων.
Σύμφωνα με τον Γιώργο Κουφό-καθηγητή Παλαιοντολογίας και Στρωματογραφίας στο ΑΠΘ που μελετά τους ουρανοπίθηκους από το 1976 , ''ο Ουρανοπίθηκος αποτελεί ένα κομβικό σημείο στην εξελικτική διαδρομή του ανθρώπου καθώς η εμφάνισή του σηματοδοτεί τον διαχωρισμό του γορίλα από τον κλάδο των ανθρώπων και των χιμπατζήδων''.
Οι ουρανοπίθηκοι που εντοπίστηκαν στις περιοχές της βόρειας Ελλάδας, αριθμούσαν περί τα 20 με 25 άτομα. Όπως συμβαίνει και σήμερα με τους γορίλες, έτσι και πριν από 9-10 εκατομμύρια χρόνια, τα αρσενικά άτομα ήταν επιφορτισμένα με την προστασία της ομάδας ενώ τα θηλυκά με την ανατροφή των μικρών. Κοιμούνταν στα δέντρα για προστασία από θηρευτές και μάλιστα έκαμπταν για το σκοπό αυτό κλαδιά δέντρων.
Τα απολιθωμένα δόντια των ανθρωποειδών έδειξαν ότι σε περιόδους ξηρασίας, όταν δεν υπήρχε πλούσια και φρέσκια βλάστηση για να τραφούν, οι ουρανοπίθηκοι ήταν αναγκασμένοι να τρέφονται με σκληρότερες τροφές φυτικής προέλευσης. Στις περιοχές όπου βρέθηκαν τα απολιθώματά τους, εντοπίστηκαν και σκελετικά υπολείμματα άλλων ζώων, όπως οι αντιλόπες. Συχνά μοιράζονταν το ίδιο περιβάλλον με άλλα ζώα τα οποία δεν ζούσαν σε δάση αλλά σε ανοικτά οικοσυστήματα.
Ο Ουρανοπίθηκος είναι ένα από τα σπουδαιότερα παλαιοανθρωπολογικά ευρήματα του ελλαδικού χώρου. Συχνά ταυτίζεται με τον Γραικοπίθηκο (Graecopithecus freybergi), ο οποίος είναι ένας νεότερος Μειόκαινος ανθρωποειδής ( περίπου 9 εκ. ετών) που έχει βρεθεί μόνο στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα οι δύο αυτοί ανθρωπίδες δεν πρέπει να ταυτίζονται αφού αποτελούν διαφορετικά είδη.
Το 1944 οι Γερμανοί κατά την κατασκευή ενός καταφυγίου στην Αττική -τοποθεσία Πύργος Βασιλίσσης, βρήκαν μια κάτω γνάθο στην οποία η οδοντοστοιχία ήταν κατεστραμμένη σχεδόν εντελώς. Ο Von Freyberg το 1951 κακώς συνέδεσε το απολίθωμα με τον Μεσοπίθηκο Πεντελικό (Mesopithecus pentelici) ένα γένος της οικογένειας των κερκοπιθηκιδών που έζησε στην Ευρώπη και στην Δ.Ασία πριν από 7 εκ.χρόνια και σήμερα έχει εκλείψει. Αργότερα ο Koeningswald το 1972 εξέτασε το δείγμα και το ονόμασε Graecopithecus freybergi.
Ο Graecopithecus έζησε κάπου μεταξύ 6,6 και 8 εκ.χρόνια.Ο Ουρανοπίθηκος, αντίθετα είναι πολύ μεγαλύτερος, περίπου 9 με 10 εκ.χρόνων. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει τουλάχιστον ένα κενό 1- 3,4 εκ.χρόνων.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Ouranopithecus macedoniensis-Γ.Κουφός,Καθηγητής Παλαιοντολογίας Α.Π.Θ.
1.Τα Νέα,ψηφιακή έκδοση
2.Βικιπαίδεια
3.esoterica.gr
4.livelikedirt.blogspot
RSS Feed
