Χρωμίτης από την συλλογή του Πανεπιστημίου Brigham Young University της Γιούτα. (Φωτογραφία, Andrew Silver).Το χρώμιο δεν απαντάται ελεύθερο στην φύση. Εξάγεται από τα ορυκτά του, κυριότερο από τα οποία είναι ο χρωμίτης.Το όνομά του προέρχεται από την ελληνική λέξη «χρώμα», επειδή έχει πολλές έγχρωμες ενώσεις. Το χρώμιο είναι λαμπερό, σκληρό μέταλλο που, όταν γυαλίζεται, δίνει μια όμορφη μεταλλική λάμψη. Γι' αυτό η βιομηχανία το χρησιμοποιεί για την παρασκευή εντυπωσιακών μεταλλικών αντικειμένων. Οι ενώσεις του είναι συνήθως τοξικές. Το χρώμιο ανακαλύφθηκε από τον Louis-Nicholas Vauquelin το 1797.Είναι επίσης αξιοσημείωτο για τις μαγνητικές του ιδιότητες: είναι το μόνο στερεό στοιχείο που μπορεί, όταν βρίσκεται στη φύση σαν στοιχείο και όχι σε ενώσεις, να μην έλκεται μαγνητικά σε θερμοκρασία δωματίου (ή χαμηλότερη). Πάνω από τους 38 βαθμούς Κελσίου έρχεται σε παραμαγνητική κατάσταση. Φυσικές πηγές χρωμίου είναι το Θυμάρι, σιτάρι, μαγιά μπύρας, λαχανικά, φρούτα, κρέας, γαλακτοκομικά προϊόντα και δημητριακά. Το χρώμιο χρησιμοποιείται στα οδοντοτεχνικά κράματα .Σημαντική εφαρμογή βρίσκει, επίσης, στην κατασκευή χρωμιοχαλύβων, οι οποίοι είναι ανοξείδωτοι, αλλά και στην επιχρωμίωση μετάλλων που επιθυμείται η προστασία τους από τη διάβρωση.Στην Ελλάδα τα χρωμιτικά κοιτάσματα βρίσκονται σε περιδοτίτες ή σερπεντινίτες στις περιοχές του Βούρινου Κοζάνης, στην Ερέτρια Φαρσάλων, στο Δομοκό κά.
RSS Feed
