​Ο Ιβάν ο Τρομερός (1530 – 1584) ,μετά το θάνατο του πατέρα του, σε ηλικία μόλις 3 ετών κυβέρνησε την Ρωσία. Έζησε από κοντά τις αιματηρές συγκρούσεις εξουσίας μεταξύ των αντιπάλων ομάδων των Βογιάρων. Αυτή η εμπειρία επηρέασε σημαντικά το χαρακτήρα τού Ιβάν. Η προσωπικότητά του χαρακτηριζόταν από δυσπιστία προς τους πάντες και από υπέρμετρη οξυθυμία, μέχρι που σκότωσε το 1581 σε παροξυσμό θυμού τον πρωτότοκο γιο του και από πρωτοφανή ακόμα και για τη Ρωσία του 16ου αιώνα, βαναυσότητα. Για αυτό τον λόγο του δόθηκε το προσωνύμιο ''ο Τρομερός''.Ωστόσο, ο παροξυσμός και η κρίση εκτός από τους ανθρώπους παρουσιάζεται και στα ηφαίστεια. Σε μία νέα φάση παροξυσμού βρέθηκε πριν λίγα χρόνια το ηφαίστειο Ιβάν ο Τρομερός, ένα από τα μεγαλύτερα στο νησί της Ιτουρούπ (Κουρίλες νήσοι).Στα πλησιέστερα του κατοικημένα σημεία έπεσε τέφρα. Περίπου 2 χιλιοστά τέφρας έπεσαν και στην πόλη του Κουρίλσκ. Το κεντρικό νησί Ιτουρούπ περιέχει τα ηφαίστεια του Ιβάν Γκρόζνι(Τρομερός) και του Tebenkov. Το πρώτο έχει μια καλντέρα διαμέτρου 3-3,5 χλμ. Η τελευταία έκρηξη του Ιβάν του Τρομερού εκδηλώθηκε το 1989.

Ενας ξεχωριστός σχηματισμός στο ύψωμα Παλιόσκαλα του Αγ.Φωκά Κω, σύμφωνα με τον Desio είναι ηλικίας 34εκ-11εκ.ετών.Eίναι το τελευταίο ίζημα που έχει αποτεθεί πριν την ανύψωση ενός βουνού.Ο φλύσχης είναι καλά διαστρωμένος κάτω ενώ παρουσιάζει χαοτική δομή πιο πάνω[άγριος φλύσχης]. Το πάχος του κυμαίνεται από μερικά χιλιοστά έως αρκετά εκατοστά.Ο όρος δεν αναφέρεται σ' ένα συγκεκριμένο πέτρωμα, αλλά χρησιμοποιείται για να δηλώσει θαλάσσια ιζηματογενή φάση που δημιουργήθηκε από ρεύματα θολότητας. Πρόκειται για σχηματισμό από πετρώματα (κυρίως αργιλικά  και ανθρακικά, κροκαλοπαγή, ψαμμίτες), που σχηματίστηκαν πάνω από μια ζώνη υποβύθισης πλακών.Επιπλέον, ένα ορεινό τοπίο που κυριαρχείται από φλύσχη, είναι βέβαιο ότι παράγει αρκετές κατολισθήσεις,όπως συμβαίνει στην Παλόσκαλα, που οφείλονται σε μηχανικά αδύναμα στρώματα από αργιλώδεις άμμους.

Μία πυρκαγιά εξαπλώνεται γρήγορα με ταχύτητα ανέμου μέχρι και 80 χλμ/ ώρα. Οι πυρκαγιές μπορούν να εξαπλωθούν πολύ γρήγορα, αλλά επιπλέον 10 βαθμοί κλίσης του εδάφους είναι αρκετοί για να διπλασιάσουν την ταχύτητα με την οποία εξαπλώνεται μια πυρκαγιά. Σε ορισμένα σημεία όπως σε ένα φαράγγι, η κλίση είναι τριπλάσια από αυτή, άρα η ταχύτητα τριπλασιάζεται. Οι πυρκαγιές μπορούν να ταξιδέψουν γρήγορα: έως 10χλμ ανά ώρα σε δάση και έως 23χλμ. ανά ώρα σε λιβάδια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, αν η φωτιά ξεκινήσει κοντά στο βάθος ενός φαραγγιού έχει μόνο ένα μικρό χρονικό διάστημα προτού εξαπλωθεί και κατακλύσει όλη την κοιλάδα.Αν έχει μεγάλη κλίση το έδαφός όπως π.χ στο Ασφενδιού, οι φλόγες μπορούν να ταξιδέψουν ακόμα πιο γρήγορα, να βρουν στην πορεία υλικό που θα τις επανατροφοδοτεί και τότε η ταχύτητα της φωτιάς μπορεί να φτάσει στο σπίτι σου , σε ελάχιστο χρόνο. Αν υποθέσουμε ότι θα κινηθεί με 30χλμ/ώρα θα φτάσει περίπου σε 6 λεπτά στο Ασφενδιού και σε 11 λεπτά στις παρυφές του Ζιπαριού. Ο χρόνος δηλαδή που έχεις στη διάθεση σου είναι ελάχιστος για να αντιδράσεις. Ούτε η πολιτική προστασία ούτε ο Δήμαρχος μπορεί να σε σώσει.Γι αυτό το σενάριο είναι καλύτερα να έχεις σχεδιάσει από πριν την διαδρομή μαζί με τους αρμόδιους φορείς. Αν οι αρμόδιοι έχουν «σοβαρότερα» θέματα να ασχοληθούν  τότε  το μόνο που σου μένει να κάνεις είναι tendenko. Δηλαδή δεν περιμένεις από κανένα τίποτα. Ενεργείς μόνος όταν δεις ή μυρίσεις καμμένο υλικό και όταν επικρατεί ισχυρός άνεμος στην περιοχή. Φεύγεις αμέσως από το σπίτι και κινείται σε χαμηλότερο υψόμετρο ακολουθώντας διαδρομή με λιγότερη βλάστηση, αποφεύγεις τα φαράγγια, μέχρι να φτάσεις σε μία ασφαλή περιοχή.

​Δήμαρχος Ραφήνας:« Ποτέ δεν λάβαμε εντολή εκκένωσης των οικισμών.Αυτό δεν συνέβη ποτέ, δεν επικοινώνησε κανένας μαζί μου.Μην προσπαθούν κάποιοι να μεταθέσουν ευθύνες, υπήρξε υποτίμηση της φωτιάς.Η φωτιά έφτασε σε μισή ώρα στη θάλασσα. Μην προσπαθούν κάποιοι να μεταθέσουν ευθύνες». Ηταν ότι πιο αηδιαστικό έχω ακούσει αυτές τις ώρες. Καθένας προσπαθεί να σώσει το τομάρι του.Θα έπρεπε να ξέρει ότι η πυρκαγιά είναι όπως το τσουνάμι , εάν σκάσει και βρίσκεσαι σε δάσος έχεις ελάχιστο χρόνο στη διάθεση σου. Στην Ιαπωνία, το πιο σοβαρό όπλο στην αντιμετώπιση των τσουνάμι λέγεται Τendenko [σημαίνει το τσουνάμι, είναι μια δική σου υπόθεση]. Ολοι το διδάσκονται-συμπεριλαμβανομένων των γονιών και των παιδιών- θα πρέπει να τρέξουν για τη ζωή τους ξεχωριστά, και να μη στηρίζονται σε άλλα πρόσωπα. Αν και ακούγεται πολύ ψυχρό, αυτό περιλαμβάνει την ελπίδα ότι τα μέλη μιας οικογένειας μπορούν να αποφύγουν να πεθάνουν μαζί, με αποτέλεσμα να μπει τέλος σε μία ολόκληρη οικογένεια. .Πολλοί από εκείνους που έχασαν τη ζωή τους περίμεναν να φύγουν με ολόκληρες τις οικογένειες τους, καθυστέρησαν την διαφυγή για να φορτώσουν τα υπάρχοντα στα αυτοκίνητά τους, επέστρεψαν στα σπίτια τους για να συλλέξουν πολύτιμα αντικείμενα ή σταμάτησαν για να προειδοποιήσουν τους άλλους, ώστε να διαφύγουν μαζί. Εδώ, το μάθημα «tendenko» πότε δεν εφαρμόστηκε. Πολλοί άνθρωποι επέζησαν από ένα τσουνάμι επειδή απομακρύνθηκαν γρήγορα φορώντας μόνο τα ρούχα τους. Αντίθετα, εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους δεν μπόρεσαν να τρέξουν και περίμεναν έως ότου όλα τα μέλη της οικογένειας ήταν μαζί, και δίστασαν να αφήσουν την οικογένειά και δεν μπορούσαν να απομακρυνθούν από μόνοι τους, ή σταμάτησαν να προειδοποιήσουν τους γείτονες. Ακούγεται σκληρό αλλά αυτά λέει η διεθνής εμπειρία. Να θυμάστε πάντα ότι η μάχη με μία φυσική καταστροφή είναι άνιση και ανηλεής.

​Παρά το γεγονός ότι είναι κατασκευασμένες από πυρίμαχα υλικά, κεραμίδια τερακότα και τσιμέντο είναι ευάλωτες στη διείσδυση της φωτιάς που παράγεται σε πυρκαγιές, σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων και Τεχνολογίας (NIST).Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η φωτιά διεισδύει στα κενά μεταξύ ορισμένων τύπων των κεραμιδιών για στέγες και, αφού παγιδευτεί, προχωρά για να λιώσει το κάτω υπόστρωμα .Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι μια πιθανή προσέγγιση για τη μείωση των κινδύνων των δασικών πυρκαγιών θα ήταν να εγκατασταθούν συνεχή, ανθεκτικά στη φωτιά υποστρώματα.

​και από οτιδήποτε μπορεί να δημιουργήσουν μια σπίθα. Όταν ένα υλικό φτάνει μια ορισμένη θερμοκρασία, ονομάζεται σημείο ανάφλεξης, τότε μπορεί να ξεσπάσει η φλόγα. Για το ξύλο, αυτή η θερμοκρασία είναι περίπου 300 βαθμούς Κελσίου. Μετά από αυτό το σημείο και έπειτα, το ξύλο απελευθερώνει αέρια υδρογονανθράκων που αναμιγνύονται με το οξυγόνο του αέρα που δημιουργούν την καύση και μετέπειτα δίνουν την  φωτιά. Μετά την καύση ,η φωτιά αρχίζει να καίει, ενώ υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που καθορίζουν το πόσο γρήγορα εξαπλώνεται η φωτιά. Οι σημαντικότεροι παράγοντες που επηρεάζουν μία πυρκαγιά είναι η καύσιμη ύλη, ο καιρός και το γεωλογικό και τοπογραφικό ανάγλυφο της περιοχής. Ανάλογα με αυτούς τους παράγοντες, μια πυρκαγιά μπορεί να μετατραπεί σε μία ορμητική λαίλαπα που μπορεί να κάψει χιλιάδες στρέμματα.Υπάρχουν πολλοί λόγοι που τα ελληνικά δάση είναι ευάλωτα στις πυρκαγιές -τα παρατεταμένα θερμά και ξηρά καλοκαίρια, οι ήπιοι χειμώνες (χαρακτηριστικοί του Μεσογειακού κλίματος), οι δυνατοί άνεμοι, το έντονο ανάγλυφο των δασικών εδαφών και η εύφλεκτη ξηροφυτική βλάστηση. Όταν σε αυτούς τους παράγοντες προστεθεί και η έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα, η ελλιπής διαχείριση των εύφλεκτων αυτών δασών και η επικράτηση της αντίληψης ότι η προστασία από τις δασικές πυρκαγιές ταυτίζεται με την δασοπυρόσβεση, αυξάνεται ο αριθμός των πυρκαγιών όπως και οι δασικές εκτάσεις που αυτές καταστρέφουν. Κατά τη δεκαετία του ΄90 ο μέσος όρος των καμένων εκτάσεων προσέγγισε τα 500.000 στρέμματα, ενώ μόνο κατά την διάρκεια του καλοκαιριού του 2007 το σύνολο των καμένων εκτάσεων ξεπέρασε τα 2,5 εκ. στρέμματα.
Οι δασικές πυρκαγιές αποτελούν ένα φυσικό φαινόμενο με σημαντικό ρόλο για την ισορροπία και την αναγέννηση των Μεσογειακών οικοσυστημάτων. Τα οικοσυστήματα αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό προσαρμοσμένα στη φωτιά, με αποτέλεσμα να έχουν συνήθως τη δυνατότητα να αναγεννηθούν άμεσα και αποτελεσματικά μετά από αυτή. Κατά μέσο όρο σε ένα Μεσογειακού τύπου δάσος εμφανίζεται μία πυρκαγιά από φυσικά αίτια κάθε 100-150 χρόνια. Όμως τα φυσικά αίτια ευθύνονται μόνο για το 5% των πυρκαγιών που ξεσπούν στην Ελλάδα. Το υπόλοιπο 95% οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα και έχει σαν συνέπεια τη διατάραξη του φυσικού ρόλου των πυρκαγιών ή την εξάντληση της φυσικής ικανότητας των οικοσυστημάτων να ανταποκρίνονται στις προκλήσεις της μεταπυρικής αναγέννησης. Το αποτέλεσμα είναι πως οι πυρκαγιές αποτελούν πλέον την πιο σοβαρή απειλή των Ελληνικών Μεσογειακών δασών.

​Γεωδίφης

​Domus της Piazza Quadrata [αργότερα έγινε Piazza Rotonda] με ένα από τα ψηφιδωτά δάπεδα πριν την αφαίρεση.Στην Πλατεία Κ. Παλαιολόγου της πόλης Κω βρέθηκε τμήμα πολυτελούς οικίας από τους Ιταλούς αρχαιολόγους με δάπεδο από opus sectile το οποίο αποτελείται από  rosso antico, κόκκινο ασβεστόλιθο Ρόδου, breccia verde της Αιγύπτου, fior di pesco(marmor chalcidicum), marmor africano, pavonazzetto και άλλα χρωματιστά μάρμαρα.Πρόκειται για ιδιαίτερη τεχνική διακόσμησης τοίχων και δαπέδων, με πανάρχαια καταγωγή που γνώρισε ευρύτατη διάδοση στη ρωμαϊκή και παλαιοχριστιανική τέχνη ως τον 7ο αιώνα. Στην τεχνική αυτή πολύχρωμα μάρμαρα, οι "κρούστες", ή και άλλα υλικά, κόβονταν σε λεπτά γεωμετρικά και φυτικά σχήματα ή ακόμη σε μορφές ανθρώπων και ζώων και τοποθετούνταν σε βάθος διαφορετικού χρώματος, δημιουργώντας ποικίλες συνθέσεις.Σήμερα το ψηφιδωτό βρίσκεται στο Palazzo του Μεγάλου Μαγίστρου [Ρόδο]. Η οικία χρονολογείται τον 3ο-4ο αιώνα μ.Χ. Προφανώς καταστράφηκε από τον σεισμό του 334μ.Χ.Το δάπεδο χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 4ου αιώνα μ.Χ. Φωτογραφία ,L.Morricone[1937;]

Οι κάμπιες όταν νιώσουν ότι απειλούνται (αν κάποιος για παράδειγμα τις αγγίξει), εκτοξεύουν στον αέρα μικροσκοπικά τριχίδια, τα οποία περιέχουν μια τοξίνη που προκαλεί στον άνθρωπο αλλεργικές αντιδράσεις (ερεθισμούς στο δέρμα και τα μάτια αλλά και αναπνευστικές διαταραχές). Η αντιμετώπιση των εντόμων αυτών γίνεται με διάφορους τρόπους. Παλαιότερα γίνονταν ψεκασμοί με χημικά, αλλά τώρα έχει επικρατήσει η βιολογική καταπολέμηση με το βακτήριο Bacillus thurigiensis, ενώ ο πιο φιλικός στο περιβάλλον τρόπος είναι το κόψιμο και το κάψιμο της φωλιάς τους. Η γνωστή, μικρή, πορτοκαλόμαυρη κάμπια, που οι συντεταγμένες στρατιές της στους δρόμους σημαίνουν την αρχή της άνοιξης, αποτελεί έναν από τους πιο ζημιογόνους οργανισμούς για τα πευκοδάση μας.Η πιτυοκάμπη ή αλλιώς κάμπια των πεύκων είναι ένα από τα πλέον κοινά αλλά και βλαβερά είδη της χώρας μας. Πρόκειται για την κάμπια που στο τέλος του βιολογικού της κύκλου μεταμορφώνεται στη νυχτοπεταλούδα με το επιστημονικό όνομα Thaumetopoea pityocampa(Φωτογραφία -insects.ch) . Στους περισσότερους οι κάμπιες αυτές είναι βέβαια γνωστές από τις "στρατιές" που σχηματίζουν στους δρόμους ή από την ιδιότητά τους να τσιμπάνε όποιον τις ακουμπά. Το έντομο έχει μελετηθεί εκτενώς αφού οι πρώτες αναφορές στη βιολογία του είδους χρονολογούνται στο 1736.

​Σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα διαθέσιμα στοιχεία ,θα μπορούσε να εκτιμηθεί ότι ένας κύκλος του Ρήγματος Gokova [Κεραμεικός] διαρκεί 220 χρόνια. Συνήθως μέσα σε αυτό το διάστημα οι μεγάλοι σεισμοί ταξιδεύουν από την μία άκρη έως την άλλη του ρήγματος.Σε κάθε κύκλο παρατηρούνται 3 βίαια κορυφαία επεισόδια με μεγέθη από 6.2 έως 6.8 βαθμούς [μπορεί να φθάσουν έως 7.2] που εκδηλώνονται ανά περίπου 74 χρόνια το καθένα.Μεταξύ των κορυφαίων επεισοδίων γίνονται 4-5 σεισμικές ακολουθίες με μεγέθη έως 5.5 βαθμούς, κάθε 13-15χρόνια, με την τελευταία πάντα να οδηγεί στο πιο βίαιο και τραγικό συμβάν. Εάν ένα κορυφαίο γεγονός συμβεί στο δυτικό τμήμα του, όπως του 2017, τότε αναμένουμε το επόμενο στο κεντρικό ή το πιο ανατολικό τμήμα του. Οι καταστροφικοί σεισμοί από το πιο ανατολικό τμήμα του γίνονται λιγότεροι αισθητοί στην Κω.Μόλις ολοκληρωθεί ένας κύκλος τότε αρχίζει ένας νέος, σε αντίθετη κατεύθυνση αλλά με τις ίδιες συνήθειες και αδυναμίες.

​Ο πρώην «αιώνιος» πρόεδρος Kim Il-sung και ο μεγάλος καθοδηγητής γνωστός ως «Πολυαγαπημένος Ηγέτης» Κιμ Γιονγκ Ιλ (1941-2011) της Βόρειας Κορέας. Είχε χαρακτηριστεί από τους Βορειοκορεάτες ως «ημίθεος», ενώ λέγεται ότι ο ίδιος διέδωσε στη χώρα του τον μύθο, ότι μπορούσε, ανάλογα με τη διάθεσή του,να επηρεάσει και να ρυθμίσει τον καιρό. Σύμφωνα με τους επίσημους βιογράφους του Ιλ, η γέννησή του είχε προφητευθεί και προαναγγελθεί με διπλό ουράνιο τόξο και ένα νέο άστρο στον ουρανό παρουσιάστηκε στην λίμνη [που βλέπετε πίσω]. Πρόκειται για την Tianchi ή «λίμνη της αιώνιας ειρήνης» μέσα στο κρατήρα του ηφαιστείου Baitoushan ή Paektusan (Λευκό βουνό). Η λίμνη έχει διάμετρο τουλάχιστον 3 χιλιομέτρων και βάθος 373 μέτρα.Το ηφαιστειακό συγκρότημα είναι τουλάχιστον 2 εκατομμύριων χρονών, εντούτοις η καλδέρα διαμορφώθηκε μόνο κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης έκρηξης που έγινε το 965 μ.Χ. Από τότε τουλάχιστον 3-5 εκρήξεις μικρού μεγέθους καταγράφηκαν το 1703. Πηγή-History of Geology

​Πευκοκεφαλή, 9 /7/2018, φαινομενική ηρεμία μετά την καταστροφή; Απέναντι το νησί Καρά Αντα, αριστερά του νησιού βρίσκεται το επίκεντρο της 21ης Ιουλίου.Τον τελευταίο καιρό έχουν μειωθεί τα επίπεδα ραδιενέργειας του Κεραμεικού Κόλπου, μετά το ισχυρό σοκ των 6.6 βαθμών. Επιστροφή στην κανονικότητα ή κάτι άλλο;Αν τα τελευταία 4αρια λειτούργησαν ως ένα ενιαίο περιστατικό εκτόνωσης ή ότι κάτι άλλο τρέχει στο πάντα απρόβλεπτο Gokova είναι δύσκολο να απαντηθεί .Οι υπόγειες υδροθερμικές διεργασίες μπορούν εύκολα να σε προδώσουν. Ομως το πρόσφατο σεισμικό σμήνος δεν είναι απίθανο να επανέφερε την πολυπόθητη ηρεμία.Αν έχουν έτσι τα πράγματα, ο  κίνδυνος [πάντα με κάθε επιφύλαξη] για ένα επεισόδιο των 5-5,5 βαθμών φαίνεται να απομακρύνεται. Το κρίσιμο 8μηνο έχει περάσει και η θερμοκρασία της θάλασσας βρίσκεται σε ικανοποιητικά επίπεδα.Λαμβάνοντας υπόψη την ιστορική σεισμικότητα, δεν είναι παράτολμο να υποθέσω ότι η επόμενη ισχυρή σεισμική ακολουθία από το εν λόγω ρήγμα ,μπορεί να συμβεί μετά από περίπου 12-14 χρόνια, πιο ανατολικά από το επίκεντρο της αποφράδας νύκτας

​Για τις τελευταίες δεκαετίες, οι γεωεπιστήμονες έχουν εμπνευστεί από μια πιθανή σχέση μεταξύ των ποσοστών διάβρωσης στην επιφάνεια της Γης και των αλλαγών στο παγκόσμιο κλίμα. Η διάκριση της αιτίας και του αποτελέσματος παρέμεινε ασαφής. Ωστόσο, μια νέα μελέτη θέτει τώρα υπό αμφισβήτηση τον ίδιο τον σύνδεσμο. Μια ομάδα ερευνητών από το Γερμανικό Κέντρο Έρευνας για τις Γεωεπιστήμες του GFZ στο Πότσνταμ, το Πανεπιστήμιο του Πότσνταμ, το Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ και το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου επανεξέτασαν 30 τοποθεσίες με αναφερθείσα επιταχυνόμενη διάβρωση μετά την εμφάνιση των παγετώνων. Σε όλες σχεδόν τις περιοχές, η προτεινόμενη σχέση μεταξύ διάβρωσης και παγκόσμιου κλίματος δεν μπορούσε να επιβεβαιωθεί. Η μελέτη τους δημοσιεύτεαι στο τρέχον τεύχος του Nature .