Ιστορική σεισμικότητα στα βόρεια της Κ. Ευρώπης οφείλεται σε λιώσιμο πάγων;

Ενδοπλακική σεισμικότητα στο βόρειο τμήμα της Κεντρικής Ευρώπης προκλήθηκε κατά την τελευταία παγετώδη περίοδο.Υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι η τήξη μεγάλων στρωμάτων πάγου που προκλήθηκε από το κλίμα ήταν σε θέση να προκαλέσει επανενεργοποίηση ρηγμάτων και σεισμούς γύρω από το όριο του πάγου που μετανάστευε. Ακόμα και σήμερα, το στρες λόγω παγετώνων προσαρμόσθηκε ισοστατικά& μπορεί να συνεχίσει να ωθεί την σεισμικότητα, την αρχαία καλυπτόμενη περιοχή από πάγο. Βόρεια Κεντρική Ευρώπη βρίσκεται έξω από το πρώην περιθώριο πάγου και θεωρείται ως μια περιοχή χαμηλής σεισμικότητας. Ωστόσο, πολλοί ιστορικοί σεισμοί με ένταση έως 7R σημειώθηκαν στην περιοχή αυτή κατά τη διάρκεια των τελευταίων 1.200 χρόνων. Νέα μελέτη με αριθμητικές προσομοιώσεις δείχνει ότι η σεισμικότητα μπορεί ενδεχομένως να εξηγηθεί από τη διάσπαση του σκανδιναβικού στρώματος πάγου μετά την παγετωνική περίοδο Weichselian . Συνδυασμός των επίκεντρων των ιστορικών σεισμών με χάρτες ρηγμάτων συνδέει την ιστορική σεισμικότητα σε μεγάλα ανάστροφα ρήγματα ηλικίας της Ύστερης Κρητιδικής. Τα κανονικά ρήγματα του Μεσοζωικού παρέμειναν αδρανή κατά τους ιστορικούς χρόνους. Η μελέτη προτείνει ότι πολλά ρήγματα στη βόρεια Κεντρική Ευρώπη είναι ενεργά κατά τη διάρκεια της μεγαπαγεγώδους περιόδου. Αυτή είναι μια καινοτομία που ρίχνει νέο φως σχετικά με την κατανομή των διαρρήξεων και της σεισμικότητας.  Πηγή-geology.gsapubs.org/