Σταύρωση και Ανάσταση κατά τον πρώιμο χριστιανισμό

Η σταύρωση υπήρξε από τα πανάρχαια χρόνια παραδοσιακή μέθοδος τιμωρίας. Ο σταυρικός θάνατος του ιδρυτή της χριστιανικής θρησκείας αποτελεί πολύ παλιά τεχνική και εντάσσεται σε μια τεράστια σειρά σταυρώσεων. Άλλωστε, όπως ξέρουμε, δεν ήταν μόνος στον Γολγοθά. Δίπλα του είχαν σταυρωθεί και δύο ληστές.Ο σταυρός –το ξύλον, όπως το μάθαμε από τη σπαρακτική ευαγγελική περικοπή της Μεγάλης Πέμπτης «σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας»– ήταν συνήθως ένα κάθετο κομμάτι ξύλου μπηγμένο στη γη πάνω στο οποίο δενόταν ο κατάδικος, Η ίδια η αρχαία λέξη σταυρός σημαίνει παλούκι, όπως μας πληροφορεί ο λεξικογράφος Ησύχιος, ερμηνεύοντας τη λέξη ως «όλα τα όρθια μπηγμένα στη γη ξύλα».Με τα χρόνια, τον παραδοσιακό σταυρό αντικατέστησε η φούρκα, μία ξύλινη δοκός γνωστή και ως πατιμπούλουμ (furca or patibulum), την οποία τοποθετούσαν στο σβέρκο του σκλάβου, όπου του έδεναν τα χέρια. Η καταδίκη σε θάνατο με φουρκισμό ήταν ατιμωτική. Σε κάθε περίπτωση όμως είχε πιο ανθρωπιστικό χαρακτήρα, καθώς ο θάνατος ερχόταν γρήγορα. Ο φουρκισμός υιοθετήθηκε από τον Κωνσταντίνο και τους μετέπειτα χριστιανούς αυτοκράτορες.Η σταύρωση ως μέθοδος θανάτωσης ήταν όχι μόνο εξαιρετικά οδυνηρή αλλά και εξευτελιστική. Γι’ αυτό ήταν μια τιμωρία που επιβάλλονταν σε ανθρώπους των κατώτερων τάξεων ή στους δούλους, καθώς και στους αιχμαλώτους πολέμου, κυρίως στο ρωμαϊκό κόσμο.