​Έχετε ποτέ παρατηρήσει ότι η γαλαζωπή απόχρωση του νερού είναι πιο εμφανής όταν το βλέπουμε από κάτω από την επιφάνεια; Το μπλε χρώμα του νερού που φαίνεται από πάνω  συχνά συγκαλύπτεται από τα σύννεφα και το ανακλώμενο φως από τον ουρανό και το τοπίο (αν βρισκόμαστε κοντά σε μια ακτή). Το νερό μεταδίδει το φως του συνόλου των ορατών χρωμάτων του φάσματος , αλλά τα μπλε και πράσινα χρώματα είναι ιδιαίτερα διαφανή. Σύμφωνα με το Color and Light του Nature [χρώμα και φως] , η κορυφή της διαφάνειας του νερού είναι κοντά στο 480 νανόμετρα (nm) - μεταξύ αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως μπλε (περίπου 475 nm) και ό, τι αντιλαμβανόμαστε ως πράσινο (περίπου 510 nm).

​Το εντυπωσιακό βίντεο που θα δείτε με το Βόρειο Σέλας πάνω από την Ισλανδία γυρίστηκε από την φωτογράφο Oli Haukur με τη χρήση ενός μη επανδρωμένου αεροσκάφους. Απολαύστε το. Μην ξεχάσετε να επεκτείνετε την οθόνη.

Μια ομάδα ερευνητών έχει περιγράψει πώς αρχικά αναπτύχθηκαν τα ρήγματα στο εσωτερικό της γερμανικών Άλπεων στη Λεκάνη Μολάσσας. Η μολάσσα είναι ένας ετερογενής ιζηματογενής σχηματισμός, που αποτελείται από αλλεπάλληλες στρώσεις κροκαλοπαγών, ψαμμιτών και μαργών.Ο σχηματισμός της χαρακτηρίζει μία μετα-ορογενετική περίοδο.
Καθώς η Ευρώπη κάμπτεται προς τα κάτω υπό το βάρος των Άλπεων, σχηματίζεται η Γερμανική Λεκάνη Μολάσσας, η οποία σήμερα εκτείνεται από την Ελβετία στα δυτικά προς την Τσεχική Δημοκρατία στα ανατολικά. Μέσα σε αυτή τη λεκάνη απορροής, οι γεωλόγοι έχουν βρει μεγάλα ρήγματα που διασχίζουν τα  ιζήματα. Αν και είναι παράλληλα με ρήγματα εντός της υποκείμενης ανθρακικής πλατφόρμας, οι δύο ομάδες ρηγμάτων δεν συνδέονται φυσικά, θέτοντας το ερώτημα για το πώς θα μπορούσαν να αναπτυχθούν αυτόνομα τέτοια ρήγματα.
Ευτυχώς, η λεκάνη  μελετήθηκε για δεκαετίες: Πρώτον, οι εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου αναζητώντας τυχόν διαθέσιμους πόρους έκαναν πολύ καλή δουλειά. Πιο πρόσφατα, ανακαλύφθηκε ένας βαθύς υδροφόρος ορίζοντας που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ένας γεωθερμικός ταμιευτήρας αν και χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση το θέμα. Ωστόσο, για να χαρακτηριστεί το δυναμικό της δεξαμενής, οι ερευνητές έπρεπε να κατανοήσουν καλύτερα την κινηματική των ρηγμάτων.
Οι ερευνητές εκτέλεσαν μια νέα δομική ανάλυση ενός μικρού τμήματος της Λεκάνης Μολάσσας μόλις 120 τετραγωνικών χιλιομέτρων, χρησιμοποιώντας δεδομένα που είχαν συλλέξει στο 1987. Η ομάδα απεικόνισε 4 σημαντικά ρήγματα που ήταν παράλληλα με τις δομές εντός της υποκείμενης ανθρακικής πλατφόρμας . Βρήκαν ότι τα ιζήματα της Μολάσσας ήταν εκατοντάδες μέτρα πάνω από εκείνα της ανθρακικής πλατφόρμας γεγονός το οποίο δείχνει ότι οι δύο τύποι ρηγμάτων δεν συνδέονται, όπως προηγουμένως πρότειναν  επιστήμονες.
Αντ 'αυτού, η νέα ανάλυση προτείνει ότι τα ρήγματα αναπτύσσονται τόσο προς τα πάνω και προς τα κάτω από τη μέση της Μολάσσας - αυτό δείχνει για πρώτη φορά πώς τέτοια ρήγματα θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί ανεξάρτητα.
Η ομάδα κατασκεύασε ένα μοντέλο της Μολάσσας, το οποίο προτείνει πως σχηματίστηκε πριν από 30 εκατομμύρια χρόνια .Πηγή-eos.org

​

Σε τροχιά πάνω από τις ερήμους της Ασίας, ένα μέλος του πληρώματος στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) χρησιμοποίησε ένα φακό 400 χιλιοστών για να συλλάβει ένα ασυνήθιστο μείγμα  από αμμόλοφους της ερήμου και πυκνούς πληθυσμούς. Ένα σημαντικό μέρος αμμόλοφων κυριαρχεί στην παραπάνω εικόνα. Οι αμμόλοφοι αποτελούν την ακτή της λίμνης Bosten στο μέτρο βορειοδυτικά της Κίνας. Ακόμη και σε αυτή την περιοχή της ερήμου, η βροχή και οι χιονοπτώσεις στα βουνά Tien Shan (αμέσως προς τα βόρεια) παράγουν αρκετό νερό για να υποστηρίξει το μικρό αλλά πυκνό πληθυσμό (55.000 άτομα).
Ο ποταμός Kaidu φέρνει νερό από το βουνό σε διάφορα μέρη, ενώ τροφοδοτεί με λασπώδη ιζήματα τα νερά της λίμνης. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, τα ιζήματα από το Kaidu έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο, αλλουβιακό -προσχωσιγενή ριπίδιο, τώρα ως επί το πλείστον καλύπτεται με τα χωράφια. Άλλα, λιγότερο εμφανή πεδία καταλαμβάνουν μικρότερα ριπίδια από την άλλη πλευρά όπου κυριαρχούν οι αμμόλοφοι (επάνω αριστερά). Το νερό από τη λίμνη διεισδύει κάτω από τους αμμόλοφους και εξατμίζεται από την άλλη πλευρά, παράγοντας αλυκές. Όμως ούτε τα τοξικά, αλατούχα εδάφη αυτών των διαμερισμάτων, ούτε η άμμος των αμμόλοφων μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την καλλιέργεια.
Η λίμνη Bosten κρατά φρέσκο ​​νερό και τροφοδοτεί τα ψάρια για τον τοπικό πληθυσμό. Η λίμνη καλύπτει περίπου 390 τετραγωνικά μίλια, καθιστώντας την μία από τις μεγαλύτερες λίμνες στην Κίνα. Ένα κανάλι εκροής ακολουθεί το περιθώριο από τους αμμόλοφους, όπου έχει εκσυγχρονιστεί  με τεχνικές παρεμβάσεις σε κανάλι.
Είναι ενδιαφέρον ότι, ένας πυρήνας ιζημάτων από τον πυθμένα της λίμνης έχει δείξει στους επιστήμονες πόσο εφήμερη είναι αυτή η παροχή νερού . Οι γεωλόγοι γνωρίζουν τώρα ότι η λίμνη έχει στεγνώσει 11 φορές τα τελευταία 8.500 χρόνια.Πηγή- Παρατηρητήριο της Γης, NASA

​

Αυστραλοί ερευνητές έχουν βρει αποδείξεις από εκρήξεις υπερηφαιστείου στην ανατολική ακτή της χώρας, πάνω από 100 εκατομμύρια χρόνια πριν και πιστεύουν ότι ένα ενεργό υπερηφαίστειο έδωσε πολλές και ισχυρές εκρήξεις.Οι επιστήμονες ανακάλυψαν το υπερηφαίστειο κατά την διάρκεια μιας μελέτης  για το πώς το νότιο περιθώριο της χώρας εξελίχθηκε μετά το διαχωρισμό από την Ανταρκτική.Ωστόσο, από τη στιγμή που ανακάλυψαν τυχαία κρυστάλλους ζιρκονίου η έρευνα πήρε μια ελαφρώς νέα κατεύθυνση. Με τη χρήση προηγμένων γεωχημικών μεθόδων, καθώς και σε βάθος ανάλυση των ιζημάτων και των απολιθωμάτων τους, οι επιστήμονες ήταν σε θέση να καθορίσουν ότι οι κρύσταλλοι ήταν το προϊόν από ηφαιστειακή πτώση αέρα - παρά το γεγονός ότι προέρχονταν  2.300 χιλιόμετρα από την αρχική πηγή τους στην άλλη πλευρά της χώρας .Με την εξέταση της ηλικίας του υλικού και της χημείας τους, είναι βέβαιοι ότι προήλθαν από τα ηφαίστεια που βρίσκονται στην ανατολική ακτή. Οι υπερεκρήξεις συνέβαιναν στην ανατολική Αυστραλία περίπου 106 εκατομμύρια χρόνια πριν, κατά την  διάρκεια του διαμελισμού της από την αρχαία υπερήπειρο Γκοντβάνα. Πηγή-news.com.au/


​

​Στις 26 Αυγούστου, 2016 ένα κανάλι στο YouTube δημοσίευσε ένα βίντεο με εικόνες που υποδηλώνουν ότι ένα τσουνάμι έπληξε την Βραζιλία - και ότι τα διεθνή μέσα ενημέρωσης το  αγνόησαν σκόπιμα. Ο αφηγητής του βίντεο, καθώς και χιλιάδες σχολιαστές, συζήτησαν για το πώς οι μεγάλες εταιρείες μέσων ενημέρωσης επέλεξαν να μην αναμεταδίδουν ειδήσεις που αφορούν τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο αυτό που θα δείτε δεν είναι ένα τσουνάμι. Αυτό είναι ένα φαινόμενο αρκετά κοινό κατά μήκος των ακτών της Βραζιλίας και έχει ακόμη και ένα αστείο όνομα: ressaca Do Mar ( σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει φουσκοθαλασσιά).Πρόκειται για ανεμογενή κύματα χαρακτηριστικά του χειμώνα στη Νότια και Νοτιοανατολική Βραζιλία, και αυτό συμβαίνει λόγω των ατμοσφαιρικών αλλαγών και την άφιξη του ψύχους. Παρά το γεγονός ότι είναι μακριά από ένα πραγματικό τσουνάμι,  πράγματι συχνά αφήνουν ένα ίχνος καταστροφής. Και αυτό είναι ακριβώς αυτό που συνέβη στη Σάντος, μια πόλη στην πολιτεία του Σάο Πάολο. Την περασμένη Κυριακή, η θάλασσα εισέβαλλε στις παραθαλάσσιες λεωφόρους της πόλης, πλημμυρίζοντας τα χαμηλά ισόγεια των γύρω κτιρίων. Κατέστρεψε μια προβλήτα και λίγα δέντρα και  δύο αυτοκίνητα. Ωστόσο, ο δήμος της Σάντος έχει δηλώσει ότι κανείς δεν τραυματίστηκε. Φυσικά, η πραγματική εξήγηση δεν έχει να κάνει με την  παγκόσμια συνωμοσία των μέσων ενημέρωσης για να κρύψουν ένα βραζιλιάνικο τσουνάμι. 

​Το βίντεο animation μας δείχνει την διάδοση των σεισμικών κυμάτων στην επιφάνεια της Γης που παρήχθησαν από το σεισμό των 6.2R ,της 24 του Αυγούστου του 2016 και περιλαμβάνει τις επαρχίες του Ριέτι, L'Aquila, Περούτζια, Άσκολι Πιτσένο, Τέραμο.Ο χάρτης των κινήσεων εδάφους  χρησιμοποιήθηκε για την ανάπτυξη των φυσικών και μαθηματικών μοντέλων του ρήγματος που έδωσε το σεισμό. Τα ρήγματα σπάνε από την ολίσθηση  δύο τμημάτων του φλοιού: όταν η κίνηση είναι πολύ γρήγορη τότε θα δημιουργήσει ένα σεισμό.Το επίπεδο ρήξης της επιφανείας έχει μήκος περίπου 25 χλμ, και βυθίζεται προς νοτιοδυτικά (προς Ριέτι) με κλίση 50 °.Το ρήγμα που έδωσε τον σεισμό ήταν εν μέρει ήδη γνωστό από γεωλογικές μελέτες , λέει ο Stefano Salvi από το INGV. Η γνώση των λεπτομερειών της θέσης και των χαρακτηριστικών των σεισμικών πηγών αποτελεί βασικό στοιχείο για τη διαχείριση των καταστάσεων έκτακτης ανάγκης και είναι επίσης σημαντική για την δημιουργία όλο και πιο αξιόπιστων σεισμικών χαρτών. 

​Στο Cerro Colorado, που βρίσκεται στην έρημο Ica του Περού, βρέθηκαν ιζηματογενείς ακολουθίες που χρονολογούνται από 9 εκατομμύρια χρόνια και οι οποίες φιλοξενούν απολιθωμένους σκελετούς εκατοντάδων θαλάσσιων σπονδυλωτών. Το 2008, βρέθηκε ένα τεράστιος φυσητήρας φάλαινα , Livyatan melvillei, σε αυτή την τοποθεσία. Τον Σεπτέμβριο του 2014, η ίδια διεθνής ομάδα ερευνητών, καθοδηγούμενη από τον Giovanni Bianucci από το Πανεπιστήμιο της Πίζας (Ιταλία), βρήκε ένα τμήμα από έναν σκελετό μιας φάλαινας  σε ένα βράχο .Εκτός από απολιθωμένα οστά  κρανίου και γνάθου, ο βράχος που περιείχε τον σκελετό έδειξε τέλεια εκμαγεία από μυστακοκητώδη. Η μοναδικότητα του ευρήματος είναι ότι τα εκμαγεία παρέχουν λεπτομέρειες  αποκαλύπτοντας κάτω από το μικροσκόπιο τη λεπτή δομή των τριχών των φαλαινών. Πράγματι, οι απολιθωμένες τρίχες  έχουν μελετηθεί για πρώτη φορά από χημική και ορυκτολογική άποψη. Τα δεδομένα που προκύπτουν επιτρέπουν στους ερευνητές να συγκρίνουν τις διατροφικές συνήθειες της φάλαινας του Μειόκαινου με εκείνες του σώζονται σήμερα στη θάλασσα .Πηγή- Γεωλογική Εταιρεία της Αμερικής .

 
Η Μεσσήνη είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Σικελίας.Ιδρύθηκε από Έλληνες αποίκους ως Ζάγκλη και λίγο αργότερα πήρε το σημερινό της όνομα, προς τιμήν της πελοποννησιακής Μεσσήνης
Ενας σεισμός χτύπησε την πόλη το 1908 στις 28, Δεκεμβρίου και ώρα 4:20 UTC με μέγεθος 7.2 της κλίμακας Ρίχτερ προκαλώντας τουλάχιστον 72.000 θανάτους. Πάνω από το 40% του πληθυσμού της Μεσσήνης και περισσότερο από το 25% της περιοχής  Reggio di Calabria σκοτώθηκαν από το σεισμό και το τσουνάμι, καθώς και από τις πυρκαγιές σε ορισμένες περιοχές της Μεσσήνης.
Ο πληθυσμός της πόλης της Μεσσήνης ήταν 150.000  και μετά το συμβάν μειώθηκε σε μόνο εκατοντάδες. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις οιν απώλειες σε ανθρώπινες ψυχές είναι τόσο υψηλές όσο 110.000. Σοβαρές βλάβες παρατηρήθηκαν σε μεγάλα τμήματα της Καλαβρίας και της Σικελίας. Ο σεισμός έγινε αισθητός σε ολόκληρη τη Σικελία και βόρεια προς τη Νάπολη και Καμπομπάσο. Επίσης έγινε αισθητός στη Μάλτα, στο Μαυροβούνιο και την Αλβανία και στα νησιά του Ιονίου.
Τσουνάμι με ύψη τουλάχιστον 6-12 m παρατηρήθηκαν στις ακτές της Σικελίας νότια της Μεσσήνης και με ύψη των 6-10 m παρατηρήθηκαν κατά μήκος της ακτής της Καλαβρίας. Οι μετασεισμοί συνεχίστηκαν και το 1913.
Πρόσφυγες από τη Μεσίνα μετεγκαταστάθηκαν σε πόλεις σε όλη την Ιταλία. Πολλοί τελικά μεταφέρονται προς τη Βόρεια Αμερική, με πλοία όπως την  Florida . Ενα από τα οποία, πριν φτάσει στην Νέα Υόρκη, συγκρούστηκε με άλλο πλοίο, σκοτώνοντας τρεις ήδη τραυματισμένους Ιταλούς επιβάτες.
Ο σεισμός προκλήθηκε από  κανονικά ρήγματα μεταξύ των πλακών της Αφρικής και της Ευρασίας. Η Ιταλία βρίσκεται κατά μήκος των ορίων της ζώνης της πλάκας της Αφρικής  και αυτή πιέζει την Ευρασιατική κάποια χιλιοστά τον χρόνο. Αυτό το γεγονός προκαλεί την κατακόρυφη μετατόπιση, η οποία με τη σειρά της μπορεί να προκαλέσει σεισμούς. Το 2008 προτάθηκε ότι το  τσουνάμι δεν δημιουργήθηκε από το σεισμό, αλλά μάλλον από μια μεγάλη υποθαλάσσια κατολίσθηση που προκάλεσε ο σεισμός. Υπήρχαν επίσης αρκετές πυρκαγιές που κατέστρεψαν σπίτια. Πηγές-USGS,RAI,Βικιπαίδεια

​
Ο καταστροφικός σεισμός που έπληξε την κεντρική Ιταλία θα μπορούσε να ξυπνήσει ένα αρχαίο υπερ-ηφαίστειο κοντά στη Ρώμη και να προκαλέσει εκτεταμένες καταστροφές.
Δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους  μετά από τον σεισμό 6.2R που έπληξε την κεντρική Ιταλία τις πρώτες πρωινές ώρες το πρωί της Τετάρτης.    
Ο σεισμός - συνέβη κοντά στην Περούτζια στην Umbria - έχει βυθίσει τη χώρα στο χάος, παγιδεύοντας τους κατοίκους, καταστρέφοντας σπίτια και προκαλώντας θανατηφόρες κατολισθήσεις.
Απελπισμένοι διασώστες εξακολουθούν να αναζητούν  θύματα κάτω από τα συντρίμμια, ωστόσο οι φόβοι αυξάνονται καθώς ο ισχυρός σεισμός θα μπορούσε να προκαλέσει μια άλλη φυσική καταστροφή ακόμα πιο θανατηφόρα.
Ενα ηφάιστειο κοντά στην Ρώμη- βρίσκεται περίπου 200 χιλιόμετρα από το σεισμικό επίκεντρο- θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί  σύμφωνα με τον Alberto Malinverno, γεωλόγο από το Πανεπιστήμιο Columbia.
Μόλις 65 μίλια μακριά από την Περούτζια στην ιταλική πρωτεύουσα της Ρώμης, ένα ανενεργό ηφαίστειο που ονομάζεται Colli Albani απειλεί να ξυπνήσει μετά από 36000 χρόνια αδράνειας.
Βρίσκεται μόλις 19 μίλια από τη Ρώμη, οι ερευνητές λένε ότι το ηφαίστειο είναι δυνητικά πιο εκρηκτικό από τον Βεζούβιο, που αποδεκάτισε την Πομπηία στο 79 Μ.Χ.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το ηφαίστειο τέρας έχει «εξαφανιστεί» αφού ποτέ δεν ξέσπασε στην ανθρώπινη ιστορία.Αλλά η έρευνα δείχνει ότι μαζικοί σεισμοί μπορεί να ξυπνήσουν ηφαίστεια  και να τα φέρουν πίσω στη ζωή, πυροδοτώντας φόβους με τρομερές  συνέπειες.
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, δήλωσαν ότι ένας ισχυρός σεισμός  μπορεί να ξυπνήσει τα ηφαίστεια τουλάχιστον 500 χιλιόμετρα από το επίκεντρο ενός σεισμού. Το Colli Albani βρίσκεται περίπου 200 χιλιόμετρα περίπου μακριά από την περιοχή του σεισμού, που σημαίνει ότι η ρήξη είναι αρκετά κοντά . Αν και δεν έχει εκραγεί σε 36 χιλιάδες χρόνια, η ανάλυση των πετρωμάτων του ηφαιστείου έδειξε ότι έχει ένα κύκλο έκρηξη 31.000 χρόνια, που σημαίνει ότι δεν είναι μόνο μία υπόθεση. Νέα έρευνα από το Εθνικό Ινστιτούτο Γεωφυσικής και Ηφαιστειολογίας της Ρώμης βρήκε ότι  η γη γύρω από το ηφαίστειο έχει αρχίσει να αυξάνεται από 2 χιλιοστά το χρόνο από το 1993. Αυτό υποδηλώνει ότι το μάγμα βράζει κάτω από την επιφάνεια - και θα μπορούσε σύντομα να απελευθερωθεί μετά από σεισμό και να δώσει μια πανίσχυρη ώθηση.Πηγή-dailystar.co.uk

​Όλα τα κτίρια έχουν μια φυσική περίοδο συντονισμού, η οποία είναι ο αριθμός των δευτερολέπτων που χρειάζεται για το κτίριο να δονηθεί φυσικά πέρα ​​δώθε. Το έδαφος έχει επίσης μια συγκεκριμένη συχνότητα συντονισμού. Σκληρό βραχώδες υπόστρωμα έχει υψηλότερες συχνότητες από τα μαλακότερα ιζήματα. Εάν η περίοδος της εδαφικής κίνησης ταιριάζει με το φυσικό συντονισμό του κτιρίου, θα υποστούν τις μεγαλύτερες  δυνατόν και θα υποστούν τη μεγαλύτερη ζημιά. Ο Δρ Robert Butler (Univ.Portland)μας δίνει μία ιδέα  για την συχνότητα συντονισμού των κτιρίων.

​Η Ιταλία είναι ακόμη μία χώρα της Μεσογείου όπου η αφρικανική τεκτονική πλάκα συγκρούεται με την ευρασιατική και βυθίζεται κάτω της με ταχύτητα 3 εκατοστών το χρόνο.Αυτή η φαινομενικά μικρή κίνηση δημιούργησε τις Άλπεις και τα Απέννινα. Στα δυτικά της γειτονικής χώρας, η Τυρρηνική Θάλασσα ανοίγει και μεγαλώνει καθώς παρασύρεται από τη ροή του υποκείμενου μάγματος. Το άνοιγμα της Τυρρηνικής Θάλασσας ασκεί δυνάμεις που που επηρεάζουν την οροσειρά των Απεννίνων κατά 3 χιλιοστά το χρόνο.Η κατάσταση περιπλέκεται από τις γεωλογικές διεργασίες στην άλλη πλευρά της χώρας, στην Αδριατική. Στην περιοχή αυτή ο γήινος φλοιός περιστρέφεται αριστερόστροφα, ασκώντας δυνάμεις που επηρεάζουν τα σεισμικά ρήγματα στο εσωτερικό της χώρας.
Το επίκεντρο του σημερινού σεισμού, που έπληξε περίπου 03.30 π.μ., τοπική ώρα, ήταν περίπου 10 χλμ νοτιοανατολικά της ιστορικής τουριστικής πόλης της Norcia.Ακολούθησαν περισσότεροι από 200 μετασεισμοί, με τους ειδικούς να προειδοποιούν ότι είναι πιθανό τις ίδιες περιοχές να πλήξουν σεισμοί εξίσου ισχυροί με τον αρχικό. Ο σεισμός σκότωσε τουλάχιστον 120 ανθρώπους με αρκετές εκατοντάδες μέχρι στιγμής να αγνοούνται  και μετέτρεψε δεκάδες πανέμορφα μεσαιωνικά κτίρια σε ερείπια. Η ανακίνηση έγινε αισθητή σε όλη τη διαδρομή προς τη Ρώμη, περίπου 112 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πόλης.
​Κατά πάσα πιθανότητα προήλθε από ένα κανονικό ρήγμα που δημιουργήθηκε από το άνοιγμα της Τυρρηνικής ,σύμφωνα με την U.S. Geological Survey.Αυτή η περιοχή δεν είναι ξένη με τις σεισμικές δονήσεις. Το 2009, ένας σεισμός 6.3R  έπληξε την πόλη L'Aquila οδήγησε σε μια δίκη στην οποία οι σεισμολόγοι στην περιοχή καταδικάστηκαν για ανθρωποκτονία από αμέλεια επειδή παρέλειψαν να προβλέψουν το σεισμό. (Η καταδικαστική απόφαση εναντίον των επιστημόνων ανατράπηκε αργότερα.) Το 1997, ένας σεισμός 6,0 ρίχτερ σκότωσε περισσότερους από 100 ανθρώπους και προκάλεσε ζημιές σε 80.000 σπίτια. Και τα αρχεία πηγαίνουν πίσω σχεδόν 700 χρόνια όταν ένας τρομακτικός σεισμός στην κεντρική Ιταλία  προκάλεσε στους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις πόλεις κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα

Το Ουμπίνας ανήκει στην κεντρική ηφαιστειακή ζώνη των Άνδεων και είναι αποτέλεσμα της καταβύθισης της πλάκας της Νάζκα κάτω από την πλάκα της Νότιας Αμερικής.Είναι ένα από τα πιο ενεργά του ηφαίστεια του Περούη . Έχει ύψος 5.672 μέτρα,είναι κωνικό και διαθέτει ένα μεγάλο κρατήρα-καλντέρα στη κορυφή. Μέχρι το 2006 είχαν καταγραφεί 23 εκρήξεις, η τελευταία το 1956.  Απέχει περίπου 60 χιλιόμετρα από την Αρεκίπα, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Περού, και 900 χιλιόμετρα από τη Λίμα, τη πρωτεύουσα.

Το κλίμα της Γης αλληλεπιδρά με τις λεγόμενες επιφανειακές διαδικασίες - όπως οι κατολισθήσεις ή διάβρωση του ποταμού - και  την τεκτονική για να διαμορφώσουν το τοπίο που βλέπουμε. Σε ορισμένες περιοχές, η απόλυτη δύναμη αυτών των διεργασιών έχει οδηγήσει τους επιστήμονες να πιστεύουν ότι μπορεί ακόμη και να επηρεάσουν την ανάπτυξη των τεκτονικών πλακών.
Μια διεθνής ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον γεωγράφο Dr. Georgina King  με έδρα την Κολωνία έχει πλέον διαψεύσει αυτή την υπόθεση.
Στα ανατολικά Ιμαλάια, τα βουνά που υπερβαίνουν τα 7.000 μέτρα συμπίπτουν με εξαιρετικά ισχυρούς ποταμούς όπως ο Yarlung-Tsangpo, ο οποίος είναι γνωστός ως το «Ποτάμι του Έβερεστ » και περνά μέσα από το βαθύ  φαράγγι Tsangpo. "Στην περιοχή αυτή η τοπογραφία σε συνδυασμό με την εξαιρετική διαβρωτική ποτάμια  δύναμη σημαίνει ότι αν οι διαδικασίες επιφάνειας μπορεί να ελέγξουν την τεκτονική, τότε θα πρέπει να είμαστε σε θέση να το αποδείξουμε εδώ», λέει ένας εκ των ερευνητών.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια νέα τεχνική θερμοχρονομετρίας για να μετρήσουν τις ιστορίες των βράχων καθώς κινούνται προς την επιφάνεια της Γης (εκταφή). Η έρευνά τους έδειξε ότι οι διαδικασίες επιφάνειας δεν ελέγχουν τη θέση της τεκτονικής παραμόρφωσης, αλλά ανταποκρίνονται στις μεταβαλλόμενες τεκτονικές διεργασίες. Η ομάδα μέτρησε τα πιο πρόσφατα στάδια εκταφής, δηλαδή, το τελικό 1-2 χιλιόμετρα του φλοιού της Γης, τα οποία έχουν αυξηθεί στην επιφάνεια τα τελευταία 1.000.000 χρόνια. Σε γεωλογικούς όρους αυτό είναι μια αρκετά πρόσφατη περίοδος.
Δεδομένου ότι οι επιφανειακές διαδικασίες μπορεί επίσης να επηρεάσουν τον κύκλο του άνθρακα, η νέα αυτή τεχνική έρευνα μπορεί επίσης να προσφέρει να συμβάλει στην έρευνα του κλίματος.Πηγή:Πανεπιστήμιο της Κολωνίας

​