Ένας ερευνητής έχει ανακαλύψει ένα ορυκτό από τη Δυτική Αυστραλία , που είναι μοναδικό και δεν φαίνεται να έχει σχέση με οποιοδήποτε άλλο. Ένας ανθρακωρύχος βρήκε στην περιοχή της λίμνης Cowan στη Δυτική Αυστραλία το άγνωστο ορυκτό και το έδωσε στον Dr Peter Elliott από το Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας για ανάλυση. Το νέο ορυκτό, που ονομάστηκε προσωρινά putnisite προς τιμή των Αυστραλών μεταλλειολόγων Ανδρέα και Christine Putnis, ανακηρύχθηκε μοναδικό."Τα περισσότερα ορυκτά ανήκουν σε μια οικογένεια ή μια μικρή ομάδα συναφών ορυκτών, ή αν αυτά δεν έχουν σχέση με άλλα μέταλλα που συχνά είναι σε μια συνθετική ένωση, αλλά ο putnisite είναι εντελώς μοναδικό και δεν σχετίζεται σε τίποτα", δήλωσε ο Elliott σε συνέντευξή του την περασμένη εβδομάδα .Πρόκειται για ημιδιαφανές και εύθραυστο ορυκτό και μέχρι στιγμής δεν έχει καμία γνωστή πρακτική χρήση. Μερικά από τα στοιχεία του putnisite είναι άνθρακας, ασβέστιο, χρώμιο και στρόντιο.Το όνομα του νέου ορυκτού δεν είναι ακόμα επίσημο. Θα πρέπει να εγκριθεί από τη Διεθνή Ορυκτολογική Ένωση. Ο Elliott είναι ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Σχολής της Γης και Περιβαλλοντικών Επιστημών της Αδελαΐδας.

Οι επισκέπτες στέκονται μέσα σε ένα εκτεθειμένο θάλαμο λάβας κοντά στο Thrihnukagigur στην Ισλανδία. Πριν από 4000 χρόνια μάγμα ξεχύθηκε μέσα από αυτό το μέρος , και σήμερα επιτρέπει στους επισκέπτες να το θαυμάζουν. Στην Ισλανδία, τα ηφαίστεια κάποτε πίστευαν ότι είναι μια πύλη προς την κόλαση, που σχετίζονται με το θάνατο και την καταστροφή. Σε απόσταση 30 λεπτών με τα πόδια από το Ρέικιαβικ βρίσκεται το Thrihnukagigur ,ανακαλύφθηκε στη δεκαετία του 1970 και είναι το μόνο μέρος στον κόσμο όπου οι επισκέπτες μπορούν να επισκεφθούν τον θάλαμο μάγματος του ηφαιστείου. Το Thrihnukagigur εκπλήσσει τους επισκέπτες , θαυμάστε το.

Ένα πάρα πολύ καλό βίντεο ,προέρχεται από το Ted-Ed. Με εντυπωσιακά κινούμενα σχέδια ξεκινά με το τσουνάμι της Ποτίδαιας. Το 479 π.Χ. στη χερσόνησο της Κασσάνδρας , σύμφωνα με ιστορικές αναφορές, ένα τσουνάμι έπνιξε και απέτρεψε την εισβολή των Περσών. Στη συνέχεια επιχειρεί μα απλό τρόπο να εξηγήσει το θαλάσσιο φαινόμενο πως σχηματίζεται και γιατί δημιουργεί τρομακτικές καταστροφές ενώ επιπλέον εξηγεί πώς οι επιστήμονες προσπαθούν να μειώσουν την καταστροφή τους στο μέλλον.

Καναδική εταιρεία, η οποία είχε εξασφαλίσει άδεια για να πραγματοποιήσει την πρώτη εξόρυξη για χρυσό και χαλκό στον πυθμένα του ωκεανού, ανοιχτά της Παπούα Νέα Γουινέας, ανακοίνωσε ότι κατέληξε σε συμφωνία - έπειτα από τριετή διαμάχη - με τη νησιωτική χώρα, η οποία ανοίγει το δρόμο για την υλοποίηση του φιλόδοξου σχεδίου.Η Παπούα Νέα Γουινέα είχε αρχικά συμφωνήσει να χρηματοδοτήσει το πρότζεκτ Solwara 1 σε ποσοστό 30%.

 Οι παλαιοντολόγοι έχουν περιγράψει ένα νέο είδος δολοφόνου μύγα που βρέθηκε διατηρημένα σε δύο κομμάτια , ηλικίας 100 εκατομμυρίων ετών σε κεχριμπάρι στην Βιρμανία.Οι μύγες είχαν μία ιδιαίτερη ​​στρατηγική θήρευσης – έστηναν ενέδρα για να πιάσουν το θήραμά τους κατά την πτήση. Τη στιγμή της επίθεσης τρυπούσαν τον σκελετό της λείας τους, εγχύοντας πεπτικά υγρά .

 Μια ομάδα επιστημόνων από το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία μελέτησαν τα τεράστια πλωτά υλικά από ηφαιστειακά πετρώματα που σχηματίστηκαν το 2012 κατά τη διάρκεια μιας υποθαλάσσιας έκρηξης ενός ηφαιστείου του Ειρηνικού.Δορυφορικές εικόνες από τα υλικά κατά μήκος του Ειρηνικού μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να δοκιμάσουν τα μοντέλα της ωκεάνιας κυκλοφορίας. Τα αποτελέσματά τους θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την πρόβλεψη της διασποράς των μελλοντικών ελαφρόπετρων (ηφαιστειακό πέτρωμα) και την προστασία των πλοίων από τους κινδύνους που εγκυμονούν.

Ross Stein είναι ένας από τους πιο διάσημους γεωφυσικούς, εργάζεται στο USGS έδωσε αυτή την ενδιαφέρουσα παρουσίαση μια-δυο μέρες πριν στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Εξηγεί τις βασικές αρχές της επιστήμης των σεισμών .Η έρευνά του επικεντρώνεται στο πώς οι σεισμοί αλληλεπιδρούν μέσω της μεταφοράς του στρες. Αναφέρεται στους μετασεισμούς, στην εξέλιξη των κύριων σεισμών κατά μήκος των ρηγμάτων, στην σεισμική ακολουθία, και σε διάφορα άλλα.

 Διεθνής ομάδα παλαιοντολόγων ανακάλυψε απολιθώματα του αρχαιότερου πτερόσαυρου που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, ο οποίος ζούσε πριν από περίπου 163 εκατ. έτη. Πρόκειται για ένα άγνωστο μέχρι είδος η ανακάλυψη του οποίου προσφέρει νέα δεδομένα για την καταγωγή και εξέλιξη αυτών των ιπτάμενων όντων.Οι πτεροδακτυλίδες πτερόσαυροι ήσαν μία ομάδα ιπτάμενων ερπετών που, καθώς εξελίχτηκαν, έγιναν τα μεγαλύτερα πλάσματα που έχουν ποτέ πετάξει στον πλανήτη μας - πολύ μεγαλύτερα από οποιονδήποτε έμβιο οργανισμό πετάει σήμερα στον αέρα.Ομάδα αμερικανών και κινέζων ερευνητών, με επικεφαλής τον παλαιοντολόγο Μπράιαν Άντρες του Πανεπιστημίου της Νότιας Φλόριντα και τον Σου Σινγκ της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών ανακάλυψε στην έρημο Γκόμπι της βορειοδυτικής Κίνας τα απολιθώματα ενός άγνωστου μέχρι σήμερα είδους της οικογένειας των πτεροδακτυλιδών.Το απολίθωμα βρέθηκε σε βάθος 35 μέτρων και φυλάσσεται στο Ινστιτούτο Παλαιοντολογίας Σπονδυλωτών και Παλαιοανθρωπολογίας του Πεκίνου, «γεμίζει ένα πολύ σημαντικό κενό στην ιστορία των πτερόσαυρων», δήλωσε ο δρ Άντρες.

 Από τις 10 Απριλίου έως 1 Μαΐου, μια ομάδα από επιστήμονες και τεχνικούς, τόσο στη θάλασσα όσο και στην ξηρά θα διενεργήσει διερευνητικές έρευνες σχετικά με την ποικιλομορφία και την διανομή ενδιαιτημάτων βαθέων υδάτων και την θαλάσσια ζωή στον κόλπο του Μεξικού.  

Επιστήμονες με επικεφαλής τη διεθνώς ανεγνωρισμένη ελληνικής καταγωγής παλαιοανθρωπολόγο Κατερίνα Χαρβάτη, καθηγήτρια του γερμανικού Πανεπιστημίου της Τυβίγγης (Tübingen), συνδύασαν τα πιο πρόσφατα ανατομικά και γενετικά στοιχεία, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι οι πρώτοι σύγχρονοι άνθρωποι (Ηomo sapiens) άρχισαν τις μεταναστεύσεις τους από την Αφρική πριν από περίπου 130.000 χρόνια, αρκετά νωρίτερα από ό,τι θεωρείτο μέχρι σήμερα.Όπως εκτιμούν οι ερευνητές, υπήρξαν διάφορα κύματα μεταναστεύσεων και πιθανότατα το αρχαιότερο ακολούθησε μία νότια διαδρομή, μέσω της Αραβικής χερσονήσου, με κατεύθυνση την Αυστραλία και τον Δυτικό Ειρηνικό.

 Μια ακόμη μελέτη για τις κλιματικές συνθήκες που επικρατούσαν στο μακρινό παρελθόν στις νοτιότερες περιοχές της Γης και ειδικά την Ανταρκτική αποκαλύπτει πως υπήρξε κάποια εποχή που η παγωμένη σήμερα ήπειρος είχε κλίμα παρόμοιο με αυτό της ηλιόλουστης Καλιφόρνιας!Τη νέα μελέτη πραγματοποίησαν ερευνητές του Πανεπιστημίου Γέιλ που διερεύνησαν τις συνθήκες που επικρατούσαν στις νοτιότερες περιοχές της Γης κατά την Ηώκαινο περίοδο που ξεκίνησε πριν από περίπου 55 εκατ. έτη και διήρκεσε περίπου 20 εκατ. έτη.

 «Η καταγραφή των γεωτρήσεων και όλων των σημείων υδροληψίας σε ένα ενιαίο ηλεκτρονικό μητρώο είναι σημαντικό βήμα για τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Με το Εθνικό Μητρώο Σημείων Υδροληψίας η χώρα αποκτά ένα σημαντικό ηλεκτρονικό εργαλείο που βοηθά στη χάραξη εθνικής πολιτικής για το νερό. Έχουμε απλοποιήσει τη διαδικασία που περιλαμβάνει τη συμπλήρωση μίας απλής αίτησης και την κατάθεση της στο δήμο. Καλούμε όσους πολίτες χρειάζεται να υποβάλλουν αίτηση, να συμμετέχουν στην καταγραφή των γεωτρήσεων και των υδροληψιών μέχρι τις 15 Μαΐου», δήλωσε ο Αναπληρωτής Υπουργός ΠΕΚΑ, Νίκος Ταγαράς, σχετικά με το θέμα της καταγραφής των σημείων υδροληψίας.

 Κάθε Πάσχα, στο ελληνικό χωριό του Βροντάδου, μέλη των αντίπαλων εκκλησιών εξαπολύουν έναν ρουκετοπόλεμο , ο βασικός στόχος για κάθε πλευρά είναι να χτυπήσει την καμπάνα της αντίπαλης εκκλησίας. Γιορτάζεται από τις εκκλησίες του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας Ερυθιανής για τουλάχιστον 125 χρόνια, ενώ η ακριβή του προέλευσή αποτελεί ένα μυστήριο. Δείτε φωτογραφίες

Βίντεο με διάφορες σκηνές από τον τελευταίο σημαντικό σεισμό των 7.2R στο Guerrero- Μεξικό της 18ης Απριλίου 2014

Σύμφωνα με την NASA μια ενδεχόμενη τήξη του παγετώνα Pine Island μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην άνοδο της στάθμης των ωκεανών έως και 1,5 μέτρο. Πρόσφατα αποκολλήθηκε από τον παγετώνα της Ανταρκτικής , το γιγάντιο παγόβουνο B31 ,επιφάνειας 660 τετρ. χιλιομέτρων και κινείται στον ανοικτό ωκεανό.Το παγόβουνο καλύπτει 4 φορές την έκταση του Μανχάταν, 4 του Σαν Φρανσίσκο και ίδια με το Λονδίνο και τα περίχωρά του.Το παγόβουνο από μόνο του δεν αναμένεται να προκαλέσει αξιοσημείωτη άνοδο της στάθμης της θάλασσας με την τήξη του να διαρκεί ένα χρόνο ή και περισσότερο.