O Πάολο Γκορίνι (Παβία, 28/1/1813 - Λόντι, 2 /2/1881) ήταν Ιταλός μαθηματικός, φυσιοδίφης και επιστήμονας, γνωστός για τις ανατομικές επεμβάσεις του όπου ακολουθούσε μια μυστική διαδικασία που ο ίδιος επινόησε και εφάρμοζε. Ενδιαφέρθηκε τόσο για την ιατρική όσο και τη γεωλογία, προσπαθώντας να συνδυάσει με ένα αρκετά ασυνήθιστο τρόπο τα δύο πάθη του.
Ο Γκορίνι εργάστηκε σχετικά με τις μεθόδους για τη διατήρηση πτωμάτων, εν μέρει για ιατρικούς σκοπούς, εν μέρει για πιο πρακτικούς λόγους –επέβλεπε κρεματόρια στην Ιταλία και στη Βρετανία καθώς μερικές φορές ήταν απαραίτητο να διατηρηθεί ένα σώμα μέχρι να μπορέσει να αποτεφρωθεί (λόγω γραφειοκρατικών προβλημάτων, έπρεπε να κρατήσει ένα σώμα για πάνω από δύο χρόνια).
Μετά από το 1842 ο Γκορίνι άρχισε επίσης να επεξεργάζεται μια θεωρία που θα τον βοηθούσε να εξηγήσει την δημιουργία των βουνών. Πίστευε ότι τα βράχια και τα βουνά σχηματίστηκαν από κρυστάλλωση ενός υγρού, ή μιας τετηγμένης ουσίας, ακολουθώντας κάποιες προτάσεις του Σκωτσέζου γεωλόγου James Hutton . Όπως και σε έναν οργανισμό, τα υγρά (τα οποία ονόμασε πλουτώνια ) τροφοδοτούν τη γη από το εσωτερικό και με το πέρασμα του χρόνου ένα βουνό θα σχηματιστεί ή θα «μεγαλώσει». Ο Γκορίνι είχε κάποια στοιχεία από αυτοψίες που ο ίδιος είχε κάνει, σύμφωνα με τις οποίες πίστευε ότι οι στερεοποιημένοι οβελίσκοι και οι φλέβες εμφανίζονται σε βράχους ή αγωγούς, αρχικά άδειες αλλά οι οποίες κάποια στιγμή γεμίζουν με λιωμένο μάγμα.
Σχεδίασε επίσης κάποια πειράματα για να υποστηρίξει τις θέσεις του. Σε δημόσια θέα έδειξε θερμαινόμενα υγρά μέχρι το σχηματισμό φυσαλίδων αρκετά παρόμοια με τα αληθινά ηφαίστεια. Πίστευε ότι τα πειράματά του θα αποδειχθούν χρήσιμα στο χρόνο. Το 1865 όταν εξερράγη το ηφαίστειο της Αίτνας στην Σικελία, προκαλώντας το θάνατο και την καταστροφή, ο Γκορίνι επέκρινε το γεγονός ότι οι άνθρωποι βασίζονται στην δεισιδαιμονία, προσφέροντας λουλούδια και κάνοντας προσευχές στο ηφαίστειο, αντί της επιστήμης. Αυτό το συμβάν τον έκανε να προσπαθήσει να κατανοήσει ακόμη περισσότερο τους μηχανισμούς που κρύβονται πίσω από τις ηφαιστειακές εκρήξεις με απώτερο στόχο να αποφευχθούν ή ακόμα και να τις αποτρέψει.
Είχε εκδώσει τη θεωρία του το 1851 στο βιβλίο "Sull´Origine delle Montagne e dei Vulcani - Studio Sperimentale" {Περί της Καταγωγής των Βουνών και Ηφαιστείων - Μια πειραματική προσέγγιση}, που συνοδευόταν με μια σειρά από έγγραφα που είχε γράψει τα προηγούμενα χρόνια.
Παρά την επιτυχία του με το κοινό, η «πειραματική προσέγγιση» ήταν αρκετά δημοφιλής, ωστόσο οι επιστημονικές δημοσιεύσεις του αντιμετωπίστηκαν με σκεπτικισμό. Μερικοί μελετητές θεώρησαν την «πειραματική γεωλογία του» μια σημαντική συμβολή για την καλύτερη κατανόηση των ηφαιστείων, άλλοι μελετητές έβλεπαν τον Γκορίνι ως ένα αξιόλογο ανατόμο, άλλοι απλά ως ένα «γεωλόγο σόουμαν».
Το 1872 προσπάθησε να μοντελοποιήσει τα ηφαίστεια χρησιμοποιώντας λιωμένο μάγμα. Παρατηρώντας πώς τα έντομα καίγονται, όταν έρχονται σε επαφή με το πυρακτωμένο υλικό, προσπάθησε ο ίδιος να κάψει ανθρώπινα πτώματα, ή τουλάχιστον τμήματα, με αυτήν την τεχνητή λάβα. Ωστόσο, ήταν δύσκολο να τα λιώσει αφού δεν είχε αρκετό υλικό για να κάψει ένα ολόκληρο ανθρώπινο σώμα -η λάβα δεν λειτουργεί με τον τρόπο που παρουσιάζεται σε ταινίες - και σύντομα εγκατέλειψε αυτά τα πειράματα.
Ο Γκορίνι συνέχισε την καριέρα του ως σεβαστός ανατόμος και ειδικός στη μουμιοποίηση- ωστόσο, οι γεωλογικές συνεισφορές του σύντομα ξεχάστηκαν .Μπορεί πολλά από τα συμπεράσματά του να ήταν λάθος (κάποιος πρέπει επίσης να εξετάσει τις περιορισμένες γνώσεις σε ηφαιστειακές διαδικασίες την εποχή εκείνη), όμως οι ιδέες του χαρακτηρίζονταν από ιδιαίτερα ορθολογική προσέγγιση, και τα πειράματα που χρησιμοποίησε για να εξηγήσει τις παρατηρήσεις του στο πεδίο, είναι παρ 'όλα αυτά διαχρονικά.
Γεωδίφης
1.Βικιπαίδεια
2. museogorini.com
3.historyofgeology.fieldofscience.com/
Ο Γκορίνι εργάστηκε σχετικά με τις μεθόδους για τη διατήρηση πτωμάτων, εν μέρει για ιατρικούς σκοπούς, εν μέρει για πιο πρακτικούς λόγους –επέβλεπε κρεματόρια στην Ιταλία και στη Βρετανία καθώς μερικές φορές ήταν απαραίτητο να διατηρηθεί ένα σώμα μέχρι να μπορέσει να αποτεφρωθεί (λόγω γραφειοκρατικών προβλημάτων, έπρεπε να κρατήσει ένα σώμα για πάνω από δύο χρόνια).
Μετά από το 1842 ο Γκορίνι άρχισε επίσης να επεξεργάζεται μια θεωρία που θα τον βοηθούσε να εξηγήσει την δημιουργία των βουνών. Πίστευε ότι τα βράχια και τα βουνά σχηματίστηκαν από κρυστάλλωση ενός υγρού, ή μιας τετηγμένης ουσίας, ακολουθώντας κάποιες προτάσεις του Σκωτσέζου γεωλόγου James Hutton . Όπως και σε έναν οργανισμό, τα υγρά (τα οποία ονόμασε πλουτώνια ) τροφοδοτούν τη γη από το εσωτερικό και με το πέρασμα του χρόνου ένα βουνό θα σχηματιστεί ή θα «μεγαλώσει». Ο Γκορίνι είχε κάποια στοιχεία από αυτοψίες που ο ίδιος είχε κάνει, σύμφωνα με τις οποίες πίστευε ότι οι στερεοποιημένοι οβελίσκοι και οι φλέβες εμφανίζονται σε βράχους ή αγωγούς, αρχικά άδειες αλλά οι οποίες κάποια στιγμή γεμίζουν με λιωμένο μάγμα.
Σχεδίασε επίσης κάποια πειράματα για να υποστηρίξει τις θέσεις του. Σε δημόσια θέα έδειξε θερμαινόμενα υγρά μέχρι το σχηματισμό φυσαλίδων αρκετά παρόμοια με τα αληθινά ηφαίστεια. Πίστευε ότι τα πειράματά του θα αποδειχθούν χρήσιμα στο χρόνο. Το 1865 όταν εξερράγη το ηφαίστειο της Αίτνας στην Σικελία, προκαλώντας το θάνατο και την καταστροφή, ο Γκορίνι επέκρινε το γεγονός ότι οι άνθρωποι βασίζονται στην δεισιδαιμονία, προσφέροντας λουλούδια και κάνοντας προσευχές στο ηφαίστειο, αντί της επιστήμης. Αυτό το συμβάν τον έκανε να προσπαθήσει να κατανοήσει ακόμη περισσότερο τους μηχανισμούς που κρύβονται πίσω από τις ηφαιστειακές εκρήξεις με απώτερο στόχο να αποφευχθούν ή ακόμα και να τις αποτρέψει.
Είχε εκδώσει τη θεωρία του το 1851 στο βιβλίο "Sull´Origine delle Montagne e dei Vulcani - Studio Sperimentale" {Περί της Καταγωγής των Βουνών και Ηφαιστείων - Μια πειραματική προσέγγιση}, που συνοδευόταν με μια σειρά από έγγραφα που είχε γράψει τα προηγούμενα χρόνια.
Παρά την επιτυχία του με το κοινό, η «πειραματική προσέγγιση» ήταν αρκετά δημοφιλής, ωστόσο οι επιστημονικές δημοσιεύσεις του αντιμετωπίστηκαν με σκεπτικισμό. Μερικοί μελετητές θεώρησαν την «πειραματική γεωλογία του» μια σημαντική συμβολή για την καλύτερη κατανόηση των ηφαιστείων, άλλοι μελετητές έβλεπαν τον Γκορίνι ως ένα αξιόλογο ανατόμο, άλλοι απλά ως ένα «γεωλόγο σόουμαν».
Το 1872 προσπάθησε να μοντελοποιήσει τα ηφαίστεια χρησιμοποιώντας λιωμένο μάγμα. Παρατηρώντας πώς τα έντομα καίγονται, όταν έρχονται σε επαφή με το πυρακτωμένο υλικό, προσπάθησε ο ίδιος να κάψει ανθρώπινα πτώματα, ή τουλάχιστον τμήματα, με αυτήν την τεχνητή λάβα. Ωστόσο, ήταν δύσκολο να τα λιώσει αφού δεν είχε αρκετό υλικό για να κάψει ένα ολόκληρο ανθρώπινο σώμα -η λάβα δεν λειτουργεί με τον τρόπο που παρουσιάζεται σε ταινίες - και σύντομα εγκατέλειψε αυτά τα πειράματα.
Ο Γκορίνι συνέχισε την καριέρα του ως σεβαστός ανατόμος και ειδικός στη μουμιοποίηση- ωστόσο, οι γεωλογικές συνεισφορές του σύντομα ξεχάστηκαν .Μπορεί πολλά από τα συμπεράσματά του να ήταν λάθος (κάποιος πρέπει επίσης να εξετάσει τις περιορισμένες γνώσεις σε ηφαιστειακές διαδικασίες την εποχή εκείνη), όμως οι ιδέες του χαρακτηρίζονταν από ιδιαίτερα ορθολογική προσέγγιση, και τα πειράματα που χρησιμοποίησε για να εξηγήσει τις παρατηρήσεις του στο πεδίο, είναι παρ 'όλα αυτά διαχρονικά.
Γεωδίφης
1.Βικιπαίδεια
2. museogorini.com
3.historyofgeology.fieldofscience.com/
RSS Feed
