Ο πράσινος θεσσαλικός λίθος είναι ένα από τα πιο φημισμένα πετρώματα της ύστερης αρχαιότητας. Εξορυσσόταν 12 χλμ. νοτιοανατολικά της Λάρισας. Τα ρωμαϊκά και βυζαντινά λατομεία με τα ίχνη λάξευσης και λατόμησης που διατηρούνται μέχρι σήμερα, αποτελούν σημαντικούς μάρτυρες για την τεχνολογία της εξόρυξης κατά την αρχαιότητα.Η ιδιαίτερα σκληρή υφή του πετρώματος και οι καλές φυσικομηχανικές ιδιότητές του, αλλά και η εντυπωσιακή μορφή του, το έκαναν κατάλληλο για την κατασκευή μονολιθικών κιόνων και εσωτερικών επενδύσεων σε ναούς, λουτρά, ανάκτορα κ.ά. Ήταν όμως τόσο ακριβός, ώστε να χρησιμοποιείται κυρίως για την οικοδόμηση πολυτελών κτηρίων αυτοκρατόρων, αρχόντων, ευγενών και γενικά εύπορων πολιτών.Είναι εντυπωσιακό πόσο περιζήτητος ήταν ο σπάνιος πράσινος θεσσαλικός λίθος» στη Ρωμαϊκή και Βυζαντινή αυτοκρατορία. Τον εντοπίζουμε σε μνημεία από τη Θεσσαλία, τη Μακεδονία, αλλά και την Κωνσταντινούπολη, τη Ρώμη, τη Συρία, έως τη Σεβίλλη της Ισπανίας και μέχρι την Τυνησία. Η εξόρυξη του πετρώματος αυτού ήταν διαχρονική. Άρχισε τον 1ο αι. π.Χ. και συνεχίστηκε ως τις μέρες μας, τη δεκαετία του 1980, με μικρές μόνο διακοπές.
RSS Feed
