Η παγκόσμια άνοδος της στάθμης της θάλασσας επιταχύνεται τις τελευταίες δεκαετίες, σύμφωνα με νέα μελέτη που βασίζεται στα 25 χρόνια της NASA και των ευρωπαϊκών δορυφορικών δεδομένων.
Η επιτάχυνση αυτή οφείλεται κυρίως στην αύξηση της τήξης πάγου στη Γροιλανδία και την Ανταρκτική και έχει τη δυνατότητα να διπλασιάσει τη συνολική αύξηση της στάθμης της θάλασσας που προβλέπεται έως το 2100, σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης Steve Nerem, επιστήμονα του Ινστιτούτου Έρευνας για τις Περιβαλλοντικές Επιστήμες [CIRES]και το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο.
Εάν τα πράγματα συνεχίσουν να αλλάζουν με τον παρατηρούμενο ρυθμό, το επίπεδο της θάλασσας θα αυξηθεί κατά 65 εκατοστά έως το 2100, αρκετά για να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στις παράκτιες πόλεις.
Η ομάδα-αποτελούμενη από επιστήμονες από το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, το Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα και το πανεπιστήμιο Old Dominion, δημοσίευσαν πρόσφατα το έργο τους στο περιοδικό Proceedings της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών.
«Αυτό είναι σχεδόν σίγουρα μια συντηρητική εκτίμηση», δήλωσε ο Nerem, ο οποίος είναι μέλος της ομάδας NASA Sea Level Change. «Η έρευνα μας υποθέτει ότι το επίπεδο της θάλασσας θα συνεχίσει να αλλάζει στο μέλλον όπως τα τελευταία 25 χρόνια. Δεδομένων των μεγάλων αλλαγών που βλέπουμε στους πάγους σήμερα, αυτό δεν είναι απίθανο. Οι αυξανόμενες συγκεντρώσεις αερίων θερμοκηπίου στη γήινη ατμόσφαιρα αυξάνουν τη θερμοκρασία του αέρα και του νερού, γεγονός που προκαλεί αύξηση της στάθμης της θάλασσας με δύο τρόπους. Πρώτον, το θερμότερο νερό επεκτείνεται και αυτή η θερμική επέκταση του ωκεανού έχει συμβάλει περίπου στα μισά από τα 7 εκατοστά της παγκόσμιας μέσης αύξησης της στάθμης της θάλασσας που παρατηρήθηκε τα τελευταία 25 χρόνια. Δεύτερον, το νερό από τη λιωμένη γη ρέει στον ωκεανό, γεγονός που αυξάνει επίσης τη στάθμη της θάλασσας σε όλο τον κόσμο. Ο ρυθμός αύξησης της στάθμης της θάλασσας αυξήθηκε από περίπου 2,5 χιλιοστά ετησίως στη δεκαετία του 1990 σε περίπου 3,4 χιλιοστά το χρόνο σήμερα.
Αυτές οι αυξήσεις έχουν μετρηθεί από τα δορυφορικά υψομετρικά συστήματα από το 1992, συμπεριλαμβανομένων των αποστολών TOPEX/ Poseidon, Jason-1, Jason-2 και Jason-3, οι οποίες διοικούνταν από κοινού από τη NASA, το Εθνικό Κέντρο Ερευνών [CNES], τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Εκμετάλλευση Μετεωρολογικών Δορυφόρων [EUMETSAT] και την Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ [NOAA].
Ο παραπάνω χάρτης απεικονίζει τις μεταβολές της στάθμης της θάλασσας που παρατηρήθηκαν από τους δορυφόρους αυτούς μεταξύ 1992 και 2014.
«Οι αποστολές κορυφαίων μετρήσεων TOPEX/Poseidon/Jason παρέχουν ουσιαστικά το ισοδύναμο ενός παγκόσμιου δικτύου από σχεδόν 0,5 εκ. μετρητές ακριβούς παλίρροιας, παρέχοντας πληροφορίες για το ύψος της θάλασσας κάθε 10 ημέρες για πάνω από 25 χρόνια», δήλωσε ο Brian Beckley της NASA Goddard.
Καθώς αυτό το αρχείο κλιματικών δεδομένων προσεγγίζει τρεις δεκαετίες, τα αποτυπώματα της ξηρασίας πάγου της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής αποκαλύπτονται τώρα στις παγκόσμιες και περιφερειακές εκτιμήσεις για τη στάθμη της θάλασσας. Ακόμη και με ένα αρχείο δεδομένων 25 ετών, μπορεί να εντοπιστεί η επιτάχυνση.
Επεισόδια όπως οι ηφαιστειακές εκρήξεις μπορούν να δημιουργήσουν μεταβλητότητα, για παράδειγμα, η έκρηξη του Όρους Pinatubo το 1991 μείωσε την παγκόσμια μέση στάθμη της θάλασσας λίγο πριν την εκτόξευση του δορυφόρου TOPEX / Poseidon.
Επιπλέον, η παγκόσμια στάθμη της θάλασσας μπορεί να μεταβληθεί λόγω κλιματολογικών προτύπων όπως το El Niño και το La Niña, τα οποία επηρεάζουν τη θερμοκρασία των ωκεανών και τα παγκόσμια πρότυπα βροχοπτώσεων.
Ο Nerem και η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησαν κλιματικά μοντέλα και άλλα σύνολα δεδομένων για να υπολογίσουν τις ηφαιστειακές επιδράσεις και να προσδιορίσουν τα αποτελέσματα του El Niño/La Niña, αποκαλύπτοντας τελικά το υποκείμενο ποσοστό και την επιτάχυνση της ανόδου της στάθμης της θάλασσας.
Συγκρίθηκαν επίσης τα αποτελέσματά τους με τους μετρητές της παλίρροιας στην επιφάνεια της Γης. «Οι μετρήσεις της παλίρροιας είναι απαραίτητες για τον προσδιορισμό της αβεβαιότητας στην παγκόσμια μέση εκτίμηση επιτάχυνσης της στάθμης της θάλασσας», δήλωσε ο μελετητής Gary Mitchum του Πανεπιστημίου της Νότιας Φλόριντα. «Παρέχουν τις μοναδικές εκτιμήσεις των δορυφορικών οργάνων από το έδαφος». Εκτός από τις άμεσες παρατηρήσεις της στάθμης της θάλασσας από το διάστημα, η NASA διεξάγει αεροπορικές και θαλάσσιες αποστολές, όπως η Operation IceBridge και μελετά την τήξη των ωκεανών στη Γροιλανδία, για τη συγκέντρωση μετρήσεων φύλλων πάγου και παγετώνων.
Το 2018, η NASA θα ξεκινήσει δύο νέες δορυφορικές αποστολές που θα είναι κρίσιμες για τη βελτίωση των μελλοντικών προβλέψεων για τη στάθμη της θάλασσας: η αποστολή Gravity Recovery and Climate Experiment Follow-on[GRACE-FO], μια συνεργασία με το GeoForschungsZentrum [Γερμανία].
Γεωδίφης
Πηγές
1.Nerem, R.S. et al. (2018) Climate-change-driven accelerated sea level rise detected in the altimeter era. Proceedings of the National Academy of Sciences.
2.NASA Earth Observatory (2015, August 26) Sea Level Rise Hits Home at NASA.
Η επιτάχυνση αυτή οφείλεται κυρίως στην αύξηση της τήξης πάγου στη Γροιλανδία και την Ανταρκτική και έχει τη δυνατότητα να διπλασιάσει τη συνολική αύξηση της στάθμης της θάλασσας που προβλέπεται έως το 2100, σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης Steve Nerem, επιστήμονα του Ινστιτούτου Έρευνας για τις Περιβαλλοντικές Επιστήμες [CIRES]και το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο.
Εάν τα πράγματα συνεχίσουν να αλλάζουν με τον παρατηρούμενο ρυθμό, το επίπεδο της θάλασσας θα αυξηθεί κατά 65 εκατοστά έως το 2100, αρκετά για να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στις παράκτιες πόλεις.
Η ομάδα-αποτελούμενη από επιστήμονες από το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, το Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα και το πανεπιστήμιο Old Dominion, δημοσίευσαν πρόσφατα το έργο τους στο περιοδικό Proceedings της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών.
«Αυτό είναι σχεδόν σίγουρα μια συντηρητική εκτίμηση», δήλωσε ο Nerem, ο οποίος είναι μέλος της ομάδας NASA Sea Level Change. «Η έρευνα μας υποθέτει ότι το επίπεδο της θάλασσας θα συνεχίσει να αλλάζει στο μέλλον όπως τα τελευταία 25 χρόνια. Δεδομένων των μεγάλων αλλαγών που βλέπουμε στους πάγους σήμερα, αυτό δεν είναι απίθανο. Οι αυξανόμενες συγκεντρώσεις αερίων θερμοκηπίου στη γήινη ατμόσφαιρα αυξάνουν τη θερμοκρασία του αέρα και του νερού, γεγονός που προκαλεί αύξηση της στάθμης της θάλασσας με δύο τρόπους. Πρώτον, το θερμότερο νερό επεκτείνεται και αυτή η θερμική επέκταση του ωκεανού έχει συμβάλει περίπου στα μισά από τα 7 εκατοστά της παγκόσμιας μέσης αύξησης της στάθμης της θάλασσας που παρατηρήθηκε τα τελευταία 25 χρόνια. Δεύτερον, το νερό από τη λιωμένη γη ρέει στον ωκεανό, γεγονός που αυξάνει επίσης τη στάθμη της θάλασσας σε όλο τον κόσμο. Ο ρυθμός αύξησης της στάθμης της θάλασσας αυξήθηκε από περίπου 2,5 χιλιοστά ετησίως στη δεκαετία του 1990 σε περίπου 3,4 χιλιοστά το χρόνο σήμερα.
Αυτές οι αυξήσεις έχουν μετρηθεί από τα δορυφορικά υψομετρικά συστήματα από το 1992, συμπεριλαμβανομένων των αποστολών TOPEX/ Poseidon, Jason-1, Jason-2 και Jason-3, οι οποίες διοικούνταν από κοινού από τη NASA, το Εθνικό Κέντρο Ερευνών [CNES], τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Εκμετάλλευση Μετεωρολογικών Δορυφόρων [EUMETSAT] και την Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ [NOAA].
Ο παραπάνω χάρτης απεικονίζει τις μεταβολές της στάθμης της θάλασσας που παρατηρήθηκαν από τους δορυφόρους αυτούς μεταξύ 1992 και 2014.
«Οι αποστολές κορυφαίων μετρήσεων TOPEX/Poseidon/Jason παρέχουν ουσιαστικά το ισοδύναμο ενός παγκόσμιου δικτύου από σχεδόν 0,5 εκ. μετρητές ακριβούς παλίρροιας, παρέχοντας πληροφορίες για το ύψος της θάλασσας κάθε 10 ημέρες για πάνω από 25 χρόνια», δήλωσε ο Brian Beckley της NASA Goddard.
Καθώς αυτό το αρχείο κλιματικών δεδομένων προσεγγίζει τρεις δεκαετίες, τα αποτυπώματα της ξηρασίας πάγου της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής αποκαλύπτονται τώρα στις παγκόσμιες και περιφερειακές εκτιμήσεις για τη στάθμη της θάλασσας. Ακόμη και με ένα αρχείο δεδομένων 25 ετών, μπορεί να εντοπιστεί η επιτάχυνση.
Επεισόδια όπως οι ηφαιστειακές εκρήξεις μπορούν να δημιουργήσουν μεταβλητότητα, για παράδειγμα, η έκρηξη του Όρους Pinatubo το 1991 μείωσε την παγκόσμια μέση στάθμη της θάλασσας λίγο πριν την εκτόξευση του δορυφόρου TOPEX / Poseidon.
Επιπλέον, η παγκόσμια στάθμη της θάλασσας μπορεί να μεταβληθεί λόγω κλιματολογικών προτύπων όπως το El Niño και το La Niña, τα οποία επηρεάζουν τη θερμοκρασία των ωκεανών και τα παγκόσμια πρότυπα βροχοπτώσεων.
Ο Nerem και η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησαν κλιματικά μοντέλα και άλλα σύνολα δεδομένων για να υπολογίσουν τις ηφαιστειακές επιδράσεις και να προσδιορίσουν τα αποτελέσματα του El Niño/La Niña, αποκαλύπτοντας τελικά το υποκείμενο ποσοστό και την επιτάχυνση της ανόδου της στάθμης της θάλασσας.
Συγκρίθηκαν επίσης τα αποτελέσματά τους με τους μετρητές της παλίρροιας στην επιφάνεια της Γης. «Οι μετρήσεις της παλίρροιας είναι απαραίτητες για τον προσδιορισμό της αβεβαιότητας στην παγκόσμια μέση εκτίμηση επιτάχυνσης της στάθμης της θάλασσας», δήλωσε ο μελετητής Gary Mitchum του Πανεπιστημίου της Νότιας Φλόριντα. «Παρέχουν τις μοναδικές εκτιμήσεις των δορυφορικών οργάνων από το έδαφος». Εκτός από τις άμεσες παρατηρήσεις της στάθμης της θάλασσας από το διάστημα, η NASA διεξάγει αεροπορικές και θαλάσσιες αποστολές, όπως η Operation IceBridge και μελετά την τήξη των ωκεανών στη Γροιλανδία, για τη συγκέντρωση μετρήσεων φύλλων πάγου και παγετώνων.
Το 2018, η NASA θα ξεκινήσει δύο νέες δορυφορικές αποστολές που θα είναι κρίσιμες για τη βελτίωση των μελλοντικών προβλέψεων για τη στάθμη της θάλασσας: η αποστολή Gravity Recovery and Climate Experiment Follow-on[GRACE-FO], μια συνεργασία με το GeoForschungsZentrum [Γερμανία].
Γεωδίφης
Πηγές
1.Nerem, R.S. et al. (2018) Climate-change-driven accelerated sea level rise detected in the altimeter era. Proceedings of the National Academy of Sciences.
2.NASA Earth Observatory (2015, August 26) Sea Level Rise Hits Home at NASA.
RSS Feed
