Πέτρινος κόσμος
Ξοφλήστε τα χρέη σας – μας λένε – για να επιστρέψετε στην ανάπτυξη. Αλλά ανάπτυξη... με ποια παραγωγή; Η βιομηχανική μάς τελείωσε και η γεωργική χαροπαλεύει με τις γεωτρήσεις που στραγγίζουν τον υδροφόρο ορίζοντα. Μας έμειναν οι ιχθυοκαλλιέργειες, αλλά – κακά τα ψέματα – θολώνουν τις θάλασσές μας και διώχνουν τον τουρισμό. Τι μας έμεινε που να μη στραγγίζει την έσχατη ικμάδα αυτού του τόπου;Η απάντηση ίσως υπάρχει. Τη συζητούν και την εφαρμόζουν σχεδόν παντού: στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στη Νορβηγία, στην Αγγλία, στη Δανία, στην Ιταλία, στο Ισραήλ, στην Αυστραλία, στη Νέα Ζηλανδία... Είναι μια απλή όσο και παλιά συνταγή της φύσης, που πρώτοι μιμήθηκαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, έπειτα οι Αζτέκοι, αργότερα οι Κινέζοι και οι Ταϊλανδοί. Οι Αμερικανοί ενδιαφέρθηκαν για αυτήν τη δεκαετία του ’60, όταν έψαχναν τρόπους αυτοτροφοδοτούμενης καλλιέργειας στο Διάστημα. Τη μελέτησαν στα χρόνια της «στενής» σχέσης τους με την Ινδοκίνα, όπου είδαν την καλλιέργεια γαρίδας πλάι στους ορυζώνες και τη βάφτισαν «aquaponics». Αρα, συνώνυμη της υδροπονίας (hydroponics), θα πείτε. Σχεδόν, με μια εξαιρετικά σημαντική διαφορά: η ενυδρειοπονία προσθέτει στη συνταγή την ιχθυοκαλλιέργεια και κλείνει τον κύκλο δημιουργώντας ένα ανατροφοδοτούμενο σύστημα. Είναι το τέλειο κλειστό σύστημα παραγωγής τροφίμων, και μάλιστα το πιο βιολογικό. Μπορεί άραγε να γίνει κομμάτι της λύσης που ψάχνουμε για τη χώρα μας; Ας το δούμε.
Comments are closed.
|
ΝέαΕιδήσεις,βίντεο από τον κόσμο της έρευνας&του γεωπεριβάλλοντος. Αρχεία
February 2019
|