/Ένα πολύπλοκο σύστημα ποταμοειδών καναλιών στον Άρη που θεωρείται ευρέως ότι έχουν σχηματιστεί από ρέοντα ύδατα θα μπορούσε αντίθετα να έχει χαραχθεί από μια τεράστια ροή λάβας, σύμφωνα με νέα μελέτη. Τα ευρήματα θα μπορούσαν να επηρεάσουν την κατανόησή μας για το πώς ο Άρης θα μπορούσε να υποστηρίζει τη ζωή στο παρελθόν.Στον Άρη έχουν βρεθεί στοιχεία που αποτελούν ενδείξεις παλιότερης γεωλογικής δραστηριότητας. Στον πλανήτη υπάρχουν τεράστια ηφαίστεια, ανάμεσά τους το (ανενεργό σήμερα) ηφαίστειο Όλυμπος στο υψίπεδο Θαρσίς, που είναι και το ψηλότερο βουνό του ηλιακού συστήματος με ύψος 27.000 μέτρα[.Το μεγάλο ύψος του ηφαιστείου οφείλεται στο γεγονός ότι στον Άρη, σε αντίθεση με τη Γη, δεν υπάρχει κίνηση τεκτονικών πλακών, κι έτσι η εκροή μάγματος συνεχίστηκε για εκατομμύρια χρόνια στο ίδιο σημείο ψηλώνοντας ολοένα τον Όλυμπο. Απτές ενδείξεις ηφαιστειακής δραστηριότητας έχουν βρεθεί στον κρατήρα Γκούσεβ, που εξερεύνησε το ρομπότ Spirit, με την ανεύρεση ηφαιστειακού βασάλτη και άλλων πετρωμάτων. Ο κρατήρας, που λόγω της μορφολογίας του πιστεύεται ότι φιλοξενούσε κατά το παρελθόν μία τεράστια λίμνη, βρέθηκε να καλύπτεται από υλικά που εκτοξεύτηκαν από ένα ηφαίστειο λίγο βορειότερα.Σήμερα η γεωλογική ενεργότητα του Άρη ανήκει στο παρελθόν· ο πλανήτης μπορεί να θεωρηθεί γεωλογικά νεκρός, αν και η ύπαρξη μεθανίου σε ίχνη σε ορισμένες περιοχές υποστηρίζεται ότι προκαλείται από περιορισμένη ηφαιστειακή δραστηριότητα, όπως και η πιθανολογούμενη έκλυση υγρού νερού σε ίχνη. Πηγή-earthmagazine.org/Βικιπαίδεια

Νέα έρευνα διαπιστώνει μεγάλοι σεισμοί μπορούν να προκαλέσουν υποθαλάσσιες κατολισθήσεις χιλιάδες μίλια μακριά, εβδομάδες ή μήνες μετά τον σεισμό.Οι ερευνητές ανέλυσαν τα δεδομένα από σεισμογράφους στον βυθό του ωκεανού στα ανοικτά των ακτών της Ουάσιγκτον, Όρεγκον σε μια σειρά από υποβρύχιες κατολισθήσεις στην ζώνη καταβύθισης Cascadia , 80-161 χιλιόμετρα  από την ακτή Pacific Northwest, το 2012 -8.6R σεισμός στoν Ινδικό Ωκεανό - περισσότερα από 13.500 χιλιόμετρα  μακριά. Αυτές οι υποθαλάσσιες  κατολισθήσεις σημειώθηκαν κατά διαστήματα για σχεδόν τέσσερις μήνες μετά το σεισμό.Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι σεισμοί μπορούν να προκαλέσουν πρόσθετους σεισμούς σε άλλα ρήγματα σε όλο τον κόσμο, αλλά η νέα μελέτη δείχνει ότι οι σεισμοί μπορεί επίσης να ξεκινήσουν υποθαλάσσιες κατολισθήσεις μακριά από το σεισμό.«Η βασική υπόθεση ... είναι ότι αυτές οι υποθαλάσσιες κατολισθήσεις παράγονται από τους τοπικούς σεισμούς,» δήλωσε ο Paul Johnson, ένας ωκεανογράφος στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ και επικεφαλής συγγραφέας της νέας μελέτης που δημοσιεύθηκε στο Journal of Geophysical Research: Solid Earth , ένα περιοδικό της αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης. «Όμως αυτή η μελέτη έδειξε ότι μπορούν να δημιουργηθούν από σεισμούς σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη».Τα νέα ευρήματα θα μπορούσαν να περιπλέξουν τα αρχεία των ιζημάτων που χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση του σεισμικού κινδύνου. Αν υποθαλάσσιες κατολισθήσεις θα μπορούσαν να προκληθούν από σεισμούς μακριά, όχι μόνο σε κοντινή απόσταση, οι επιστήμονες μπορεί να χρειαστεί να εξετάσουν κατά πόσον ένας τοπικός ή ένας μακρινός σεισμός είναι υπεύθυνος και τον κίνδυνο εκτίμησης του σεισμού, σύμφωνα με τους συντάκτες της μελέτης. Πηγή:Αμερικανική Γεωφυσική Ένωση

​

​Οι Τριλοβίτες τα εξαφανισμένα ασπόνδυλα ζώα της συνομοταξίας των αρθροπόδων ,ήταν υδρόβιοι θαλάσσιοι οργανισμοί.Δεν έχουν βρεθεί τριλοβίτες που ζούσαν σε γλυκά νερά . Κατά ορισμένους ερευνητές  υπήρξαν οι πρόγονοι των σημερινών εντόμων.Είναι διάσημοι όχι μόνο επειδή ήταν τόσο όμορφα λειτουργικοί, ή επειδή μπόρεσαν να  να διατηρηθούν τόσο καλά.Είναι γνωστοί σε όλο τον κόσμο επειδή ήταν παντού! Εφτασε να είναι ένα είδος κοσμοπολίτης όπως σήμερα είναι ο άνθρωπος. Ωστόσο η φύση απεχθάνεται τέτοια είδη.Εμφανίστηκαν στην αρχή της Κάμβριας περιόδου και αρχίσουν να φθίνουν έως τέλικής εξαφάνισης, όταν, κατά τη διάρκεια της ύστερης Δεβόνειας περιόδου, οι τριλοβίτες - εκτός του είδους Proetida - πιέστηκαν από τις περιβαλλοντικές αλλαγές. Ο τελευταίος εξαφανίστηκε περίπου 250 εκατομμύρια χρόνια πριν από σήμερα.

Η Κοινοπολιτεία της Δομινίκας ή Ντομίνικα  είναι μια ηφαιστειογενής νησιωτική χώρα της Καραϊβικής, μία των Μικρών Αντιλλών, μεταξύ των νήσων της Μαρτινίκας και της Γουαδελούπης, μήκους 27 μιλίων και εύρους 13 μιλίων, συνολικής έκτασης 754 τ.χλμ. και πληθυσμό 71.293 κατοίκους . Ένα από τα πιο μοναδικά περιβάλλοντα της Ντομίνικα είναι οι θαλάσσιες υδροθερμικές αναβλύσεις  που παρατηρούνται λίγα μέτρα από την παραλία. Υπάρχουν μερικές τοποθεσίες στο νησί που εμφανίζουν αυτό το φαινόμενο. Μία από τις οποίες είναι η κατάλληλα ονομαζόμενη παραλία Champagne. Βρίσκεται στη νοτιοανατολική ακτή, είναι μια μοναδική εμπειρία για να κολυμπήσετε σίγουρα μέσα από τόσες πολλές φυσαλίδες!Κολύμπι σε φυσαλίδες,από αέρια, όπως άνθρακα και διοξείδιο του θείου, στο τοπικό ωκεάνιο οικοσύστημα. Επιστήμονες ενδιαφέρονται για τις επιπτώσεις αυτών των αερίων στην υγεία και την αφθονία των μικροσκοπικών οργανισμών που ονομάζονται τρηματοφόρα τα οποία ζουν πάνω ή μέσα στην άμμο στο θαλασσινό νερό. Αυτά  παράγουν ένα κέλυφος ανθρακικού ασβεστίου, που είναι επιρρεπές σε αλλαγές στη χημεία των ωκεανών. Σε τοποθεσίες όπως η παραλία Champagne, τα τρηματοφόρα επηρεάζονται από αυτό το μοναδικό περιβάλλον. Πηγή-blogs.agu.org/

Χρησιμοποιώντας τηλεκατευθυνόμενα ρομπότ βαθιάς θάλασσας οι ερευνητές κατέγραψαν και ανέλυσαν τη θερμοκρασία και την ηλεκτρική αγωγιμότητα των ρευστών, τα οποία εξέρχονται βίαια από το υδροθερμικό πεδίο που βρίσκεται μέσα στο βυθό του κρατήρα του Κολούμπου. Η έρευνα ανέδειξε τα μοτίβα δραστηριότητας κατά την ενεργητική και την αδρανή φάση του ηφαιστείου, το οποίο είχε βρεθεί σε σχεδόν εκρηκτική κατάσταση τα καλοκαίρια του 2010 και του 2011, όταν μελετήθηκε για πρώτη φορά από το αμερικάνικο ερευνητικό σκάφος «Ναυτίλος» του Πανεπιστημίου του Rhode Island, σε συνεργασία με το ΕΚΠΑ. Η ηλεκτρική αγωγιμότητα δεν ισορροπεί, ως αποτέλεσμα της χαοτικής κίνησης φορτισμένων ιόντων που εξέρχονται από το υπέδαφος του ηφαιστείου προς το υδάτινο περιβάλλον.Η κατάσταση σε περιόδους δραστηριότητας αλλάζει δραστικά: η θερμοκρασία των υδροθερμικών ρευστών μειώνεται δραστικά και σταθεροποιείται στο περιβάλλον του κρατήρα, πέφτοντας από τους 230 στους 16 βαθμούς Κελσίου.Η αγωγιμότητα χαρακτηρίζεται από σαφή περιοδικότητα, η οποία αντανακλά τον τρόπο με τον οποίο το ηφαίστειο στέλνει βίαιες εκροές ρευστών κάθε περίπου 2 λεπτά. Το Κολούμπο, βρίσκεται 7 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Σαντορίνης και σε βάθος 500 μέτρων, θεωρείται ένα από τα πιο ενεργά και επικίνδυνα της Μεσογείου, στέλνει βίαιες εκροές ρευστών και αερίων κάθε περίπου δύο λεπτά, πράγμα που αποτελεί την «ανάσα» του σύμφωνα με τους ερευνητές.

​

Το αλάτι αποπάγωσης το οποίο τοποθετείται στους δρόμους τον χειμώνα καταλήγει στους υδροφόρους ορίζοντες μας; Εάν ζείτε σε ένα κρύο κλίμα, έχετε αναρωτηθεί ποτέ, που καταλήγει το αλάτι το οποίο τοποθετείται στους δρόμους τον χειμώνα. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, το μεγαλύτερο μέρος του άλατος ξεπλένεται καθώς ο πάγος λιώνει, ή παρασύρεται από τη βροχή. Αυτή η αλμυρή «απορροή» καταλήγει σε κοντινά ρέματα της εθνικής οδού. Ωστόσο, αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας… Μία μελέτη σε μια σημαντική διασταύρωση αυτοκινητόδρομου στην δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ηνωμένου Βασιλείου,Μπέρμιγχαμ (πληθυσμό πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι), έδειξε πόσο αλάτι από την εθνική οδό καταλήγει στα υπόγεια ύδατα και την πιθανή μακροχρόνια συσσώρευση του στους υποκείμενους υπόγειους υδάτινους πόρους που διοχετεύονται για την παροχή νερού. Αν και η προέλευση του αλατιού στα ρέματα και λίμνες έχει σχετικά καλά μελετηθεί , τα μονοπάτια από τα οποία το αλάτι κινείται από εθνικές οδούς για τα υπόγεια ύδατα είναι ελάχιστα κατανοητή. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 2012-13 υπολογίζεται ότι περίπου 510 τόνοι από αλάτι αποπάγωσης τοποθετήθηκαν στην εθνική οδό και το κύριο οδικό δίκτυο σε όλη τη λεκάνη. Εκτιμάται ότι περίπου 12% από το αλάτι αποπάγωσης, αυτό είναι περίπου 63 τόνοι κατά την περίοδο 2012-13 χειμώνα, διέρρευσε στα υπόγεια νερά και στον υδροφόρο ορίζοντα και μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τις πηγές τροφοδοσίας στη περιοχή. Ενώ οι αυξήσεις στις συγκεντρώσεις χλωριούχου στα υπόγεια ύδατα που παρατηρείται μέχρι σήμερα ήταν μέτρια, και ευτυχώς παραμένει πολύ κάτω από τα πρότυπα του πόσιμου νερού, η σταθερή ετήσια συσσώρευση αλάτων στα υπόγεια ύδατα εξακολουθεί να προκαλεί ανησυχία αφού έχει συσσωρευτεί σήμερα πάνω από περίπου 50 και πλέον χρόνια. Θα πρέπει να ανησυχούμε τόσο πολύ για το αλάτι που ρέει προς τα ρεύματα και στα υπόγεια νερά γύρω από τους αυτοκινητόδρομους μας; Δεν υπάρχει ακόμα μια απλή απάντηση σε αυτό, αλλά, με μια παγκόσμια τάση προς την αύξηση της αστικοποίησης, αυτό είναι ένας σημαντικός τομέας της τρέχουσας και της μελλοντικής έρευνας. Πηγή-Πανεπιστήμιο του Strathclyde.

​

Η Skull Valley[κοιλάδα του κρανίου] είναι μια μακριά κοιλάδα μήκους 40 μιλίων που βρίσκεται στην ανατολική περιοχή Tooele της Γιούτα. Σε αυτά τα βίντεο ο κυνηγός μετεωριτών μας καθοδηγεί  στην ανάλυση ενός υποτιθέμενου μετεωρίτη που βρήκε στην κοιλάδα.

​

Πάνω από 2 εκατομμύρια χρόνια πριν, το 1/3 από τα μεγαλύτερα θαλάσσια ζώα, όπως καρχαρίες, φάλαινες, θαλάσσια πουλιά και οι θαλάσσιες χελώνες εξαφανίστηκε. Αυτή η άγνωστη περίπτωση εξαφάνισης όχι μόνο είχε σημαντικό αντίκτυπο στην ιστορική βιοποικιλότητα της Γης, αλλά και στη λειτουργία των οικοσυστημάτων. Μία διεθνής ομάδα ερεύνησε τα απολιθώματα θαλάσσιων μεγάλων θηλαστικών από το Πλειόκαινο και το Πλειστόκαινο  (5,3 εκατ.  έως 9.700 χρόνια π.Χ.). και πραγματοποίησε μία μελέτη στο Παλαιοντολογικό Ινστιτούτο και Μουσείο του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης. Πάνω απ 'όλα,  ανακαλύφθηκε μία περίπτωση εξαφάνισης ειδών που  επηρέασε τα θαλάσσια θηλαστικά,και από το 55%  έχασε την ποικιλομορφία του. Εως το 43% των ειδών θάλασσας χελώνας χάθηκε, μαζί με το 35% των θαλάσσιων πτηνών και το 9% των καρχαριών. Από την άλλη πλευρά, νέες μορφές ζωής αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια της μετέπειτα εποχής, το Πλειστόκαινο: Περίπου το 1/4 των ζωικών ειδών, συμπεριλαμβανομένων των πολικών αρκούδων Ursus ή των πιγκουίνων Megadyptes, δεν υπήρχε κατά τη διάρκεια του Πλειόκαινου. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κατά τη στιγμή της εξαφάνισης, τα παράκτια ενδιαιτήματα μειώθηκαν σημαντικά λόγω των βίαιων διακυμάνσεων της στάθμης της θάλασσας.Τα μεγάλα θερμόαιμα θαλάσσια ζώα είναι πιο ευάλωτα στις παγκόσμιες περιβαλλοντικές αλλαγές. Οι ερευνητές προτείνουν ότι η ξαφνική απώλεια των παραγωγικών παράκτιων ενδιαιτημάτων, μαζί με τους ωκεανογραφικούς παράγοντες όπως τα τροποποιημένα θαλάσσια ρεύματα, συνέβαλαν σημαντικά σε αυτές τις εξαφανίσεις. Τα μοντέλα έχουν δείξει ότι τα θερμόαιμα ζώα είναι πιο πιθανό να εξαφανιστούν. Για παράδειγμα, εξαφανίστηκαν είδη αγελάδων θαλάσσης και φάλαινες, καθώς και ο τεράστιος καρχαρίας Carcharocles megalodon. Αυτή η μελέτη δείχνει ότι η θαλάσσια μεγαφάουνα ήταν πολύ πιο ευάλωτη στις παγκόσμιες περιβαλλοντικές αλλαγές στο πρόσφατο γεωλογικό παρελθόν από ό, τι είχε προηγουμένως υποτεθεί. Σήμερα, μεγάλα θαλάσσια είδη όπως οι φάλαινες ή οι φώκιες είναι επίσης ιδιαίτερα ευάλωτες στις ανθρώπινες επιρροές. Πηγή:Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης

​

Νέες μετρήσεις των κρατήρων πρόσκρουσης στις ομαλές πεδιάδες του Ερμή δείχνουν ότι η μορφολογία του εσώτατου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος αλλάζει δύο φορές το ποσοστό των γεωμορφών από ότι στη Σελήνη. Τα τελευταία δισεκατομμύρια χρόνια, οι συγκρούσεις με μετεωρίτες, αστεροειδείς και τους κομήτες ήταν η πρωταρχική διαδικασία που τροποποίησε τις επιφάνειες τόσο της Σελήνης όσο και του πλανήτη Ερμή. Με την πάροδο του χρόνου, οι μικρότερες προσκρούσεις, τα συντρίμμια που εκτοξεύονταν από αυτές και άλλες διαδικασίες όπως η θερμική διαστολή και συστολή έχουν υποβαθμίσει τους κρατήρες αυτών των συγκρούσεων αφήνοντας πίσω τους πιο ρηχούς. Ερευνητές ποσοτικοποίησαν την ταχύτητα με την οποία εξελίσσεται το τοπίο του Ερμή και σύγκριναν τα αποτελέσματα με την επιφάνεια του σεληνιακού τοπίου. Χρησιμοποιώντας τοπογραφικά προφίλ του Ερμή που δημιουργήθηκαν από δύο διαφορετικές τεχνικές - άμεσες μετρήσεις μετρήσεως αλυσιδωτών λέιζερ και εικόνων υψηλής ανάλυσης - οι ερευνητές απέκτησαν μετρήσεις βάθους έως την διάμετρο από 204 κρατήρες ομοιόμορφου μεγέθους στις ομαλές πεδιάδες του Ερμή. Παραδόξως, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι κρατήρες του Ερμή είναι ουσιαστικά πιο ρηχοί από εκείνους της Σελήνης και επομένως έχουν τροποποιηθεί περισσότερο, παρά το γεγονός ότι οι ηφαιστειακές πεδιάδες και στα δύο σώματα είναι κοντά στην ίδια ηλικία. Πρόσθετες αναλύσεις που χρησιμοποιούν μοντέλα που εκτιμούν την ταχύτητα της εξέλιξης της γης καταδεικνύουν ότι η υποβάθμιση του κρατήρα συμβαίνει δύο φορές πιο γρήγορα στον Ερμή, από ότι στη Σελήνη. Αυτή η ουσιαστική διαφορά στα ποσοστά υποβάθμισης εγείρει μια σειρά αινιγματικών ερωτήσεων με δυνητικά ευρείες συνέπειες, συμπεριλαμβανομένης της ύπαρξης διαφορετικών διεργασιών αποσάθρωσης στα δύο σώματα και εάν ο πληθυσμός κρατήρων στις παλαιότερες εκτάσεις του Ερμή μπορεί να τροποποιηθεί σημαντικά λόγω του γρήγορου ρυθμού εξέλιξης των γεωμορφών . Πηγή-Geophysical Research Letters

​

Αυτό το ηφαίστειο έχει προσθέσει 2 στρέμματα γης στο  νησί της Χαβάης. Όταν ο Kilauea, το πιο ενεργό ηφαίστειο του κόσμου, ξέσπασε τον Αύγουστο του 2016, έστειλε λάβα που διέρρευσε μέσα από τα δάση και χύθηκε στη θάλασσα. Ο Mick Kalber ήταν αρκετά τυχερός για να πιάσει τη δράση στην κάμερα. Η Χαβάη συνεχίζει να αυξάνεται και η ροή της λάβας του ηφαιστείου δεν δείχνει κανένα σημάδι διακοπής.

Η ακουαμαρίνα είναι μια γαλαζοπράσινη παραλλαγή της βηρύλλου. Αν και δεν είναι τόσο ακριβή όσο το σμαράγδι, χρησιμοποιείται, ως πολύτιμος λίθος.H AquaMarine Dom Pedro είναι το μεγαλύτερο σε όλο τον κόσμο. Αποκόπηκε από ένα κρύσταλλο που αρχικά ζύγιζε περίπου 45 κιλά και έχει μήκος μεγαλύτερο από 0,91 μ. Η πέτρα εξορύχτηκε στο Pedra Azul, στην πολιτεία Minas Gerais στη Βραζιλία γύρω στο 1980 και ονομάστηκε από τους βραζιλιάνους αυτοκράτορες Pedro I και Pedro II. Ο μπλε-πράσινος πολύτιμος λίθος κόπηκε από τον Bernd Munsteiner σε μορφή οβελίσκου που ζυγίζει 10.363 καράτια. Οι τελικές διαστάσεις έχουν ύψος 36 cm και πλάτος 10 cm. Το κόσμημα δωρήθηκε στο Smithsonian Institution από τη Jane Mitchell και τον Jeffery Bland. Στεγάζεται στο Hall of Geology του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Janet Annenberg Hooker.

​Τα μελανοσώματα είναι οι μικροσκοπικές συσκευασίες χρωστικής μελανίνης που δίνουν στα φτερά τους μαύρο, γκρι ή καφέ χρώμα. Η εικόνα ηλεκτρονικού μικροσκοπίου που λήφθηκε από το φτερό ενός απολιθωμένου πουλιού 55 εκ.ετών στη Δανία βοήθησε τους επιστήμονες να καταλάβουν το χρώμα των φτερών των δεινοσαύρων.Οι παλαιοντολόγοι εξέταζαν τα απολιθωμένα φτερά με ηλεκτρονικά μικροσκόπια σάρωσης από τις αρχές της δεκαετίας του '80. Είχαν παρατηρήσει αυτά τα κυλινδρικά αντικείμενα και μάλιστα επιβεβαίωσαν ότι ήταν κατασκευασμένα από οργανικά μόρια που περιέχουν άνθρακα σε αντίθεση με τον περιβάλλοντα βράχο. Ωστόσο, οι παλαιοντολόγοι είναι ως επί το πλείστον άνθρωποι που ασχολούνται με οστά και, παραδοσιακά, δεν έχουν σκεφτεί πολλά για τη βιολογία των κυττάρων.Πηγή-popsci.com

Πάνω από επτά μίλια μακριά από την ακτή της Ιρλανδίας, βρίσκεται ο μονόλιθος της θάλασσας του Skellig Michael, ένα μαγευτικό νησί που τον 14ο αιώνα φιλοξενούσε μια κοινότητα απομονωμένων μοναχών. Το νησί  χρησιμοποιήθηκε και για την ταινία 'Star Wars'. Πριν από τους μοναχούς το νησί φιλοξενούσε κυρίως πουλιά για ζευγάρωμα.Το νησί αντιπροσωπεύει μία από τις πιο δυτικές εκθέσεις δεβόνιων πετρωμάτων στη Δυτική Ευρώπη. Αυτοί οι βράχοι είναι ιζηματογενείς και αποτέθηκαν μεταξύ 360 και 374 εκατομμύρια χρόνια πριν. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η Ιρλανδία, ως τμήμα μιας μεγαλύτερης ηπειρωτικής γης, βρισκόταν νότια του ισημερινού. Μια κατάθλιψη ή λεκάνη του Munster, υπήρχε στη νότια Ιρλανδία αυτή τη στιγμή, επιτρέποντας τη συσσώρευση μεγάλου πάχους ιζήματος. Η λεκάνη ήταν οριοθετημένη από ορεινές περιοχές προς βορρά και νότο. Τα 200 μ. ιζημάτων που εκτίθενται στον Skellig Michael έχουν αποτεθεί σε προσχωσιγενή και ποτάμια περιβάλλοντα σε αυτή τη λεκάνη.
 

​

Χρυσό φυλακτό του Χέρισφα [ Herishef], 720-700 π.Χ. Ο Herishef είναι ένας πολύ αρχαίος και ξεχασμένος αιγυπτιακός θεός. Συνδέεται με τη γονιμότητα και τη δημιουργία της ζωής. Το όνομά του σημαίνει «αυτός που είναι στη λίμνη του». Πιστεύεται ότι έχει προκύψει από τα αρχέγονα έλη , και συνδέεται με την δημιουργία της γης γι ‘αυτό συνδέεται συχνά με τον Όσιρι, βασιλιά του υποκόσμου και του θεού της βλάστησης, και τον Re, ο οποίος είναι ο ήλιος στον ουρανό κάθε μέρα και με τον υπόκοσμο το βράδυ. Στην περίπτωση του αγάλματος μας, η συνεργασία είναι με τον Όσιρη. Μπορεί να εξηγηθεί από το κεφάλι φόρεμα του, που ονομάζεται στέμμα «Atef».Ο Όσιρις σχεδόν πάντα απεικονίζεται φορώντας το.Γιατί θα απεικονίζονταν ο Χέρισφα φορώντας ένα κοστούμι άλλου θεού; Λοιπόν, για τους αρχαίους Αιγύπτιους οι θεοί αντιπροσώπευαν φυσικές δυνάμεις και αφηρημένες ιδέες. Δεν ήταν ασυνήθιστο να συνδυάσουμε τις ιδιότητες δύο θεών σε ένα συμβολικό τεχνούργημα που αντιπροσωπεύει μια νέα ιδέα. Οι θεοί των Αιγυπτίων ήταν εδώ και για πολύ καιρό, γι 'αυτό έπρεπε να προσαρμόσουν τους θεούς τους στις μεταβαλλόμενες ανάγκες των ανθρώπων και αυτός είναι ένας τρόπος που επιτεύχθηκε. Ο  Χέρισφα λατρεύτηκε τουλάχιστον από την πρώτη Ενδιάμεση Περίοδο (περ. 2181-2055 π.Χ.) μέχρι τη Ρωμαϊκή εποχή. Αντικείμενο αφιερωμένο στον Χέρισφα ανακαλύφθηκε στο ναό της Ίσιδας στην Πομπηία. Το παραπάνω χρυσό αγαλματίδιο που προβλήθηκε στην Αίθουσα της Αρχαίας Αιγύπτου, ανακαλύφθηκε από τον περίφημο Αιγυπτιολόγο Flinders Petrie περί το 1904 στα λείψανα του μεγάλου ναού του Ηρήσιου, που βρίσκεται στην αρχαία πόλη της Ηρακλειόπολης, το λατρευτικό κέντρο του θεού. Σε ένα ενδιαφέρον παιχνίδι της τύχης, τυχαίνει να έχουμε το φέρετρο ενός ιερέα αφιερωμένου στον Χέρισφα, που ονομάζεται Ankhemmaat.Πηγή-blog.hmns.org/

​