Κοντινό πλάνο από αλάβαστρο του 14ου αιώνα στο Μουσείο του Λούβρου,Παρίσι. [φωτο: Wolfram Kloppmann]. Όταν οι γεωλόγοι σκέφτονται τον αλάβαστρο, πιθανώς οραματίζονται μπλοκ από γύψο, το κύριο ανόργανο συστατικό του. Οι ιστορικοί τέχνης όταν ακούν τη λέξη, σκέφτονται τα αγάλματα που κατασκευάζονται από το μαλακό πέτρωμα. Μια νέα μελέτη που επικεντρώνεται στις πηγές παλιών έργων κάνει τους γεωλόγους να σκέφτονται την ιστορία της τέχνης, και τους ιστορικούς τέχνης να μελετούν τη γεωχημεία. Στη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τα αποτυπώματα ισοτόπων μαζί με ιστορικά αρχεία για να συνδέσουν μεσαιωνικά και αναγεννησιακά γλυπτά αλάβαστρου με τα λατομεία από τα οποία ανασκάφθηκαν τα υλικά τους από τον 12ο έως τον 17ο αιώνα. Γάλλοι γεωχημικοί ανέλυσαν ισότοπα στροντίου, θείου και οξυγόνου σε δείγματα αλάβαστρων από διάφορα λατομεία στην Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία. Έπειτα, οι επιστήμονες διασταύρωσαν τις ισοτοπικές αποτυπώσεις με τα γλυπτά που προέρχονται από διαφορετικά λατομεία στη βάση δεδομένων τους. Η ομάδα διαπίστωσε ότι ο αλάβαστρος στα περισσότερα γλυπτά προέρχεται από γαλλικά λατομεία, αν και μερικά κομμάτια ήταν από την Ισπανία ή την Ιταλία. Ωστόσο, η προέλευση αρκετών κομματιών παραμένει άγνωστη.
Η Δοϊράνη είναι φυσική λίμνη που σχηματίστηκε πριν από την τελευταία περίοδο των παγετώνων. Το όνομα της προέρχεται από τους Δόβηρες(σύμφωνα με τον Ηρόδοτο μία Παιονική φυλή που κατοικούσε στις περιοχές Σερρών, Κιλκίς και Στρώμνιτσας). Σχηματίστηκε σε μία καρστική λεκάνη από ηφαιστειακές και τεκτονικές διεργασίες. Η λίμνη προήλθε από μία μεγαλύτερη της οποίας η έκτασή ήταν 130km2 και το βάθος της 10 μέτρα. Σήμερα έχει μέγιστο βάθος 4 μέτρα. Τα ιζήματα της αποτελούνται από αλλούβια πλούσια σε οργανικά και λιμναία υλικά. Πρόκειται για περιοχή ιδιαίτερα σεισμογενή, καθώς είναι μέρος του σεισμογενούς τόξου Δοϊράνης - Βόλβης - Άθωνος.
Ο γρανίτης θέλει ιδιαίτερη προσοχή αν υπάρχει σπίτι μας ή κατοικούμε κοντά σε εδάφη που τον περιέχουν. Όλοι οι τύποι γρανίτη περιέχουν διάφορες ποσότητες ουρανίου, ένα στοιχείο που παράγει αέριο ραδονίου. Ομως οι γρανίτες που εκπέμπουν το περισσότερο ραδόνιο είναι εκείνοι που περιέχουν το μεγαλύτερο μέρος του ουρανίου. Είναι πιθανό η ζημία από την ακτινοβολία που προκαλείται από το ουράνιο να προσδίδει ρόδινο ή κοκκινωπό χρώμα σε ορισμένα ορυκτά στον γρανίτη.Το περιεχόμενο ραδίου των κόκκινων και ροζ γρανιτών είναι περίπου 3,5 φορές υψηλότερο από εκείνο των μαύρων και γκρι γρανιτών. (Το ράδιο είναι ο άμεσος πρόδρομος του ραδονίου στη σειρά αποσύνθεσης ουρανίου - επομένως, η εκπομπή ραδονίου είναι άμεσα ανάλογη με το περιεχόμενο ραδίου).Οι γρανίτες είναι πετρώματα που σχηματίζοννται αρχικά σε μεγάλα βάθη μέσα στη γήινη κρούστα από τετηγμένο μάγμα, αλλά λόγω της επακόλουθης ανύψωσης και διάβρωσης, εμφανίζονται στο τοπίο.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται ότι τα ψάρια παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση ποταμών ως μηχανικοί οικοσυστημάτων. Σκεφτόμαστε τα ποτάμια μόνο ως τόπους όπου ζουν τα ψάρια. Όλα τα ζώα εξαρτώνται από τα οικοσυστήματα που ζουν. Και, με τη σειρά τους, πολλά ζώα επηρεάζουν τα οικοσυστήματα τους, κατασκευάζοντας το τοπίο για να ταιριάζει στις ανάγκες τους. Οι κάστορες παρέχουν ένα παράδειγμα της μηχανικής οικοσυστημάτων όταν κατασκευάζουν φράγματα, τα οποία επηρεάζουν ρέματα και υγρότοπους. Η μηχανική παρέμβαση του σολομού, εν τω μεταξύ, μπορεί να διαμορφώσει ακόμη και το υπόβαθρο των λεκανών απορροής στο οποίο ζουν, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη που μοντελοποίησε την εξέλιξη αυτών των λεκανών σε πολλά εκατομμύρια χρόνια. Ο θηλυκός σολομός χρησιμοποιεί τα πτερύγια του ουραίου για να μετακινήσει ιζήματα ρεύματος και να δημιουργήσει φωλιές, για τα αυγά του. Η φωλιά διαταράσσει τα χαλίκια που κάθονται πάνω από το υπόβαθρο σε ρυάκια. Με τη μετακίνηση των αμμοχάλικων, ο σολομός προκαλεί διάβρωση του ποταμού πιο αποτελεσματική.Πηγή-earthmagazine.org
Πρωτοφανής χαλαζόπτωση χτύπησε τη Σαουδική Αραβία, τραυματίζοντας περισσότερους από 50 ανθρώπους[φωτο].Το βαρύτερο χαλάζι που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα ζύγιζε 1,02 kg στην περιοχή Gopalganj, Μπανγκλαντές, στις 14 Απριλίου 1986.Εάν είστε έξω χωρίς κάλυψη, αναζητήστε αμέσως καταφύγιο και σιγουρευτείτε ότι προστατεύετε το κεφάλι σας από το χαλάζι. Οι πιο σοβαροί τραυματισμοί κατά τη διάρκεια καταιγίδων με χαλάζι συμβαίνουν από χτύπημα στο κεφάλι.Ψάξτε αμέσως το καταφύγιο.Αποφύγετε τις τζαμαρίες. Εάν δεν μπορείτε να βρείτε κάτι για να προστατέψετε ολόκληρο το σώμα σας, βρείτε κάτι για να προστατέψετε το κεφάλι σας. Μείνετε μακριά από τις πεδινές περιοχές που μπορεί να γεμίσουν ξαφνικά με νερό. Η αναζήτηση καταφυγίου κάτω από τα δέντρα θα πρέπει να αποτελεί έσχατη λύση. Είναι σύνηθες κατά τη διάρκεια σοβαρών καταιγίδων για τα δέντρα να χάνουν κλάδους.Εάν οδηγείτε, τραβήξτε προς την πλευρά του δρόμου και περιμένετε να σταματήσει η θύελλα. Μείνετε μακριά από τα παράθυρα των αυτοκινήτων. Καλύψτε τα μάτια σας με κάτι σαν ένα ρούχο. Εάν είναι δυνατόν, πέστε στο πάτωμα του αυτοκινήτου ή ξαπλώστε στο κάθισμα με την πλάτη σας στα παράθυρα. Τοποθετήστε πολύ μικρά παιδιά κάτω από σας και καλύψτε τα μάτια τους.Προσπαθήστε να τοποθετήσετε τον εαυτό σας μακριά από την ηλιοροφή, καθώς το χαλάζι μπορεί να προκαλέσει θραύση. Μείνετε μακριά από τα παράθυρα και μην βγείτε έξω, μέχρι να είναι απολύτως ασφαλές να το κάνετε αυτό.Μη χρησιμοποιείτε τηλέφωνα ή ηλεκτρικές πρίζες κατά τη διάρκεια σοβαρής θύελλας με χαλάζι όπου υπάρχουν αστραπές ή υπάρχει κίνδυνος ηλεκτροπληξίας. Οι επιστήμονες προσπαθούν να εξηγήσουν πως ο σεισμός Kaikōura[Ν.Ζηλανδία] μεγέθους 7.8, του Νοεμβρίου του 2016, συνέβαλλε στις κατολισθήσεις της περασμένης εβδομάδας κατά τη διάρκεια της διέλευσης του κυκλώνα Gita. Περίπου 200 χιλιοστά βροχής έπεσαν στις λεκάνες γύρω από την Kaikōura σε 18 ώρες κατά τη διάρκεια της καταιγίδας. Τα στοιχεία από προηγούμενους σεισμούς στη Νέα Ζηλανδία και σε άλλα μέρη της Γης υποδηλώνουν ότι η συχνότητα των κατολισθήσεων μετά από ένα μεγάλο σεισμό είναι σημαντικά υψηλότερη από ό, τι πριν από την εκδήλωση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ισχυροί σεισμοί προκαλούν ρωγμές στις πλαγιές και δημιουργούν πολλά συντρίμμια κατολισθήσεων. Τα συντρίμμια που προκλήθηκαν από τον σεισμό Kaikōura, όταν κινητοποιηθούν, θα δημιουργήσουν νέους κινδύνους, όπως περαιτέρω κατολισθήσεις, αποτυχίες φραγμάτων, φράγματα κατολισθήσεων, ταχεία επιβάρυνση και αυξημένη αστάθεια του ποταμού, καθώς και υλικά που πέφτουν από την πλαγιά του λόφου σε χαμηλότερα υψόμετρα ή στη θάλασσα. Αυτοί οι κίνδυνοι μπορεί να παραμείνουν εδώ και δεκαετίες και ως εκ τούτου αντιπροσωπεύουν έναν παρατεταμένο κίνδυνο που πρέπει να είναι υπό συχνή εξέταση. Ο σεισμός Kaikōura δημιούργησε δεκάδες χιλιάδες κατολισθήσεις σε μια έκταση 10.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων του North Canterbury και του Marlborough. Η πιο έντονη ζημιά λόγω κατολισθήσεων επικεντρώθηκε σε μια έκταση 3500 τ.χλμ. Γύρω από τις περιοχές ρήξης ρήγματος.Πηγή-stuff.co.nz
Αρχές 1902 το όρος Πελέ στην Μαρτινίκα παρουσίασε αυξημένη δραστηριότητα των φουμαρολών. Τις 23 Απριλίου άρχισαν οι πρώτες μικρές εκρήξεις, οι οποίες ακολουθήθηκαν από σεισμικές δονήσεις.Στις 8 Μαΐου 1902, ανήμερα της Αναλήψεως, το ηφαίστειο εξερράγη.Από τους 28.000 ανθρώπους κατοίκους του Σαιν Πιερ επέζησαν μόνο δύο.Το μαύρο νέφος έκανε την ζημιά, ήταν μια πυροκλαστική ροή, ένα φαινόμενο άγνωστο στους τότε επιστήμονες. Οι Γάλλοι το ονόμασαν nuee ardentes, δηλαδή πυρακτωμένα νέφη[έχουν εντοπιστεί και στην Κέφαλο-Κω].Η περιοχή του Σαιν Πιερ επλήγη από άλλες δύο πυροκλαστικές ροές ύστερα από δύο εκρήξεις στις 20 Μαΐου και 30 Αυγούστου, οι οποίες κατέστρεψαν όποια κτίρια είχαν απομείνει στη πόλη.Σήμερα στις αποθέσεις των πυροκλαστικών μπορεί κανείς να βρει από κεραμίδια σπιτιών,έως ανθρώπινα δόντια[φωτο].Το όρος Πελέ έχει παράγει τουλάχιστον 22 ισχυρές εκρήξεις (VEI 4+) τα τελευταία 10000 χρόνια.
Σύμφωνα με την μυθολογία μας, η Ιπποκρήνη ή «Πηγή του Αλόγου» στον Ελικώνα έφερνε ποιητική έμπνευση σε όποιον έπινε το νερό της. Η πηγή ήταν αφιερωμένη στις Μούσες, δημιουργήθηκε από τον καλπασμό του φτερωτού αλόγου Πηγάσου. Τον 7ο αιώνα π.Χ., ο ποιητής Ησίοδος στην Θεογονία εξύμνησε τη νεότητά του Ελικώνα όταν έβοσκε τα πρόβατά στις πλαγιές του, όπου ο Έρως και οι Μούσες ήδη είχαν ιερά και ένα χορευτικό πεδίο κοντά στην κορυφή στα 1.748 μέτρα . "Τα παλλόμενα πόδια τους ξυπνούν την ερωτική επιθυμία" έλεγε ο Ησίοδος. Εκεί οι Μούσες τον ενέπνευσαν και άρχισε να τραγουδά την απαρχή των θεών. Έτσι ο Ελικών έγινε το έμβλημα της ποιητικής εμπνεύσεως.Εκτός από την Ιπποκρήνη υπήρχε ακόμη μία πηγή η Αγγανίπη, και οι δύο με τη λέξη "ίππος" στο τοπωνύμιο τους .Ο Ελικώνας απλώνεται κατά μήκος των δυτικών ακτών της Βοιωτίας. Φωτογραφία- Jason König Ταφικό μνημείο κοντά στο πάρκινγκ του Αράπη, σημερινό Πλατάνι[Κερμετές] Κω. Η λέξη μαυσωλείο που χρησιμοποίησαν οι Ιταλοί αρχαιολόγοι υποδηλώνει μεγάλο, μνημειώδη τάφο. Ωστόσο, το μεγαλοπρεπές έργο δεν είναι γνωστό σε ποιο επιφανή αρχαίο ανήκει. Το μνημείο αποτελείται από 4 πυλώνες που υποστήριζαν ένα θόλο ο οποίος έπεσε μάλλον από κάποιο σεισμό. Ο αρχαιολόγος Laurenzi ανέφερε ότι η περιοχή από τον Αγ.Βασίλειο [Τσουκαλαριά], τον δρόμο της Βουρίνας και την ζώνη Εβραϊκά Ταφιά χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη τάφων που δεν κάλυπταν όλη την έκταση αλλά παρατηρούνται κατά μήκος των δρόμων. Το μεγαλύτερο μέρος από τους τάφους ήταν από πορώλιθο όμως διαδεδομένο υλικό ήταν το μάρμαρο και ο τραβερτίνης. Για τον Ιταλό αρχαιολόγο η νεκρόπολη [ελληνιστικής περιόδου;] πρέπει ήταν τεράστια, και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του χρειάζονταν αρκετά χρόνια για να την μελετήσουν.Φωτογραφία-archeologia.beniculturali.it
Μια ομάδα ερευνητών από το UC Riverside διαπίστωσε ότι τα δέντρα στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου μπορεί να είναι πιο ανθεκτικά από ό, τι πιστεύαμε προηγουμένως, σύμφωνα με νέα μελέτη από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας. Τα τροπικά δέντρα στο Paracou της Γαλλικής Γουιάνας έχουν αναπτύξει έναν ασυνήθιστο τρόπο για να προστατευθούν από τις ζημιές που προκαλεί η ξηρασία. Τα δέντρα χρησιμοποιούν μια αφθονία ζωντανών κυττάρων γύρω από το xylem τους για να συντηρήσουν και να αναδιανείμουν το νερό σε συνθήκες ξηρασίας. Το xylem (το επιστημονικό όνομα για το ξύλο) είναι ο μη ζωντανός ιστός ενός φυτού που μεταφέρει νερό και θρεπτικά συστατικά από το έδαφος στους μίσχους και τα φύλλα. Η μελέτη της ξηρασίας σε ένα από τα πιο βροχερά μέρη της Γης μπορεί να φαίνεται παράξενη, αλλά οι πρόσφατες ξηρασίες, συμπεριλαμβανομένης της θερμότητας ρεκόρ και της ξηρασίας κατά το 2015-16 του El Niño, απειλούν ήδη το τροπικό δάσος του Αμαζονίου. Εάν τα δέντρα πεθαίνουν εξαιτίας αυτών των ξηρασιών, ο άνθρακας που αποθηκεύουν θα απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα, όπου θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την υπερθέρμανση του πλανήτη. Τα τροπικά δέντρα επιβεβαιώνουν άλλη μια φορά τον Δαρβίνο ο κάθε κάτοικος του υπέροχου πλανήτη δίνει τον δικό του αγώνα επιβίωσης. Κανένας δεν τα παρατάει…..
Όρμος της Κεφάλου-Κω και το Ζηνί, 21-5-1968. Πριν από 530.000 χρόνια ο χώρος όπου βρίσκεται το Καμάρι ήταν εντελώς διαφορετικός. Στην περιοχή τότε υπήρχαν βραχονησίδες που συνδέονταν μεταξύ τους με ρηχή θάλασσα, βάθους έως 100 μέτρα. Μετά από έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα ακολούθησε μια τεράστια έκρηξη που είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το βουνό του Ζηνιού, ύψους 362μ. και με τη σχεδόν κυκλική επιφάνεια. Πάνω σε αυτό το αρχαίο ηφαίστειο, αργότερα, οι πρόγονοι μας έφτιαξαν το ναό του Δία. Που είναι ο κρατήρας της έκρηξης; Κάτω από να καταγάλανα νερά του όρμου. Το αποτέλεσμα αυτής της σπουδαίας ηφαιστειακής διαδικασίας ήταν να αναπτυχθεί αρχικά η καλντέρα του κόλπου της Κεφάλου. Μετά, σε σύντομο χρονικό διάστημα, ακολούθησε η έξοδος ηφαιστειακού υλικού υπό μορφή λάβας, που δεν μπόρεσε να διασκορπιστεί επειδή ήταν παχύρρευστη, και έτσι αναγκάστηκε να συσσωρευτεί. Νοτιοδυτικά της καλντέρας της Κεφάλου, η παρουσία πυροκλαστικών τόφων, πάχους 60 μέτρων, δείχνουν ότι ακολούθησε μια δεύτερη έκρηξη μετά την κατάρρευση της καλντέρας, που δημιούργησε τους τόφους και την ελαφρόπετρα της νοτιοδυτικής Κεφάλου. Πηγή- Γεωστοχασμοί, 2010
Από τη Νέα Ζηλανδία έρχεται ένα νέο βίντεο ενός όχι τόσο συνηθισμένου "ποταμού ", με κάπως όμορφη κοκκώδη ροή. Αυτό προκλήθηκε από τον κυκλώνα Ex Cyclone Gita, ο οποίος κατέληξε στην ξηρά σε ολόκληρο το κεντρικό τμήμα της Νέας Ζηλανδίας, φέρνοντας έντονες βροχοπτώσεις και, φυσικά, κατολισθήσεις. Ο "ποταμός από πέτρα" καταγράφηκε σε βίντεο από την Donna Field στον ποταμό Rakaia:Αυτό είναι ένα υπέροχο παράδειγμα μιας κοκκώδους ροής. Ενώ φαίνεται να είναι πολύ εξωτικές, οι κοκκώδεις ροές είναι αρκετά συνηθισμένες και έχουν περιγραφεί καλά στη βιβλιογραφία. Στην ουσία τα βότσαλα συμπεριφέρονται ως σωματίδια, επιτρέποντας συμπεριφορά παρόμοια με αυτή ενός υγρού. Ο Simon Cox από το GNS πρότεινε ότι το υλικό είναι πιθανώς από γραουβάκη. Ισως η ομοιομορφία των υλικών να βρίσκεται πίσω από τα ασυνήθιστα χαρακτηριστικά αυτής της ροής.Πηγή-landslideblog/ Οι Taíno ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ιθαγενείς λαούς της Καραϊβικής. Την εποχή της ευρωπαϊκής επαφής στα τέλη του 15ου αιώνα, ήταν οι κύριοι κάτοικοι των περισσότερων από την Κούβα, το Τρινιντάντ, την Τζαμάικα, την Ισπανία [Αϊτή και τη Δομινικανή Δημοκρατία] και το Πουέρτο Ρίκο. Οι ερευνητές έχουν δημιουργήσει την πρώτη σαφή γενετική απόδειξη ότι οι αυτόχθονες που ο Κολόμβος συναντήθηκε για πρώτη φορά στον Νέο Κόσμο εξακολουθούν να έχουν ζωντανούς απογόνους σήμερα. Ένα δόντι 1000 χρόνων έδωσε τα πρώτα σαφή γενετικά στοιχεία ότι οι Τάινο εξακολουθούν να έχουν ζωντανούς απογόνους σήμερα, παρά τις λανθασμένες αναφορές σε ορισμένες ιστορικές αφηγήσεις ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν εξαφανιστεί. Τα ευρήματα είναι πιθανό να έχουν ιδιαίτερη απήχηση για τους κατοίκους της Καραϊβικής και των ΗΠΑ που πίστευαν ότι έχουν την καταγωγή της από τους Τάινο, αλλά έως τώρα δεν ήταν σε θέση να αποδείξουν οριστικά ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό. Πηγή-University of Cambridge.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία και ιστορικές πηγές, το αρχαίο γεωργιανό βασίλειο της Κολχίδας ήταν πλούσιο σε χρυσό και οι ντόπιοι προέβαιναν σε εξόρυξη του ευγενούς μετάλλου από τους ποταμούς, χρησιμοποιώντας ειδικά ξύλινα αγγεία και προβιές. Οι Αργοναύτες συνοδεύονταν από τον Ιάσονα στην Κολχίδα στην προσπάθειά τους να βρουν την "Χρυσή Προβιά". Η σύγχρονη γεωλογική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή Svaneti (Μεγάλος Καύκασος) έδειξε ότι αυτή η περιοχή είναι επαρχία του πρώην Βασιλείου της Κολχίδας, όπου ήταν δυνατή η απόκτηση άφθονου χρυσού από τους ορεινούς ποταμούς .Τα νέα γεωλογικά δεδομένα δείχνουν ότι υπήρχε αρκετός χρυσός στην Svaneti με αποτέλεσμα να θεωρείται η χώρα πλούσια σε αυτό το ευγενές μέταλλο. Η γεωλογική έρευνα, οι μύθοι και οι ιστορικές πηγές, προτείνουν ότι ο μύθος για την αποστολή των Αργοναυτών στην αναζήτηση της Χρυσής Προβιάς στην Κολχίδα ήταν ένα πραγματικό γεγονός και ότι ο κύριος σκοπός αυτής της αποστολής ήταν να αποκτήσουν τις γνώσεις και την τεχνολογία εξόρυξης χρυσού Πηγή-Field investigation of the mythical “Gold Sands” of the ancient Colchis Kingdom and modern discussion on the Argonauts’ expedition -Avtandil V. Okrostsvaridze, David I. Bluashvili, Nona E. Gagnidze1 Γνωρίζατε ότι όλες οι πέτρες κέρλινγκ που χρησιμοποιούνται στο δημοφιλές άθλημα των Χειμ.Ολυμπιακών Αγώνων είναι κατασκευασμένες από γρανίτη που εξορύσσεται από το μικροσκοπικό, ακατοίκητο νησί Ailsa Craig, στα ανοικτά των ακτών της Σκωτίας;. Η επεξεργασία του γρανίτη για την τελική του μορφή γίνεται, 40 μίλια μακριά από το νησί στην ηπειρωτική χώρα. Το νησί είναι ότι έχει απομείνει από ένα εξαφανισμένο ηφαίστειο. Ο γρανίτης του νησιού έχει μια ασυνήθιστη κρυσταλλική σύνθεση που του δίνει μια διακριτική εμφάνιση αλλά και μια ομοιόμορφη σκληρότητα. Αυτές οι ιδιότητες έκαναν το πέτρωμα ένα αγαπημένο υλικό για την πέτρες κέρλινγκ.Το νησί ήταν ιδιοκτησία του David, Marquess της Ailsa μέχρι το 2013, όταν αγοράστηκε από ένα βρετανικό ίδρυμα.Το νησί ήταν ένα καταφύγιο για τους Καθολικούς κατά τη διάρκεια της μεταρρύθμισης της Σκωτίας τον 16ο αιώνα, αλλά σήμερα είναι σπίτι για τεράστιο αριθμό γκανέτ και έναν αυξανόμενο αριθμό puffin[είδος θαλάσσιου πτηνού]. Πηγή-Βικιπαίδεια
|
ΝέαΕιδήσεις,βίντεο από τον κόσμο της έρευνας&του γεωπεριβάλλοντος. Αρχεία
February 2019
|