Ορυκτός Πλούτος: ευχή ή κατάρα ;

Η μεταλλευτική βιομηχανία ανήκει ως γνωστό στην πρωτογενή παραγωγή και αποτελεί σημαντικό παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης μιας χώρας παρέχοντας πρώτη ύλη σε σειρά μεταποιητικών βιομηχανιών ή και εισάγοντας συνάλλαγμα από την εξαγωγή συμπυκνωμάτων των μεταλλευτικών και των βιομηχανικών ορυκτών ή και των τελικών προϊόντων από την επεξεργασία τους.Σε αυτή την παραγωγή εμπλέκονται αφενός οι μεταλλευτικές και λατομικές επιχειρήσεις και αφετέρου το κράτος υπό τις ακόλουθες ιδιότητες του:Ως ιδιοκτήτης του ορυκτού πλούτου της γης, ως φορέας δημοσιονομικής πολιτικής και ως τοπική κοινωνία, στον ζωτικό χώρο της οποίας εντάσσεται η μεταλλευτική δραστηριότητα.Και οι τρεις αυτές συνιστώσες έχουν κάθε νόμιμο συμφέρον να διεκδικούν αντισταθμιστικά οφέλη από την εκμετάλλευση μίας πλουτοπαραγωγικής πηγής που διαφέρει βασικά από τις άλλες πρωτογενείς δραστηριότητες όπως, η γεωργία, η δασοπονία, η κτηνοτροφία και η αλιεία καθόσον στην μεταλλευτική βιομηχανία το προϊόν δεν είναι ανανεώσιμο αλλά εξαντλείται τελεσίδικα. Από την άλλη μεριά και η επιχείρηση που αναλαμβάνει την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου πρέπει εκ των πραγμάτων να είναι κερδοφόρα και βιώσιμη μέχρι την εξάντληση της εξορυσόμενης πρώτης ύλης.