Τα πρόσφατα καλοκαιρινά απογεύματα στον Άρη, οι κάμερες πλοήγησης της Περιέργειας του Άρη [rover της NASA] κατέγραψαν αρκετους ανεμοστρόβιλους να μεταφέρουν σκόνη στον Άρη -κρατήρας Gale. Οι διαβολόσκονες προκύπτουν από τον ήλιο με την αύξηση της θερμοκρασίας του εδάφους, με αποτέλεσμα να ανυψώνεται στον αέρα. Όλες  οι διαβολόσκονες παρατηρήθηκαν σε μια νότια κατεύθυνση από το rover. Πρόκειται για ισχυρό, καλοσχηματισμένο, και σχετικά μακράς διάρκειας ζωής ανεμοστρόβιλο, που κυμαίνεται από μισό μέτρο πλάτος και λίγα μέτρα ύψος σε πλάτος άνω των 10 μέτρων και πάνω από 1000 μέτρα ύψος. Η κύρια κατακόρυφη κίνηση είναι προς τα πάνω. Οι διαβολόσκονες είναι συνήθως αβλαβείς, αλλά μπορεί σε σπάνιες περιπτώσεις να αποτελέσουν απειλή για τους ανθρώπους. Η διαβολόσκονη του Άρη  μπορεί να είναι μέχρι πενήντα φορές σε πλάτος και δέκα φορές μεγαλύτερη από την επίγεια , και αποτελούν απειλή για την  τεχνολογία που στέλνουμε στον Άρη. Πηγή -ΝΑΣΑ

​Το σύμπλεγμα Tatun  αποτελείται από περίπου 20 ανδεσιτικά ηφαίστεια βρίσκεται, μόλις 20 χιλιόμετρα από την Ταϊπέι. Περισσότεροι από 6,7 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν μέσα σε 30 χιλιόμετρα αυτής της ηφαιστειακής ομάδας, η οποία ξέσπασε για τελευταία φορά περίπου το 650 μ.Χ.. Ερευνητές από το  Ινστιτούτο Γεωεπιστήμης της Academia Sinica έλαβαν σεισμικές ενδείξεις για ύπαρξη μάγματος περίπου 20 χιλιόμετρα κάτω από το Tatun , υποστηρίζοντας ότι πιθανόν να είναι ενεργό.Η μελέτη στο Nature Scientific Reports δείχνει ότι το σώμα μάγματος θα μπορούσε να είναι τόσο μεγάλο όσο 350 κυβικά χιλιόμετρα.Ωστόσο, ακόμη και αν αυτό το μάγμα έχει απεικονισθεί σεισμικά, αυτό δεν σημαίνει ότι η έκρηξη θα συμβεί σύντομα. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, μόλις το 14% θα μπορούσε να είναι λιωμένο, πολύ κάτω από το  από το όριο των περίπου 60 %  που απαιτείται πριν από το ιξώδες του μάγματος θα του επιτρέψει να εκραγεί.Οι γεωκόγοι εκτιμούν ότι μια έκρηξη είναι πιθανό να συμβεί μέσα στην επόμενη δεκαετία.

Οι δεινόσαυροι κυριάρχησαν κατά τον Μεσοζωικό όμως αυτό μας κάνει να ξεχνάμε ότι δεν ήταν πάντα όπως τους γνωρίσαμε. Η ανακάλυψη ενός δείγματος ενός πρόωρου μικρού δεινόσαυρου μαζί με ένα δεινοσαυρόμορφο- προάγγελος των δεινοσαύρων - δίνει στους επιστήμονες μια ματιά στα αργά-πρώτα στάδια της εξέλιξης των δεινοσαύρων.Οι δεινόσαυροι ήταν σπονδυλωτά ζώα που κυριάρχησαν στο γήινο οικοσύστημα για πάνω από 160 εκατομμύρια χρόνια.Πρωτοεμφανίστηκαν πριν 230 εκατομμύρια χρόνια. Στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου πριν 65 εκατομμύρια χρόνια, οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν, πράγμα που σήμανε το τέλος της κυριαρχίας τους στον πλανήτη. Τα σημερινά πτηνά είναι άμεσοι απόγονοι των θηριόποδων δεινοσαύρων, και κατα συνέπεια θεωρούνται ως η μόνη ομάδα δεινοσαύρων που επέζησε.Μεταξύ των πρώτων δεινοσαύρων ήταν ο Σαλτόποδας, που ήταν μόλις μεγαλύτερος από ένα ανθρώπινο χέρι.Πηγή-Earth Magazine

Κατά τη διάρκεια ενός σεισμού, το έδαφος καταρρέει σε μια διαδικασία που ονομάζεται ρευστοποίηση. Τότε το στέρεο έδαφος μετατρέπεται σε υγρό. Το ασταθές ρευστοποιημένο έδαφος μπορεί στη συνέχεια να καταπιεί αυτοκίνητα, δρόμους και κτίρια. Οι επιστήμονες απέδειξαν τη διαδικασία σε ένα βίντεο χρησιμοποιώντας υγρή άμμο και βάρη. Σκεφτόμαστε συχνά τους σεισμούς με το να φανταζόμαστε βίαιες δονήσεις και ρωγμές στο έδαφος. Αλλά μία από τις πιο επιζήμιες επιπτώσεις ενός σεισμού είναι το φαινόμενο της ρευστοποίησης - ένα φαινόμενο όπου το έδαφος μετατρέπεται σε σούπα και ρουφά τα αυτοκίνητα, δρόμους και ακόμη και κτίρια. Για την κατανόηση αυτής της ελάχιστα γνωστής διαδικασίας, οι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις έχουν δημιουργήσει ένα βίντεο που αποδεικνύουν πώς η  άμμος μπορεί να μετατραπεί σε υγρό όταν τεθεί κάτω από την πίεση. Όταν η γη είναι σε φυσιολογικό σχηματισμό, οι κόκκοι της άμμου και χώματος στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλο σε στρώματα για να δημιουργήσουν μια σταθερή δομή. Αλλά όταν ένας σεισμός χτυπά, η ενέργεια που δημιουργείται αρχίζει να σπρώχνει τα στρώματα των ιζημάτων και έτσι η δομή καταρρέει ξαφνικά. Αυτή η ξαφνική κατάρρευση αναγκάζει τους κόκκους της άμμου να τοποθετηθούν επάνω ο ένας ενάντια στον άλλο, γεγονός το οποίο ασκεί πίεση επί των μορίων του νερού που περιβάλλει το έδαφος. Οι κραδασμοί από το έδαφος αναγκάζουν τους κόκκους της άμμου να συνεχίσουν να κινούνται γύρω και γύρω. Ο συνδυασμός των δύο αυτών δυνάμεων δημιουργεί ένα αποτέλεσμα παρόμοιο με μια τρύπα σε νεροχύτη - και το υγροποιημένο έδαφος αρχίζει να καταπίνει οτιδήποτε βρίσκεται από πάνω του. Το 2011, η Ιαπωνία χτυπήθηκε από ένα καταστροφικό σεισμό που προκάλεσε εκτεταμένες ρευστοποιήσεις. Περιοχές με υψηλή αναλογία νερού προς το έδαφος κοντά σε ακτές, λιμάνια και τα ποτάμια επλήγησαν περισσότερο από το φαινόμενο.

H Βρετανική Ανταρκτική αποστολή (BAS) κατέλαβε πρόσφατα αυτό το βίντεο από μια τεράστια ρωγμή στο Larsen C Ice Shelf, από την Ανταρκτική Χερσόνησο. Επί του παρόντος, ένα τεράστιο παγόβουνο, περίπου το μέγεθος του Norfolk, φαίνεται ότι θα αποχωριστεί από το Larsen C Ice Shelf, το οποίο είναι περισσότερο από δύο φορές το μέγεθος της Ουαλίας. Δορυφορικές παρατηρήσεις από τον Φεβρουάριο του 2017 δείχνουν την αυξανόμενη ρωγμή στο κρηπίδα πάγου που υποδηλώνει ότι ένα παγόβουνο με έκταση πάνω από 5.000 km² είναι πιθανό να σχηματιστεί σύντομα.Υπό φυσιολογικές συνθήκες τα Ice Shelf[υφαλοκρηπίδαςπάγου]παράγουν ένα παγόβουνο κάθε λίγες δεκαετίες. Δεν υπάρχουν αρκετές πληροφορίες για να γνωρίζουμε εάν η αναμενόμενη εκδήλωση  στο Larsen C είναι ένα αποτέλεσμα της αλλαγής του κλίματος ή όχι, αν υπάρχει καλή επιστημονικά στοιχεία ότι η κλιματική αλλαγή έχει προκαλέσει λέπτυνση της υφαλοκρηπίδας πάγου. Μόλις το παγόβουνο γεννηθεί, το μεγάλο ερώτημα είναι αν το Larsen C θα αρχίσει να υποχωρεί.

Αλλαγές στο κλίμα μπορεί γρήγορα να επηρεάσουν ακόμη και τους βαθύτερους υδροφόρους ορίζοντες γλυκού νερού, σύμφωνα με τους υδρολόγους από το Penn State και το Πανεπιστήμιο Κολούμπια.Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι απαντήσεις στις κλιματικές μεταβολές μπορεί να ανιχνευθούν σε βαθιά υπόγεια υδροφόρα στρώματα γρηγορότερα από το αναμενόμενο, σε πολλές περιπτώσεις, μέσα σε ένα χρόνο. Επειδή το νερό της βροχής μπορεί να χρειαστεί χρόνια για να φτάσει σε βαθιά υδροφόρα στρώματα μέσω της φυσικής διείσδυσης, τα ευρήματα δείχνουν ότι άλλος ένας παράγοντας εμπλέκεται, όπως η άντληση των υπόγειων υδροφορέων που γίνεται από τις γεωργικές βιομηχανίες. Η έρευνα, που δημοσιεύεται στο Nature Geoscience , ρίχνει νέο φως στις ποσότητες των υπόγειων υδάτων στις ΗΠΑ και πως θα μπορούσαν να αλλάξουν με το κλίμα. Υπόγεια ύδατα που χρησιμοποιούνται από τους δήμους και τη βιομηχανία σχεδόν πάντα προέρχονται από βαθιά πηγάδια , τα οποία παρέχουν μια πιο αξιόπιστη πηγή νερού από αβαθείς υδροφόρους ορίζοντες, ιδιαίτερα σε περιόδους ξηρασίας. Παρά τη σπουδαιότητα αυτών των βαθιών υδροφόρων στρωμάτων, κανείς δεν ξέρει πραγματικά πόσο νερό περιέχουν ή πώς θα μπορούσαν να αντιδράσουν στην αλλαγή του κλίματος. Τα υπόγεια ύδατα δεν κινούνται πολύ γρήγορα και έτσι συνήθως πιστεύουμε ότι τα βαθιά υδροφόρα στρώματα έχουν μια καθυστερημένη αντίδραση σε ό, τι συμβαίνει στην επιφάνεια, συμπεριλαμβανομένης της αλλαγής του κλίματος μας. Αλλά τα πράγματα φαίνονται διαφορετικά καθώς βλέπουμε πραγματικά μια σχετικά γρήγορη απάντηση και σε αυτούς τους υδροφορείς.

​

Κατολίσθηση καταγράφηκε σε κάμερα στην περιοχή Forest Falls του Εθνικού Δρυμού του San Bernardino στη Νότια Καλιφόρνια.Προκλήθηκε από τις έντονες βροχοπτώσεις τις τελευταίες εβδομάδες. Αυτό είναι ένα πολύ εντυπωσιακό βίντεο από μια μεγάλη κατολίσθηση στην περιοχή Forest Falls. Με πολλούς τρόπους η πιο ενδιαφέρουσα πτυχή είναι η υψηλή ενεργειακή κινητοποίηση της ροής στην κοιλάδα κάτω από την κατολίσθηση.

Εμείς οι άνθρωποι συχνά βλέπουμε τους εαυτούς μας ως τους πρωτοπόρους της γεωργίας, αλλά στην πραγματικότητα είναι τα μυρμήγκια που άνοιξαν το δρόμο, εκατομμύρια χρόνια πριν.
Οι επιστήμονες διεξάγουν έρευνα στις αποικίες μυρμηγκιών και πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να μας διδάξουν αποτελεσματικές μεθόδους καλλιέργειας. Η γεωργία για τους ανθρώπους άρχισε πριν από 10.000 χρόνια, αλλά δεν ήμασταν σε καμία περίπτωση οι πρώτοι αγρότες στον πλανήτη. Τα μυρμήγκια μπορεί να περνάνε απαρατήρητα, αλλά έχουν εργαστεί εξίσου σκληρά όπως και κάθε αγρότης. Αντί πατάτες και ντομάτες, καλλιεργούν μύκητες για να φάνε και η παρακολούθηση της συμπεριφοράς των μικρών πλασμάτων είναι ενδιαφέρουσα για τους επιστήμονες. Μυρμήγκια προσέχουν τις καλλιέργειες τους ακριβώς όπως οι αγρότες. Αφαιρούν ζιζάνια και κακούς μύκητες με τη βοήθεια των αντιμικροβιακών ουσιών που φτύνουν και χρησιμοποιούν ως ένα είδος φυτοφαρμάκων ενάντια στα βακτηρίδια και παράσιτα. Μερικά μυρμήγκια παράγουν τα δικά τους αντιβιοτικά, όπως ουσίες, οι οποίες τους επιτρέπουν την καταπολέμηση των ασθενειών, τόσο στις καλλιέργειες και μεταξύ τους.
Υπάρχει πολύ περισσότερη συνεργασία στη φύση από ό, τι γνωρίζουμε. Δουλεύοντας μαζί υπερέχουν στην γεωργία και για την καταπολέμηση των νόσων .Συχνά συνεργάζονται με άλλους οργανισμούς, όπως ορισμένα βακτήρια και μύκητες, για την αποφυγή ασθενειών και παρασίτων στις καλλιέργειες τους. Έτσι έχουν φίλους που τους βοηθάνε στον αγώνα ενάντια στους εχθρούς τους. Εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να μάθουμε πολλά από τις πρακτικές τους.Πηγή-sciencenordic.com/

​

Η Λα Πας είναι η πρωτεύουσα της Βολιβίας, το 2005 ο πληθυσμός της ήταν κατ' εκτίμηση 1.250.000 κάτοικοι. Εξαιτίας του πολύ μεγάλου υψομέτρου της, ο καιρός στη Λα Πας είναι δροσερός σε όλη τη διάρκεια του έτους, ενώ η ημερήσια διακύμανση της θερμοκρασίας είναι συνήθως μεγάλη. Το κλίμα είναι σχετικώς ξηρό, με βροχές κυρίως από τον Νοέμβριο ως τον Μάρτιο. Ομως τα τελευταία χρόνια η πόλη αντιμετωπίζει πρόβλημα με την απώλεια των παγετώνων της.Σε υψόμετρο 3.640μ , η πόλη βρίσκεται σε μια ζώνη που υποφέρει από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής γρηγορότερα από όλα τα άλλα μέρη. Οι παγετώνες που κάποτε τροφοδοτούσαν την πόλη υποχωρούν. Οι εποχιακές βροχές που τροφοδοτούν τις δεξαμενές από το Νοέμβριο έως Φεβρουάριο είναι όλο και πιο λίγες. Στις αρχές Νοεμβρίου, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση κήρυξε την πόλη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Οι αξιωματούχοι έκοψαν το νερό σε 94 γειτονιές της πόλης, αφήνοντας περίπου το ήμισυ των περίπου 800.000 κατοίκων της χωρίς νερό.Η Λα Πας  έχει πλέον εισέλθει σε έναν κόσμο χωρίς νερό, όπου τα αυστηρά δελτία διανομής είναι ένας τρόπος ζωής για πολλούς. Για μήνες, μερικές από τις γειτονιές της πόλης έλαβαν νερό μόνο μία φορά κάθε τρεις ημέρες για λίγες ώρες.Για χρόνια, οι επιστήμονες προέβλεψαν ότι η αλλαγή του κλίματος θα μπορούσε να προκαλέσει μια καταστροφική έλλειψη νερού στην πεδιάδα των Άνδεων.Πηγή-popsci.com

Γιγάντιοι πτερόσαυροι κάποτε κυριαρχούσαν στην Ρουμανία. Hatzegopteryx, ένα ιπτάμενο ερπετό με άνοιγμα φτερών 10-m  και μάζα 220 kg, ήταν το κυρίαρχο αρπακτικό σε αυτό που είναι τώρα Ρουμανία μεταξύ 72- 66εκ.χρόνια πριν, σύμφωνα με μια μελέτη από παλαιοντολόγους από το Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Δρ Μαρκ Witton από το Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ και ο Δρ Ντάρεν Naish από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον προσφάτως ανακάλυψαν απολιθώματα από τον Hatzegopteryx. Πιστεύουν ότι το αρχαίο πλάσμα ήταν ένας τρομερό σαρκοφάγο και  μεγάλος θηρευτής που τρομοκρατούσε τους δεινόσαυρους και άλλα προϊστορικά ζώα της Ύστερης Κρητιδικής στην Ρουμανία. Hatzegopteryx είναι μέλος Azhdarchidae, μια ομάδα με μακρύ λαιμό, πτερόσαυροι με μακριούς σιαγόνες .Ωστόσο, οι ερευνητές προτείνουν ότι Hatzegopteryx είχαν σημαντικά μικρότερο και ισχυρότερο λαιμό, και με μεγαλύτερες μάζες μυών. Hatzegopteryx ζούσε σε ένα ιδιόμορφο νησιωτικό οικοσύστημα όπου πολλοί από τους δεινόσαυρους είχαν εξαφανιστεί στο υπόλοιπο του Κρητιδικού κόσμου. Αρχαία Τρανσυλβανία ήταν μια παράξενη θέση για διάφορους λόγους, καθώς οι επιστήμονες δεν έχουν να βρει αποδείξεις για μεγάλα αρπακτικά ζώα που έζησαν μαζί με τον Hatzegopteryx , όπως γιγάντιοι σαρκοβόροι δεινόσαυροι.Το έργο τους, επομένως δυνητικά παρέχει μια απάντηση σε ένα μυστήριο για τη ζωή στην Ύστερη Κρητιδική της Ρουμανίας. Ίσως, χωρίς μεγάλα αρπακτικά ζώα για να τους αμφισβητήσουν, το νησί αυτό έδωσε την ευκαιρία σε γιγαντιαίους πτερόσαυρους - ήδη τρομερή ζώα - να γίνουν τα κυρίαρχα αρπακτικά. Οι λεπτομέρειες της οικολογίας και του τρόπου ζωής των Hatzegopteryx παραμένουν άγνωστα ωστόσο οι ερευνητές εξακολουθούν να εργάζονται στα υπολείμματα του σκελετού τους. Πηγή-Περιοδικό PeerJ .

​

Στην παραπάνω φωτογραφία είναι το νέο Φράγμα Calaveras , 14 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Σαν Χοσέ. Η κατασκευή άρχισε το 2011, και έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί το 2019.  Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών,οι αρμόδιες αρχές στο Σαν Φρανσίσκο έχουν επικεντρωθεί σε δύο φράγματα λόγω των φόβων μιας καταστροφικής αποτυχίας είτε από διάβρωση ή σεισμό. Ευτυχώς, δεν είναι όλα τα φράγματα σαν αυτό, και σε πολλές περιπτώσεις στο Σαν Φρανσίσκο, τα έργα είναι είτε σε εξέλιξη ή έχουν ολοκληρωθεί για τη μείωση της ευπάθειας των υδάτινων πόρων σε σεισμούς.
Το 2002, το Σαν Φρανσίσκο εγκρίθηκε ένα έργο 4,8 δις $ για να βελτιώσει σημαντικά τις υποδομές των υδατίνων πόρων. Αυτό το σχέδιο περιλαμβάνει μέτρα που μειώνουν την ευπάθεια των φραγμάτων από σεισμούς. Ένα τέτοιο έργο είναι σημαντικό καθώς το υδρολογικό σύστημα της ευρύτερης περιοχής εκτείνεται από το Σαν Φρανσίσκο στο πάρκο Yosemite. Σε όλη τη διαδρομή του για περίπου 230 χιλιόμετρα, το σύστημα διασχίζει τρία μεγάλα ρήγματα [Αγ.Ανδρέα, Hayward, και Calaveras] καθένα από τα οποία δημιουργούν μεγάλους κινδύνους.
Τώρα, σχεδόν 15 χρόνια μετά την έγκριση του, το σύνολο του προγράμματος είναι περίπου 91% πλήρες. Μερικά από τα ολοκληρωμένα έργα περιλαμβάνουν σεισμικές αναβαθμίσεις στους αγωγούς κατά μήκος της χερσονήσου, και αντισεισμικά μέτρα μεταφοράς νερού. Επιπλέον, το μεγαλύτερο έργο, στο οποίο δίνουν περισσότερη προσοχή τις τελευταίες ημέρες, είναι το έργο αντικατάστασης του φράγματος Calaveras.
Το φράγμα Calaveras βρίσκεται στο East Bay, περίπου 15 χλμ. βορειοανατολικά της πόλης του Σαν Χοσέ. Επιπλέον, το ρήγμα Calaveras περνά μέσα από τη δεξαμενή και περίπου 1.500 πόδια από το υπάρχον φράγμα. Λόγω του φόβου ότι η ρήξη στο ρήγμα θα μπορούσε να έχει καταστροφικά αποτελέσματα στο φράγμα, ένα νέο φράγμα κατασκευάζεται από το 2011, με κόστος 810 εκατ. δολ., και με εκτιμώμενη ημερομηνία λήξης τον Απρίλιο του 2019.
Λόγω της σεισμικής επικινδυνότητας της περιοχής, ο δεξαμενή Calaveras δεν επιτρέπεται να πληρώνεται κατά περισσότερο από 40% της χωρητικότητας. Ωστόσο, όταν το νέο φράγμα ολοκληρωθεί αυτό δεν θα είναι πλέον απαραίτητο, και 31 δισεκατομμύρια γαλόνια νερού θα είναι σε θέση να αποθηκεύονται. Για μια δεξαμενή η οποία είναι ο μεγαλύτερος πάροχος του πόσιμου νερού σε 2,6 εκατομμύρια πολίτες της Bay Area, αυτό θα είναι ζωτικής σημασίας. Επιπλέον, σύμφωνα με μια έκθεση από το ABC News, ο νέος υπερχειλιστής, ο οποίος ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2016 θα μειώσει την ανάγκη για μια μεγάλη εκκένωση σε περίπτωση καταστροφικής αποτυχίας. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά  με την κατάσταση που επικρατεί στο φράγμα Oroville, όπου ο κίνδυνος της αποτυχίας οδήγησε στην εκκένωση περίπου 200.000 ανθρώπων. Αυτός ο νέος υπερχειλιστής έχει σχεδιαστεί για να είναι σε θέση να αντέξει την κίνηση του εδάφους ενός σεισμού από το Calaveras  με μέγεθος 7,25 Ρίχτερ. Αυτό δεν γίνεται μόνο για την προστασία των ανθρώπων, αλλά και για τους πολύτιμους πόρους. Το βίντεο που ακολουθεί είναι ένα timelapse δείχνει την κατασκευή του νέου φράγματος Calaveras .Πηγή-temblor.net

​

​Πλάνα κατέλαβαν τη στιγμή που σπίτια καταστράφηκαν από μια κατολίσθηση στη Λα Παζ, Βολιβία, την περασμένη Τετάρτη. Η κατολίσθηση έρχισε από τη βουνοπλαγιά στην περιοχή Auquisamaña της Βολιβίας . Πηγή-κανάλι WSJ 

Από τις 17/2/2017, ένα ισχυρό θερμικό σήμα είναι ορατό σε δορυφορικά δεδομένα από  το Anak Krakatau (Παιδί του Krakatau ).Η τελευταία έκρηξη του ηφαιστείου καταγράφηκε στις 31 Μαρτίου, 2014 (ΒΕΗ 1).Τι ακριβώς προκαλεί το θερμικό σήμα είναι άγνωστο. Ενώ τα μη-ηφαιστειακά αίτια (π.χ. δασικές πυρκαγιές), δεν μπορεί να αποκλειστούν, είναι πιο πιθανό ότι μια νέα μάζα από λάβα έχει φτάσει στο κρατήρα, πιθανότατα με τη μορφή ενός νέου θόλου, σύμφωνα με το Volcano Discovery. Σε αυτή την περίπτωση, το Krakatau μπορεί να εισέρχεται σε μια νέα εκρηκτική φάση, κάτι το οποίο δεν θα είναι μια έκπληξη, στατιστικά. Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει καμία επιβεβαίωση από σημαντικές εκπομπές τέφρας κάτι το οποίο θα μπορούσε να σημαίνει ότι η δραστηριότητα, αν υπάρχει, είναι μόνο διαχυτική για τώρα. Η τελευταία σημαντική εκρηκτική φάση του άρχισε στις 31 Ιουλίου 2011 και έληξε στις 9 Σεπτεμβρίου 2012. Το φημισμένο ηφαίστειο Krakatau (συχνά εσφαλμένα ως Κρακατόα) βρίσκεται στο Στενό Sunda μεταξύ της Ιάβας και της Σουμάτρας. Κατάρρευση του παλαιού οικοδομήματος Krakatau, ίσως το 416 μ.Χ, σχημάτισε μία καλντέρα 7-km .Τα απομεινάρια αυτής διατηρούνται στα νησιά Verlaten και Lang . Στη συνέχεια σχηματίστηκαν τα ηφαίστεια Rakata, Danan και Perbuwatan , τα οποία συνενώθηκαν για να δημιουργήσουν το προ-1883 νησί Krakatau. Η κατάρρευση καλντέρας κατά τη διάρκεια της καταστροφικής έκρηξης  του 1883 κατέστρεψε τα ηφαίστεια Danan και Perbuwatan, και άφησε μόνο ένα απομεινάρι του ηφαιστείου Rakata. Στο βίντεο μπορείτε να δείτε την έκρηξη του Anak Krakatau την 1η Νοεμβρίου, 2010.

​

Ένας σταλαγμίτης που συλλέχτηκε από μια απομακρυσμένη σπηλιά στη Μέση Ανατολή έχει αποκαλύψει  ότι τα κλιματικά μοντέλα μπορεί να υποτιμάνε τη σοβαρότητα της ξηρασίας που αναμένεται να χτυπήσει την περιοχή κατά τα προσεχή έτη. Μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής από το Πανεπιστήμιο του Reading ταξίδεψε στο Ιράκ για να συλλέξουν σταλαγμίτες και να τους χρησιμοποιήσουν στην πρώτη λεπτομερή ανακατασκευή του κλίματος για το ανατολικό τμήμα της πιο σημαντικής περιοχής της Μέσης Ανατολής για τη γεωργία πηγαίνοντας πίσω 2.400 χρόνια. Η νέα και λεπτομερής καταγραφή των βροχοπτώσεων, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Geophysical Research Letters, αποκαλύπτει ότι οι καταστροφικές ξηρασίες την περίοδο 1998-2000 και 2007-2010 ήταν οι πιο σοβαρές σε περίπου 1.100 χρόνια. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι ήταν ένας σημαντικός παράγοντας που συνέβαλε στην αναταραχή που επικρατεί στη Συρία τα τελευταία χρόνια. Οι ερευνητές βρήκαν επίσης ότι οι επιπτώσεις αυτών των ξηρασιών οδήγησαν το κλίμα να γίνει σταθερά πιο ξηρό από τον 10ο αιώνα, κάτι το οποίο τα προηγούμενα κλιματικά μοντέλα παρέλειψαν να προσδιορίσουν την προσομοίωση βροχόπτωσης κατά τα τελευταία 800 χρόνια. Οι σταλαγμίτες σχηματίζονται κάτω από την επιφάνεια της Γης ,από βροχόπτωση πάνω από το σπήλαιο. Με τη λήψη μετρήσεων από τα στρώματα των ορυκτών που αποτελούν το σταλαγμίτη, οι αλλαγές στην ποσότητα των βροχοπτώσεων μπορεί να ανακατασκευαστεί από χρόνο σε χρόνο ανατρέχοντας πίσω σε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Οι επιστήμονες βρήκαν ότι οι πρόσφατες ξηρασίες, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη ζήτηση για νερό στη Συρία και το Ιράκ από ένα ταχέως αυξανόμενο πληθυσμό, δημιούργησαν την τέλεια καταιγίδα για την κοινωνική αναταραχή και τον εμφύλιο πόλεμο. ​